Τα τελευταία χρόνια έτσι πάω.
Αλλά και με ταμείο δεν ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα απ' όσο θυμάμαι.
Και ένα περιστατικό που μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση.
Είχα πάει νύχτα στα επείγοντα του Κρατικού Νίκαιας που εφημέρευε (ακόμα ήμουν ασφαλισμένος).
Περίμενα την σειρά μου να περάσω από μια σειρά γιατρών που θα με εξέταζαν, για να καταλάβουν τι μπορεί να προκαλούσε τα συμπτώματα που είχα τότε.
Ήρθε η ώρα να με εξετάσει και νευρολόγος, αλλά είχε κάποιον μέσα και αργούσε πολύ.
Άνοιξα το παραβάν να δω τι γίνεται, και ειλικρινά είδα μια κούκλα με άσπρη ιατρική φόρμα, γαλανά μάτια, καστανόξανθα σγουρά πολύ μακριά μαλλιά πιασμένα όμορφα, και ένα τύπο ξαπλωμένο στο κρεβάτι που ήταν βρώμικος, με σκισμένα ρούχα, μαύρα δάχτυλα με βρώμικα νύχια, κλπ.
Περιμένετε εδώ, μου είπε η κοπέλα, τελειώνω, και μιλούσε στο κινητό.
Όση ώρα περίμενα και άκουγα, κατάλαβα ότι κανόνιζε με κάποιον άλλο, σε πολύ παρακαλετό ύφος, να νοσηλευτεί ο άστεγος ασθενής που είχε μπροστά της, και τα κατάφερε να τον βάλει σε δωμάτιο (επέμενε γι' αυτό).
Όταν ήρθε η σειρά μου, το πρώτο πράγμα που της είπα ήταν "συγχαρητήρια κοπέλα μου".
Δεν ξέρω πώς μου ήρθε αυτό τώρα στο μυαλό και το ξαναθυμήθηκα.
Ξέρω, είμαι εκτός θέματος.
Συγγνώμη.