schreivox

Και λίγο καλό r'n'b

Γίνεται κι αυτό αλλά πιο σπάνια. Αν σ'αρέσει εσένα περισσότερο έτσι, τότε κανενός δεν πέφτει λόγος. Κι εγώ έχει τύχει να το χρησιμοποιώ μπροστά από drive, αναλόγως το delay βέβαια. Ο λόγος που δεν συνηθίζεται είναι επειδή σου βρωμίζει κάπως τον ήχο αλλά από την άλλη τα repeat του είναι δυναμικά. Και χρησιμοποιείται για διάφορα στυλ: είτε για shoegaze κιθάρες είτε για το 'Ain' talking about love' των Van Halen που λέει ο λόγος..

Μόλις είδα αυτόν τον πολύ ενδιαφέρον μαγνήτη που πιάνει με εξωτερική σύνδεση δύο χορδές της κιθάρας ώστε να στείλει άλλο out για μπάσες ντουμπλαρισμένες σε οκτάβες πχ. ή καντίνια που παίρνουν delay . Χωρίς δηλαδή να μπλέκουν οι άλλες χορδές. Όλα αυτά με χρήση πεταλιών βέβαια. Για δείτε http://www.submarinepickup.com/

My bad! Τον μπερδεψα με άλλο μοντέλο μάλλον ::) (κατσε ,μηπως έχει κι εκεινο switch τελικα :P)

Ο Bugera ναι μεν είναι δικάναλος και με διαφορετικά eq αλλά δεν έχει switch και έχει διαφορετικά input. Επίσης, σε ενισχυτή που τον χρησιμοποιείς ως καθαρή βάση ακόμα και στα όρια του break up, το fx loop κατ'εμέ είναι άχρηστο. Ψηφίζω peavey bandit ή κάνα fender super champ

Εμένα μου το είχε προκαλέσει ανορθώτρια.

Ποντάρω tele deluxe

Υποθέτω ότι το πιάσιμο μιας silent guitar είναι σαν ηλεκτρικής. Εμένα για κλασική πχ. δεν θα με βόλευε καθόλου. Για ακουστική πάει κι έρχεται. (Κατά τα άλλα μεγάλο fail το κόβω γιατί όταν έρχεται η ώρα να γράψεις, σαν το μικρόφωνο δεν είναι τίποτα.)

Είχε τον καλύτερο ίσως ήχο σε αυτό το στυλ! Μου έκανε εντύπωση πόσο κοντά ηχητικά ήταν σχεδόν όλα τα μοντέλα εκτός από κάποια συγκεκριμένη SG .

Η τελευταία με τους p-90 (175?) !!!

@Jazzjoker, το ερώτημα είναι γιατί σε ένα κιθαρίστα σταδιακά μπορεί να υπάρχει η τάση να του αρέσουν vintage σχέδια που μπορεί να μην τα έκανε κέφι πιο μικρός πχ. (καλά εμένα πες πάντα μου άρεσαν κιθάρες όπως οι gretsch, fender κλπ.) Πιστεύω ότι μια σοβαρή παράμετρος είναι ο ήχος που όντως αντιπροσωπεύουν τέτοια όργανα, δηλαδή αναζήτηση πιο low output μαγνητών ή (semi) hollow καταστάσεις, bigsby tremolo κλπ κλπ . (για εμένα το hollow ''ιστορικά'' είναι πριν το solid body οπότε όποιος προβεί σε μια τέτοια αγορά το σκέφτεται και λίγο έτσι πιστεύω) Γενικά, νομίζω υπάρχει η τάση ένας πιτσιρικάς που παίζει τώρα με εφτάχορδη ibanez να το πάει σε tele jimi root και στο τέλος να καταλήξει με jazzmaster vintage reissue ή καμιά gretsch electromatic Βέβαια, θα συμφωνήσω με @X-minor ότι το vintage hype χτυπάει μεγαλύτερες ηλικίες @blue, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο :)

@Πνοήκαι Νύξη, καλός κι ο ''copycat''(ειδικά αν είναι ανερχόμενος) , καλός κι ο ''παραλλαγή'', καλός κι ο ''καινοτόμος'' αρκεί και οι τρεις να το κάνουνε καλά και να μην είναι και το αποτέλεσμα κοροϊδία για τον πελάτη. Εγώ μια χαρά ζαχαρώνω τέτοιες δουλειές είτε γιατί τις βρίσκω πρωτότυπες και καλόγουστες είτε 'έξυπνα' take στο origin.

Ηχητικά σχεδιαστικά έχουν ΄βαλει τις βάσεις αυτες οι δύο εταιριες (fender gibson) για το που πατανε πολλές άλλες εταιρίες. Σκεφτόμουν απο την άποψη της αισθητικής εικόνας ότι οκ μπορεί να έχεις και μια στρατ με τον ήχο 'στρατ' όσο γίνεται κοντά στα όποια specs θες και να είναι πχ. modern look. Νομίζω ότι το 'κοινο' απο κάτω πάλι 'μια' κιθάρα βλέπει. Ο κιθαρίστας μουσικός είτε επαγγελματίας είτε bedroom player έχει στο νού του τα κιθαριστικά ινδάλματά του. Κι αυτό είναι ίσως που τον πάει στο vintage look όπως αναφέρθηκε από πολλούς. Από την άλλη αν ήθελα να γίνω guitar hero θα είχα πολύ προβληματισμό για τον αν έβρισκα καμιά κιθάρα που να ξεφεύγει από το πολύ τετριμμένο οπως και πολλοί τέτοιοι 'heros' (lege me Hendrix) από το παρελθόν το προσέχανε αν το έχετε προσέξει ή είναι μόνο κατοπινό μαρκετινγκ ::) Aυτά, βέβαια γράφονται τώρα 'μια ώρα με καψίματα' βέβαια.. Ωραία εξελλίχθηκε το 'θέμα' πάντως

Κοιτώντας μοντέλα ιστορικά, αναρωτήθηκα το εξής : Μήπως ο σχεδιασμός της es-335 ήταν τελικά ένα πισωγύρισμα για την Gibson. Στα μάτια μου η 335 δεν κάνει αυτό το διαχρονικό look που έχουν μοντέλα όπως η les paul και η stratocaster. Συνειδητοποίησα ότι παρ'ότι τη θεωρώ μία από τις καλύτερες σε ήχο κιθάρες με all-around χαρακτήρα δεν μου αρέσει σίγουρα το κόψιμο της με τα αυτιά 'μικυ μαους' που στην καλύτερη οπτικά με παραπέμπει σε blues κιθαρίστα ή παλιό ρόκερ. [σημ: ειμαι λάτρης των es-175, L-5 κλπ] Και έρχομαι στο ερώτημα: Ενώ έχουμε περάσει μια φάση που τα μοντέρνα σχέδια είχαν απήχηση υπέρ του δέοντως και τα 'εικονικά μοντέλα' φάνταζαν παρωχημένα στα 80ς -90ς, τώρα πλέον το vintage-look κρατάει ως κυρίαρχη τάση τα τελευταία χρόνια. Η δικιά μου εξήγηση είναι ότι υπάρχει μια ταύτιση με τον ήχο αυτών των δεκαετιών που θεωρείται απαράμιλλος. Οπτικά με έχω πιάσει δηλαδή να γουστάρω βίντατζ κιθάρες που παλιότερα όμως θα μου φαίνονταν παρωχημένες... Οπότε η απάντηση είναι ο (παλιος ορθόδοξος :o) ήχος;;

Ανάμεικτα συναισθήματα... Κάπου νιώθω ότι είναι εικαστική παρέμβαση . Κι απ'την άλλη μεγάλα hollowbody κι offset είναι λίγο υπερβολή. Μάλλον με ενοχλεί που τα βλέπω όλα μαζι .Αν παρατηρήσω κάποια φωτογραφία μεμονωμένα αναθεωρώ επί το θετικότερον.

Είναι low gain και μπουστάρει τα μεσαία. Μπορεί να σου δίνει την αίσθηση ότι ακούς και 'κάτι' από καθαρό ήχο ταυτόχρονα με το ντράιβ, πράγμα που δεν αρέσει σε κάποιους. Είναι πετάλι που παίζει ακόμα καλύτερα με τον ενισχυτή αρπαγμένο παρά σιγά. Το χρησιμοποιούν και ως μπούστερ σε ενισχυτή hi-gain. Στα αυτιά μου δεν κομπρεσάρει ιδιαίτερα αλλά δεν το λες και transparent αφού δεν είναι αυτή η δουλειά του. Η δουλειά του είναι να δώσει πχ. τα μεσαία σε ένα scooped καθαρό ενισχυτή.

Shredding.. Καλό να γίνεται που και που. Όχι συνέχεια όμως. Μιλαω για στυλ μουσικής που δεν είναι schred από μόνα τους δλδ, ροκ, μεταλ (καλά, αυτό είναι ψιλο πάντα shred αν έχει ομως και σολο που κι αυτο πλεον δεν ειναι στανταρ ) όπως και μαύρες μουσικές όπως σοουλ, rnb . Σε οποιαδήποτε μουσική, ειδικά σε λάιβ, μπορεί να δεις τον εκάστοτε σολίστα να ψιλοσρεντάρει στο τέλος του σόλο του. Αυτό εννοώ ;)

@Yameth, το ξέρω ότι ακούγεται σαν να έχει καρφώσει στην κονσόλα κατευθείαν αλλα γνωρίζω ότι αυτός ο ήχος βγαίνει κι αν βάλεις φαζ και σε καθαρό ενισχυτή που ίσως δεν τον εχεις ανοίξει σε ένταση. Δεν ξερω, με παει σε fender... Αλλά από την άλλη έχεις δίκιο, παραείναι direct ήχος αλλά με μπερδεύει το eq

'Eχει πλάκα που το fuzz είναι love it or hate it . Βασικά, είναι πολύ καλό (Συμφέρει εμάς που παίζουμε με 'φαζ' δλδ). Φαντάσου να παίζανε όλοι με δαύτο.. μυστικά του επαγγέλματος ::) (guitar w/ fuzz= lots of girls :P ;D)

Τελικά, δεν το έχει περάσει από ενισχυτή το fuzz; εγώ το ακούω κανονικά από ενισχυτή να είναι και όχι κονσόλα. Pchychocandy δισκάρα και γαμώ τους ''σάπιους'' ήχους . Αν όριζα κακό ντιστόρσιο ;D θα έλεγα κάτι που είναι πολύ 'καλογυαλισμένο' σαν αυτά τα ψηφιακά σε κάτι πεταλιέρες boss ..αλλά κατά καιρούς και από hi-gain λαμπάτους τα ακούω (που δεν είναι του στυλ μου βέβαια, δεν έχω κάτι με το hi-gain γενικότερα)

R.i.P. Μέγιστε frontman . Μεγάλη μου αγάπη οι Fall. Φαινόταν στα τελευταία του πάντως.

Πακέτο που έχω φάει πέρισυ. Ειχα βρεθει στην Κρητη για παραστάσεις και γυρνάμε με μικρό αεροπλάνο ενώ είχα υπόψιν ότι θα γυρίσω με πλοίο όπως και είχα πάει οπότε τελευταία στιγμή να παίρνεις αεροπλανάκι είναι κάπως.. Σε αυτά τα εροπλανάκια η κιθάρα και να θες δεν χωράει στο ντουλάπι (με μαλακή θήκη) ήταν δε και φίσκα οπότε μου λένε θα τη βάλουμε από κάτω κι ότι μπορώ να την παραδώσω ο ίδιος κατα την επιβίβαση. Τι να κάνω κι εγω με χιλια δυο φίδια να με τρώνε την παραδίδω στο κάργκο καθώς έμπαινα και κάπως την κρεμάσανε με ιμάντα. Μετά από διάστημα εντόπισα τρεις γρατζουνιές στο σώμα στα πλάγια από την πάνω μεριά πάνω στο βερνίκι και υπέθεσα ότι όπως την είχανε κρεμάσει και δεσει με ιμαντα-διχτυ-κάτι τετοιο, κάπου θα χτύπαγε-έβρισκε. Ασήμαντη σχετικά ζημιά αλλά θέλει πολλή προσοχή αν κάποιος πάει χωρίς flight case. Και κρίμα που έγινε σε μια κιθάρα που πρόσφατα είχα κάνει refinish αλλά και πάλι δεν είναι κάτι σημαντικό. Η κιθάρα πάντως ως fender stratocaster μετά ούτε ρύθμιση ήθελε, πραγματικά σκυλί του πολέμου.

Εδω καταστρεψανε μια viola da gamba 17ου αιώνα. (Κι ερωτώ ..ποιος τέτοιο όργανο δεν το βάζει με εισητήριο μέσα ::) )