Πίνακας συμμετοχής

Δεν χρειαζονται αλλες απαντησεις. Μπορει να κλεισει το θεμα. Τη δουλεια του παραγωγου στην Ελλαδα την κανουν οι μαέστροι/ενορχηστρωτες και βοηθανε και οι ηχοληπτες. Μερικες φορες την κανουν πολυ καλα. Παραγωγο παραγματικο δεν εχω συναντησει. Το ρολο του γραμματεα βαρανε πιο πολυ (να κλεινουν τις ωρες των session να κανονιζουν τα εξωφυλλα, τα credits κλπ) κι αυτο πολλες φορες με λαθη. .

Φοβερό άλμπουμ.

Τοτε εχεις συναντησει, και στα εΚσωτερικα οι περισσοτεροι παραγωγοι ειναι και ενορχηστρωτες και ηχοληπτες και μουσικοι (δεν υπαρχει δηλ. κανενας παραγωγος που να ΜΗΝ ειναι κατι απο τα τρια αυτα και οι περισσοτεροι ειναι ΚΑΙ τα τρια). Εννοειται οτι στην mainstream Ελληνικη μουσικη οι περισσοτεροι παραγωγοι κανουν αυτα που ειπε ο @Terry RoscoeBeck5 υπάρχουν ομως στο εναλλακτικο κομματι της και "κανονικοι" παραγωγοι.... Α, τον ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ισως παραγωγο ever στην Ελλαδα ξεχασα να αναφερω https://el.wikipedia.org/wiki/Νίκος_Παπάζογλου

Εδώ και 5 χρόνια περίπου έχω μια 55άρα lg τηλεόραση για μόνιτορ, όποτε πρέπει να δουλέψω σε οτιδήποτε μικρότερο παθαίνω κρίση.

Οπότε, προχωράς με τη διαδικασία ¨απενεργοποιώ plugins μέχρι να βρω τι φταίει". Γράψε μας πάντως ποιο θα είναι το αποτέλεσμα.

Και το post 2.000 δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο παρά...

Φοβεροί οι mesa boogie αλλά πανάκριβοι στην Ευρώπη και δεν είμαστε πια στην δεκαετία του '90 που ήταν μονόδρομος για πιο μοντέρνα πράματα. Προτιμώ να ψωνίζω ευρωπαϊκές μάρκες, Marshall, Vox, Engl, Diezel, Hughes&Kettner, Koch, Blackstar κτλ που βγάζουν φοβερούς ενισχυτές σε εξαιρετικές τιμές που οι Αμερικανοί τις βλέπουν με τα κυάλια. Μου πουλάει ο Ευρωπαίος μηχανηματαρα με ένα χιλιάρικο που στην Αμερική κοστίζει θρι θαουσεντ ντολαρζ και εγώ θα κοιτάζω τον μέσα μπουγκι?

Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω, δεν έχω λόγια. Βρέθηκα στη συναυλία του Julian Lage στο Mojoclub, στο St.Pauli του Αμβούργου στις 21/4/24. Μακράν ο καλύτερος κιθαρίστας που έχω ακούσει από κοντά, και γενικά η καλύτερη παράσταση από μπάντα. Να μην κάνουν ούτε ένα λάθος οι άτιμοι; Και έπαιζαν δύσκολα πράγματα. Δεν ήταν απλό παίξιμο, ήταν συζήτηση. Μιλούσαν τρία όργανα μεταξύ τους και ήμασταν απλοί θεατές, παρακολουθώντας μαγεμένοι τη συνομιλία τους. Αλλά εκείνος με τον οποίο έπαθα πλάκα ήταν ο Julian. Έπαιζε με άπειρη φυσικότητα πράγματα που προσπαθώ χρόνια να κατακτήσω. Double stops, triads, ρυθμικά, αυτοσχεδιασμοί, όλα με τόση φυσικότητα που φαίνεται ότι το να ανεβοκατεβαίνει την ταστιέρα ταχύτατα, μελωδικά, και χωρίς να σκέφτεται στιγμή, είναι δεύτερη φύση του. Αλλά αυτό δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό. Εκεί που έπαθα πλάκα ήταν το άγγιγμα του. Με το χέρι του ρύθμιζε τόσο φυσικά το πόσο απαλά ή δυνατά θα ακουστεί, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο παίξιμο. Η νότα ξεχυνόταν από τα δάχτυλά του, δεν ήταν απλή τοποθέτηση των δαχτύλων στα τάστα που πρέπει. Μου άρεσε που δεν έπαιζε σε εκκωφαντική ένταση, άκουγες άνετα τι λέει ο διπλανός σου. Έβγαλε τη συναυλία του με τη Nachocaster του (και τι άλλο να χρειαζόταν εξάλλου), δύο Fender Deluxe Reverb λογικά backline του μαγαζιού (ο ένας μη μικροφωνιασμένος, άρα παίζει να ήταν just in case), και τα τρία-τεσσερα πετάλια που αναφέρονται στο Rig Rundown του Premier Guitar. Έπαιξε ποικιλία τραγουδιών του, από παλιότερα άσματα, σαν το κλασικό "Tributary", μέχρι το πρόσφατο έπος "Nothing happens here". Το μόνο που με "χάλασε" ήταν το ότι κράτησε 80-85 λεπτά η συναυλία. Αλλά άξιζε κάθε δευτερόλεπτο.

Έρχονται όμως οι Coldplay... Έχεις λυσσάξει με την κοπέλα...

Θεωρώ ότι στην Ελλάδα πλέον έρχονται κατά κύριο λόγο παλαίμαχοι μουσικοί/μπάντες, καμία σχέση δηλαδή με το παρελθόν, τότε που η ειδικά η Αθήνα ήταν σχεδόν πάντα στην ατζέντα όλων. Εγώ θα τον δω την Πέμπτη.

Παντως αυτες (οι SE CE) ειναι προφανως φτιαγμενες στα πρωτυπα των κανονικων CE, που με τη σειρα τους ηταν πρακτικα μια Custom 22/24 με bolt-on μανικι, και κατα τη γνωμη μου ηταν πολυ παρεξηγημενα οργανα. Ναι οκ ειναι πιο φτηνη ως κατασκευη, εξου και ηταν λιγο πιο οικονομικες απο τις Custom, αλλα δεν ηταν η οικονομια το σκεπτικο πισω απο την δημιουργια τους (θεωρω). Ουτε για τις αμερικανες και κατ'επεκταση θα ελεγα ουτε για τις SE. Εξαλλου αν καποιος ηθελε μια φτηνοτερη βερσιον της Custom υπηρχαν και οι SE Custom καθως και οι S2 Custom παρα η CE. Ειναι διαφορετικα οργανα, εχει αλλη αποκριση το bolt on και σε καποιους αρεσει. Ειναι λιγο αδικο νομιζω να βλεπουμε τις CE σαν απλα μια πιο φτηνιαρικη Custom. Εμενα προσωπικα, με το περιορισμενο δειγμα που εχω, οι CE μου αρεσαν παντα λιγο παραπανω απο τις Custom. Ενω η Epiphone Les Paul πχ οκ, οταν της βαζεις slab σωμα και bolt-on neck για να βγει τζαμπε ναι μονο στα χαρτια την λες Les Paul.

Ε, Ε, Ε! Όλα και όλα! Υποννοείς κάτι για τις Telecaster μας;

Μόνο ο Κουτσιούμπας το έχει πει σωστά.

ΓΚΟΜΕΝΟΣ (αν ειναι τραγουδΓιαρα, για αντρα δαιν κΣερο)

Άντε να ακούσουμε κι ένα ακόμα από το ίδιο άλμπουμ, αλλά live. Ανεβασμένο στο κανάλι μου πριν 4 χρόνια.

Ε, μια και ανασύρθηκαν ας ακούσουμε άλλο ένα...

Κορόιδο?

Πιο πολλά από μένα, το αποκλείω... Κοίτα, δεν είναι τόσο θέμα ματιών όσο το ότι βλέπεις τα πάντα χάλια, και ιδιαίτερα όταν μιλάμε για 42ρες και πάνω με τόσο χαμηλή ανάλυση. Είναι πραγματικα κρίμα να τα βλέπεις έτσι. Δεν μιλάω καν για το ενδεχόμενο να παίξεις κάποιο παιχνίδι, εκτός κι αν είναι επιπέδου pacman.

Tο ένα pixel στο σαλόνι και το άλλο στην κρεβατοκάμαρα... Για αυτά και πολλά άλλα (κλπ κλπ) οι τηλεοράσεις δεν κάνουν για pc monitors. Θα στραβωθείτε ωρέ.

Άψογος! Κι εγώ έχω μια 42άρα από το 2010. Ανάλυση 1920x1080. Τα βλέπεις όλα ΤΕΡΑΣΤΙΑ και ησυχάζουν τα μάτια σου. Θεωρητικά, τα pixel δεν είναι πολύ καθαρά, το κάθετο refresh rate είναι χαμηλό, δέχεσαι μεγάλη ποσότητα φωτός στα μάτια κλπ. κλπ. κλπ. Δεν πειράζει, τα μάτια μου βολεύονται πάρα πολύ έτσι. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι αν πάω να δουλέψω σε μικρότερες οθόνες κουράζομαι πολύ πιο γρήγορα. Θέλει όμως μεγάλη προσοχή η φωτεινότητα γιατί λόγω της μεγάλης επιφάνειας μπορεί να σε ζαλίσει το δυνατό φως που δέχονται τα μάτια. Βέβαια, έχω κουρντίσει όλες μου τις δουλειές και τις κάνω άνετα σε ανάλυση 1920x1080 (λίγο δεν το λες).

Μόνο table water, νηστεύω... Κάτσε να ισορροπήσουμε λίγο τα πράγματα γιατί πήρε φόρα ο αλεπουδιάρης και θα μας το χαλάσει το μαγαζί, ήδη οι πρώτοι πελάτες φεύγουν βρίζοντας.

Νόμιζα πως απόθανες απ τα τζιν τόνικ δυστυχώς δεν και είχα σκοπό να σε πάω Ριτσώνα για καύση, υπόσχομαι όλμος να το κάνω

Μιας και εδώ επαραδίπλα άνοιξε κουβέντα περί... προαγωγών (παραγωγών) θυμήθηκα αυτόν τον (απίστευτο) τύπο... Με απίστευτο Percy Jones για μπασίστα το κομμάτι

Μακριά....Έβρο.....

Υπάρχουν κάποιοι και ειναι και εξαιρετικοι ..from the top of my head: Αγγελος Σφακιανακης,Τίτος Καργιωτάκης & Χρήστος Χαρμπίλας, Coti K, Alex K (Αλεξης Καλοφωλιας), Άρης Χρήστου, Χρυσόστομος Μουράτογλου, επισης στο Hip Hop/Trap υπαρχουν φυσικα πολλοι. Πολλοι ειναι και οι ηχολήπτες στα ελληνικα στουντιοΖ που πραγματικα παιζουν και τον ρολο του παραγωγου επαξια. Καλα ενταξει, αΦτος ινε ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ On a more serious note αυτοι με τους οποίους εχω δουλεψει εγω εκαναν βασικα αυτο

Έτσι κι αλλιώς δε νομίζω να υπάρχει ενισχυτής περισσότερο high gain από έναν JVM410h... Με 1270 ευρώ καινούριο μια χαρά είμαστε εδώ στην Ευρώπη!!

Με ένα eq στη λούπα και οι el34 ακούγονται σαν... 6L6

Από τη τελευταία φορά που σε είδα, έγινες κούκλα χρυσή μου Κανηθιώτησα

Έχει πλάκα που το κουνάβι ο Παρτέρης, πατάει λάικ σε όλα τα άσθματα. Ποίος έχασε τη ντροπή δια να τη βρει ούτος. ΓΑΒ, ΓΑΒ, όξω λάμια του χαρντ ροκ. Κοτ κοτ, κοτούλα και καλαμπόκι έχουμε

Επέτειος σήμερα:

Επέτειος σήμερα:

Είναι ωραίο για ΠΡΩΙΝΟ

One minute shave σήμερα. Fatip piccolo, γνωστό και ως "λαιμητόμος", Proraso κόκκινο και out the door.

Μέγας παίκτης χωρίς καμία αμφιβολία αλλά κυρίως και πρωτίστως πολύ καλός συνθέτης. Ωραίο το "ρεπορτάζ" Νέκον, ευχαριστούμε.

Εξακολουθω να σε μισω Εκπληκτικος μουσικος και διαστημικος παιΧτης ο Julian. Και εριξες και βολτιτσα στην μονη αλλη Γερμανικη πολη που ανεχομαι Το sündige Meile (Reeperbahn) τι λεει? Εχει τα ιδια ....ωραια ....χάλια με οταν επαιζανε οι Beatles ή έχει γινει και αυτο τουριστικο λουνα παρκ ?

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ παραγωγής-εκτέλεσης-σύνθεσης

Τι να ξεύρεις βρε ανόητε από μαστεράδες Ανόητε, ε ανόητε Βαλκάνιε

Master

Pure magic...

Το ξυρισμα Shave Of The Day Time: Night (Παρασκευη 19/4/2024) Beard: 2 Days Razor: Tatara Masamune Nodachi Closed Comp SS Matte Blade: Tatara Stainless steel platinum (#1) / Gillette Wilkinson Sword (#1) Brush: Maseto Manchurian Two Band Silvertip Badger 26mm Accessories: Yaqi Shaving Bowl AB018, Tasmanian Devil Mug Pre shave: Shower / Phoenix Artisan CUBE 2.0 Slick Scentless Soap/Cream: Captain Fawcett - Scapicchio's Fig, Olive and Bay Rum Alum: Osma Tradition alum stone After shave Balm: Imel Barba After Shave Balm After shave Lotion: Floid After Shave Toner The Genuine Passes: 3 (WTG, XTG, ATG) Duration: 45' Outcome: BBS Irritation: 6/10 Post Shave: 8/10 Overall Rating: 8/10 Comments: Πρώτη δοκιμή στην Tatara Masamune Nodachi. Τρομερή ποιότητα. Κοσμημα. Στο επιπεδο της Blackbird. Closed comp αλλά δεν αστειεύεται. Ξυρίζει βαθειά. Άγγιγμα όμως ελαφρύ και γλυκό και νομίζεις ότι δεν κόβει. Θέλει σεβασμό και προσοχή μέχρι να συνηθίσεις. Η λεπίδα tatara θερίζει. Με το πρώτο κατέβασμα δεν έμεινε τίποτα. Έβαλα μια Gillette Wilkinson Sword για την άλλη μεριά, που την ξέρω, για να δω αν ήταν η λεπίδα ή η μηχανή που κόβει τόσο. Ίδια αίσθηση με την Gillette όμως και ξαναβαλα την tatara λεπιδα. Θα μπορούσα να σταματήσω στα 2 περάσματα και με λίγο μερεμέτι να είχα κι έτσι BBS. Με τα τρία περάσματα, έβγαλα νέο δέρμα. Με ερέθισε λίγο όμως στο λαιμό. Νομιζω φταιει η tatara λεπιδα. Ευτυχώς το νέο balm, έκανε δουλίτσα. Και μετά που απορροφήθηκε και έβαλα το Floid, έδεσε το γλυκό. Η λαβή της παρότι μεγάλη και μου φάνηκε βαριά στην αρχή, τη συνήθισα στην πορεία και μ'αρεσε. Συμπερασματα. Επειδη εχω την Rockwell 6S που ειναι ρυθμιζομενη (με πλακες) και εχω με αυτην και το ξυρισμα που θα μου εδινε η Nodachi, προσωπικα δεν θα την αγοραζα. Παρολο που ειναι πολυ ποιοτικη, ειναι ακριβη κατα την αποψη μου. Σε καποιο black friday και με την προυποθεση οτι δεν ειχα την Rockwell, θα την επαιρνα. Θα δοκιμάσω τη μηχανή πάλι την Κυριακή με πιο ήπια λεπίδα και αυτο θα μου δωσει πιο ξεκαθαρα συμπερασματα.. .

Καιρο εχουμε να γραψουμε εδω. Να γραψω για μια νεα μηχανη που ειχα την ευκαιρια να δοκιμασω και να κανουμε και λιγο οφθαλμολουτρο. Tatara Masamune Nodachi Closed Comp SS Matte Η Tatara Razors είναι πλεόν μια γνωστή εταιρεία παραγωγής ξυριστικών προϊόντων, η οποία ξεκίνησε τις εργασίες της το 2016 στο Πόρτο της Πορτογαλίας. Tatara στα γιαπωνέζικα είναι ο φούρνος που λιώνανε το ατσάλι οι Ιάπωνες σιδηρουργοί για να κατασκευάσουν τα σπαθιά των Σαμουράι. Το πιο γνωστό τους ξυράφι, το Masamune (ίσως ο πιο διάσημος Ιάπωνας κατασκευαστής σπαθιών του μεσαίωνα), βγήκε στην κυκλοφορία στις αρχές του 2019 και προκάλεσε εντύπωση στον κύκλο του ΠΞ από την άρτια κατασκευή του και την πρωτοτυπία του. Mετά από λίγο καιρό, μέσα στο 2019, παρουσιάστηκε και μια δεύτερη εκδοχή του Tatara Masamune Razor, το Nodachi, που δεν είναι άλλο από το όνομα του ίδιου του σπαθιού που κρατούσαν οι Σαμουράι. Το ξυράφι έρχεται σε ένα όμορφο ματ φινιρίσματος χάρτινο κουτί, με το σήμα της εταιρείας τι άλλο, έναν Σαμουράι. Η μαύρη έκδοση έρχεται σε μάυρο κουτί και η ασημένια σε λευκό. Το ίδιο ισχύει και για το χρώμα του φελού που περιέχει το ξυράφι όταν ανοίξουμε τη συσκευασία. Το ξυράφι είναι φτιαμένο από ανοξείδωτο ατσάλι 303, με τη μέθοδο CNC, τελειοποιείται στο χέρι και ακολουθείται αμμοβολή για να επιτευχθεί το ματ φινίρισμά του. Για το μαύρο χρώμα περνάει μια επιπλέον επεξεργασία με τη μέθοδο PVD. "Σπάει" σε τρία κομμάτια τη λαβή, το plate και το cap, ενώ οι κατσκευαστές υπόσχονται απόλυτη σταθερότητα της λεπίδας χωρίς ταλαντώσεις για ένα απόλυτα άνετο ξύρισμα. Το nodachi, όπως και το masamune, έχει δύο ειδών caps, ένα open και ένα closed comb. Εδώ η εταιρεία έχει κάνει και μια ακόμα καινοτομία, τα μέρη των 2 ξυραφιών της (masamune/nodaci) , μπορούν να συνδυάζονται μεταξύ τους, δίνοντας έξι διαφορετικές εκδοχές gap και blade exposure. Ζυγίζει 112 gr, η λαβή του 86 gr, ενώ το συνολικό του μήκος είναι περίπου 105mm. Παρατηρήστε ότι η λαβή είναι μακριά και βαριά, δίνοντας κέντρο βάρους αρκετά χαμηλά στο ξυράφι και πιο κοντά στο παλάμη, παρά στα δάχτυλα μας.

ο Μουσικός(Μ) αφήνει partcaster (σ.σ. μουσικό όργανο όχι ιδιαίτερης οικονομικής αξίας, αλλα κυριως σηναισθηματικής) στο πεζοδρόμιο για να φορτώσει τον εξοπλισμό του και την ξεχνά εκεί. Την επόμενη μέρα την βρίσκει ο Α και την πάει στην ανακύκλωση γιατί είναι ενεργός πολίτης. Από την ανακύκλωση περνάει ο LK και στην μαζεύει γιατι είναι νεκρόφιλος. Τελικά ο LK διαπιστώνει ότι δεν είναι Vintage και την βγάζει αγγελία στο noiz.. μετά από 10 χρόνια. Την Βλέπει ο Μ και την αγοράζει. Χαρακτηρίστε από άποψη Ποινικού Δικαίου τις πράξεις του Α και του LK. Εχει τυχόν αστικές αξιώσεις ο Μ κατά κάποιου και αν ναι ποιές; Τί τέλειο θέμα να έβαζα στις εξετάσεις των ασκούμενων δικηγόρων , αν ημουν ξανα εξεταστής!

Με αφορμή το παρόν νήμα, μόλις θυμήθηκα ότι το 1987 είχα χάσει ένα Rogers Dynasonic - χωρίς χορδιέρα - στη Νέα Υόρκη. Αν κάποιος το βρήκε παρακαλώ να μου το επιστρέψει και θα λάβει αμοιβή 50 ολόκληρα ευρώ. Ευχαριστώ.

Ίδρωσα και μόνο βλέποντάς τον. Τσίτα ο Walsh

Πριν από λίγες ημέρες πήρε το μάτι μου στο διαδίκτυο μια καινούργια γκάμα από ηλεκτρακουστικές κιθάρες της Fender: Fender Paramount. Μάλιστα διάβασα και μια πρώτη κριτική στο musicradar για δύο διαφορετικά μοντέλα αυτής της γκάμας. H PM1 deluxe μου κέντρισε το ενδιαφέρον: Body Material: Solid Sitka Spruce Top with Solid East Indian Rosewood Back and Sides quartersawn scalloped "X"-bracing Neck Material: Mahogany Neck Shape: "C" Shape Scale Length: 25.3" (643 mm) Fingerboard Radius: 15.75" (400 mm) Number of Frets: 20 String Nut: Bone Nut Width: 1.69" (43 mm) Headstock: Fender '40s Traditional on Black ABS Headcap Neck Finish: High Gloss Fingerboard: Ebony Special Electronics: Fender®/Fishman® PM System http://intl.fender.com/en-GR/acoustics/dreadnought/pm-1-deluxe-dreadnought-ebony-fingerboard-natural/ http://www.musicradar.com/reviews/guitars/fender-paramount-pm-1-632189 http://www.musicradar.com/reviews/guitars/fender-paramount-pm-3-632195 Ο «Θωμάς» πουλάει 699€ τις standard και 855€ τις deluxe.

Θα σου πω τη γνωμη μου αφου ξεκαθαρισω το γεγονος οτι ειμαι αντι-πεταλακιας. ή τουλαχιστον πολεμιος περισσοτερων απο 2 πεταλια πριν τον ενισχυτη. Το riot μου το φερε μια μερα ενας κολλητος πεταλακιας που εχει δοκιμασει..πολλαααα... κι επειδη με ξερει τι υποχονδριος ειμαι μου ειπε ''Αν δε σ αρεσει κι αυτο,να πα να...κουρευτεις'' :P. Το εβαλα σε twin reverb 135w και η δοκιμη εγινε σε χαμηλη και σε ΠΟΛΥ δυνατη ενταση. Το πεταλι ειναι ΠΟΛΥ καλο. Πιο συγκεκριμενα: Ειναι πολυ ησυχο ακομα και με το drive στο τερμα. Κρατησε την ευκρινεια και τον χαρακτηρα του ακομα και σε ΠΟΛΥ δυνατη ενταση. Ειναι ''ζεστο'' με εκπληκτικη ισορροπια συχνοτητων. Τα πριμα δεν ξυριζουν,τα μπασα του ειναι σφιχτα και ευκρινη.(twin reverb..?) Aυτο που ισως ειναι ενα μικρο μειον το οποιο καλλιστα θα μπορουσε να ''ερθει''με λιγο πειραγμα σε ενισχυτη ειναι τα μεσαια,που ως γνωστον ειναι αυτα που δινουν ''παρουσια'' του ηχου στη μπαντα,σε μια μιξη κτλ.. Σημειωτεον,ο ενισχυτης ηταν με ρυθμισεις Τ:6 Μ:5 Β:5 Εχει χαρακτηρα Marshall.Αυτο ειναι στην κριση σου ως θετικο ή αρνητικο.. ;) Προσωπικα μου φαινεται οτι ειναι ενα πεταλι με ''συγχρονο''προσανατολισμο,ιδανικοτατο για γλυκο lead παιξιμο απο ΟΛΟΥΣ και shredding απο αυτους που τα δαχτυλα τους...''δε μασανε'' απο το συνδρομο ''δεν εχω πολλη παραμορφωση...'' ;) Αν εισαι μεταλλοντεθοθρασάς,θα χρειαστεις κι αλλο drive.. Aν θες εναν καλο ροκ-χαρντ ροκ ηχο ειναι πολυ καλο. Οπως προαναφερθηκε,ο ενισχυτης που θα το παιζεις,παιζει μεγαλο ρολο. Με τον ενισχυτη που εχεις,δε θα ειναι ασχημο αλλα δε θα ακουσεις το 100%. Αν εισαι πεταλακιας,στο συστηνω κι ας μην εχω δοκιμασει αλλα πεταλια σ αυτη την τιμη,και γενικα....πεταλια... Το πεταλι ειναι καλο. ;) Καλες αγορες! Ξεχασα αυτο...που ειναι μαλλον η αποδειξη οτι προκειται για καλο πεταλι... +1