John Goumis

Το smartnoiz είναι σημείο αναφοράς στην αγγελίες μουσικών οργάνων στη Ελλάδα. Είμαι ικανοποιημένος από όλες τις συναλλαγές μου που έχουν συμβάλλει σε μεγάλο ποσοστό στο gear που έχω σήμερα. Να πω ότι είμαι από νησί και οι συναλλαγές δεν ήταν χέρι με χέρι αλλά όλα πήγαν πάντα περίφημα. Απλά επειδή τόσο χρόνια έχω μαζέψει κάποιο gear (χάρη στο νόιζ), αν και μπαίνω στις αγγελίες συχνά, πιο πολύ μπαίνω στις ενεργές αγγελίες της περιοχής μου, για να τσεκάρω αν κάνας συντοπίτης μου πουλάει κάτι χρήσιμο και μαις και όλοι εδώ γνωριζόμαστε μεταξύ μας οι συναλλαγές είναι πολύ βολικές.

Ωχ, λάθος μου τότε, νόμιζα ότι ήταν κανονικα με την μπάντα.

Αγόρασα έναν αφυγραντήρα. Δεν ξέρω αν μετραει. Αλλά τον πήρα για το δωμάτιο με τις κιθάρες...

Έγινε τουρ και με τους δύο, νομίζω το 2002 ή κάπου εκεί

O πρώτος δίσκος των VH έχει αλλάξει τον ρου της κιθαριστικής ιστορίας και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο και καταγεγραμμένο. Βέβαια εγώ προσωπικά είμαι πιο πολύ fan των ''Van Hagar'' παρά της Roth εποχής, παρά το ότι παραδέχομαι ότι η περίοδος αυτή ηταν πολύ πιο επιδραστική. Δεν συμφωνώ ότι δεν είχαν κοινό στην Ελλάδα λόγω του ότι είχαν ''αμερικάνικο'' ήχο, οι Bon Jovi και άλλες τέτοιες μπάντες που τους άκουγε η μισή Ελλάδα δηλαδή τι ήχο είχαν? Γενικά είναι μια μπάντα που έχει από (εξαιρετικά) pop hit και τρελές ροκ-εν-ρολιές μέχρι και αλήτικο, ποιοτικό hard rock. Προσωπικός αγαπημένος μου δίσκος ο 5150, ιεροσυλία αλλά κάποτε εμείς οι Hagar fans θα δικαιωθούμε.

Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί μεγάλωσες, όπως όλοι μας, και δεν γίνεται κάτι να σε "σημαδέψει" στον ίδιο βαθμό όπως όταν ήσουν έφηβος ή εικοσαρης. Παίζει και η νοσταλγία ρόλο. Όσο μεγαλώνουμε τόσο απομυθοποιουμε καταστάσεις και δεν τις βιώνουμε με τον ίδιο ενθουσιασμό. Αν υπήρχε το Spotify στα 90's πάλι τον "δίσκο του μήνα" του ποπ+ροκ ή του metal hammer θα τον ανακαλυπταμε απλά αντί να τον αγοράσουμε από το δισκάδικο θα τον streamαραμε και το συναίσθημα θα ήταν το ίδιο. Εγώ πιστεύω ότι αν αφήσουμε την Νοσταλγία στην άκρη, αυτό που έχει όντως αλλάξει είναι η διάχυτη υπερπληροφορηση λόγω του ίντερνετ. Το Spotify από μόνο του δεν φταίει σε τίποτα. Παλιά υπήρχαν 2-3 περιοδικά πχ στον χώρο της ροκ+μέταλ τα οποία έλεγχαν στην ουσία την πληροφόρηση αφού ήταν ο μόνος τρόπος τότε για να μάθεις για τον "δίσκο του μήνα" (ο οποίος δίσκος φυσικά από πίσω είχε ολόκληρο κύκλωμα, δισκογραφική - "μεσάζοντες" - μανατζαρεους - παραγωγούς κτλ). Δεν ήταν τίποτε "τυχαίο", εμείς τότε βλέπαμε τις μπάντες αυτές σαν θεούς που κατέβηκαν επί Γης ενώ υπήρχε ολόκληρο "κύκλωμα" από πίσω. Με λίγα λόγια την εποχή πριν το ίντερνετ η δύναμη που είχαν ορισμένα media σε συνδιασμό με "αετοματηδες" κυνηγούς ταλέντων που μύριζαν το χρήμα από χιλιόμετρα είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αυτές οι τεράστιες μπάντες που μέχρι και σήμερα δεν φαίνεται να έχουν ξεπεραστεί (κάποιοι θα πουν ότι αυτό είναι υποκειμενικό, αλλά κάποια μεγέθη όπως πωλήσεις και εισιτήρια είναι αντικειμενικά). Προς θεού δεν λέω ότι δεν άξιζαν την τεράστια επιτυχία τους ή ότι δεν είχαν ταλέντο ή ότι δεν εργάστηκαν σκληρά. Αλλά είχαν πλάτες εκατομμύριων από πίσω, με τους καλύτερους παραγωγούς και τα καλύτερα στούντιο επειδή κάποιοι επένδυσαν σε αυτους και μετά οι μηχανές του μάρκετινγκ και των media έκαναν τα υπόλοιπα για να "βγει η επένδυση". Με λίγα λόγια δεν φταίει η υπερπροσφορά του Spotify και ότι σε κάθε γειτονιά μια μπάντα ανεβάζει το indie άλμπουμ της, αλλά ότι δεν υπάρχουν πλέον εταιρείες, παραγωγοί, μεσάζοντες, ραδιοφωνικοί παραγωγοί κτλ που να έχουν την δύναμη να "επιβάλουν" τον νέο επόμενο "άλμπουμ του μήνα".

ακομα και μια ψηφιακή πεταλιερα αν βάλεις σε καλό ενισχυτή με μια καλή καμπίνα με ένα δωδεκαρι (ή και παραπανω) μεγάφωνο μια χαρά θα ακουστεί σε ένα πάλκο. Το θέμα δεν είναι η πηγή του ήχου, δηλαδή αν θα είναι πεταλιερα ή iridium ή μια μίνι κεφαλή ενισχυτή όπως το vox mv50 που χρησιμοποιώ εγώ... Αυτό είναι σχεδόν αδιάφορο... Το θέμα είναι ο ήχος σου στο πάλκο να βγαίνει από ΚΑΜΠΙΝΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΉΣ ΚΙΘΆΡΑΣ και όχι από ένα μόνιτορ που σου δείχνει απλά πως ακουγεται ο ήχος σου κάτω από το πάλκο... Ειδικά αν οι υπόλοιποι συμπαίκτες σου παίζουν με κανονικό ενισχυτή - κανονικά ντράμς... Για old school καταστασεις (κανονικά stage) νομίζω ο ενισχυτής είναι μονόδρομος... Φυσικά και οι υπόλοιπες λύσεις (κάτι ψηφιακό ή μη με μόνιτορ αντί για καμπίνα) είναι πολύ χρησιμες, και εγώ τις χρησιμοποιώ αλλά μόνο αν και εφοσον ΟΛΟΙ είμαστε direct στην κονσόλα (ηλεκτρονική ντραμς, μπάσο κτλ).

Εξαρτάται για τι το θες... Αν η μπάντα έχει ηλεκτρονικά ντραμς, ο μπασίστας παίζει συνδεδεμένος στην κονσόλα με κάποια προενίσχυση κτλ, μια χαρά είσαι με την προσομοίωση. Αν τώρα παίζεις σε old school πάλκο με κανονικά ντραμς και μπασοκαμπίνες κτλ, νομίζω ότι ο ενισχυτής είναι μονόδρομος... ξέρω πολλοί θα διαφωνήσουν με αυτό αλλά προσωπικά ακόμα και axe fx που είχα δει κάποιον να χρησιμοποιεί δεν με ''έπεισε''... όχι γιατί δεν ήταν καλό το axe fx αλλά γιατί το μόνιτορ δεν ταίριαξε ηχητικά με τον ''φυσικό ήχο'' του πάλκου (ντραμς και μπάσο) που ''δένει'' με τον ήχο του PA που ακούμε εμείς οι ακροατές...

Δεν ξέρω αν είμαι εκτός θέματος, αλλά θέλω να πω κάποια πράγματα για rock τραγούδια και μπάντες που είχα ''υποτιμημένα'' στο μυαλό μου (όχι με την έννοια ότι ''δεν μου άρεσαν αλλά τα εκτίμησα στην πορεία'', αλλά με την έννοια ότι είχα υποτιμήσει το πόσο δημοφιλή στο maistream κοινό) και αφορούν αποκλειστικά και μόνο στο αγγλικό κοινό (λόγω αλληλεπίδρασης με το συγκεκριμένο κοινό) 1) το πιο διάσημο κομμάτι που έχει γράψει ο Ritchie Blackmore δεν είναι το smoke on the water αλλά το since you've been gone των Rainbow 2) ο meat loaf για κάποιο λόγο είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ στο Ηνωμένο Βασίλειο 3) το τραγούδι Mr Brightside των (αμερικανών) Killers είναι κάτι σαν ''ανεπίσημος εθνικός ύμνος'' στο Ηνωμένο Βασίλειο 4) Οι Stereophonics είναι μάλλον οι νέοι Oasis εκεί πέρα Εντός θέματος, θα έλεγα τους Foo Fighters. Δεν καταλάβαινα προς τι ο τόσος ντόρος, αλλά πλέον έχω αλλάξει γνώμη

Guitar hero (κατ' εμέ) είναι αυτός που παίζει lead κιθάρα και 1) ανήκει σε μια υπερεπιτυχημενη mainstream μπάντα και έχει γίνει σχεδόν ταυτόσημη έννοια με την μπάντα, Για παράδειγμα δεν γίνεται όταν ακούσεις την λέξη Guns n Roses να μην σου έρθει στο μυαλό σχεδον αμεσως ο Slash (άσχετα που ο frontman ήταν ο Axl και ο βασικός συνθέτης ήταν ο Izzy) ή ο Angus Young στους AC/DC (δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι δυο κιθαρίστες είναι αναγνωρίσιμοι μόνο το 'περίγραμμα" τους αν δεις, ή την "σκιά" τους,τους αναγνωρίζεις αμέσως) Ενώ στο άκουσμα του ονόματος Beatles ή Maiden δεν πάει το μυαλό σου πρώτα στον George Harrison ή στον Adrian Smith αντίστοιχα... Στους RCHP πρώτος σου έρχεται στο μυαλό ο Flea που είναι όντως bass hero... Και σε σούπερ mainstream μπάντες όπως killers και maroon 5 δεν ξέρω προσωπικά καν τα ονόματά τους Και 2) Αυτός που κάνει "προσωπική" καριέρα και έχει επιτυχία, όπως είχε ο Hendrix, o SRV, o Malmsteen, o Clapton κτλ. Στην ίδια κατηγορία βάζω και Knopfler και Eddie Van Halen γιατί κακά τα ψέματα αυτοί ήταν η μπάντα

Το ονόματα αυτά τα ανέφερα μόνο και μόνο επειδή αναφέρθηκαν στο αρχικό ποστ. Εννοούνται αυτά που αναφερεις για Hendrix και Clapton, συμφωνώ και εγώ.

Όλοι οι κιθαρίστες που αναφέρθηκαν στο ποστ, είχαν επιτυχία στο maistream κοινό μέσω των τραγουδιών τους (ή της μπάντας στην οποία συμμετείχαν). Εξαίρεση ο Steve Vai ο οποίος παίζει πιο ''πειραματική'' και progressive, κιθαριστική (κατά βάση) μουσική που απευθύνεται σε πολύ πιο συγκεκριμένο κοινό. Ο απλός κόσμος (που δεν είναι μουσικός) που του αρέσει να ακούει τα jump, sweet child o mine, californication κτλ ενώ καταλαβαίνει ότι υπάρχει ωραία κιθάρα στο κομμάτι, δεν μπορεί να ''αναλύσει'' το παίξιμο (όπως θα έκανε ένας που ασχολείται με την κιθάρα ή κάποιος μουσικός) και δεν τον ενδιαφέρει άλλωστε, καθώς το κοινό αυτό επικεντρώνεται στο ''τραγούδι'' κατα κύριο λόγο και όχι στα ''instrumental'' σημεία του κομματιού (πχ σόλο). Αλλά το κοινό αυτό είναι που γιγαντώνει τις μπάντες και τους καλλιτέχνες αυτούς. Ο λόγος που δεν υπάρχουν δηλαδή οι νέοι Slash, Frusiante κτλ είναι επειδή δεν υπάρχουν οι νέοι G'n'R και RHCP.

Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο, σίγουρα θα υπάρχει κάποιος εκεί έξω που θα είναι dream amp για μένα αλλά όντας συνηθισμένος να βασίζω τον ήχο μου στο pedalboard (είμαι της άποψης ότι πιο εύκολα θα βρεις πχ τον overdrive ήχο σου από ένα πετάλι παρα από έναν ενισχυτή - και εδώ που μένω δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο να δοκιμάσεις soldano, mesa boοgie κτλ - αν και δεν νομίζω να διαθέτω τέτοιο budget..) δεν έχω ''λαχτάρα'' για κάποιον συγκεκριμένο καθώς με έναν καλό καθαρό λαμπάτο - βάση για πετάλια είμαι ικανοποιημένος....

Αυτή την στιγμή και έχοντας αρκετές κιθάρες, θα προτιμούσα να διαθέσω 2Κ σε μια ακριβή παρά να ''σπάσω'' το ποσό σε δυο ή περισσότερες, δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος (και χώρος) για παραπάνω όργανα και -υποτίθεται- ότι μετά από τόσα χρόνια ξέρω τι θέλω οπότε γιατί να μην πάρω ακριβώς αυτό που ξέρω ότι μου ταιριάζει. Αν για κάποιον λόγο ''έχανα'' αύριο όλο μου τον μουσικό εξοπλισμό, εννοείται ότι θα προτιμούσα 2 όργανα των 1000 ευρώ αντί για μια των 2000. Μια standard strat και μια standard SG για παράδειγμα (μεταχειρισμένες, γιατί οι τιμές έχουν πάει στον θεό) και θα ήμουν άρχοντας. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος πάντως, οι πιο πολλοί έχουμε περισσότερα πράγματα από όσα πραγματικά χρειαζόμαστε επειδή κατάπιαμε το marketing αμάσητο και καταλήξαμε με πολλά ακριβώς επειδή ακόμα και με μόλις 1000 ευρώ μπορείς να πάρεις δυο (και βάλε) καλές κιθάρες ή καλούς ενισχυτές κτλ κτλ.

Έχω μια custom SE 24 του 2018 (κορεάτικη, νομίζω πλεον η παραγωγή μεταφέρθηκε αποκλειστικά στην Ινδoνησία, αλλά όχι ότι έχει και σημασία) και ένας φίλος μου έχει την Harley Benton CST 24, αλλά δεν είχα την ευκαιρία να την τσεκάρω ενδελεχώς, δεν μου φάνηκε κάτι λάθος με την κιθάρα του αλλά εφόσον έχεις το μπάτζετ είναι κρίμα να πας για φασόν όργανο Harley Benton μιας και δεν ξέρεις τι θα σου ρθει (έχω και Harley Benton κιθάρα και χρειάστηκε μάστορα για να ρθει στα ίσια της) καθώς οι ''σχιστομάτες'' PRS περνάνε από πιο αυστηρό set up - quality control, νομίζω την δικιά μου έχει χαρτί ότι την σέταραν-τσέκαραν στις ευρωπαϊκες εγκαταστάσεις της prs όπου εισάγουν τα import όργανά τους και τα σετάρουν... Οι εντυπώσεις μου από την PRS SE είναι οι ίδιες με αυτές των -επαγγελματιών- φίλων μου που είτε τους την δάνεισα είτε τζαμαραν με αυτήν: είναι πολύ ευκολόπαικτο και καλοστημένο οργανο, και με τίμιο split μαγνητών. Και το τρέμολο λειτουργεί μια χαρά παραδόξως παρά τα όχι και τόσο καλής ποιότητας κλειδιά της. Στα αρνητικά οι μαγνήτες που παρά το ότι είναι ''διαυγείς'' είναι λίγο ''απρόσωποι'' για τα γούστα μου, και τα κλειδιά όπως προανέφερα (αν την μεταφέρεις κάπου με μαλακή θήκη θα ξεκουρδίσει, ενώ όλες οι άλλες μου κιθάρες δεν χάνουν καν κούρδισμα ακόμα και με ''΄άτσαλη'' μεταφορά). Επίσης ένα άλλο που δεν μου έκανε καλή εντύπωση είναι όχι τα πόσα κομμάτια μαονιού αποτελούν το σώμα, αλλά το πόσο διαφορετικά είναι τα μαόνια που το αποτελούν... λες και είναι άλλο ξύλο... στις αμερικάνικες κιθάρες μπορεί το σώμα να αποτελείται από 2-3 κομμάτια μαόνι αλλά το ξύλα τα έχουν ταιριάξει πιο όμορφα, δεν βγάζει μάτι από χιλιόμετρα ότι είναι διαφορετικό είδους μαονιού.. βέβαια πιο πολύ για λόγους αισθητικής τα αναφέρω αυτά. Προφανώς κολλάνε ό,τι κομμάτια βρεθούν μπροστά τους για πιο γρήγορη παραγωγή για να κρατήσουν χαμηλό το κόστος. Fame δεν έχω δει από κοντά οποτε δεν έχω άποψη. Νομίζω ότι εφόσον γουστάρεις PRS πρέπει να πας σε μια καλή SE και όχι σε φασόν μάρκες, ειδικά εφόσον σου το επιτρέπει το μπάτζετ σου.

Καμία αντίρρηση να μας πει ο κάθε κιθαρίστας που ασχολείται με το YouTube ή με τα σοσιαλ το γιατί δεν παίζει με το συγκεκριμένο μοντέλο ή γιατί δεν αγοράζει την συγκεκριμένη μάρκα, όλες οι αποχεις είναι χρήσιμες αλλά κάπου έλεος με τους φανταχτερους τίτλους και τα clickbait. Να ζητάνε τα views του κόσμου αλλά με αξιοπρέπεια. The REAL reason why I don't like YouTube guitarists...

Eχω παρατηρήσει ότι όλοι αυτοί οι ''influencers'' και ''γιουτουμπ καναλάρχες'' βάζουν πάντα την φράση ''The REAL reason'' (και πάντα με κεφαλαία το ''real'') λες και υπάρχουν άλλοι λόγοι που μας κρύβουν κάποιοι και ο καναλάρχης ήρθε να αποκαταστήσει την αλήθεια The REAL reason I stopped playing stratocasters Τhe REAL reason why I stopped buy Gibsons The REAL reason why I you should put antithos instead of maintanos in your pastitsio κτλ κτλ Είχα μια καούρα να μάθω τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ λόγο που ο Chris Buck σταμάτησε να χρησιμοποιεί στρατοκάστερ... ευτυχώς βγήκε να αποκαταστήσει την αλήθεια, μετά από τόσες ψευδείς φήμες γιατί σταμάτησε να χρησιμοποιεί την συγκεκριμένη κιθάρα, τώρα μάθαμε τον πραγματικά αίτια...

Τι πάει να πει αυτό? Αν σου κάνει ο ενισχυτής εσένα, μην σε πολυνοιάζει τι λένε οι ''κριτικές'' στα φόρουμ. Ένας budget μικρός ενισχυτής είναι, εννοείται ότι δεν θα είναι και ο καλύτερος ενισχυτής του κόσμου... Προσωπικά προτιμώ να παίζω με τον ενιχυτή που αναφέρεις παρά με μπιμπλίκια σε υπολογιστή, αλλά έτσι είμαι εγώ. Δεν μου είναι χρήσιμο να ασχοληθώ με τέτοια πράγματα μιας και ούτε ηχογραφώ ούτε παίζω μονος μου. Ειδικά αν μαθαίνεις τώρα να παίζεις θα σε συμβούλευα να μάθεις να παίζεις με ενισχυτή και όχι σε υπολογιστή (με υπολογιστή μπορείς να πειραματίζεσαι παράλληλα, με ήχους κτλ, αλλά μέχρι εκεί). Οι ενισχυτές που αναφέρεις δεν ξέρω αν έχoυν overdrive κανάλι που θα σε καλύψει. Δεν ξερω αν βασίζεσαι σε πετάλι ή αποκλειστικά στο κανάλι του ενισχυτή για τον overdrive ήχο σου. Αν ισχύει το δεύτερο, ο Bugera δεν θα σε καλύψει. Θα σου πρότεινα αν δεν έχεις καθόλου πετάλια να ψάξεις για Boss Katana ενισχυτές. Θα έχεις και overdrive και delay και άλλα εφέ ενσωματωμένα και θα είσαι μια χαρά για τα επόμενα χρόνια.

Ακριβώς, ό,τι ''relic'' κιθάρες έχω στα χέρια μου γίνανε relic από το παίξιμο (και ποτέ με επιτηδευμένα χτυπήματα ή σκόπιμη κακομεταχείριση) και δεν μιλάμε για τίποτα vintage όργανα αλλά για 25ετίας...

Το καλοκαίρι παίζω κάθε μέρα λόγω δουλειάς. Βέβαια δεν βγάζω ακριβά όργανα έξω στο λιοπύρι, χρησιμοποιώ κάποιο όργανο που δεν με πολυ-απασχολεί να το σκουπίσω μετά το λάιβ, να τρίψω με πανάκι τις χορδές (τις 1euro harley benton χορδές από του Θωμά) κτλ. Η αλήθεια είναι ότι, και αναλόγως της ''τοξικότητας'' (μη επιστημονικός όρος) του ιδρώτα του καθενός, καλό θα ήταν να μην παίζετε με την αγαπημένη σας κιθάρα μούσκεμα στον ιδρώτα και μετά να την αφήνετε έτσι γιατί πέρα από τις χορδές ίσως προκαλέσετε σκουριά στο hardware και θαμπώσετε-σαπίσετε το finish.

Ενοχλητικά πράγματα για μένα είναι: -Να έρθει κάποιος μεθυσμένος σε πολύ κοντινή επαφή με την μπάντα και να λέει ακαταλαβίστικα πράγματα (ή ακόμα χειρότερα να ''αρπάξει'' ένα από τα μικρόφωνα και να αρχίζει τα... sing along) -Να έρθει κάποιος (είτε μεθυσμένος είτε υπεύθυνος της επιχείρησης κτλ) να μου μιλήσει την ώρα που παίζω και όχι πριν ή μετά το τραγούδι. -Να μου ζητήσει κάποιος θεατής σώνει και καλά να τζαμάρει με την μπάντα -Να μην έχει καθόλου ή πολύ λίγο κόσμο αλλά να πρέπει να παίξω.

Πάντως για όσους ενδιαφέρονται για σειρά με 80's αναφορές για να αναβιώσουν nostalgic καταστάσεις, προτείνω ανεπιφύλακτα το Cobra Kai. Αν και δεν τρέφω καμιά ιδιαίτερη αγάπη για τις karate kid ταινίες, αυτή η σειρά είναι πολύ καλοφτιαγμένη και εν τέλει πολύ καλύτερη από αυτό που θα περίμενε κάποιος να είναι. Δεν είναι γυρισμένη με 80's στυλ και ατάκες, αλλά ο πρωταγωνιστής (ο Τζόνυ από το πρώτο karate kid) είναι ένας χαρακτήρας που έχει μείνει στα 80's και έχει πλάκα να βλέπεις αυτό το ''χάσμα γενεών'' με τόσο διασκεδαστικό τρόπο. Χωρίς να είναι η καλύτερη σειρά όλων των εποχών (προς θεού) είναι ανάλαφρη και διασκεδαστική και σου πετάει ψήγματα ''80's nostalgia'' με πολύ έξυπνο τρόπο και όχι επιτηδευμένα όπως στο Stranger Things.

Εγώ πάντως το έντεχνο-ελληνικό ροκ το είχα πάντα συνυφασμένο με Fender όργανα, και δη την Stratocaster.... Eιδικά εφόσον είσαι ακουστικός κιθαρίστας και χρησιμοποιείς ανοικτά ακκόρντα, η Strat είναι πιο κατάλληλο μοντέλο για τέτοιες περιπτώσεις κατά την ταπεινή μου γνώμη. Ανοικτά ακκόρντα με μέτριας δύναμης strumming δεν είναι και ό,τι καλύτερο για τύπου les paul κιθάρα, που είναι ήδη αρκετά ''μπασαδούρικα'' σαν όργανα, και οι ανοικτές χορδές στις ανοικτές συγχορδίες θα ενισχύουν ακόμα περισσότερο αυτήν την μπασαδούρα. Από την άλλη μια τύπου strat κιθάρα είναι πολύ πιο καθαρή για ακκόρντα, ειδικά αν ο ενισχυτής σου δεν σηκώνει πολλά-πολλά σε ό,τι αφορά το headroom. Βέβαια αυτά δεν σου τα λέω για να σε αποθαρρύνω, αν γουστάρεις εμφανισιακά όργανου τύπου Les Paul ή semi hollow και αν δεν σου αρέσουν οπτικά οι stratocaster τύπου κιθάρες, go for it.

Αναμενόμενη κίνηση από την PRS και μπραβο της που το συγκεκριμένο μοντέλο έχει ζήτηση. Προσωπικά είμαι κατά (δηλ. δεν θα αγόραζα ποτέ) του οποιουδήποτε signature μοντέλου, πρώτον γιατί τα θεωρώ υπερτιμολογημένα (όλο και κάποιο ''καπέλο'' στην τιμή θα υπάρχει λόγω του ''ονόματος'', ΟΚ να πληρώνω την φίρμα-brand name αλλά να πληρώνω και την τζίφρα του καλλιτέχνη τώρα?), και δεύτερον γιατί τα signature -αν και όντως βασίζονται στα specs του καλλιτέχνη- πο πολύ σε επιχειρηματικές συμφωνίες βασίζονται παρά στο όργανο που έκανε τον καλλιτέχνη διάσημο (πχ ο Mayer με Strat έγινε γνωστός και όχι με PRS, και αντίστοιχο επιχείρημα μπορώ να σας βρω για οποιοδήποτε signature όργανο κυκλοφορεί στην αγορά -και δεν μιλάω μόνο για κιθάρα αλλά γενικά). Αλλά και στην απ'έξω να αφήσουμε το γεγονός signature, προσωπικά τα specs με το radius και το χαμηλό output των μαγνητών δεν είναι το στυλ μου. Αν και σίγουρα θα είναι καλό όργανο αν κρίνω από την SE μου, είναι όργανο που απευθύνεται σε άλλο κιθαριστικό κοινό (και κυρίως στην νεότερη κιθαριστική γενιά). Άποψή μου τα παραπάνω και καλόπαιχτη σε όποιον προβεί σε αγορά να την χαρεί.