Jazzjoker

Να υποθέσουμε ότι ο υπάρχων καθηγητής σου δε σε καλύπτει στο είδος σωστά; Δεν έχεις παρά να ρωτήσεις διάφορους δασκάλους κιθάρας αν κατέχουν το αντικείμενο. Δεν υπάρχει γενικός κανόνας για το ποιος ξέρει να διδάξει τι. Επίσης, όπως ανέφερε κι ο Ηλίας, στο youtube υπάρχουν αρκετά μαθήματα και instructional videos αν και χρειάζεται κάποιο φιλτράρισμα καθότι υπάρχουν και πολλοί άσχετοι που θα σε μπερδέψουν.

Επίσης αντιτίθεμαι στον ορισμό της προκοπής γιατί ετοιμολογικά έχει ως εξής: προ-κόβω που δανείστηκαν οι άγγλοι και έκαναν pro-cut που δανείστηκαν οι έλληνες και έκαναν προκάτ = το ετοιματζίδικο/πρόχειρο π.χ. "Σούλα, μην ξαναπάρεις προκάτ κεφτεδάκια. Μου κάνουνε καούρες" Prokoviev είναι από άλλη ρίζα που δεν είναι του παρόντος.

Αυτό έχω βαρεθεί να το ακούω για να πω την αλήθεια. Δηλαδή οι Έλληνες είναι όλοι τεράστια μυαλά αλλά η χώρα δεν τους αφήνει να προκόψουν; Άμα είναι να προκόψεις, θα προκόψεις και στην Ανταρκτική λέω γω. Προκόπης

Παρολαυτά έχω βγάλει ωραιο ήχο στην κιθάρα. Ας όψεται το brand new route 66 που στέλνει οτιδήποτε άλλο πατιέται με το πόδι, αδιάβαστο.

Έγραψα ένα εξάλεπτο αυτοσχεδιασμό αλλά τα 5:30 περίπου λεπτά είναι λαμακία >:( Δεν το 'χω το κομμάτι.

Φυσικά και ήταν. Από πλανήτη του Άλφα του Κενταύρου μάλιστα.

Πολύ χειρότερος :D

Τότε, προφανώς δεν τον γνώριζαν. Αφού έγινε αστέρας και ειδικά αν είχε δώσει γνωριμία στο Χιώτη, τον θυμήθηκαν. Και μια φορά να είχε πάει, ένας μαύρος χίπης μέσα σε ελληνικό μπουζουκτζίδικο, δε νομίζω ότι ξεχνιέται σαν εικόνα.

Αμφιβάλει κανείς ότι ακόμη κι αν ο Χέντριξ πέρασε για 10 λεπτά, κάποια φορά, από το κέντρο του Χιώτη, η ελληνική κοινότητα θα το έκανε μεγάλο θέμα; Χωρίς να θέλω να μειώσω το Χιώτη, τα μεγέθη, από την άποψη της παγκόσμιας φήμης τουλάχιστον, είναι δυσανάλογα. Οπότε έστω ότι ο Τζίμυ πέρασε κάποιες φορές από το μαγαζί (ακόμη και μία φορά). Για το Χιώτη, αυτή η συνάντηση έγινε μετέπειτα (αφού ο Τζίμης έγινε σούπερ σταρ δηλαδή) "Ο Χέντριξ πήγαινε συχνά να δει το Χιώτη να παίζει". Για τον Χέντριξ μάλλον παρέμεινε "είχα πάει δυο τρεις φορές σ' ένα μαγαζί και άκουγα έναν φοβερό Έλληνα μπουζουκτζή".

Αν θες το ανεβάζω σα backing να βάλεις ό,τι θες. Γενικώς αν έχει κάποιος κάποια προσθήκη στο ύφος, ευχαρίστως να ακούσουμε. Νέστορα, καμία σχέση. Εχθές το βράδυ άκουγα blues wire :D

Έγραψα ένα γκοσπελο-μπλουζ με αρκετά κοινή αρμονία, προσπαθώντας ηχητικά και παικτικά να πετύχω ένα ρετρό αποτέλεσμα. Πέρασε από το μυαλό μου να βάλω και φωνητικά αλλά είναι σίγουρο ότι θα το κατέστρεφα. Σε κάθε περίπτωση σας το παραθέτω. Apple_Candy_Cane.mp3

Να σου πω την αλήθεια και για φουλ ακουστικό το σκέφτομαι. Αλλά θα το επεξεργαστώ ακόμη. Ήδη έχω εμπλουτίσει την αρμονία λιγάκι. Θα δούμε πού θα πάει.

Ηλία και Θοδωρή, πολλά ευχαριστώ. Τα σέβη μου.

Από πρόβα είναι γκάιζ; Πολύ καλό ρε σεις. Και η εκτέλεση αλλά και η μίξη (πλην της χαμένης φωνής) σούπερ. Πώς γράφετε;

Ευχαριστώ σας όλους. Βοηθάτε πολύ και το εκτιμώ. Καμιά φορά, από την αρχή μιας σύνθεσης μέχρι να καταφέρουμε να ακούσουμε το κομμάτι ως ακροατές, χρειάζεται πολύς χρόνος. Προσωπικά είναι ένα σημείο που συχνά χάνομαι. Θα επανέλθω.

Παραθέτω μια μουσική ιδέα που έγραψα στα γρήγορα με δυο κιθάρες (θέμα-σόλο). Ζητούνται συμβουλές ως προς σε τι μπορεί να εξελιχτεί, κατά την άποψή σας και αν σας αρέσει. Θενκ γιου ιν αντβάνς melody.mp3

Κατά την ταπεινή μου άποψη, το καλύτερο. Γενικώς θαυμάζω τη δημιουργικότητά σας και τη στοιχειωμένη παιδικότητα των κομματιών.

Έπρεπε να πάω στο youtube και να ακούσω το original για να καταλάβω τι επεμβάσεις έκανες. Παρακινδυνευμένο project γιατί το συγκεκριμένο κομμάτι είναι ένα αριστούργημα απ' όλες τις απόψεις. Παρόλα αυτά νομίζω ότι το εγχείρημά σου πέτυχε. Στα συν το πολύ ωραίο σολάκι της κιθάρας που είναι εντελώς μες στο κλίμα.

Ωραίο είναι. Το κομμάτι μου άρεσε. Ενορχηστρωτικά δε μου άρεσαν τα congas αλλά και το ότι ακούγεσαι σα να τραγουδάς από μέσα σου. Μια χαρά φωνή έχεις, άστην να ακουστεί γιατί μοιραία χάνονται και οι στίχοι. Επίσης λίγο βαθάκι στα vocals για να δέσουν με τα υπόλοιπα δε βλάπτει. Ανέβασε και τα levels στη μίξη. Έπρεπε να βάλω το volume των monitors στο μισό για να ακούσω. Πάντως σα σύνθεση είναι ωραιότατο.

Κατ' αρχήν, δεν υπάρχει αντικειμενικά σωστή επιλογή κλίμακας. Αυτό που σου κολλάει εσένα στο αυτί, είναι το σωστό και το τι παίζεις τελικά είναι ο μουσικός σου χαρακτήρας. Όσον αφορά τη θεωρία του πράγματος, τα ακκόρντα που αναφέρεις δημιουργούν ένα ρε μινόρε περιβάλλον (εκείνο το Α#+ που κανονικά είναι Bb+ λύνεται ωραιότατα σε Α7) οπότε λογικό είναι η ρε μινόρε πεντατονική να ακούγεται καλά. Μαζί και το blue note της καθώς είναι η τονική κλίμακα. Γιατί σου κολλάει και η λα πεντατονική; Μα αν δεις τις νότες της, θα διαπιστώσεις ότι όλες είναι και νότες της ρε μινόρε φυσικής. Οπότε πάλι μέσα στο αρμονικό περιβάλλον είσαι. Γενικώς, έχε υπόψιν ότι οι πεντατονικές κλίμακες είναι ουσιαστικά επιλεγμένες νότες από τους αντίστοιχους τρόπους. Κάθε τρόπος (mode) έχει και τη δική του πεντατονική. Με άλλα λόγια, στην αρμονία που αναφέρεις, παίζοντας ρε μινόρε πεντατονική, ουσιαστικά παίζεις επιλεκτικά κάποιες νότες της D aeolian (ρε μινόρε φυσική), ενώ παίζοντας λα μινόρε πεντατονική, παίζεις επιλεκτικά κάποιες απ' τις νότες της A phrygian. Όσον αφορά το blue note τώρα, επειδή είναι μια περαστική νότα, να είσαι σίγουρος ότι αν την τοποθετήσεις σωστά χρονικά, μια χαρά μπαίνει ακόμα και όταν είσαι στη λα μινόρε πεντατονική. Το κομμάτι είναι σε Βb μινόρε φυσική. Είναι απολύτως λογικό να μην κολλάει η ματζόρε πεντατονική. Κάτσε και δες τις νότες Bb ματζόρε πεντατονικής και θα δεις ότι ουδεμία σχέση έχουν με το αρμονικό περιβάλλον της Bb μινόρε. Είναι η νότα που το αυτί σου σου λέει ότι μπορείς να "ξεκουραστείς" πάνω της. Εκεί που λύνεται το κομμάτι. Είναι απλά θέμα εξάσκησης. Φυσικά και παίζει ρόλο. Σκέψου ότι όταν παίζουμε ένα σόλο, συμβατικά μιλώντας πάντα, ουσιαστικά επιλέγουμε νότες του αρμονικού περιβάλλοντος στο οποίο βρισκόμαστε. Κατ' αυτή την έννοια, μπορεί τα power chords να περιέχουν δύο μόνο νότες, χωρίς την τρίτη μάλιστα που είναι ενδεικτική του μινόρε-ματζόρε, όμως η εναλλαγή τους δίνει το αρμονικό περιβάλλον του κομματιού. Έδιτ και το πιο σημαντικό απ' όλα. Η θεωρία είναι ένας μπούσουλας για να ξέρουμε πού πατάμε και πού βρισκόμαστε. Οι κανόνες της ΔΕΝ είναι ούτε πρέπει να είναι απαράβατοι. Η μεγαλύτερη μαγκιά είναι όταν πας κόντρα στους θεωρητικούς κανόνες και παρ' όλα αυτά το αποτέλεσμα είναι μουσικότατο και ακούγεται ωραία. Οπότε καλή η θεωρία αλλά μην κολλάμε. Ο καλύτερος συμβουλάτορας είναι τα αυτιά μας.

Ενισχυτής με σκάσιμο στα καθαρά (πχ twin reverb) και χορδές από 11 και πάνω. Αν έχεις αυτά, με οποιαδήποτε strat με 3 single coils, θα είσαι αρκετά κοντά σε ήχο srv. ΗΧΟ srv πάντως δε θα έχεις ποτέ ;)

+1

Υπάρχει και ο τρόπος trial and error. Τον τερματίζεις και τα χώνεις και αν γίνει κανά κακό, τότε ξέρουμε για σίγουρα ότι ήθελε στρώσιμο :D

Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Πολύ θα ήθελα να διαβάσω γνώμη ανθρώπων που γνωρίζουν καλά. Η δική μου άποψη είναι, από προσωπική εμπειρία και μόνο, ότι στο θέμα της έντασης δε τίθεται ζήτημα. Ο full ήχος της λάμπας όμως, προκειμένου να "λάμψει, θέλει μερικά "χιλιόμετρα".

Όταν διάβασα περί ωραίων καθαρών, Knopfler και είδα και την υπογραφή σου το μυαλό μου πήγε κατευθείαν σε Fender Deluxe Reverb και όχι Twin. Βέβαια έχει να κάνει ίσως και με το ότι κι εγώ Deluxe έχω (reissue) αλλά επειδή κι εγώ έναν τέτοιο ήχο έψαχνα, μπορώ να σου πω ότι είμαι παραπάνω από ικανοποιημένος.