Sonic X

...και δεν κωλώνει να τα χώσει στη Μέρκελ και την παρέα της... :D Nina Hagen und Angela Merkel in Talk im Turm.flv Στα σχόλια του βίντεο κάποιοι εξηγούν για πιο λόγο γίνεται όλη η φασαρία.

Ατρομητάρα… ολέ! ;D 8) Nina Hagen - Naturträne "Live" 1978

Είναι και κάρτα ήχου. Όπως ακριβώς και η πεταλιέρα GT-10. Συνδέεις, επιλέγεις από το daw συσκευή ήχου και παίζεις/γράφεις. Λειτουργεί όμως και ως standalone, εκτός daw.

Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν θα γίνει η δουλειά σου σωστά; Έχεις δοκιμάσει/μετρήσει κάποια από τις παραπάνω προτάσεις και βρήκες ότι υπάρχουν απώλειες οι οποίες είναι της τάξης τάδε; Κι αν ναι, είναι απώλειες που μπορούμε να τις ακούσουμε; Και με τι εξοπλισμό; Σε τι χώρο; Η ερώτηση του ΟΡ ήταν αν υπάρχουν προτάσεις για Δεν διάβασα πουθενά να γράφει για high end εξοπλισμό ειδικών προδιαγραφών.

...η οποία δεν είναι η μόνη. Υπάρχουν στο εμπόριο έτοιμα καλώδια για αυτή τη χρήση αλλά και υλικά για να κατασκευάσει κάποιος αυτό που του χρειάζεται. ;)

Υπάρχει αντάπτορας από RCA σε 1/4 jack οπότε μια χαρά θα τον καλύψει τον ΟΡ. Με τον ίδιο τρόπο έχω συνδέσει τα δικά μου active monitors οπότε δεν χωράει αμφιβoλία ότι λειτουργούν σωστά.

Έχω το Boss BR-800 που κάνει όλα όσα περιγράφεις αλλά δεν έχει firewire. Είναι recorder και έχει επίσης ήχους ενισχυτών & εφέ "δανεισμένα" από Boss GT-10 με δυνατότητα να φτιάχνεις και δικούς σου ήχους. Στα συν του είναι ότι δίνει τη δυνατότητα στο χρήστη να φτιάξει drum patterns και να παίξει πάνω σ' αυτά. http://www.bossus.com/gear/productdetails.php?ProductId=1068

Και καλά κάνεις. Απλά έχε στο μυαλό σου ότι υπάρχει περίπτωση η κιθάρα στο video που παρέθεσες να ακούγεται εντελώς διαφορετικά αν: α)την ακούσεις live κι όχι στο youtube β)την ακούσεις παιγμένη από κάποιον άλλο (που δεν του αρέσει ο Andy Timmons ;D). Μήπως να έκανες μια εξερευνητική βόλτα σε μαγαζιά (και γιατί όχι και σε φίλους κατόχους strat) και να έβλεπες τι σου ταιριάζει;;; ;)

Εγώ θα έλεγα να πάρεις μια strat sss που θα σου αρέσει στο χέρι και στο αυτί και να παίξεις τα πάντα ;D. Εγώ με τη δική μου αυτό κάνω ;) :D.

Tο ξέρεις ήδη ότι γουστάρω με χίλια Spiders From Mars! Πολύ ωραία η εκτέλεση σας. Τα φωνητικά φέρνουν λίγο σε Cat Stevens (?) και ψιλομπερδεύομαι αλλά τελικά όλα καλά! :) 8) Υ.Γ: Mick Ronson rules!!! ;D

Δεν γνωρίζω από ποιο live αλλά η studio εκτέλεση βρίσκεται στο εκπληκτικό "Souled Out" του 1995, μαζί με μερικά αριστουργήματα ακόμη όπως το παρακάτω: 8) Tower of Power - Taxed To The Max Υ.Γ: Και είναι και ψιλο-επίκαιρο... ;D

Από τις λίγες μπάντες που παίζουν τραγούδια του πρώτου τους δίσκου (1970) τριανταπέντε χρόνια μετά χωρίς όχι μόνο να φαίνονται "γερασμένα", αλλά με την ίδια "φρεσκάδα" και δύναμη, σαν να γράφτηκαν την προηγούμενη εβδομάδα. Υπέροχη μπάντα. Υ.Γ: Έτσι "αγαπάει" :P το Oakland... :D

Είναι πολύ ΜΕΓΑΛΟΣ αυτός ο ανθρωπος!!! Μας έφτιαξες μεσημεριάτικα. :) ...και επειδή είσαι λάτρης του ωραίου :D :P θα βάλω κι εγώ να δούμε αυτό το εκπληκτικό ντουέτο με τη Nikka Costa της οποίας είναι και το τραγούδι αλλά σε εκτέλεση "αεροπορία". :D Nikka Costa - Push and Pull (Live)

Καλημέρα σε όλους. Η κιθάρα ήταν όντως μαύρη και από τις πιο όμορφες κιθάρες που έχω κρατήσει ποτέ. Είχε αγοραστεί από ένα φίλο εκείνη την εποχή και εγώ την είχα "επιτάξει" :P για κάποιο διάστημα για τις ανάγκες κάποιων προβών/συναυλιών. Λέγοντας "ανεπιθύμητο feedback" εννοώ το σφύριγμα που βγαίνει σε μεγάλες συνήθως εντάσεις από τους μαγνήτες τις κιθάρας. Στη συγκεκριμένη κιθάρα ήταν αρκετά έντονο, σε βαθμό που έπρεπε να κόψεις από volume ή να γυρίζεις γύρω-γύρω κάποιες φορές χωρίς αποτέλεσμα. Εγώ τότε είχα βρει μια ρύθμιση στο EQ του δικού μου ενισχυτή και δούλευα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Δεν γνωρίζω για να πω την αλήθεια αλλά αν δεν κάνω λάθος το μπάσο ήταν δανεικό επίσης... :P :D Μιλάμε για κατάντια... :D :P Σε συγκριτικό τεστ που είχε γίνει (και μιλώ πάντα για την κιθάρα που ΕΓΩ είχα παίξει) καρφί-καρφί σε ίδιο ενισχυτή με ίδιες ρυθμίσεις και ίδιες εντάσεις μεταξύ custom + custom lite οι διαφορά ήταν εντυπωσιακή. Δεν λέω απαραίτητα ότι κάποια ήταν για τα σκουπίδια. Ίσως η Gibson να είχε επιδιώξει αυτή τη "διαφορετικότητα" ίσως πάλι και όχι. Προφανώς! Ο Ζοζέφ υποστήριζε ότι η κιθάρα δεν είχε πρόβλημα και ο φίλος στον οποίο ανήκε η κιθάρα δεν πολυ-επέμεινε. Κράτησε βέβαια την κιθάρα και αγόρασε και μία custom του '67 που βρήκε σε καλή τιμή και ζήσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα! :) Υ.Γ: Όχι ότι σημαίνει κάτι αλλά αυτό το παίξιμο του Hilden στα βίντεο του μου προκαλεί τέτοιο εκνευρισμό που δεν φαντάζεστε. ;D ;D

Είχα παίξει για ένα διάστημα με μια ίδια γύρω στα '88-'89. Η συγκεκριμένη τότε που κυκλοφόρησε είχε την ίδια τιμή με τις " κανονικές" custom, η οποία ήταν 220.000 δραχμές. Θυμάμαι ότι ήταν πολύ ευκολόπαικτη και η κατασκευή της ήταν αυτό που λέμε άριστη. Τώρα όσον αφορά τον ήχο της εμένα προσωπικά δεν με ενθουσίασε καθόλου και την ίδια γνώμη είχαν και κάποιοι φίλοι με τους οποίους την είχαμε τεστάρει. Δεν έπαιξα με κάποια δεύτερη ίδια για να μπορώ να τις συγκρίνω αλλά είχα κάνει ένα συγκριτικό τεστ με μία "κανονική" custom και η διαφορά ήταν αρκετά μεγάλη. Πιο συγκεκριμένα το πρόβλημα που υπήρχε ήταν ότι α) στα live αλλά και στο studio έβγαζε ανεπιθύμητο feedback σε "βαθμό κακουργήματος" και β) ο ήχος της ήταν κάπως "ασθενικός" χωρίς όγκο και sustain. Τα συμπτώματα παρέμειναν και έπειτα από σχολαστικό έλεγχο που της είχε γίνει από τον τότε αντιπρόσωπο (zozef). Έτσι για την ιστορία θα με ενδιέφερε να ακούσω και τις δικές σου εντυπώσεις και γιατί όχι και κανένα κλιπάκι αν δεν είναι κόπος. Και βέβαια "καλορίζική", "καλόπαικτη" και όλες αυτές τις ευχές που δίνουν σε αυτές τις περιπτώσεις. ;) Υ.Γ: Η παρακάτω φωτογραφία είναι από live του '89 και η κιθάρα (στα δεξιά) που κρατάω είναι η συγκεκριμένη custom lite που αναφέρθηκε παραπάνω.

Θα συμφωνήσω (ως συνήθως) :) με το Νέστωρ με τη διαφορά ότι η δική μου παρατήρηση έχει να κάνει με την κιθάρα η οποία φάνηκε σαν να θέλει να κρυφτεί τόσο από παίξιμο όσο και από ήχο. Θέλω να πώ δηλαδή ότι θα την προτιμούσα να φαίνεται περισσότερο (όχι απαραίτητα μπροστά) και να μην ακολουθεί απλά τις τονικές του μπάσου. Μου αρέσει επίσης η μουσική, που περισσότερο post punk θα την έλεγα, σε συνδιασμό με τα φωνητικά που μου θύμισαν τους Death In June... Είστε σε καλό δρόμο... ;)

Λοιπόν! Παρακολουθόντας την κουβέντα θυμήθηκα και κάποια τραγούδια που (παραδέχομαι πως) :D ακούω έως σήμερα με ευχαρίστηση. Αν και ως έφηβος δεν ήμουν μέγας φαν του είδους (καθότι άρρωστος με το βρετανικό metal) πάντα ξεχώριζα κάποιες "αμερικανιές" που μου άρεσαν. Τα περισσότερα απ' αυτά βέβαια είναι πριν το '90 και ίσως κάποιοι να μην τα θεωρούν "glam" αλλά who cares? from Japan: loudness - Run For Your Life ...αλλά και από Ελλάδα μεριά. Κάποιοι θα γνωρίζουν ήδη τη συμμετοχή γνωστού μέλους του noiz, στην παρακάτω μπάντα... :)

Θα συμφωνήσω με τα παραπάνω εκτός από το σημείο της ουσίας και της φαντασίας. Πιστεύω δηλαδή ότι ακόμα κι αυτά τα "ελφρά" mainstream τραγουδάκια πολλές φορές δεν υστερούσαν σε αυτό το κομμάτι, άσχετα αν σε κάποιους από εμάς δεν άρεσε αυτό το είδος μουσικής ή η θεματολογία της. Επίσης διαφωνώ με τη θεωρία που λέει ότι η μουσική που κάνει μεγάλες πωλήσεις είναι άνευ ουσίας και σημασίας. Εγώ προσωπικά μπορεί να ακούσω Whitesnake του '87 αλλά και Flux Of Pink Indians και να γουστάρω πολύ και στις δύο περιπτώσεις (για διαφορετικούς λόγους). Κατά τ' άλλα η περιγραφή σου είναι η πιο εύστοχη στο παρών thread. Ορίστε και μερικά που θυμάμαι από τη νιότη μου ότι με φρίκαραν κάθε φορά που τύχαινε να τα δω στη Victoria (rock club) στα 80's. :P

Είχα παίξει 1-2 φορές αυτόν που είχε ο Ζοζέφ στη Χαρ. Τρικούπη. Δεν τον ξαναείδα ποτέ κάπου αλλού. Νομίζω πως οι περισσότεροι που έχουν να πουν κάτι γι' αυτό τον ενισχυτή έχουν παίξει με εκείνο του Ζοζέφ. Το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι ως έφηβοι τότε είχαμε ενθουσιαστεί με τα drive του αλλά σήμερα δεν μπορώ να κάνω σύγκριση με κάποιον άλλο γιατί ούτε που θυμάμαι τον ήχο του. Για ένα μεγάλο διάστημα υπήρχε και ένας Seymour Duncan ενισχυτής μπάσου στο Ρόδον με τον οποίο έτυχε επίσης να έχω παίξει λίγο και μου άρεσε. Πρόκειται γι' αυτόν που φαίνεται ελάχιστα στην παρακάτω φωτογραφία, πίσω από τον πολύ αγαπητό John Cipollina.

Αν θυμάμαι καλά λεγόταν Γεράσιμος και ήταν και ο τραγουδιστής της μπάντας. Κάποια στιγμή είχαν και κάποιο άλλο μπασίστα αλλά ούτε που θυμάμαι πια... Τελικά έχει περάσει πολύς κόσμος από εκείνο το πλαϊνό (μαύρο) δωματιάκι...

Ο Άγγελος πρέπει να ήταν μέλος και στο Noiz γιατί κάποια στιγμή είχα δει στις αγγελίες την κιθάρα του (μια CBS Stratocaster) που την πουλούσε. 'Εχω πάρα πολλές καλές αναμνήσεις από την εποχή που είχε το Σκιάχτρο και τα γέλια που είχαμε κάνει κατά καιρούς εκεί μέσα. Κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς. :( Από κάποιο live στο Μύλο της Θεσσαλονίκης:

Έχω το MXR 117R αλλά και το Boss BF-2 και μου αρέσουν και τα δύο. Αν έπρεπε να κρατήσω το ένα από τα δύο θα κρατούσα το Boss επειδή είναι λιγότερο "θορυβώδες" από το MXR (στα δικά μου αυτιά) όταν χρησιμοποιείται με overdrive/distortion. Ρίξε μια ματιά και σε παλιότερη κουβέντα που έχει γίνει για το ίδιο θέμα: http://www.noiz.gr/index.php?topic=181449.0 Υ.Γ: Το Ibanez FL9 είναι πολύ καλό αλλά κάπως "διαφορετικό" ηχητικά από τα άλλα δύο, και λίγο ακριβότερο.

Εγώ στη θέση σου θα ρωτούσα και στην ίδια τη Gibson, αν μπορεί να αναλάβει την επισκευή και τι σημαίνει αυτό σε κόστος. Αυτό παράλληλα με κάποια τηλεφωνήματα στους εγχώριους μάστορες (π.χ. Οικονομάκης, Ντούκας κ.τ.λ.) για πληροφορίες από πρώτο χέρι.

Τα Way Huge τα έχω δει και στο Guitar Syndicate κάποια στιγμή. Μπορείς να μάθεις τηλεφωνικά. http://guitarsyndicate.businessclub.gr/index#

Τι να πει κανείς γι' αυτή τη σούπερ μπάντα; Λιγοστή δισκογραφία αλλά όλα τα άλμπουμ τους είναι ένα κι ένα. Αξίζει να πούμε ότι όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος το '69, που περιλαμβάνει και την διασκευή του "I Just Want To Make Love To You", ο μεγαλύτερος σε ηλικία ήταν 24 χρονών. Όχι κάτι εντελώς σπάνιο για την εποχή εκείνη, αλλά όπως και να το κάνεις δεν βγάζουν πολλοί πιτσιρικάδες τέτοια άλμπουμ. Love Lydia Pense... :)