Πίνακας συμμετοχής

εξαιρετική περίπτωση φίλε μου. Εύχομαι καλά παιξίματα !

Τα σπάτε ρε παιδιά, μπράβο! Πολλά like! ''... και σεξ έχω κάνει μέσω του noiz.. '' Κώστα μου το εισαγωγικό σου σημείωμα σκορπά έμπνευση και ελπίδα σε όλους μας! Πάντα τέτοια!

Πόσο γαμάτο

Και εμένα θα άρεσε να είχα low gain ήχο, με μπολικο σαστεην, αλλά ο Κώστας είχε συγκεκριμένο ήχο στο νου για το κομμάτι. Το σόλο του, πάντως, είναι το αγαπημένο μου σημείο του κομματιού...

Μ’ άρεσαν το εκπληκτικό intro και το backing του κομματιού καθώς και η πλειονότης των νοτών του Γιώργου. Δεν μ’ άρεςε ο ήχος της κιθάρας και το αχαρακτήριστο σόλο αρμόνίου.

Είπα και εγώ να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, σε σχήμα telecaster. Έριξα την παραγγελία μου από το musicstore, και έπειτα από 10 μέρες αναμονής, η κιθάρα ήρθε ελαττωματική, οπότε και επεστράφη την επόμενη μέρα (δλδ σήμερα). Πέρασα μερικές ώρες μαζί της, και λέω να γράψω τις πρώτες μου εντυπώσεις από αυτό το όργανο. Για όσους δεν την γνωρίζουν, η G&L (το L προέρχεται από το Leo Fender, ο οποίος ήταν και συνιδρυτής της) είναι μια πολύ ποιοτική εταιρεία, της οποίας τα αμερικάνικα μοντέλα έχουν εφάμιλλες προδιαγραφές με τις fender. Εκτός από US μοντέλα, η εταιρεία αυτή παράγει και μια πιο οικονομική σειρά, στην Ινδονησία. Πρόκειται για κιθάρες με τιμή 500-800 ευρώ, οι οποίες έχουν πολύ καλό φινίρισμα, και υλικά κατασκευής (θεωρητικά, ανώτερα σε σχέση με classic vibe). Αισθητική Είναι μια από τις πιο όμορφες telecaster style κιθάρες που έχω δει, μέχρι 1000 ευρώ. Το clear orange χρώμα, το οποίο πιο πολύ θυμίζει κεραμιδί, δίδει αρκετούς πόντους, καθώς δεν είναι συνηθισμένο, και αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τα πανέμορφα νερά του σώματος. Και το μανίκι, επίσης, πολύ όμορφο με ωραία νερά. Μου άρεσε πολύ το γεγονός ότι το truss rod είναι τοποθετημένο από την πάνω πλευρά του μανικιού, και από πάνω έχει κολληθεί η maple ταστιέρα. Έτσι, η πίσω πλευρά του μανικιού κερδίζει έξτρα πόντους ομορφιάς. Από την άλλη, το βασικό αισθητικό ελάττωμα της ASAT είναι το headstock, καθώς είναι μεγάλο και με περίεργο σχήμα, το οποίο σίγουρα ξεχωρίζει από το αντίστοιχο μιας fender. Και σε συνδυασμό με την ασυνήθιστη γέφυρα, δίδεται η αίσθηση ενός εκκεντρικού σχεδιασμού, κάτι που δεν είναι πάντα καλό, εμπορικά. Προσωπικά, δεν μου έκανε το κλικ, από κοντά, σαν σύνολο. Σαν να της λείπει η ταυτότητα, σχεδιαστικά. Ίσως φταίει που δεν είχα και προηγούμενη εμπειρία με G&L. Ποιότητα κατασκευής Ο λόγος που προχώρησα στην αγορά της, ήταν τα “εντυπωσιακά” specs, σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Το σώμα είναι από swamp ash, και έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στις ενώσεις των τριών κομματιών, καθώς δεν είναι ορατές (οι ενώσεις). Στο λουστράρισμα έγινε, επίσης, καλή δουλειά, και πέραν τη ζημιάς, δεν υπάρχουν ατέλειες. Το hard rock maple, με medium C σχήμα, μανίκι μου άρεσε αρκετά καθώς το ένιωθα βαρύ στο χέρι μου. Δεν έχω προτίμηση σε κιθάρες που το μανίκι τους μου δίδει την εντύπωση πως είναι ελαφρύ, και η συγκεκριμένη ήταν εξαιρετική στο σημείο αυτό. Μάλιστα, το μανίκι ήταν και η αιτία του σχετικά μεγάλου βάρους της, παρότι ως ημι-κουφωτή θα έπρεπε να είναι πούπουλο. Τα medium jumbo τάστα ήταν αρκετά καλά τοποθετημένα, χωρίς να προεξέχουν κοφτερές άκρες κλπ. Η όλη αίσθηση του μανικιού θυμίζει MIM telecaster μανίκι. Ίσως λίγο πιο παχύ και με ταστιέρα που με βόλεψε περισσότερο για bending. Το φινίρισμά του αναφέρεται ως “vintage tint satin finish”. Το hardware, επίσης, αναβαθμισμένο σε σχέση με μια classic vibe. Η ατσάλινη γέφυρα, σήμα κατατεθέν της G&L, με τα έξι brass βίνταζ βαγόνια μοιάζει αρκετά ποιοτική και προδιαθέτει για λεπτομερή ρύθμιση intonation (δεν πρόλαβα να κάνω). Τα χειριστήρια μοιάζουν στιβαρά, και λειτουργούν σωστά και αθόρυβα (στον 3 way switch αναφέρομαι). Τα ποτενσιόμετρα περιστρέφονται έχοντας μια αντίσταση, κάτι που προσωπικά δεν προτιμώ, καθώς με δυσκολεύει να τα ανοιγοκλείνω, γρήγορα, με το μικρό δακτυλάκι. Τα κλειδιά κουρδίσματος θα τα προτιμούσα να ήταν vintage, αλλά και τα standard sealed είναι μια χαρά. Έχουν ομαλή, ακριβή λειτουργία, και σίγουρα συνδράμουν στο γεγονός ότι δεν μου ξεκούρδισε καθόλου η κιθάρα όση ώρα έπαιζα. Οι μαγνήτες είναι made in USA και είναι οι ίδιοι που χρησιμοποιούνται στα αμερικάνικα μοντέλα. Ο ΜFD (magnetic field desigh) bridge μαγνήτης, σχεδιασμένος από τον Leo, δεν θυμίζει συνηθισμένο telecaster μαγνήτη, τόσο ηχητικά όσο και σχεδιαστικά. Έχει κεραμική μπάρα, και δίδει τη δυνατότητα για ρύθμιση ύψους κάθε πόλου ξεχωριστά. Τον μέτρησα στα 6,2 Kohm. Ο μαγνήτης στη θέση neck, είναι alnico 5, σχεδιασμένος από τον Paul Gagon, και είναι μετρημένος στα 4,2 Kohm. Αίσθηση κατά τη χρήση Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος όταν την πιάνει, είναι το σχετικά μεγάλο βάρος αλλά και η στιβαρότητα που έχει. Σε σχέση με μια τυπική telecaster, όπου οι γωνίες του σώματος κουράζουν στο πολύωρο παίξιμο, είναι αρκετά πιο άνετη, καθώς οι γωνίες έχουν μετατραπεί σε καμπύλες. Με τον τρόπο αυτό, δεν κοκκινίζει το χέρι στο σημείο του πήχη που ακουμπά το σώμα. Το μανίκι είναι πραγματικά πολύ άνετο, και το χέρι κινείται χωρίς να “κολλά” στο φινίρισμα. Οι διακόπτες και τα χειριστήρια είναι ακριβώς εκεί που πρέπει να είναι (δεν έχει διαφορά με μια telecaster), άρα ο μέσος χρήστης telecaster θα νιώσει πολύ οικεία παίζοντας την κιθάρα αυτή. Ο 3-way switch είναι αρκετά προσεγμένος. Έχει μαλακή λειτουργία, και δεν προβληματίζει όταν από τη θέση bridge θέλω να πάω σε κάποια άλλη θέση, διότι το πιάνεται πιο εύκολα και δεν κολλάει εντελώς στο ποτενσιόμετρο της έντασης. Η κιθάρα ήρθε, πολύ καλά σεταρισμένη (σε σχέση με το απαράδεκτο σετάρισμα της classic vibe). Πέρα από το truss rod που ήθελε ρύθμιση, όλα τα άλλη μου φάνηκαν πολύ καλά ρυθμισμένα. Θα έπρεπε να ξεκινήσω να κάνω ελέγχους με μεζούρα και κουρδιστήρι για να δω εάν κάτι χρειάζεται επιπλέον ρύθμιση. Ήχος Ο ήχος, όπως προανέφερα, δεν είναι ο τυπικός μιας telecaster. Ο bridge κεραμικός μαγνήτες, είναι πολύ πριμάτος, σχετικά σκληρός, και , “αρπάει” πιο εύκολα σε σχέση με έναν τυπικό tele μαγνήτη. Είναι αρκετά touch sensitive, του αρέσουν τα καθαρά, αλλά πιο πολύ του αρέσουν τα πιο βρώμικα. Από την άλλη ο neck humbucker έχει πιο συμβατικό ήχο, και παρότι είναι αρκετά dark sounding, δένει άριστα με τον bridge. Είναι αρκετά πιο “γλυκός”, ηχητικά, και πολύ διαυγής. Όντας πιο low output, είναι σεταρισμένος πιο κοντά στις χορδές (περίπου 1,5-2mm, έναντι 3-3,5mm του bridge), αλλά έχει ακριβώς την ίδια ένταση και ηχόχρωμα με τον bridge. Εκπληκτικό ταίριασμα, το οποίο φαίνεται και στην μεσαία θέση, όπου ο ήχος είναι επίσης εξαιρετικός. Το twang υπάρχει, αλλά δεν είναι στο 100%. Ο ηχητικός χαρακτήρας είναι διαφορετικός από μια telecaster, αλλά η ποικιλία στους παραγόμενους ήχους είναι εξίσου μεγάλη. Μπορεί να παίξει κανείς από jazz (o neck μαγνήτης είναι ταμάμ για τη δουλειά αυτή), μέχρι και ροκ. Δοκίμασα την κιθάρα στον Marshall origin 20, όπου και έπαθα την πλάκα μου με τον ήχο. Φοβερή ατάκα, καθαρότητα και διαύγεια. Πολύ καλό το ταίριασμα. Στη συνέχεια, δοκίμασα στον vox MV50 (ήχος blackface), όπου δεν μου πολυάρεσε τόσο. Επίσης, δεν μου άρεσε και με τον bugera T5 που έχω σε άλλο δωμάτιο. Ίσως εάν ρύθμιζα καλύτερα τους μαγνήτες να άλλαζε κάτι. Έκανα μια ηχογράφηση με τον Blackstar HT1R σε καμπίνα 1x12, και ο ήχος ήταν αρκετά καλός. Όχι, πλήρως, του γούστου μου. Ηχητικά κλιπ gl clean.mp3 gl crunch.mp3 gl dirty.mp3 Προβλήματα που αντιμετώπισα. Μόλις άνοιξα τη συσκευασία και έβγαλα την κιθάρα από το προστατευτικό νάιλον, σοκαρίστηκα, καθώς δίπλα στο control plate υπήρχαν ραγάδες/σκασίματα στο φινίρισμα, τα οποία ξεκινούσα από την τρύπα την βίδας. Θα έλεγε κανείς πως μόλις βιδώθηκε πρώτη φορά η βίδα, το λούστρο ράγισε σαν το γυαλί. Πιθανόν να έχει πάθει ζημιά και το ξύλο εσωτερικά, αν και κάνοντας δακτυλοσκόπηση (αφαιρώντας το control plate), δεν αντιλήφθηκα ζημία στην εσωτερική πλευρά. Δεύτερο, και μικρότερο πρόβλημα, ήταν η απουσία μια μαύρης κουκίδας από το 12ο τάστο, στο πλάι του μανικιού. Κατασκευαστική ατέλεια. Τρίτο, που παρατήρησα, είναι ότι μια βίδα από εκείνες του pickguard προεξείχε και όσο κι αν βίδωνα, αυτή δεν έλεγε να μπει βαθύτερα μέσα στο ξύλο. Τέταρτο, και αυτό είναι υποκειμενικό, δεν μου άρεσε το headstock, καθώς ήταν μακρύ και πλατύ. Μου κάνει εντύπωση το γιατί μου έστειλαν την κιθάρα σε αυτή την κατάσταση. Είχε ταμπέλες και χαρτιά όπου έγραφαν ότι είχε ελεγχθεί. Επίτηδες την έστειλαν και ήλπιζαν ότι με 30 ευρώ partial refund (τόσο έδιναν) θα την κρατούσα? Ή απλά δεν υπήρχε έλεγχος πραγματικός. Να σημειώσω ότι η συσκευασία ήταν άψογη. Specifications  CONSTRUCTION: bolt-on  SCALE: 25 1/2"  PICKUPS: G&L AS4255C Alnico neck humbucker, Leo Fender†-designed G&L MFD™ single coil bridge pickup made in Fullerton, California  BODY WOOD: semi-hollow Sassafras with twin voice chambers and f-hole  NECK WOOD: Hard-Rock Maple with Maple or Rosewood fingerboard  NECK WIDTH AT NUT: 1 5/8"  NECK RADIUS: 9 1/2"  NECK PROFILE: medium C  FRETS: 22 medium jumbo, nickel  TUNING KEYS: 18:1 ratio, sealed-back  BRIDGE: traditional boxed-steel bridge with individual brass saddles  CONTROLS: 3-position pickup selector, volume, tone

Νά'σαι καλά ομορφάντρα μου....

εδώ σε ηλικία 13 ετών ο Louis Shelton που παίζει στο low down με τον Boz !

Ψάξε το στο reverb... Gitarren & MEHR

Κουκλάρα! Καλορίζικη! Κάποια στιγμη, που θα έχω χωνέψει το headstock, θα ξαναχτυπησω μια...

Επανέρχομαι στα του review, αφού εδώ και λίγες ημέρες έχω στα χέρια μου μια G&L ASAT CLASSIC Bluesboy! Νομίζω στα χρήματά της δεν έχει αντίπαλο, φτάνει να μην την συγκρίνει κάποιος με κλασσική tele που έχει μονό μαγνήτη στη neck θέση, γιατί ο neck humbucker δίνει άλλο ήχο! Πιό ζεστό, με πολλά μπάσα και μεγαλύτερη ένταση - πράγμα που για εμένα ήταν ζητούμενο. Ο συνδιασμός neck humbucker με τον κλασσικό tele-bridge δίνει σε όλες τις θέσεις πιο ζεστό και γεμάτο ήχο, αλλά είναι λίγο λιγότερο punchy. Επίσης ο humbucker οδηγεί λίγο καλύτερα τα drives με καλύτερο sustain! Το μπράτσο είναι με medium C profile, τα τάστα medium-jumbo με καλά στρογγυλεμένες άκρες και τα κλειδιά με 18:1 ratio! Είχα παίξει πριν λίγες ημέρες με μια αντίστοιχη Αμερικάνα ASAT Bluesboy και προτίμησα αυτή την κιθάρα -εκτός των πολύ καλών reviews που είχα διαβάσει- βασικά για 2-3 λόγους έναντι κάποιας Fender. Ο ένας είναι ότι δεν αντέχω τα narrow-tall τάστα που βάζει η Fender στα περισσότερα από τα τελευταία της μοντέλα. Επίσης δεν μου αρέσει στην όψη το Pau Ferro που βάζει σε όλα τα μοντέλα χαμηλο-μεσαίας τιμής καθώς και το ότι προτιμώ τελικά το κλασσικό glossy finish στο neck. Γενικά πρόκειται γιά ένα πολύ βολικό όργανο, με βάρος στα 3,2 Kg και αρκετά όμορφο! Τώρα όσον αφορά το σχήμα του headstock κι έμένα στην αρχή με ξένιζε, τώρα που παίζω και βλέπω την κιθάρα, το αντιμετωπίζω σαν κάτι λίγο διαφορετικό με μια αρτίστικη προσέγγιση από τη μεριά της G&L, που τελικά μου αρέσει! Μη ξεχνάμε πως αντικειμενικά το headstock της telecaster ήταν-είναι 'άσχημο' αλλά τελικά πολύ γοητευτικό και σε συνδιασμό με το φετίχ που έχουμε αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια, το κάνει classic! Η κιθάρα έφτασε με πολύ καλό set up, έτοιμη να παίξει. To neck πολύ καλά ρυθμισμένο για τις 10άρες που φορούσε, αλλά γι' αυτό μπορεί και να ευθύνεται το συγκεκριμένο μαγαζί που παραδίδει τα όργανα έτοιμα και μπράβο του! Κρίμα που δεν υπάρχει στην Ελλάδα κάποιο μαγαζί να φέρνει τις G&L, γιατί πρόκειται για πολύ αξιοπρεπή όργανα που ατυχώς δεν τα γνωρίζει ο κόσμος!!

Και μη ξεχνάμε το καμάρι της Ηπείρου (Herbert Von Karajan) από την οικογένεια των Καραγιανναίων... Και αυτό το άκουσα κάποτε και άλλα πολλά, που δείχνουν την παθογένεια της φυλής μας..

Αυτήν ακριβώς την "αφέλεια" ήθελα τότε να αποδώσω Στράτο... Ή prog "φάση"μου δεν μ'έχει εγκαταλείψει ποτέ φίλτατε.... απλώς εδώ και κάποια χρόνια την έχω συγκαλύψει.... Αλλά όπως λέει κι ο σοφός λαός.."πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικιά μας θά΄ναι"...

δεν είσαι για σκληρά εσύ... όταν θα φέρεις εκείνο το ρεβανί, θα βγάλω το ακκορντεόν απ τη θήκη και θα τζαμάρουμε

το δεύτερό μου όργανο..... μεταξύ 10-13... αμα σας πω ότι το έπαιξα Live στο....κατηχητικό....

Δεν είναι να σπας το κεφάλι σου με αυτά τα πράγματα. Το YPT-360 που αναφέρεις είναι αντίστοιχο του παλαιότερου PSR-E363. Το PSR-E373 είναι αντίστοιχο του YPT-370. Οπότε μεταξύ YPT-360 και PSR-E373, σαφώς το PSR-E373.

Είπαμε προχτές ξανα για τον Christopher Cross, εναν παράξενο μουσικό που εμφανίστηκε ως διάττων αστέρας, στον πρώτο του δίσκο έπαιξε όλη η αφρόκρεμα του LA και μετά.....τζίφος. Από τον δίσκο αυτό εκτός απο τον Jay Graydon που αναφέραμε και τον Eric Johnson υπήρξε συμμετοχή κι από τον Larry Carlton. Ενα εξαιρετικά μεστό σόλο. Εδώ στο 1.50 από τον δίσκο (δεν σας βαζω απ ευθείας το σόλο, δεν έχει νόημα) και εδώ από έναν ας πούμε "συμμαθητή" μου.... :)

Κι αυτός ασούμε Έλληνας πρέπει να είναι https://dandreausa.com/

Ελα ντε... κι αυτά ελληνικά απο το Βέλγιο είναι. Ασε που και οι Αβορογινιοι της Αυστραλίας απο την Ελλάδα έρχονται. Ξέρεις πως λένε τη βάρκα; Πιρόγα! Υ.Γ. Αυτό μου το είπε σαν αποκάλυψη, παραγωγός ΕΛληνικής εκπομπής στο ραδιόφωνο.

Μα τι ερώτημα είναι αυτό; Ξέρεις πόσες βέρες ελληνίδες ξέρω με δεύτερο όνομα Σίλβια και Σαμάνθα; Όπως είπες και Ερνέστο διαθέτουμε. Ασε που αμα πας στην Λιθουανία θα βρεις τους μισούς να ονομάζονται με Ελληνικά και Λατινικά ονόματα. Ευγένιος, Κωνσταντίνος, Αλέξανδρος κλπ. Και στα επίθετα δεν πάνε πίσω. Πολύ ελληνοφέρνουν.

το album οπως και το single προωθηση θελουν. Πρεπει ο καθενας να σκεφτει τι αντιπροσωπευει και τι εικονα θελει να βγαλει προς τα εξω και φυσικα ολα ειναι συναρτηση χρονου και προυπολογισμου

Εδώ σηκώνει πολλή κουβέντα. Για να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε πληροφορίες, να τις κατανοήσουμε και να κρίνουμε την εγκυρότητα τους, πρέπει να έχουμε ένα Χ υπόβαθρο. Η κοινή λογική δεν φτάνει, διότι μπορεί εμείς να καταλαβαίνουμε ένα πράγμα που διαβάζουμε και να το αποδεχόμαστε, αλλά έχουμε άγνοια από άλλα δεκαπέντε πράγματα που μας επηρεάζουν και λειτουργούν παράλληλα. Γι'αυτό και ο συνεπης διατροφολογος στο πρώτο ραντεβού ζητά γενικες εξετάσεις, και επι δυο ώρες σε κάνει συνέντευξη για την υγεία σου, για τις συνήθειές σου, τις προτιμήσεις σου κλπ. Εκείνος, που έχει το υπόβαθρο και τη γνώση, ειναι σε θέση να επεξεργαστεί τα δεδομένα και να καταλήξει στην κατάλληλη δίαιτα. Νικο, συμφωνω μαζί σου, και εγώ κάνω πολλές φορές το ίδιο με σένα, και τις περισσότερες μου βγαινει σε καλό. Απλά, καλό είναι να αναφέρουμε όλους περιρισμους και τα πιθανά ρίσκα, και να λέμε ποιο είναι το ορθό.

Είμαι κάπως σκεπτικός με αυτά που διαβάζω. Σαφώς, δεν είμαστε ειδικοί στο συγκεκριμένο κομμάτι, και όποια συμβουλη δίδουμε, δε σημαίνει ότι είναι η ενδεδειγμένη. Μπορεί σε κάποιον να δουλεύει πχ η διαλειματική και να χάνει κιλά, αλλά σε κάποιον άλλο μπορεί να μη δουλέψει, ή να δουλέψει έχοντας και επιπτώσεις στην υγεια του. Βίντεο που το εξηγεί επιστημονικά, δε μου λένε και κάτι, καθώς τα περισσότερα δεν είναι έγκυρα. Είναι καλό να επισκεπτόμαστε έναν ειδικό για τόσο σημαντικά θέματα υγείας. (Αυτό το γράφω για όσους μας διαβάζουν και πιθανόν να θέλουν να δοκιμάσουν). Με λίγα λόγια, δεν γνωρίζω εάν είναι καλό για την υγειά μας να ακολουθούμε τόσο δραστικές δίαιτες. Χρειάζεται η συνδρομή ειδικού. Η άποψή μου, χωρίς να είμαι ειδικός, είναι ότι εάν κάποιος θα μείνει πολλές ώρες νηστικός, και ξεκινήσει να αθλείται, τότε σίγουρα να αρχίσει να καίει πολύ λίπος. Όμως, μαζί με το λίπος θα ξεκινήσει να καίει και μυϊκό ιστό. Και γενικότερα το σώμα του θα σοκαριστεί. Oi 1500 θερμίδες, μπορεί να είναι αρκετές για κάποιον και πολύ λίγες για κάποιον άλλον. Για παράδειγμα, πριν λίγο καιρο έτρωγα πάνω απο 3000 θερμίδες ημερησίως, έτρωγα ανα 2,5-3 ώρες, ακολουθώντας το εβδομαδιαίο πρόγραμμα διαιτολόγου. Σε συνδυασμό με γυμναστική (3-4 φορές τη βδομάδα όργανα, και λίγη ποδηλασία), έχασα κοντά 20 κιλά καθαρού λίπους μέσα σε 6-8 μήνες, αυξάνοντας κατά 3 κιλά τον μυικό μου ιστό (κάθε 15 μέρες έκανα λιπομετρήσεις ωστε να ελέγχω). Περιττό να πω ότι δεν πείνασα ποτέ, καθώς είχα 5 γεύματα την ημέρα. Επισκεφτείτε/εμπιστευτείτε τον διατροφολόγο της γειτονιάς σας.

To κυρίως πρόβλημα με τη συμμετοχή στο noiz είναι το ότι σου μεγενθύνει το GAS σε επίπεδα μη ανθρωπίνως έλεγξιμα. Στον αντίποδα, σου προσφέρει επιλογές ευχαρίστησης που δεν είχες διανοηθεί Herman Miller Aeron και Secretlab Magnus - εξαιτίας του νήματος - Ευχαριστω noiz