Τα αγαπάμε επειδή είναι παιδιά μας ή είναι όντως άξια;(τα τραγούδια μας

[oselifer]

Επειδή τυγχάνει να φτιάχνω δικά μου τραγούδια μερικά μου αρέσουν πολύ,και μπορώ να τα ακούω συνέχεια.

 

Υπάρχουν βέβαια και άλλα που σύντομα καταλαβαίνω οτι δεν είναι καλά και τα παρατάω.

 

Η απορία μου όμως είναι αν τα καλά είναι όντως καλά ή μας αρέσουν επειδή είναι δικά μας.

Γιατί η λογική λέει οτι και ο χειρότερος μουσικός θα έχει πιστέψει κάποια στιγμή οτι έχει φτιάξει κάποιο αριστούργημα.

 

Πώς μπορεί λοιπόν να ξέρει κάποιος αν είναι όντως καλό το τραγούδι του;

Χωρίς βέβαια να έχει λάβει γνώμες απο τρίτους.

[metallicus]

Χμμμ τελευταία γράφω μαζί με έναν φίλο drummer κάποια κομμάτια.Η αλήθεια είναι πως πολλάκις αναρωτήθηκα και γω περι αυτού του θέματος.Πάντως πιστεύω πως κάθε μουσικός καταλαβαίνει πάνω κάτω το ποιόν των κομματιών που συνθέτει.Τουλάχιστον εμείς καταλάβαμε ότι το τελευταίο που γράψαμε ήταν πατάτα. :D

[psixanwmalos]

πιστεύω πως ισχύουν τα εξής:

 

1) ναι όντως μας αρέσουν επειδή είναι δικά μας

2) όμως όταν είναι σούπερ ντούπερ μαλ... εμ χαζομάρα, τότε το αφήνουμε η το αλλάζουμε άρα πάμε στο 3  :P

3) πως εκτός από το 1ο (και με βάση το 2ο :o) για να μας αρέσει σημαίνει πως όντως είναι καλό. απλά το δύσκολο έως ακατόρθωτο είναι πιστεύω να έχουμε γράψει ύμνο και να.. το έχουμε καταλάβει (οι Metallica ήξεραν πως το Master of puppets την ώρα που το έγραφαν και μετά που το άκουγαν πως θα μείνει στην ιστορία? φανταστείτε να έλεγαν "ε μπαρούφα βγήκε ας το αλλάξουμε/ακυρώσουμε)

 

το καλύτερο είναι να δώσουμε σε κάποιον να το ακούσει και να πει την γνώμη του.

 

(έχω την εντύπωση πως δεν διατύπωσα τη σκέψη μου σωστά. αν βγάλατε νόημα σας συγχαίρω ;D)

[Mesimeriaris]

Ειναι αδυνατο να μην υπαρχει ενας βαθμος υποκειμενισμου στον τροπο που ο καθενας αντιμετωπιζει την μουσικη του.

Αλλο βεβαια ο μικρος αναποφευκτος βαθμος υποκειμενισμου και αλλο οι μυριαδες τραγελαφικες περιπτωσεις που ο "μουσικος" αντιμετωπιζει το απο μετριο ως εκτρωματικο του δημιουργημα σαν αριστουργημα.

Και οταν μιλαμε για την τυπικη περιπτωση του 18χρονου Μανωλάκη που θεωρει οτι η αθλια,βαρετοτερη του εκκλησιασμου,εφηβικη heavy metal που παιζει(την οποια παρεπιπτοντως παιζει και ολο λαθη) θα αλλαζε τον κοσμο αν οι δισκογραφικες δεν ηταν πουλημενες,παει και ερχεται.Εδω την πατανε ωριμοτεροι ανθρωποι και ωριμοτεροι μουσικοι(αυτοι απλα μπορει να θεωρησουν το μετριο και βαρετο σαν αριστουργημα,οχι ομως κ το εκτρωματικο).

Οσο για τις γνωμες των τριτων,πολλοι λιγοι εχουν τα κοτσια να πουνε στον ενθουσιωδη μουσικο "αστο,παρατα το,ασχολησου με την χαρτοκοπτικη η κατι αναλογο)

[Mesimeriaris]

PS:  Οι περιπτωσεις στις οποιες εχω ακουσει κατι που ειναι πολυ καλο και ο δημιουργος του δεν εχει συνειδητοποιησει ποσο καλο ειναι,ειναι πολυ λιγες.Η αντιθετη περιπτωση ειναι συντριπτικα συνηθεστερη.  ;D ;D ;D

[santso 4]

    Αυτο ακριβως προσπαθουσα να πω πριν λιγο καιρο σε ενα αλλο thread (αν θες ριξε μια ματια, www.noiz.gr/index.php?topic=174082.0)

αλλα μαλλον κανεις - ή σχεδον κανεις - δεν ειχε καταλαβει τι εννοω.

  Αν εχεις γραψει κατι καλο μαλλον θα το καταλαβεις περαν αμφιβολιας.Το δυσκολο ειναι το αντιθετο,δηλαδη να εχεις γραψεις κατι μετριο,ή καμια μπαρουφα, και να το παραδεχτεις στον εαυτο σου τον ιδιο.

    Κατα τη γνωμη μου η καλη μουσικη ειναι σαν την καλη ατακα.Μολις την ξεστομισεις (ή τη συνθεσεις) αν ειναι κατι καλο θα πεις στον εαυτο σου "χα χα,καλο" ή αν ειναι κατι φοβερο θα πεις "ΠΩ ΠΩ,τι ειπα ο π@υστης!".Αν οχι,θα ειναι οπως οταν προσπαθεις να γελασεις απο ευγενεια ή απο αυτοεξαναγκασμο.

[Nikolas]

Επειδή τυγχάνει να φτιάχνω δικά μου τραγούδια μερικά μου αρέσουν πολύ,και μπορώ να τα ακούω συνέχεια.

 

Υπάρχουν βέβαια και άλλα που σύντομα καταλαβαίνω οτι δεν είναι καλά και τα παρατάω.

 

To "συνέχεια" που αναφέρει ο oselifer είναι μερικές μέρες, βδομάδες ή μήνες;

 

Το ζήτημα είναι ότι κάτι γίνεται καλό, όχι επειδή γεννήθηκε έτσι (λόγο έμπνευσης, ταλέντου, κλπ, αν και παίζουν το ρόλο τους τέλος πάντων), αλλά επειδή έχει πέσει δουλειά πάνω στο κομμάτι.

 

Αν παρατάς το κομμάτι πριν το τελειώσεις (την ηχογράφηση, την παρτιτούρα, το έργο τέλος πάντων), τότε δε θα μπορέσεις ποτέ να αποφασίσεις πια πραγματικά "ήταν η μοίρα του".

 

Αν μιλάμε για ακούσματα (παρατάω να το ακούω), τότε αυτό παίζει ένα ρόλο, όπως και το πόση δουλειά έχει πέσει στο κομμάτι. Ένα κομμάτι που γράφτηκε σε 1 μέρα, λογικό είναι να έχει χώρο να μας αρέσει κι άλλο. Ένα άλλο που το βασανίζει κανέις για 2 μήνες στο στούντιο... εε το ξερνάς μετά!

 

Για εμένα, θέματα χρόνου παίζουν ρόλο, θέματα τεχνικής, δουλειάς, και προσπαθώ να μετριάσω τον ενθουσιασμό γύρω από ένα έργο. Και αφού δε θέλουμε γνώμες από τρίτους, τότε βασικά μάλλον μέσα πέφτω, αφού ακόμη, μετά από χρόνια, μου αρέσουν μερικά πράγματα που έχω κάνει...

[koxcygr]

Εγω παντος οτι εχω γραψει εως τωρα μετα απο λιγο το βαριεμαι.  >:(

Οσο περισοτερο το ακουω τοσο ποιο πατατα μου φενεται.

Χρειαζομαι γιατρο??

[gpiad]

Πώς μπορεί λοιπόν να ξέρει κάποιος αν είναι όντως καλό το τραγούδι του;

Χωρίς βέβαια να έχει λάβει γνώμες απο τρίτους.

 

αν εισαι τελειομανης δεν υπαρχει λυση παντα θα βασανιζεσαι,μια αποψη απο καποιον εμπειρο (μουσικα) φιλο ισως σε διαφωτισει καλυτερα..δυστυχως η ευτυχως..

[dionisissab]

Ό,τι σ' αρέσει το παίζεις και το εξελίσεις. Όπως όταν μαγειρεύεις κάτι, σ' αρέσει αυτό που τρως (πείτε το ότι το βλεπω υποκειμενικά) Εγώ το έχω φτιάξει και μ' αρέσει. (ντάξει μερικές φορές ίσως να μη βγει καλό αλλά οκ  ???)

 

Για τη μουσική, όσα έχω γράψει και ηχογραφήσει μ' αρέσουν και χαίρομαι να τα παίζω. Αν δεν ήταν ωραία, δε θα τα έγραφα....Νομίζω ότι είναι σχετικά απλό.