gmoukou

31 λεπτά πριν, leon7pap είπε

Eνα ίσιο πάρε....και η βάση στρογγυλή όχι τριποδακι...

Eχω το Shure SH55 το οποίο είναι κι αυτό βαρύ...με τον τρόπο που σου είπα το κουμαντάρω....ίσιο.Αν το βάλω σε σπαστό...δεν το κρατάει ο τρίποδας μετά τις 35-40 μοίρες κλίση....

Καταλαβαίνω.

Η πλέον λογική και φυσιολογική επιλογή δεδομένης της περίπτωσης.

Παρ'όλα αυτά η πρώτη μου σκέψη ήταν για κάτι σαν το παρακάτω (όχι απαραίτητα αυτό) μιας και (ίσως κακώς δε το ανέφερα) ο χώρος είναι πολύ πολύ περιορισμένος

Λοιπόν, έφτασε στα χέρια μου, μέσω μιας πολύ ευγενικής παραχώρησης ενός φίλου,  ένα t.bone retro tube II.

(Από μια γρήγορη ακρόαση μου φάνηκε απλά ok για home studio, αλλά όπως λένε στο χώρο μου....τσάμπα ξίδι γλυκό σα μέλι  )

Τέλος πάντων, σκεφτόμουν να πάρω ένα βραχίονα για να κάνω τη ζωή μου πιο εύκολη αλλά έλα που το μικρόφωνο μαζί με το shock mount ζυγίζουν σχεδόν 2 κιλά! (1,88 αν θυμάμαι καλά τη ζύγιση....)

Έχει κανείς υπόψιν ένα heavy duty  βραχίονα/Πύρρο Δήμα που θα αντέξει τέτοιο ΧΤήνος;

3 ώρες πριν, Giorgos rockstep είπε

Δεν ήξερα το headstock των tyler.Πραγματικα καρκίνος στα μάτια...χαχαχα

+1000

Νομίζω πάντως ότι είναι ξεκάθαρη η πηγή έμπνευσης της haar:

2 λεπτά πριν, yannisp είπε

ενοψη των 200 χρονων απο την εθνικη παλιγγενεσια,και αφου ειδα το συγκλονιστικο εξωφυλλο του ΒΗΜΑgazino και με επιασε μια συγκινηση(μην πω που με επιασε ομως....)ειπα να κανω κατι σαν κλεφτικο σε λαδοκολα.

Υ.Γ:πραγματικα με αυτο το εκτρωμα του περιοδικου ετριξαν τα κοκαλα των ηρωων...

Πωπωπω εμένα ετριξαν τα γόνατα (κόπηκαν για την ακρίβεια).

Φτου φτου, λουκούμι φαίνεται!

14 λεπτά πριν, gkourmoul1 είπε

Θα μπορούσες να κάνεις μια ωραία παρουσίαση με φωτογραφίες, ή έστω μια αναλυτική περιγραφή βήμα βήμα. Ακούγεται ενδιαφέρον. Με πμ δεν έχει και τόσο ενδιαφέρον.

+1

24 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Λιτά σήμερα.

 

 

 

Καραβιδόπουλα, ντολμαδάκια, κοκκινιστές σουπιές με πατάτες, καλαμαράκια, σαλάτα ανάμεικτη (ντομάτα, μαρούλι, κρεμμύδι, αγγούρι, μήλο, σταφίδες, κρουτόν), ταραμάς με ελιές, χταποδάκι με κοφτό μακαρονάκι, κυδώνια με λεμονάκι, λίγο μάγιο, και η κλασσική λαγάνα.

 

Ο κράσος εννοείται.

 

Και για όσους θέλουν και το κατιτίς τους ..... ένας χαλβάς σιμιγδαλένιος με καβουρδισμένα αμύγδαλα.

 

 

 

 

Παναγία μου θα τρακάρουμε vol 2!

Και του χρόνου με υγεία!!!

Ξεκινάω εγώ πριν προλάβει ο κοντομάνικος και ανεβάσει το στόλο του και μας κονιορτοποιήσει όλους...

Χταποδακι με κοφτό και ταραμάς για μας.

Ε, να μη βάλουμε και ένα ουζακι  avantes για τη φάση;

54 λεπτά πριν, mitsar είπε

Ευχαριστώ θερμά τον John που με το αποπάνω post μου έδωσε ερέθισμα και έμπνευση.

 

Προφανώς δεν είμαι συνθέτης, αλλά γνωρίζω μια καλή σύνθεση όταν την ακούω, ακόμα και όταν δεν έχω δει την πάρτα (στο ροκ αν έχει maj7 ή sus4 ή ντιμινουΐτες εγκρίνεται αυτομάτως). Ελάχιστα πράγματα έχω συν-γράψει, όταν περί το 1980 μέναμε μαζί με τον Άγγελο Σκορδίλη και είχα πρόσβαση στην διπλή 6/12 χορδη μαύρη Ibanez του. Στο σπίτι είχε και ένα όρθιο πιάνο και συνέβη μια μέρα ένα γεγονός που μας άγγιξε: η δολοφονία του John Lennon. Εκείνη την ημέρα κάτσαμε και συνθέσαμε έναν επιτάφιο, από τον οποίο θυμάμαι μόνο το ρεφραίν "Αξέχαστε Lennon, αξέχαστε εσύ, ...".

 

Στο θέμα μας περί έμπνευσης έχω να παρατηρήσω τα εξής (με επιρροές από τις εμπειρίες μου ως φυσικός, ως ερευνητής και ως εκπαιδευτικός):

 

1. Στην Τέχνη και στην Μουσική ειδικότερα, είτε είμαστε σε μόνιμο αναβρασμό ιδεών (έχει ανοίξει το πηγάδι το πετρέλαιο) είτε χρειάζεται ένα trigger, ένα γεγονός που να μας σκανδαλίσει την διαδικασία. Η Joni Mitchell σίγουρα εμπνεόταν από τα πάντα, ένα κόκκινο φύλλο σφένδαμνου που έπεσε από το δέντρο, ένας μπόμπιρας πάνω σε ποδήλατο που ξεφωνίζει, μια τρύπια αμερικάνικη σημαία στο Μπιτ Παζάρ. Το κακό είναι ότι όταν υπάρχει πολύς θόρυβος στο περιβάλλον, ένα ερέθισμα πρέπει να είναι πάνω από το κατώφλι των αισθήσεων και των αισθημάτων. Δηλαδή, το τί μετράει για τον καθένα μας ως συμβάν, ως γεγονός, εξαρτάται και από το περιβάλλον και από τις δικές μας αισθήσεις, που ως γνωστόν δουλεύουν λογαριθμικά (νόμος Weber-Fechner). Στις μέρες μας, μετά από δεκαετίες εκπαίδευση στην βία δια τηλεόρασης και δια ζώσης, το μόνο που μας ταρακουνάει είναι η ζωντανή θέα του αίματος στην άσφαλτο ή στην μπανιέρα. Δηλαδή είμαστε όλοι πια στο επίπεδο του καρχαρία.

 

2. Ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων είναι παραγωγοί, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία είναι παθητικοί δέκτες και καταναλωτές. Αυτό είναι ένα είδος ευνουχισμού τον οποίο μας επιβάλλει το τερατώδες και διεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα διεθνώς (συν ο συντηρητισμός της κοινωνίας) το οποίο διδάσκει για τον μέσο όρο, εξισώνοντας προς τα κάτω και κόβοντας σαν τον Προκρούστη ό,τι βρίσκεται έξω από τις νόρμες. [Για να προλάβω μερικούς-μερικούς, δεν είναι αυτό μια αναρχική ή μια πάνκ θέση, είναι ένα γεγονός]. Παράδειγμα: ο θείος Μίμης έχει στο σπίτι μια κιθάρα. Ο μικρός Βασίλης γρατζουνάει και πιάνει κλίμακες. Αν η αντίδραση των γονιών είναι "μή, τζιζ, κακό, θα το χαλάσεις" πάει άλλος ένας εν δυνάμει Χέντριξ. Αν η αντίδραση των γονιών είναι "μήπως το παιδί μας έχει ταλέντο;" και του κάνουν δώρο μια δική του κιθάρα, έχουμε κερδίσει άλλο ένα μέλος στο noiz. Το παιδί αυτό θα έχει έμπνευση σε όλη του τη ζωή (εκτός αν γνωρίσει το σεξ, το χρήμα ή την βόλεψη της μισθωτής σκλαβιάς και τα παρατήσει όλα).

 

3. Ένα άλλο πρόβλημα είναι η "σχέση εισερχομένων - εξερχομένων" όπως την ονομάζω. Αν είσαι συνέχεια μπροστά σε μια οθόνη, είτε 5" είτε 55", η ποσότητα της εισερχόμενης πληροφορίας είναι τεράστια. Επιπλέον, η πληροφορία χρειάζεται όχι μόνο χρόνο για να επεξεργαστεί, αλλά και για να διαγραφεί, για να δώσει χώρο στην επόμενη. Μόλις σταματήσει η καταρρακτώδης είσοδος, αρχίζει η διαδικασία της αντίστροφης οσμωτικής πίεσης: όλα τα πράγματα που έχουμε στο κεφάλι μας ψάχνουν μια διέξοδο για να εκφραστούν προς τα έξω. Αν για κάποιο λόγο δεν υπάρξει αυτή η διέξοδος (π.χ αρχίζει σε λίγο το Survivor στην TV), αρχίζει η πνευματική και δημιουργική δυσκοιλιότητα: γίνεται όλο και δυσκολότερη η έκ-φραση (προσέξτε την ετυμολογία) και η δημιουργία. Η δέ έμπνευση, που είναι το θέμα μας, έχει κουκουλωθεί από την άμμο της παραλίας στις Σεϋχέλλες και τα μπικίνι και μονοκίνι του πειρασμού της κατανάλωσης.

 

Συνεπώς, μερικά από τα γιατροσόφια του θείου mitsar για την έμπνευση είναι τα εξής:

 

1. Χαμηλώστε τους ρυθμούς, χαμηλώστε τις παρεμβολές, χαμηλώστε τον θόρυβο περιβάλλοντος. Χαμηλώστε το κατώφλι ακοής, όρασης και αντίληψης. Διδάξτε στις αισθήσεις σας να πανικοβάλλονται από έναν ψίθυρο ή από την βρύση που στάζει.

 

2. Γνωρίστε καλύτερα τον εαυτό σας και μάθετε τι μετράει για σας ως "είδηση", "συμβάν", "γεγονός", "εντύπωση". Στη συνέχεια διδάξτε τον εαυτό σας να κατεβάζει το κατώφλι αυτό της αντίληψης. Σιγά-σιγά και σταδιακά, ένα βήμα κάθε μέρα. Έτσι θα ανακαλύψετε το γεγονός που θα σκανδαλίσει την αλυσιδωτή αντίδραση. Για έναν αγρότη, το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά, όπως δισεκατομμύρια άλλα μήλα. Για έναν δημιουργό, το ένα και μόνο μήλο που έπεσε όταν αυτός ήταν στην κατάλληλη δεκτική διάθεση, οδήγησε στην Θεωρία της Παγκόσμιας Έλξης.

 

3. Μάθετε να αναγνωρίζετε παντού τις παγίδες της κατανάλωσης καθώς και τα booby traps που στήνετε οι ίδιοι εσκεμμένα ή αθέλητα στον εαυτό σας: Συνειδητοποιήστε ότι η κατανάλωση είναι η εύκολη λύση, η οδός της ελαχίστης προσπάθειας και κυριολεκτικά ο αντίχριστος. Η κατανάλωση είναι ο Πειρασμός. Η παραγωγη απαιτεί να ματώσουν τα δάχτυλα στην κιθάρα και να λιώσουν επάνω στα πλήκτρα. Θέλει τόννους καφέ και ιδρώτα. Θέλει πάκα χαρτί και μεγάλο κάλαθο αχρήστων. Γράψε, σβήσε, καθαρογράψε, πέταξτο και πάλι από την αρχή.

 

4. Το σύνηθες μεγάλο σφάλμα των δημιουργών που δεν είχαν σοφούς δασκάλους είναι ότι ξεκινάνε να γράψουν κάτι με μισογεμάτες ή άδειες μπαταρίες. Δεν γίνεται. Θέλει γεμάτες μπαταρίες και ένα ξεκούραστο μυαλό που πεταρίζει σαν πεταλούδα. Αντίθετα, το ξεκίνημα με μισοάδειες μπαταρίες θα οδηγήσει αναπόδραστα σε έναν φαύλο κύκλο απογοήτευσης self-loathing, frustration, desperation, forced restarts, headbanging on the wall. "Είμαι ανίκανος", "δεν έχω τίποτα μέσα μου", "στέρεψα". Όλα αυτά είναι οι παρενέργειες του τοξικου γαλακτικού οξέος της κούρασης στην φαιά ουσία. Το πρόβλημα είναι οι άδειες μπαταρίες, όχι εσείς.

 

Δεν ξέρω αν βοήθησα κανέναν σας να γράψει ή να βρεί έμπνευση με τα παραπάνω. Είμαι βέβαιος όμως ότι στη ζωή μου έχω εντοπίσει μερικά κλειδιά για το γιατί μερικές φορές, μερικούς μήνες ή μερικά χρόνια δεν έχω έμπνευση.

Μεγάλε, hats off!

2 ώρες πριν, Jet72 είπε

 

Φανταστικό.

Ειδικά αυτό το b5maj7 (λατρεμένη συγχορδία) στο 1:43 είναι λουκούμι!

Μπράβο!

Παρακάτω, μία πολύ ενδιαφέρουσα στατιστική ανάλυση γύρω απο τα κιθαριστικά σόλο.

Οκ, κάποια πράγματα δεν είναι καινούρια, για κάποιους, αλλά, υπο το πρίσμα της σύγκρισης και δεδομένου οτι είναι συγκεντρωμένη η πληροφορία, αποκτά μια άλλη οπτική το πράγμα και, αν φυσικά θέλουμε, βάζοντας μέσα τον παράγοντα τεχνολογία, περαιτέρω ανάλυση.

Όπως και να'χει, πιστεύω οτι είναι πολύ χρήσιμη πληροφορία για ένα κιθαρίστα που τον ενδιαφέρει το σολάρισμα (και φτου φτου υπάρχουν πολλοί εδω μέσα).

https://www.guitarworld.com/features/what-do-the-greatest-solos-of-all-time-have-in-common-we-investigate

Αμα μιλάμε για τον μέγιστο Piazzolla πρέπει να βάλουμε στη κουβέντα ένα απο τα κορυφαία του έργα, το Cinco Piezas.

Το έργο, το μοναδικό αυθεντικά γραμμένο για σόλο κλασική κιθάρα και όχι μεταγραφή, γράφτηκε το 1981 για τον κορυφαίο κιθαρίστα Roberto Aussel.

Απο συνέντευξη του κιθαριστή:

"I asked Piazzolla to write something for the guitar. So one day I went to visit him in his apartment in Paris.
I played the guitar for him. I played works by Bach, some pieces by Weiss, then some original works by Villa-Lobos, Barrios, some contemporary pieces by Leo Brouwer and Walton's Bagatelles.
From that moment he learned a little of what could be done on the guitar, especially when he listened to the third Bagatelle of William Walton he became very enthusiastic.
I spent the whole afternoon at his apartment with him, and one week later he called me by telephone to say that he had completed one of the five pieces".

Μου είναι φύσει αδύνατον να μη σας παραθέσω μια απο τις πιο αγαπημένες εκτελέσεις απο ένα πολύ αγαπημένο μου δάσκαλο μου, τον Αντώνη Χατζινικολάου.
(Τα παραθέτω με τη σειρά που ο ίδιος ο Piazzolla έχει βάλει)

Campero

Romántico

Acentuado

Tristón

Compadre

7 ώρες πριν, Spyros Delta είπε

Ευβοίας

 

 

Ε βάλε και ένα μελάκι ντε 

1 ώρα πριν, Superfunk είπε

Απλά γυρνάτε σΕ οποιοδήποτε  ERT HD κανάλι και μετά πατάτε το κόκκινο κουμπί. 

Αφτο?

4 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΡΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ.

 

ΕΥΓΕ ΣΟΥ!

Ποιας δεκαετίας καλέ;

Η γιαγιά μου έλεγε φρούτο οτιδήποτε δεν ανήκε στην κατηγορία τετράποδων αμνιωτών θηλαστικών....

1 λεπτό πριν, fusiongtr είπε

 

Και στην σπανακόπιτα, μια ταψάρα ΝΑ

Η σπανακόπιτα είναι φρούτο

3 λεπτά πριν, Spyros Delta είπε

Και το είπα μην αρχίσετε το τρολαρισμα.

Παίζετε με τον πόνο μου.

Ένα κομματάκι κατσίκι εφαγα, ένα κομματάκι πίτα και μια μπουκιά πανκεικ.

Οκ και μια αγγουροντοματοσαλατα για μπουγιο.

Ααααααα όλα κι όλα κυρ Σπύρε μου.

Στα πανκειξ το διευκρινησες, ένα κομματάκι.

Στο άλλο, "κατσικάκι στις κλιματοβεργες" και να'σου 4 κομματαρες.

Ε τι να υποθέσουμε...;

Μπράβο πάντως που κατάφερες και έφαγες μόνο ένα κομμάτι.

Άθλος.

44 λεπτά πριν, Miltos23 είπε

2. Υπερβολικά μεγάλη δύναμη όταν πιέζεις τις χορδές

 

30 λεπτά πριν, dimsonic είπε

2. Ποτέ...

 

Εγώ θα σταθώ λίγο εδώ για να πω οτι, καμία φορά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική απο αυτή που νομίζουμε οτι είναι.

Δεν αντιλέγω, Ντιμ, στο οτι όντως μπορεί να μη σφίγγεις το(τα) χέρι(α) σου αλλά.......η εμπειρία μου είναι η εξής.

Σαν σπουδαστής κιθάρας είχα μια αντικειμενικά απαιτητική κλασική κιθάρα που αν όμως μπορούσες να τιθασεύεις είχες στη διάθεση σου ένα φανταστικό όργανο.

Για καλή μου τύχη, και διάφορους άλλους λόγους, είχα πολύ δυνατά χέρια και έβγαλα πτυχίο και δίπλωμα με αυτό το όργανο χωρίς τραυματισμούς.

Στη συνέχεια, μετά απο καιρό, έκανα προετοιμασία για μεταπτυχιακό με ένα καταπληκτικό δάσκαλο μέσω του οποίου ανακάλυψα πόσο λάθος εικόνα και αίσθηση είχα για το τι εστί χαλαρό το παίξιμο.

Η μέρα με τη νύχτα....

Αν με ρώταγες τότε, επι πτυχίων κλπ, με περίσσεια σιγουριά θα σου έλεγα οτι παίζω χαλαρότατος..........αμ δε.

You get the point.

Στις 6/3/2021 στις 12:52 ΜΜ, Superfunk είπε

 ΠΣαρι ΓΛΩΣΣΑ φιλέτο με κάρυ. 

Ρύζι μπασματι φυσικά για να το συνοδεπΣουμε αξιοπρεπώς.

 

 

@Superfunkνα μη λέμε τα ίδια και τα ίδια.

Περιμένουμε συνταγή!

23 λεπτά πριν, dimsonic είπε

αν πήγαινα σε κανα γιατρό για κάθε τι που μου μοιάζει παράξενο συγγέροντα δεν θα μου έμενε χρόνος για τίποτα.

Ναι αλλά αν, χτύπα ξύλο, το πράγμα χειροτερέψει να σκεφτείς τι θα κάνεις το χρόνο που θα σου μείνει μιας και κιθάρα δεν θα παίζεις.

Εμένα προσωπικά μου ακούγεται πολύ σοβαρό και το πρώτο πράγμα που θα πρότεινα, για μένα, μαθητή μου ή φίλο, θα ήταν αποχή και άμεση συμβουλή γιατρού.

Το τελευταίο το προτείνω εκ πείρας.

Μου'χει τύχει.

Αρκετές φορές.

Ακριβώς όπως το περιγράφεις, ελαφρύ τσίμπημα καρφίτσας στην άκρη του δαχτύλου του αριστερού χεριού.

Βέβαια, δε κράτησε ποτέ παραπάνω από 1-2 λεπτά και έτσι απλά το θεώρησα νευροπονο.

6 λεπτά πριν, Αετός είπε

@fusiongtrΑυτό είναι υπερπαραγωγή!

@Αετόςβλέπουν τη φωτό στα Χόλυγουντζ και χαμηλώνουν το βλέμμα λέμε

Μόλις τώρα, fusiongtr είπε

 

Τι να κάμω, τέτοιες ώρες τρώω κάθε μέρα ...

Και ο κύριος παρακάτω τέτοιες ωρες έτρωγε

1 ώρα πριν, fusiongtr είπε

Μια απλή ομελετίτσα, με .... σπαράγγια μαζεμένα από εδώ, μπρόκολο, μανιτάρια, πιπεριά Φλωρίνης, απάκι, και γραβιέρα.

Θα συνδυαστεί με μια τούμπανο χωριάτικη, και κρασάρα .... Τριποδάκη.

 

 

 

 

 

Αφτα ΣΤΡΑΤΕ καλό είναι να ΜΗ ποσταρονται μεταμεσονύχτια (απλή ομελετιτσα λέει.... γελάω μετα δακρύων)

Ο ορισμός του dreadnought (ΟΧΙ η κιθάρα)

Πέρα απ'την πλάκα, να'μαστε καλά να τρωγοπινουμε και να λιγουρευομαστε.

Ντάξει, μεγάλο respect.

Χίλια μπράβο!!!

(εννοείται κατεβάστηκε και είναι έτοιμο προς κατανάλωση)

1 ώρα πριν, fusiongtr είπε

 

Don't read noiz and drive ....

Τι drive..... Με την οθόνη κόντεψα να τρακαρω....αληθώρησα!

15 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

 

Μας τσάκισες ...

Κόσμια το έθεσες....

Εγώ ακόμα να συνέλθω

2 λεπτά πριν, Αετός είπε

Κι εσείς,πολλάκις!

Στη γωνιά μας περίμενες ε;