gmoukou

Κι εγώ τους σνόμπαρα, αλλά είχα καλούς φίλους που μου μάθαιναν όσα δεν ήξερα.

Δεν τους σνόμπαρα, απλά δεν έτυχε ποτέ να εμβαθύνω ή να τους ψάξω περισσότερο. Aπό τα hits τους κιόλας καταλάβαινα ότι δεν πρόκειται περί ρηχής, αναλώσιμης ποπ, και το image τους μου προκαλούσε μια οικειότητα. Τώρα που άκουσα κουμπώνουν τα κομμάτια στο παζλ, αυτής της ενστικτώδους συμπάθειας. Μου έχει τύχει και με άλλους καλλιτέχνες που "γνώρισα" αργότερα ή επαναδιατύπωσα γνώμη. Και τώρα που έψαξα λίγο παραπάνω, είναι όντως σαν μου λέει ο εκλιπών "it's a shame". Κάλλιο αργά παρά ποτέ λένε

Εδώ ένα πολύ πολύ πολύ ενδιαφέρον παλιό άρθρο/συνέντευξη με τον Hollis γύρω απο μουσική βιομηχανία, remixes, ΕΜΙ και "γαϊτανάκια".

Κάπου εκει μέσα διακρίνει κανείς και τους λόγους για τους οποίους κυκλοφόρησε τον τελευταίο του (προσωπικό) δίσκο πριν απο 21 χρόνια...

Ίσως θα άξιζε να ανοίξει ένα νήμα προς συζήτηση (όσο trivial και αν είναι)

http://www.snowinberlin.com/laughingstock.html?fbclid=IwAR1XC5aQEDPU2K3fUPNn0cF26OL5CilByeNcksv1jIdhOqToRLMUbBws90I