Πίνακας συμμετοχής

Πριν 15 χρόνια οι boutique κατασκευαστές ήταν πολύ εξειδικευμένοι, ο καθένας στο είδος του. Τώρα όλες αυτές τις κλασικές υλοποιήσεις μπορείς να τις βρεις από πλειάδα κατασκευαστών και κλονοποιών που έκαναν catch-up, μιας που δε μιλάμε για πυρηνική φυσική. Φυσικά ο Skreddy παραμένει top κατασκευαστής με το δικό του hype που φτιάχτηκε την περίοδο της μεγάλης του δόξας στο the gear page. @gkourmoul1 Εξαιρετικός ήχος και παίξιμο όπως πάντα. Προσωπικά σε anti-muff πετάλι κατέληξα στο BJFE/Bearfoot Pink-Purple Fuzz. Ήθελα κάτι κοντά στον ήχο του "The Wall" από το συγκεκριμένο πετάλι. Saturated αλλά ευγενικό. Για stonerιές και για bluesofuzz έχω άλλα πετάλια.

Το ακούω ταξιδεύοντας πάνω στην Ντόλυ, πίνοντας ουίσκυ σε ένα σαλούν, φτύνοντας στο πτυελοδοχειο, πηγαίνοντας να συλλάβω τα αδέλφια Ντάλτον κλπ. Πολλές εικόνες, ταξιδιάρικο!

4 φορες με εχει χτυπησει αυτοκινητο σε διαδρομες προς και απο τη δουλεια (πριν αποφασισω οτι δεν πρεπει αλλο να αφηνω τοσο πολυ την τυχη μου στα χερια των αλλων οδηγων, και να μην ξανακαβαλησω). Ευτυχως σε καμια δεν κουβαλουσα κιθαρα στην πλατη. Τα πραγματα θα ηταν πολυ χειροτερα και για μενα, αλλα και για το οργανο που δεν θα με αποζημιωνε κανεις για αυτο (και η ζημια θα ηταν μεγαλυτερη απο οτι της μηχανης).

Τι φοβερά πετάλια είναι αυτά. Έχω ηδη δύο, βασικά και αναντικατάστατα fuzz, και σήμερα παρέλαβα το τρίτο (phaser κουρδισμένο να μοιάζει με univibe)... Και ένα μικρό κλιπ swirl.mp3

δικαιολογιες της πλακας και ηταν και μεγαλος ανθρωπος αποτι καταλαβα 50+...πραγματι το lockmeister ειναι εξαιρετικο !

Kαι γιατί είναι ακόμα απούλητο? Θα σου πρότεινα να πας να πάρεις ένα Schaller ή ένα Gotoh του κουτιού απ' τον Τόμαν

Τώρα τελευταία είχα κλείσει κάτι πιατίνια και λίγο πριν το ραντεβού η πωλήτρια βρήκε καλύτερη τιμή. Με πήρε και μου το είπε, αν ήθελα να δώσω κι εγώ αυτά τα λεφτά. Την ευχαρίστησα και της ευχήθηκα καλή τύχη. Αυτό όμως για μένα δεν είναι κακή συμπεριφορά. Ελεύθερη αγορά έχουμε. ΟΚ, αν είχα οδηγήσει 45 λεπτά θα είχα σίγουρα εκνευριστεί. Αυτό που έκανε ο συγκεκριμένος πωλητής είναι άσχημο Τώρα το αν έχω προσωπικά άσχημες εμπειρίες από τις αγγελίες: Θα έλεγα μόνο μία στα 20+ χρόνια που συμμετέχω πολύ ενεργά σε αυτές. Κι αυτή η μία θα μπορούσε πανεύκολα να έχει αποφευχθεί αν δεν ήμουν πλέον τόσο καλόπιστος βάσει όλων των προηγούμενων εμπειριών μου. Παρόλα αυτά κρατάω κάποιους κανόνες όλα αυτά τα χρόνια: Δε βάζω τηλέφωνο, επικοινωνώ με email. Αν τον δω περίεργο τον άλλον ή αν δεν έχει μια στοιχειώδη ευγένεια, πάει spam απευθείας.

Τελεκάστερ. Έπιασες το νόημα της ζωής

Αυτα και τα buffalo fx (μεχρις οτου ο κατασκευστης τους τρελλαθει και εξαφανιστει απο προσωπου γης, με πολλα τα σεναρια περι της εξαφανισης του) ειναι οτι καλυτερο κυκλοφορει ειδικα σε οτι εχει να κανει με muffοειδη πεταλια αλλα και αλλα.

Μετάφραση στίχων: Θα σας γαλήσουμε όλους. Θα φάτε πυρηνικό με την οκά. Γαλώ το σπίτι σας Και τσι δημοκρατίες σας. Και μην κοιτάτε που είμαι ωραία Σας κόβω το λουλί για πλάκα Αν ερεθιστείτε σε άπρεπη στιγμή Οι στρατιώτες μας θα σας κάνουν μπιφτέκα Μπιφτέκα, μπιφτέκα Τώρα σε ήβρα, τώρα στέκα.

Ρε τον Πατερούλη...

Τραγουδαρα, αφΓιερομενο στον @cos_dr που του αρέσουν τα μερακλιδΙκα

Προσωπικά είμαι 100% υπέρ της χρήσης solid state αν είναι ελαφρύς και δεν αξίζει τον κόπο το κουβάλημα και το στήσιμο. Επίσης εγώ:

Hope you dig it!

Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω, δεν έχω λόγια. Βρέθηκα στη συναυλία του Julian Lage στο Mojoclub, στο St.Pauli του Αμβούργου στις 21/4/24. Μακράν ο καλύτερος κιθαρίστας που έχω ακούσει από κοντά, και γενικά η καλύτερη παράσταση από μπάντα. Να μην κάνουν ούτε ένα λάθος οι άτιμοι; Και έπαιζαν δύσκολα πράγματα. Δεν ήταν απλό παίξιμο, ήταν συζήτηση. Μιλούσαν τρία όργανα μεταξύ τους και ήμασταν απλοί θεατές, παρακολουθώντας μαγεμένοι τη συνομιλία τους. Αλλά εκείνος με τον οποίο έπαθα πλάκα ήταν ο Julian. Έπαιζε με άπειρη φυσικότητα πράγματα που προσπαθώ χρόνια να κατακτήσω. Double stops, triads, ρυθμικά, αυτοσχεδιασμοί, όλα με τόση φυσικότητα που φαίνεται ότι το να ανεβοκατεβαίνει την ταστιέρα ταχύτατα, μελωδικά, και χωρίς να σκέφτεται στιγμή, είναι δεύτερη φύση του. Αλλά αυτό δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό. Εκεί που έπαθα πλάκα ήταν το άγγιγμα του. Με το χέρι του ρύθμιζε τόσο φυσικά το πόσο απαλά ή δυνατά θα ακουστεί, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο παίξιμο. Η νότα ξεχυνόταν από τα δάχτυλά του, δεν ήταν απλή τοποθέτηση των δαχτύλων στα τάστα που πρέπει. Μου άρεσε που δεν έπαιζε σε εκκωφαντική ένταση, άκουγες άνετα τι λέει ο διπλανός σου. Έβγαλε τη συναυλία του με τη Nachocaster του (και τι άλλο να χρειαζόταν εξάλλου), δύο Fender Deluxe Reverb λογικά backline του μαγαζιού (ο ένας μη μικροφωνιασμένος, άρα παίζει να ήταν just in case), και τα τρία-τεσσερα πετάλια που αναφέρονται στο Rig Rundown του Premier Guitar. Έπαιξε ποικιλία τραγουδιών του, από παλιότερα άσματα, σαν το κλασικό "Tributary", μέχρι το πρόσφατο έπος "Nothing happens here". Το μόνο που με "χάλασε" ήταν το ότι κράτησε 80-85 λεπτά η συναυλία. Αλλά άξιζε κάθε δευτερόλεπτο.