myrsias

Νομίζω πως θα ήταν βοηθητικό και χρήσιμο να προστεθεί η επιλογή παρακολούθησης ενός thread (με κάποιο "κουμπί", για παράδειγμα) από κάποιον που δεν έχει απαραίτητα απαντήσει σε αυτό. Ίσως δηλαδή κάποιος ενδιαφέρεται για ένα θέμα και θέλει να λαμβάνει ειδοποιήσεις όταν δημοσιεύονται καινούρια σχόλια, χωρίς απαραίτητα να έχει να πει κάτι ο ίδιος σχετικά με αυτό.. Αν υπάρχει ήδη αυτή η δυνατότητα, παρακαλώ διαφωτίστε με. Αν έχει ξανασυζητηθεί, αγνοήστε το.

Οκ. Δεν το εννοώ πάντως με τη λογική του χαρτιού, αλλά της μεθόδου. Δηλαδή, έχει κάποια κλιμάκωση? γιατί αν όχι, είναι ζήτημα χρόνου πως κάποια στιγμή θα γίνει χαοτικό...

Ωραία! Και πόσο κόστισε πάνω-κάτω, αν επιτρέπεται? Επίσης, υπαρχει κάποιο είδος εξετάσεων, ή είναι απλά σαν να παρακολουθείς ένα συνδρομητικό κανάλι? Θέλω να πω, τελειώνει κάπου αυτό το course? @warwickplayer, αν συμπεριλάβει Ron Carter, αλλάζει πολύ το πράγμα...

+1! Το είδα πριν από περίπου ένα χρόνο και γενικά με έψηνα, αλλά δεν ήξερα αν αξίζει τον κόπο. Πολύ χαίρομαι που έχεις μια παραπάνω ιδέα πάνω σε αυτό! Για πες, είναι μόνο γύρω από το funk, ή ασχολείται και με άλλα είδη? Πόση διάρκεια έχουν τα μαθήματα? Λαμβάνεις και έντυπο υλικό?

!!!

Χεχε! σωστός, αλλά για πήγαινε και παλιότερα! [flash=200,200]http://www.youtube.com/watch?v=5_NWwUB6Dis&feature=related

Σας ευχαριστώ πολύ και τους δυο. @kostri Μου αρέσει πολύ που το βλέπεις έτσι, γιατί κάπως έτσι το είδα κι εγώ. Έχω χρόνια τώρα "στοιχειωθεί από τα Μ. Σαχτούρη (πάνω από 10) και διαβάζω συνεχώς τα ποιήματά του, βλέποντας κάθε φορά καινούρια πράγματα. (μελό warning, συνεχίζω...) Όταν αποφασίσαμε με το γκρουπ να κάνουμε αυτό το σινκλάκι με αφορμή τα πέντε χρόνια από το θάνατο του μεγάλου ποιητή, ήθελα οπωσδήποτε να γράψω ένα κομμάτι, αλλά η εμμονή μου στις εικόνες και την στοιχειωμένη φωνή του Σαχτούρη, με έκαναν να αδυνατώ να σκεφτώ μελωδία. Μου έρχονταν στο μυαλό ηλεκτρικά πρόβατα, σπασμένα φλυτζάνια μηχανές κλπ (ξέρεις εσύ) και η φωνή του. Έτσι αποφάσισα να συνδυάσω τη φωνή του με το θόρυβο που άκουγα στο μυαλό μου όταν διάβαζα τα ποιήματά του. Τα υπόλοιπα κομμάτια του σινκλ (αφού σου αρέσει ο Σαχτούρης, θα με χαροποιούσε ιδιαίτερα να κατέβαζες το σινκλ και να μου έλεγες τη γνώμη σου) είναι σαφώς πιο ωραία κομμάτια, με τη μορφή του τραγουδιού, αλλά αυτό μου φαίνεται περισσότερο μέσα στο κλίμα... @warwickplayer Sure i am, boy! Είπαμε, bassists' league! Θα καταστρώσουμε μυστικά σχέδια για την κατάκτηση του κόσμου! Αλλά, για πες μου... τί σου θυμίζει? (θέλω να τ'ακούω!)

[flash=200,200] Έφτιαξα αυτό το κομμάτι για το single των Ματ Σε 2 Υφέσεις "τα τέσσερα τραγούδια του Μίλτου Σαχτούρη" (που μπορείτε να το κατεβάσετε σε mp3 ή flac ολόκληρο, με εξώφυλλα και δωρεάν -οπότε δεν είναι διαφήμηση- στο http://www.matse2ifesis.net/... ) Είναι "παιγμένο" όλο χωρίς overdubs, ένα κανάλι μονοφωνικό. Ως πηγή ήχου χρησιμοποίησα τα resonance του moogerfooger low pass filter και ως sampler για τη φωνή του Σαχτούρη ένα ipod touch. Δεν πρόκειται ακριβώς για κομμάτι, μου αρέσει περισσότερο να το βλέπω σαν "χαλί" για αυτό το υπέροχο ποίημα... Γνώμες (καλές και κακές) ευπρόσδεκτες!

Να προσθέσω πως η ακριβής ημερομηνία είναι 9 Μαρτίου 2000

Η ηχογράφηση (εξωτερική) έγινε το 2000 σε εκδήλωση αφιερωμένη στον Ξενάκη, στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση.

Χεχε! Το μέλλον είναι τώρα! (από το 1976 μέχρι σήμερα... μάλλον μέλλον το λες ;D) Ας ελπίσουμε λοιπόν πως θα μας χαώσουν! (ευχαριστώ την Evilnye που διόρθωσε το ανέβασμα σε λάθος κατηγορία)

[flash=200,200] Τάσος Κάζαγλης, Κοντρμπάσο. Από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη εκτέλεση του "θέραψ" του Ξενάκη. Και, ναι, το ανέβασα μόλις στο youtube! Οι φαν του είδους, n'joy!

Εγώ πάντως είμαι πολύ ευχαριστημένος με τα spectraflex, τα οποία επίσης βρίσκεις στο guitar store. Και από ήχο, αντοχή, ποιότητα κατασκευής είναι πάρα πολύ καλά για τα χρήματά τους. Επίσης, έχω ένα Elixir, από το οποίο είμαι πολύ ευχαριστημένος. Έχει αντέξει τρία "σκληρά" χρόνια χωρίς παράπονα!

Από αυτά που διάβασα θα έβαζα με σειρά προτίμησης: 1. MarkBass III, II ή 250. (+) Εξαιρετικοί, πανάλαφροι, all around και αρκετά προσιτοί σε τιμή (-) αρκετά ευαίσθητοι στις διακυμάνσεις του ρεύματος, που στην ωραία μας χώρα δεν είναι σπάνιες 2. Ampeg (+) κλασσικός και αξεπέραστος ήχος, αν είναι του γούστου σου. (-) Τα μοντέλα που αξίζουν τον κόπο είναι πολύ βαριά και αρκετά ακριβά. Τα φτηνότερα και ελαφρύτερα δεν λένε και πολλά. 3. Eden. (+) Αξιοπρεπέστατα "φτηνά" μοντέλα. Τα nemesis δεν κοστίζουν μια περιουσία, δεν είναι 200 κιλά και -αν επιλέξεις combo- έχουν πολύ ωραία μεγάφωνα. (-) δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο, εκτός αν πας για την ακριβή τους σειρά. 4. GK. Θα αγόραζα μόνο παλιό GK. Όσοι καινούριοι έχω ακούσει, μοτ φάνηκαν πολύ μέτριοι. Μου φαίνεται σαν να έχουν μείνει τεχνολογικά στο 1980, αλλά χρησιμοποιώντας πολύ κατώτερα υλικά... Θα έβαζα μέσα και τους swr, που προσωπικά τους εκτιμώ, αλλά αφού δεν σου αρέσουν, πάω πάσο.

Α! εν τω μεταξύ βρήκα και το ανάλογο αυτού που πόσταρες Τούρκικο. Νομίζω πως είναι πολύ καλό! [flash=200,200]http://www.youtube.com/watch?v=UIGjFLxtWf8&feature=related

Πολύ ωραίο βίντεο, ευχαριστούμε! Αν θέλετε, δείτε αυτό το βίντεο που έφτιαξε ένας φίλος. Είναι πολύ ενδιαφέρον το πως το έκανε: Κανένας από τους μουσικούς που παίζουν δεν άκουσε τίποτα από αυτά που έπαιξαν οι υπόλοιποι. Ο καθένας είχε μια διαφορετική κλίμακα και ένα διαφορετικό ρυθμό (από 4/4 έως 15/8, αν θυμάμαι καλά) και έπρεπε να παίξει 12 λεπτά ακούγοντας μόνο μετρονόμο. Στη συνέχεια ο "συντονιστής" πήρε τα ηχητικά δείγματα και το βίντεο και το έκνε μουσικό κομμάτι...[flash=200,200]

Αν θέλεις να μάθεις κοντραμπάσο, μάθε κοντραμπάσο, χωρίς παρακάμψεις, που θα σου στοιχίσουν τελικά ακριβότερα. Δεν είναι αλήθεια πως ένα κοντραμπάσο κάνει 2000 ευρώ τουλάχιστον, μπορείς να βρεις ένα που να κάνει τη δουλειά για 500 ευρώ και με 1000 παίρνεις αξιοπρεπέστατο όργανο.

Μόλις κοίταξα το topic. Καλά, αυτός ο boogie έγινε πολύ ωραίος... αν και νομίζω πως θα του ταίριαζε πιο πολύ ένα μπορντώ σουέντ δέρμα!

Αφού το δηλώνει, προφανώς και τη δίνει, απλώς (κατά την ταπεινή μου άποψη) αυτές οι πιστοποιήσεις είναι μόνο ονομαστικές... δηλαδή αμφιβάλω για το αν κάποιος που έχει πάρει το RGT μπορεί να αποκαλείται "απόφοιτος το London College of Music" ή κάποιος που έχει το χαρτί του Νάκα μπορεί να ισχυριστεί πως έχει τελειώσει Berkley...

Από εκεί και πέρα για το αν χρειάζονται, νομίζω (και αυτό είναι που περιγράφω ως "νέα τάση), πως σταδιακά οι διευθυντές ωδείων που υπογράφουν πιστοποίηση με κάποιο από αυτά τα ιδρύματα, θα προτιμούν να προσλαμβάνουν καθηγητές που θα έχουν και τα ανάλογα χαρτιά, οπότε, αν σε ενδιαφέρει η διδασκαλία, μάλλον θα σου χρειαστεί κάποιο τέτοιο χαρτί στο εγγύς μέλλον...

Έχω την εντύπωση πως ούτως ή άλλως τόσο τα πτυχία των ωδείων στα μοντέρνα όργανα, όσο και (προς το παρόν) τα πτυχία εξωτερικού (εκτός από αυτά που προέρχονται από ανώτατα ιδρύματα και είναι σε επίπεδο Bachelor, Master ή PhD), δεν αναγνωρίζονται από το Ελληνικό κράτος (όπως και σε κάθε τομέα που το πτυχίο ΔΕΝ φέρει τη σφραγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού), με ότι αυτό συνεπάγεται (π.χ. δε μετράνε σε διαγωνισμό ΑΣΕΠ)

Ευχαριστώ! Μου είχε διαφύγει...

Αρχικά, θα συμφωνήσω πως δεν θα σε βλάψει με κανένα τρόπο το να σε "κατατάξουν" σε πιο μικρή τάξη από αυτή που λογικά θα αναλογούσε στα χρόνια εμπειρίας σου, αφού όντως θα καλύψεις πολύ σημαντικά κενά που πιθανό να έχεις. Θα ήθελα να μας ξεκαθαρίσεις τί ακριβώς σε ενδιαφέρει. Αν θέλεις να έχεις γενικές θεωρητικές γνώσεις που θα σε βοηθήσουν στο παίξιμο, η θεωρία που στα περισσότερα ωδεία (αλλά και στα ιδιαίτερα, αν ο δάσκαλος ακολουθεί κάποια αποδεκτή μέθοδο) είναι αρκετή. Επίσης, αν θέλεις να σπουδάσεις μουσική με αποκλειστικό προσανατολισμό το μπάσο, η παραπάνω κατηγορία σε καλύπτει. Αν σε ενδιαφέρει η πιο βαθειά γνώση της μουσικής, θα σου πρότεινα να ασχοληθείς εξειδικευμένα με αυτό, δηλαδή να ξεκινήσεις αρμονία (θα σου πρότεινα να κάνεις "κλασσική" αρμονία, αν βρεις ένα καλό καθηγητή, θα καταλάβεις πιθανότατα πως αυτό που λέμε "jazz αρμονία" είναι απλά ένα διαφορετικό στυλ γραφής και στυλιστική υποκατηγορία του ίδιου πράγματος). Στην περίπτωση αυτή, δε θεωρώ απαραίτητο να ξαναπαρακολουθήσεις τάξεις θεωρίας μουσικής, η ύλη είναι πολύ μικρή και μπορείς με λίγο διάβασμα ή/και έναν καθηγητή να την καλύψεις σε ένα-δυο μήνες, έτσι ώστε να μπορέσεις να δώσεις κατευθείαν κατατακτήριες για αρμονία. Είναι καλοκαίρι και έχεις χρόνο μπροστά σου μέχρι τον Σεπτέμβριο. Το ίδιο ισχύει αν σε ενδιαφέρουν τα πτυχία πάνω στη μουσική. Απλώς λάβε υπόψη σου πως τα ανώτερα θεωρητικά, δεν είναι κάτι που κανείς το τελειώνει σε 2-3 χρόνια, αν σκοπεύεις να το πας μακρυά. Η τρίτη περίπτωση, αφορά τη νέα τάση με τα RGT, Trinity κλπ (δε γνωρίζω και πολλά για αυτό το θέμα, ας συμπληρώσει/διορθώσει κάποιος με ίδια εμπειρία), που είναι ουσιαστικά πιστοποίηση μιας γνώσης (αυτής των μοντέρνων οργάνων) που απλά μέχρι τώρα δεν υπήρχε στην Ελλάδα και που αν δεν κάνω λάθος, εξακολουθεί όμως να είναι αδιαβάθμητη από το υπουργείο πολιτισμού και άρα, μη αναγνωρισμένη. Έξω από τα τυπικά όμως, είναι ένας καλός τρόπος να συστηματοποιήσεις τη γνώση σου πάνω στο όργανο, ακόμη και να ελέγξεις τί ξέρεις και τί δεν ξέρεις τελικά, ποιά είναι τα κενά σου και σε πιο "επίπεδο" θα σε κατέτασσαν αν αποφάσιζες να ακολουθήσεις αυτό το σύστημα. Οι ύλη και για τα δυο είναι φανερή, μπορείς να την τσεκάρεις στο ίντερνετ. Τώρα, αν θες την άποψή μου ως μπασίστα, θα σου πρότεινα μεν να τσεκάρεις το επίπεδό σου και τις πιθανές ελλείψεις σου στο μπάσο, μέσω αυτού του συστήματος (που σημειωτέον, δεν πιστεύω πως κάνει κάποιον απαραίτητα καλύτερο παίκτη, απλά συστηματοποιεί), να αναπληρώσεις τα κενά σου με ιδιαίτερα και διάβασμα στο μπάσο, αλλά να ασχοληθείς πιο συστηματικά (σε ωδείο) με τα θεωρητικά, τουλάχιστον με την αρμονία.

Μα γι αυτό και επιμένω κι εγώ από την αρχή πως είναι λάθος να εφαρμόζει κανείς την ορολογία ενός πλαισίου σε ένα άλλο. Ο φρύγιος είναι φρύγιος και του ουσάκ, ουσάκ. Αφού υπάρχει ξεχωριστό όνομα ΚΑΙ θεωρητικό υπόβαθρο πίσω και από τα δύο, δεν υπάρχει λόγος να λέμε πως "το ουσάκ είναι σαν φρύγιος". Ξέρω πως ίσως το παρακάνω με την λεπτομέρεια στην ορολογία, αλλά είναι ένα από τα κολλήματά μου και νομίζω ένας καλός τρόπος για να καταλαβαίνουμε οι μουσικοί ο ένας τον άλλο. Φαντάζεσαι να ήσουν υδραυλικός, να ζήταγες από τον βοηθό σου οξυγονοκόλληση και εκείνος σου έδινε νερομπίστολο, επειδή απλώς "μοιάζει" στο σχήμα?

Ούτε αυτό είναι σωστό. το ουσάκ δεν κατεβαίνει ποτέ σαν φυσική μινόρε, γιατί η δεύετρη είναι μονίμως b2. Στην πραγματικότητα, το "πραγματικό" ουσάκ (δηλαδή οι πρώτες 4 νότες) είναι πάντα ίδιες και στη συνέχεια συνήθως ανεβαίνει (με νέα βάση την τέταρτη του ουσάκ) ως ραστ και κατεβαίνει ως μπουσελίκ. με λίγα λόγια, από την πέμπτη και πάνω συμπεριφέρεται περίπου (η έβδομη είναι συνήθως b7) ως μελωδική μινόρε. Αλλά αυτό ισχύει αυστηρά για το ΜΑΚΑΜ ουσάκ, το ουσάκ ως λαϊκός δρόμος, είναι λίγο πιο άκαμπτο, μπορεί να το δεις να αφήνει και αμετακίνητες τη 6η και την 7η. Ωραίος! αυτό είναι και το μυστικό, "το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν" στο μπάσο αυτού του είδους. Όσο πιο πολύ καιρό μπορείς να κρατηθείς μακρυά από το πολύπλοκο παίξιμο, τόσο το καλύτερο για εσένα και την υπόλοιπη μπάντα!