Πίνακας συμμετοχής

Liverpool Αγγλία, έτος 1996. Είμαι φοιτητής και τα Σάββατα κάνω βόλτες στο κέντρο της πόλης όπου περνάω τον περισσότερο χρόνο μου εντός μουσικομάγαζων δοκιμάζοντας κιθάρες. Στο μικροσκοπικό δωμάτιο της εστίας υπάρχει ήδη ένας no name, solid state (εννοείται) ενισχυτής και μια strat made in mexico που πήρα στην φθήνια μαζί με κάποια ανταλλαγή από έναν άγγλο συμφοιτητή. Επίσης ένα τετρακάναλο κασσετόφωνο κι ένα μικρόφωνο της κακιάς ώρας. Το μεγαλύτερο κιθαρομάγαζο της πόλης τότε έχει τοποθετημένες πλαγίως σε stand ένα κάρο strats, κάποιες standard american, άλλες mim και μερικές deluxe, ίσως και ακριβότερα μοντέλα αλλά δε θυμάμαι καλά. Εμένα το μάτι μου από τις πρώτες φορές έχει καρφωθεί σε μια sunburst american standard με rosewood neck γιατί αφού έχω παίξει σχεδόν με όλες, η συγκεκριμένη μου ψιθυρίζει λόγια ερωτικά όποτε την ακουμπάω. Τα λεφτά όμως που έρχονται απ' την Ελλάδα είναι τσίμα τσίμα και μια αμερικάνικη στρατ, ακόμα και σε τιμή Αγγλίας (οι τιμές τότε στην Ελλάδα ήταν φωτιά), είναι άπιαστο όνειρο. Ο υπάλληλος με τον οποίο έχουμε γίνει φίλοι πια έχει καταλάβει ότι υπάρχει χημεία με την κιθάρα όμως. Κι έτσι ένα μοιραίο Σάββατο που έβρεχε καρέκλες κι εγώ έχω βρει ξανά καταφύγιο μέσα στο μαγαζί, με πλησιάζει μ' ένα πλαστικό κύπελλο μαύρο καφέ και μου λέει (περίπου έτσι) αυτές τις κουβέντες που θα μείνουν στην ιστορία: "Λοιπόν έχω να σου κάνω μια πρόταση, τσέκαρα και με τον boss και είναι εντάξει. Αν θες, αποσύρω τη στρατ από τις προς πώληση και στην κρατάω. Μου δίνεις όσα λεφτά μπορείς, όποτε μπορείς. Όταν συμπληρώσεις το φουλ ποσό, την παίρνεις σπίτι". Και μου δίνει τον πιο πικρό καφέ που είχα γευτεί ποτέ αλλά ταυτόχρονα και τον ωραιότερο. Δε σκέφτηκα τίποτα, απλά είπα ναι και κόντεψα να τον αγκαλιάσω, πράγμα που εκείνος κατάλαβε και έφυγε προς τα εσώτερα του καταστήματος. Έβρεχε stratocasters όλη νύχτα στον ύπνο μου. Μη σας κουράζω, ακολούθησε ένα εξάμηνο αιματηρών οικονομιών και περιστασιακής εργασίας ως βοηθός ενός καθηγητή. Κι όταν λέεω βοηθός δεν εννοώ ότι δίδασκα αλλά κουβαλούσα βιβλία, τσάντες και συγγράμματα και έστηνα προτζέκτορες. Περιχαρής βέβαια. Οι μήνες δεν περνούσαν με τίποτα αλλά τελικά πέρασαν. Κι αφού έδινα κάθε τόσο ένα ποσό στον μπρο μου στο μαγαζί, έφτασε η στιγμή που πήρα τη στρατ στη θήκη της, δώρο πένες και στραπ κι ένα χαμόγελο με χτύπημα στην πλάτη από τον Harry. Φυσικά έτρεξα στην εστία και κούμπωσα την κιθάρα και δεν πρέπει να έχω ευχαριστηθεί τόσο πολύ στη ζωή μου αθλιότερο ήχο από αυτόν που έβγαζε ο απαράδεκτος ενισχυτής μου. Ευτυχία. Η κιθάρα είναι εννοείται ακόμα στην κατοχή μου και είναι πολεμικό εργαλείο με τα μέρη όπου έχει βρεθεί και με το ξύλο που έχει φάει. Έχουν αλλαχθεί πολλάκις οι μαγνήτες αλλά πλην αυτού δεν έχει γίνει κάποια επέμβαση, ακόμα και τα ταστα είναι τα ίδια. Είναι μοντέλο της χρονιάς που την αγόρασα (1996) κι έχει μικρο-ρελικιάσει στα χέρια μου. Το σώμα δεν έχει σχεδόν τίποτα αλλά στο πίσω μέρος του μπράτσου έχει φύγει το λούστρο κι εντός του ξύλου έχει εισβάλλει ο ιδρώτας του αριστερού μου χεριού, ζωγραφίζοντας μια υπέροχη μαυρίλα. Επίσης πάνω στο fingerboard έχει ανεξίτηλο σημάδι τις περιελίξεις της μπάσας μι από μια ιστορική σαβούρδα που έφαγε και "κατέβηκε" στα γρήγορα έναν όροφο με τις σκάλες. Δεν μασάνε τίποτα οι στρατ, απλά γίνονται ομορφότερες. Fast forward 22 χρόνια μετά. Τελευταίες μέρες του 18 μιλάω με γνωστό άρρωστο gear freak τραγουδιστή-κιθαρίστα και μέλος του φόρουμ και μου ανακοινώνει ότι περιμένει μια custom shop strat από Αγγλία μετά από ανταλλαγή. Μου στέλνει και το λινκ της σελίδας του καταστήματος να θαυμάσω το όργανο. Κι εκεί που κοιτάζω τις φωτογραφίες της κιθάρας, πέφτει το μάτι μου στο όνομα του καταστήματος το οποίο κάτι μου θυμίζει. Μετά βλέπω Liverpool στη διεύθυνση και θυμάμαι. Ναι η custom shop έρχεται από το μαγαζί που αγόρασα την αγαπημένη μου στρατ. Όταν φτάσει η κιθάρα, λέω να την δανειστώ να κάνω ένα συγκριτικό. Ίσως ανοίξω κανά θέμα κι εδώ. Δηλαδή και μόνο ότι η κιθάρα έρχεται από το συγκεκριμένο μαγαζί έχει για μένα τεράστια σημασία. Βέβαια έχει να ανταγωνιστεί προσωπική μουσική ιστορία 2 δεκαετιών. Για να δούμε...

Κι εφτασε η ωρα να δουμε το βιντεο με τα ριφ που μας κατεστρεψαν

Εγώ έχω......πέντε αγαπημένες......η μάλλον 6.....γωνιες. Στην πρώτη ακούω μουσική και πινω και καπνιζω :P Στη Δευτερη παιζω κιθαρα και πινω και καπνιζω Στην Τριτη το στουδιακι.....οπου πινουμε καπνιζουμε Στην Τεταρτη ειναι το στουδιον για Video και φωτογραφία οπου ΜΟΝΟ καπνιζουμε (οι αριθμοι στα Monitors επεξηγουν ποιες οθονες ειναι ζευγη) Στην πεμπτη απολαμβανουμε καπνιζονταςτηλεοραση....και στην Εκτη βλεπω VHS και Laser Disc συνηθως με τσιγαρο

Mετά από καιρό, αξιώθηκα να τελειώσω μια ηλεκτρική που είχα στα σκαριά κάμποσο. Ένα πασίγνωστο concept (ειδικά με τους EMG θυμίζει πάρα πολύ μια κάποια Pensa/Suhr) με πολλα καλούδια και αλλιώτικα specs. Μια drop top υλοποίηση (δηλ, χοντρό καπάκι με λυγισμένο arm contour), με γεναιόδωρο faux binding (μου αρέσουν τα binding παχιά, να φαίνονται καλά στο ανφάς και να "περιγράφουν" ωραία το όργανο), Short scale (24.6"), hand rubbed κόκκινο burst, όλο στο χέρι -παρουσία του ιδιοκτήτη, με weight relief, χειροποιητα αλουμινένια covers, βαμμένο στο χέρι custom switch tip, stainless steel frets, κοκκάλινο stained-black nut, ελαφρώς βαμμένα μεταλλικά knobs για να ταιριάξoυν με το ιδιαίτερο "vintage copper" των Schaller κλειδιών και tremolo. Το μανίκι είναι φινιρισμένο με true-oil και η στάμπα-logo Pink Floyd inspired σχεδιασμένη στο χέρι. Ακολουθεί ένα αναλυτικό spec list: Βody: American Red Alder w/weight relief Top: Flamed Maple Neck: European Figured Maple, Soft V assymetrical profile, 21mm@first fret. 2-way truss rod, body end adjustment Fingerboard: Tiger Maple w abalone dots & side markers, 9.5"-12" conical radius, 24,6" scale length, Stainless Steel jumbo frets, Bone nut (black stained) Schaller DaVinci tuners vintage copper Schaller tremolo vintage copper EMG DG20 David Gilmour pickups & electronics. Vol -Bass/Treble boost-Mid boost. Extra "neck on" mini switch Handcut Aluminum Back control-plates Hand rubbed "peachburst" top w/ faux binding technique. Sprayed "black red" body Gloss nitro-alkyd clear top coats Weight 3,6kg Aκολουθεί φωτορεπορτάζ. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Οποιαδήποτε κριτική/γνώμη/απορία ευπρόσδεκτα. Με τιμή, Φάνης Πλουμής, Alfa Handcrafted Guitars, Πνοή και Νύξη workshop

Δεν είναι καινούρια, αλλά λίγα έχουν αλλάξει! Οι κιθάρες βέβαια μπαίνουν στην άκρη για να χωράμε κι εγώ και οι μαθητές ή μουσικοί που τριγυρνούν στον χώρο! Στο υπνοδωμάτιο πάντα υπάρχουν άλλες 2-3 κιθάρες (για παν ενδεχόμενο) και φυσικά άλλο αγαπημένο στέκι στο σπίτι, παραμένει το σαλόνι με τον καναπέ που βυθίζεσαι μέσα και παίζεις την οποιαδήποτε κιθάρα unpluged, κάνοντας πως βλέπεις τηλεόραση!!!

Όχι το στούντιο αλλά το σημείο που κάθεστε και χάνεστε! Εγω π.χ. έχω ένα χώρο - γραφείο εργασίας με τα "παιχνίδια" μου και βρίσκομαι εκεί τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Πρέπει να είναι εργονομικό για κάθε χρήση. Δουλειά, μουσική ή ότι άλλο κάνει ο καθένας. Το γραφείο μου είναι ιδιοκατασκευή. Το laptop που έχει το Cubase και τα σύνθια με το controller στο ειδικό συρτάρι απο κάτω. Δεν αποχωρίζομαι τα έμπιστα ηχεία μου ποτέ. Μια κιθάρα παντός καιρού είναι πάντα δίπλα ότι και να συμβεί. Άνθρωποι είμαστε. Ποτέ δεν ξέρεις. Για να δούμε που είστε.

κατα τα πρότυπα Λάκη είχα κάποτε και εγώ 4...ένα στο γραφείο, ένα καθώς πρέπει χομσινεμα, ένα στο υπόγειο και ένα στο δωμάτιό μου.... Του γραφείου καταργήθηκε, το χομσίνεμα βλέπει μόνο ειδήσεις όταν πλένω πιάτα, στο υπόγειο μένει για μελλοντική χρήση και για την ώρα δανείζει μηχανήματα στο δωμάτιο. Του δωματίου το βλέπετε εδώ, αν και τώρα στήνω ένα πιό εργαστηριοειδές κάτω απ τα κεραμίδια όπου τον χειμώνα θα δουλεύω με άνορακ και το καλοκαίρι με το φανελάκι... μπας και φτιάξω καμιά κιθάρα.... Βλέπετε την άποψη της καρέκλας, γιατί για να σας δείξω την άλλη με τα όργανα πρέπει να ανέβω πάνω στο keyboard Οι δίσκοι είναι από το 1700 έως το 1975

Τελείωσε πριν δυο μήνες, περίμενα 40 χρόνια, από περίπου 10 χρονών. Κάποια πράγματα παίρνουν καιρό.

Το "σπίτι" μου στο Βέλγιο, στην ουσία είναι ένα μακρύ δωμάτιο - living room, τραπεζαρία, και υπνοδωμάτιο μαζί (οι παρακάτω φωτός είναι τραβηγμένες από τη μεριά που βρίσκεται το... κρεβάτι), eδώ τα αποκαλούν "studio". Το νοίκι για κάτι τέτοιο φτάνει στις καλές περιπτώσεις, τα 7 κατοστάρικα το μήνα. Το μέρος που παίζω μουσική βρίσκεται (φυσικά!) μες τη μέση - όταν έχω επισκέψεις, η καρέκλα που είναι απέναντι από τον ενισχυτή φεύγει από εκεί βεβαίως, για να ανοίξει ο χώρος και να καθίσουμε στο τραπέζι κοντά στο παράθυρο. Το επιπλάκι συρταριέρα ΙΚΕΑ δίπλα στον ενισχυτή είναι αποκλειστικά γεμάτο από κιθαριστικά είδη - καλώδια, πετάλια, χορδές στοκ, ζώνες, you name it. Πίσω από την κιθάρα, στον τοίχο κρέμονται τα ακουστικά μου, αφού δεν γίνεται να παίξω ποτέ μουσική χωρίς αυτά όταν είμαι σπίτι. Εχω ακόμη δυο κιθάρες - στις θήκες τους, πίσω από το ποδήλατο, ένα δεύτερο pedaltrain Junior στην ντουλάπα (στελεχώνεται αναλόγως το gig), μια μπάλα του μπασκετ και έναν Laney εκεί που παλιά βρισκόταν το τζάκι του διαμερίσματος. Ακούγεται χαοτικό, αλλά είναι οργανωμένο (ξέρω που θα βρω τι) αν και σπαρτιάτικο. Συνήθως ηχογραφώ με ένα Trio και ένα Jamman XT ενώ αν χρειάζεται να περάσω κιθάρες, δανείζομαι laptop, κάρτες ήχου κλπ, από τον φίλο μου τον Serge και μετακομίζω στο τραπέζι που είναι πιο ευρύχωρα. Για πιο σοβαρές ηχογραφήσεις, υπάρχει το στούντιο (προβάδικο) που νοικιάζουμε με το μήνα.

Εγώ επειδή εδώ και 10 χρόνια δεν έχω γωνιά στο σπίτι, η γωνιά μου είναι εδώ γύρω, γεμάτη σκόνη, θήκες οργάνων και κιθάρες εν αναμονή. Παίζω μόνο όταν τεστάρω κιθάρες, ηχογραφώ στο κινητό και δεν ακούω μουσική. Κάποιες φορές βάζω μπρος τον VOX ή τον Blackstar για να σταντάρω ήχους. Εντός εργαστηρίου κι αυτό (reception).

Γεια σας και χρονια πολλα σε ολους , Ανεβαζω καποιες φωτο μαζι με το γιο στη γωνια μας ..

Κανονικά υπάρχει ένα λάπτοπ στημένο στο γραφειάκι αλλά όχι πάντα. Μερικές φορές πεταλιέρες, λούπερ κτλ στο πάτωμα, αλλά γενικώς προσπαθώ να αποφεύγω αυτό που γινόταν στο παλιό μου σπίτι . Συνήθως παίζω στο σαλόνι εδώ που τα λέμε..

Ρε τι μου θυμίσατε! Ήμανε ήδη στο ροκ από τα fm τότενες. Είχα και ένα ενδιαφέρον στο μεταφυσικό και στα θρίλερ τρόμου. Πάω ένα απόγευμα στο σπίτι ενός συμμαθητή μου, που έμενε μερικά τετράγωνα από το σπίτι μου, να ακούσουμε μουσική. Κάτσε μου λέει να σου βάλω ένα κομμάτι. Κλείνει τα φώτα και ανοίγει ένα μικρό πορτατίφ. Άκουσε με προσοχή μου λέει. Ακούω βροχή, μετά καμπάνες, και μετά αυτό. Φοβόμουν μετά να γυρίσω στο σπίτι μόνος μου.

Μια και αναφέρθηκαν "οι μαλάκες" που θα αγοράσουν κάτι πολύ ακριβότερα από την σχετική αξία του, να παραθέσω μια διευκρίνιση off topic η οποία όμως λύνει πολλές παρεξηγήσεις: Δεν υφίσταται το απλοποποιημένο σχήμα που έχουμε σχεδόν όλοι στο μυαλό μας ότι δηλαδή ο κόσμος αποτελείται από μαλάκες και μη μαλάκες (και φυσικά εμείς ανήκουμε στους δεύτερους). Ο "μαλάκας" είναι δυναμική ιδιότητα. Εν ολίγοις όλοι ανεξαιρέτως είμαστε/έχουμε υπάρξει, κατά περίπτωση ή κατά περιόδους, λιγότερο ή περισσότερο μαλάκες. Κι έτσι εξηγείται κι ότι υπάρχει κόσμος που μας θεωρεί μαλάκες κι άλλοι που μας έχουν για τα καλύτερα παιδιά. Έχει να κάνει με το σε τι φάση/περίοδο μας πέτυχαν. Ο μαλάκας συμπερασματικά, μπορεί με σχετική ακρίβεια να οριστεί ως εκείνο το άτομο που συνολικά για τη διάρκεια ζωής του, έχει υπάρξει περισσότερο μαλάκας παρά μη. Αλλά και πάλι μιλάμε για μεταβλητή γιατί μπορεί κάποιος να ρέπει προς μαλάκας μεταξύ π.χ 20-35 αλλά από τα 36-50 ξέρω γω να μην είναι τόσο. Και μετά να ξαναείναι κλπ. Γενικά δεν είναι απλό το θέμα.

Ο χωρος που κανω τα μαθηματα κ που περναω το περισσοτερο χρονο της ημερας μου.

Αρχές γυμνασίου και χωρίς να έχω σκεφτεί καν ότι θα ήθελα ποτέ να παίξω ηλεκτρική, κλασσικός γαρ, άκουσα αυτό. Ακόμα θυμάμαι τη μάνα μου να απορεί γιατί βρίζω το στερεοφωνικό (επειδή δεν μπορούσα να παίξω και να ακουστώ έτσι). Μετά από λίγες μέρες πήρα ηλεκτρική...

Να και η δική μου γωνιά.

Απλά και πΓιοτικά

Και λιγο σοβαρα τωρα (λιγο παλιες βεβαια - υπαρχουν καποιες αλλαγες και προσθηκες) Μπροστα μου Πισω Αριστερα μου

Ενα πρωτο mix με την συμμετοχη των παρακατω φιλων ,εχω κοψει και ραψει τα μερη τους... GVOUR: INTRO(-0.47),CH1(1.27-2.06),V2(2.25-2.48),CH2(2.50-3.08),BR1 (3.29-3.10),V3(4.10-4.50 η lead guitar εχει μτατραπει σε rhythm με ping pong delay) CIGARETTE13: V2(2.08-2.25),CH2(3.18-3.28),BR2 (5.32-6.02) YIANNISP: V1(0.47-1.25),V2(2.25-2.48),V3(4.10-4.50) O Γιαννης μου εστειλε ενα ωραιο ρυθμικο progression το οποιο με μπολικο compression & rhythm και αναποδο delay ακουγεται hard left MPAMPS: V1(1.09-1.25) ,V2 (2.08-2.48),V3(4.10-4.50) O MPAMPS μου εστειλε ενα αρκετα busy verse του εκανα κοπτοραπτικη και κρατησα μια ενδιαφερουσα ρυθμικη φραση που επαναλαμβανεται hard right στo V1,V3 καθως και ενα ρυθμικο progression που με rhythm delay ακουγεται στο V2 hard left MARUGEN: CH2(3.08-3.18),BR2(5.50-6.02),6.14-END O metalhead της παρεας υπέστει βαρΓια κοπτοραπτικη αλλα νομιζω οτι αυτα που μπηκαν στο κοματι ,ενα μελωδικο chorus & μια ενδιαφερουσα φραση με μπολικο αναποδο delay λενε χοντρα... SF: V1 (0.47-1.26),CH1 (1.27-2.06),V2(2.25-2.48),CH2)2.50-3.08),BR1(3.29-4.10) αν και ΚΟΥΛΟΣ μπροστα στα παιδια που με τιμησαν με την συμμετοχη τους, με ακουτε σε lead μερη και οπου παιζει lead o GVOUR του ....απανταω hard right.επισης παιζω ολες τις ρυθμικες κιθαρες SF SYNTH SOLO: V3(4.10-4.50)....ετσι για να σπασει η κιθαριλα ....9 ΚΑΝΑΛΙΑ κιθαρα εχει το κομματι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΙΜΗΣΑΝ ΜΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΠΑΙΞΙΜΑΤΑ ΤΟΥΣ! the trail.mp3

καλοκαιράκι 1975, εκδρομή για μπανάκι στον Σχοινιά... γαλαρία στο πούλμαν και στο κασετοφωνάκι μου (Unisef made in Singapore ξέρει ο Λάκης) παίζουν Elvis και διάφορα ελληνικά 60's... φέρνει η φίλη κασέτα με classic rock hits... πρώτο κομμάτι το κάτωθι... εκείνη την στιγμή έγινα άντρας και όχι κατόπι που της έδωσα το πρώτο μου φιλί για να μου χαρίσει την κασέτα...

με τρελαίνετε!!! Μπράβο. Να σας "φιλοξενήσω" και εγώ στο δικό μου τέτοιο μέρος. My 3rd Place. To έχω ξαναβάλει σε ανάλογο θέμα στο παλιό φόρουμ. Ας το βάλω κι εγώ στο ύφος του θέματος. Η δική μου γωνία στην οποία κάνω τρία πράγματα που με ευχαριστούσαν και έκανα ανέκαθεν από μικρός. Gaming, Μουσική και γυμναστικη/πυγμαχία. Αυτή είναι η χωροδιάταξη τα τελευταία 6 χρόνια τουλάχιστο. Χώρους και διάταξη έχω αλλάξει ανά καιρούς, αλλά τα χόμπι παραμένουν ΣΤΑΘΕΡΑ και ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΑ. Κάποια από αυτά παλιά τα έκανα και εκτός σπιτιού, τώρα τα κάνω μόνο σπίτι. Έτσι, εδώ και παίζω και διατηρώ τον εαυτό μου σε μουσική και σωματική φόρμα. Όλα είναι μελετημένα για εργονομία αλλά και για ησυχία για τις ώρες κοινής ησυχίας. Ακόμα και ο σάκος και το δάπεδο είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να μην ακούγεται τίποτα, π.χ. αν έχω χρόνο να γυμναστώ τις βραδυνές ή και πρώτες πρωινές ώρες. Έτσι μπορεί ο cos_dr να παίζει παιχνίδια, μουσική και να γυμνάζεται χωρίς να ενοχλεί κανέναν. Στη συνέχεια της γωνίας είναι και το γραφείο μου αλλά είναι πολύ ακατάστατο για να το δείξω. Ντρέπομαι η γυναίκα. Επίσης πίσω έχει και βάρη και υπάρχει χώρος και για σκοινάκι. Σάκος, βάρη και σκοινάκι, το μυστικό για ωραίο σώμα, δύναμη και αντοχή για όποιον τυχόν τολμήσει. χααχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχα Είμαι περήφανος γι αυτόν τον χώρο μου, γιατί με γεμίζει ευχάριστα συναισθηματικά. Εδώ κάνω αυτά που ανέφερα, εδώ μελετάω, διαβάζω (γκιατι είμαι και μορφομένο χαχαχαχαχχα), τα πάντα εδώ τα κάνω. Τώρα δε τις γιορτές, μιας και είχα μια κουραστική χρονιά, έχω κανονίσει για μια εβδομάδα τουλάχιστο να κλειστώ σε αυτή τη γωνία και όλη μέρα να ασχολούμαι με αυτά που μου αρέσουν χωρίς να με ενοχλήσει κανένας, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μιαχαχαχαχχαχαχχαχα!!!!!!

Η ιστορια (και αυτη, και εδω) ειναι σα να καθεσαι στην ακροθαλασσια και να βλεπεις τα κυματα ναρχονται. Αλλοτε ειναι μικρα, ησυχα, σχεδον ανυπαρκτα, αλλοτε αγριεμενα, θηριωδη, σχεδον απειλητικα. Η εμπνευση και η διαθεση δεν ακολουθουν γεωμετρικη η αλλου τυπου μαθηματικη προοδο. Σε ολους συμβαινει. Πανω-κατω, μεσα-εξω, δεξια-αριστερα. Το παθος ομως για να παιζεις σβηνει χωρις την καλλιεργεια. Ν' ακους μουσικη, να ψαχνεις και το πιο απομακρυσμενο σημειο στο οργανο, να το κοιτας απο διαφορετικες γωνιες, να αφουγκραζεσαι τις αντιδρασεις, να νοιωθεις τους παλμους του να μπερδευονται και να αυξομειωνονται με τους δικους σου, να χαστουκιζεις και να χαϊδευεις. Με εναν απωτερο στοχο...να βρεις τη φωνη σου. Παντα, εκεινο που ειχε - και εχει - σημασια στην τεχνη ειναι να υπαρχει κατι να πεις. Δεν ειναι ευκολο, το αντιθετο. Δεν μπορουμε ολοι να ειμαστε καινοτομοι και ριζοσπαστικοι, μπορουμε ομως να προσπαθησουμε να γινουμε ενα μικρο κομματι ενος γιγαντιαιου παζλ και να νοιωσουμε καπως, καποτε, πως συμπληρωνουμε το ολον. Ο τροπος με τον οποιο θα πεις εκεινο που σε καιει ειναι προσωπικο θεμα του καθενος. Αλλοι διαλεγουν νοτες, πολλες η ελαχιστες, καποιοι λεξεις τραγουδισμενες, ρυθμους πολυποικιλλους η μονοδιαστατους, μελωδιες ρηξικελευθες η παραδοσιακες, καποιοι αναζητουν την εφευρετικοτητα η απολαμβανουν περιπατους σε πατημενους ομαλους δρομους, αλλοι γυρευουν την ανατροπη η αποζητουν την ηρεμια. Το ταξιδι και η διαδικασια ειναι εκεινα που κραταν το παθος ζωντανο, οπως ο αερας και το νερο με την τροφη τους ανθρωπους. Και θελουν ψαξιμο, κυνηγι αδιακοπο, αφοσιωση, αμφισβητηση, ερευνα, μελετη, εμβαθυνση, κατανοηση, επινοηση, κλαμα, πονο, πανηγυρι, γελιο, οργη, απελπισια, οργασμο, παραιτηση, ανεγερση, πεισμα, θλιψη, μελαγχολια, απομονωση, μοιρασμα, χαρα, ζωη. Αν νοιωθεις πως χωρις την κιθαρα σου - ειτε αυτη βρισκεται καποιες φορες κρεμασμενη σε τοιχο ειτε την εχεις αγκαλια - δεν μπορεις (η δεν θελεις) να ζησεις, εισαι παθιασμενος. Δεν εξυπακουεται πως θα βρεις εκεινη τη μοναδικη προσωπικη φωνη σου ουτε και με καποιο μαγικο τροπο θα πεις κατι ομορφο και καινοφανες, ομως μπορεις να ζεις μια υπεροχη και γεματη ζωη και να εισαι περηφανος.

Εγω αποφοιτησα απο το Berklee πριν χρονια, και εγραψα την αποψη μου πιο πανω. Το βασικο ατου για την αμερικανικη αγορα του Berklee συγκεκριμενα , ειναι οτι θεωρειται κορυφαιο πτυχιο, οχι για το performance division, το παιξιμο δηλαδη, αλλα για αλλες ειδικοτητες οπως το music teaching, music therapy, music production & eng, film scoring και τετοια. Και επισης οτι το μεγεθος του ειναι μοναδικη περιπτωση, με οτι συνεπαγεται αυτο σε δυνατοτητα προγραμματος σπουδων, εξοπλισμων, κτλ. (τα στουντιο που εχουν ας πουμε δεν παιζονται, λογω χρηματων και sponsoring δεν μπορουν να τους ανταγωνιστουν μικροτερα ιδρυματα). Απο τους 4000+ που φοιτουν στο Berklee, ζητημα να ασχολουνται σοβαρα με παιξιμο οι 500. Οι υπολοιποι κανουν αλλες ειδικοτητες, που στην αγορα της ευρωπης και αμερικης εχουν ζητηση (στην ελλαδα οχι), η κανουν απλα καποια εξαμηνα στα πλαισια γενικοτερων art studies. Και το κοστος σπουδων ειναι συγκρισιμο με οποιοδηποτε καλο πανεπιστημιο η κολλεγιο στην αμερικη. Συγκεκριμενα τωρα για παιξιμο, υπαρχουν σχολες με πολυ καλυτερο επιπεδο, κυριως γιατι παιρνουν λιγοτερους, οποτε τα στανταρτς ειναι πιο ψηλα, δεν εχουν αρχαριους, μετριους και καλους παικτες, αλλα μονο καλους και πανω. Σχολες οπως το New England Conservartory στη βοστωνη (το τζαζ τμημα), τα New School, Manhattan school of music στη νεα υορκη κ.α. Αλλα γενικως, η συγκριση ελληνικων και ξενων πανεπιστημιων... εμενα μονο θλιψη μου προκαλει. Αν μπεις σε πανεπιστημιο εδω, πολυτεχνειο, σχολη καλων τεχνων, κτλ, παθαινεις σοκ. Εγω αναρωτιομουν οχι πως εχουμε κριση, αλλα και πως υπαρχουμε ακομα σα χωρα . Και οσον αφορα τη νοοτροπια και το πως λειτουργουν, πηγαινοντας κατευθειαν για μουσικες σπουδες εξω μετα απο πολυτεχνειο εδω.. Ας μη πω για ντροπη παλι, αλλα σαφως καταλαβαινεις γιατι εμεις ειμαστε στα χαλια μας και αυτοι οχι.. Πολυς δρομος διαφορα!

χαχαχαχαχαχαχαχα

Happy new year.......

η γωνιά μου όνομα και πράμα, που από "μουσική" (λόγω προβλήματος υγείας της Σοφίας που με ανάγκασε να δουλεύω πλέον για κάποιο διάστημα σχεδόν καθημερινά στο σπίτι) μετετράπη προσωρινά (αν και φοβάμαι το ουδέν μονιμότερον) σε γραφείο εργασίας... πουλήθηκαν ή έμειναν επ αόριστον δανεισμένες 3-4 κιθάρες (καλά έτσι κι αλλιώς εδώ και πολλά χρόνια γρατζουνάω κάνα μισάωρο το τρίμηνο και πονάνε και οι ψύχαι των ακροδακτύλων μου), μεταφέρθηκαν στην αποθήκη και στον κουνιάδο απέναντι πιάνο, master keyboard, monitor και διάφορα άλλα hardwareοειδή συμπράγκαλα που ήταν ευτάκτως ερριμμένα πριν και αποδεκτά μια και το έτερον ήμισυ είχε κάνει σπουδές πιάνου και πλέον σκάω και κολυμπάω... ε για παρηγοριά στον "άρρωστο" (εμένα σε αυτή την περίπτωση) ενίοτε παίρνουν τη θέση του Digitizer διάφοροι προενισχυτές και κάρτες ήχου, αλλά πάντα με φόβο και πάθος για την επικείμενη γκρίνια για το ανάλογο καλωδιομάνι και την αναστάτωση του χώρου, ειδικά όταν πρόκειται να συνοδευτούν κι από μόνιτορ για καμιά πιο σοβαρή δουλίτσα... μικρή θυμική αποζημίωση τα χαλαρωτικά views μπροστά μου κάθε ηλιοβασίλεμα (που "δε ξέρω τι μου φταίει" όπως και η Ρίτα)...

Ενα αγαπημενο μου live cover απο το 2002

Ιδου και οι δικες μου. Σε γενικες γραμμες ξημεροβραδιαζομαι στο γραφειο μου μπροστα απο τον υπολογιστη. Δουλεια, παιχνιδι, μουσικη, ταινιες, σοσιαλ μυδια κλπ. Το μονο για το οποιο δεν χρησιμοποιειται ειναι για μουσικη παραγωγη (σοκ και δεος) μιας και δεν ασχολουμαι ιδιαιτερα πλεον με το σπορ οποτε δεν εχω καν στημενες καρτες ηχου κλπ. Μονο ενα ταπεινο ζευγαρακι Wharfedale Diamonds για ακροαση μουσικης. Διπλα στο γραφειο υπαρχει η γωνια οπου ζουν καμερες, φακοι, λοιπο gear και φωτογραφικα βιβλια, με ενα ραφι παραχωρημενο και στο ταπεινο μου ηχοσυστημα. Η μουσικη γωνια βρισκεται στην απεναντι πλευρα του δωματιου, και το configuration της ενιοτε αλλαζει, αναλογα με τα ενδιαφεροντα της εποχης. Αυτο τον καιρο δεν παιζω πολυ μουσικη και ο λιγος χρονος που καταφερνω και αφιερωνω πηγαινει στην μελετη κλασσικης, με την οποια ειχα να ασχοληθω απο τα σχολικα μου χρονια. Αναλογιο, υποποδιο σκαμπο και η κιθαρα στον καναπε σε ετοιμοτητα. Ενιοτε της κανει παρεα και καμια ακουστικη για casual γρατσουνισμα. Στη γωνια πισω εχουν στοιβαχθει ενισχυτες πεταλια, ηλεκτρικες κιθαρες και το κοντραμπασο μου, μιας και αυτες τις μερες βλεπουν μονο περιστασιακη χρηση...

Μεγάλη υπόθεση να εχεις χώρο. Έχω καταφέρει να ξεκλεψω 2-3m2 και αυτά στην κρεββατοκαμαρα.

Η πρώτη προ κρίσης η δεύτερη μετά έτσι όπως πάει στο τέλος θα μείνει ένα mac με ένα midi controller και τα μόνιτορ όπως πάει η δουλειά...

Αν δεν με απατά η μνήμη μου, το original πρέπει να ήτανε το πρώτο κομμάτι που είχα ποστάρει στο αγαπητό φόρουμ, στο μακρινό 2008...:) Δέκα χρόνια μετά, ήρθαν έτσι τα πράματα και πλέον το ντύνουμε ως power trio (σε ευθεία συνέχεια από το προηγούμενο video), κάπως έτσι: Ευχαριστώ για το χρόνο, τα αυτιά και τα σχόλια που θα (αν) του δώσετε και καλή συνέχεια! Σπύρος

Aπο το Lazy club στις 24/3/2019.

Εμφανισιακά πάντως είναι σα να έκαναν παιδί ο Nicolas Cage με τον Πέτρο Φιλιππίδη.

Φίλε DanAgg ή rgxinap (έχω μπερδευτεί) είμαι ανοιχτός σε διάλογο και όλος αυτιά, να μου εξηγήσεις τους νόμους της φύσης που διέπουν την αξίωση ότι τα ξύλα δένουν ή δεν δένουν μεταξύ τους, ότι τα set neck όργανα έχουν καλύτερο ήχο (η sustain) και όλα αυτά που ισχυρίζεσαι ότι κάνουν μια ηλεκτρική κιθάρα να ακούγεται όπως ακούγεται. Είμαι άνθρωπος που έχω μάθει να ακούω και να μαθαίνω. Είμαι όλος αυτιά και έτοιμος να αναθεωρήσω πεπραγμένα αλλά και σκέψεις όσον αφορά το τι και το πώς σε ένα όργανο. Με νηφαλιότητα και κανονική κουβέντα. Μέχρι τότε μάθε να μην θεωρείς τίποτε δεδομένο, όπως κι εγώ δεν θεωρώ τίποτε τετελεσμένο, μήπως μπορέσουμε και σε βοηθήσουμε να ξεδιαλύνεις κάποια πράγματα που αφορούν τη λειτουργία ενός μουσικού οργάνου. Δεν λέμε κουβέντες από θυμικό ή απο αντίδραση. Ο καθένας που απαντά έχει εμπειρίες με το θέμα. Αν συλλέξεις τις πληροφορίες που μπορούν να σου δώσουν και να τις αξιολογήσεις, τότε ίσως γίνεις μια σταλιά πιο ενημερωμένος στο αντικείμενο που αγαπάμε όλοι. Φιλικά, Φάνης Πλουμής, οργανοποιός, τεχνικός μουσικών οργάνων, συλλέκτης λάθος νοτών (από το 2007)

Έπειτα απο μία επική μάχη με το χρόνο για να προλάβω το διαγωνισμό της Adam...

ξέχασα το βασικότερο. Τον Λάκη (no relation)

Εχω πολλες "γωνιες" στο σπιτι με στιβαγμενες κιθαρες, πληκτρα, μπουζουκια και ενισχυτες. Μια, βεβαια, ειναι η αγαπημενη μου, και περνω τις περισσοτερες (κυριως βραδινες) ελευθερες μου ωρες, αφου κοιμισω τη φαμιλια. Επι τω εργω :

Μια πρωτη ματια στο Medley που ετοιμαζεται, με τα ριφ που "κατεστρεψαν" τα μελη του Noiz. (αναμενονται εικονα και κιθαρες απο το 2ο ριφ) Οποιος θελει να συμμετεχει, οδηγιες πιο κατω. Το coscept ειναι να θυμηθουμε ποιο ηταν το ριφ που ακουσαμε για πρωτη φορα και ειπαμε οπα εδω ειμαστε. Μου λετε ποιο ριφ σας αρεσει, φτιαχνω το backing track (ολα τα οργανα εκτος την κιθαρα), σας το στελνω, το κατεβαζετε, το βαζετε στο προγραμμα που ηχογραφειτε και γραφετε το ριφ σας, ενω εχετε μια καμερα (τηλεφωνο οτι να'ναι) να σας τραβαει. Μου στελνετε το βιντεο και τις ηχογραφημενες κιθαρες και τα υπολοιπα ειναι δικη μου δουλεια (συγχρονισμος βιντεο, μιξεις κλπ). Ειναι προτιμοτερο να ειναι μιξαρισμενο ολο μαζι, με τον ιδιο ηχο συνοδευτικης μπαντας, για να μη απεχουν ηχητικα τα κομματια αλλα και για να μπορω να τα κολλησω ομορφα/μουσικα και οχι προχειρη κοπτοραπτικη και γιαυτο μπηκα στον κοπο να κανω programming τα backing track. Μη τα παιξετε λοιπον πανω σε ετοιμα backingtrack απο τo youtube κλπ ή μου στειλετε ετοιμες μιξεις ή βιντεο. Οι κιθαρες ειναι προτιμοτερο να ειναι γραμμενες σε mono track και να μου τις στελνετε flat (απενεργοποιημενο το EQ REV DEL) και balance στο κεντρο.

δεν νομιζω οτι υπαρχει καποιος που εχει πιασει κθαρα και δεν εχει ξεκινησει απο εδω..

Επίσης:

Έψαχνα στα κιτάπια μου αλλά είναι σε κάτι backup παμπάλαια που θέλουν decompression οπότε πάρε φρέσκες.

Προς ΟΛΟΥΣ τους φίλους μουσικούς και ηχολήπτες, συγκέντρωσα εδώ τα λάθη ΜΑΣ από προσωπική εμπειρία, όταν πάμε να κάνουμε soundcheck. Όλα τα παραπάνω έχουν συμβεί, τα περισσότερα από μένα ώστε να μπορώ ένα ένα να τα διορθώνω με τα χρόνια. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε τα λάθη μας κατά τη διάρκεια του στησίματος ώστε να κάνουμε τη δουλειά μας εύκολα και γρήγορα ώστε να απολαμβάνουμε το live και εμείς και το κοινό όσο το δυνατόν περισσότερο. Καλή μελέτη! 1. EΛΑ στο soundcheck Η διαδικασία αυτή είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ για όλους για να ακούμε ΤΙ παίζουμε, και ΠΩΣ το παίζουμε. Επίσης είναι απαραίτητη για να καταφέρει το κοινό που πλήρωσε για να σε δει, να ακούσει κάτι ΤΗΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ και όχι μια συνεχή μικροφωνισμένη ΦΑΣΑΡΙΑ! 2. EΛΑ στο soundcheckΣΤΗΝ ΩΡΑ ΣΟΥ! Αν έρθεις μία ώρα μετά, δεν βοηθάς ούτε τους συμπαίχτες σου, ούτε τον ηχολήπτη, ούτε τους εργαζόμενους στο μαγαζί που θα εμφανιστείς, γιατί πολύ απλά όλη η διαδικασία του soundcheck βασίζεται στη ΣΕΙΡΑ των γεγονότων. Αν τα γεγονότα γίνουν με λάθος σειρά τότε, guesswhat…όλο το βράδυ θα ακούς ΣΚΑΤΑ (και θα βρίζεις τον ηχολήπτη για αυτό) και το κοινό σου από κάτω θα ακούει ΣΚΑΤΟΤΕΡΑ (και θα βρίζει εσένα για αυτό…) 3. Γνώριζε πριν φτάσεις στο venue, τα ακριβή χρονοδιαγράμματά σου, δηλαδή: ΑΚΡΙΒΩΣ πόση ώρα θέλεις να στήσεις τον εξοπλισμό σου και να πεις «είμαι έτοιμος όποτε θέλεις ξεκινάμε» στον ηχολήπτη σου. Αυτός ο χρόνος συμπεριλαμβάνει και το χρόνο που θες για να ξεφορτώσεις, ακόμη και για να παρκάρεις, καθώς συχνά μπορεί να αργήσεις στο soundcheck μια ωραιότατη Παρασκευή απόγευμά στο κέντρο οποιασδήποτε ευρωπαϊκής πόλης που ΔΕΝ έχει πάρκινκ ούτε για μηχανάκι 4. ΤΣΕΚΑΡΕ τον εξοπλισμό σου ΠΡΙΝ φτάσεις στο venue! Μην περιμένεις να ξεκινήσει το soundcheckγια να διαπιστώσεις ότι τα καλώδιά σου είναι προπολεμικά και κάνουν χρουτσου – χρούτσου, ή δεν έχεις μπαταρία στο ασύρματο, ή έχεις να κουρδίσεις τη κιθάρα σου από τον καιρό του ΝΩΕ, ή το μπράτσο της έχει πάρει αρκετά για να γίνει τοξοειδής γέφυρα που ενώνει τη Θάσο με τη Θασοπούλα… 5. Κούρδισε το γαμημένο έγχορδό σου σωστά…. (πρέπει να το εξηγήσω; ) και βάλτο σε μία αξιοπρεπή θήκη που να μην ξεκουρδίζει εύκολα. 6. Μόλις στήσεις τον εξοπλισμό σου, ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ από τη σκηνή όλες τις θήκες και όλα τα άχρηστα αντικείμενα. Το soundcheck είναι πρόβα ήχου και γενικότερου στησίματος. Πρέπει να δεις από πριν τι χώρο έχεις για να κινείσαι, για να μην πάρεις σβάρνα τα καλώδια. Λίγη καλή ταινία, ΣΩΖΕΙ αφού θα σε προστατεύσει από το να τα πάρεις μαζί σου ή ακόμη και να σαβουρντιχτείς επί σκηνής και να γίνεις ρεζίλι… 7. ΕχεΠΑΝΤΑbackupplanγια τεχνικά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν. Αν παίζει με ασύρματο, έχε και ένα έξτρα καλώδιο. Αν παίζεις κιθάρα, έχε ένα σετ χορδές μαζί σου. 8. Έχε τον ΒΑΣΙΚΟ εξοπλισμό μαζί σου. Οκ ο ηχολήπτης θα σου παρέχει μόνιτορ (κακώς – πάρε Inear– μπαίνουν στη τσέπη σου και γλυτώνεις χρόνο, κακό ήχο, άπειρα db, μικροφωνισμούς, και ΧΩΡΟ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ!), και καλώδια για το PA, άντε και κάνα μικρόφωνο, (κακώς – τραγουδιστής χωρίς μικρόφωνο = αμάξι χωρίς ρόδες) αλλά μην ΑΠΑΙΤΕΙΣ περιφερειακά τύπου: Αναλόγιο, σταντ για το όργανό σου κτλπ. Οκ ΑΝ έχει και ΑΝ θέλει θα σου δώσει. Διαφορετικά είναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ δουλειά να τα έχεις. Itis part of your FUCKIN JOB! 9. Επικοινώνησε με τον ηχολήπτη ΠΡΙΝ το event, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ ΑΝ: α) δουλεύετε μαζί πρώτη φορά, β) δουλεύετε στο συγκεκριμένο μαγαζί μαζί για πρώτη φορά ή γ) υποπτεύεσαι/έχεις την ανησυχία ότι κάτι δεν θα πάει καλά και σε προβληματίζει κάτι τεχνικό. Μια 5 λεπτη συζήτηση από το τηλέφωνο, μπορεί να προλάβει ΤΕΡΑΣΤΙΑ προβλήματα που μπορεί να προκύψουν Onstage από αμέλεια και των 2 πλευρών. Άνθρωποιείμαστε, ξεχνάμε (όχι τη κιθάρα σπίτι μας….) 10. ΣΕΒΑΣΟΥ τον εξοπλισμό του venue. Eπειδή το μικρόφωνο ή το μόνιτορ δεν είναι δικό σου, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα κοπανάς, ούτε να ξερνάς πάνω τους…. 11. ΑΚΟΥ τι έχει να σου πει ο ηχολήπτης. Κάνει τη δουλειά για την οποία πληρώνεται και εσύ τη δική σου. Σε περίπτωση που τύχεις σε κακό επαγγελματία, γιατί υπάρχει και αυτό (ιδίως όταν πχ ανοίγει μία γνωστή μπάντα και εσένα δεν σου δίνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμία σημασία) βοηθάει πάρα πολύ να έχεις εφαρμόσει τα βήματα 1-9… 12. ΜΑΘΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣ! Αυτό που ακούς στο μόνιτορ είναι αυτό που παίζεις. Αν εσύ παίζεις σκατά ή ο ήχος σου είναι ένα μάτσο από σκουπίδια, ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΗΧΟΛΗΠΤΗΣ. 13. ΜΑΘΕ ΝΑ ΖΗΤΑΣ αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ που θέλεις να ακούς για να γουστάρεις και για να κάνεις ευχάριστη τη δουλειά όλων. Δεν είναι δύσκολο, απλά σκέψου από πριν ένα βασικό μπούσουλα του τύπου: «Θέλω να ακούω όλα τα όργανα από λίγο, με λίγο παραπάνω τις φωνές και τη κιθάρα μου». Σε μία φράση έχεις κάνει το 80% της δουλειάς. Με λίγες διορθώσεις, σε 5 λεπτά, και με τη προϋπόθεση όλων των προηγούμενων, έχεις τελειώσει και έχεις πάει για καφέ – μπύρα – καμάκι τη σερβιτόρα (ΟΧΙ), ύπνο – ότι ΣΚΑΤΑ θες ! 14. Όταν ο ηχολήπτης λέει «Θέλω μόνο μπότα» πάει να πει ότι θέλει ΜΟΝΟ μπότα. Οπότε καλό θα ήταν να μην παίζει ο κιθαρίστας Metallica, ο μπασίσταςGRADLEOFFILTH, κ ο πληκτράςBONJOVI, ΟΛΟΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, την ώρα που κάποιος προσπαθεί να ρυθμίσει τις συχνότητες ενός μόνο οργάνου…. Υπομονή, θα έρθει η σειρά σας. 15. Όταν επιτέλους σου δίνεται ο χρόνος που θες να ρυθμίσεις το όργανό σου και το μόνιτόρ σου, μη παίζεις Τσαικόφσκι αν δεν είναι μέσα στο πρόγραμμά σου. Παίξε κάτι από αυτά που θα παίξεις και μετά, ώστε τα σήματα που θα δώσεις στη κονσόλα να είναι όσο πιο κοντά σε αυτό που θα ακολουθήσει μετά. 16. Έχε στο νου σου ότι το venue ΑΔΕΙΟέχει εντελώς διαφορετικό ήχο από αυτόν που θα έχει σε λίγο, με κόσμο. Οπότε αν εσένα σου ακούγεται κάτι με πολύ βάθος, δεν είναι τίποτα,είναι απλά επειδή ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΑΘΟΣ! (Σε λίγο δεν θα υπάρχει…. Γκεγκε?) 16. Έχε στο νου σου ΠΑΝΤΑ ότι όσο περνάει η ώρα το αυτί σου κουράζεται και «χαλάει» τον ήχο σου στον εγκέφαλό σου. Γι’ αυτό πρέπει να εφαρμόσεις ΟΛΑ τα παραπάνω βήματα, και να μην αρπάζεις τον τεχνικό ΗΧΟΥ (το τονίζω όχι τυχαία…) για πράγματα που δεν ευθύνεται. 17. Έχε στο νου σου ότι όσο περνάει η ώρα, αν κάνεις τη μαλακία να πίνεις, συμβαίνουν τα εξής τινά: α) παίζεις ΣΚΑΤΑ (εκτός αν είσαι ο Rory) β) ακούς ΣΚΑΤΑ γ) είσαι ευέξαπτος και μπορεί να υπερεκτιμήσεις τις δυνατότητές σου (πχ πάνω σε ένα σόλο και να κάνεις μία μαλακία που θα σκίσει παντελώς τον ήχο). 18. Μαζεψε τον εξοπλισμό σου ΕΓΚΑΙΡΑ ώστε να μην αναγκάσεις τον ηχολήπτη να αφήσει τον εξοπλισμό σου σε μία γωνία του μαγαζιού που δεν θα σου αρέσει. Επίσης με αυτό τον τρόπο θα αποτρέψεις οποιοδήποτε ΜΠΕΡΔΕΜΑ μεταξύ εξοπλισμού δικού σου και του ηχολήπτη. Αν πάλι θες χρόνο να ξεκουραστείς μετά το σόου, απλά εξήγησέ του, ζήτα του μισή ώρα διάλειμα (ναι είναι διάλειμμα γιατί η δουλειά σου δεν τελείωσε ακόμα) και μαζεύετε μαζί μετά. 19. Πιες μια μπύρα με τον ηχολήπτη σου, (όπως και με τον ιδιοκτήτη του venue–για άλλους λόγους). Μία καλή ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ σχέση με τον πιο ΔΙΚΟ ΣΟΥ άνθρωπο των liveσου, offstage, βοηθάει και onstage. Σε μία στιγμή που κάτι θα ξεχάσεις ή θα κάνεις λάθος, θα τρέξει να σε βοηθήσει. Αλλιώς θα κάνει τα τυπικά και καλά θα κάνει. 20. Γενικά, ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ! Γκρίνια Onstageδεν αποφέρει τίποτα! Φέρσου όμορφα, ευγενικά και πολιτισμένα σε όλους τους εργαζόμενους εκείνη τη βραδιά, συμπεριλαμβανομένου και του τεχνικού σου. Είναι το 6ο μέλος (αν είστε 5…) είτε το θες είτε όχι!

από μένα και τον dimsonic

δουλειά δεν έχει ο διάβολος, πάλι μέσα ξέμεινα, ε πως να περάσει και η ώρα, να κι ένα ακόμα πάλι από εισαγωγή παλιού, αλλά πιο στοχευμένο αυτή τη φορά...

Έγραψα κι εγώ μια χαζομαρίτσα. Την φωτό την είδα ως εξής. Αυτός κατηγορείται για ληστεία χρηματαποστολής και τον κυνηγάει η αστυνομία. Γνωρίζει λοιπόν το γκομενάκι, ερωτεύονται, και πάνε να πάρουν το χρήμα που είναι κρυμμένο από τον συνεργό του που σκοτώθηκε σε προηγούμενη συμπλοκή με την αστυνομία. Εκεί λοιπόν που σκέφτονται πώς θα ξεφύγουν ένας σπιούνος τους καρφώνει, και στήνεται η φάκα. Θα ξεφύγουν? Adam - Fugitives.mp3