Ριχάρδος

Θα ξεκινήσετε πρόβες, θα ορίσετε τα κομμάτια που θα παίζετε και στην πορεία θα δεις τι σου λείπει για να βγάλεις τον ήχο που θες. Ότι θα σου χρειαστούν το θεωρώ πολύ πιθανό, καθώς ακόμα κι αν έχει εφέ ο εκάστοτε ενισχυτής που χρησιμοποιείς, είναι δύσκολο να είναι όλα footswitcable. Κλασσικά εφέ που "χρειάζονται" συνήθως είναι τα wah, delay και μετά chorus, phaser κτλ (modulation effects δλδ). Αυτά αν υποθέσουμε ότι παραμορφώσεις θα παίρνεις από τον ενισχυτή. Επίσης, αν παέι καλά η φάση και κάνετε live, απαραίτητα ένα tuner! ΥΓ Υπάρχει πάντα και η λύση της πεταλιέρας.

Στα κριτήριά σου πάντως ταιριαζει και η american special. Φοράει texas specials που και vintage μαγνήτες είναι, και χαρακτήρα έχουν και προσωπικά τους έχω λατρέψει :D

Εδω στην περιοχή μου πλέον δεν έχουμε ταχυδρόμο! ;D Πάω μία φορά στις 15 στην αποθήκη των Ελτα και ζητάω την αλληλογραφία μου... :-X

O marshall, του οποίου είμαι κάτοχος είναι κατά τη γνώμη μου πολύ καλός ενισχυτής. Έχεις σαν βάση ένα αρκετά καλό καθαρό κανάλι, βρετανικού στυλ, ακουστικό θα το χαρακτήριζα, με την επιλογή να έρθει σε πιο fenderish χροιές με το bright switch. Το γκάζι του είναι το δυνατό του σημείο, με αυθεντική χροιά και πολύ punch, όσο ανοίγεις και την ένταση. Οι επιλογές που δίνει είναι αρκετές, καθώς έχει και επιλογή boost για καθαρό και βρώμικο κανάλι. Επίσης η υπαρξη presence knob δίνει ένα παραπάνω συν στην ευελιξία. Τα εφέ του είναι από αποδεκτά έως πολύ καλά (ειδικά το chorus και το vibe κοντράρονται άνετα σε ήχο με πετάλια των 100€) με "αδύναμο κρίκο" το reverb που είναι αρκετά "διακριτικό". Ενδιαφέρον σημείο επίσης είναι η semiclosed καμπίνα που διαθέτει, που δίνει και αρκετά "κατευθυντικό" ήχο για πιο σκληρά είδη, χωρίς να χάνει τον πιο all around χαρακτήρα τον open back. Προσοχή, πρόκειται για ένα κλασσικό ενισχυτή, με δυνατούς humbuckers θα παίξει και metal, αλλά το φόρτε του είναι το classic rock. Αν παίζεις με low output single coils, ίσως χρειαστείς ένα boosterακι. Παρόλαυτα, πρόκειται για έναν ενισχυτή που δεν έχει πιάσει πολύ στην αγορά, παρότι έχει ένα πλήρες "πακέτο" (ήχος, ευελιξία, φορητότητα). Ο λόγος είναι τα ΠΟΛΛΑ ελλατωματικά κομμάτια που βγήκαν. Αναφέρονται προβλήματα από θόρυβο κατά την αλλαγή καναλιών, μέχρι καμμένους μετασχηματιστες. Ο δικός μου δεν έχει παρουσιάσει ευτυχώς κάτι ιδιαίτερο, μετά από πολλές ώρες παιξίματος, κάνει ένα ελαφρό τακ στην αλλαγή καναλιού και στο κλείσιμο, I can surely live with that :) Συμπέρασμα, ο ενισχυτής είναι πολύ καλή περίπτωση, ειδικά αν σε ενδιαφέρεί για classic rock, απλώς κοίταξέ τον πολύ καλά πριν τον αγοράσεις, μη τυχόν και πέσεις σε κομμάτι με προβλήματα. Καλές αγορές!

To σόλο πολύ ωραίο, το κομμάτι ψιλοαδιάφορο... Αν μιλάμε για hard rock, αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Hail Uli! http://www.youtube.com/watch?v=lKnlCNWTCtM

Από το όνομα συνάγω ότι θα έχει και κουτσομπολιά το πράγμα... ;D

Καλά, το να "μπερδέψεις" αυτά τα ρομποτάκια είναι τόσο εύκολο...! Ειδικά ο "θεός" δεν την παλεύει! Έχει την πλάκα του πάντως...

Γι'αυτό προτιμάμε τις strat μας με maple, να μην έχουμε και διλήμματα!!!

Προχτές δοκίμασα ένα στο Νάκα. Με τη στρατ και τους μονούς ήταν αρκετά αδύναμο σε gain, αλλα είχε καλούτσικη χροιά. Το μεγάλο του πρόβλημα βέβαια ήταν ο έντονος θόρυβος, είδικά με το gain από 2 ο'clock και μετά. Γενικότερα μου έκανε πετάλι για χαμηλές απαιτήσεις, αρκετά καλύτερο είναι το palmer peod που έχω στα 50-60€.

Και οι δύο κιθάρες που ψάχνεις είναι ποιοτικότατες, εγω θα προσθέσω στη λίστα σου την Fender American Special.

Εμένα προσωπικά πέρα από τα σχόλια για τους διάσημους κιθαρίστες, που δεν τα λες και απαξιωτικά, μου έκανε πάρα πολύ εντύπωση αυτό που είπε για διάφορους άσημους κιθαρίστες στο Nashville...... Επίσης, μιλά με καλά λόγια για αρκετούς...Allman Brothers, Buddy Guy, Johnny Winter...Πραγματικά πάντως ένας blues δίσκος του Richie θα ήταν πιστεύω αριστούργημα! Όποτε αποφάσιζε να το ρίξει στην πεντατονική (σε διάφορα live των Rainbow κυρίως) το έκανε με μοναδικό τρόπο.

Βρε τι βρίσκει κανείς χαζεύοντας στο διαδίκτυο... Ο τεράστιος μουσικός αλλά και τόσο παράξενος άνθρωπος έχει δώσει μια συνέντευξη στις αρχές της δεκαετίας 90' όπου μιλάει για τα πάντα! Για τον Hendrix, τον SRV, τις κιθαριστικές τεχνικές, τη σχέση του με Gillan, Lord...you name it! Κλασσικά τα όσα λέει είναι από ασυνήθιστα εως παρεξηγήσιμα...αλλά σίγουρα ενδιαφέροντα! Man in Black είναι αυτός άλλωστε... Enjoy :D http://www.thehighwaystar.com/interviews/blackmore/rb199102xx.html

Άλλο ένα δείγμα μoυσικής ιδιοφυίας, για μένα που το κορυφαίο στοιχείο των Puprle είναι το αποτέλεσμα της συνύπαρξης Blackmore και Lord!

Πάντως εγώ δεν έχω καταφέρει να ευχαριστηθώ ούτε ένα κομμάτι της αδιαμφισβήτητα καλύτερης ροκ μπάντας...Ω ναι, θα πάω να κοιταχτώ... :P Purple πάλι, δώσε μου με το κιλό (περίοδο Blackmore παρακαλώ) :D

Γι'αυτό ακριβώς προσωπικά προκρίνω την προσέγγιση του να κρίνω αν ένα έργο είναι καλλιτέχνημα ή όχι, βλέποντάς το ως ολότητα από την πλευρά του δέκτη. Πράγματι του να ορίσουμε ποιός είναι καλλιτέχνης και ποιός όχι, είναι δυσκολότερο εγχείρημα. Για τη δική μου αντίληψη, το καλλιτεχνικό έργο δεν προυποθετει αναγκαστικά έναν καλλιτέχνη ως δημιουργό, ειδικά με τα χαρακτηριστικά για τα οποία κάνεις λόγο.

Λοιπόοοον...Καταρχάς ευχαριστώ για το καλογραμμένο κείμενο με το οποίο εξηγείς την άποψή σου, καθώς ήμουν και εγώ από αυτούς που σε ρώτησαν σχετικά με τα κριτήριά σου, αφού πιστεύω ότι χωρίς αυτά, δύσκολο να γίνει συζήτηση επι του θέματος. Στο ψητό τώρα: Η προσέγγισή σου κατά τη γνώμη μου περιχαρακώνει έντονα τους όρους "τέχνη" και "καλλιτέχνης". Δεν έχω ασχοληθεί ομολογώ με τη φιλοσοφία ή την ιστορία της τέχνης για να ξέρω αν πρόκειται για προσωπική σου γνώμη ή για κάποια λιγότερο ή περισσότερο καθολική παραδοχή των μελετητών του θέματος, αν θέλεις διαφώτισέ με σχετικά με αυτό. Σε κάθε περίπτωση, σαν απλός θαυμαστής αρκετών μορφών τέχνης (ή και σαν καταναλωτής ακόμη, αν θέλουμε να είμαστε πιο πραγματιστες) διαφωνώ με αυτή την περιχαράκωση. Επίσης βλέπεις το ζήτημα αποκλειστικά από την πλευρά του δημιουργού. Το κατά πόσο όμως κάτι έχει καλλιτεχνική αξία ή όχι, εξαρτάται και από την πρόσληψή του. Θυμάμαι κουβέντα καθηγητή μου στη φιλοσοφική (δυστυχώς ποτέ δεν ασχολήθηκα για να μάθω την πηγή αυτής της άποψης) ότι η τέχνη είναι κατά κάποιο τρόπο το αντίδοτο του σύγχρονου/εξελιγμένου ανθρώπου έναντι των έντονων συγκινήσεων της πρωτόγονης ζωής. Όταν ζούσαμε στις σπηλιές, οι καθημερινοί κίνδυνοι της συνάντησης με άγρια ζώα και η επιβίωση πρόσφεραν αυτή τη συγκίνηση που αφορά το "θυμικό" όπως το εννοούσε ο Πλάτωνας. Πλέον ο άνθρωπος καταφεύγει στην τέχνη κυρίως για να χτυπηθεί ξανά από αυτά τα κύματα αδρεναλίνης και συγκίνησης που μπορεί να περάσει ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα. Δε συμφωνώ απολύτως με αυτήν τη σκέψη, καθώς οι αγώνες ταχύτητας πχ προσφέρουν τέτοια συγκίνηση, αλλά ασφαλώς και δεν είναι τέχνη, εντούτοις αναγνωρίζω ότι ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα έχει εντονα αυτά τα χαρακτηριστικά. Όταν λοιπόν ο πατέρας μου φερ'ειπείν ενεργοποιεί όλο του τον θυμικό αλλά και πνευματικό κόσμο στο άκουσμα της δημοτικής μουσικής, πραγματικά θα ντρεπόμουν να ισχυριστώ ότι αυτή δεν είναι μια διεργασία που αίτιό της είναι η τέχνη. Τέλος, ιστορικά, τα κριτήρια για την τέχνη πιθανόν να άλλαξαν. Εκφράζεις ίσως μια εντελώς συγχρονη και δυτικόφερτη θα έλεγα προσέγγιση, σύμφωνα με τα κριτήρια της οποίας τα ομηρικά έπη δεν έχουν καλλιτεχνική αξία. Δυσκολεύομαι να ταχθώ με κάτι τέτοιο.

Αν και διαφωνώ απίστευτα με την άποψή σου περί μη καλλιτεχνικής αξίας της δημοτικής μουσικής, έχω μια περιέργεια να μάθω τα κριτήρια για τα οποία μιλάς.

Κι εγώ δε τρελάθηκα με το συγκεκριμένο, πάντως ο Jeff Beck παραμένει ένας από τους πιο ιδιαίτερους κιθαρίστες όλων των εποχών. Πάντα επέλεγε να παίζει έξω από τα συνηθισμένα. Προσωπικά τον θεωρώ απίστευτο, είδικά το άλμπουμ Truth με έχει σημαδέψει και σαν ακροατή και σαν κιθαρίστα (με το τέρας ερμηνείας Rod Stewart στα φωνητικά)

Διασκεύη που θέλει "φρύδια" μόνο για να την προσπαθήσεις, και πολύ καλή απόδοση! Μπράβο παίδες, σούπερ και ζωντανά, σούπερ και στο βίδεον!

Πάντως για μένα, Purple πρωτίστως είναι το δίδυμο Blackmore-Lord. Οι υπόλοιποι ακολουθούν.

Welcome to the purple world then! Πραγματικά αυτό το γκρούπ είναι ένας ολόκληρος κόσμος μαγευτικής μουσικής.

Δυστυχώς το κομμάτι δε μου είπε πολλά...Γενικώς οι Purple μετά το Purpendicular που ήταν δισκάρα, εμένα με ψιλοέχασαν...Άντε να ακούσουμε κ τα υπόλοιπα...

Δύο προτάσεις από εμένα Artec Dual Booster. Οικονομικό και πολύ vfm booster 2 σταδίων, στο ένα κανάλι μπορείς να ρυθμίσεις clean boost καθαρά για ένταση και στο άλλο crunch boost για επιπλέον gain. Είμαι πολύ ευχαριστημένος κάτοχος. Barber LTD overdrive. Μεταχειρισμένο θα το βρεις κυρίως, ποιοτικότατο πετάλι για σπρώξιμο ενισχυτή, αν το τιγκάρεις μπορεί να σταθεί και σαν drive επάνω σε καθαρό κανάλι.

Εγω που δεν άκουσα καμμία διαφορά στο βίντεο, έχω πρόβλημα γιατρέ μου;;; ;D

Δεν το ήξερα, my bad... :-\