στιγμές μουσικής ηδονής

[sambador]

ωραιο θεμα...Aυτο το αισθανθηκα τη στιγμη που ακουσα για πρωτη φορα το δισκο του david lynch (wandering home).επισης δεν μπορω να ξεχασω με τιποτα τη στιγμη που ακουσα για πρωτη φορα dream theater και συγκεκριμενα το scene two:overture 1928,strange deja vu.και τελευταιο και καλυτερο τη στιγμη που επαιξα το πρωτο μου κοματι με μπαντα και αυτο ηταν το paranoid απο black sabbath,ολοι μας ειχαμε εμπειρια στα οργανα που παιζαμε οχι πανω απο 2-3 βδομαδες (το κοματι το σκωτωσαμε στη κυριολεξια) αλλα ειχαμε τετοια Κ@@ΛΑ και τσο πολυ ορεξη γιαυτο που καναμε που πραγματικα αυτη τη στιγμη πιστευω δεν θα τη ξαναζησω

[koraxprs]

Κάθε φορά που ακούω το τελικό σόλο του Comfortably Numb (Gilmour)

 

Κάθε φορά που ακούω την κιθαριστική εισαγωγή (ΟΧΙ το χορωδιακό) του I Want It All (Queen) απ το Miracle album.

 

Κάθε φορά που ακούω το σόλο του May στο You don't fool me (ειδικά το τελείωμα)

 

Κάθε φορά που ακούω το τέλος της εισαγωγής του Money for nothing και μπαίνει το riff!

 

Στο πρώτο σόλο του Rhoads στο Mr. Crowley.

 

Kαι αρκετά άλλα...

[playloud]

1) Την πρωτη φορα που βρηκα την ευκαιρια σε ενα μαγαζι και επαιξα με τον marshall απο πισω μου με την (σωστη) ενταση που ο "αερας" απο τα μεγαφωνα μου "επαιρνε" την καμπανα. Ικει να δς ιδουνννι

 

2) Οταν η γκομενα ειναι καλη και με φτιαχνει

[fotonios]

Η μουσική που ακούμε είναι γεμάτη τέτοιες στιγμές, για αυτό άλλωστε και την ακούμε. Έτσι αν κάτσω και θυμηθώ όλα τα συγκροτήματα που μου αρέσουν θα θυμηθώ τέτοιες στιγμές.

 

Pink Floyd - A Pillow Of Winds όταν αρχίζει ένα απίστευτο instrumental σημείο γύρω στα μέσα του τραγουδιού απλά απογειώνεσαι.

 

Πάλι από Pink Floyd το Great Gig In The Sky, όλο το κομμάτι είναι θεϊλα.

 

Jaco Pastorius - A Portrait Of Tracy, υπέροχο.

 

Anathema - Regret, υπέροχο.

 

Tool - Lateralus, στο 7:22 περίπου όπου μπαίνει απίστευτα το μπάσο και μετά χάνεται η μπάλα.

 

Tool - Reflection, η ατμόσφαιρα και μόνο του κομματιού σου φέρνει μια ανατριχίλα.

 

Radiohead - Pyramid Song, απίστευτο απλά.

 

Α και κάτι ελληνικό η εισαγωγή από το Σ' αφήνω γεια το Θανάση Παπακωνσταντίνου.

 

...αλλά η μουσική είναι γεμάτη συναισθήματα. Υπάρχουν τόσα άλλα μουσικά κομμάτια που δεν αναφέρω.

[ex-OurDarkness]

1. The Alan Parsons Project - Tales Of Mystery And Imagination (Edgar Allan Poe): The Fall Of The House Of The Usher (part IV: Pavane)

2. Vasilis Saleas - Mutiny of the Bounty (διασκευή του γνωστού κομματιού του Παπαθανασίου)

3. Eloy - Illuminations

4. Dweller At The Threshold - Ouroborus (Part I) - Βερολινέζικη ηλεκτρονική

 

κ.α. κατά καιρούς.

[lambrosgg]

Τη μόνη φορά που το έχω πάθει είναι:

 

Notis Sfakianakis: Ένα γράμμα.

 

Κ όποιος σχολιάσει θα του βάλω τη σηκωμένη τρίχα εκεί που ξέρει.

[fatalv]

Τη μόνη φορά που το έχω πάθει είναι:

 

Notis Sfakianakis: Ένα γράμμα.

 

Κ όποιος σχολιάσει θα του βάλω τη σηκωμένη τρίχα εκεί που ξέρει.

 

Εγώ στο:

 

Χριστοφόρου - Μόλις χώρισα...

 

Κι όποιος σχολιάσει θα του βάλω τα παπούτσια (αφού τα βγάλει - μην ξεχνιόμαστε ;) -) εκεί που δεν ξέρει ούτε θέλει να μάθει!

[kwstas79]

Ανδρέας Ευαγγελόπουλος - Χαλάρωσε

[evris]

Τη μόνη φορά που το έχω πάθει είναι:

 

Notis Sfakianakis: Ένα γράμμα.

 

Κ όποιος σχολιάσει θα του βάλω τη σηκωμένη τρίχα εκεί που ξέρει.

 

Αγγλος ειναι ?  ;D

[fatalv]

Αγγλος ειναι ?  ;D

 

Όχι, καλλιτέχνης!

 

 

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑ!!!