myrsias

Λοιπόν! Τις έφτιαξα τελικά, λαμβάνοντας υπόψη και τις χρήσιμες συμβουλές σας (ευχαριστώ) Χρησιμοποίησα emince bass legend ηχεία, plywood birch και poplar και τις έντυσα με 100% μάλλινο tweed... Είναι 2Χ10 και 1Χ15 με ισχύ 400 και 300 watt στα 4 Ohm αντίστοιχα. Ακούγονται 70s!!! τελείως... Ορίστε και οι φωτογραφίες: https://dl.dropbox.com/u/20000707/sc1.JPG https://dl.dropbox.com/u/20000707/photo%282%29.JPG https://dl.dropbox.com/u/20000707/photo%281%29.JPG

Ναι, όντως, το imslp είναι θησαυρός, εδώ (http://icking-music-archive.org/ByComposer.php) και κατά συνθέτη... neeq, ευχαριστούμε πολύ!

Για εμένα, το θέμα είναι αρκετά απλό. Η δημοφιλής μουσική, είναι και ήταν πάντα προϊόν της κυρίαρχης ιδεολογίας (έχω αναφέρει ξανά τον όρο και όλη την επακόλουθη συλλογιστική σε προηγούμενο ποστ, οπότε ίσως να επαναλαμβάνομαι) Το τί ακούει ο περισσότερος κόσμος και τί ενσωματώνουν ή αφομοιώνουν οι μουσική στη μουσική τους, εξαρτάται από τις τάσεις της εποχής, με κάποιες μικρές εξαιρέσεις (που πολλές φορές ή οδηγούνται στο περιθώριο, αν δεν αφορούν πολύ κόσμο ή αν απλά δεν έχουν πρόσβαση στα επίκαιρα μέσα, ή στην αντίθετη περίπτωση αλλάζουν τις τάσεις της ίδιας της μουσικής) Το ότι στη δεκαετία του '60 κυρίαρχο όργανο ήταν το μπουζούκι και η "λαϊκή" μουσική, δεν είναι θέμα κάποιας καθυστέρησης των Ελλήνων, η αδυναμίας να εκτιμήσουν την αξία της ροκ, αλλά απλώς θέμα πρόσβασης στην πληροφορία. Σήμερα, για παράδειγμα, που τα μέσα κατευθύνονται κυρίως με καύσιμο την Αγγλο-αμερικανική κουλτούρα, είναι απολύτως λογικό να ακούει πολύς κόσμος Ροκ, RnB ή χιπ-χοπ. Τώρα, όσο για τον τρόπο ζωής... οι περισσότερες μουσικές που -όπως έγραψα παραπάνω- αλλάζουν κάτι στην ιστορία της μουσικής, ξεκινούν ως αντισυμβατικές εξ ορισμού (αφού το να προτείνει κανείς μια πρωτάκουστη ιδέα πάντα συναντά αντιδράσεις στην αρχή), και άρα οι άνθρωποι που τις ακούνε/παίζουν θεωρούνται (και πολλές φορές είναι) περιθωριακοί. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα αυτού του γεγονότος όπως η Jazz, η Blues, η Rock κλπ. (αξίζει να διαβάσει κανείς για παράδειγμα το περίφημο κείμενο του T. Adorno, σημαντικότατου κριτικού και μουσικολόγου, σχετικά με τη Jazz, σκέτη απαξίωση...) Όταν μια μουσική φτάσει στο peak της εμπορικότητάς της, αρχίζει και προβάλλεται ο "τρόπος ζωής" της από τα μέσα, για να δοθεί ένας τόνος αυθεντικότητας στο προϊόν. Αυτό στην αρχή μπορεί να έχει πλάκα, αλλά στο τέλος, όταν τελικά γίνει σούπα, καταλήγει να είναι μόνο "τρόπος ζωής" και στυλ, χωρίς τη μουσική. Ένα παράδειγμα αυτού του πράγματος θα μπορούσε να θεωρηθεί η μόδα να φορούν οι λαϊκοί τραγουδιστές μπλουζάκια Rolling Stones και AC/DC -πολλές φορές στολισμένα με σβαρόφσκι-, και οι τραγουδίστριες καρφιά και δερμάτινα ή να βλέπεις συγκροτήματα όπως οι Μέλισσες να υιοθετούν αέρα σκληρού Ροκ σχήματος στη σκηνή (αν βάλεις την τηλεόραση στο mute, παίζει να σε πείσουν κιόλας). Εν ολίγοις, όταν και όσοι αρχίζουμε να μιλάμε για "τρόπο ζωής", έχουμε απλώς πάψει να είμαστε μέρη μιας κατάστασης και γινόμαστε παρατηρητές ή μιμητές της, ακούσια ή εκούσια. Αν κάποιος ζει μια πραγματικά αντισυμβατική ζωή και παίζει μια αντισυμβατική μουσική, δεν θα ασχοληθεί με το να την ξεχωρίσει ως τέτοια. Απλώς το κάνει.

Ευχαριστούμε που επισήμανες το άρθρο, αρκετά ενδιαφέρον (αν και θα συμφωνήσω πως το ντοκυμανταίρ electronic odyssey είναι πολύ πιο ακριβές). Υπάρχει και ένα βιβλίο που εστιάζει με ωραίο τρόπο σε αυτή την καασκοπική πλευρά της ιστορίας του Termen, λέγεται "Theremin: ether Music and Espionage", του Albert Glinsky, με πρόλογο από τον Bob Moog. Δεν πιστεύω πως πρέπει κανείς να αφαιρέσει την πτυχή αυτή από την ιστορία του εφευρέτη, ίσα-ίσα την κάνει πιο γοητευτική... Πάντως, εμένα η μέθοδος της Rockmore με κάλυψε περισσότερο από αυτή της Kavina (η οποία παρεπιπτόντως δεν είναι εγγονή του Termen, αλλά ανηψιά του, και νομίζω μακρυνή). Υπάρχει και το βιβλίο "method for theremin" της Rockmore, που καθιστά την εκμάθηση (δηλαδή να παίζεις και καμιά μελωδία, όχι να κάνεις απλά εξωγήινους ήχους) του theremin -δεν θα πω εύκολη αλλά τουλάχιστο- βατή. Κάποιος που μπορεί να κολλήσει πλακέτες και αντιστάσεις είναι σχετικά εύκολο να κατασκευάσει ένα theremin. Το πρόβλημα που έχουν τα αυτοσχέδια όργανα είναι πως συνήθως δεν κουρδίζουν καλά και έτσι το να παίξει κανείς theremin γίνεται από δύσκολο, αδύνατο... Νομίζω πως τα σχεδόν 400 ευρώ που έχει το moog etherwave (και τα λίγα παραπάνω του etherwave plus) είναι δίκαιη τιμή.

Στην πραγματικότητα, εκτός του ότι ο συγκεκριμένος ampeg αντέχει τα 2ωμ (στα 8 παίζει μόνο bridged), δεν πάει 8 και 8, αλλά 4 ωμ ανά κανάλι. οπότε ουσιαστικά (από ότι υπολογίζω) θέλω 2 10ρια από 8 ωμ το καθένα (σύνολο 4 ) στο κανάλι Α και 1 15ρι 4 ωμ στο κανάλι Β.

Καταρχήν, ευχαριστώ ξανά για τις πληροφορίες. Όταν λες να προτιμήσω τη λύση των χωριστών καμπινών, το λες για λόγους βάρους/ευελιξίας, ή υπάρχει και τεχνικός λόγος? Ο ενισχυτής που θα ενσωματώσω στο (επίδοξο) combo είναι ένας ampeg svt-400t, ο οποίος είναι 2Χ200 bi amplified, μπορεί να οδηγήσει 2 καμπίνες 4ωμ σε κάθε κανάλι (δηλαδή 4). Σκέφτομαι να διαχωρίσω τις εισόδους των ηχείων στο combo σε 2: η μια να πηγαίνει στο 1Χ15 και η άλλη στα 2Χ10 (αυτό σημαίνει πως το 15 πρέπει να είναι 4ωμ και τα 10 από 8ωμ?), χωρίς τουίτερ (αν δεν βάλω τουίτερ δεν θα χρειαστεί crossover?) Ο λόγος που αποφάσισα να φτιάξω αυτό το combo, είναι το ότι αυτό το κεφαλάκι μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά είναι πολύ βαρύ και δεν το χρησιμοποιώ πουθενά, οπότε λέω να το κάνω ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ βαρύ και να το αφήσω σε ένα χώρο που κάνω πρόβες, ως ντουλάπα... Τα ξύλα που έχω διαθέσιμα και μάλλον θα χρησιμοποιήσω είναι μασίφ συμίδα. Είναι οκ (πέρα από το βάρος), ή να ψάξω άλλα? Για την κατασκευή δεν πολυανησυχώ, αφού θα την κάνω σε ένα γνωστό μου επιπλοποιό, οπότε αν έχω σαφή εικόνα του πως πρέπει να είναι ο "σκελετός" του combo, μπορεί να την πραγματοποιήσει χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Τώρα τα σχετικά με το "κούρδισμα" των ξύλων, μου αρέσουν πολύ, αλλά για να πω την αλήθεια, μου φαίνονται πολύ μακρυά από τις ικανότητές μου. Σχετικά με τη μόνωση, εννοούμε να μονωθούν οι ενώσεις των ξύλων, ή πρέπει να επενδυθεί συνολικά το εσωτερικό της καμπίνας? Ως κατασκευή, το σκέφτομαι closed back με bass reflex (χρειάζεται, έτσι δεν είναι? Που ακριβώς να το τοποθετήσω στη διάταξη?) Τέλος, επειδή είμαι τελείως αρχάριος στο όλο θέμα, οι πληροφορίες που παρατίθενται, όσο πιο αναλυτικές, μου είναι και πιο χρήσιμες.

Ωραία! Σας ευχαριστώ! Χεχε... ναι, θα βγει αρκετά βαρύ, αλλά δεν με πειράζει, δεν σκοπεύω να το μετακινώ. Για προτείνετε και ηχεία... γιατί στο ebay τα μεταφορικά κάνουν όσο και τα ηχεία...

Καλησπέρα Θέλω να φτιάξω μια κατασκευή, για την ακρίβεια όχι αυτό που λέει ο τίτλος, αλλά ένα ογκώδες combo, αποτελούμενο από μια κεφαλή (3 ή 4 U, δεν είμαι σίγουρος) και 4 Χ 10 ή 2Χ10 + 1Χ15 (δεν έχω αποφασίσει ακόμα) και μια κόρνα... Είμαι σίγουρος πως αρκετά από τα μέλη του φόρουμ έχουν επιχειρήσει στο παρελθόν κάτι παρόμοιο, οπότε οι ερωτήσεις μου είναι οι εξής: α. τί ξύλο να χρησιμοποιήσω και τί πάχος να έχει β. πού μπορώ να βρω hardware (δίχτυα, tolex, ροδάκια, γωνίες κλπ) στην Ευρώπη γ. τι μάρκα ηχεία να βάλω (α, και πού θα τα βρω, κατά προτίμηση Ελλάδα αλλά και σε ηλεκτρονικό κατάστημα -πάλι στην Ευρώπη-) δ. tips, do 's and don't's από όποιον έχει επιχειρήσει κάτι παρόμοιο, ή τέλος πάντων έχει μια άποψη πάνω στο θέμα. Ευχαριστώ

Διαφωνώ... πιστεύω πως καλύτερα να πάρεις ένα φτηνό άταστο με αυτά τα χρήματα (ενα cort για παράδειγμα) παρά να πειράξεις το ένταστό σου. Το πιθανότερο είναι να έχεις ένα μετριότατο αποτέλεσμα και μετά να μην μπορείς να το πουλήσεις ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, κανείς δεν εμπιστεύεται ένα μονταρισμένοπ μπάσο, εκτός αν το δίνεις τσάμπα. Επίσης, οι φλατ χορδές έχουν πολύ μουντό ήχο, καμία σχέση με αυτή τη μεσαία συχνότητα που θέλουμε συνήθως από ένα άταστο. Καλύτερα να κρατήσεις το ιμπανεζάκι σου και να πάρεις ένα φτηνό άταστο. Ή να το πουλήσεις ως ένταστο και να πάρεις ένα φτηνό άταστο...

Α, και ο ήχος ήταν μετριότατος για ένα τέτοιο χώρο...

Πήγα χτες στο live των Dave Holland- Pepe Habichuela στη στέγη γραμμάτων και τεχνών, έχοντας πολλές προσδοκίες και όντας μάλλον θετικά προκατηλειμενος. Με το πρώτο κομμάτι, άρχισα να απογοητεύομαι. Το όλο στήσιμο ανέδυε έναν αέρα αρπαχτής, με τον Holland να είναι διαρκώς εκτός τόπου και χρόνου και να φαλτσάρει ακόμη και στις πρώτες θέσεις του μπάσου, με ανέμπνευστα σόλο και αυτονόητες αρμονίες. Μουσικότητα 0, πρωτοτυπία 0, σοβαρότητα 0. Το υπόλοιπο γκρουπ δεν ήταν άσχημο, αλλα δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο... Ο Habichuela δεν με εντυπωσίασε καθόλου, ούτε καν όταν έπαιξε εντελώς μόνος του. Μόνο κανά δυο πρωτότυπες συνθέσεις κάτι πήγαν να μου πουν, αλλα ήταν ανεπαρκώς εκτελεσμενες... Και ο κόσμος χειροκροτούσε... Δηλαδή αρκεί το όνομα και η ιστορία κάποιου για να είναι μια ζωή στη σφαίρα του απυρόβλητου; Είχα να απογοητευτώ έτσι απο το λάηβ του Stanley Clarke στο παλάς... Και το ξεκαθαρίζω: δεν περίμενα να δω ζογκλερικά και τεχνικαριές, δεν είμαι 15 χρόνων... Απλώς έχω την προσδοκία απο ένα παίχτη του βεληνεκούς και της ηλικίας το Ηolland, να έχει μια σαφέστερη μουσική άποψη, ωριμοτερες επιλογές ή τουλάχιστον ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΛΤΣΆΡΕΙ διαρκώς, λες και έπιασε πρώτη φορά Μπασο πριν ένα χρόνο...

Έπεσε πρόσφατα στην αντίληψή μου μια (αρκετά πλήρης) συλλογή με παρτιτούρες από κλασσικά Οθωμανικά πεσρέφ και σεμάι. Θεωρώντας πως: α) η μελέτη αυτών των κομματιών είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να κατανοήσει κανείς το σύστημα των μακάμ, αφού σε αυτά περιγράφονται τόσο τα διαστήματα όσο και η "συμπεριφορά" των μακάμ β) Η συγκεκριμένη συλλογή έχει κατηγοριοποιημένα τα κομμάτια στα βασικά μακάμ γ) υπάρχουν μέλη του φόρουμ που ενδιαφέρονται παικτικά (όσοι παίζουν ασυγκέραστα όργανα κυρίως, αλλά -γιατί όχι- και οι υπόλοιποι) ή θεωρητικά δ) δεν είναι και πολύ εύκολο να βρει κανείς τέτοιες παρτιτούρες στο εμπόριο (στην Ελλάδα τουλάχιστον) και τέλος ε) οι παρτιτούρες δεν υπόκεινται σε νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας, αφού τα περισσότερα κομμάτια είναι πάνω των 100 ετών (επιφυλάσσομαι για το τελευταίο, αν κάνω λάθος, διορθώστε με οι γνωρίζοντες) αποφάσισα να την ανεβάσω στο noiz... Να σημειώσω πως τα περισσότερα κομμάτια είναι γραμμένα σε κλειδί μπολαχένκ, στο οποίο Λα=Μι, αλλά μπορούν να παιχτούν (όχι ιδανικά βέβαια) και στην τονικότητα του κλειδιού Σολ (αν αγνοήσει κανείς το μπολαχένκ και θεωρήσει πως Λα=Λα) Αυτά! N'joy! http://dl.dropbox.com/u/20000707/PARTITOYRES.rar (προσπάθησα να ανεβάσω το πραγματικό αρχείο αλλά δεν τα κατάφερα, έτσι δίνω λίνκ...)

Τελευταία διάβασα επίσης και αυτό http://www.amazon.co.uk/How-Equal-Temperament-Ruined-Harmony/dp/0393334201/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1320171666&sr=8-1 Πολύ απλό, περιεκτικό και επεξηγηματικό, με μια ελαφριά δόση χιούμορ και πολύ καλές παραπομπές και ορισμούς.

Μόλις είδα το βιντεάκι. Πολύ ωραίο και ιδιαίτερο παίξιμο! Στα θεωρητικά σου, λοιπόν, δε συμφωνώ και πολύ, αλλά στο παίξιμο, πάω πάσο...

Πάνω σε αυτά που γράφεις, έχω να πω το εξής: διαφωνώ σχεδόν με όλα όσα διάβασα, τόσο σαν ιστορία και θεωρία, όσο και σαν μέθοδο. Αλλά: είναι σίγουρα ενδιαφέρον το να προσπαθήσεις να αναπτύξεις ένα δικό σου σύστημα, με το οποίο να εξηγείς κάποια μουσικά φαινόμενα. Όσο κι αν διαφωνώ με το αποτέλεσμα, δεν μπορώ παρά να σου αναγνωρίσω πως έχεις κάνει μια προσπάθεια. Θα ήθελα να κάνω δυο παρατηρήσεις όσον αφορά στην παρουσίαση της θεωρίας σου, ώστε να μπορεί να διαβαστεί χωρίς να σηκώνει παρεξηγήσεις (δηλαδή να διατηρείς το δικαίωμα να λες "εγώ έτσι νομίζω και αν σας αρέσει, καλώς) α) Μην παρουσιάζεις τις απόψεις σου σαν αξιώματα. Ένα παράδειγμα στο παραπάνω κείμενο είναι πχ "To Phrygian Mode έχει έναν λυπητερό ήχο και ακούγεται σε εκατοντάδες Ισπανικά , Εβραϊκά και τσιγγάνικα μουσικά κομμάτια. Οι συνθέτες χρησιμοποιούν αυτό το mode όταν θέλουν η μουσική τους να ηχεί oriental." Το παραπάνω είναι μια καθαρά προσωπική σου εκτίμηση που δεν βασίζεται πουθενά. Επομένως, δεν μπορείς να την παρουσιάζεις σαν καθολική αλήθεια. Επίσης, όταν λες πως "δυστυχώς" ή "παραδόξως", καλό είναι να εξηγείς γιατί κάτι είναι κακό ή περίεργο. β) απέφυγε τη χρήση "εισαγωγικών", όταν στην πραγματικότητα δεν παραπέμπεις κάπου. Εξηγώ: "Τα Modes μεταδόθηκαν σ’ όλον τον κόσμο από τους αρχαίους Έλληνες που είχαν την ιδέα ότι : ‘’Παίρνεις μια κλίμακα (Πχ CDEFGABC), την αντιστρέφεις (CBAGFEDC) έτσι ώστε κάθε νότα της να λειτουργεί σαν τονική’’ Εδώ, εφόσον παρουσιάζεις κάτι σε εισαγωγικά, που σημαίνει πως κάπου το διάβασες και πιστεύεις πως στέκει, θα έπρεπε να μας δώσεις τη δυνατότητα να ελέγξουμε τις πηγές σου. Ποιός δηλαδή το είπε αυτό για τους αρχαίους Έλληνες? Τα παραπάνω σου τα γράφω με όλη την καλή διάθεση, επειδή βλέπω πως θέλεις να εξηγήσεις κάτι που πιστεύεις πως είναι σωστό. Όσο και αν διαφωνώ με το περιεχόμενο αυτών που γράφεις, θα ήθελα να το δω καλύτερα γραμμένο, έτσι ώστε να μπορέσω είτε να συμφωνήσω, είτε να διαφωνήσω πάνω σε μια πιο στέρεη βάση.

Προς το παρόν...

A, επίσης, για να απαντήσουμε και στην αρχική ερώτηση του θρεντ, φυσικά και είναι εφικτός οποιοσδήποτε συνδυασμός καμπίνας-ενισχυτή, αρκεί να προσέξεις την Ωhm ική αντίσταση μεταξύ ενισχυτή-καμπίνας (πολλές καμπίνες και ενισχυτές κιθάρας δουλεύουν σε 16Ω, πράγμα που στο μπάσο είναι σχετικά σπάνια)

Καλά όλα αυτά, αλλά πιστεύω πως καλύτερη δουλειά θα έκανες βάζοντας την κιθάρα σε κεφαλή μπάσου και μετά σε ανάλογη (ή όχι) καμπίνα, παρά το ανάποδο. ΆΛλωστε, οκ, η καμπίνα χρωματίζει, αλλά θα χρωματίσει ό,τι της δώσεις. Το ζήτημα με τα 15ρια ή 4χ10ρια, δεν είναι ο ήχος που παράγουν από μόνα τους, αλλά πόσο χαμηλά μπορούν να κατέβουν. Ένα 15 κατεβαίνει συνήθως στα 35 Hz, ενώ ένα 4χ10 στα 50. Νομίζω πως η κιθάρα δεν χρειάζεται αυτές τις συχνότητες, σε ότι και να την κουρδίσεις, απλά δεν τις έχει. (Ως παρένθεση σε αυτό το θρεντ, θα εκμεταλευτώ την ευκαιρία να ρωτήσω: αν το πάρουμε ως φυσική, δεν θα έπρεπε λογικά ένα 4χ10 να κατεβαίνει χαμηλότερα από ένα 15? Το λέω αυτό σκεπτόμενος πως 4χ10 = μεγαλύτερη παλλόμενη επιφάνεια από 1χ15... τέλος πάντων...) Φυσικά είναι θέμα γούστου, αλλά εγώ θα σου πρότεινα αν τελικά αποφασίσεις αυτό με την κεφαλή κιθάρας και καμπίνα μπάσου (που πραγματικά θα σε συμβούλευα το αντίθετο), να προτιμήσεις 4χ10 ή 2χ10 καμπίνα (με bass reflex). Με 15, θα λασπώσει πολύ το πράγμα... γνώμη μου, πάντα...

Ενδεικτικά: http://www.noiz.gr/index.php?topic=181654.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=182823.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=183028.0

Μακρυά!!! Αλλά όσο πιο μακρυά γίνεται όμως! Αν δεν το έχεις κάνει ήδη, καλό είναι να μην του δώσεις ΚΑΝΕΝΑ στοιχείο σου. Πρόκειται για κλασσική απάτη που έχει συζητηθεί πολλές φορές στο φόρουμ.

Και αυτό το Kurzweil νομίζω πως κανει σαν χειρισμός. Και δεν είναι και πολύ ακριβό... http://www.sweetwater.com/store/detail/PC2SRib

Συγνώμη για την άσχετη παράθεση στην άσχετη ερώτηση, αλλά όταν ακούω "χομπίστα" δεν μπορώ να μην θυμηθώ αυτό: [flash=200,200] στο 1:55-2:00 ΤΙΓΡΗ!!!! ΧΟΜΠΙΣΤΑ!!!

Μπορείς να το κάνεις να μοιάζει και με κοντραμπάσο (μοιάζει περισσότερο από οτι φαντάζομαι πως θα ακούγεται...)

Νομίζω πως το σχήμα δεν είναι τυχαίο... φαντάζομαι τι δαίμονες θα ξεπηδάνε από τις καμπίνες αμα του βάλεις και καμιά παραμόρφωση! Ίσως η καλύτερη λύση θα ήταν ένα παρτκάστερ μπασάκι, με ΠΟΛΥ σκληρό ξύλο στο μπράτσο ή και 2 βέργες (βέβαια οικονομικά, πάμε αλλού τώρα...) και το ανάλογο hardware Κατά τα άλλα, αν και εγώ θα το λυπόμουν, το warwick είναι σίγουρα πολύ πιο κατάλληλο από το squier για να δεχτεί αυτές τις χορδές

+1000!!! Τι ειν' τούτο?!? παραδίνομαι! Πάντως, ως υπόθεση εργασίας, δε νομίζω πως ένα squier θα άντεχε αυτές τις τάσεις...