Πίνακας συμμετοχής

Και βέβαια. Ποιός δεν ξέρει άλλωστε ότι έπαιζε με tele και επειδής δεν του άρεσε, άλλαξε το σώμα και έβαλε από strat που είναι πιο ωραίο ασούμε. Όταν του είπαν ότι είναι fender, και επιτέλους το κατάλαβε .... Κι όταν βαρέθηκε τα συναρμολογούμενα, πήρε μια σοβαρή κιθάρα.

Παιδιά εγώ διαφωνώ με έντονες αντιδράσεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Το πρόβλημα εδώ δεν είναι ούτε ο ρατσισμός, ούτε ο Cruz κατ' εμέ. Είναι ότι όλοι έχουν πλέον ένα δημόσιο βήμα, στο οποίο είναι απολύτως οκ (και σχεδόν ζητούμενο) να ανεβάσει ο καθένας μας την πνευματική του κλανιά και να τη θαυμάσουν χιλιάδες. Και αυτό συμβαίνει με τέτοια ένταση και συχνότητα, που ο κόσμος έχει εθιστεί στην ηλιθιότητα. Το παράδοξο είναι το εξής όμως: Το ίδιο το μέσο που σε πείθει ότι η κάθε άθλια ανοησία που σου περνάει απ' το μυαλό χρήζει δημοσιοποίησης, θα σε καταδικάσει υπό συνθήκες και ξαφνικά θα σε πάρει στα σοβαρά για την παραπάνω κλανιά που πέταξες μέσα σ' ένα περιβάλλον απόλυτης μη σοβαρότητας και γελοιότητας. Πού καταλήγω: Το ότι συνηθίζουμε την ανοησία και το ότι αρχίζουμε και να την αναζητούμε, το θεωρώ πιο επικίνδυνο από το νόημα της ανοησίας καθεαυτό. Δηλαδή στο παραπάνω σαχλό meme, δε βλέπω έναν ρατσιστή, συντηρητικό, δεξιό, φασίστα κλπ. αλλά έναν άνθρωπο που σε ώριμη ηλικία απέτυχε παταγωδώς να διαχωρίσει το πραγματικά σοβαρό από το ξεκούδουνο χάχανο. Αυτό, θεωρώ ότι είναι η επιτομή της "στραβής" ροπής στην ανθρώπινη φύση.

Επειδή λέγονται πολλές αλήθειες σε αυτό το θρεντ, προτείνω να διευρύνουμε το ερώτημα: Αξίζει σε κιθάρα 5.000 να βάλω μαγνήτες 30 ευρώ;

Κι αυτός με tele νόμιζε ότι έπαιζε. Από το λιώσιμο δηλαδή ...

Σωστός είσαι.

εδω τωρα σοβαρευει το πραγμα!!

Πάμε πάλι 10. Σιγά τον κιθαρίστα, ακκόρντα μπαρέδες και χωρίς σόλο Φέρε μου τον επόμενο 9. Αυτός δεν έπαιζε κιθάρα, έπαιζε slide δεν πιάνεται. 8. Αυτός τρέμολο και τάπιν μόνο, άσε που πήγε στον γάμο του με δίχαλο. Άλλον έχεις? 7. Καλύτερος είναι ο Chuck ο άλλος .... ο Norris 6. Φωνάρα, αλλά τι δουλειά έχει με τις κιθάρες? Τραγουδιστής δεν ήτανε? 5. Ούτε αυτός παίζει κιθάρα, τρέμολο παίζει, ποιος του είπε ότι οι tele έχουν τρέμολο? 4. Αυτός δικαιολογείται, αυτή του δώσανε, μ'αυτή παίζει. Έφαγε το παραμύθι του SF για τις tele, και δεν παίζει με άλλες κιθάρες. Φέρε κι άλλον 3. Αυτόν τον έχω δει με δοξάρι ασούμε, στην φιλαρμονική να πάει, κόβεται. 2. Τραγουδισταράς, συνθεταράς, αλλά από κιθάρες δεν ήξερε πολλά τότενες, ήταν μικρός ακόμα. Μετά κατάλαβε. 1. Κράτησε το μπράτσο της tele, αλλά έβαλε σώμα strat επειδής ντρεπότανε να τονε βλέπουνε με tele. Και μετά βέβαια τις έκαιγε. Όχι θα τις άφηνε. Άλλον έχετε? Να τονε πάρει ο διάολας κι αυτόν?

Η όλη φάση μου θυμίζει σαραντα-φεύγα τύπους που τσακώνται στα σοβαρά για το αν το XBOX είναι καλύτερο από το πλεϊστέσιο, όχι το Νιντέντο είναι το καλύτερο κτλ Εγώ ό,τι γράφω πάντως το γράφω σε χαλαρή διάθεση (ελπίζω και εσείς) και αν σας είχα από κοντά για μπύρες θα σας έλεγα ''που πάτε ρε καημένοιιιι, η Στρατ είναι το απόλυτο όργανο'' Εννοείται ότι ο οποιοσδήποτε άσημος ή σούπερ σταρ ή παικταράς μπορεί να βγάλει βίντεο ''γιατί η Τελεκάστερ ή η BC Rich Mockinbird is the best guitar ever, and here's why'' και εννοείται ότι θα γίνει συζήτηση επί του θέματος*** *** αν και δεν υπάρχει λόγος για ΚΑΜΙΑ συζήτηση, διότι η ΑΠΟΛΥΤΗ κιθάρα είναι η στρατοκάστερ

Yameth, καλοκαίριασε το πήρες χαμπάρι? Το έχεις πάει για σέρβις το σάιτ? Όταν το πας, πες του μάστορα να τσεκάρει το ψυγείο, γιατί ανεβάζει θερμοκρασία τελευταία.

Kαλη είναι όπως και οι άλλες που λες. Αλλά όταν τις έχεις ΟΛΕΣ αυτές (εγώ τις έχω) και αφού τΣι παίξεις πιάσεις μετά το τελεκαστερονι παντα αναρωτΓιεσαι : " γιατί....χάνω τον χρόνο μου με όλες τις άλλες;"

Εμένα μου άρεσε το "και δεν χτυπάει το ΤΕΛΕφωνο" όταν έπαιζε με την Βίσση.

Κι εγώ βρηκα το κειμενο απο το θρεντ που ανέφερα πριν, σωσμενο σε mail, απο ανασφαλεια μη χαθεί. Το παραθετω. Αν βρει κανεις και το θρεντ, ευπρόσδεκτο. O Leo Fender (και οι συνεργάτες του) δεν ακολουθούσε το ρητό form follows function αλλά είχε ένα problem solving attitude που έτυχε να γεννήσει, κατά λάθος, όχι απλά ένα όργανο, αλλά τον ορισμό της ηλεκτρικής κιθάρας και ένα είδωλο του παγκόσμιου design. Το form δεν ήταν καν στο μυαλό τους για να το ακολουθήσει το function. Όταν λέω ότι η Strat είναι ένα "εργονομικό χάος" σημαίνει ότι γεννήθηκε από κάτι άλλο και προσαρμόστηκε σε κάτι άλλο για να καταλήξει να χρησιμοποιείται για κάτι άλλο. Είναι ωραία και ρομαντική η ιστορία του μοναχικού οραματιστή που σκάρωνε όργανα με μη συμβατικό τρόπο, αλλά θεωρώ ότι του αποδίδουν, κατόπιν εορτής και ερήμην του, ιδιότητες που ίσως και ο ίδιος δεν ήθελε. Όπως ακριβώς κάνουν οι κριτικοί και οι αναλυτές τέχνης που εικάζουν "τι ήθελε να πει ο ποιητής". Η Strat λοιπόν ήταν η ιδέα να εφαρμοστεί σε κιθάρα, η σημαντικότερη ανακάλυψη του Leo, το ηλεκτρικό μπάσο. Αρχικά αυτό, ήταν Telecaster με μανίκι μπάσου, που δεν μπορούσε να σταθεί (neck heavy) oπότε σκάρωσαν ένα μοντέλο και τράβηξαν ένα κέρατο ως το 12ο τάστο (που είναι και γεωμετρικό κέντρο ενός 34" μπάσου) για να μην πέφτει το μανίκι. Και εγένετο μπάσο. Κι ας θυμώνουν οι φίλοι που τους λέω χιουμοριστικά ότι το μπάσο είναι μια 4-χορδη κιθάρα κουρδισμένη μια οκτάβα κάτω. Νωρίτερα, για να λύσουν το πρόβλημα του neck heaviness στην Τele, είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούν βαρύτερα ξύλα (northern ash και pink alder) και τώρα, με το σχέδιο του p-bass στα χέρια τους, θα μπορούσαν να επιστρέψουν σε ελαφρύτερα σώματα αν το προσάρμοζαν σε κιθάρα. Πιο ελαφρύ όργανο, καλύτερη εργονομία, λιγότερη κούραση στο fretting hand αφού δεν χρειάζεται να κουβαλάει και το βάρος του μανικιού. Σε ποιο κοινό απευθυνόταν ο Leo; Country και western παλικάρια, επαγγελματίες του μεροκάματου που γυρνούσαν την επικράτεια παίζοντας 4-5 μέρες την εβδομάδα. Oι ακουστικές κιθάρες ήταν μεν ελαφρύτερες αλλά ήταν πιο ογκώδεις και δεν μπορούσαν να πάρουν το ρόλο και lapsteel. Σε αυτούς έπρεπε να πουλήσει. Τα όργανά του δεν ήταν αποτέλεσμα "σπουδαίου, μακρινού οράματος που θα άλλαζε τον ρου της μουσικής". Lapsteel κιθάρες έφτιαχνε πριν την Tele και ενισχυτές. Tο unique selling proposistion που είχε ο Leo στα χέρια του με την Τele ηταν 2σε1 εμ Electric Spanish εμ Lapsteel. To μόνο του πρόβλημα ήταν το βάρος που όταν το έλυσε του δημιούργησε άλλο, το balance. Με το P-Bass στα χέρια του, ήταν μονόδρομος να το πάει και σε κιθαρομορφή Strat. Στην ουσία η Stratocaster ήταν η λύση στο πρόβλημα βάρους που είχε η Tele. Δεν είναι όργανο που σχεδιάστηκε σε κενό χαρτί. Και μάλιστα τώρα, με το κέρατο να κρατάει τα μπόσικα, μπορούσαν να αφαιρέσουν κι άλλη μάζα από τη Strat χωρίς να έχουν θέμα neck dive. Arm countours, belly contours, μεγάλο cavity, πλαστικά knobs, πιο ελαφριοί μαγνήτες, μεγάλο σκάψιμο για tremolo. Ηoorey, τώρα το USP (unique selling proposition) επεκτάθηκε. Εμ electric spanish εμ lap steel και πλέον και lapsteel hawaian (με το τρεμολο) και βιολάκι. Η τοποθέτηση των controls (εκεί που με ενοχλούν προσωπικά αφάνταστα) έγινε έχοντας στο νου flat παίξιμο πάνω στα γόνατα. Όλα είναι κοντά μεταξύ τους για να μπορεί ο παίκτης λάστιχο, να έχει γρήγορη πρόσβαση στο tremolo bar, να αλλάζει θέση διακόπτη χωρίς να αλλάζει τη ροή του παιξίματος και να κάνει και το βιολάκι του με το μικρό το δάχτυλο την ώρα που πενιάζει. Ο 3θέσιος είναι εκεί για να αλλάζει θέση όταν το slide περνάει από τον neck μαγνήτη, ωστε να μην "διαβάζονται" οι "πίσω από το slide" φασαρίες. Ο μεσαίος μαγνήτης δεν ήταν εκεί για ποικιλία ήχων, αλλά για πρακτικούς λόγους. Μιλάμε ακόμη για εποχή western και country. Έτσι κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολυεργαλείο στα χέρια του "χειρωνάκτη" μουσικού όπου αυτός και ο picking buddy του πλέον θα μπορούσαν να ανταλλάσσουν ρόλους παίζοντας κιθάρα, lapsteel, hawaian και μπάντζο (βάζοντας ένα μαντήλι ανάμεσα στις χορδές και το "άχρηστο" ashtray). Το palm muting ήταν rock n roll, δεν υπήρχε ακόμη, οπότε τα βιδάκια των saddles που προεξέχουν (ναι αυτά που μου κόβουν το ρημαδοδεξί όταν πάω να σκάσω reggae chunks και μου φεύγουν chunks στην κυριολεξία από το χέρι). Ή όταν κοπανάω με το δεξί το volume knob και κλείνω κατα λάθος την ένταση. Ή όταν καταλήγω πάντα να παίζω bridge μαγνήτη γιατί ο διακόπτης είναι στο strumming action του δεξιού μου χεριού. Οι country western boys στράμαραν κοντά στο neck άλλωστε, δεν τους ενοχλούσαν αυτά.Και αφού είχε φτιάξει ένα καταπληκτικό USP, oι country & western είπαν "τι σαχλαμάρα" και εξακολουθούσαν να προτιμούν tele. Και τότε ήρθαν οι "αναθεματισμένοι αράπηδες" (Ιke Turner) και οι φλωροκολλεγιόπαιδες (Buddy Holly) να σώσουν τη Strat και να την κάνουν rock n roll icon. Η νεολαία της πόλης γούσταρε αμάξια με πτερύγια και χρώματα και space age και atomic design. Ο Leo δεν είχε τον Hendrix και τον Beck στο μυαλό του όταν έφτιαχνε τη Stratocaster. Ούτε καν τα παιδιά της πόλης. Δεν προέβλεπαν το μέλλον. Δημιουργούσαν με βάση τις ανάγκες του τότε, προσπαθώντας να φτιάξουν ένα προϊόν που θα πουλούσε. Με πρακτικό τρόπο. Δεν υπήρχε σχεδιασμός. Eίχαν προβλήματα να λύσουν κι όχι όνειρα για να ονειρευτούν. Δεν ήταν ιδιοφυίες. Άνθρωποι εργατικοί, πρακτικοί και καταφερτζήδες ήταν. Η πρώτη κιθάρα που μελετήθηκε και σχεδιάστηκε πραγματικά στο χαρτί πριν βγει στο πρωτότυπο ήταν και η καλύτερή τους. JazzmasterΚαι μετά είπε κάποιος: "Τι χάλια, πώς να παίξεις surf και garage σε τέτοιο όργανο;"

Να κάνουμε μια μικρή παρένθεση? σας αρέσουν οι ιστορίες από το παρελθόν? Αρχισα να ασχολούμαι με ηλεκτρικές κιθάρες (δηλαδή να προσέχω τι ακριβώς εχουν πάνω τους και όχι ότι είναι ένα ξύλο πάνω σε ένα ταψί) γύρω στο 1968-69. Τότε ήμουν κοντά 12. Για 2-3 χρόνια μετά αναγνώριζα μόνο δυο τύπους. Στρατ και λες. Όλες οι άλλες ήταν οι άλλες. Ήδη από τότε ήξερα ποια θέλω, αν και ήξερα ότι αυτή που ήθελα έκανε ακριβώς όσο σχεδόν το μισό που έκανε το αυτοκίνητο που είχαμε. Ήθελα τη στρατ. Τελε έβλεπα, αλλα ήταν απο τις άλλες. Όπως πχ έβλεπα Status Quo. Τους απεχθανόμουν. Προφανώς και τις τελε. Αγόρασα τον δεύτερο δίσκο του Roy. Είδα στο πίσω εξώφυλλο την τελε....Παραδέχτηκα ότι ήταν όμορφη και απλή. Αλλά αυτά που έπαιζε ο Roy ήταν ΝΟ ΝΟ.....οπότε .....την ξέχασα. Κάπου εκεί μπήκα στο Πολυτεχνείο και ο πατήρ έκανε την υπόσχεση πραγματικότητα και πήρα μια απομίμηση στρατ. Ευτυχία.... Μετά είδα το εξώφυλλο του Boss... Κλονίστηκα ξανά. Αλλά...δυό μαγνήτες ρε συ....τσ τσ.... Ήμουν σε γκρουπ. Μπροστά ανοιγόταν οι δρόμοι για "καριέρες". Ξόδεψα ό,τι είχα και έτρεξα να αγοράσω β χέρι την κιθάρα των ονείρων μου. Μια blacky... Ο πωλητής πουλούσε και ένα τέρας δίπλα της. Telecaster Deluxe.... Το τέρας άστραψε στα μάτια μου και θόλωσα. Η blacky έγινε σύννεφο και διαλύθηκε. Η σπανιότητα και το εξωπραγματικό της Deluxe με έφαγε. Το απωθημένο έμεινε στον πάγο. 35 χρόνια μετά, πήρα την στρατ που δεν πήρα τότε, που δεν πήρα ποτέ όταν ήθελα. Συνειδητοποιημένα, οικονομικά και με σύνεση. Λίγες μόλις εβδομάδες μετά πήρα και την std tele που επίσης δεν θα έπαιρνα ποτέ. Ποτέ δεν είναι αργά. Case closed.

Εντάξει, αλλάζεις μαγνήτες και βάζεις αυτούς που κάνουν 250€, και θα γίνει πύραυλος, το συμφωνήσαμε αυτό στο άλλο θρεντ.

Αυτό που ξεχνάμε οι περισσότεροι, είναι ότι η strat είναι αντίγραφο του precision, σε κιθαριστική υλοποίηση. Σχεδιαστικά δηλ. είναι ο μπαμπας της. Δεν διαβασα ολα τα ποστς ακόμη, αλλα μιας που εριξα παράθεση, να πω κι εγώ ότι συνεφωνώ για την Τελε. Αν μου έλεγαν πάρε μια και μοναδική κιθάρα χωρις δικαιωμα αλλαγής, αυτή θα έπαιρνα. Απλότης, ευσυντηρητότης, χαρακτηριστικότης. Slab και έφυγες.

Καλοκαιρινός παραθρεντιστής.

Όχι κάτι το ιδιαίτερο... Πάντως στις σόλο του δουλειές τον βλέπω σε βίντεο να παίζει με διάφορες άλλες κιθάρες, εκτός strat. Και φυσικά ακούγεται ο ίδιος ήχος. Πιθανότατα να φορούν ίδιους μαγνήτες όλες...

Δε νομιζω ειναι τοσο απλά και μπακαλιστικα τα τεστ που μπορουν να μας δωσουν αντικειμενικά αποτελεσματα. Δηλ. Θα παρεις ενα σημα το οποίο ειναι προερχομενο απο πού? Με τι τροπο εχει διεγερθει και καταγραφεί; Είναι αμιγές ή έχει υποστει μια σειρά επεξεργασιών πιυ δινουν με τη σειρά τους χαρακτηριστικά στο ίδιο το σημα; (Όπως το preamp της καρτας ήχου, του ενισχυτή, το μικρόφωνο, το μεγάφωνο κ.ο.κ.) Και τι ακριβώς θα δειξει το freq response; Και δεν έχω καταλαβει τι ακριβώς συγκρίνουμε. Ποιος μας ειπε ότι το ποιοτικό χαρακτηριστικό ενός μαγνήτη ειναι αποκλειστικά το frequency response; Σε σχεση με τι; Με άλλον μαγνήτη; Μπαινουμε σε "επιστημονικοφανή" μονοπατια τα οποία μπορει να μας δώσουν εκτός από λάθος εντυπώσεις, και λάθος συμπεράσματα. Παίχτε μουσική, πειραματιστειτε με τεχνικές και ήχους σε καλοστημένα όργανα κι εξοπλισμό. Η αναζήτηση "επιστημονικής" εξήγησης είναι πιο δύσκολη, χρονοβόρα, κοστοβόρα. Εχω ακούσει υπεροχους ηχους απο μαγνήτες των 30€ και από μαγνήτες των 300€. Μια μινι υπενθύμιση. Οι πρωτοπόροι του ηλεκτρικού ήχου, εψαχναν να κάνουν την ηλεκτρικη κιθάρα να ακουγεται σαν ακουστική. Οι αγαπημενοι σε ολους μας μαγνήτες φτιαχτηκαν με αυτό το σκοπό. Leo, Seth. Μεχρι τα τέλη του '50 ακόμη spanish electric τις ονόμαζαν στους καταλόγους τους.Η ομορφιά ερχεται απο το χρώμα που θα δωσουν-αφαιρώντας- οι περιορισμοί στην αλυσίδα. Κύκλωμα,pots, caps, shielding, καλωδια, ενισχυτής, μεγάφωνο. Και φυσικά χορδές και σύστημα δόνησης, δηλ. το ίδιο το όργανο. Πιστότητα γύρευαν οι δόλιοι, χρόνια έρευνας, και να έρχονται μετά κάτι Buddy Hollys, κάτι Ike Turners, κάτι Jimi Hendix-ιδοι και να σου ποδοπατάνε το όραμα.

Αχ... αυτή η νεολαία...η Tele μέχρι το 53 pickup blend pot είχε... Τα ΕΙΠΑΜΕ και τα ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΑΜΕ... ΜΙΑ είναι η κιθάρα: Tele ,οι υπόλοιπες είναι για την ΓΚΑΡΝΤΑΡΌΜΠΑ....σαν τα λαχανι πΟκαμισο με τους γιακαδες προπέλα που σου πήρε η μαμά σου όταν ήσουν επτά χρονών και απλά το έχεις και το κοιτάς

Με τιποτα δεν θα χασω ουτε πεντε λεπτα απ τη ζωη μου να μου λέει ενας γελαδαρης γιατί το τάδε πράμα είναι το καλύτερο. Να έλεγε και καμια πληροφορία της προκοπής δηλ. πάει στα διάλα. Ρηχότητες και κοινοτοπίες. Υπαρχει ενα θρεντ (δεν θυμαμαι ξαν ποιο, μόλις το βρω θα το παραθέσω) όπου φωτίζω μερικές λεπτομέρειες που αφορουν το σκεπτικο πισω απ τα σχέδια των tele και των strat.

Βαρέστε όλοι προσοχές. Κυρίες και κύριοι ο .... LK.

Μεγάλος παίχτης!

Ξεχάσατε αυτούς αυτόν Κι αυτήν άλλη ορκισμένη τελεκαστερού και επειδή εμεις οι άντροι δεν σας πείθουμε ας σας τα πουν αι γυναίκε είναι κι αυτό το παληκάρι.... αμπαλία πλήρης (αν και παίζει και με ΜΜ)

Όλοι οι μαγνήτες καλοί είναι και παίζουν .... μέχρι να δοκιμάσεις αυτόν που σου αρεσει περισσότερο ή έχει τον ήχο που ονειρευόσουν. Αν τώρα αυτός τυχαίνει να έχει την τριπλάσια τιμή από τον προηγούμενο σου μαγνητη, την έκατσες. Αρχίζεις να πιστεύεις αυτά τα κλισέ του τύπου "ότι πληρώνεις παιρνεις" κλπ και τον τσιμπας? ή μήπως αρχίζεις να σκέφτεσαι "τα αξίζουν τα τριπλά λεφτά αυτές οι διαφορές που άκουσα?" και μένεις στη σκέψη? Ανάλογα την αρρώστια του ο καθένας πάει ή στο πρώτο ή στο δεύτερο. .

Είχα 3 κιθάρες, 1 Strat και 2 LPs. Τις πούλησα όλες μόλις έπιασα καλή Tele. Μόλις τα οικονομικά επιτρέψουν όμως θα πάρω πάλι 1 Strat και 1 LP. Γουστάρω και τις 3 σχολές εξίσου.

Τον Boss τον έχει βάλει κανείς ή εγώ ο πιτσιρικάς θα σας τα λέω ;;

Η καλύτερη κιθάρα είναι βέβαια .... αυτή που δεν έχω αποκτήσει ακόμα. Να πάει στα απαντημένα παρακαλώ.

έβαλε Richie Kotzen ο άνθρωπος ε ;; Να ξέρουμε πότε να σταματήσουμε Ντάξει , μετά έβαλε John 5 βέβαια , εκεί δεν μετράνε οι μαγνήτες , μόνο στο άλλο θρεντ Και ο Jim Root με tele παίζει . Δυνατός tele ήχος σε όλους τους Slipknot δίσκους

Ναι να κόψει ψιλές.

Και τις έχω όλες αυτές (οκ, δεν έχω-είχα ποτέ Gretch) Kαι μάλιστα Stratocaster είναι το όργανο που αποφεύγω επί το πλείστον, καθώς είναι χιλιοπαιγμένη.... Προτιμώ να παίξω με Τέλε 1000 φορές... έχει και πολύ καλύτερο bridge ήχο άλλωστε. (άσε που είναι πιο ροκάδικη από την στρατ, κάτι το οποίο είναι παρεξηγημένο) Αλλά αν μου λέγανε κράτα ΜΙΑ, θα έλεγα Stratocaster. Είναι το απόλυτο όργανο, είναι προϊόν ανθρώπινης διάνοιας. Fender Stratocaster. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Τα υπόλοιπα είναι για να κοιτάμε με ευλάβεια και για να 'χουμε να ασχολούμαστε...

Σας το είπα: γίνεται όλο και πιό ενδιαφέρον !

δεν είναι ωραίος ο τόνος σου . Παίξε λίγο με το GE-7

Aγαπώ τις Τέλε, λατρεύω τις Les Paul, γουστάρω τις SG, συμπαθώ πολλά άλλα μοντέλα (335, PRS custom 22-24 gretch κτλ) αλλά η καλύτερη κιθάρα του κόσμου είναι μια και μοναδική, και λέγεται Fender Stratocaster....

Εσκεμμένο ή γλώσσα λανθάνουσα?

Παίζω με μια cover band λίγο απ' όλα. Συνήθως με strat, ενίοτε με Les ή Prs. Το πρόγραμμα βγαίνει μέ όλες τις κιθάρες. Εκείνο που δεν μπορούν να κάνουν οι "άλλες" είναι το ηχόχρωμα των θέσεων 2 & 4 της Strat. Κανένα eq (τουλάχιστον απ' αυτά που ξέρω) δεν το καταφέρνει ακριβώς.

Δεν διαφωνώ ουσιαστικά με αυτό που γράφεις, κατα την άποψη μου όμως την αξία των μαγνητών ΔΕΝ την ακούμε, την αισθανόμαστε στα χέρια μας. Όταν (και αν) έρθει η στιγμή που θα ζητήσεις -λόγω συνθηκών- κάτι παραπανω απο τον μαγνήτη να σου μεταφέρει στο χέρι, εκεί θα εκτιμήσεις το ψάξιμο και τα χρήματα που επένδυσες. Ψιλά γράμματα βέβαια είναι αυτά για τους περισσότερους, καταθέτω όμως και αυτή την παράμετρο.

Θα σας απογοητεύσω αλλα η Harley Benton ειναι για τα μπαζα επιεικώς, μπρος στη μεχικο

Να σου πω την αληθεια το blend ειναι μόνο κατ' ευφημισμο. Σαν switch λειτουργει και τo blend αφού με το που φυγει απο το κέντρο, κυριαρχεί κατα κράτος ο ένας απο τους δυο μαγνήτες. Αλλα και γιατι οι μπασιστες δεν αλλαζουν ρυθμίσεις mid-song, μη σου πω και mid-gig.

Η Les Paul. Βρε Φάνη, να σε ρωτήσω κάτι. Έχει γίνει κοινός τόπος σε πολλά μπάσα πια το pickup blend pot. Γιατί όχι και στις κιθάρες?

Οποτε περνω πανω απο τον οπλοβαστο με τις κιθαρες για να παρω μια να παιξω, συχνα με πιανω να αποφευγω τις στρατ, διοτι με αγχωνουν. Το εκανα και προ λιγου. Ολη αυτη η πολυπλοκοτητα που εχει με τη γεφυρα και τις 5 θεσεις στο switch, μην εχει χαλαρωσει κανα ελατηριο, μη το ενα μη το αλλο, σε συνδυασμο με τον "στενο" ηχο της γεφυρας, την εντονη ατακα και τα πολλα μαζεμενα χειριστηρια, με κανουν να στρεφομαι ειτε σε lp, ειτε σε tele. Εχουν μια πιο core αισθηση, μια απλοτητα στα παντα. Εαν θα παρω στρατ να παιξω (ή prs cu24), παρολο που τις εχω φερει στα μετρα μου, δεν θα χαλαρωσω με αυτες στον καναπε. Θα περιμενω πως και πως να τις αφησω και να πιασω κατι πιο απλο. Στην τελε μπορω να παιζω μονο με bridge μαγνητη, και να ριχνω το tone οποτε θελω να ακουστω σαν neck. Ειναι πολυ κοντα ο τονος. Το μυαλο μου δεν απασχολειται με κατι αλλο. Στις στρατ, τα tone pots σχεδον δεν κανουν διαφορα στον ηχο. Πραγματικα με αγχωνουν, οπως και η g400. Μιλαω παντα για χαλαρο παιξιμο στο σπιτι (97% της συνολικη χρησης που τους κανω). Οταν εχω live, θα προτιμησω ευκολα την στρατ ή την prs cu24, οχι λογω τρεμολο, αλλα διοτι μου διδουν την ασφαλεια των ηχητικων επιλογων, σε συναρτηση με το εκπληκτικο playability. Σουπερ λαιμος και ταστιερα, ευκολια στα χειριστηρια με συνεχη χρηση volume και switch, και βεβαιοτητα οτι θα εχω τον ηχο που πρεπει. Οταν ειμαι στην τσιτα, θελω ο,τι πιο εξελιγμενο και ευκολοπαιχτο εχω.

Να θυμίσω ότι η strat ήταν εμπορικά αποτυχημένο μοντέλο, και χρωστάει σχεδόν τα πάντα στους Shadows?

Ένα εκπληκτικό κομμάτι από τον πολύπαθο Jimmy Rosenberg.

Εντάξει βρε Όθωνα, μην κοιτάς που εμείς είμαστε μικροί ακόμα. Οι άλλοι είναι όντως ... ηλικιωμένοι.

Κλασικό θέμα νόιζ. Επιτέλους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ένοχη απόλαυση από το να διαβάζεις μεγάλους άντρες (πνευματικά πάντα ) να αντιπαρατίθενται με παιδικούς όρους τύπου το Α ειναι το καλύτερο, οχι το Β ειναι το πιο καλό του κόσμου. Κάτι ανάλογο με αυτό που λέγαμε στα 9 μας χρόνια: στο δικό μου δε χωράει, στο δικό σου κολυμπάει. χαχαχα. Μανία να υπάρχει ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. Απλουστεύει πολύ τη ζωή αυτή η νοοτροπία. Πάντως για να βάλω και μια ακόμα παράμετρο στο θέμα, ένας λόγος που πολλοί μεγάλοι παίχτες έπαιξαν με τελεκάστερ είναι διότι ήταν η "πρώτη ηλεκρική κιθάρα". Ειδικά αν μιλάμε για ανθρώπους που ξεκίνησαν τη καριέρα τους στα '50s ή '60s (βλέπε Κιφ και πολλούς μπλουζάδες), η τέλε ήταν ουσιαστικά η μονη επιλογή. Φυσικά συντέλεσε και η απλότητα του οργάνου στην δημοφιλία της. Κατ' επέκταση, και εφόσον τόσοι ήρωες συνδέθηκαν στις καρδιές του κόσμου με την τελε, είναι λογικό να μεινει στην ιστορία ως ισως το εικονικότερο ηλεκτρικό οργανο. Δεν ειναι τυχαίο που νεότερες γενιές επηρεάστηκαν απο τη λεσπολ, και ακομα πιο σύγχρονες απο τις σουπερστρατ κ.ο.κ. Τέλος, παίχτες όπως ο Τζεφ Μπεκ, που βάλατε πιο πάνω, διεύρυναν τον ήχο τους χρησιμοποιώντας το τρέμολο (νομίζω γράφτηκε πιο πάνω πως ειναι άχρηστο ή κατι τέτοιο), και έγιναν γνωστοί για αυτό. Μη μου πείτε ότι ο ήχος του Τζεφ Μπεκ ή του Τζίμι Χέντριξ θα μπορούσε να είναι ο ίδιος με τελε.

οι ξαζίστε δεν μετρούν

δεν διαφωνώ καθόλου. Αλλά... Stratocaster Η πιο διαδεδομένη-αντιγραμμένη κιθάρα του πλανήτη γη, και όχι τυχαία. Η απόλυτη working musician's guitar. Γουστάρω με τα χίλια τις Τέλε. Η δικιά μου και ο ''πεθερός'' είναι τελεκαστεράκηδες φανατικοί. Αλλά ό,τι και να μου λένε/λέτε, το απόλυτο όργανο είναι η Stratocaster. Mπορεί να είναι υπερ-κορεσμένο προϊόν, αλλά όπως προ-είπα, είναι προϊόν ανθρώπινης διάνοιας. Δεν θα υπάρξει ποτέ στην ιστορία της οργανοποϊίας όργανο που να γίνει τόσο icon και αποτελεί την πρώτη εικόνα όταν ακούς την λέξη ''ηλεκτρική κιθάρα'', ειδικά σε άτομα που δεν ασχολούνται με το άθλημα ή την μουσική. Δεν είναι τυχαίο που αποτελεί main instrument τιτανοτεράστιων παικτών (με τεράστιο σεβασμό σε όλους τους άλλους παίκτες). Fender Stratocaster, the best guitar ever made

Α ρε dim, κρίμα ρε συ, που είναι ο Sco? Επίσης ίσως έχω κάπου μια φωτό με tele, αν θέλεις να ψάξω να την βρώ. Αλλά μόνο αν με βάλεις αμέσως κάτω από τον Χέντριξ, στο Νο 2 δηλαδής.

@dimsonic o Townsend ειδικά τα τελευταία είκοσι χρόνια με στρατ τον βλέπω στα λάιβ του σχεδόν αποκλειστικά. Eric Clapton και Jeff Beck είναι επίσης κυρίως Strat players.... καλά του Van Halen είναι φωτοσοπιά και φαίνεται BB King δεν το συζητάω καν. Jimmy Page μόνο στους πρώτους δίσκους, είναι κυρίως Les Paul player.... Όπως και ο Allman Γενικά μιλάμε για main όργανο... μπορώ να ποστάρω φώτο με ΟΛΟΥΣ τους παραπάνω να παίζουν με... SG Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι SG παίκτες

Πολυ ενδιαφέρουσα η ενορχήστρωση με τα φυσικά όργανα. Ωραίο background. Τα τύμπανα αν και καλογραμμένα με ξένισαν στην μείξη. Καταλαβαίνω πως έγινε προσπάθεια για να δοθεί όγκος μιας και είναι το κύριο όργανο στο είδος. Μουσικά μου άρεσε και ξεχωρίζει απο άλλα του ύφους που ακολουθούν την πεπατημένη, σχεδόν ανύπαρκτη μελωδική γραμμή.

Θα 'θελα να κάνω τον εαυτό μου να μ' αρέσει το μουσικό σας είδος, αλλά δεν μπόρεσα.