Jazzjoker

Χαίρομαι που δροσιστήκατε ;D Αποτυχημένες απόπειρες για djικές μαγκιές. Καθόλου.

Αλλάζοντας σκληρό και κάνοντας ένα ξεκαθάρισμα, έπεσα πάνω σε δυο κομμάτια που είχα γράψει το 2003. Είναι σε lounge ύφος καλοκαιρινού τύπου. Οι μίξεις και οι ήχοι είναι εντελώς vintage ;D (απαράδεκτα εν ολίγοις) αλλά λόγω εποχής και τραγικής ζέστης κάτι μου έκαναν τώρα που τα ξανάκουσα. Μην περιμένετε να ακούσετε τίποτα κιθάρες btw. Το διπλό upload εδώ μου κάνει νερά. Τα ανέβασα box.net: 1. http://www.box.net/shared/0lf1sb7e6c0oauj6h5k1 2. http://www.box.net/shared/7egpmmhv0qxxhpg8dp0y Κοροϊδεψτε ελεύθερα

Αγαπητέ warwicκplayer. Η προσπάθεια δεν είναι κακή αλλά..... Αν θες να λες ότι παίζεις τζαζ, το μπλουζ θα πρέπει να το έχεις ψωμοτύρι και ρυθμικά και σολιστικά και αρμονικά και με απ' όλα ;D. Οπότε θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω στο παρακάτω: Κάποιος, δεν προέρχεται από το walking bass. Καταλήγει η περνάει και από εκεί, αφού έχει βάλει γυαλιά πρεσβυωπίας στα 30 του από τη μελέτη ;D Καλή συνέχεια και καλές ηχογραφήσεις.

Μπράβο κι από μένα. Το κομμάτι εξαιρετικό.

Ναι. Intonation. Υπάρχει αρκετή παραφωνία εν ολίγοις :) αλλά είμαι σίγουρος ότι αν την έγραφες σκέτη χωρίς να έχεις και την ακουστική από κάτω θα ήταν πολύ καλύτερη. Στο βίντεο φαίνεται το πόσο σφιγμένος είσαι. Γενικώς νομίζω ότι βιάστηκες να παρουσιάσεις το τι έγραψες. Με λίγη υπομονή (τα λέω για να τα ακούω κι εγώ) και προσεκτικές ακροάσεις των εγγραφών, το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ καλύτερο.

Σωστά φαντάζεσαι. Ελάχιστα ασχολήθηκα με τη συνολική μίξη.

+ Εγώ θέλω ειδοποίηση με ριγκτόουν Ριχάνα όταν ανιχνευθούν οι λέξεις "ξύλα" και "αγορά" σε τίτλο θρεντ.

Θέλεις προπόνηση ακόμη. Πολλές νότες σου είναι εντελώς εκτός. Όχι τίποτ' άλλο αλλά το διαφημίζεις και στον τίτλο ;) Κατά τ' άλλα το κομμάτι δεν είναι κακό αλλά το αδικείς με την κακή φωνή (είναι σφιγμένη και φαίνεται ότι σε πιέζει η ταυτόχρονη ηχογράφηση) και με τον πολύ ασταθή ρυθμό της ακουστικής (τη στιγμή που σταματάς να τραγουδάς πχ, το τέμπο της ακουστικής πέφτει αρκετά κλικς). Θα σε συμβούλευα να τα ηχογραφείς ξεχωριστά ώστε να μπορείς να δίνεις τη δέουσα προσοχή στο καθένα.

Και μόνο ότι τα βγάζεις με το αυτί είναι άξιο θαυμασμού (άσε που είναι και η καλύτερη μελέτη). Το παίξιμο είναι πολύ καλό και ο ήχος μια χαρά, παρότι απέχει πολύ από αυτό που θεωρώ προσωπικά ωραίο ηλεκτρικό ήχο αν και αυτό έχει να κάνει με τα διαφορετικά μας ακούσματα προφανώς. Όπως λέει κι Ελευθεροκάς1974 θα ήθελα να σε ακούσω και σε κάτι δικό σου.

Ναι, γράφω σε μικρότερες εντάσεις αλλά το smooth όπως λες κι εσύ αποτέλεσμα οφείλεται μάλλον στην μη κεντρική τοποθέτηση των μικροφώνων. Και τα δύο μικρόφωνα έχουν τοποθετηθεί προς τα δεξιά και πάνω. Η αίσθηση ότι είναι μακριά από την καμπίνα, υποθέτω ότι σας ακούγεται από το γεγονός ότι το ribbon είναι όντως καμιά δεκαριά εκατοστά μακριά (το δυναμικό ακουμπάει τη γρίλια) αλλά στη μίξη τους, το ribbon είναι πιο δυνατά. Compressor ακούτε του route 66. Προσωπικά το τελικό αποτέλεσμα με ικανοποιεί αρκετά. Αυτή η διάταξη επιτυγχάνει κάτι που έψαχνα καιρό. Να αποφύγω δηλαδή τις συχνότητες που "ξύριζαν" όταν τα μικρόφωνα ήταν στο κέντρο της καμπίνας, συχνότητες οι οποίες δε φτάνουν ως στο αυτί κατά το performance αλλά τα μικρόφωνα τις "μάζευαν". Σημειωτέον ότι η διάταξη με τα δύο δυναμικά τοποθετημένα δεξιά και πάνω, δε με ικανοποιούσε καθόλου καθότι έχανα μεγάλο εύρος ωραιότατων υψηλών συχνοτήτων. Ίσως σε ξενίζει το reverb που πλέον ακούγεται περισσότερο. Θέλω να δοκιμάσω και dry ηχογράφηση και προσθήκη βάθους μετά. Παιδιά ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις.

ένιγουαν;

Λοιπόν, έφτιαξα ένα πρόχειρο bt και έγραψα από πάνω πάνω, χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά ένα ribbon μικρόφωνο σε συνδυασμό με ένα δυναμικό και σε διαφορετική θέση απ' ό,τι έστηνα μικρόφωνα έως τώρα. Με ενδιαφέρει η γνώμη σας όσον αφορά τον ήχο. Κιθάρα: Tele American Special Ενισχυτής: Deluxe Reverb RI Εφέ: Visual Sound Route 66 Μικρόφωνα: Sennheiser e906, T-Bone RM-700 Down2.mp3

Μου άρεσε πάρα πολύ. Η νιότη, παρ' όλη την επιπολαιότητα, μπορεί να περιέχει και μερικές σοφές επιλογές. ;D

Από τη μελωδία της φωνής έχεις δώσει το στίγμα σου πάντως. Κι εγώ δεν ενθουσιάστηκα με το στίχο (έχοντας πλήρη επίγνωση πόσο τραγικά δύσκολο είναι να γράψει κανείς καλούς ελληνικούς στίχους) πλην όμως η ενορχήστρωση είναι ωραιότατη, η φωνή της Αρετής επίσης και η μελωδία ευχάριστη. Πέραν του κομματιού, δηλώνω θαυμασμό προς ανθρώπους που έχουν κάνει συνειδητές επιλογές (με κόστος βαρύ πολλές φορές) διότι είναι ακέραιοι χαρακτήρες και αλλιώς δεν τους βγαίνει. Ο Σταύρος, νομίζω είναι τέτοιος άνθρωπος. Σας χαιρετώ για μερικές μέρες διότι το σουκού θα είμαι στο Ρέθυμνο για ένα γάμο, περίοδο κατά την οποία δε φέρω καμία ευθύνη.

Συνθετικά μπορεί να στέκει οτιδήποτε. Το θέμα είναι γιατί το βάλαμε εκεί. Εδώ ο Γρηγόρης μου δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι σίγουρος.

Τρομερά παθιασμένη εκτέλεση. Ηλία με κάνατε κομμάτια λέμε. Προφανώς από αυτό το πάθος έχει παρασυρθεί λιγάκι και η φωνή στην αρχή, πλην όμως είναι και η στάμπα του performance. Δε θέλω να αρχίσω να γράφω υπερθετικούς βαθμούς οπότε σταματώ εδώ. Με συγκίνησε κι εμένα.

Γενικώς πολύ ωραίο. Εμένα μου αρέσει πολύ και η φωνή. Παρατηρήσεις: - Συμφωνώ με προλαλλήσαντες περί μπάσου αλλά δέχομαι ότι στην τελική εκτέλεση θα είναι παιγμένο αλλιώς. - Ήθελα την ρυθμική κιθάρα πιο κινητική και πιο πληθωρική ρυθμικά. Υπάρχουν σημεία που μου ακούγονται πολύ άδεια. Βέβαια αν σου παίξει μάγκας ντράμερ ή/και μπασίστας μπορείς να την αφήσεις κι έτσι. - Δε μου άρεσε η μετατροπία στο bridge. Το κομμάτι είναι μπλουζ όσο δεν παίρνει. Ούτε η αρμονία του κυρίως κομματιού, ούτε το εξαιρετικό παίξιμό σου δίνουν κάποιο hint ότι εδώ μπορεί και να υπάρχει υποψία άλλου ύφους. Υπό αυτό το πρίσμα, η ενδιάμεση αρμονία (μου) ακούγεται εμβόλιμη και άσχετη με το υπόλοιπο. Η άποψή μου θα ήταν ή να την ξεφορτωθείς ή αν θέλεις πραγματικά να την κρατήσεις, να κοιτάξεις να τη χρησιμοποιήσεις στη μελωδία της κιθάρας ή να μπουν φωνητικά από πάνω ώστε να φανεί ότι είναι εκεί για κάποιο λόγο. Ελπίζω να βοήθησα.

Damn right! Εκείνο το βράδυ έμαθα τα μπλουζ ;D

Με απογοητεύετε κύριοι. Πλην ολίγων που περιέγραψαν πραγματικές στιγμές αμηχανίας, οι υπόλοιποι βρήκατε ευκαιρία να μας πείτε τα γκομενικά σας ;D. Καλοκαίρι '97. Μύκονος με έναν τότε κολλητό. Τα πίνουμε σε ένα μπαρ και γνωρίζουμε δυο κοπέλες εξαιρετικά πρόθυμες.... Αποφασίζουμε να παραγγείλουμε σφηνάκια drambuie. Έρχονται τα σφηνάκια και τα ανάβουμε. Για τους γνώστες, το αναμμένο σφηνάκι πίνεται με δύο τρόπους. Ή το αφήνουμε να κάψει, το σβήνουμε και το αφήνουμε να κρυώσει, πριν πιούμε. Ή με το που ανάψει, το καπακώνουμε, κολλάει στην παλάμη, το κοπανάμε στο τραπέζι, ξεκολλάει και το πίνουμε. Αποφασίζω να τα συνδυάσω. Αφήνω το σφηνάκι να κάψει και μετά το καπακώνω. Νιώθω τη σάρκα της παλάμης μου να καίγεται. Φριχτοί πόνοι. Προσπαθώ να το ξεκολλήσω με το άλλο χέρι. Καίγεται και αυτό. Αρχίζω να κοπανάω το σφηνάκι στο τραπέζι σα μανιακός. Δε με νοιάζει και να σπάσει. Με το πολύ κοπάνημα, ξεκολλάει και ένα σύννεφο ατμού αναδύεται από την παλάμη μου. Χαμογελάω με φοβερή σιγουριά στα κορίτσια και λέω "ε, πάω τουαλέτα ένα λεπτό". Ο κολλητός είναι ημιθανής από τα γέλια. Στο μπάνιο ανακαλύπτω ότι έχω μια ολοστρόγγυλη ουλή στην παλάμη μου. Το σημάδι το έχω ακόμη.

Ωραίο θέμα Ηλία. Το έχω αναλύσει αρκούντως για τον εαυτό μου. Για μένα, η θλίψη αποτελεί μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης καθώς είναι αφορμή για σκέψη και ενδοσκόπηση που με τη σειρά τους αναδεύουν τη διαδικασία της δημιουργίας. Στις περιόδους χαράς, προτιμώ να ζω τη ζωή παρά να την παρατηρώ και να την καταγράφω. Όσον αφορά το ματζόρε-μινόρε, δεν τα διαχωρίζω ως προς τη διάθεση. Ένα ματζόρε μπορεί να είναι κάλλιστα εξαιρετικά λυπητερό όπως κι ένα μινόρε πολύ χαρούμενο και ξεσηκωτικό.

Καλά. Τι να λέμε τώρα. Έρχεται ο άνθρωπος από την Καβάλα για δουλειές κι εσύ τον επιστρατεύεις σε ροκιά με κιθάρες, φίδια, μπύρες, κάμπριο και γυναίκες (είναι που δεν ήθελε). Είστε απίστευτοι. ;D Το κομμάτι μου άρεσε πολύ καθώς και το βίντεο. Χάιλάιτ που ο Σταύρος είναι μονίμως αγκαλιά με την τέλε και αρνείται την προσφορά της λες πολ ακόμη κι από την όμορφη κορασίδα (YEAHHH) ;D Μπράβο ρε μάγκες. Μου φτιάξατε το πρωινό. Υ.Γ. Όσο για το ερώτημα του θρεντ: γενικώς ξανθιές. Αν κάτσει όμως σωστή μελαχρινή, δεν υπάρχει σύγκριση.

Γεια σου φίλε Νίκο. Για φτηνό δεν το συζητάς ε; ;D Για το είδος που παίζεις δεν έχω να σου προτείνω κάτι, απλώς υποδεικνύω ότι ο τρόπος που ξεκινάς να ψάχνεις έχει ένα πρόβλημα. Είσαι, απ' ό,τι φαίνεται, αποφασισμένος να αγοράσεις ακριβό μηχάνημα και όχι απαραίτητα το καλύτερο για τις ανάγκες σου. Παραδίδω τα ηνία στους μεταλοgearheads.

Αυτός ο Raul Midon είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ. (όχι ότι οι άλλοι είναι κακοί)

Συγχώρεσε Κύριε τους αμαρτωλούς και φώτισέ τους να ξαναβρούν το δρόμο τους.

Αν δεν είχα ακούσει τα κλιπς, θα σκεφτόμουν περί εγκλήματος (humbuckers σε strat κλπ.) αλλά μου άλλαξες τη γνώμη. Μου άρεσε πάρα πολύ ο ήχος και το παίξιμο του πρώτου κλιπ (όχι ότι το δεύτερο ήταν άσχημο) του οποίου το λινκ δε φαίνεται ότι είναι mp3 γιατί αμέσως από κάτω ακολουθεί φωτογραφία. Μπράβο για το παίξιμο σου είπα; :)