John Goumis

Μουσικός και αμάξι πάνε πακέτο, δυστυχώς.

Τα έχουμε ξαναπεί νομίζω, η μουσική σαν προϊόν είναι πλήρως απαξιωμενο, ο κόσμος έχει συνηθίσει να μην πληρώνει πλέον για την μουσική που ακούει. Ακόμα και οι "δεινόσαυροι" δεν ζουν από πωλήσεις αλλά από τις συναυλίες, τo merch κτλ. Και γι'αυτό πλέον δεν έχουν και κάνα κίνητρο να "τα χωσουν" σε ένα άλμπουμ με τεράστια παραγωγή, μια δικαιολογία για να βγουν σε tour ψάχνουν. Το streaming αυτό καθεαυτό δεν φταίει τόσο, όσο ότι είναι τζάμπα. Και στα videogames πλέον δεν αγοράζεις το παιχνίδι, το streamαρεις αν έχεις την κατάλληλη σύνδεση στο ίντερνετ (στην Ελλάδα ακόμα όχι) αλλά μια χαρά πληρώνεις το 60αρι - 70αρι για να το αγοράσεις. Από την στιγμή που ο κόσμος καλομαθε στο τζάμπα, πάει η μουσική. Αν αύριο βγει μια πλατφόρμα πχ το "YouPlay" και μπορείς να παίξεις οποίο βίντεοπαιχνίδι θες απλά βλέποντας μια διαφήμιση που την κάνεις σκιπ στα πέντε δευτερόλεπτα, την ίδια μοίρα θα έχει και αυτό το μέσο, όπως η μουσική. Δυστυχώς πάει η μουσική, δεν θα βγει κανένας νέος Pete Townsend που στα 24 του θα γράψει ένα νέο Tommy ή οι νεοι pink floyd να πάνε να βγάλουν το επόμενο hi fi benchmark σε ηχητική ποιότητα dark side of the moon ή κάποιος που θα επενδύσει στο μάρκετινγκ ώστε να δημιουργηθούν οι νέοι Guns n Roses πχ κτλ κτλ, έχουν αλλάξει τελείως οι εποχες. Επομένως ο καθένας πουλάει τα δικαιώματα του "τώρα που γυρίζει"...

Άκουσα τα κλιπ χωρίς να δώσω σημασία σε ποιο είναι ποιο. Μου άρεσε ο παίκτης, μου είναι αδιάφορα τα υπόλοιπα. Δεν θα κάτσω να "βγάλω τα αφτιά μου" για το ποιο είναι καλύτερο, από την στιγμή που το πιο σημαντικό, το παίξιμο δηλαδή, μου άρεσε. Και η λάμπα και τα plug in εργαλεία για να κάνουμε την δουλειά μας ή το χόμπι μας είναι. Προσωπικά σε λάιβ έχω καταργήσει τις λάμπες υπέρ της φορητότητας (χρησιμοποιώ mini amps), αλλά πάντα θέλω ενισχυτή-καμπίνα για να ακούω να "φυσάει" ο ήχος από το ηχείο. Δεν θέλω direct. Αν έγραφα μουσική (που δεν γράφω), ίσως να ηχογραφούσα με amplitube και ας είχα το real thing, καθώς παικτικα η διαφορά είναι σαν να τρέχεις σε διάδρομο γυμναστηρίου αντί να τρέχεις σε χωματόδρομο.

Τετοιες λίστες αντικειμενικά έχουν μεγαθήρια μέσα. αλλά και πολλές ελλείψεις. Τα μεγαθήρια δεν θα τα σχολιάσω, ούτε την σειρά καθώς δεν νομίζω ότι υπάρχει νόημα στο να ''κατατάξεις'' τέτοια μεγέθη. Ο Cobain τώρα ΟΚ θα μπορούσε να μην είναι μέσα, αλλά ας δεχτούμε ότι το όλο impact της περσόνας του στην μουσική βιομηχανία μπορεί να ''δικαιολογήσει'' μια θέση στην 200αδα, αλλά με την ίδια ακριβώς λογική γιατί να μην είναι και ο Jimi Hendrix μέσα πχ. Τώρα για κατι σκουπίδια τύπου Ozzy απλά γελάει ο κόσμος. Coverdale. Paul Rodgers και Sam Hagar τι άμπαλοι είστε εσείς ρε. Ozzy, μαλάκες μου. O Axl επίσης δικαίως βρίσκεται στην λίστα. Χαρίζει άφθονες στιγμές γέλιου στα λάιβ του (όχι τώρα που έχασε την φωνή του, από τα ντουζένια του είναι αστείος να τον ακους λάιβ).

Το βάρος ενός οργάνου αυτό καθεαυτό δεν με έχει απασχολήσει ποτέ. Και πάνω από 2 ώρες να είναι το λάιβ, με την χρήση της κατάλληλης ζώνης μια (σχετικά) βαριά κιθάρα παλεύεται (δεν μιλάω για 5kg Les Paul Custom των 70's και γενικά για όργανα-άγκυρες). Αυτό που όντως με απασχολεί σε ότι αφορά το βάρος έχει να κάνει με την μεταφορά του οργάνου... αφού συνήθως όταν μιλάμε για βαριά όργανα μιλάμε για les paul, οπότε μιλάμε για σκληρή θήκη, οπότε μιλάμε για παραπάνω όγκο στο αμάξι και κουβάλημα στο χέρι κτλ κτλ οπότε προτιμώ μια ελαφριά strat στο gigbag και γεια σας. Πάντως, χωρίς να ξέρω τις μηχανικές και ηχητικές ιδιότητες που προσδίδει το βάρος, ιδανικά δεν θα θελα την les paul μου πούπουλο ούτε την stratocaster μου βαριά, αν και έχω μια baja tele που μάλλον ανηκει στις ''βαριές'' (ήμουν ατυχος μάλλον) χωρίς όμως να με χαλάει στην τελική και ας προτιμούσα να μου τυγχαινε μια ελαφριά.

απόλυτα σεβαστό Το βίντεο με την δημοκρατία που αναφέρεις δεν θεωρώ ότι πάει να αποδείξει με κάποιο μαθηματικό θεώρημα ότι δεν υπάρχει δημοκρατία (ποια απ'όλες? άλλο πολίτευμα έχουμε εδώ, άλλο στην Γαλλία, άλλο στις ΗΠΑ παρά το ότι όλα αυτά είναι δημοκρατικά πολιτεύματα) αλλά το ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ''πλειοψηφία'' (λογικό μιας και μιλάμε για αντιπροσωπευτική δημοκρατία) και αυτό φαίνεται πχ όταν ψηφίζεις το Α κόμμα για να μην βγει το Β ενώ ήθελες στην πραγματικότητα να βγει ψηφίσεις το Γ κτλ κτλ Άλλα βίντεό του πχ αυτό με το ''γιατί συμβαίνουν οι τουρκικές παρεμβάσεις στο Αιγαίο'' ή ''γιατί έχουμε πυρηνικά όπλα'' δεν είναι θέματα που αφορούν αυστηρώς οικονομικά μεγέθη αλλά παιχνίδια παιγνίων, deterrence theory κτλ κτλ που δεν αφορούν οικονομικά ζητήματα (όπως τα βίντεο με τα μνημόνια) αλλά είναι μέρος της οικονομικής επιστήμης και η απλουστευμένη και εκλαϊκευμένη επεξήγηση που κάνει ο συγκεκριμένος είναι χρήσιμη στο να δώσει έναν κάποιον μπούσουλα στον απλό κοσμάκη που στην τελική είναι η εύκολη λεία του λαϊκισμού των πολιτικών. Αυτός είναι ο λόγος που προσωπικά μου αρέσουν τα βίντεό του και φυσικά είμαι 100% μαζί σου στο να μην τον γουστάρεις. Δεν προσπαθώ να σε πείσω να τον γουστάρεις, απλά σου εξηγώ γιατί εμένα μου είναι συμπαθής.

corrected. Δεν είμαι αφελής να πιστεύω ότι θα αντλήσω γνώσεις (όπως δεν έχω την υπόνοια ότι θα γίνω αστροφυσικός απλά παρακολουθώντας -για ώρες- ντοκυμαντέρ σχετικά με το διάστημα στο ΥοuTube). Αλλά τέτοια βίντεο είναι ωραία τροφή για σκέψη αν μη τι άλλο. Χίλιες φορές να παρακολουθήσω ένα βίντεο ''εκλαϊκευμένης'' επιστήμης παρά χαζομάρες του tik tok ή survivor, μακάρι οι περισσότεροι να έκαναν το ίδιο. Ο συγκεκριμένος παρακολουθείται ευχάριστα κατ'εμέ και λόγω περιεχομένου αλλά και λόγω του τεχνικά άρτιου content του (μοντάζ, εικόνα κτλ) αλλά και φυσιογνωμικά είναι συμπαθής (όχι δεν ειμαι gay) ενώ η ιδιότητά του ως καθηγητής οικονομικών στην Σιγκαπούρη είναι αρκετά αξιόλογο ως point of reference. Και ναι ξέρω ότι οι ακαδημαϊκοί ειδικά εδώ στην Ελλάδα είναι πολλές φορές αμφιλεγόμενοι αλλά δεν μιλάμε για μπανανία αλλά μια από τις πιο φιλελεύθερες και ανεπτυγμένες οικονομίες του κόσμου. Σε αυτό θα μπορούσα να συμφωνήσω αλλά δεν έχουμε τον ίδιο ορισμό του τι εστί ''προϊόν εταιρειών''. Τα προϊόντα εταιρειών στην Ελλάδα (που είχαν συμβόλαια με την heaven κτλ) ήταν κατα βάση οι παίκτες reality από το 2000 και μετά. Οι τράπερς ήταν ελληνο-αμερικανάκια που εισήγαγαν στην χώρα μια τάση από τις ΗΠΑ που ακόμα δεν είχε γίνει μέρος της υποκουλτούρας στην Ελλάδα. Ισχύει δηλαδή ότι με δικά τους έξοδα ηχογραφησαν τα τραγούδια τους μέσω ''σπιτικών παραγωγών'' και home made studios και έγιναν viral που λένε και οι νέοι και μετά χώθηκαν οι όποιες εταιρείες. Γενικά όπως ξέρουμε όλοι οι μουσικοί πλέον έτσι δουλεύουν, ανεξαρτήτως μουσικού είδους. Απλά οι τραπερς έγιναν viral λόγω των 10χρονων και 12χρονων που ασχολούνται πιο πολύ απ'όλους με το τικ τοκ και το youtube. Από την άλλη όντως και οι εταιρείες δεν εμειναν στάσιμες σε αυτό που είδαν να έρχεται (streaming) και άλλαξαν μοντέλο εργασίας. Ίσως ενας σωστός τίτλος θα ήταν ''πως το streaming άλλαξε τις δισκογραφικές''. Δεν διαφωνώ. Αλλά το βίντεο εξηγεί ωραία πως κατέληξε η όλη φάση να γίνεται με bottom up διαδικασίες. Όποιος, ακόμα και εδώ μεσα, έχει προσπαθήσει να βγάλει κυκλοφορήσει την μουσική του μέσω εταιρείας, καταλαβαίνει τι εννοώ.

Άποψή σου και σεβαστή. Η αποδόμησή του εκ μέρους σου πάντως μου φαίνεται ελλειπής και επιφανειακή. Και γιατί στα ''τρια πρώτα λεπτά'' δεν λέει κάτι που δεν ισχύει, όπως και στα ''τρια πρώτα λεπτά'' του αλλου βίντεο που ανέφερες (και δεν θεωρώ πως συνεισφέρει ιδιαίτερα στην συζήτηση) Προσωπικά θα εξακολουθώ να παρακολουθώ το κανάλι του με ενδιαφέρον. Απλά το αναφέρω γιατί με κουόταρες.

Πολύ ωραίο το κανάλι του συγκεκριμένου, και πάνω-κάτω αυτά που λέει στο συγκεκριμένο βίντεο ισχύουν (στην Ελλάδα).

Η ιδανική διάρκεια ενός τέτοιου λάιβ, τόσο για τον μουσικό όσο και για τον ακροατή, είναι 2 (καθαρές) ώρες ακριβώς. Στο εξωτερικό όπως αναφέρθηκε το λάιβ είναι 45 λεπτά - διάλλειμα - 45 λεπτά - τέλος. Εδώ για διάφορους λόγους που ισχύουν στην ελληνική πραγματικότητα, όπως το ''ελεύθερο'' ωράριο των μαγαζιών (δεν υπάρχει cufrew να κλείνουν τα μεσάνυκτα με αποτέλεσμα το κακό συνήθειο που έχει η νεολαία να θεωρεί ''νωρίς'' να βγει πριν τις 12), η μη-ικανοποιητική κατανάλωση κτλ συνήθως οδηγούν σε καταστάσεις που ο μαγαζάτορας θεωρεί ότι το event πρέπει να είναι 3ωρης διάρκειας ώστε να πουλήσει σε αυτό το διάστημα όσο περισσότερα ποτά μπορεί, καθώς η προσέλευση του κόσμου θα είναι ανομοιόρφη. Αυτό με το διάλλειμα που λες έχει κάποια λογική, όμως από την άλλη και ο κόσμος κουράζεται με συνεχόμενο λάιβ άνω των 2 ωρών και εννοείται ότι ο ντράμμερ σου ή ο τραγουδιστής έχουν δίκιο στο να θεωρούν ένα μικρό break απαραίτητο. Στο τέλος της μέρας όλα έχουν να κάνουν με την συμφωνία με το μαγαζί, αλλιώς χρεώνονται οι 2 ώρες και αλλιώς οι 3. Υπάρχουν περιπτώσεις όπως πχ όπου ενώ έχει ολοκληρωθεί η διάρκεια του λάιβ και ενώ δεν είχε κόσμο, να σκάσουν μύτη κάποιες παρέες στο τελευταίο τέταρτο. Εκεί είναι στην κρίση του μουσικού (και ανάλογα με τις σχέσεις του με τον ιδιοκτήτη) αν επιθυμεί να παίξει λίγο παραπάνω ως ένας είδος ''εξυπηρέτησης'' στο μαγαζί.

Το smartnoiz είναι σημείο αναφοράς στην αγγελίες μουσικών οργάνων στη Ελλάδα. Είμαι ικανοποιημένος από όλες τις συναλλαγές μου που έχουν συμβάλλει σε μεγάλο ποσοστό στο gear που έχω σήμερα. Να πω ότι είμαι από νησί και οι συναλλαγές δεν ήταν χέρι με χέρι αλλά όλα πήγαν πάντα περίφημα. Απλά επειδή τόσο χρόνια έχω μαζέψει κάποιο gear (χάρη στο νόιζ), αν και μπαίνω στις αγγελίες συχνά, πιο πολύ μπαίνω στις ενεργές αγγελίες της περιοχής μου, για να τσεκάρω αν κάνας συντοπίτης μου πουλάει κάτι χρήσιμο και μαις και όλοι εδώ γνωριζόμαστε μεταξύ μας οι συναλλαγές είναι πολύ βολικές.

Ωχ, λάθος μου τότε, νόμιζα ότι ήταν κανονικα με την μπάντα.

Αγόρασα έναν αφυγραντήρα. Δεν ξέρω αν μετραει. Αλλά τον πήρα για το δωμάτιο με τις κιθάρες...

Έγινε τουρ και με τους δύο, νομίζω το 2002 ή κάπου εκεί

O πρώτος δίσκος των VH έχει αλλάξει τον ρου της κιθαριστικής ιστορίας και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο και καταγεγραμμένο. Βέβαια εγώ προσωπικά είμαι πιο πολύ fan των ''Van Hagar'' παρά της Roth εποχής, παρά το ότι παραδέχομαι ότι η περίοδος αυτή ηταν πολύ πιο επιδραστική. Δεν συμφωνώ ότι δεν είχαν κοινό στην Ελλάδα λόγω του ότι είχαν ''αμερικάνικο'' ήχο, οι Bon Jovi και άλλες τέτοιες μπάντες που τους άκουγε η μισή Ελλάδα δηλαδή τι ήχο είχαν? Γενικά είναι μια μπάντα που έχει από (εξαιρετικά) pop hit και τρελές ροκ-εν-ρολιές μέχρι και αλήτικο, ποιοτικό hard rock. Προσωπικός αγαπημένος μου δίσκος ο 5150, ιεροσυλία αλλά κάποτε εμείς οι Hagar fans θα δικαιωθούμε.

Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί μεγάλωσες, όπως όλοι μας, και δεν γίνεται κάτι να σε "σημαδέψει" στον ίδιο βαθμό όπως όταν ήσουν έφηβος ή εικοσαρης. Παίζει και η νοσταλγία ρόλο. Όσο μεγαλώνουμε τόσο απομυθοποιουμε καταστάσεις και δεν τις βιώνουμε με τον ίδιο ενθουσιασμό. Αν υπήρχε το Spotify στα 90's πάλι τον "δίσκο του μήνα" του ποπ+ροκ ή του metal hammer θα τον ανακαλυπταμε απλά αντί να τον αγοράσουμε από το δισκάδικο θα τον streamαραμε και το συναίσθημα θα ήταν το ίδιο. Εγώ πιστεύω ότι αν αφήσουμε την Νοσταλγία στην άκρη, αυτό που έχει όντως αλλάξει είναι η διάχυτη υπερπληροφορηση λόγω του ίντερνετ. Το Spotify από μόνο του δεν φταίει σε τίποτα. Παλιά υπήρχαν 2-3 περιοδικά πχ στον χώρο της ροκ+μέταλ τα οποία έλεγχαν στην ουσία την πληροφόρηση αφού ήταν ο μόνος τρόπος τότε για να μάθεις για τον "δίσκο του μήνα" (ο οποίος δίσκος φυσικά από πίσω είχε ολόκληρο κύκλωμα, δισκογραφική - "μεσάζοντες" - μανατζαρεους - παραγωγούς κτλ). Δεν ήταν τίποτε "τυχαίο", εμείς τότε βλέπαμε τις μπάντες αυτές σαν θεούς που κατέβηκαν επί Γης ενώ υπήρχε ολόκληρο "κύκλωμα" από πίσω. Με λίγα λόγια την εποχή πριν το ίντερνετ η δύναμη που είχαν ορισμένα media σε συνδιασμό με "αετοματηδες" κυνηγούς ταλέντων που μύριζαν το χρήμα από χιλιόμετρα είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αυτές οι τεράστιες μπάντες που μέχρι και σήμερα δεν φαίνεται να έχουν ξεπεραστεί (κάποιοι θα πουν ότι αυτό είναι υποκειμενικό, αλλά κάποια μεγέθη όπως πωλήσεις και εισιτήρια είναι αντικειμενικά). Προς θεού δεν λέω ότι δεν άξιζαν την τεράστια επιτυχία τους ή ότι δεν είχαν ταλέντο ή ότι δεν εργάστηκαν σκληρά. Αλλά είχαν πλάτες εκατομμύριων από πίσω, με τους καλύτερους παραγωγούς και τα καλύτερα στούντιο επειδή κάποιοι επένδυσαν σε αυτους και μετά οι μηχανές του μάρκετινγκ και των media έκαναν τα υπόλοιπα για να "βγει η επένδυση". Με λίγα λόγια δεν φταίει η υπερπροσφορά του Spotify και ότι σε κάθε γειτονιά μια μπάντα ανεβάζει το indie άλμπουμ της, αλλά ότι δεν υπάρχουν πλέον εταιρείες, παραγωγοί, μεσάζοντες, ραδιοφωνικοί παραγωγοί κτλ που να έχουν την δύναμη να "επιβάλουν" τον νέο επόμενο "άλμπουμ του μήνα".

ακομα και μια ψηφιακή πεταλιερα αν βάλεις σε καλό ενισχυτή με μια καλή καμπίνα με ένα δωδεκαρι (ή και παραπανω) μεγάφωνο μια χαρά θα ακουστεί σε ένα πάλκο. Το θέμα δεν είναι η πηγή του ήχου, δηλαδή αν θα είναι πεταλιερα ή iridium ή μια μίνι κεφαλή ενισχυτή όπως το vox mv50 που χρησιμοποιώ εγώ... Αυτό είναι σχεδόν αδιάφορο... Το θέμα είναι ο ήχος σου στο πάλκο να βγαίνει από ΚΑΜΠΙΝΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΉΣ ΚΙΘΆΡΑΣ και όχι από ένα μόνιτορ που σου δείχνει απλά πως ακουγεται ο ήχος σου κάτω από το πάλκο... Ειδικά αν οι υπόλοιποι συμπαίκτες σου παίζουν με κανονικό ενισχυτή - κανονικά ντράμς... Για old school καταστασεις (κανονικά stage) νομίζω ο ενισχυτής είναι μονόδρομος... Φυσικά και οι υπόλοιπες λύσεις (κάτι ψηφιακό ή μη με μόνιτορ αντί για καμπίνα) είναι πολύ χρησιμες, και εγώ τις χρησιμοποιώ αλλά μόνο αν και εφοσον ΟΛΟΙ είμαστε direct στην κονσόλα (ηλεκτρονική ντραμς, μπάσο κτλ).

Εξαρτάται για τι το θες... Αν η μπάντα έχει ηλεκτρονικά ντραμς, ο μπασίστας παίζει συνδεδεμένος στην κονσόλα με κάποια προενίσχυση κτλ, μια χαρά είσαι με την προσομοίωση. Αν τώρα παίζεις σε old school πάλκο με κανονικά ντραμς και μπασοκαμπίνες κτλ, νομίζω ότι ο ενισχυτής είναι μονόδρομος... ξέρω πολλοί θα διαφωνήσουν με αυτό αλλά προσωπικά ακόμα και axe fx που είχα δει κάποιον να χρησιμοποιεί δεν με ''έπεισε''... όχι γιατί δεν ήταν καλό το axe fx αλλά γιατί το μόνιτορ δεν ταίριαξε ηχητικά με τον ''φυσικό ήχο'' του πάλκου (ντραμς και μπάσο) που ''δένει'' με τον ήχο του PA που ακούμε εμείς οι ακροατές...

Δεν ξέρω αν είμαι εκτός θέματος, αλλά θέλω να πω κάποια πράγματα για rock τραγούδια και μπάντες που είχα ''υποτιμημένα'' στο μυαλό μου (όχι με την έννοια ότι ''δεν μου άρεσαν αλλά τα εκτίμησα στην πορεία'', αλλά με την έννοια ότι είχα υποτιμήσει το πόσο δημοφιλή στο maistream κοινό) και αφορούν αποκλειστικά και μόνο στο αγγλικό κοινό (λόγω αλληλεπίδρασης με το συγκεκριμένο κοινό) 1) το πιο διάσημο κομμάτι που έχει γράψει ο Ritchie Blackmore δεν είναι το smoke on the water αλλά το since you've been gone των Rainbow 2) ο meat loaf για κάποιο λόγο είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ στο Ηνωμένο Βασίλειο 3) το τραγούδι Mr Brightside των (αμερικανών) Killers είναι κάτι σαν ''ανεπίσημος εθνικός ύμνος'' στο Ηνωμένο Βασίλειο 4) Οι Stereophonics είναι μάλλον οι νέοι Oasis εκεί πέρα Εντός θέματος, θα έλεγα τους Foo Fighters. Δεν καταλάβαινα προς τι ο τόσος ντόρος, αλλά πλέον έχω αλλάξει γνώμη

Guitar hero (κατ' εμέ) είναι αυτός που παίζει lead κιθάρα και 1) ανήκει σε μια υπερεπιτυχημενη mainstream μπάντα και έχει γίνει σχεδόν ταυτόσημη έννοια με την μπάντα, Για παράδειγμα δεν γίνεται όταν ακούσεις την λέξη Guns n Roses να μην σου έρθει στο μυαλό σχεδον αμεσως ο Slash (άσχετα που ο frontman ήταν ο Axl και ο βασικός συνθέτης ήταν ο Izzy) ή ο Angus Young στους AC/DC (δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι δυο κιθαρίστες είναι αναγνωρίσιμοι μόνο το 'περίγραμμα" τους αν δεις, ή την "σκιά" τους,τους αναγνωρίζεις αμέσως) Ενώ στο άκουσμα του ονόματος Beatles ή Maiden δεν πάει το μυαλό σου πρώτα στον George Harrison ή στον Adrian Smith αντίστοιχα... Στους RCHP πρώτος σου έρχεται στο μυαλό ο Flea που είναι όντως bass hero... Και σε σούπερ mainstream μπάντες όπως killers και maroon 5 δεν ξέρω προσωπικά καν τα ονόματά τους Και 2) Αυτός που κάνει "προσωπική" καριέρα και έχει επιτυχία, όπως είχε ο Hendrix, o SRV, o Malmsteen, o Clapton κτλ. Στην ίδια κατηγορία βάζω και Knopfler και Eddie Van Halen γιατί κακά τα ψέματα αυτοί ήταν η μπάντα

Το ονόματα αυτά τα ανέφερα μόνο και μόνο επειδή αναφέρθηκαν στο αρχικό ποστ. Εννοούνται αυτά που αναφερεις για Hendrix και Clapton, συμφωνώ και εγώ.

Όλοι οι κιθαρίστες που αναφέρθηκαν στο ποστ, είχαν επιτυχία στο maistream κοινό μέσω των τραγουδιών τους (ή της μπάντας στην οποία συμμετείχαν). Εξαίρεση ο Steve Vai ο οποίος παίζει πιο ''πειραματική'' και progressive, κιθαριστική (κατά βάση) μουσική που απευθύνεται σε πολύ πιο συγκεκριμένο κοινό. Ο απλός κόσμος (που δεν είναι μουσικός) που του αρέσει να ακούει τα jump, sweet child o mine, californication κτλ ενώ καταλαβαίνει ότι υπάρχει ωραία κιθάρα στο κομμάτι, δεν μπορεί να ''αναλύσει'' το παίξιμο (όπως θα έκανε ένας που ασχολείται με την κιθάρα ή κάποιος μουσικός) και δεν τον ενδιαφέρει άλλωστε, καθώς το κοινό αυτό επικεντρώνεται στο ''τραγούδι'' κατα κύριο λόγο και όχι στα ''instrumental'' σημεία του κομματιού (πχ σόλο). Αλλά το κοινό αυτό είναι που γιγαντώνει τις μπάντες και τους καλλιτέχνες αυτούς. Ο λόγος που δεν υπάρχουν δηλαδή οι νέοι Slash, Frusiante κτλ είναι επειδή δεν υπάρχουν οι νέοι G'n'R και RHCP.

Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο, σίγουρα θα υπάρχει κάποιος εκεί έξω που θα είναι dream amp για μένα αλλά όντας συνηθισμένος να βασίζω τον ήχο μου στο pedalboard (είμαι της άποψης ότι πιο εύκολα θα βρεις πχ τον overdrive ήχο σου από ένα πετάλι παρα από έναν ενισχυτή - και εδώ που μένω δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο να δοκιμάσεις soldano, mesa boοgie κτλ - αν και δεν νομίζω να διαθέτω τέτοιο budget..) δεν έχω ''λαχτάρα'' για κάποιον συγκεκριμένο καθώς με έναν καλό καθαρό λαμπάτο - βάση για πετάλια είμαι ικανοποιημένος....

Αυτή την στιγμή και έχοντας αρκετές κιθάρες, θα προτιμούσα να διαθέσω 2Κ σε μια ακριβή παρά να ''σπάσω'' το ποσό σε δυο ή περισσότερες, δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος (και χώρος) για παραπάνω όργανα και -υποτίθεται- ότι μετά από τόσα χρόνια ξέρω τι θέλω οπότε γιατί να μην πάρω ακριβώς αυτό που ξέρω ότι μου ταιριάζει. Αν για κάποιον λόγο ''έχανα'' αύριο όλο μου τον μουσικό εξοπλισμό, εννοείται ότι θα προτιμούσα 2 όργανα των 1000 ευρώ αντί για μια των 2000. Μια standard strat και μια standard SG για παράδειγμα (μεταχειρισμένες, γιατί οι τιμές έχουν πάει στον θεό) και θα ήμουν άρχοντας. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος πάντως, οι πιο πολλοί έχουμε περισσότερα πράγματα από όσα πραγματικά χρειαζόμαστε επειδή κατάπιαμε το marketing αμάσητο και καταλήξαμε με πολλά ακριβώς επειδή ακόμα και με μόλις 1000 ευρώ μπορείς να πάρεις δυο (και βάλε) καλές κιθάρες ή καλούς ενισχυτές κτλ κτλ.

Έχω μια custom SE 24 του 2018 (κορεάτικη, νομίζω πλεον η παραγωγή μεταφέρθηκε αποκλειστικά στην Ινδoνησία, αλλά όχι ότι έχει και σημασία) και ένας φίλος μου έχει την Harley Benton CST 24, αλλά δεν είχα την ευκαιρία να την τσεκάρω ενδελεχώς, δεν μου φάνηκε κάτι λάθος με την κιθάρα του αλλά εφόσον έχεις το μπάτζετ είναι κρίμα να πας για φασόν όργανο Harley Benton μιας και δεν ξέρεις τι θα σου ρθει (έχω και Harley Benton κιθάρα και χρειάστηκε μάστορα για να ρθει στα ίσια της) καθώς οι ''σχιστομάτες'' PRS περνάνε από πιο αυστηρό set up - quality control, νομίζω την δικιά μου έχει χαρτί ότι την σέταραν-τσέκαραν στις ευρωπαϊκες εγκαταστάσεις της prs όπου εισάγουν τα import όργανά τους και τα σετάρουν... Οι εντυπώσεις μου από την PRS SE είναι οι ίδιες με αυτές των -επαγγελματιών- φίλων μου που είτε τους την δάνεισα είτε τζαμαραν με αυτήν: είναι πολύ ευκολόπαικτο και καλοστημένο οργανο, και με τίμιο split μαγνητών. Και το τρέμολο λειτουργεί μια χαρά παραδόξως παρά τα όχι και τόσο καλής ποιότητας κλειδιά της. Στα αρνητικά οι μαγνήτες που παρά το ότι είναι ''διαυγείς'' είναι λίγο ''απρόσωποι'' για τα γούστα μου, και τα κλειδιά όπως προανέφερα (αν την μεταφέρεις κάπου με μαλακή θήκη θα ξεκουρδίσει, ενώ όλες οι άλλες μου κιθάρες δεν χάνουν καν κούρδισμα ακόμα και με ''΄άτσαλη'' μεταφορά). Επίσης ένα άλλο που δεν μου έκανε καλή εντύπωση είναι όχι τα πόσα κομμάτια μαονιού αποτελούν το σώμα, αλλά το πόσο διαφορετικά είναι τα μαόνια που το αποτελούν... λες και είναι άλλο ξύλο... στις αμερικάνικες κιθάρες μπορεί το σώμα να αποτελείται από 2-3 κομμάτια μαόνι αλλά το ξύλα τα έχουν ταιριάξει πιο όμορφα, δεν βγάζει μάτι από χιλιόμετρα ότι είναι διαφορετικό είδους μαονιού.. βέβαια πιο πολύ για λόγους αισθητικής τα αναφέρω αυτά. Προφανώς κολλάνε ό,τι κομμάτια βρεθούν μπροστά τους για πιο γρήγορη παραγωγή για να κρατήσουν χαμηλό το κόστος. Fame δεν έχω δει από κοντά οποτε δεν έχω άποψη. Νομίζω ότι εφόσον γουστάρεις PRS πρέπει να πας σε μια καλή SE και όχι σε φασόν μάρκες, ειδικά εφόσον σου το επιτρέπει το μπάτζετ σου.