Πίνακας συμμετοχής

Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και τα καλά σας λόγια. Απο τότε που κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ "I'm here and I'm gone" (κατα την γνώμη μου ένας απο τους κορυφαίους ντεμπούτο δίσκους στο σύγχρονο μπλουζ) ο Kirk με μάγεψε. Άσχετα με το που κατευθύνθηκε παικτικά στη συνέχεια, αυτός ο δίσκος έχει σαφείς αναφορές στους Hollywood Fats & Junior Watson, είναι σαν ένα direct link αυτής της σχολής και ύφους/προσέγγισης του μπλουζ, γεγονός που με συνεπήρε - καθοτι το λατρεύω. Για "χάρη" του έγραψα και το δικό μου "Swag" και του το αφιέρωσα. 'Οπως γράφω στον δίσκο NOS: "I wrote this cos I wanted so bad to steal something from Kirk Fletcher, another big fav of mine … and I did! Basically a reversed riff by Eli and then some." Ήθελα πάντα να τον γνωρίσω. Περάσαμε μια μέρα παρέα, πίνοντας, τρώγοντας, κουβεντιάζοντας και παίζοντας. Η ηλικία ποτέ δεν καθόρισε τις σχέσεις μου, ειδικά στη μουσική, παρότι είμαι αρκετά μεγαλύτερος του ένοιωθα πως βρίσκομαι με κάποιον απο τους "ήρωες" μου. Το απόλαυσα, το ίδιο πιστεύω και κείνος. Υπάρχει ακόμα ένα κλιπ απο το συγκεκριμμένο σέσιον, ελπίζω σύντομα να δημοσιευθεί. Το βράδυ είμασταν μαζί στο αεροδρόμιο, για διαφορετικούς προορισμούς, αφού χαιρετηθήκαμε, στάθηκα και παρατηρούσα την θηριώδη σιλουέτα του με την κιθάρα στον ώμο να ξεμακραίνει. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Την είδα εχθές το βράδυ και μου άρεσε πολύ. Κυρίως το πόσο επιφυλακτικός στα όρια παρεξήγησης είναι στην αρχή ο Sting αλλά και ο Miller και πώς ανοίγονται σιγά σιγά και τελικά καταλήγουν να απολαμβάνουν την κουβέντα. Όσον αφορά αυτό που λέει ο dim από πάνω, απλά συνέβη αυτό που γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις ιδιοφυιών μουσικών. Την ώρα που γράφουν κάτι, δε σκέφτονται "α, ωραία ακούγεται το ύφεση 6 εδώ και μετά λέω να κάνω μια μετατροπία σε λόκριαν". Απλά τους βγαίνουν και μετά έρχονται οι δάσκαλοι και οι αναλυτές και περιγράφουν τι έγινε. Ο Beato τον ψάρεψε λιγάκι για να του αποσπάσει κανά quote θεωρίας (και καλά έκανε, δάσκαλος μουσικής είναι ο άνθρωπος) αλλά ο Sting δεν μπήκε στο παιγνίδι και του είπε ακριβώς αυτό που συμβαίνει: ότι έτσι του ήρθε εν ολίγοις.

με 10-38; Ούτε δεύτερο date δε θα είχες...

...... όταν τα κανα εγω αυτά, αυτοί με τα μπουρνούζια τρώγαν βελανίδια

Τι-τά-νας. Δε θα υπάρξει άλλος σαν αυτόν (ευτυχώς γιατί δε θέλουμε άλλες απομιμήσεις). Πόσο συγκλονιστικο το being there; Το είδα τελευταίο από όλες τις τις ταινίες και έμεινα...

Ωραίο,έχει πλάκα και ωραία παιξίματα. Ο Lattieri είναι κάπως σοφιστικέ για το συγκεκριμένο context και θέλει άλλου τύπου rhythm section.

Σε γενικές γραμμές δεν μου αρέσουν τέτοιου είδους συνευρέσεις υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Τι εννοώ.... Όλα τα τέρατα πάνω στην σκηνή, να παίζουν στην αρχή όλοι μαζί (και να μην καταλαβαίνεις τίποτα), και μετά ένας ένας το μέρος του, προσπαθώντας να διαφοροποιηθεί από τον άλλο, να παίξει κάτι ιδιαίτερο. Μου φαίνεται σαν ένας λανθάνων ψευτοδιαγωνισμός τεράτων για το κοινό, και με έχει χάσει από ακροατή. Όμως .... ,,,, δεν παραγνωρίζω το ότι είναι δύσκολο αυτό που προσπαθούν να κάνουν, και συνάμα ένα πολύ χρήσιμο μάθημα, για το πώς μπορεί κάποιος να αναπτύξει κάτι σε σύντομο χρόνο, που ... - να έχει νόημα - να έχει ιδιαιτερότητα - να είναι ωραίο - να τον εκφράζει - να έχει αρχή - μέση - τέλος (μια ιστορία δηλαδή) - να ταιριάζει με τα συμφραζόμενα (τα πριν και τα μετά) - κλπ Ναι έχει ενδιαφέρον το πώς όλοι αυτοί οι τέρατοι το αντιμετώπισαν αυτό, πολύ ενδιαφέρον. Όλοι είναι τέρατοι, γνωστό αυτό. Εμένα πιο πολύ κλικ μου έκανε ο Andy Wood, όχι για τα φοβερά chops του (εντάξει και για αυτά), αλλά για το φανταστικό χτίσιμο της ιστορίας του, που δεν άφησε κανέναν να αναρωτιέται για το οτιδήποτε. Έπαιξε εισαγωγάρα, θεματάρα, αναπτυξάρα, και κλεισιματάρα. Και μάλλον το πήρε πιο πατριωτικά από τους υπόλοιπους. Μετά ο Lettieri βέβαια, που είχε και το πιο δύσκολο έργο κατά την γνώμη μου, γιατί μετά τον Wood είναι πολύ δύσκολος ο ρόλος του. Άλλοι πιο συμβατικά κι άλλοι λίγο πιο πιπεράτα, έκαναν την δουλειά μια χαρά. Ο πιτσιρικάς με το slide ήταν πολύ καλός κι αυτός. Πάρα πολύ καλός. Είναι στο χέρι του μια ακόμα καλύτερη συνέχεια, το έχει το πακέτο πάντως. Εν ολίγοις αυτές είναι οι απόψεις μου, και σ' ευχαριστώ πολύ Κώστα για την δυνατότητα που μου έδωσες να τις εκφράσω μέσω αυτού του βίντεο.

Ειναι απο pure maple

εμ..εδώ είναι η διαφορά με τις παλιές κιθάρες τις ορθόδοξες. ΚΙΘΑΡΑ ΜΕ ΜΥΡΙΖΑ(ν τα πόδια μου) ΚΙΘΑΡΑ ΜΕ ΠΑJOEK

ΠαντΑλονια ΦιλωΟυς φοράνε μόνο οι πραγματικοί ΆΝΤΡΕΣ. αφτί που παίζουν με TELECASTER δηλ. Τα αμουστακα παλΟυκαρια που παίζουν με strat φοράνε σορΤς . Και ο @Nestoras με κοντοβρακι μου ήρθε σπίτι. Αφού μετά τον κατέβασα στην πλατεία και του πήρα μαλλι της γριάς και Κουκουρούκου.

Φίλως Νέστωρ, επειδής σε πρήξανε με τις tele, έπρεπε να ανοίξεις τρεις φορές το ίδιο θέμα για την Strat?

Αξιολογότατο από όλες τις απόψεις. Πολλά παιδιά εδώ θα καταλάβουν πάρα πολλά αν του δώσουν σημασία. Χθες είχαμε ανάλογες κουβέντες.

το ξερω...θα την ΧΩΡΙΖΑ ρε συ ,ιμε γοητεΦτικος και ακαταΜαχιτος και πανω απο ολα ΠΑΣΟΚ..... σαν τον @cos_dr ενα πραγμα... θα της πηγαινα και δωρο μια jazzmaster απο τον @argytar ...τεζα το κοριτσι...

Του έχω αδυναμία. Είναι ο κιθαρίστας. Στον 2ο δίσκο του είχε τον καλύτερο ηχο. Ήταν ο υπαίτιος της αγάπης μου για τη strat.

Ποιος μωρέ, ο Vai? Σιγά τα νούφαρα. Έτσι που το πάτε μερικοί εδώ μέσα, σε λίγο θα βγάλετε κιθαρισταρά και τον Satriani ασούμε. ΤΙΝΑΦΤΑΡΕ

Ωραίος ο Τιραμόλα!

Ο Zappa τον προσέλαβε όταν ήταν 17 χρονών, αφού άκουσε το παίξιμο του σε κασέτα και διάβασε το trascribtion του Black Page που του έστειλε. Έχω την εντύπωση πως μια χαρά θα τα πήγαινε ο μικρός.

Σαν το σαφλ του εντι δεν υπαρχει και θα γραψω το βραδακι με στοιχεια. Το I'm the one ειναι αγαπημενο και το εχω προσπαθησει και εγω σε κοβερ αλλα υπαρχει αλλο κομματι που ειναι τοσο γρηγορο το σαφλ του, που οι περισσοτεροι νομιζουν οτι παιζει ογδοα. Σε αργη ταχυτητα μονο, καταλαβαινεις ποσο ακριβεις ειναι οι αξιες του.

@Haris Σ' ευχαριστώ! Με την big band, δυστυχώς από ηχητικά δεν υπάρχει κάτι, διότι υπάρχει κενό σε κάποια θέματα. Ελπίζω στο μέλλον να αλλάξει αυτό, καθώς κυριολεκτικά πήγαν χαμένες τόσες και τόσες πολύ καλές συναυλίες. Slayer και πάλι Slayer! To polytempora ήθελε αλλαγή σκέψης εντελώς και από τους δυό μας. Κατ'αρχήν, η ρυθμική ακρίβεια πρέπει να είναι απόλυτη, οπότε ο μετρονόμος είναι πολύ σημαντικός. Τα απλά, πχ 4:3, τα παίζουμε και με ένα σκέτο μετρονόμο που απλά τον ακούμε πολυρυθμικά. Αλλά αυτά με μεταβλητούς μετρονόμους γίνονται ΜΟΝΟΝ με εξαρχής πολυκάναλους, πολυρυθμικούς μετρονόμους. Έχω φτιάξει έναν σε Max, τον οποίο τελειοποιώ τώρα. Σκέφτομαι να τον μεταφέρω σε κάποια πιο cross-platform γλώσσα μετά. Είναι ανθρωπίνως αδύνατον να κάνεις μεταβλητές πολυρυθμικές σχέσεις υψηλής ακρίβειας χωρίς μαέστρο ή μηχανική υποστήριξη, και καλό είναι να μην ντρεπόμαστε να το κάνουμε. Στο κάτω-κάτω της γραφής, το θέμα είναι τι μουσική παίζεις. Αν η μουσική βγαίνει μόνον έτσι, ας βγει έτσι. Η μουσική με ενδιαφέρει, όχι η έννοια του καθενός περί fairness. Αν είναι να κάνεις το αδύνατο δυνατό, κάνε το με όποιον τρόπο γίνεται. Η γνώμη μου πάντα... Φυσικά δεν το λέω αυτό για σένα, αλλά για κάτι τύπους που θα βγουν να λένε ό,τι τους κατέβει. Ας κάνουν αυτοί μεταβλητές πολυρυθμικές σχέσεις ακριβείας χωρίς μαέστρους ή πολυμετρονόμους και το συζητάμε... @nasokosm Σ'ευχαριστώ! Το αριστερό μου και ο Άλεξ παίζει 11 και το δεξί μου 11 ή 17, με μεταβλητή ρυθμική αγωγή (άλλοτε πίσω, άλλοτε ακριβώς, κτλ, όπως στα κανονικά blues). Εννοείται first take εντελώς ακουστικά. Ούτε monitor δεν είχαμε.

Διαφωνώ καθέτως ως προς το τη μουσικότητα της σύνθεσης. Προσωπικά, και ως μουσικό άκουσμα είναι αυτός που ξεχώρισα. Μου άρεσε in fact τόσο, που το έχω ακούσει δεκάδες φορές από τη στιγμή που το βρήκα. Δεν με ενδιαφέρει πόσο χρονών είναι (αυτά τα "άχου τα μικρούλη δες πώς παίζει", ούτε με αγγίζουν), και αν παίζει παπάδες. Αυτό που ακούω μου αρέσει. Αναφορικά με τον ήχο κτλ, είναι υποκειμενικό. Δεν με χαλάει, ούτε μπαίνω στη διαδικασία του "παίχτο ρε μπαγάσα σε ένα καθαρό κανάλι να σε μετρήσω να 'ούμε". Είναι έτη φωτός καλύτερος από εμένα φυσικά και απλά το απολαμβάνω. Anyway, είναι ωραίο να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Btw, το ίδιο "κόλλημα" είχα πάθει με έναν άλλο πιτσιρικά όταν άκουσα αυτό πάλι από συμμετοχή σε διαγωνισμό της Kiesel. Το οποίο και πάλι το ξεχώρισα για το μουσικό του θέματος, και όχι για ήχους (που έχει εξαιρετικό btw αυτός), ικανότητες κτλ. Αυτό που ακούω, άσχετα αν δεν τον έβλεπα, πάλι θα με κέρδιζε σαν ακροατή.

Υπέροχη μεταγραφή. Εδώ, σε ντουέτο.

Oι καημένοι οι γιουτιουμπάδες δεν σκέφτηκαν ότι κάποια στιγμή θα ξέμεναν από θέματα. Έρχονται μαύρες μέρες όπου θα αρχίσουν να συγκρίνουν διαφορές στο tone μεταξύ lemonoil και almond oil στην ταστιέρα... Ή στην επίδραση που θα έχει στον ήχο το παίξιμο κιθάρας μετά από πλύσιμο χεριών με Camay σε σχέση με Papoutsanis

Τα έχω παρακολουθήσει αυτά τα sessions και έχουν παίξει καταπληκτικά πράγματα. Η μπάντα είναι world class φυσικά και οι guest μουσικοί ένας κι ένας. Στο συγκεκριμένο είναι η πρώτη φορά που θεωρώ ότι δεν έπιασαν το σύνηθες επίπεδο. Βέβαια μιλάμε για εμβληματικό κομμάτι και πολύ ειδική περίπτωση μπάντας/κιθαρίστα/τραγουδιστή. Νομίζω πάντως ότι αυτά τα κομμάτια δεν διασκευάζονται. Το μόνο που μπορείς να κάνεις (αν μπορείς) είναι τα τα παίξεις note for note, οτιδήποτε άλλο είναι περιττό.

Δεν έχω εμπειρία από πλήρως ψηφιακά rigs. Κρίνοντας από αυτά που ακούω πάντως, εννοώ από υλικό που ανεβάζουν άνθρωποι που προφανώς έχουν και το έχουν παιδέψει και έχουν στο μυαλό τους reference ήχους αληθινών ενισχυτών, η απόσταση που κάποτε υπήρχε έχει ήδη καλυφθεί. Δεν υπολείπεται το ψηφιακό δηλαδή. Σε επιδέξια χέρια δε διακρίνεται καν. Κι αν 5-10 έμπειροι μπορούν μετά από εκτενή ακρόαση να το διακρίνουν ακούγοντάς το μόνο του σε Α/Β test, μέσα σε ολοκληρωμένη παραγωγή... καληνύχτα σας. Γενικώς συμφωνώ με αυτά που άκουσα από τον Rabea. Ο τρόπος που ένας καλός ενισχυτής μπορεί να γεμίσει το δωμάτιο είναι εθιστικός αλλά σε ένα αστικό περιβάλλον εντός του οποίου πολλοί διαβιούμε είναι συνήθως ανέφικτο να τον ξεμπουκώσεις. Από την άλλη, αν ηχογραφείς τακτικά δεν έχεις κανένα λόγο να μην έχεις ένα αξιόπιστο ψηφιακό rig στη διάθεσή σου. Ακόμα κι αν επιμένεις ότι για το x project θα χρειαστείς οπωσδήποτε "αληθινές" κιθάρες με ενισχυτή, υπάρχει πάντα το reamping που μπορεί να γίνει οπουδήποτε. Για όποιον φτιάχνει το οπλοστάσιό του σήμερα σίγουρα η απόκτηση ενισχυτή δεν είναι μονόδρομος. Όσο πιο πολλές και ποικίλες "δουλειές" κάνει ο κιθαρίστας πάντως, τόσο πιο πιθανό είναι να χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό αναλογικού/ψηφιακού. Όπως και ο Rabea. Τέλος, το πώς ακούγεται ένα preset στο σπίτι, πώς στο studio και πώς στην ηχογράφηση είναι μια ολόκληρη, ξεχωριστή συζήτηση, καθότι ως γνωστόν η πείρα πρώτα σου βάζει το διαγώνισμα και μετά σου κάνει το μάθημα.

Tην είδα και ίσως είναι και η πιο νορμάλ συνέντευξή του που έχω δει. Φυσικά τη μονοπώλησε και από τα λόγια του κάποιες στιγμές φαινόταν και η αυταρέσκεια και άλλα πράγματα που του έχουν καταλογιστεί κατά καιρούς. Εμένα προσωπικά δε με πειράζει κάποιος να έχει αυτοπεποίθηση ακόμη και υπερβολική. Αρκεί να μπορεί να την υποστηρίξει. Και ο συγκεκριμένος μπορεί.. Και δεν είναι απλά δεξιοτέχνης, αλλά έχει αφήσει το στίγμα του στην ηλεκτρική κιθάρα.

Συμφωνώ με geka σε πολλά. Το ότι απλά ανεβάζει ένα βίντεο και φεύγει, έχει ξανασυζητηθεί. Νομίζω έχει ειπωθεί ότι δεν τα ανεβάζει καν αυτός, αλλά και ότι δεν σπάει κανένα κανόνα του φόρουμ, οπότε είναι ελεύθερος να το κάνει. Το τι εικόνα βγάζει από αυτή την ελευθερία είναι άλλη συζήτηση. Εγώ προσωπικά δεν έχω δει κάποιον ιντερνετικό δάσκαλο να διαφημίζει διδασκαλία χωρίς να έχει κάποια αντίστοιχα βίντεο, και εννοώ πρακτικά μαθήματα, όχι αυτά τα ανόητα θεματικά που ανεβάζει. Το συγκεκριμένο βίντεο είναι το πρώτο που τον βλέπω πράγματι να παίζει κάτι. Συνήθως κρατάει μια κιθάρα έτσι για το καλό. Και τι είναι αυτό που παίζει? Γρήγορα και "εντυπωσιακά" runs για να τραβίξει το ενδιαφέρον. Κανονικά θα πρεπε να είναι engaging που λένε και στο χωριό μου, να κάνει κάποια απλά μαθηματάκια, χαλαρά, να δείξει και τι κάνει σαν δάσκαλος, γιατί αυτό που είδα σίγουρα δεν είναι διδασκαλία. Ένας που μπορεί να παίζει γρήγορα δε σημαίνει ότι μπορεί και να διδάξει. Επιπλέον με το να βάζει 15 διαφημίσεις το δευτερόλεπτο να βγαίνουν από κάθε γωνία και με κάθε τρόπο σε ένα τόσο μικρό βίντεο - και σε ΚΑΘΕ βίντεο, είναι ξεκάθαρο ότι ο σκοπός τέτοιου περιεχομένου είναι να τραβήξει όσο περισσότερους αρχάριους μαθητές γίνεται.

Τώρα έχουμε χιπ χοπ και ραπ :) Γιατί έχεις ακούσει τίποτα το....νέο τα τελευταία 15 χρόνια? Εκτός από αναιμικά "έντεχνα " νιαουριΖματα ή φασον γάβγισματα? Για το mainstream μιλάω οκ ?όχι για τις underground εξαιρέσεις... Βρες μου ΕΝΑ λαϊκο τραγούδι της τελευταίας 15ετιας που να μπορεί να φτάσει έστω και στο μικρό δαχτυλάκι του αυτό εδώ (το βάζω με τα σωστά ακόρντα προς τιμήν του φίλου μου @Μανώλης Χναράκης :) )

Τι συγκρίνεις ρε φίλε. Σαφρίδια με μύδια. Τι κοινό έχουν; Ζουν στη θάλασσα. Εμένα μου αρέσουν τα σαφρίδια. Χέστηκε η οικουμένη. Άσε ένα καημένο τίτλο να αφορά το θέμα του… άνοιξε άλλο θέμα παραδίπλα.

σωραίος dim. Απο μένα είναι yes, προχώρα το εγχείρημα! Προτάσεις προς διόρθωση. Κάνε τα 18 λεπτά 13 (μη σου πω και 10) αφαιρώντας υλικό απο περιττό μπλά μπλα. Να είσαι περιεκτικός και άμεσος σε ότι λες. (φιλικά πάντα, εννοείται αυτά του στυλ "δεν είμαι pro, δε τα ξέρω όλα" όπως στην αρχή δεν αφορούν κανέναν οπότε πέταμα) Cut down to the chase που λένε και στην άγρια δύση. Φυσικά όσο καλύτερο πλάνο έχεις στο τι θες να παρουσιάσεις και όσο καλύτερη γνώση έχεις του τι παρουσιάζεις (δεν εννοω το cubase αλλά το Project σου) τόσο λιγότερα "εεε, μμμμ, χμμμ, αααα" θα έχεις να σου τρώνε χρόνο (μπορεί να μη τους φαίνεται αλλά το καθένα καταλαμβάνει το λιγότερο 3/4 του δευτερολέπτου και αν μαζευτούν......) Στο ίδιο μήκος κύματος του παραπάνω είναι και το να είσαι λίγο πιο γρήγορος στο χειρισμό του daw. Θές να σολάρεις 6 κανάλια συνεχόμενα μαζεμένα; Κλικ στο πρώτο => shift+κλικ στο έκτο (δηλαδή έχεις επιλεγμένα και τα 6) και πατάς "S" (για solo) ή "M" για mute αντίστοιχα και εφαρμόζεται σε όλα. Με όλα αυτά τα shortcuts και hotkeys κερδίζεις στο τέλος αρκετό χρόνο και κακά τα ψέματα, δεδομένου οτι το attention span του μέσου θεατή είναι πλέον πολύ μικρό σίγουρα θα βαρεθεί να σε βλέπει να σολάρεις και να ξεσολάρεις πχ 10 κανάλια. Φυσικά δε λέω να διαμορφώσεις το υλικό σου για να προσελκύσεις και άλλες ομάδες θεατών, ίσα ίσα. Μου άρεσαν πολύ οι ιστορικές αναφορές όπως πχ το τέχνασμα του ντουμπλαρίσματος που χρησιμοποιούσαν οι Steely Dan. Αυτά να τα κάνεις περισσότερα, αξίζουν. Τέλος, μη μιλάς ενώ παίζει η μουσική, δε σε ακούμε καθαρά. Η σταμάτα το και μίλα ή βάλε ένα chain comp.

Never liked him ...

Άντε γεια. χαχαχαχαχαχαχαχαχα

Ρε είσαστε για ψυχιατρείο όλοι. Εδώ ψάχνουμε κάποιον να θάψουμε, κι εσείς ανεβάζετε αυτά που σας αρέσουν. Ρε ΟΞΩ ....

Είναι ταμάμ. Δηλ. εγώ κάποτε ηλιθιοδώς τον ειπα Gary Moore απτα lidl, μετά τον άκουσα σε καναδυο τρία live και αναθεώρησα σε βαθμό να θεωρώ πως έχει μεγαλύτερο "βάθος" φρασεολογικά απο τον Gary και τελικα κατέληξα να μην ακουω κανένανε απο τους δυο γιατί πλήττω (sorry). Εκτός απο ένα απίστευτο live tribute του Γαρυ στο Jimmi. Δυστυχώς επίσης, κατέληξα ότι η Billie Eilish πχ. εχει περισσότερο ροκ αυτή τη στιγμή από οποιονδηποτε μπαρουτοκαπνισμένο -πιάσε άλλη μια φαντεζί πεντατονικη μάστορα- μεσήλικα κρουαζιερόπληκτο. Καημό το 'χω να ακουσω φρέσκο πράμα σήμερα, που να μην το καταλαβαίνω -ως μεσήλιξ- αλλά να παρασύρει τους νεολαίους στα κλάμπς και στα φεστιβάλς, όπως καλη ώρα ο Νιρβάνας, που ειναι και επικαιρος με την 6million Martin. Και όσο δεν εξιτάρει τίποτα νέο, θα σκάβουμε στα παλιά ξανα και ξανά. Ο Μποναμάσας βγαζει το γούστο του και το κάνει καλά. Στα 60-70s θα ήταν ένας βιοπαλαιστής σεσιονάς και θα ήταν καλός. Ίσως πολύ καλύτερος από αυτό που κάνει τώρα.

Εγώ μαλώνω με τον εαυτό μου. Από τη μια λέω ότι μου είναι συμπαθής και από την άλλη ότι πρέπει να περνάει χορδές στον ... Νομίζω το τερμάτισα. Praise me!

Είμαι καλύτερος από αυτόν. Απλά δεν ασχολούμαι. χαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχα

Εν τω μεταξύ έχει πλάκα ότι έχουμε μαζευτεί όλοι που δε μας αρέσει ο Vai και τη λέμε ο ένας στον άλλο που δε μας αρέσει.

Λοιπον ακουστε το σαφλ στο hot for teacher στο 100% και μετα ακουστε στο 75% ποσο καθαρα και γκρουβατα το παιζει. Just walking in the park Van Halen - Hot For Teacher intro 100%.mp3 Van Halen - Hot For Teacher intro 75%.mp3 (Δεν ξερω γιατι δεν βγαζει Player)

Αυτό είναι το πνεύμα. Είμαστε τρελούτσικο τσούρμο! @cigaret13 Ναι, εγώ κι η Άννα Βίσση.

Πω πω βαρεμάρα. 3 να ανεβοκατεβάζουν πεντατονικές. Μπράβο Σπύρο , με έκανες να σκεφτω πως περνάω υπέροχα που μενω σπίτι.

Πες τα χρυσόστομε! Φανταστικός και στο παίξιμο και στη σκέψη και σε όλα! Δίδαξε να πολλαπλασιαστεί το είδος σου, σας χρειάζεται η τέχνη!!!! Και πάλι μπράβο!

Πώς παίζετε κιθάρα με αυτές τις γκουμουτσες δεν ξεΥρω Αν πάω να παίξω ρυθμική κιθάρα με αυτό το σκαρπελο θα φύγουν οι χορδές παραμαζωμα. Ούτε για "lead'' με βολεύει γιατί είναι και πολύ μικρή και φεύγει από το χέρι αλλά σκοτώνει και το twang στις τυλιχτες λόγω βάρους. Nylon Nyflex από Planet Waves η Dunlop Ultex 0.73 και κΣερο ψωμί για εμένα. Αν δεν έχει flexibility η πένα απλά προσπερναω ,άντε να χρησιμοποιήσω tortex 0.88 αν θέλω κάτι βαρύτερο για heavy metal παίξιμο

Και που να το εβλεπες φρεσκο το 1985 στο ΣΕΦ με dire straits

@dimsonic @John Tzinieris και @loucas σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, αλήθεια σημαίνουν πολλά για μένα πόσο μάλλον στη συγκεκριμένη σύνθεση για κλασική κιθάρα που είναι και η πρώτη που επιχειρώ. Ξέρεις, όταν έχεις στην πλάτη σου πτυχία και διπλώματα οι προσδοκίες είναι (ή πρέπει να είναι) υψηλές. Υποτίθεται οτι γνωρίζεις το όργανο.... @pipityri δε νιώθω τα έχω καταφέρει ακόμα όπως θα ήθελα στο κομμάτι της ηχογράφησης, έχω δρόμο. Στο συγκεκριμένο χρησιμοποίησα ένα υπερκαρδιοειδές προς καβαλάρη και ένα tascam Dr-40 σε mode X-Y στοχεύοντας 12ο τάστο. Βέβαια τελικά θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου και μόνο με το πρώτο μιας και τα bi-tones στο συγκεκριμένο έργο παίζονται σχετικά δυνατά. Μεγάλο πλεονέκτημα οτι στην κλασική κιθάρα, και δη στη δική μου, το action των χορδών το λές και ψηλό, έτσι έχει χώρο η χορδή για να παλεί απο την πίσω πλευρά του δαχτύλου και να ακουστεί η τεχνική αυτή, αλλιώς, με χαμηλό action, είναι δύσκολο εώς ανούσιο.

@pipityri Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ!!! Με το θέμα του κουρδίσματος (scordatura), πειραματίζομαι έτσι κι αλλιώς πολύ καιρό προσπαθώντας ελεγχόμενα να ξεβολέψω τον εαυτό μου απο την περπατημένη (κλίμακες, συγχορδίες κλπ). Φυσικά όχι οτι έχω κατακτήσει την περπατημένη και πάω για καινούρια...απλώς ερεθίζει το αυτί μου και το μυαλό μου περισσότερο. Πραγματικά ξεπετάγονται πολύ ενδιαφέροντα πραγματάκια με τα διαφορετικά κουρδίσματα, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Ελπίζω στο μέλλον να βρώ ένα δύο που θα με βολέψουν τόσο ώστε να τα υιοθετήσω. Στο συγκεκριμένο κομμάτι το κούρδισμα που επέλεξα ήταν αποτέλεσμα αφενός του αρμονικού δομικού υλικού που χρησιμοποιώ και αφετέρου για να μπορέσω να ελέγξω τους φυσικούς αρμονικούς και τα bi-tones της αρεσκείας μου.

Με το Clavinet του Superstition κατάλαβα επιτέλους τι θα πει "groove". Είναι η απόλυτη άσκηση που ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι μπορείς να παίξεις σχετικά εύκολα. Μου θυμίζει τα αργά κιθαριστικά σόλο του Gilmour, που όταν τα ακούς ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι μπορείς να τα παίξεις. Και τελικά τα κουτσοπαίζεις αλλά ΔΕΝ ακούς αυτό που θα ήθελες. Και δεν έχω βρει ένα tutorial κάποιου γιουτουμπερά που να δείχνει σωστά το Clavinet part. Όλοι ξεκινούν με το disclaimer ότι "δεν πρόκειται για ένα τρακ αλλά για κάμποσα οπότε δεν είναι δυνατό να το παίξεις όπως το ακούς" κλπ κλπ. Ναι, αλλά όταν ακούς τον S.W. live μια χαρά το παίζει και πολύ περισσότερο μια χαρά το γκρουβάρει. Τον ήξερα για δεκαετίες, τους τελευταίους μήνες τον έχω ανεβάσει ΠΟΛΥ ψηλά στην καλλιτεχνική μου εκτίμηση.

Και μια σχετικη ιστοριουλα. Ηταν μια τζαζ μπαντα απο ΝΥ που συνηθιζε να περναει να παιζει Αθηνα. Μια φορα ηρθε με διαφορετικο πληκτρά. - Τι εγινε ρε παιδια ο Ιτααλ? - Α δεν τα'μαθες? Εγραψε ενα κομματακι που εγινε σουξε και ειναι διακοπες τωρα. - Ποιο κομματακι? - Το smooth.

Πολύ ωραίο το βίντεο, απλό αλλά ακριβώς στο θέμα που θέλει να μεταδώσει κατά τη γνώμη μου. Και η μουσική είναι επίσης πολύ ωραία και δένει με το βίντεο.

Ο Josh είναι παιδί των 90'ς και οι παικτικές του αναφορές είναι στις μπάντες της εποχής του που το χρησιμοποίησαν, φυσικά με τελείως άλλο τρόπο απο τον Hendrix, αφου το ύφος ακολουθούσε περισσότερο chord work. Παρα ταύτα είναι ιστορικά σωστός και απο τη στιγμή που ξέρει την ιστορία του, δεν εμφανίζεται να παριστάνει πως ανακάλυψε τον τροχό, όπως αρκετοί απο άγνοια ενω έτσι προσθέτει ή εξελίσσει θετικά πάντα σύμφωνα με τις αντιλήψεις του.