glam metal

[LK]

 

 

 

50ς- Μπριγιαντίνη στο μαλλί και image των συγκροτημάτων «το σκάσαμε από την δεξίωση του πρέσβη», με αμπιγιέ κοστουμάκια και γραβάτες.

 

60ς- Flower power, η θεία μου η χίπισσα, love, peace, αντιπολεμικό κίνημα, λαχούρι και χρωματική πανδαισία.

 

70ς- Καμπάνα παντελόνι (αρχικά), πουκάμισα με γιακάδες Tony Montana, «σωλήνες» παντελόνια (μετά), δερμάτινα, γιλέκα, πανκ look, μοϊκάνα μαλλί κλπ...

 

80ς- Βάτες, πολύχρωμα «κουρέλια», κολάν, σκισμένα παντελόνια,νεορομαντικοί, νεό... καθώς πρέπει, νέο ότι κάτσει...

 

90ς- Τζινάκι, tshirt, Seattle (φάτε τους G8), επιστροφή στη πολιτικοποίηση- οι ημέρες της «αθωότητας» των 80ς μας τελείωσαν. «Νέκρουλες», κρανία κλπ...

 

 

Όλα ωραία ήταν και όλα χρειάζονται. Στυλιστικά μιλώντας...... ;D

[Sottos]

 

O Dee Snider δεν είναι κιτς; Οι Stryper δεν ήταν κιτς; Τα μαλλιά κομμωτηρίου του Tempest δεν ήταν κιτς; Τα εξώφυλλα των Pretty Maids με κάτι στραβοχυμένα Cyborg Pin Ups δεν ήταν κιτς; Η μουσική με τις μελοδραματικές μπαλάντες, τις πομπώδεις κορόνες και τους καψουροστίχους γάμα διαλογής (sic) δεν είναι κιτς;

 

 

Σαν 5ης-6ης γενιάς απόγονος του μπλουζ που είναι το γκλαμ, πού νομίζετε ότι αντιστοιχεί; Στο δικό μας σκυλάδικο, και μάλιστα το γάμα διαλογής (sic). Και αυτό είναι αντικειμενικό. Ρωτήστε οποιονδήποτε Αμερικάνο ξέρετε. Για τους Αμερικάνους οι Winger είναι κάτι σαν τον Βαλάντη και οι Motley Crue κάτι σαν τη Στανίση (και ο Coverdale που είναι λαϊκός τραγουδιστής α΄διαλογής είναι κάτι σαν τον Πάριο).

 

Χαλαρώστε παιδιά, μουσική είναι. Αν σας αρέσει μαγκιά σας. Για τους αφορισμούς σας  όμως που απευθύνονται σε εμάς τους υπόλοιπους, μην σας κάνει εντύπωση που ενοχλούν ούτε που προκαλούν σχόλια.

 

 

 

 Εντάξει βρε παιδιά, δεν υπάρχει λόγος ο ένας να ακυρώνει τον άλλο, απόψεις λέμε και κάποια ιστορικά στοιχεία(αυτά είναι αντικειμενικά μόνο). Π.χ. όταν αναφέρθηκα στην οικονομική πλευρά της μουσικής των 80-90ς δεν ήταν κάποια άποψή μου αλλά ό,τι έχω διαβάσει σε ξένο τύπο εδώ και χρόνια.

 Ως προς τις ενδυματολογικές επιλογές των 80ς, νομίζω τα έχετε μπλέξει πολύ: ποιος είπε ότι σήμερα γουστάρει να βλέπει λακ στα μαλιά, φράτζες, καλτσόν σκισμένα και λεοπαρδαλέ πουκάμισα?

 Άλλο αυτό το κιτς στυλάκι που προκαλούσε την τότε συντηρητική αντίληψη (και ακόμη προκαλεί απ ό,τι φαίνεται) και ΆΛΛΟ πράγμα η μουσική που έγραφαν οι κιτς ντυμένοι καλλιτέχνες. Δε με νοιάζει τι φορούσε ο Jimi Jamison ή ο Steve Perry όταν τραγουδούσε αλλά το πως τραγουδούσε!

Ως προς την άποψη για τα ελληνικά σκυλάδικα και παραλληλισμός με τα glam bands, να πω απλά ότι οι δικοί μας σκυλάδες έχουν "πεθάνει" οικονομικά αλλά και σε αποδοχή απ το κοινό (αντικειμενικά, μη μου πείτε ότι τα μπουζούκια ανθίζουν!) αλλά τα glam bands του 80 που συνεχίζουν γεμίζουν ακόμη αρένες στον Κόσμο (US, UK, Japan). Αυτό διότι συνεχίζουν να έχουν αποδοχή τα hit τους και συνεχίζουν να γράφουν κομμάτια, να εξελίσσονται, να ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ! Οι σκυλάδες αντιγράφουν λαλακιούλες από Τουρκία και Άραβες εδώ και χρόνια, πιάνουν πάτο σε πωλήσεις album και ο μόνος που (αντι)γράφει εδώ είναι δυστυχώς ο Φοίβος... Από τεχνική δε, άσ' τα να πάνε, ποιος δεν είναι τραγουδιάρης πλέον?

[sfaku]

  Εντάξει βρε παιδιά, δεν υπάρχει λόγος ο ένας να ακυρώνει τον άλλο, απόψεις λέμε και κάποια ιστορικά στοιχεία(αυτά είναι αντικειμενικά μόνο). Π.χ. όταν αναφέρθηκα στην οικονομική πλευρά της μουσικής των 80-90ς δεν ήταν κάποια άποψή μου αλλά ό,τι έχω διαβάσει σε ξένο τύπο εδώ και χρόνια.

  Ως προς τις ενδυματολογικές επιλογές των 80ς, νομίζω τα έχετε μπλέξει πολύ: ποιος είπε ότι σήμερα γουστάρει να βλέπει λακ στα μαλιά, φράτζες, καλτσόν σκισμένα και λεοπαρδαλέ πουκάμισα?

  Άλλο αυτό το κιτς στυλάκι που προκαλούσε την τότε συντηρητική αντίληψη (και ακόμη προκαλεί απ ό,τι φαίνεται) και ΆΛΛΟ πράγμα η μουσική που έγραφαν οι κιτς ντυμένοι καλλιτέχνες. Δε με νοιάζει τι φορούσε ο Jimi Jamison ή ο Steve Perry όταν τραγουδούσε αλλά το πως τραγουδούσε!

Ως προς την άποψη για τα ελληνικά σκυλάδικα και παραλληλισμός με τα glam bands, να πω απλά ότι οι δικοί μας σκυλάδες έχουν "πεθάνει" οικονομικά αλλά και σε αποδοχή απ το κοινό (αντικειμενικά, μη μου πείτε ότι τα μπουζούκια ανθίζουν!) αλλά τα glam bands του 80 που συνεχίζουν γεμίζουν ακόμη αρένες στον Κόσμο (US, UK, Japan). Αυτό διότι συνεχίζουν να έχουν αποδοχή τα hit τους και συνεχίζουν να γράφουν κομμάτια, να εξελίσσονται, να ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ! Οι σκυλάδες αντιγράφουν λαλακιούλες από Τουρκία και Άραβες εδώ και χρόνια, πιάνουν πάτο σε πωλήσεις album και ο μόνος που (αντι)γράφει εδώ είναι δυστυχώς ο Φοίβος... Από τεχνική δε, άσ' τα να πάνε, ποιος δεν είναι τραγουδιάρης πλέον?

Σώτο, δεν επικρίνω το να αρέσει σε κάποιον αυτή η μουσική. Και πώς θα μπορούσα, αφού κάποτε μου άρεσε και μένα. Αλλά, ξαναλέω, αυτή η μουσική (και καμία μουσική, ούτε καν η αγαπημένη μου) δεν μπορεί να αποτελέσει χρυσό κανόνα της μουσικής που ισχύει για όλους μας. Δεν υπάρχει χρυσός κανόνας στη μουσική. Και αν υπήρχε, η μουσική θα ήταν απίστευτα βαρετή.

 

Γενικα εχεις γραψει ενα καρο αντιφασεις,αλλα συγκεκριμενα στο σημειο αυτο εισαι καραφαουλ του κερατα!!!!

Φάουλ; Πού νομίζεις ότι είσαι φίλτατε; Σε γήπεδο; Κατά τ' άλλα σε συγχαίρω για τον πλούτο της επιχειρηματολογίας σου. Αντί να αναλώνεστε σε οπαδικές φαγωμάρες για τη μουσική, ή σε ποστ που προσπαθούν να με πικάρουν, δοκιμάστε στοιχειωδώς να επιχειρηματολογήσετε.

 

Αλλά δεν υπάρχει επιχείρημα απέναντι στο αυτονόητο που αναφέρω και που αρνείστε να δείτε. Η μουσική δεν έχει σωστό και λάθος, αλλά υποκειμενικά ωραίο και υποκειμενικά άσχημο. Δικαίωμά σας να μη το βλέπετε. Υποχρέωσή μου και μένα να γράψω (όσο γράψω) απέναντι σε τέτοιες απόψεις, γιατί οι απόλυτοι άνθρωποι χρειάζονται αντίλογο. Και ας τον αγνοήσουν, κάποια στιγμή που θα χαλαρώσουν, αργά ή γρήγορα δηλαδή, βλέπουν ότι δεν υπάρχει μόνο η δική τους αλήθεια. Εκτός βέβαια αν είναι αθεράπευτοι.

 

[theoctapus]

Πάντως μια που μιλάμε για κολοκυθόπιτες, απ' τον Θανάση προτιμώ το κλύσμα με αμμοβολή, ή τον αιμορραγικό πυρετό.  ;D

[sfaku]

Πάντως μια που μιλάμε για κολοκυθόπιτες, απ' τον Θανάση προτιμώ το κλύσμα με αμμοβολή, ή τον αιμορραγικό πυρετό.  ;D

Γούστα είναι αυτά...

;D

[theoctapus]

Γούστα είναι αυτά...

;D

 

Αα γειά σου... :)

[Waterfall-K]

Ποιος ειναι ρε παιδια αυτος ο Τσίκο Ρία? Εχει καμια συγγενεια με τον Κρις Ρία?.... ;D ;D ;D

[bloody_sunday]

Παιδιά, όπως και σε προηγούμενες παρόμοιες συζητήσεις δεν έχει κανένα νόημα ούτε να προσβάλλεται κάποιος επειδή του θίχτηκε ένα στυλ που ακούει και αγαπά, ούτε να πετάγεται κάποιος με την λογική παλέουρα (πχ. "το άκουγα πριν καν γεννηθείς, επομένως τουμπεκέισιον"), ούτε να ξεκινά σταυροφορίες κάποιος για να "αποδείξει" το πόσο ευτελές ή σουπεργουάου ήταν μουσικά ένα είδος. Δεν κερδίζετε πόντους έτσι - καλύτερα να ξεχαρμανιάσετε με λίγο πινγκ-πονγκ που ενδείκνυται για κάτι τέτοιο... Επίσης, δηλώσεις στυλιστικής μετάνοιας τύπου "ήμουν ροκάς και έγινα χαρτογιακάς" ανήκουν στο ύφος Κωστοπουλικού τρέντι γραψίματος (μεταφορικά και κυριολεκτικά) τύπου ΚΛΙΚ-Νίτρο που ευτυχώς έχει μειωθεί αρκετά σήμερα, και έχει τεθεί στο σωστό πλαίσιο του γραφικού.

 

Μερικά είδη ήταν ή έγιναν καλτ για πολλούς λόγους που είναι γνωστοί. Αλλά αυτό δεν μπορεί να βρίσκεται σε θέση να επηρεάζει μια μουσικολογική θεώρηση. Ας επικεντρωθούμε σε αυτή - όλοι μεγάλη την έχετε... (αλλά μικρότερη από εμένα  ;D )

[sfaku]

 

Ποιος ειναι ρε παιδια αυτος ο Τσίκο Ρία? Εχει καμια συγγενεια με τον Κρις Ρία?.... ;D ;D ;D

Όχι είναι ο μεξικανός ξάδερφος της Ρία Κούρτη  ;D

 

Επίσης, δηλώσεις στυλιστικής μετάνοιας τύπου "ήμουν ροκάς και έγινα χαρτογιακάς" ανήκουν στο ύφος Κωστοπουλικού τρέντι γραψίματος (μεταφορικά και κυριολεκτικά) τύπου ΚΛΙΚ-Νίτρο που ευτυχώς έχει μειωθεί αρκετά σήμερα, και έχει τεθεί στο σωστό πλαίσιο του γραφικού.

Συγνόμι φίλως, γιου τόκιν του μι;

 

[bloody_sunday]

Με το 85-90% αυτών που γράφεις συμφωνώ, αλλά αν υποψιάζεσαι ότι αυτό που έγραψα σε αφορά, ίσως υπάρχει όντως κάποια φωτιά κάτω απ'τον καπνό που σε κάνει να το νομίζεις, πχ:

Παιδιά, κόφτε το μέταλ. Δημιουργεί σοβαρής μορφής ασυνέχειες στην κατανόηση του σύμπαντος.

 

Αλλά και στα αντικειμενικά ζητήματα δεν τα πάτε καλά. Αδυνατείτε να καταλάβετε ότι η αγαπημένη σας μουσική είναι αντικειμενικά κιτς. Πώς είναι δυνατόν να πιάνεις άλλους μουσικούς στο στόμα σου όπως ο Θανάσης, όταν σου αρέσουν τύποι με σκισμένα δικτυωτά καλτσόν, άσπρο μεϊκάπ και κόκκινα κραγιόν; Λίγος αυτοσαρκασμός δεν βλάπτει...

 

...που αντιφάσκoυν με πιο λογικά επιχειρήματα όπως αυτό:

Για να συνεχίσουμε με άλλα "αντικειμενικά" συμπεράσματα που γράφτηκαν στο νήμα, όλες οι γενικεύσεις του τύπου: "οι Γερμανοί είναι φασίστες", "οι Σκοτσέζοι είναι τσιγκούνηδες", "οι Έλληνες είμαστε φάκερς ενώ οι Γιαπωνέζοι ανατομικά χλωμοί" και "η μουσική των '90s πήγε τη μουσική πίσω" είναι εξορισμού λάθος.

 

Στο κάτω-κάτω τι σχέση ή καθορίζουσα σημασία έχει το ότι ήταν κιτς? Το κιτς υπήρχε παντού και πάντα, και αυτό το γεγονός δεν πρέπει να αυξάνει την μυωπία κανενός. Πχ.:

50ς- Μπριγιαντίνη στο μαλλί και image των συγκροτημάτων «το σκάσαμε από την δεξίωση του πρέσβη», με αμπιγιέ κοστουμάκια και γραβάτες.

 

60ς- Flower power, η θεία μου η χίπισσα, love, peace, αντιπολεμικό κίνημα, λαχούρι και χρωματική πανδαισία.

 

70ς- Καμπάνα παντελόνι (αρχικά), πουκάμισα με γιακάδες Tony Montana, «σωλήνες» παντελόνια (μετά), δερμάτινα, γιλέκα, πανκ look, μοϊκάνα μαλλί κλπ...

 

80ς- Βάτες, πολύχρωμα «κουρέλια», κολάν, σκισμένα παντελόνια,νεορομαντικοί, νεό... καθώς πρέπει, νέο ότι κάτσει...

 

90ς- Τζινάκι, tshirt, Seattle (φάτε τους G8), επιστροφή στη πολιτικοποίηση- οι ημέρες της «αθωότητας» των 80ς μας τελείωσαν. «Νέκρουλες», κρανία κλπ...