schreivox

Οσον αφορά τη συναισθηματική παλέτα της ως γλώσσα και phrasing θα μπορούσα να το περιγράψω ως εξής: Το να νιώθεις οτι σιγα σιγά σου γίνεται πιο οικείο το περιβάλλον της αφροαμερικανικης αυτης παράδοσης (προφανώς δεν έχω βάλει όλη τη τζαζ εδώ) πέρα απο το αισθητικό πεδίο που σε ειχε κερδίσει ούτως ή άλλως, και να βλέπεις ότι υπάρχουν συνδέσεις κοινωνικές μιας συγκεκριμένης εποχής (που αναφέρομαι) με αυτή τη μουσική. Κατά πόσο κοντά μπορούμε να τοποθετηθούμε άραγε σε μια τέτοια παράδοση όπως ένας αφροαμερικανός σήμερα. Και με τις αναγωγες στο συγκινησιακό κομματι όπως αυτες προκύπτουν. Εδω μιλαω βεβαια για συγκεκριμένη εποχή και ακροατήριο. Η αντιπαραβολή του ερωτηματος θα ηταν πως αντιλαμβανεται ενας αφροαμερικανός τα ελληνικά λαϊκά τραγούδια του 60 ισως. Προφανώς, το τοπικ δεν εχει να κάνει με ορισμούς της τζαζ. Παρ'ολα αυτα δεν είναι απαραίτητο να περιοριστεί εκεί που το εχω θεσει. Απλα μιλώ για μια παράμετρο της. Δεκτές και οι αλλες προσεγγίσεις εννοείται. Ελπιζω να μπορουν να βγουν ωραια πράγματα απο την κουβέντα και να μην το 'χω κουρασει..

Έχω γράψει κάποια θέματα στα οποία εστιάζω προσωπικά αλλά δεν θέλω να προχωρήσουμε σε ορισμούς κλπ. προτιμώ να γίνει κουβέντα και ο καθείς να γράψει πως το βλέπει όπως έπραξες κι εσύ. Ευχαριστώ για το input. υγ:Αν θες, έπιασα πιο πολύ τη mainstream jazz και με λίγο ιστορική διάθεση αλλά και πάλι μου άρεσε το πως το έθεσες απ'τη σκοπιά σου.

Ωραίο φαίνεται. Έχεις διαφορές ηχητικές ή κυρίως σε αίσθηση στο χέρι;

Δεν ξέρω αν η στατικότητα είναι δεδομένη κατάσταση... Ίσως υπάρχει εξέλιξη αλλά από την άλλη έχει πλάκα πώς κάποιος διαχειρίζεται την κατάστασή του επιμένοντας σε σχεδόν αυτόματη αναπαραγωγή του εαυτού του για να αντιπαρέλθει των κακών κριτικών. Καμιά φορά είναι classic σαν συμπεριφορά. Καλά, εδώ που τα λέμε, εγώ δεν έχω θέμα προς τον O.P. Εδώ είμαστε να βοηθούμε όσο γίνεται.. κάνουν και τα παιδιά το χαβαλέ τους και χαιρόμαστε όλοι παρέα. τί να κάνουμε... κάποιοι σπάζονται βέβαια και τους συμμερίζομαι ::) Πάντως ναι, καλά το λές.

Με αφορμή την παγκόσμια μέρα jazz μουσικής που ήταν μόλις...χτες (ανέκαθεν δεν με εκφράζουν τέτοιες ''μέρες'' βέβαια :P) άκουσα λίγο από live streaming κάποια ωραία παιξίματα και γενικότερα τον τελευταίο καιρό jazz δεν ακούω ούτε παίζω ιδιαίτερα.. Στον αντίποδα θεωρώ ότι είναι μια μουσική που μου γεννάει αισθήματα με κάποιο ιδιαίτερο τρόπο. Είναι δύσκολο λίγο να περιγράψω τί εννοώ και παράλληλα να θέσω και το ερώτημά μου προς εσάς. Θα το έθετα ως εξής: παίζοντας και ακούγοντας με τον καιρό άρχισε να με συγκινεί η 'γλώσσα' της με ένα τρόπο που δεν το κάνει καμία άλλη μουσική (κι εδώ εννοώ μουσικές που έχω ασχοληθεί πχ ροκ , κλασσική). Εννοώ όλες το κάνουν αλλά η συγκεκριμένη έχει μια διαφορά ίσως ως αρμονικό υπόβαθρο (δεν ξέρω/ πάλι στην κλασσική θα πάμε), τέλοσπάντων με άλλες ποιότητες. Αυτό που ονομάζω 'γλωσσα'. Ενώ, δηλαδή παλιότερα κάποια πράγματα περνούσαν στο ντούκου, με την έννοια ότι οκ ωραία είναι, σιγά-σιγά μου πέρασαν όλες οι αποχρώσεις της ως μουσική γλώσσα που έχει μια γκάμα συναισθηματική (θέλω να εστιάσουμε λίγο εδώ) . Σ'αυτά βρήκα αντιστοιχίες με κάθε 'λαϊκή' μουσική που έχει αυτό που λέμε ''ψυχή''. Και στην προκειμένη περίπτωση ως τέτοια την αντιλαμβάνομαι στη βάση της αφροαμερικάνικης παράδοσης πχ. στα 60s παιξίματα των Messengers ακούω και αυτό που λέμε 'καημό' αλλά με μια αισθητική που μας είναι 'ξένη' και δεν μπορεί να κάνει άμεσα σύνδεση με το 'δικό μας νταλκά ως λαός' Η ερώτηση μου όπως φανταστήκατε απευθύνεται σε ακροατές που ακούνε τζαζ . Την αντιλαμβάνονται αυτοί οι ακροατές ως μια μουσική με 'συναισθηματική' παλέτα; Και για να το προχωρήσω βάζω και τον στιχουργικό παράγοντα, όπου στιχουργικά κατ'εμέ είναι μια μουσική περιορισμένη σε θέματα ελαφρά όπως έρωτες χωρίς να γίνεται και ιδιαίτερη επιμέλεια επί του θέματος. Μουσικά, όμως πώς σε σας περνάει κάποια πράγματα; Θα χαρώ να μου γράψετε τις απόψεις σας. Θεωρώ ότι δεν είναι ένα θέμα που τελειώνει με ένα - 'Ναι ρε φίλε μια χαρά μουσική- ρωτάς τα αυτονόητα'. Υπάρχει χώρος για ανταλλαγή και για μουσικά παραδείγματα αν θέλετε. (ξέρετε... αυτά που σας κάνουν αυτό το κλικ :D 8) )

Τέλοςπάντων, λέμε για το πετάλι (ένα από τα distortion του) ότι έχει ίδιο ήχο σε μονοπήνιο και διπλοπήνιο;;; γιατί μου φαίνεται δύσκολο να μην διαφοροποιείται το attack και το input του σήματος

Μου άρεσε το quote σου αλλά επέτρεψέ μου μια διαφωνία. Πολλοί έχουν εκτεθεί (όχι με την αρνητική έννοια) σε κοινό σε μικρή ηλικία. Το να εκτίθεσαι όμως κάνοντας τα ίδια λάθη (που σε δείχνουν στο τέλος να παλιμπαιδίζεις) δείχνει διαφορά αντίληψης οπότε όχι, δεν έχουμε περάσει όλοι απ'αυτή την κατάσταση που αναφέρεις.

Στα βίντεο με τα πετάλια, που ανέβασε ο yameth, δεν παίζει μόνο με humbucker; Οπότε μιλάμε μόνο για το αν υπάρχουν διαφορές σκάλας και γέφυρας κυρίως ανάμεσα στις δυο κιθάρες. Κάνω λάθος;

Παιδιά, δυστυχώς πέφτετε έξω :-\... Όλη του η παρουσία στο φόρουμ [επειδή με βάλατε στο τριπάκι να ψάχνω :P] είναι 1. πώς μαθαινει κανείς να παίζει σόλο , 2. αν η τελεκαστερ -καλή για χαρντ-ροκ, 3. πώς χρησιμοποιεί κανείς το amplitube (γράφει υποθέτω με τον mg γιατί δεν έβγαλε ακρη) οπότε έφτασε στο σημείο που άρχισε να γράφει τα πρώτα κλιπ και δεν το'χει καθόλου με τον ήχο του και την παρουσία γενικότερα... παικτικά είναι αρχάριος και δεν παίζει πανω απο 4 χρονια βαρια

Αυτό που έχει μεγάλο πρόβλημα είναι ο ήχος σου και από ενισχυτή και από κάμερα. Κάνε μου μια χάρη αν θες και το επόμενο που θα ανεβάσεις γραψ'το με τις ρυθμίσεις του ενισχυτή Low Middle Treble στο κέντρο και την κάμερα πιο μακρυά να δούμε αν αλλάξει καθόλου αυτός ο...ηχος προς το καλυτερο

@Rhino, το cd πουλάς άμεσα στον ακροατή (του λάιβ), όχι το βίντεο.

Και έρχεται το ερώτημα: κάνεις λάιβ και τότε τί έχεις να 'σπρώξεις' στον πάγκο του merchandise...; Σήμερα ίσως είναι προτιμότερο να επενδύεις σε βίντεο κλιπ κλπ όταν έχεις ένα ποσό που σε βγάζει μόνο μέχρι ένα άλμπουμ, ούτως ώστε να διαφημιστείς. Αν μπορείς να το διατηρήσεις on (low) budget , diy, youtube καταστάσεις κατ'εμέ ακόμα καλύτερα. Αλλά το άλμπουμ έρχεται μετά πιστεύω μόνο και μόνο αυτού που έγραψα στην αρχή. Απλά, όπως και σε άλλες δουλειές, είναι ωραίο όταν επενδύει κάποιος λίγο λίγο ζυγίζει και τα πράγματα και έχει και μια αίσθηση αν τα λεφτά 'πιάνουν τόπο'. Είναι κι αυτό ένα κριτήριο. Σίγουρα μια τάση σήμερα είναι και το ντοκυμαντέρ-του-πως-γραφτηκε-κάτι και πιστεύω θα γίνει μαζικό φαινόμενο στη μουσική αν δεν έχει γίνει ήδη.

Χαμήλωσε τρεμπλ για αρχή γιατί μας έχεις πάρει τα αυτιά

Αν έχει πενταθέσιο γιατί να μην βάλεις και wiring in series (όχι ότι είμαι φαν του αλλά λέμε) για bridge-middle και να αφήσεις καλού κακού και neck μόνο του..;

Όταν το πρωτοείδα, αυτομάτως, έκανα την εικόνα πόσες ώρες(μέρες) έχει γράψει στο κοντέρ του ο ΒΒ σε στυλ ''αφρο-αμερικάνικο πανηγύρι'' όπου άλλαζε τις χορδές στον αυτόματο χωρίς να χαλάει το 'χορό' ;D

Σε 'αληθινό' rig με ένταση χτυπώντας το front end του ενισχυτή πάντως, πιστεύω μπορείς πιο εύκολα να τείνεις προς το ένα από τα δύο σετ-απ. Φαντάζομαι οι p-rails είναι μια πολύ καλή περίπτωση μονού-διπλού. Οι p-90 κατά μία έννοια καλύπτουν το ηχητικό φάσμα μεταξύ στρατ/τελε μονοπήνιου και χάμπακερ, γιαυτό το ανέφερα.

Σαν τίτλος (του νήματος) θα μπορούσε να πιάσει και το δισκογραφικό μέρος. Μιλάμε για μπάντες που παίζουν μέχρι και σήμερα ή που τα τελευταία χρόνια συνταξιοδοτήθηκαν;

Two -point tremolo με roller nut λέτε; Πάντως μερικοί έρχονται πολύ καλά και με vintage tremolo χωρίς όμως να κάνουν και τα 'τόσο ακραία' divebombs του floyd rose.

Πιθανότατα έχεις βρει τα όργανα που σου ταιριάζουν και στις δυο κατηγορίες και τα ευχαριστιέσαι. Να ρωτήσω. Από p-90 πώς πάμε; :D

Με τους δύο όμως ακούγεται πολύ ωραία.

Κάνοντας λίγο χάζι στα βίντεο [ftp=ftp://www.youtube.com/watch?v=NXKCvi9CPAQ] [/ftp] Ωραίος σχεδιασμός και απλός. Αλλά κάτι με ξενίζει με το ring του lipstick pickup. Παραείναι γκουμούτσα ;D Καλύτερα να έκανε άλλο blend με το σώμα του οργάνου (ίσως ίδιο χρώμα)

Τί να λέμε, έχουν κορυφαία ποιότητα τα πετάλια του!

Νομίζω ότι η jaguar δεν σ'άρεσε στο συγκεκριμένο κλιπ επειδή μάλλον έχει μπει μια ρύθμιση στα κυκλώματα για πιο rhytyhm ήχο, πράγμα όμως που βοηθάει στο να βγει καλά η danelectro, οπότε και χρήσιμο ενίοτε. Σε bright ρύθμιση βγαίνει κι η τζάγκουαρ πιο μπροστά

Ωραίος ο Μάιλς

Έχεις δίκιο αλλά αυτό που έγραψα το θεωρώ αρκετά πιθανό σενάριο.. (θα μου πεις με πιθανότητες θα μιλάμε;) Συνήθως ακούγονται λίγο πιο bright σε σχέση με τους συνήθεις στοκ , όπως και οι μαγνήτες καμιά φορά χάνουν σε ένταση μετά από χρόνια :)