Πίνακας συμμετοχής

Εκανα μια καλη αγορα σημερα. Την πετυχα σε αγγελια στην πολη μου. Την ηθελα καιρο, την ειδα απο κοντα και... την αγορασα. Ειναι μοντελο του 2009 made in china. Πραγματικα αχρησιμοποιητο αλλα και εγκαταλελλειμενο στη μοιρα του. Οξειδωσεις σε ολα τα νικελ μερη. Οι χορδες πανω ηταν 4 ετων. Πριν λιγο μπηκα σπιτι. Εκοψα χορδες και ξεκινησα περιποιηση (τριψιμο) και σεταρισμα. Το αποτελεσμα καλο... Ολη η δουλεια δεν μου πηρε πανω απο μια ωρα. Μου εμειναν λεπτομερειες οπως το υψος των μαγνητων κλπ. Ειναι η πρωτη φορα πιανω sg like οργανο. Η κιθαρα ακουγεται φανταστικα. Σουπερ ελαφρια και μανικι για σεμιναριο. Μου ταιριαζει παρα πολυ διοτι εχει τα θετικα απο ολες τις κιθαρες μου. Εχει τον παχυ ηχο και τo sustain της les paul, εχει ταστιερα βουτυρο οπως της prs, εχει το δαγκωμα της στρατ. Εχει τελεια προσβαση στα κατω ταστα και ειναι οτι πιο ελαφρυ εχω πιασει. Τιμη: Απο 200 κατεβηκε στα 180 λογω των οξειδωσεων, μαζι με θηκη. Ακολουθει και συνεχεια στις εντυπωσεις.

Έχει και demo. http://www.korgusa.com/volcassette

Τι μου υποδεικνύετε τώρα ρε σεις, ότι είμαι κανας αδαής που δεν μπορεί να αντιληφθεί πόση πολλή ή λίγη σημασία έχει ο "απλός μουσικός" στη διαμόρφωση ενός μουσικού κομματιού? ΠΛάκα με Κάνετε? Τι πατρονίστικα είναι αυτά? Έχω απόλυτη συναίσθηση του τι συνεισφέρει ο καθείς και πώς έχει καθιερωθεί αυτή η στρεβλή νόρμα. Ζήτησα απόψεις κι εμπειρίες και παίρνω πατρονάρισμα; Do yourself a favor, κουβέντα κάνουμε, αφήστε τo google correctness, και προσπαθήστε να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάω. Εσύ υποστηρίζεις ότι το να παίξεις ένα σόλο ή να βγάλεις ένα θέμα είναι απλή υποχρέωσή σου ως μουσικός και "σιγά δεν έκανες και κάτι σπουδαίο" κι εγώ λέω ότι έκανες γιατί αυτό που έπαιξες δεν υπήρχε πριν, σε αυτό το σύμπαν που ζούμε. Δεν είναι κάτι που το πήρα από ένα ράφι και το έβαλα σε ένα άλλο. Και αυτό ήθελα να αντλήσω από την κουβέντα, να ακούσω απόψεις από διαφορετικούς ανθρώπους που κάνουμε πάνω-κάτω το ίδιο πράγμα. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάθε φορά πρέπει να γίνεται αγώνας επιβολής και υποδείξεων. Τhanx για τη συμμετοχή. https://dictionary.cambridge.org/dictionary/english/credibility

Mεγειες και καλοπαιχτη. Πανενορφη εγινε με λιγη περιποιηση.

καλοπαικτη, ειχα και γω καποτε μια walnut ηταν κουκλα και πολυ καλη κιθαρα

Παρασυρόμενος από κανα-δυο θέματα πρόσφατα που αφορούν τη μουσική βιομηχανία, είπα να θίξω ένα θεματάκι που θεωρώ ότι απασχολεί τους μουσικούς ανά τον κόσμο. Το θέμα έχει να κάνει με το credibility ενός κομματιού/μουσικού έργου και κατά πόσον αυτό αποδίδεται σωστά/δίκαια. Δηλ. όταν βλέπουμε ότι ο τάδε έγραψε μουσική/στίχους σε ένα κομμάτι, σε ποιο βαθμό αυτό αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα και σε ποιο βαθμό είναι έργο και των μουσικών που έπαιξαν/ενορχήστρωσαν ή του παραγωγού που επιμελήθηκε την αισθητική και τα τεχνικά θέματα. Αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι ότι συνήθως έρχεται ένας που έχει την μελωδική γραμμή της φωνής και το αρμονικό υπόβαθρο (όχι πάντα) και αυτός συνήθως μνημονεύεται ως συνθέτης του κομματιού. Δεν μιλάω για session δουλειά που γίνεται εν γνώση του μουσικού και συνήθως είναι προκαθορισμένη και προγραμμένη. Αλλά για τις μπάντες πίσω από ονόματα που συνήθως είναι σταθερές και απαρτίζονται από τους ίδιους μουσικούς γενικά. Δεν έχω απτά παραδείγματα, παρά μόνον τη μικρή εμπειρία όσον αφορά ηχογραφημένο υλικό από την μπάντα, και τον τρόπο με τον οποίο αυτό δουλεύτηκε για να βγει, και πως τελικά αποδώθηκαν τα credits. Είναι περισσότερο αίσθηση, ότι αυτό συμβαίνει γενικότερα, παρά διαπίστωση. Αν και, αν παρακολουθήσει κανείς καλλιτέχνες που έχουν κατά καιρούς αλλάξει μπάντες, μπορεί να αντιληφθεί πόσο σημαντικοί είναι οι μουσικοί, όχι μόνο στο ύφος, αλλά και στο καθαρά συνθετικό κομμάτι. Είναι συνήθως οι φιλίες και η αγάπη για τη μουσική και για αυτό που κάνουν, καθώς και ο αφελής (με την καλή έννοια) αλτρουισμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη μουσική οι μουσικοί; Δηλαδή μια -εν γνώσει τους- παραχώρηση χάριν του συνόλου που λέγεται μουσικό έργο και μουσική γενικότερα; Σκέψεις; Εμπειρίες; Καλό μήνα και καλή εβδομάδα

Ωραίο πράμα. Μεγειά.

Καλόπαιχτη!!!

Μόνο 4 ετών? Καινούριες ήταν, τσάμπα τις πέταξες. Τα φωνάζει αυτά ο φάσιον τόσα χρόνια. Μεγειές και καλόπαιχτη.

μεγειές..... κούκλα όταν βρεις φράγκα έτσι για το γμτ άλλαξε μαγνήτες. εγώ την dot την πήρα 200 επίσης με θηκη....και ήθελε κι αυτή περιποίηση

Κάποιος στη korg πήρε ένα walkman ( ή έστειλε ο Λάκης mail) με δυνατότητες 4 track και βγήκε αυτό! Features: Transport: Play, Record, Rewind, Rewind 2x, Fast Forward, Fast Forward 3x, Tape Speed (for playback and record), Auto-Reverse Recording Capabilities: Four-track recorder Display: 7-segment LED play counter with reset Inputs: Combined 1/8†guitar/XLR input (includes breakout cables); onboard microphone Outputs: 2 x 1/8†stereo headphone jacks for shared listening Output Processing: Dolby A noise reduction; dedicated Bass and Treble controls Power: 6 x AA batteries (included) for up to 20 hours continuous playback, or optional 9V adapter *Optional volcahead head-cleaning tape also available παω να κατεβάσω κάτι tdk από τη ντουλάπα...

Τίποτα που να σε κάνει μέγα μουσικό για μας τους νέους δεν έχει?

Πολύ ωραία η μουσική, πολύ καλαίσθητο και το αφαιρετικό βίντεο, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Το καλύτερο όμως είναι το ¨δέσιμο¨ των ήχων με την εικόνα. Εύγε

Δεν έχω δυσάρεστες εμπειρίες. Δεν κρίνω ούτε εξ ιδίων ούτε τα αλλότρια. Βασικά δεν κρίνω. Ξεκίνησα μια κουβέντα με βάση μια σκέψη/προβληματισμό μου, με αφορμή που την περιγράφω κι όλας. Αν μου βρεις σημείο στην κουβέντα όπου έκρινα κάποιον ή κάποια άποψή του πες το μου. Κατά βάση συμφωνώ με τους περισσότερους και όπου δεν συμφωνώ ή όπου θεωρώ ότι δεν κατάλαβε κάποιος το σκεπτικό του thread προσπαθώ να το υπενθυμίσω για να εστιάσουμε σε αυτό. Ο μόνος λόγος για να απολογηθώ είναι αν δεν γίνεται κατανοητό το θέμα σε όλη του τη διάσταση. Δεν άνοιξα ρημαδο-debate για να έχω επιχειρήματα. Κουβέντα άνοιξα. Και μου χάλασε όλη η διάθεση, εις βάρος όσων ήθελαν να συμμετέχουν, και γι' αυτό απολογούμαι. Αλλά δεν μπορώ τις εντάσεις και τα dB (deBate)

Το κρεντιμπίλντιτί μου μέσα. Τεσπά εμέ μη μου δίνεις σημασία, είμαι γνωστός grammar και spelling nazi. Είμαι αυτός ο ενοχλητικός τύπος που θα μπει σε άσχετη συζήτηση για να κάνει παρατήρηση σε κάποιον που έβαλε διαλυτικά ενώ δε χρειάζεται κλπ. ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ...... γυρίζει.

Αν προσθεσε ΟΝΤΩΣ την γεφυρα (την εγραψε αυτος δηλ). ΦΥΣΙΚΑ και δικαιουται ποσοστα . Αλλα εδω μιλαμε για ΣΥΝΘΕΣΗ παλι. Εγω παιρνω δικαιωματα απο 3 κομματια στα οποια εχω γραψει μονο γεφυρες (15%).

Εξακολουθει να σημαινει ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ....ΟΤΙ και να κανεις... Αν ομως ΟΝΤΩΣ θες να πεις οτι ενας μουσικος ειναι ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ..δεν εχω κανενα προβλημα. Ξερω και εναν ΚΟΥΡΕΑ που ειναι αξιοπιστος και 2-3 ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΥΣ .

Kurzweil PC4

Καλό, αλλα το real thing είναι φθηνο στις μέρες μας. Αγοράστε ΠΡΙΝ ακριβυνουν γιατι θα γινει και αυτο.

Μα την ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ που εγραψε ο Gershwin θα παιξει ο μουσικος ετσι κι αλλιως. Και να το παρουμε και αλλιως αν ΕΓΩ κανω την υπ'αρ. 23.567 ΔΙΑΣΚΕΥΗ στο Summertime με ΤΟΥΜΠΕΛΕΚΙ,ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ ΜΟΝΟΧΟΡΔΟ,ΡΥΘΜΟ 11/18 & ΣΑΖΙ....& πουλησει 3 εκατομμυρια δισκΟΙ και θεωρηθει η καλυτερη εκτελεση ever ΠΑΛΙ ο Gershwin (οι κληρονομοι του δηλ.) θα παρει ΟΛΑ τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. Τα πραγματα ειναι ΠΟΛΥ απλα λοιπον και δεν χρειαζεται να τα κουραζουμε... Ετσι κι αλλιως για αυτο οσοι παραγωγοι,εκτελεστες και ενορχηστρωτες ΟΝΤΩΣ "προσφερουν" στην αναδειξη ενος κομματιου (δηλ. εχουν κανει ΠΟΛΛΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ) παιρνουν και εναν ΣΚΑΣΜΟ λεφτα.....αλλα οχι για ΣΥΝΘΕΣΗ...αλλα για παραγωγη,εκτελεση και ενορχηστρωση . Και ΦΥΣΙΚΑ και ΠΑΙΡΝΟΥΝ και credits ....ΟΛΟΙ οι δισκοι των ΒΕΑΤLES γραφουν ξεκαθαρα produced by George Martin. Αρα ο GM εχει παρει το credit που του αναλογει δηλ αυτο του ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ...αλλα δεν θα τον βγαλουμε και ΣΥΝΘΕΤΗ επειδη σκεφτηκε να βαλει tea towels στα τομ του Ringo Starr και να βγει ο trademark ηχος του Strawberry Fields 4 EVA...

@fusion To ρεμιξ πολύ σπάνια συνιστά σύνθεση δικαιωμάτων πάνω σε ένα κομμάτι που προϋπάρχει ως σύνθεση (με τα πνευματικά του δικαιώματα κατοχυρωμένα εννοείται). Παράδειγμα: οι Imam Baildi έχουν ανα-συνθέσει, εμπλουτίζοντας, βάζοντας ρυθμούς, σαμπλάροντας κλπ διάφορα ρεμπέτικα. Όσο κι αν μας αρέσει αυτό που έχουν κάνει, όσο ιδιοφυές κι αν το βρίσκει κάποιος, ή δημιουργικό με την κυριολεκτική έννοια του όρου, ε, θα είναι κομματάκι δύσκολο να αναγνωριστούν ως "συνθέτες" του "Kαϊκτσή" ας πούμε. @Πνοή κ Νύξη Αν δεν καταλαβαίνεις για ποιο λόγο όσο σπουδαία κι αν παίζει λόγου χάρη ένας μουσικός κιθαρίστας του Gershwin, δεν πρόκειται ποτέ να συνυπολογιστεί ως συνθέτης του Summertime, δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει! Από κει και πέρα, δεν θα μπορούσα να απαντήσω ξανά το ίδιο πράγμα χωρίς να επαναλάβω αυτό που έχω ήδη σχολιάσει. α) ορισμένα πράγματα (επι)λύονται σε προσωπικό και φιλικό επίπεδο. β) οι λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. γ) εξαρτάται από το ποιοι, πότε και ποια εποχή. δ) όσοι νομίζετε ότι είναι αμελητέο το ότι κάποιος φέρνει στίχους με αρχή , μέση και τέλος, μελωδία, και έχει ιδέα για την ατμόσφαιρα του κομματιού, think again. ε) δεν υπάρχει ε)! Συμφωνώ πάντως με όσους έγραψαν ότι είναι (και ) ηθικό ζήτημα στο εσωτερικό μιας μπάντας / συνεργατών ή φίλων. Αν έχετε φίλους στο χώρο, ρωτήστε να σας πουν τι έχει γίνει με την υπόθεση του Μ' Αρέσει Να Μη Λέω Πολλά , τον Κοντοβά και τα Υπόγεια Ρεύματα. Παράδειγμα προσωπικό> φέρνω τους στίχους , τη μουσική, το ριφ, τη γεφυρα κλπ. Ο Νίκος βάζει ένα γαμάτο σόλο. Ο Αντονι αλλάζει το beat από 4/4 σε μια τρελή προγκρεσιβιά, που ούτε χορεύεται ούτε θα τη φανταζόμουν ποτέ. Εν πολλοίς, ορίζει το κομμάτι με έναν νέο τρόπο (ακολουθεί και ο μπασίστας φυσικά για να δέσει μαζί το rythm section). Υστερα από αρκετές πρόβες, αποφασίζουμε ότι το πολύ ωραίο μου ριφ δεν ακουγεται πλέον καλά - δεν δένει - με τη νέα μορφή του κομματιού. Βρίσκω κάτι άλλο, πιο "new wave" για να ταιριάξει με το progressive trip-hop-ξέρω γω του rythm section, το οποίο, ομολογουμένως σπέρνει (το beat εννοώ). Οι στίχοι, μελωδίες κλπ παραμένουν. Στη νεά του μορφή, το κομμάτι απαιτεί και άλλη προσέγγιση από τον Νίκο στο σόλο, οπότε του προτείνω να αλλάξουμε το chord progression πίσω από το σόλο του. Το φτιάχνουμε ΜΑΖΙ. Για να επιστρέψουμε δε, στο αρχικο θέμα, τραβάμε όλοι μαζί και μια ενορχηστρωτική ιδέα με παύσεις (συλλογικό αυτό). -Τι θα πρέπει να γράφει το κομμάτι στο αλμπουμ? -Απάντηση: τα παιδιά, δεν ήθελαν να μπουν ως συν-συνθέτες, θεωρώντας ότι η αναφορά και μόνο "ενορχήστρωση: ΧΧΧμε το όνομα του γκρουπ, θα αρκούσε. Αυτό έγινε στα περισσότερα κομμάτια του cd. Εξαίρεση: ένα κομμάτι όπου ο Νίκος έφερε ένα γαμάτο ριφ, το πήρα σπίτι, το παράλλαξα λίγο και έγραψα στίχους πάνω σε αυτό, πρόσθεσα ρεφραίν, το έκανα κομμάτι εν ολίγοις. Παίχτηκε αβίαστα, ήταν ένα απλό και όμορφο ροκάκι. Σε αυτό γράψαμε ότι είμαστε συν-συνθέτες, στίχους εγώ και μουσική εκείνος. Κι ας αντιπροσώπευε η δουλειά μου το 80% της σύνθεσης, κι ας είχε συνεισφέρει εκείνος μόνο το ριφ και τα τρια τέσσερα ακόρντα που το συνόδευαν. Αξιολογήσαμε σημαντικό το ότι αν δεν υπήρχε αυτό το ριφ ως αφορμή, δεν θα είχε υπάρξει ποτέ το κομμάτι. Σόρι για την πολυλογία, αλλά με το Νίκο είμαστε ακόμα φίλοι και αυτό ήθελα να πω ότι πολλά πράγματα επιλύονται και στο εσωτερικό ενος γκρουπ, με αμοιβαίες συνεννοήσεις, όταν υπάρχει καλή διάθεση και αλληλοεκτίμηση.

Οχι ΔΕΝ ειναι. Αλλο πραγμα η αξιοπιστια και αλλο η αποδοση αναγνωρισης σε καποιον . καποιος μπορει να ειναι πολυ αξιοπιστος αλλα να μην του εχει αποδοθει καμμια αναγνωριση. edit κατσε να ψαξω για να σου δωΚω και την εΓΓλεζικη εξηγηση https://www.grammar.com/credible_vs._creditable Credible is an adjective which means believable or trustworthy, convincing, able topersuade people of a successful outcome. Derived words are credibility, credibly, and credibleness. Credible first appears in the late fourteenth century from the Latin credibilis,meaning worthy to be believed. Creditable is an adjective which means deserving of acknowledgement, praiseworthy. Creditable refers to one who deserves credit. Derivedwords are creditableness, creditability and creditably. Creditable appears in the 1520s as a combination of the word credit and the suffix -able.

Έχει συζητηθεί το θέμα και παλιότερα στο φόρουμ. Αυτό που είναι σιγουρο είναι ότι δεν υφίσταται κλοπή αρμονίας/ρυθμού/ενορχήστρωσης παρά μόνο μελωδίας. Πέραν αυτού, αν δεν κάνω λάθος, δεν υπάρχει συγκεκριμένο πλαίσιο του τύπου 8 μέτρα όπως λες και δεν ξέρω αν ίσχυε και ποτέ κάτι τέτοιο. Περιπτώσεις ενδεχόμενης κλοπής εξετάζονται κατά περίπτωση. Έδιτ: Έχει δίκιο ο σούπερφανκ που διαμαρτύρεται για τον τίτλο. Credibility σημαίνει αξιοπιστία.

That's my point. Αλλά για να πω και εγώ μια άποψη, το όλο θέμα περιστρέφεται γύρω από το πώς λειτουργεί η μπάντα. Αν κάποιος φέρει ένα θέμα και βασική αρμονία, και είθιστε να δουλεύεται αυτό στις πρόβες και να προκύπτει κάτι άλλο, αλλά στην κοντά στην αρχική βάση, συνήθως ο φέρνων πιστώνεται την σύνθεση. Αν η μπάντα λειτουργεί συνεργατικά δηλαδή "πρόβα και ότι μας κάτσει θεματικά και αρμονικά (και φυσικά ρυθμικά)" τότε μάλλον λογίζεται ως ομαδική σύνθεση. Τώρα αν ο μπασίστας φέρει μια μπασογραμμή, και ο κιθαρίστας βάλει αρμονία και μελωδία, πάει και στους δύο. Συνήθως λέω, διότι όλα στηρίζονται στις σχέσεις μεταξύ των μελών της μπάντας και στο πώς αυτή λειτουργεί. Ο Zawinul πχ άφηνε σχεδόν τα πάντα στους bandmates. Έπαιζε αυτός αυτοσχεδιάζοντας, σκάρωνε κάτι, και τα υπόλοιπα τα έκαναν οι άλλοι. Όμως η σύνθεση ήταν δική του.

Ο μπασίστας που παίζει εκπληκτικά σε ένα jazz κομμάτι του Duke Ellington, δεν είναι συνδημιουργός. Εχετε μπλέξει τα εκτελεστικά με τα συνθετικά. ΑΛλο καπέλο τα remixes - που κι εκεί όμως, σηκώνει συζήτηση, (φαντάζομαι) για το κατά πόσο ο remixer μεταμόρφωσε το κομμάτι - o Moby έκανε ολόκληρη καριέρα μεταπωλώντας τα blues ως sample στο Play. Eγραφε όμως τι ήταν το κάθε sample, αναγνωρίζοντας έτσι ότι ο δημιουργός (στίχοι λόγου χάρη και μελωδία) ήταν αλλος . ΑΛλά και σημειώνοντας ότι εκείνος δημιουργησε κάτι καινουριο πάνω σε αυτό (και ότι δεν επρόκειτο για διασκευή) Αν ένας μπασίστας συμμετέχει καθοριστικά στη σύνθεση ενός κομματιού, εννοείται ότι θα πρέπει να του αναγνωριστεί. Α όμως απλά "παίζει και γαμώ", δεν αντιλαμβάνομαι γιατί θα πρέπει όπως λέει ο Πνοη κ Νύξη, να μπει στα συνθετικά. Ενας άλλος μπασίστας μπορεί να το έπαιζε ακόμη καλύτερα, ή να έβγαζε άλλα θέματα , τι να κάνουμε τώρα. Όποιος το παίξει στο μελλον δηλαδή, θα είναι συνθέτης του κοματιού; Γι' αυτό είπα ότι συγχέετε τα εκτελεστικά με τα συνθετικά.

Μοιάζει με παλιό ραδιόφωνο.

ο Τομ κατόπι αυτού του perfomance πρότεινε στον Αλιεξ να του κάνει τα ρεπό στο καζίνο, αλλά τα χάλασαν γιατί ο θρασοροκας (άκουσον άκουσον) είχε την απαίτηση εκτός του νυχτοκάματου να χρησιμοποιεί και τα κλειδιά των δωματίων που θα του έριχναν στην σκηνή οι γυναίκες από το κοινό... α όλα κι όλα ρε φρικόμαγκα είπε, ακόμα και τα κοστούμια να στα δώκω να με τα λερώσεις, αλλά γκόμενα δε δίδω...

το δικο μου αγαπημενο(κ με ωθησε κ στο ειδος) ειναι αυτο.απλα ετυχε προχθες κ το τζαμαραμε και το βαζω.για κανενα λογο δεν ειναι διαφημηση.απλα καπου αναφερθηκε σαν ιδεα να στειλουμε δικα μας βιντεο.οποτε ιδου!!χωρις φοβο κ με αρκετο παθος!

Δεν υπάρχει καινούργια λάμπα πιο ανθεκτική από οποιαδήποτε NOS. Ειδικά οι Sylvania είναι κτήνη αντοχής. Κάτι έχει ο ενισχυτής σου η έπεσες σε απατεώνα που σου πούλησε μεταχειρισμένες λάμπες για NOS.

1:14:00 Murray σεμινάριο !!!

Εξαιρετικό. Συγχαρητήρια στους δημιουργούς. Ειδικότερα, έκανες φανταστική δουλειά στο μουσικό μέρος.

Δεν γνωριζα πως ασχολεισαι και με την Γαλλικη σκηνη . Επι του θεματος, ειχα εντυπωσιαστει οταν το ειχα μαθει, respect... Πολλα αλλαξαν βεβαια εκτοτε, αξιζει ομως προσοχης...αφηγειται ο Ian Gillan: “Up until the late ’60s, the traditional songwriting credit of publishers was whoever wrote the tune, the melody and whoever wrote the words, the top line and the lyric. That was the only thing that was copyrighted. You couldn’t copyright a riff. You couldn’t copyright a chord sequence. You couldn’t copyright the opening bar for ‘Smoke On The Water’ for example. You could only copyright the tune and whatever the singer did basically. We pioneered. We broke all the rules, Deep Purple, and we included — as it was obvious, our band made music first before the songs — so, we included the drummer and the bass player and everyone else, and we were the first to do so. The Beatles still credited whoever put pen to paper and top line lyric, but we found it much more inclusive to do it the other way — and we included the producer in this one, too. But that’s how we’ve always done it. Never a word is written before the band gets into the studio. Nothing is written down. No ideas are brought forward. Everything emerges from jam sessions. We start at noon every day and finish at six, day after day. Little ideas kind of spin out and we sit down and see how they can handle an arrangement or see what key they should be in and try to snatch them up with other ideas — and they become pieces of music and then on the back of that maybe a song will get written.”

...θα είσαι για πάντα η τρύπα η τελευταία του ζουρνά.

Εσεις δεν θΕτε μετρονομο φιλωΟΥς ,εσεις θετε αΦτον

Το παραπάνω βίντεο είναι ένα αποτέλεσμα απο την ομάδα με την οποία συμμετείχα φέτος στο World Human Forum στους Δελφούς συνθέτοντας τη μουσική. Ένα βίντεο που αφορά, όπως θα καταλάβετε, το πόσο στην καθημερινότητά μας βρισκόμαστε πραγματικά στο Τώρα. Ένα θέμα που θα είναι πάντα επίκαιρο κατα τη γνώμη μου και πάντα σημαντικό άσχετα με το αν θα έγραφα ή όχι τη μουσική κλπ οπότε αν δε σας ενδιαφέρει το ηχητικό κομμάτι πατήστε mute και δείτε το βίντεο ανευ αυτής. Ελπίζω η κάθε προβολή του να μας δίνει τη δύναμη να ζούμε το παρόν μελετώντας το παρελθόν και έχοντας το βλέμα στραμένο στο μέλλον όπως και θα έπρεπε.

Κι αυτό απ'τα πρώτα καταστροφικά!

βέβαια το θέμα υποθέτω ότι εννοεί "το πρώτο κιθαριστικό ριφφ...." αν υπήρχε όμως ένα riff που πραγματικά με κατέστρεψε ήταν αυτό (αν υπολογίσουμε ότι προέρχομαι από πλήκτρα) Και όταν λέμε κατέστρεψε εννοούμε ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ....

Αρχές γυμνασίου και χωρίς να έχω σκεφτεί καν ότι θα ήθελα ποτέ να παίξω ηλεκτρική, κλασσικός γαρ, άκουσα αυτό. Ακόμα θυμάμαι τη μάνα μου να απορεί γιατί βρίζω το στερεοφωνικό (επειδή δεν μπορούσα να παίξω και να ακουστώ έτσι). Μετά από λίγες μέρες πήρα ηλεκτρική...

Ρε τι μου θυμίσατε! Ήμανε ήδη στο ροκ από τα fm τότενες. Είχα και ένα ενδιαφέρον στο μεταφυσικό και στα θρίλερ τρόμου. Πάω ένα απόγευμα στο σπίτι ενός συμμαθητή μου, που έμενε μερικά τετράγωνα από το σπίτι μου, να ακούσουμε μουσική. Κάτσε μου λέει να σου βάλω ένα κομμάτι. Κλείνει τα φώτα και ανοίγει ένα μικρό πορτατίφ. Άκουσε με προσοχή μου λέει. Ακούω βροχή, μετά καμπάνες, και μετά αυτό. Φοβόμουν μετά να γυρίσω στο σπίτι μόνος μου.

Τα πρωτα 2 κομματια που ανακαλυψα την "δυναμη " ενος πετυχημενoυ riff..ηταν αυτο.. και αυτο..{η απολυτη δικαιωση του Dim}

ΑΦτο

Πιτσιρικας,μολις ειχα αρχισει να ακουω ροκ. Πετριδης κανει αφιερωμα στα μπλουζ και βαζει διαφορα. Μολις εβαλε αυτο-απο αυτη την εκτελεση,το θυμαμαι καλα-"κοπηκα". Το ριφφ με εστειλε.

Δεν ήταν το πρώτο, αλλά μετά από αυτό το χάος....

Αν θυμάμαι καλά αυτά: Κι αυτό!