Πίνακας συμμετοχής

Δεν είμαι υπερβολικός. Ισχύει στο ακέραιο. Μάλιστα την πληροφορία τη βρήκα για την Forte στο Gearspace και μου έκανε εντύπωση. Αλλά το δοκίμασα και ισχύει. Χαμηλότερα latencies και λιγότερα glitches. Θα πρότεινα σε όποιον δουλεύει με Focusrite να κάνει μια δοκιμή. Ένα λεπτό παίρνει έτσι κι αλλιώς. Λένε ότι οι drivers της για OSX είναι καλύτεροι, αλλά δεν έχω δοκιμάσει. Επίσης, δεν μπορώ φυσικά να ξέρω για όλη τη σειρά της Focusrite αλλά αν συζητάμε για τις Clarett, η Forte ήταν σε εντελώς άλλο level: σε επίπεδο RME Babyface και Apogee Duet και σε παρόμοιο price range. Μάλιστα οι προενισχυτές της μου άρεσαν πολύ περισσότερο από της RME και περισσότερο ακόμη και από της Apogee που είχαν μεν περισσότερο punch αλλά μου ακούγονταν πιο "στενοί" (όποιος κατάλαβε κατάλαβε) -(Edit: Μου φαινόταν ότι η Apogee "έκοβε" μπάσα). Γι αυτό και έχω ακόμη την Forte: Γιατί παρόλα τα προβλήματά της μπορώ να γράψω με φορητότητα οτιδήποτε χωρίς να αισθάνομαι ότι μου λείπει το εξωτερικό preamp. Παρόλα αυτά έχω σκεφτεί πολλές φορές να τη βάλω στις αγγελίες και να πάρω κάτι με καλύτερους drivers. Όσο για την Scarlett είχα μια V2 η οποία δε μου άρεσε σε κανένα level, είχε κι αυτή διάφορα ζητήματα, την οποία όμως δεν κράτησα πολύ γιατί βρήκα τη Forte ευκαιρία κι αναβάθμισα. Σε μια Scarlett V1 φίλου όλες οι κιθάρες peakαραν, αλλά αυτό δεν ήταν θέμα drivers αλλά προενισχυτών μάλλον. Πάντως η V1 ήταν εντελώς άχρηστη για κιθαρίστες. Γενικά οι Scarlett έκαναν τη φήμη τους ως οι πρώτες πολύ φθηνές κάρτες που παίζανε, όταν στο ίδιο price range δεν υπήρχε τίποτα το αξιόλογο. Σήμερα δεν βρίσκω κανένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε αυτές. Και τα παράπονα γι τους drivers στα fora συνεχίζονται απ όσο διαβάζω. Απλά πρόλαβε κι έκανε όνομα κι έτσι σήμερα είναι κάτι που προτείνεται με κλειστά (όντως) μάτια. Τώρα αν απλά κάποιον τον ενδιαφέρει μια light μίξη, όλες θα κάνουν τη δουλειά. Αν θέλει software monitoring όμως για effects, virtual instruments κλπ, ας κοιτάξει καλύτερα αλλού. Και γιατί να μην κοιτάξει δηλαδή αφού το νόημα είναι να πάιρνεις το καλύτερο δυνατό που μπορούν να σου προσφέρουν τα χρήματά σου. Οι κάρτες που πρότεινα σε παρόμοιο price range έχουν πολύ καλά reviews. Την presonus την έχει και φίλος μπασίστας που συνεργαζόμαστε και είναι μια χαρά. Η ποιότητα της UA νομίζω δεν είναι κάτι που συζητείται. Και όλες αυτές και μαζί η Arturia δίνουν και πολύ περισσότερα και χρήσιμα "δώρα". Η UA για plugins για mixing περισσότερο, η Arturia περισσότερα synths και η Presonus ένα πάρα πολύ καλό DAW συν τοις άλλοις.

Μόνο με τον πίνακα του Μπασκια στην πρώτη φωτογραφία αγοράζεις πάντως 2-3... τετράγωνα στην Αθήνα :) Η κορνίζα του πάντως είναι ΕΝΤΕΛΩΣ φάουλ.

Αυτός ο θόρυβος που άκουσα δεν είναι από τις κιθάρες-μαγνήτες.Μαλλον το δίκτυο σου είναι χάλια οπότε μην ξοδέψεις χρήμα και χρόνο για τις κιθάρες διότι μάλλον μια τρύπα στο νερό θα κάνεις.

Επειδή έχω και gen1 και gen2 2i2, έχω να πω τα εξής. Η gen 1 είχε θέματα υλικολογισμικά και συναισθηματικά. Σε λάπτοπ με windows 7 πέταγε μπλε οθόνες συνεχώς, οι οποίες λύθηκαν με πολλές αναβαθμίσεις bios. Σε σταθερό με windows 10, είχε θέματα με μπλε οθόνες, λόγω πολιτικών ενέργειας usb. Στην πραγματικότητα από εκεί ξεκινάνε όλα τα προβλήματα. Με καινούργιο beta driver που εγκατέστησα, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. (Ο driver μάλιστα κυκλοφόρησε ύστερα από αναφορά παρατηρητικού χρήστη, που δίαγνωσε το πρόβλημα σε ασυμφωνία μεταξύ quick boot των windows 10 και των driver). Latency, crackle, τσαφ τσουφ, ποτέ. Ακόμα και υπό το προβληματικό καθεστώς, όταν λειτουργούσε, λειτουργούσε. Η gen 2 απλά δουλεύει. Δεν μου έχει κάνει κάτι ποτέ. Μπορει να ειμαι και τυχερός.

Είναι πολύ όμορφο.

Ρε παιδιά αφού τη σχολιάσαμε την κοπέλα πριν ένα μήνα. 20 σελίδες είχε πάει πάλι, τι άλλο να πούμε; Ενα κορίτσι που είναι αρχάρια στην κιθάρα που αν δεν έδειχνε ό,τι δείχνει, δε θα είχε ούτε το 1/3 των views. Υπάρχουν δεκάδες, για να μην πω εκατοντάδες, κανάλια σαν το δικό της. Αρκεί κανείς να διαβάσει τα σχόλια των ούγκανων στα βίντεο της, τα οποία και δεν σβήνει, για να καταλάβει ότι ουδόλως την ενδιαφέρει που η συντριπτική πλειοψηφία βλέπει τα βιντεάκια της, όχι για την κιθαριστική της δεινότητα.

Που να τις καθάριζες κιόλας....

Σας φαίνεται κι εσάς ότι ξεπερνάει τα όρια του κιτς, ή εγώ είμαι ο "περίεργος"...; Edit: Κι αυτές οι σκάλες ρε παιδιά...! Μόνο που τις βλέπω κουράζομαι..

Καλησπέρα. Νομίζω ότι και η Universal Audio Volt και η Arturia Minifuse μου φαίνονται καλύτερες προτάσεις απ την Scarlett. Πρώτον γιατί οι drivers της Focusrite είναι γνωστοί μόνο για τα προβλήματά τους και δεύτερον και γιατί και η UA και η Arturia δίνουν πολύ καλύτερα "δώρα" σε software μαζί με την κάρτα. Αν μάλιστα ξεκινούσα με τις γνώσεις που έχω τώρα θα πήγαινα ένα τσικ πιο πάνω σε budget και θα έπαιρνα αυτην: https://www.thomann.de/gr/universal_audio_volt_276.htm , μιας που θεωρώ ότι ενσωματωμένος compressor είναι must για tracking σε κάποιες περιπτώσεις οπότε ξεμπερδεύεις μια και καλή. Όσο για εύκολο DAW, o αδιαμφισβήτητος βασιλιάς της ευκολίας είναι το Presonus Studio One. Όλα είναι drag & drop και όποιος έχει συνηθίσει τα windows το μαθαίνει πανεύκολα + ότι έχει πολλές σύγχρονες ευκολίες χωρίς να γίνεται υπερβολικό όπως κάποια άλλα. Αν καταλήξεις σε αυτό θα μπορούσες είτε να ξεκινήσεις με μια φθηνή έκδοση ή να αγοράσεις απευθείας αυτό το πολύ καλό interface που το δίνει δώρο: https://www.thomann.de/gr/presonus_studio_26c.htm Για πρώτο μικρόφωνο εγώ θα πήγαινα απευθείας στο κλασικό δυναμικό Shure SM58 https://www.thomann.de/gr/shure_sm58.htm. Γράφει πολύ ωραία και φωνές και κιθάρες και ως αρχάριος θα έχεις πολύ λιγότερα προβλήματα απ ότι με τα φθηνά πυκνωτικά. Βασικά η γνώμη μου είναι ότι τα πυκνωτικά κάτω απ την περιοχή του 1000ρικου περισσότερα προβλήματα δημιουργούν, παρά λύνουν. Βέβαια εγώ έχω σταματήσει να γράφω με mics στο σπίτι τις ηλεκτρικές κιθάρες πλέον. Πηγαίνω απ τον ενισχυτή-attenuator-impulse response κι έχω πολύ πολύ καλύτερο αποτέλεσμα και ευελιξία.

Είναι και θέμα γούστου, σίγουρα. Θα κάνει τη δουλειά και με το NT1, απλά με διαφορετικό τρόπο.

Χαιρετώ την παρέα επανερχόμενος με κάτι πιο δυνατό αυτή τη φορά...Ολοκλήρωσα ένα covidάτο cover την περασμένη βδομάδα, επωφελούμενος την αποχή από τη δουλειά μου. Ένα cover σε κομμάτι από τον αγαπημένο μου δίσκο των Opeth, το Ghost Of Perdition. Ήταν απ'τις φορές που δεν ήθελα να τελειώσω με τις ηχογραφήσεις καθώς ίσως πρόκειται (μαζί με το The Moor) για το αγαπημένο μου κομμάτι από αυτούς.Για τα τεχνικά θέματα και για όποιον ενδιαφέρεται:--- Ηχογραφημένο, μιξαρισμένο στο Reaper.--- Masterαρισμένο με T-racks.--- Τα ντραμς είναι ένας συνδιασμός από EZ Drummer 2, Addictive Drums 2 και Perfect Drums--- Μπάσο έχω γράψει με ένα μπάσο της Harley Benton, SHB-1 Ignite Amp και καμπίνα από Amplitube 4.--- Ρυθμικές κιθάρες είναι reamped. Οι 2 κύριες κιθάρες είναι με ένα μονταρισμένο Randall που καταλήγει σε μία 2 X 12 καμπίνα Randall και οι 2 "πίσω" κιθάρες είναι με έναν Orange micro dark τον οποίο τον συνδέω στην λούπα του Randall για να εκμεταλλευτώ το τελικό του στάδιο. Και στις 2 περιπτώσεις ηχογραφώ με Shure SM57 τις αριστερές κιθάρες και με Shure SM58 τις δεξιές. Κάρτα ήχου η Focusrite Scarlett 18i20.Αυτά τα ολίγα. Ελπίζω να σας αρέσει... Περιμένω γνώμες!!! Keep it heavy!!! https://www.youtube.com/watch?v=IdPxpdSDEpY

Κατάλαβα. Κι εδώ, με τον δικό σου.

επειδή όλοι ψάξαμε σε κάποια φάση, θα έλεγα ότι πήρα την 6ι6 όταν δεν ήξερα σχεδόν τίποτα, μόνο διαβάζοντας. Αν είχε θέματα μάλλον τα ξέχασα. Πάντως σίγουρα με τα 10άρια δεν είχα κανένα θέμα. Μπλε σελίδες ποτέ πάντως. Απο την άλλη presonus ποτέ δεν γουστάρισα, arturia κοίταξα για ένα διάστημα όταν πήγα στην RME, αλλά διάβασα απαίσια reviews και UA τις ξέχασα όταν είδα ότι όσοι προσκυνούσαν είχαν mac. Σχεδόν δυό χρόνια με RME, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ περίπτωση να ξαναπάρω κάτι άλλο. Μόνο καλύτερο ή δεύτερο μοντέλο για επέκταση αν και για την ώρα με την babyface και το ADA8200 είμαι παραπάνω από πασας.

Σε ευχαριστώ πολύ Πάνο. Πάντως και με αληθινό (σωστό) κιθαρίστα θα ήταν ακόμα καλύτερο...

Μιας και είναι χαλαρή Παρασκευή, ας δούμε το σπιτάκι του Lenny στα Παρίσια, που μόλις πέρασε μπροστά μου στο FB. Δεν αποφάσισα ακόμα αν μου άρεσε. ΠΗΓΗ: https://www.vogue.co.uk/article/lenny-kravitz-an-american-in-paris

Αρκετά κατατοπιστικό το βίντεο φίλε,επειδή έχω κόψει εδώ και χρόνια τα βαριά distortion Μ αρέσει πιο πολύ το πυκνωτικο στο βίντεο. Ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις,δυστυχώς ξεφεύγει πολύ το budget για την πρώτη επιλογή,σίγουρα θα ψάξω πληροφορίες για την presonus και θα κοιτάξω και το DAW που προτείνεις.

Ο Snik πάντως δεν φτάνεται Μια απορία έχω πάντως που το άκουσα. Εισαγγελέας δεν υπάρχει σε αυτή τη χώρα πια? χαχαχαχαχχαχαχαχαχα

Είχα ξεχάσει την ύπαρξη του. Το έφτιαξα πριν 4.5 χρόνια και το είχα ανεβάσει εδώ, αλλά το είχα καταχωνιάσει στα covers στο soundcloud. Περιττό να πω ότι ο Carlos ήταν εξ απ ανέκαθεν η υπ αριθ #1 επιρροή μου. Τον ξεπέρασα ως επίδραση κάποια στιγμή και πήγα αλλού. Αλλά οι αγάπες δεν κρύβονται. Είχα βρει αυτό το μπακιτρακι και δοκίμασα την dot μου μόλις της είχα βάλει νομίζω τον benedetto Α6, μαζί με το θρυλικό μου behringer. Μια κι έξω, τόσο που σήμερα παραξενεύομαι με τον εαυτό μου. Απλά έχει ένα edit και ένα μερος το άλλαξα wes style. Ωραίες κιθάρες οι epiphone....

Αν τον κάνεις να πει χίλιες φορές και το "οι 10-38 είναι οι χειρότερες χορδές", και το "οι μαγνήτες δεν παίζουν ρόλο στον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας, μόνο τα ξύλα" σε ανακηρύσσω επίτιμο μοντεράτορα.

Κάντε με μοντεράτορα να τον βάλω να πει 1000 φορές το "η strat είναι η καλύτερη κιθάρα".

Τα ρέστα μου...

Ο Καρεμπέ τον ρώτησε πριν ανεβάσει τις φωτογραφίες στο ίντερνετ;

Αυτομπανάρομαι!

Είμαι ο τελευταίος που θα ήταν υπέρ τέτοιων πρακτικών και το λέω αυτό έχοντας πληρώσει το τίμημα για τις απόψεις μου, μιας και κινούμαι επαγγελματικά σε χώρους με gender quotas, inclusion policies, κλπ. Παρ'όλα αυτά θα εξηγήσω τι εννοούσα με το πρώτο μου μήνυμα, για να μην υπάρχουν εσφαλμένες εντυπώσεις. Δεν είναι "πολιτική ορθότητα" το να μην θεωρώ σωστό το να γίνονται σχόλια για το στήθος μιας κοπέλας η οποία ανεβάζει coverάκια στο YouTube. Έχουν ξαναγίνει αυτά σε άλλα threads και δεν είχα μιλήσει, αλλά δε βλέπω να γίνονται αντίστοιχα σχόλια για άντρες μουσικούς. Ο κόσμος αλλάζει Νίκο και αυτά που κάποτε ήταν οκ να τα λέμε στα καφενεία, πλέον δεν είναι. Καλώς ή κακώς, αυτό είναι. Κατά τη γνώμη μου καλώς, μιας και οι γυναίκες έχουν υποστεί πολύ σεξισμό στο χώρο της μουσικής και σπανίως κρίνονται για το έργο τους. Τις περισσότερες φορές κρίνονται για το κατά πόσο στήθος και μπούτι δείχνουν. Θα ήθελα στο μέλλον αν κάνω κι εγώ ένα κορίτσι, να μπορεί να ανεβάσει το cover της στο YouTube και να κριθεί με τα ίδια μέτρα και σταθμά που κρίνομαι εγώ. Για να γίνει αυτό πρέπει κάποιος να μιλάει πού και πού, κι ας φαίνεται κακός ή πολιτικορθάκιας.

Με επένδυση $100 εκ. η εταιρεία κολοσσός Music Tribe του Uli Behringer, ήταν απο τις πρώτες που εγκατέστησαν την παραγωγή τους στην Κίνα, με τα γνωστά θετικά αποτελέσματα δημιουργώντας μια ολόκληρη πόλη για τους εργαζόμενους. Εχει εξαγοράσει μεγάλες εταιρίες όπως η TC Electronic, Klark Teknik και Midas και λειτουργούν κάτω απο την ομπρέλα της Music Tribe. Το παραπάνω βίντεο είναι το δεύτερο μέρος και πιο ενδιαφέρον, ενω αν έχετε περιέργεια υπάρχει και το πρώτο.

Δίσκος σχολείο

Ποσοτική και δυναμική είναι η ανάπτυξη εδω. Το αρχικό ριφ ήταν περίπου εκείνο στο μέσο του κομματιου. Έγραψα ένα παρόμοιο με λιγότερες νότες και λιγότερο groove για εισαγωγή, και μετά ένα με περισσότερα χτυπήματα και groove, για την κορυφωση. Ίσως έχει και κάνα άλλο ενδιαμεσο. Έπειτα βρήκα τύμπανα με χτυπήματα που ταίριαζαν γάντι. Έβαλα το ανάλογο μπάσο, να χτυπάει όπου έχει μπότα, και μετά αυτοσχεδίασα για να βρω μελωδία. Η μελωδία ηρθε μόλις έπιασα το χαμοντ. Την ξαναπαιξα παραφρασμενη και ανεπτυγμένη με κιθάρα, εβαλα ρυθμικούς ήχους και τέλος. Στην αρχή δυσκολεύουν πάρα πολύ (θα το θυμαστε, δεν είναι καιρός), αλλά βήμα βήμα ήρθε η βελτιωση. Από εκεί ξεκινας, και το παίρνεις κομμάτι κομμάτι. Όπου κόλλας, ρωτάς και... ξεκολλάς... (Ανέβασε ένα ριφ, και περιέγραψε μας που κολλας, ώστε να ρίξουμε ιδέες για να περάσεις το στάδιο αυτό. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον σα θέμα.)

Πολυαγαπημένη μπάντα που την έχω απολαύσει και ζωντανά ήδη απ' τα "καλά" της χρόνια (2004 Ρόδον) Πολυαγαπημένος δίσκος, ίσως ο αγαπημένος μου καθώς έχει την τέλεια ισορροπία καφρίλας και prog ή ακόμα και rock ήδη. Πολυαγαπημένο κομμάτι. Ήταν φοβερή εμπειρία να ηχογραφήσω αυτό το κομμάτι και είμαι πολύ ικανοποιημένος απ'το αποτέλεσμα. Το περίεργο κούρδισμα, που έχει αυτός ο δίσκος, η αλήθεια είναι ότι στην αρχή σε ξενίζει αρκετά, αλλά συνηθίζεται. Ελπίζω να σας αρέσει! Αναμένω απόψεις! Λεπτομέρειες για τις ηχογραφήσεις για όποιον ενδιαφέρεται. Audio Interface : Steinberg UR 242 Κιθάρα: Epiphone les paul standard με Seymour Duncan SH-5 Custom @bridge Amp Software για κιθάρες: Amplitube 4 + Guitarhack & Catharsis impulses Μπάσο: Harley Benton vintage series Amp Software για μπάσο: 2 κανάλια EZmix (1 καθαρό και 1 overdriven) Μικρόφωνο για φωνή και ακουστικές κιθάρες: Rode NT-1. https://www.youtube.com/watch?v=M51Tc9arNfY