Πίνακας συμμετοχής

Δεν αποκλειεται. Η θεωρια ετσι κι αλλιως ειναι η καταγραφη και αναλυση πραγματων που εκανε πρωτα καποιος στην πραξη. Αυτη η καταγραφη βοηθαει αλλους να αναπτυχθουν πιο ευκολα. Ολοι οι αυτοδιδακτοι θα σου πουν οτι αν ειχαν δασκαλο θα ειχαν αναπτυχθει πιο γρηγορα. Υπαρχουν ομως αυτοδιδακτοι και αυτοδιδακτοι. Δεν εχουν ολοι την ιδια αντιληψη. Υπαρχουν αυτοδιδακτοι που προχωρανε πιο γρηγορα και απο αυτους που εχουν δασκαλο. Η αντιληψη ειναι το παν. (Αλλοι την αντιληψη, τη λενε ταλεντο)

Πολλοι ναι. Για καποιους, γραφτηκε η θεωρια πανω τους. Σοβαρα τωρα, για ροκ ποπ δεν χρειαζεται να ξερεις και πολλα. Τα ιδια αναμασιούνται συνεχως. Ενα ομορφο ... τελμα, για πολλους.

Μην το σκεφτεσαι ετσι. Μη λες πιθηκιζω. Απο τους 100.000 μουσικους, μονο ο ενας θα κανει κατι πραγματικα δικο του. Πρωτα απο ολα κοιτα να περνας καλα. Ειναι ελαχιστα πραγματα στη ζωη που για να σου δωσουν μια χαρα δε σου παιρνουν χιλιες πισω, και η μουσικη ειναι ενα απο αυτα. Αν αποφασισεις να μπεις στα βαθια της θεωριας, θα ερθει η στιγμη να καταλαβεις οτι δεν υπαρχει και τιποτα αψακτο. Δηλαδη, μην μπαινεις στο τριπακι του στυλ " θα κανω κατι διαφορετικο ολοδικο μου αλλιως δεν αξιζω". Καμια σχεση. Και θελεις να μιλησουμε για πιθηκισμους; Ξερεις τι πιθηκισμους κανανε οι μεγαλοι, που τους εχουμε σε αγαλματα; Δε μπορεις να φανταστεις τι πιθηκια ηταν, διοτι αν δεν μαθεις τι εχει γινει πριν απο εσενα, πως ειναι δυνατον να φερεις το νεο; Θα παιξεις εκει καμια μυστηρια συγχορδια κατα λαθος, και θα πεις " πωωωωωω τι ανακαλυψαααααα", και θα ειναι ΚΑΙ αυτη μεσα στα χορικα του Μπαχ, ολες εκει ειναι για να βγεις απο εκει πρεπει να παιζεις πιανο με γαντια του μποξ Και παρεπιπτόντως ΚΑΙ ο Μπαχ τις τιμουσε τις μπανανες, τον ειχε κανει το βιβαλντι ξεσκονοπανο. Οποτε πρωτα απο ολα να διασκεδαζεις, να χαιρεσαι που προοδευεις, και η πρωτοπορια και δεν ξερω τι αλλο μη σε απασχολει, αυτα ειναι για πολυ μετα, εχεις χρονο να απογοητευτεις στο μελλον

Οταν μελετας (ακομα και το πως να αυτοσχεδιαζεις) το κανεις ενσυνείδητα, σκεπτομενος και την θεωρια. Οταν ερθει η ωρα να παιξεις, δεν σκεφτεσαι τιποτα. Το 2ο παιρνει χρονο για να γινει και να γινει και καλα. Χωρις το 1ο ομως, δεν θα γινει τοσο καλα. ΥΓ1. Παντα υπαρχουν οι (ανθρωπινες) εξαιρεσεις σε αυτα που ειπα. ΥΓ2. Ο μονος κανονας που ισχυει ειναι οτι δεν υπαρχει κανονας. .

Το Generic Low Latency ASIO Driver μόνο low latency που δεν είναι. Είναι ένας απλός οδηγός απλά για να μπορεί να στέλνει ήχο, όσο μπορεί. Πρακτικά είναι για πέταμα. Τα ηχεία σου θα πρέπει να τα συνδέσεις στη Scarlett, από πίσω. Και από μπροστά μπαίνουν τα ακουστικά. Αυτά τα δύο λειτουργούν ταυτόχρονα και έχουν διαφορετικές ρυθμίσεις εντάσεων. Μπορείς να έχεις το ένα κλειστό και το άλλο στη μέση, ή τέρμα ανοιχτό. Ή και τα δύο ανοιχτά, κτλ. ΕΝΑΝ driver θα χρησιμοποιείς, και αυτός πρέπει να είναι ο Focusrite ASIO. Ναι ξέρω θυμάμαι έχεις πάρει αυτό το σύστημα με το Dolby super special αλλά τα προγράμματα δε δουλεύουν έτσι. Πρέπει να πάρεις studio monitors και να τα βάλεις από πίσω - ΑΝ θες να ακούς σωστά από ηχεία. Οι εναλλαγές σε drivers μέσα στα project μπορούν να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα, όχι μόνο ηχητικά αλλά και πρακτικά στο hardware σου.

Μπιλάρα μου έχεις δίκιο σε ότι γράφεις. Αλλά μήπως είσαι κάπως αισιόδοξος και είναινόλη η φάση έτσι; Ψηφιακή απουσία = θάνατος; Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονούνται; Φαντάσου δηλαδή αν έχεις πελάτες στο τικ τοκ τι πρέπει να κάνεις για να παραμένεις "επίκαιρος". "Καλησπέρα φρεντζ, εδώ αλλάζω χορδούλες στην κιθάρα πάρτε μάτι θα βάλω μετά και τζιτζιμούσι luthier's choice να υαλίσει. Φιλιαααααααα..." "Γεια σας αγαπημένοι μου, εδώ ασκησούλες για τα δάχτυλα αράχνη ναουμ τέριμπολ μπλακ γουίντοου με σουιπ, γιατί έχουμε προβίτσα αργότερα." "Θετική ενέργεια εδώ από την προβίτσα σουίτιζ, σας περιμένω όοοολους και όοοολες στον αηλιά μεθαύριο." "Ον στέτιτζ λάιβ στριμ από τον αηλιάαα αγάααααπες μου, σας αφήνω γιατί έχασα τη μισή εισαγωγή". "Πολυαγαπημένοι φιλοι μου θέλω να σας μιλήσω γιατί σας νιώθω σαν οικογένεια. Ειμαι πολύ ταραγμένος από το ψαλίδι στον αηλιά χτες το βράδυ, είναι άδικο..." "Ναι με ακούτε;;;; Ο σπαζοκλαμπάνιας είμαι πάλι!" Δηλαδή οκ. Καλή η προβολή (αν τη σηκώνει η ιδιοσυγκρασία σου) αλλά είναι στην ουσία σάιντγκιγκ. Δεν πουλάς μουσικη, πουλάς ριάλιτι. Μπορεί και να το ξέρουν βασίλη. Αυτό είναι το υγιές. Αυτό που με τρομάζει εμένα είναι ότι δεν το ξέρουν, κι απλά είναι μια νέα πραγματικότητα, που όπως είπα, ψηφιακή απουσία = θάνατος, λήθη.

Μην αγχώνεσαι... Όλοι μπανάνες τρώμε άλλωστε Η πεμπτουσία, η κορυφή, ο "Όλυμπος" σε αυτό που καταπιανόμαστε είναι το να βαράει κάποιος δύο νότες και να σου λέει ο άλλος από ένα χλμ παραπέρα: Αααα, παίζει ο τάδε. Εμείς όμως- που ούτως ή άλλος την πλάκα μας κάνουμε- δεν έχουμε τέτοια "θέματα" και συνεχίζουμε χαλαρά με τις... Οπότε... χαλαρά

Εγώ μόνο στο νήμα που έχει ανοίξει ως Ερώτηση (Αλλαγή δασκάλου;) το έχω αυτό το πρόβλημα. Στα υπόλοιπα δουλεύει όπως πριν.

Προσωπικό στυλ = συνολο αντιγραμμενων στυλ/ικανότητα παιχτη

Το έχω αναφέρει και παλιότερα (διορθώστε με εάν έχει αλλάξει κάτι στους νεότερους αλγόριθμους):. Όλες αυτές οι διορθώσεις τύπου Sonarworks παρεμβαίνουν στο πεδίο της ηχητικής στάθμης των συχνοτήτων ενώ συχνά το πρόβλημα είναι στο πεδίο των χρόνων. Παρεμφερές είναι και το σφάλμα των ακουστικών σε σχέση με τα ηχεία τα οποία μπορεί να πετυχαίνουν μία επίπεδη απόκριση (εννοώντας τα dB ανά συχνότητα), όμως ο ήχος δεν ταξιδεύει με φυσικό τρόπο και συνεπώς ο χρόνος απόσβεσης, καθώς και οι ανακλάσεις και άλλα πολλά δεν είναι ρεαλιστικά. Δουλεύοντας με ακουστικά ή/και με ένα πρόγραμμα διόρθωσης χώρου, η αντίληψη είναι περιορισμένη (σίγουρα διαφορετική) από εκείνη σε ένα πραγματικό διάχυτο ηχητικό πεδίο τριών διαστάσεων με επίπεδη απόκριση. Ψυχοακουστικά κάτι πετυχαίνει κανείς με το sonarworks. Εάν όμως το πρόβλημα της ακρόασης είναι στους χρόνους και επιχειρήσεις να το διορθώσεις επεμαβαίνοντας στις στάθμες δεν αποκλείεται το πράγμα να πάει εντελώς αλλού και το σφάλμα να αποκαλυφθεί όταν το κομμάτι κληθεί να αναπαραχθεί σε πραγματικές συνθήκες.

Η κατηγορία με τις ερωτήσεις τη θυμάμαι να ήταν πάντα προβληματική. Δεν είναι κάτι το οποίο έγινε τώρα αλλά προυπήρχε. Βέβαια, σπάνια ανοίγανε θέμα στην κατηγορία αυτή, γι'αυτό δεν το βλέπαμε συχνά μπροστά μας. Στις περισσότερες άλλες κατηγορίες, εαν να προσπαθήσεις να διαβάσεις ενα θέμα θα δουλεύουν όλα φυσιολογικά και θα βλέπεις το τελευταίο post.

Εγώ δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα. Όσοι λένε α δε θέλω θεωρία. Το όργανο πώς το παίζουν; Ποια είναι η γνώση του οργάνου και ποια η γνώση η θεωρητική; Π.χ. παίζεις τέταρτα; Μπορείς; Οκ. Παίζεις όγδοα; Μπορείς; Οκ. Το δεύτερο δέκατο έκτο κάθε χτύπου μπορείς να το παίζεις κάθε φορά καρφί; Το τέταρτο δέκατο έκτο; Αν ναι, δεν μπορείς αυτό να το κάνεις και με το στόμα; Αν ναι, και σου δώσουνε έναν πυροσβεστήρα και σου πουν παίζεις πυροσβεστήρα σήμερα, πάλι εκεί δεν μπορείς να το κάνεις; Μπορείς. Η γνώση αυτή δηλαδή δεν είναι θεωρητική; Δηλαδή, υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία είναι μόνο του οργάνου; Και υπάρχουν και πράγματα της θεωρίας που δεν έχουν εφαρμογή σε κανένα όργανο;

Παντως πιστευω οτι ολοι οσοι θελουν πραγματικα να φτιαξουν μουσικη δικη τους, την ψαχνουν. Αλλοι πανε στο WDEIO, αλλοι παιρνουν δισκους και τους λιωνουν να παιζουν απο πανω, αλλοι παιρνουν το λεωφορειο να πανε σε αλλη πολη να τους δειξουν μια συγχορδια, αλλοι πλησιαζουν καποιο καλλιτεχνη και μαθητευουν διπλα του, ο καθενας το παλευει οπως ξερει και μπορει. Αλλα να καθονται με καφεδακι, τσιγαρακι, και ελα μωρε γιατι να κουραζομαστε, και ο beck δεν ξερει το ΛΑ, αυτο το σεναριο να σε βγαλει καπου δυσκολα, ουτε ΠΑΝΚΣ δε θα γινεις.

Πιστευεις οτι το να μαθει καποιος θεωρια, θα τον κανει να χασει την ψυχη στα δαχτυλα, ή αν δεν την εχει θα τον εμποδισει να την αποκτησει?

Κοιτάχτε να δείτε ασούμε πώς έχει το πράμα. Από στόμα σε στόμα, λίγο μπλουζ από δω, λίγο κάντρυ από κει, να σου δείξω να μου δείξεις, μια μινόρε πεντατονική και μια ματζόρε και ματζόρε b7 την ήξεραν. Κάποιοι σπουδαγμένοι, βάλανε άλλες δυο νότες στην μινόρε πεντατονική, και φτιάσανε φυσική μινόρε και δωρική. Έχει τίποτις άλλο το ποπ και ροκ και δεν το ξέρω? EDIT: Από εκεί και πέρα, υπήρχανε και τα ναρκωτικά που ωφελήσανε και τους μουσικούς και τους ακροατές. Οι μεν θεωρούσανε ότι παίζουνε φοβερά, οι δε θεωρούσανε ότι οι μεν παίζανε φοβερά. Και χτίσανε μύθους ασούμε, και θεωρούνται και μεγάλοι..

Να σε ρωτήσω κάτι. Το τρακ του omnisphere είναι rec enabled? Γιατί κι αυτό παίζει ρόλο. Μπορείς να κάνεις το εξής για να μην το ζαλίζεις. Να τραβήξεις το part του omni κάπου που παίζει αξιόπιστα, να κάνεις render in place, και μετά να το τραβήξεις στο τέλος. Κοίτα παρακάτω. (στην αρχή σου δείχνω και στο τέμπο τρακ πως μπορείς να αλλάζεις γρήγορα από στεπ σε ραμπ, δοκίμασέ το και με τους δύο τρόπους μήπως κάτι αλλάξει) (Για το render in place, επιλέγεις το part, και κάνεις Ctrl+δεξί κλίκ για να βγει το μενού.

Ποτε δεν ειναι αργα. Κι εγω πρωτα εμαθα να παιζω, εγινα και επαγγελματιας και μετα εμαθα θεωρια. Μπορω να πω οτι το να ξερεις να παιζεις, βοηθαει να μαθεις θεωρια πολυ πιο γρηγορα, γιατι εχεις δει ηδη στην πραξη αυτα που διαβαζεις και εξηγουνται ολα πιο ευκολα, ενω παραλληλα καταλαβαινεις και αυτα που παιζεις πως εξηγουνται θεωρητικα. Το οπλο της θεωριας ειναι οτι σου δινει ολες τις επιλογες που υπαρχουν μπροστα σου και δεν τις εβλεπες κι ετσι μπορεις να δοκιμαζεις νεα πραγματα και να τα βαζεις στο παιξιμο σου. Χωρις τη θεωρια κολλας στα ιδια και στα ιδια, αυτα που σου προσφερει μονο τυχαια ενα κομματι που εβγαλες ή σε αυτα που ηδη ξερεις να παιζεις. Το γνωστο και ως "τελμα". .

Τι κάνεις. Παίρνεις το μολυβάκι (εργαλείο 8) και κάνε την ευθεία τεθλασμένη. Άλλαξε το ramp σε step, από εκεί που ίσα που φαίνεται στη φωτό σου... βλέπεις ένα Ram που το κόβει η κάθετη γραμμή; εκεί. Γύρνα το σε step, και με το μολυβάκι, βάλε 4 σημεία όλα κι όλα μεταξύ του μέτρου 9 και 10, στα τέταρτα. Άκου το αν έστρωσε. Αν έστρωσε κι αντέχει, βάλε κι άλλα 4 σημεία, στα όγδοα, να γίνει το ριτενούτο πιο ομαλό. Κ.ο.κ. Το πρόβλημα τώρα με την ευθεία είναι ότι τα "σημεία" ελέγχου του τέμπο είναι άπειρα ή αν όχι άπειρα στην κυριολεξία, όσα μπορεί να στείλει ο υπολογιστής. Και τα πλαγκιν μπουκώνουν.

Μεσα στο μαυρο κουτι του μυαλου μας, δεν ειμαι σιγουρος οτι μπορουμε να ξεμπλεξουμε τη διαδικασια που εχει ο καθενας οταν εκφραζεται. Οτι μελεταει παντως ο καθενας, και οσο ασχολειται με το αθλημα, καλο ειναι.

Λέω το εξής. Είπες ότι το midi αρχείο είχε ριτενούτο. Μήπως το ριτενούτο έχει περάσει στο τέμπο τρακ; Πάτα Ctrl+T και δες στο παραθυράκι που υπάρχει πώς καταλήγει το τέμπο στο 36. Γιατί, όπως είπα, αν καταλήγει από το στο 60 στο 36 με πάααααρα πολλά tempo events (τελίτσες, σκαλάκια, όπως θες πες τα) ή με μία τέλεια γραμμή (ένα σημείο στο 60, ένα στο 36 και μία ευθεία μεταξύ τους, υπάρχουν πλαγκιν (μεταξύ των οποίων σίγουρα το κόντακτ) τα οποία παθαίνουν κοκομπλόκο από τη συνεχή ροή εντολών αλλαγής τέμπο και βήχει όλο το σύστημα. (Δηλαδή μπορεί ένα πλαγκιν να έχει πχ ένα delay βασισμένο στο τέταρτο του μετρονόμου. Όταν ο μετρονόμος (το DAW) λέει του πλαγκιν μέσα σε τρία δευτερόλεπτα "τώρα 60, τώρα 59,99, τώρα 59,98, τώρα 59,97...." και το πλημμυρίζει πληροφορία, το πλαγκιν προσπαθεί όλα αυτά να τα επεξεργαστεί, και τα επεξεργάζεται, αλλά είναι τόση η πληροφορία που η αλλαγή παραμέτρων έχει επίδραση τέτοια στον ήχο που να ακούγεται σαν zipper noise που λένε, σαν φερμουάρ που ανοίγει και κλείνει. Γρρρρρρρρρ. Αν είναι λιγότερα τα σημεία αλλαγής τέμπο, το πλαγκιν (κι ο επεξεργαστής) προλαβαίνουν. Αν και ακόμα και με πολλά data points στο offline έξπορτ δε θα έπρεπε να υπάρχει πρόβλημα, απλά θα αργούσε πολύ. Στο realtime export, πάντα θα έβγαινε παραμορφωμένο και μπουρδουκλωμένο.)

Ωραια αυτα, αλλα για να γινουν, ας μαθει πρωτα να βαραει τη ΛΑ στην κιθαρα, και που ειναι το ΝΤΟ στο πενταγραμμο, και ολα τα αλλα θα ερθουν απο μονα τους

Οπωσδήποτε με παρτιτούρα, κι ας μη ξέρεις νότες. Να καταλάβεις τι γίνεται εκεί μέσα. Θα δεις στην πράξη ένα κομμάτι της θεωρίας. Έπειτα, το ίδιο κομμάτι να το δουλέψετε σε θεωρητική βάση. Τι κλίμακα είναι, ποια ακορντα χρησιμοποιούνται, πώς σχηματίζονται κλπ. Σε δεύτερο χρόνο, μπορείτε να δουλεψετε ένα σόλο σου πάνω στο κομμάτι. Με βάση την κλίμακα, ποιες είναι οι κατάλληλες νότες που πρέπει να χρησιμοποιείς. Και να εξασκεισαι σε αυτό, διότι χωρίς εξάσκηση και συνεχές παίξιμο, κιθάρα δε μαθαίνεις.

Δε γινεται ετσι δουλεια, δε γινεται ετσι πραγματι. Ξεκινα λοιπον να βγαλεις καποιο απλο κομματι απο παρτιτουρα, να αρχισεις να μπαινεις στο νοημα. Πες το στα ισα στο δασκαλο σου, "δασκαλε, θελω να μπλεξω πραγματικα με τη μουσικη, παμε για παρτα", αν ειναι καλος δασκαλος θα χαρει.

Εγω θα πω πως εχει χαθει το δικαιωματα της ειλικρινειας Σκεψου ποση ωρα περναμε μπροστα απο πλατφορμες οπως γιουτιουμπ κ ινσταγκραμ κ ποσο γυαλισμενα ειναι ολα εκει περα. Ολα τα παιξιματα θελουμε να ακουγονται σαν να ειναι τρακ απο αλμπουμ. Ενω θα μπορουσε καποιος (για να παραγει υλικο καθε μερα) να παρουσιασει εναν αυτοσχεδιασμο, ενα lick ή ενα line που ανακαλυψε παιγμενο πραγματικα, προτιμα το editing διχως αυριο τα 500 take κ τις κονσερβομενες κ preset-οποιημενες ΥΠΕΡ-παραγωγες για κατι που εχει σιγουρα μικροτερο ποσοστο μουσικης αξιας απ'οτι αξιας γενικης παραγωγης. (Ο ηχος, ο φωτισμος, το ντεκορεησιον, η καμερα το gear ειναι επαγγελματικου περιεχομενου). Κ ολα αυτα ειναι αξιοθαυμαστα πραγματικα. Αλλα καταληγουμε ενα μεγαλο ποσοστο της καθημερηνης δοσης της μουσικης που ακουμε, να την περνουμε απο παραγωγους περιεχομενου με οτι αυτο συνεπαγεται. Καποιοι λογω ταλεντου, αλλοι λογω συνειδητου πλανου αλλοι οχι, εχουν καλυτερο μουσικο περιεχομενο. Αλλα ο ανταγωνισμος ειναι μεγαλος πλεον κ ο στοχος οσο πιο τελεια επεξεργασμενο υλικο μεσα σε συγκεκριμενα μουσικα κ αισθητικα πλαισια. Θα μου πεις τοτε γιατι συνεχιζεις να εχεις το γιουτιουμπ να σου καλυπτει μια αναγκη που θα επρεπε να την ψαχνεις αλλου? - για ευκολια -γιατι οι περισσοτεροι ετσι κανουν οι περισσοτεροι -γιατι βρισκεις πραγματα που δε περιμενες ποτε οτι θα βρεις free (μεχρι να κατεβουν) -γιατι που κ που βρισκεις κανα διαμαντι που μεχρι να κονσερβοποιηθει κ αυτος αξιζει -γιατι με λιγο παραπανω κοπο κ πιο στοχευμενο ψαξιμο μπορεις κ να ενημερωθεις κ να βρεις κομματια καλου εκπαιδευτικου υλικου Κ τωρα που διαβαζω τους λογους που εγραψα συνειδητοποιω πως ειναι τοσο δυνατοι λογοι που.. δερ ιζ νο τερνινγκ μπακ που λενε κ στο χωριο μου. Οποτε την ειλικρινεια στη μουσικη (ή τη ψευδαισθηση της ειλικρινειας) ας την ψαξουμε αλλου. Πλεον στουντιακες διασκευες απο αρχαριους συνοδεια βιντεο κλιπ κονσερβα κ αγιος ο Θεος..

Φυσιολογικότατο. Προσωπικά πιστεύω ότι το νούμερο 1 πρόβλημα των ενηλίκων που θέλουν να μάθουν όργανο είναι ότι ήδη έχουν αρκετά ακούσματα, και άρα αρκετές προσδοκίες. Άρα, κλωτσάνε στη φάση αυτή του "βού + α = βα", που το πιθήκισμα είναι μονόδρομος. Πιθηκίζουμε όταν μαθαίνουμε γλώσσα. Λέμε μαμά, άτα, κρεβάτι, νερό, φέρε. Κάποια μέρα με το πολύ λέγε λέγε μπορεί να γίνει και ο συνειρμός "Μάααανα, πάνε φέρε μου νερό στο κρεβάτι", το πράγμα λειτουργεί και ασυνείδητα, χωρίς να το επιδιώκουμε. Αυτό, είναι και θέμα ρυθμού απορρόφησης πληροφοριών. Μπορεί μέχρι να έρθει η εξήγηση του Β να έχεις ξεχάσει το Α και το Γ. Δες και μόνος σου βίντεο θεωρίας, βρωμάει ο τόπος. Δες, και παρατήρησε καλά σε ποιο σημείο του βίντεο πελαγώνεις και σταματάς να καταλαβαίνεις περι τίνος πρόκειται. Ωπ, αμέσως αμέσως έμαθες τι πρέπει να ξεδιαλύνεις. Με τη σειρά, ή παράλληλα. Δεν είναι δύσκολη η θεωρία, απλά είναι κομμάτια παζλ που ενώνονται, και μέχρι να δεις την πλήρη εικόνα όλα φαίνονται κάπως παράλογα και αφηρημένα. Υ.Γ.: Και γιατί καθόμαστε και φιλοσοφούμε τόσες σελίδες ρε παιδί μου και δεν ρίχνεις εδώ στο φόρουμ κανα δύο ερωτήσεις που σε απασχολούν; Τζάμπα είναι.

Είναι πολύ καλό να αντιγράφεις και να μιμεισαι. Απόκτας, μεταξύ άλλων, πολλές και καλές συνηθειες, οι οποίες διαμορφώνουν παικτικό χαρακτήρα. Παράλληλα, όμως, πρέπει να καταλαβαίνεις τι κάνεις και γιατί το κάνεις. Άρα, η βασική θεωρία είναι απαραιτητη.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Psychoacoustics Αυτο εδω ειναι το πενταγραμμο και τις μιξης και ολων των τεχνικων, αν οντως θελεις να μπεις στο τριπακι ξεκινα απο εκει, αλλα εισαι φοβερος μουσικος, κριμα θα ειναι Πλακα κανω, ξεκινα απο εδω Και η ισορροπια των οργανων BTW δεν ειναι τοσο θεμα μνημης, γιατι τα ακους ολα μαζι, οποτε τα ισορροπεις μεταξυ τους. Αλλα η συνολικη τονικη ισορροπια εχει στοιχεια μνημης, διοτι αν ας πουμε δυναμωσεις ΠΟΛΥ τα μπασα, και μετα τα ριξεις ΠΙΟ ΛΙΓΟ, θα σου φανει οτι τα ισορροπισες, αλλα θα εχουν μεινει ψηλα. Τυχαια παιρνουν πιο πολλα λεφτα οι μαστεραδες;

Θα ελεγα πως ναι, δινω σημασια στους στιχους. Δεν ειναι απαραιτητοι (για εμενα) ωστε να εκτιμησω καποιο κομματι, υπαρχουν πολλα αγαπημενα μου με στιχους αδιαφορους, αλλα φυσικα και προσθετουν στην εμπειρια, ή μπορουν να ειναι και ο βασικος λογος που μου μιλαει ενα κομματι. Η στιχουργια ειναι μεγαλη τεχνη, και οταν εκτελειται σε υψηλο επιπεδο τοτε προσφερει μια εξτρα διασταση στο μουσικο κομματι, αυτο εναι το μονο σιγουρο. Εξαρταται βεβαια σε ενα βαθμο και απο το ειδος μουσικης για το οποιο μιλαμε. Οταν μιλαμε πχ για φολκ τραγουδοποιια ειναι δυνατον να μας αφηνουν αδιαφορο οι στιχοι και το νοημα τους? Πως θα εκτιμησεις το κομματι αν δεν εχεις εστω μια ιδεα των στιχων - μενωντας μονο στην τετριμμενη εναλλαγη των cowboy chords που τους συνοδευει? Τα αγγλικα μου ειναι καλυτερα ισως απο τα ελληνικα μου, οποτε η κατανοηση ειναι συνηθως αμεση. Συχνα ομως θα γκουγκλαρω τους στιχους ενος κομματιου που με ενδιαφερει, ειδικα αν αναφερεται σε προσωπα/μερη/καταστασεις που δεν ανανωριζω και θελω, απο περιεργεια ισως και μονο, να μαθω περι τινος προκειται. Καλη ωρα το "The Wreck of the Edmund Fitzgerald", του τεραστιου Gordon Lightfoot, που ακουγα παλι τις προαλλες. Ειναι δυνατον να μπορεσεις να εκτιμησεις αυτο το επος χωρις να γνωριζεις την ιστορια πισω απο τους στιχους του? Και οταν την μαθεις, εν μερει οπως στην διηγειται το τραγουδι και εν μερει οπως την διαβασες στην Wikipedia, ειναι δυνατον να μη σε πιασει λιγο η καρδια σου οταν τραγουδαει ο Gordon "Does any one know where the love of God goes // When the waves turn the minutes to hours?".

Ξέχασα να το γράψω προηγουμένως: Πολύ ωραίο κομμάτι

Χωρις να το ακουσω οπως πρεπει, νομιζω οτι πρεπει να γινει πρωτα δουλεια σε επιπεδο μιξης, και μετα να σε απασχολησει η συνολικη τονικη ισορροπια. Η συνολικη τονικη ισορροπια, ειναι μια mastering διαδικασια που προυποθετει οτι εχουμε εξαντλησει τις δυνατοτητες που μας δινει η μιξη. Ας πουμε εχω την αισθηση οτι τα over των τυμπανων ειναι λιγο χυμα, τα πιατινια ειδικα ειναι λιγο φυρδην μιγδην, αν τα παναρες πχ πιο μαζεμενα, τα ισορροπουσες μεταξυ τους σαν ενταση, αν τα εφερνες σα συνολο και πιο μπροστα ασουμε μετα δε θα σε ιντριγκαριζε να δωσεις στις ψηλες οσο εδωσες απο το sonarworks. Αν λοιπον δεν εισαι οσο περισσοτερο ευχαριστημενος γινεται απο την ισορροπια των οργανων στη μιξη δουλεψε εκει, γιατι αν δε γινει αυτο σωστα, ουτε το επομενο σταδιο θα γινει σωστα. Και κατι αλλο: Το κομματι τι να λεμε, σκοτω, μην ασχοληθείς και παρα πολυ με τα τεχνικα, δε χρειάζεται, αφου σου βγαινει η μουσικη δωσε πονο εκει, οι ιδεες περνανε γιατι ειναι δυνατες.

Τι ωραίο κομμάτι!

Και στα αγγλοφωνα, και στα γερμανοφωνα, και στα ιταλοφωνα, οι μεγαλοι δημιουργοι ηταν μεγαλοι γιατι ηταν και μεγαλοι "δραματουργοι", ο μουσικος χειρισμος των εννοιων του κειμενου, ειδικα οταν υπαρχουν φιλοσοφικες και θεολογικες προεκτασεις σε αυτο, ειναι πραγματικα η μεγαλυτερη απολαυση που παιρνω απο τη μουσικη.

Αν στη κλασσικη κιθαρα, που ο αλλος εχει φαει τη ζωη του να μελεταει εναν συνθετη κ ξερει οοολες τις ιδιοσυγκρασιες του, υπαρχει χωρος για διαφορετικες δαχτυλοθεσιες κ ερμηνειες εργων, δεν υπαρχει στα καβερς? Που μπορεις ν'αλλαξεις ολο το σολο αν γουσταρεις κ αν το εχεις εμπεδωσει το στυλ κ το νοημα, αντι για να σε κοψουν απο το πτυχιο παιρνεις κ ενα χειροκροτημα αμα λαχει. Διασκευες νοουτ φορ νοουτ κανουμε για να λουστουμε τα καλα του τρανκριψιον οχι για να το παρουσιασουμε νοουτ φορ νοουτ (τις περισσοτερες περιπτωσεις). Οχι μονο μπορουμε να αλλαξουμε δαχτυλοθεσια αλλα επιβαλλεται κι ολας να δοκιμαζουμε ''λαθος'' δαχτυλοθεσιες ακομα κι αν ξερουμε πια ειναι η σωστη να δουμε που θα παει. Για πολλους λογους που δε θα αναφερω. Τα περισσοτερα αλανια παιχταραδες που ακουμε (κ μιλαω κ για ροκ κ για σρεντ) με λαθος δαχτυλοθεσιες, λαθος νοτες στο τρανκριψιον τους αλλα παιρνοντας το ατιτιουντ αυτου που ακουγαν φτιαξαν προσωπικο υφος.

Βρε παιδιά, μιας και μιλάμε τελευταία για μουσική εκπαίδευση, θυμήθηκα ένα online εργαλείο που είναι free, και κάποιες φορές όταν δεν έχω τι να κάνω, το χρησιμοποιώ σαν παιχνίδι. Είναι ένα online ear training site, που είναι πάρα πολύ καλό για τα γούστα μου. Μπορείτε που και που, σαν παιχνίδι, να δοκιμάζετε να ακούσετε πράγματα όπως διαστήματα, συγχορδίες, κλίμακες, κλπ. Μέσα από αυτό το παιχνίδι, σίγουρα θα βοηθηθείτε στο να ακούτε καλύτερα τα μουσικά εργαλεία, πράγμα ανεκτίμητο. Πιθανόν να έχει ξαναμπεί στο παρελθόν, αλλά το αφήνω εδώ για όσους ενδιαφέρονται. https://www.earbeater.com/online-ear-training/#/

Ειναι αλλο πραγμα να παιξεις μια διασκευη, αλλο πραγμα να δεις θεωρητικα τις νοτες που την αποτελουν σε επιπεδο ποιο ακκορντο ειναι αυτο και ποια κλιμακα ετουτη, και εντελως αλλο πραγμα να αναλυσεις μια μουσικη σε βαθος. Δεν ειναι λιγα τα ροκ κομματια, που χρειαζονται δυνατα εργαλεια για την αναλυση τους, διοτι οι δημιουργοι τους ειτε απο υπερταλαντουχο μελωδικο ενστικτο, ειτε απο τις γνωσεις που κατειχαν, ειτε επειδη οι παραγωγοι τους ηταν γκουρου, βαδισαν στα χναρια της περουκας, και το "πιανουμε αυτα τα δυο ακκορντακια" δεν αγγιζει ουτε την επιφανεια του τι συμβαινει. Τα δυο πρωτα λοιπον τα κανεις και με ταμπλατουρα. Το τριτο οχι. Οποτε ειναι θεμα επιλογης, σε ποιο βαθμο θελεις να εμβαθυνεις στη λειτουργια της μουσικης. Μοιαζει με την επιστημη, αλλο πραγμα να παιρνω τυφλοσουρτη τα χαπια που μου δινει ο γιατρος ( παιζω διασκευες ), αλλο το να διαβαζω και τις οδηγιες του φαρμακου ( ξερω και τα ακκορντα και την κλιμακα ) και εντελως αλλο να μελετησω οργανικη χημεια για να καταλαβω τη δομη του μοριου της δραστικης ουσιας. Οποτε λοιπον

Θα διαφωνήσω εδώ. Να το εξηγήσω. Κάθε μέρος μιας μουσικής φράσης ενός πενταγράμμου, μπορεί να έχει (και συνήθως έχει) πολλές διαφορετικές δακτυλοθεσίες στην κιθάρα. Η επιλογή της καταλληλότερης για τον καθένα μας μπορεί να είναι διαφορετική. Η ταμπλατούρα δείχνει μόνο μια, αυτήν που προτιμάει αυτός που την γράφει. Αν δεν σε βολεύει εσένα, πρέπει να κάτσεις να ψάξεις από την αρχή την δακτυλοθεσία, με βάση το τι νότες περιέχει και σε ποια σειρά. Θεωρώ πιο πρακτικό το να βλέπεις τις νότες σε πεντάγραμμο, γιατί βλέποντας και μόνο την σειρά τους, καταλαβαίνεις ποια δακτυλοθεσία σε βολεύει καλύτερα.

Screen του 850 Pro στις 16/10/2020, το αφήνω εδώ για τους φοβικούς με τα TBW...από "ηλεκτρικό" failure εφυγε ο καημένος, σίγουρα όχι από υπερβολικά writes... Μόλις 38,11Tb τότε, αντέ βάλτε και άλλα 10 το πολύ μέχρι που μας άφησε χρόνους... Και μιλάμε για τον πιο σκληρά χρησιμοποιημένο SSD μου έτσι, τα είπα και στο πρωτο ποστ. Οπότε αφήστε τα αγχή για τα TBW και κάντε την δουλειά σας όπως θέλετε, θα "φυγει" όταν είναι να "φυγει"...

Καλο ειναι για να μαθεις και θεωρια (εφοσον οπως λες στα πρακτικα καλα τα πατε) να ζητησεις να σου δωσει και να σε διδαξει απο ενα βιβλιο θεωριας και ασκησεις θεωριας για να υπαρχει μια σειρα στις γνωσεις και οχι σκορπιες πληροφοριες, ενω παραλληλα θα μπορεις να ανατρεχεις σε οποιο κεφαλαιο θες να ξαναδεις κατι και να το εμπεδωσεις. Ενα απλο και κατανοητο βιβλιο θεωριας ειναι "Η κλασικη θεωρια της μουσικης" και οι "Ασκησεις της θεωριας της μουσικης" του Διαμαντη. Οπως και τις Μελωδικές ασκήσεις / solfege του Διαμαντη. Για ρυθμικο σολφεζ προτεινω στους νεους κιθαριστες αυτο που παιρνουν και μελετανε και οι ντραμερς. Απλα στην αρχη τα μελετας με μια νοτα ή μια συγχορδια και μετα μπορει να επεκταθει σε μουσικες φρασεις οι σειρα συγχορδιων, κατα βουληση. Agostini Dante - Solfege Rythmique No.1 Αυτα θα σε βαλουν σε ενα καλο δρομο. Βεβαια δεν φτανουν τα κομματια για την πρακτικη σου. Χρειαζονται ολοκληρωμενα και οργανωμενα μαθηματα για τις κλιμακες, τις συγχορδιες οπως και τα αρπετζιος σε ολη την ταστιερα με tabs και charts. Βασικο μαθημα η γνωση της ταστιερας, και ειδικα στην ηλεκτρικη το muting strings και η κατασκευη σωστου τονου αναλογα τι καλεισαι να παιξεις. Να κατανοησεις τις βαθμιδες των κλιμακων πανω στην ταστιερα και οχι μονο θεωρητικα κλπ κλπ .

Πρώτα μαθαίνεις τη μία ντο που μεταγράμμου, και μετά τις πολλές της ταστιέρας. Εγώ ξαναλέω, δεν πρέπει να μάθεις θεωρία για να βλέπεις νότες και να παίζεις, που και αυτό καλό είναι, δε λέω. Η θεωρία σε βοηθάει να αποκωδικοποιείς Ό,ΤΙ ακούς, είτε μελωδικό, είτε αρμονικό, είτε ρυθμικό. Το να μάθεις πώς φτιάχνεται μία ματζόρε κλίμακα είναι προτιμότερο από το να μάθεις 10 διαφορετικές θέσεις για κάθε μία κλίμακα. Το να σου πω, πάμε να παίξουμε ένα δύο-πέντε-ένα double time swing σε τάδε κλίμακα είναι πιο εύκολο από το να σου δείχνω πώς να πιάσεις τις συγχορδίες ακριβώς πάνω σε μία κιθάρα. Η θεωρία σε βοηθά να κατανοείς ό,τι κάνεις πάνω στο όργανο. Στα σοβαρά ωδεία διδάσκεται ταυτόχρονα με το όργανο. Η θεωρία είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος μετάδωσης μουσικής πληροφορίας. Τα tabs παραείναι περιορισμένα γι αυτό.

1+1= 2 Τι ειναι το συμβολο 1; Ειναι το Ενα. Το Ενα γραφεται με 1. Αξιωμα Τι ειναι το συμβολο + ; Ειναι το Συν. Το Συν γραφεται με + Αξιωμα. = ειναι το ισον. 2 ειναι το δυο. Αξιωμα. Θα μπορουσε το ενα να γραφεται με 2 και το δυο με 1 σα συμβολο; Θα μπορουσε, και τοτε θα γραφαμε 2+2= 1 και θα ηταν σωστο. Δε γραφεται ετσι ομως, διοτι αποφασισαμε αλλιως. Η θεωρια της μουσικης λοιπον, η θεωρια δηλαδη που προηγειται της αρμονιας, ειναι ακριβως αυτο. Αξιωματα. Το ντο στο κλειδι του Σολ γραφεται στην πρωτη βοηθητικη γραμμη. Θα μπορουσε να γραφεται αλλου; Θα μπορουσε, αλλα αποφασισαμε ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΑ να το βαλουμε ετσι. Βολευει βεβαια, υπαρχει λογος, οπως και το ενα, το 1 ειναι το πιο απλο σχημα, ξεκιναμε με αυτο, αλλα στην πραξη δε σε απασχολει, διοτι ακομα και αν δεις την ιστορια των γραμματων, η της παρτιτουρας κλπ, παλι στην ουσια καταληγουμε σε αξιωματα, που ομως εχουν μια ιστορικη και πρακτικη βαση. Θα κανεις λοιπον λιγο υπομονη να μαθεις τα αξιωματα, οπως εκανες υπομονη πιτσιρικας στο δημοτικο να μαθεις τα αξιωματα του τυπου 1+1= 2. Αν εχεις την υπομονη να το κανεις αυτο, θα αμειφθεις πλουσιοπαροχα οταν θα μπεις στις διαφορικες εξισ.... ε συγνωμη, στην αρμονια και την προχωρημενη θεωρια ηθελα να πω.

Όταν κάποιος συνειδητοποιήσει, ότι αν, πχ το να πατήσει σωστή νότα δεν είναι αποτέλεσμα τύχης ή προσωπικού του ψαξίματος (παίζω όλες τις νότες και κάποιες μου αρέσουν περισσότερο, άρα τις κρατάω, έχω χάσει όμως ένα σκασμό χρόνου στο ψάξιμο, ενώ αν μου το έλεγε κάποιος θα έπαιρνε 10 δευτερόλεπτα), έχει γνώση ενός μέρους (μικρού ή μεγαλύτερου) της θεωρίας, τότε το να μάθει περισσότερη θεωρία και ελκυστικό θα του φανεί, και καθόλου δύσκολο. Το κλειδί της εξώπορτας του κτιρίου που καίγεται.

για να καταλάβω κάτι, όλοι αυτοί οι <μεγάλοι > έπαιζαν και συνέθεταν γιατί γνώριζαν και θεωρεια; για ροκ ποπ κλπ ρωταω

Υπαρχει μια καταπληκτικη, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ, ταινια, που λεγεται lorenzo's oil με τον Νικ Νολντε. Αληθινη ιστορια. Εκει βλεπεις οτι αν υπαρχει θεληση, η ηλικια δε λεει απολυτως τιποτα.

Λοιπόν, νομίζω κάτι πάμε να βρούμε έτσι και άρχισα να καταλαβαίνω. Ναι, το rit. έχει περάσει στο tempo track. Παρατήρησα ότι η παραμόρφωση συμβαίνει εκεί που το έχω σημειώσει με κόκκινο! στο rit. (γι'αυτό δε γινόταν μετά όταν μετακινούσα το event και δεν είχε αλλαγή tempo). Άρα; τί κάνω; edit: έκανα ένα πείραμα και έβγαλα εντελώς το rit. από το tempo. To πρόβλημα εξαφανίστηκε!! Οπότε ξαναρωτάω αν ξέρετε τι κάνω για να διατηρήσω και το rit. και να μην κάνει παραμόρφωση.

Αυτο το συμψωνουμε για να διαφωνουμε ειναι που με ανησυχει Περα απο την πλακα η συμβουλη μου (οχι σ'εσενα, γενικως ειναι) να χρησιμοποιουμε ταμπλατουρες ειτε για λογους ταχυτητας κ αυτο οσο πιο λιγο γινεται, ειναι μετα απο ενα καλο τρανσκριψιον να δουμε ποσο μεσα πεσαμε (κ να βελτιωθουμε στο τρανσκριψιον). Να ξερουμε δηλαδη πως θελουμε δουλεια στο πιο χρησιμο εργαλειο που εχουμε οταν παιζουμε μουσικη (τα αυτια ντε) κ να συνεχισουμε να τα δουλευουμε. Αυτο που μου κανει μεγαλυτερη εντυπωση ειναι ποσο πολυ οι πιτσιρικαδες προσπαθουν να βγαλουν κατι μονο αν υπαρχει ταμπλατουρα μπροστα τους κ δε προσπαθουν με το αυτι ακομα κ αν εχουν τις ικανοτητες να το κανουν.

@fusiongtr και @billaraskats27ναι βρε, συμφωνούμε ότι διαφωνούμε, δεν λέω ότι είναι κακό Αυτό που μου λες με την ταμπλατουρα είναι ότι ο δημιουργός της ταμπλατουρας έκανε λάθος. Όφειλε να δείξει την σωστή θέση. Και από εκεί και πέρα όπως βολεύει ο καθένας. Σημειώνω και πάλι, για να μην παρεξηγηθω, ότι είμαι υπέρ της ταμπλατουρας, αρκεί να υπάρχει και η παρτιτούρα από πανω, με τις νότες, τις παύσεις, τα τρίηχα τα δέκατα έκτα κτλ κτλ. Όχι απλά έξι γραμμές με αριθμούς λες και είναι σήματα Μορς. Εννοείται ότι ξέρω όλες τις νότες στην ταστιέρα μου. Ναι και εγώ αν πάω να κάνω σήκωμα να χτυπήσω μια τσιριχτή μι άλλα αν έχω μια Τελε με 21 τάστα στην από κάτω χορδή θα το κάνω γιατί βαριέμαι να "σκάβω" και να σηκώνω ενάμιση τόνο τις δεκάρες χορδές μου, αλλά Gary Moore δεν θα ακουστω και ας παίξω την σωστή νότα. Αλλά και ίδια οκτάβα να είναι μια νότα, στην κιθάρα αλλιώς θα ακουστει στην μεν χορδή και αλλιώς στην δε Δεν είμαι υπέρ του να κοπιαρεις 100% κάτι, άλλωστε η θεωρία σε βοηθάει να βάλεις και τον δικό σου χαρακτήρα,αλλά προτιμώ να το κάνω έχοντας πρώτα πλήρη εικόνα του τι έπαιξε και πως ο καλλιτέχνης και μετά να κάνω τα δικά μου και σε αυτό η ταμπλατουρα είναι αναγκαία

Τι λες κι εσυ τωρα ρε φιουζιε? Θες να κανεις τρανσκριψιον μπημποπ παρε σαξοφωνο ξερωγω. Εδω δε συμφωνουμε στα δικα μας! Λογικα ο δασκαλος πρεπει να ηταν αυτος που εφηυρε το πιανο με φλουντ ροουζ μετα απο λιγο καιρο Μεγαλη ζημια ειχε γινει οταν εγινε της μοδας το παουερ ταμπ (πολυ πριν το γκιταρ προ). Μιλαμε για πρωτο ιντερνετ κ πρωτο ιντερνετ καφε εποχες. Που βρισκοταν ξαφνικα ο καθενας με εφτακοσιες ταμπλατουρες απο τις οποιες αν καποια ηταν εστω κ 50% ακριβης μαλλον καποιος νομος πρεπει να υπηρχε να κατεβαινει κατευθειαν απο το ιντερνετ . Κ που καθοταν ο αλλος κ τις εβγαζε οπως τα δειχνανε ενω το αποτελεσμα κατεριπτε καθε ειδους λογικης. Μουσικης ή μη. Κ αυτος εκει... Αρκει να μη χρησιμοποιησει τα αυτια του ενα πραγμα.

Παρεξήγησις κυρ Αλή μου. Δεν εννοούσα τζάμπα, να πλερώσεις τον Τέρυ με καύσιμο δηλαδής, απλά θα ήξερε ότι είναι καλή η βενζίνη. Μπορείς να τον πλερώσεις με άλλο καύσιμο. Real time tsipouro ασούμε.

H sire S7 έπεσε στα χέρια μου πριν λίγες μέρες, ύστερα από ανταλλαγή με εναν φίλο συντοπίτη. Προκειται για μια κιθάρα τύπου στρατοκάστερ, με διάταξη μαγνητών HSS, και με κάποιες μοντέρνες πινελιές. Το όργανο είναι ελαφρώς μεταχειρισμένο, σαν καινούριο θα έλεγα. Δεν έχει καμία γρατζουνιά και τα τάστα είναι χωρίς ίχνος φθοράς. Μου έχει κάνει πολύ θετική εντύπωση, σε γενικές γραμμές, και θεωρώ την τιμή της τίμια. Ξύλα/Ποιότητα κατασκευής To σώμα είναι από alder και αποτελείται από 3 κομμάτια ξύλου. Σα σχεδιασμός, σε σχεση με μια strat, διαφοροποιείται λόγω των ιδιαίτερων contours που έχει στην πίσω πλευρά, στην περιοχή του neck joint. Σκοπός της ύπαρξής τους είναι η ανετότερη πρόσβαση στα χαμηλά τάστα. Σαν ποιότητα κατασκευή και βάψιμο, είναι ανάμεσα σε squier classic vibe και MIM strat. Όχι κάτι το ιδιαίτερο, κάτι που αντικατροπτίζει και την κατηγορία τιμής που βρίσκεται. Ο λαιμός με radius 9,5 inch, από την άλλη, είναι πολύ ιδιαίτερος και προσεγμένος κατασκευαστικά. Είναι από roasted maple, σε σχήμα C και δεν έχει ιδιαίτερα πλατιά αίσθηση στο χέρι. Είναι σχετικά παχύ (θυμίζει usa special λαιμο), και σε συνδυασμό με το απαλό ματ φινιρισμα, στο πίσω μερος του, η άνεση που προσφέρει στο χέρι θυμίζει αμερικάνικες fender. Η ταστιέρα είναι και αυτή από καβουρδισμένο σφένδαμο, και χαρακτηρίζεται ως “edgeless”. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έχει καμπυλωτές άκρες και όχι με έντονες γωνίες όπως σε συναντάμε σε έναν τυπικό λαιμο. Τόσο το ξύλο, όσο και τα medium jumbo τάστα έχουν φαγωθεί στις άκρες, πράγμα που συμβάλει ουσιαστικά στην αίσθηση και στην άνεση κατά το παίξιμο. Το πόσο υποδειγματική ταστοδουλειά έχει το μανίκι, είναι σίγουρα κάτι το ασυνήθιστο για κιθάρα σε αυτή την κατηγορία τιμής. Σίγουρα καλύτερη ταστοδουλειά από κάτι fender player plus και vintera των 900+ ευρώ. Τέλος, το fretboard και η εμπρός πλευρά του headstock έχουν gloss finish. Το nut είναι από κόκκαλο, έχει 42mm πλάτος και είναι αρκετά καλοκομμένο. Δεν μπλοκάρει κάποια χορδή, ώστε να χάνει το κούρδισμα. Hardware Η γέφυρα είναι μοντέρνου τύπου με δύο βίδες. Το block είναι σχετικά λεπτό (λεπτότερο από εκείνου μιας fender), και το tremolo arm θυμίζει εκείνο της prs cu 24, όπου απλά μπαίνει στην οπή και σφίγγει με μια μικρή allen βίδα. Τη βίδα αυτή τη σφίγγει κανείς όσο θέλει, ώστε πχ να μην υπάρχει τζόγος κατά τη χρήση του tremolo και να μπορεί να μένει σταθερή σε ένα σημείο. Από τις πιο άνετες και ακριβείς που έχει δοκιμάσει. Τα βαγωνάκια, επίσης, είναι ατσάλινα. Δεν θα χρειαστούν αναβάθμιση. Τα sire premium locking tuners συμβάλουν ουσιαστικά στο να κρατά κούρδισμα η κιθάρα. Πέρα του γεγονότος ότι οι χορδές “κλειδώνουν”, είναι staggered, δηλαδή το ύψος των χορδών e b g d είναι πιο χαμηλά από τις a e. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν υπάρχουν string trees, άρα έχουμε λιγότερα σημεία τριβής των χορδών. Ηλεκτρικά/μαγνήτες Τα ποτενσιόμετρα δεν είναι κατι το ιδιαίτερο. Ομαλά στην λειτουργία τους, με το volume pot να καθαρίζει τον ήχο γραμμικά, χωρίς να χάνονται τα πρίμα. Θα προτιμούσα να ήταν λογαριθμικά, αλλά αυτό εύκολα το αλλάζω. Ο 5-way διακόπτης έχει τυπική λειτουργία, είναι κάπως σκληρός στις αλλαγές, και δίδει αίσθηση μέτριας ποιότητας, σίγουρα καλύτερης από εκείνου μιας classic vibe strat. Επιπλέον, το input jack βρίσκεται χαμηλά στο σώμα και όχι κάτω από τη γέφυρα, όπως σε μια τυπική στρατοκάστερ. Οι s7 μαγνήτες της Sire είναι πολύ αξιοπρεπείς. Οι δύο μονοί είναι περίπου 6,2Κ και ο διπλός γύρω στα 8Κ. Είναι low output, με πολύ ισορροπημενο eq και μαλακά πρίμα. Ο humbucker έχει ακριβώς τον ίδιο ήχο με τους μονούς. Είναι αθόρυβος (έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στο shielding), και επίσης αθόρυβες είναι οι θέσεις 2 και 4. Οι μονοί έχουν χαμηλά επίπεδα θορύβου, σε γενικές γραμμές. Θα τους χαρακτήριζα ελαφριά “σκοτεινούς”, και σίγουρα προτιμώ να τους συνδυάζω με bright πετάλια ή ενισχυτή. Το ηχόχρωμά τους βοηθά στο να μπορεί να παίξει κάποιος πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής. Είναι αρκετά δυναμικοί και touch sensitive, και βγάζουν και έντονη stratίλα σε όλες τις θέσεις. Δείγματα ήχου Ηχογράφησα με τον DSL5 Cleanish s7 cleanish.mp3 overdrive 1 s7 jb2.mp3 overdrive 2 s7 fuzz.mp3 distortion s7 dirty shirley.mp3 Μέσα στο mix (με vox mv50) s7 mix.mp3 Specifications · Body: Alder · Bolt-on neck: Roasted maple · Fretboard: Roasted Maple · Abalone Dots fretboard inlays · 22 Medium jumbo frets · Scale: 648 mm (25.5") · Fretboard radius: 241 mm (9.5") · Nut width: 42 mm (1.65") · Bone nut · Pickups: 1 S7 humbucker (bridge) and 2 S7 single coils (middle and neck) · 1 x Volume and 1 x tone control · 5-Way switch · White pearl pickguard · S7 2-post tremolo with steel block and stainless saddle · Sire Premium Locking machine heads · Chrome hardware · Colour: 3-Tone Sunburst Φωτογραφικό υλικό

περίπου αυτό λεω. Δεν εννοώ τις νότες. Πολλές φορές μέσα σε ένα κομμάτι που ακούμε, μας κλικάρει ένα γύρισμα, μια αλλαγή κλπ. Θυμάμαι μικρός οι μετατροπίες ήταν κάτι που πάντα με εντυπωσίαζε. Ή μια αλλαγή τόνου, ή μια αναίρεση. Δεν καταλάβαινα τι ήταν. Όμως έπρεπε να ψάξω να το βρώ. Δάσκαλο δεν είχα. Μπορεί να περνούσαν και 3 χρόνια μέχρι να το μάθω. Επίσης ακόρντα. Όταν ήμουν 9 χρονών ήξερα ματζόρε, μινόρε και 7η ήταν novelty. Πέρασε πολύς καιρός να πάω παρακάτω και ευτυχώς υπήρχε το The beatles complete