JohnGam

Τελευταίο και καλύτερο. Γιατί είναι τόσο διαφορετικές οι εντάσεις μεταξύ των δικών σου μιξ;

Τώρα απάντησα ήδη... αλλά για maple ;) Θέλω επίσης να πω ότι το no inlay είναι badass και όχι βαρετό. Τέλος, μερικές φορές τα βράδια μου αρέσουν και τα piranha inlays.

Γιατί μόνο sharktooth και όχι sharkfin που είναι και πιο κλασικό; :P

Ο ενισχυτής είναι υπέρ αρκετός για ό,τι μέταλ και να θες και οι μαγνήτες μόνο μούφα δεν είναι. Τους έχεις ακούσει σε πολλά μέταλ κομμάτια. Υπάρχουν και άλλοι πάντως. Αυτό που ακούς από Ola, Keith κτλ είναι τα settings, η ηχογράφηση και το παίξιμο. Α, και το μπάσο 8) Δες και αυτό να καταλάβεις καλύτερα τον ήχο χωρίς μπάντα: https://www.youtube.com/watch?v=ObOu_8mAREM. Και τέλε με ξετυλιγμένο μαγνήτη να βάλεις εκεί πάνω το ίδιο θα ακουστεί.

Welcome και ευχαριστούμε 8) Μεταχειρισμένη Gibson Les Paul. Αν είναι για μιά ζωή μπορείς να περιμένεις την κατάλληλη ευκαιρία ή και να δώσεις και κάτι παραπάνω.

Όταν είδα το θέμα άκουσα τα δύο κομμάτια αμέσως, διαβάζοντας επίτηδες όσο το δυνατόν λιγότερα. Έτσι "κατάφερα" να μην είμαι ξέρω και ποιο υποτίθεται ότι έιναι το καλύτερο μιξ. Για να πάρω και άμεσως πρώτη εντύπωση χωρίς να με επηρεάσει η μουσική, άκουσα πρώτα μόνο μερικά δευτερόλεπτα από το κάθε κομμάτι, αφού ήταν και "γεμάτο" από την αρχή. For the record, άκουσα πρώτα το ορίτζιναλ. Άμεση πρώτη σύγκριση: πάει η καημένη η κιθάρα! Αυτό είναι η κάθετη ακρόαση που λέμε, και μάλιστα με τις γνωστές παρωπίδες (παρωτίδες; γιατί σημαίνει άλλο πράγμα αυτή η λεξη; ;D) που φοράμε εμείς οι κιθαρίστες, τουλάχιστον όσοι δεν έχουμε παίξει πολλά σοβαρά live ::) Μετά άκουσα την τεράστια διαφορά στα ντραμς, και τελικά συνειδητοποίησα ότι στο μιξαρισμένο κομμάτι πλέον δεν άκουγα διαφορετικά όργανα που έπαιζαν μαζί ωραία μουσική, άκουγα ένα κομμάτι. Αυτό το πέρασμα από το "όργανα που παίζουν μαζί" στο "κομμάτι" είναι που κάνει η εμπειρία. Το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες και ο εξοπλισμός σίγουρα αλλάζει τον τρόπο (και το χρόνο) δουλειάς, αλλά το ποιά είναι η δουλειά και ο ρόλος του επαγγελματία στην παραγωγή είναι εμφανέστατο.

Υποχρεωτική η φωτογραφία σε όργανα, πεταλάκια, και οτιδήποτε άλλο κρατιέται, πατιέται ή φοριέται. Για το καλό και τη διευκόλυνση όλων. Στα υπόλοιπα ας κάνει ο καθένας ό,τι καταλαβαίνει. Σίγουρα η πραγματική φωτογραφία βοηθάει στην πώληση με πολλούς τρόπους. Extra cookies σε όσους φωτογραφίζουν μικροζημιές σε εξοπλισμό - γιατί αν μιά κιθάρα έχει "τα κλασικά χτυπηματάκια" με φωτογραφία καινούριας και δεν είναι έστω σε τιμή σοκ, προσπερνάμε χωρίς δεύτερη σκέψη.

#entitledmuch #socialjusticewarrior #ignorantandproud #outoftouchwiththerealworld #protifonistokafeneio ;D ;D ::) Αγγελίες είναι...

The internet rage is strong in this one.

Ας θυμηθούμε και πάλι έναν από τους θεμελιώδεις νόμους του σύμπαντος: - Φτηνό - Ανθεκτικό - Καλό στη δουλειά του, όποια και αν είναι αυτή Pick two ;D Ο παραπάνω νόμος πολλαπλασιάζεται με συντελεστή x ο οποίος παίρνει τιμή στο διάστημα (0, 1] ανάλογα με την πολυπλοκότητα του μηχανήματος αλλά και το πώς αντιλαμβανόμαστε/χρειαζόμαστε το "καλό στη δουλειά του". Η καμπύλη τιμών του x είναι γενικά σιγμοειδής. Παρατηρήσεις: - Αν κάτι δεν είναι ανθεκτικό, αυτό δε σημαίνει ότι απαραίτητα θα χαλάσει. - Η τιμή είναι δυνατόν να είναι φουσκωμένη βάσει μη αντικειμενικών κριτηρίων. - Δεν είναι πάντα ζητούμενο η μεγιστοποίηση δύο χαρακτηριστικών. - Καθένας, ακόμα και ο επαγγελματίας, έχει το δικαίωμα να επιλέγει εξοπλισμό βάσει προσωπικών, εντελώς υποκειμενικών κριτιρίων.

Νομίζω για την επόμενη εβδομάδα έχουμε το handwired vs pcb και το Μάιο ξεκινάμε με MIM vs MIK ενώ παράλληλα θα ξανατρέξει το Mac vs PC.

Τι είναι αυτό;;; Λογικά επιχειρήματα... σαφήνεια και καθαρότητα... βγαλμένα από πράξη και όχι από φόρουμ... παιδιά ζαλίζομαι! Ιζ δις δε ρήαλ λάιφ? Ντόκτορ ντόκτορ! Πέρα από τα αστεία, από το διάλογο bill-nikos προκύπτει και κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε: τουλάχιστον οι 7 στους 10 δεν ξέρουν να ρυθμίσουν και να στήσουν σωστά μία BOSS GT... όχι AxeFx! Βασικά αντιμετωπίζουν τα modelling σαν να ήταν κανονικοί ενισχυτές: gain, eq και φύγαμε. Αμ δε.

Στο να υπάρχουν φρέσκα επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές για να γινεται κουβέντα στο επόμενο θρεντ ;D

Του 2007 είναι. Όσο πιο original γίνεται.

Εντάξει, κάπως έπρεπε να δώσω μία σύντομη περιγραφή. Για αυτό επέλεξα και την παρομοίωση με ορισμούς εξαιρετικά ευρείς και ασαφείς από το χώρο της μουσικής. Εύστοχο παράδειγμα το Star Wars. Οι ταινίες αυτές ανήκουν στο (υπο)είδος ΕΦ που ονομάζεται space opera. Ο νεαρός ήρωας ντυμένος στα λευκά, η πριγκίπισσα, ο κακός μάγος ντυμένος στα μαύρα, ιππότες και σπαθιά... αλλά με διαστημόπλοια. Στη space opera εξαφανίζεται οποιοσδήποτε ρεαλισμός και συνοχή στο τεχνολογικό υπόβαθρο, αλλά και τεχνικές λεπτομέρειες συνήθως δεν παίζουν κανένα ρόλο στην ιστορία. Για σύγκριση: στον κόσμο του Star Trek, ενώ είναι και αυτό "ελαφριά" ΕΦ με φανερή έμφαση στη φαντασία, οι πρωταγωνιστές καθοδηγούνται όχι μόνο από τον ηρωισμό τους αλλά και από τους περιορισμούς και δυνατότητες που τους δίνει η τεχνολογία. Η τεχνολογία και η επιστήμη στο Star Trek διέπονται από μία συνοχή (και ενίοτε από προσπάθεια για ρεαλισμό) γιατί αποτελούν στοιχεία που παίζουν βασικό ρόλο στην δομή κάθε ιστορίας. Η τεχνολογία χρησιμοποιείται όχι σαν εντυπωσιακό σκηνικό όπως στη space opera, αλλά για να επεκτείνει τα όρια του τι είναι δυνατό και να εξερευνήσει νέα μονοπάτια στην ανθρώπινη σκέψη. Αυτή η εξερεύνηση, η διεύρυνση της σκέψης, η αναζήτηση αλλά και το βίωμα των ανθρώπινων συναισθημάτων από μια διαφορετική οπτική είναι το ζητούμενο στη "σοβαρή" ΕΦ. Οι κατηγορίες είναι πολλές και οι ορισμοί χάνουν το νόημά τους όταν βγούμε από εξειδικευμένες συζητήσεις. Αντίστοιχα για το θρίλερ που αναφέρεις υπάρχει το υπερφυσικό θρίλερ, το πολιτικό θρίλερ, αστυνομικό, ερωτικό κτλ. Για τον κόσμο που δεν πολυασχολείται, θρίλερ σημαίνει αίματα. Για το "κάποιος υποθέτει ότι" δες και τον όρο speculative fiction που επιχειρεί να είναι πολύ πιο ευρύς ακριβώς για να περιγράψει αυτό το είδος αφήγησης (αυτό δηλαδή όπου δεχόμαστε μία ή περισσότερες υποθεσεις και εξετάζουμε πως διαμορφώνουν τον κόσμο μας και τους χαρακτήρες μας) χωρίς να το περιορίζει με έννοιες όπως η επιστημονική ακρίβεια. Τέλος, ένας πολύ σημαντικός διαχωρισμός στην ΕΦ και άμεσα σχετικός με τα σχόλια που κάναμε παραπάνω είναι αυτός μεταξύ "σκληρής" ΕΦ (hard science fiction) και "ήπιας" ΕΦ. Επείδή έγραψα πολύ σας παραπέμπω στη Wikipedia για αυτό - για όποιον ενδιαφέρεται για το είδος αξίζει το click through: http://en.wikipedia.org/wiki/Science_fiction#Categories

Όχι ακριβώς. Αυτό είναι μόνο μία κατηγορία από το χώρο της επιστημονικής φαντασίας (στο εξής ΕΦ). "ΕΦ" είναι τόσο ευρύς όρος σαν να λέμε "ροκ" ή "χορευτική μουσική". Κατα κύριο λόγο ΕΦ σημαίνει ιστορίες που στηρίζονται λίγο ή πολύ στην υπόθεση κάποιας επιστημονικής πρόοδου - ρεαλιστικής ή και όχι - για να δημιουργήσουν καταστάσεις που δεν είναι δυνατές στον πραγματικό κόσμο για λόγους τεχνολογικούς αλλά πολλές φορές και ηθικοκοινωνικούς. Οι ταινίες που ανέφερε ο φίλος μας είναι όλες ΕΦ. Το Blade Runner κάνει την υπόθεση ότι έχουμε την τεχνολογία να φτιάξουμε αντίγραφα ανθρώπων και εξετάζει τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Αν και τοποθετείται σε ένα πιο προηγμένο τεχνολογικά μέλλον, η κοινωνία που περιγράφει δεν διαφέρει από τη δική μας. Παρόμοια και το 12 Monkeys χρησιμοποιεί ένα αφηγηματικό "τέχνασμα" της ΕΦ για να δημιουργήσει καταστάσεις και προβληματισμούς που δεν θα ήταν το ίδιο ισχυροί ή πιστευτοί αν υπόκειντο στους περιορισμούς ενός εντελώς ρεαλιστικού κόσμου. Το Matrix αποτελεί το άλλο άκρο της ΕΦ, μιας και είναι ένας τελείως φανταστικός κόσμος σε ένα μέλλον τεχνολογικά πολύ απομακρυσμένο από το δικό μας, έστω και αν μέρος της ιστορίας διαδραματίζεται σε μία εξομοίωση του σήμερα. Να σημειωθεί ότι το στόρυ στην αρχική του μορφή, πριν απλοποιηθεί τελικά στην ταινία, ήταν αρκετά πιο τεχνολογικό και "επιστημονικό". Το Interstellar είναι και ΕΦ και ταινιάρα. Οπως και το 2001 έτσι και το Interstellar είναι πιο υψηλού concept, αν και τελικά κάνει στροφή και επικεντρώνεται στο δράμα ενός ανθρώπου και όχι της ανθρωπότητας.

Από ήχο πολύ καλό! Τα μικρά ποτενσιόμετρα φοβάμαι μόνο.

Από τη στιγμή που δεν πουλιέται η ίδια κιθάρα αλλού φτηνότερα, και ας πούμε βρισκεται αγοραστής διατεθειμένος να δώσει μέχρι και 3 χιλιάρικα για το συγκεκριμένο μοντέλο, από που και ως που "την πάτησε" ή είναι "κορόιδο";;;

Ενδιαφέρον το πόσο διαφορετικά εκφράζεται σε πμ και στο φόρουμ ο Σατανούλης ;)

Ούτε αμέλεια είναι. Ειδικά τα σπάνια πράγματα έτσι πουλιούνται: Ξεκινάω από ψηλά να δω αν θα το πάρει κανένας. Αν περάσει κάποιος χρόνος που έχω ορίσει (ή βαρεθώ να περιμένω) κατεβάζω την τιμή και ξαναπάμε. Βέβαια σπάνιο δε σημαίνει αυτόματα και περιζήτητο (Explorer με floyd rose...).

Βρε που είναι το κακό του άλλου και η παραπλάνηση; Τι διαφορά έχουν οι κατηγορίες που λες? Η αγγελία λέει "είναι αυτή και κάνει τόσο". Εδώ έχουν δει τα μάτια μας...

Δόλος υπάρχει μόνο αν γίνει προσπάθεια παραπλάνησης του υποψήφιου αγοραστή. Πες το... χμ... υπεραισιόδοξη εκτίμηση ;D δε βλέπω δόλο όμως.

Δίκιο έχεις. Για μένα ας πούμε αγγελίες όπως αυτή δεν είναι προβληματικές. Είναι νοοτροπίας "αν μου δώσουν τόσα την πουλάω, δεν καίγομαι κιόλας". 'Ασε που είναι όντως συλλεκτική έκδοση το όργανο... εδώ είδες τι είπαμε για partscaster. Και αν δε στέκει η τιμή τουλάχιστο στέκει η πρόθεση, έχει λογική. Και από την άλλη έχεις αυτούς που πουλάνε μεταχειρισμένη κιθάρα (σε άριστη κατάσταση με 3 μόνο γδαρσίματα) 300 ευρώ όταν καινούρια έχει 310. ::) Πράγματι όσο θέλει ο καθένας πουλάει και όσο θέλει ο καθένας αγοράζει. Τίποτα μεμπτό δεν υπάρχει σε αυτό - και ας νευριάζουν ορισμένοι. Τα γέλια και τα κλάματα όμως με κάποιες αγγελίες είναι και αυτά ελεύθερα για όλους εμάς που τις διαβάζουμε :)

Περίεργο, πρώτη φορά που ακούγοντας το συγκεκριμένο έργο σκέφτομαι ότι είναι μεταξύ Ride of the Valkyries και Benny Hill theme... μάλλον γιατί έτσι είναι και το attitude κάποιων αγγελιών ;D