ΑpussyΑ

Βρε εδώ θυμάσαι τους HB αντιγραφές των κεφαλιών Epiphone Valve Junior 5W που ηταν και καλυτεροι απο τους Epiphone γιατι ειχαν παρει το κυκλωμα και ειχαν κανει και mods? Ουτε 100 ευρω δεν εκαναν... Ειχαν φαει τοσο κουβαλημα και κραδασμους σε αυτοκινητο και δεν παρεδωσαν πνευμα, οι άλλοι θα κολλώσουν? Πυριμαχοι τελείως... ΥΓ: ειχα και το κεφαλι Epiohone, και το κεφαλι HB και τον combo HB, τα 2 τελευταία ειχαν φαει πολύ "ξυλο" λεμε και δεν ειχαν βγαλει κιχ τα καημενα. Να πω την αληθεια οι βασεις των λαμπων στο PCB με φοβιζε λιγο (γιατι αλλαζα πιο γρήγορα απο σωβρακα) αλλά δεν εγινε κατι κακο...να κατι που ξεχασα στο προηγουμενο ποσστ, και οι βασεις των λυχνιων στο PCB ειναι ενδεχομενο προβλημα αλλά αν εγω που ειμαι καφρος και μπαινοβγαζα λαμπες ανα 5αλεπτο δεν ειχα θέμα μαλλον δεν είναι πολυ συχνό προβλημα...

Αμαν ρε παιδιά, το '92 ελιωνα Marshall 1959 SLP Reissue, μια χαρα ήταν οπώς και ο SL που φτιαξαμε και ηταν point to point. Τι κολλήματα είναι αυτά, διαφορετικά ακουγοντουσαν επειδή ειχαν αλλα σπεκς (και λάμπες) οχι επειδή ο ένας ηταν μπασκλασαρια πλακέτα και ο άλλος του σαλονιού PTP. Τα μονα disavantages των μη-PTP ειναι αν κάποιος θέλει να κάνει mods ή κάτι στην πλακέτα πάει καλλιά του που και εκεί μην τρελλαθούμε, ένας άνθρωπος που το έχει με τα ηλεκτρονικά δεν έχει πρόβλημα. Το ίδιο και η συντηρηση (να αλλάξεις πυκνωτες μετα απο 10 χρόνια πχ) λλά και εδώ το ίδιο ισχύει. Α ναι και προφανως σε όσους οι εισοδοι/εξοδοι ή pots ειναι κολλημένα στις πλακέτες που προφανώς ειναι πιο επιρρεπείς στο να τα παίξουν αλλά και αυτό δεν είναι κάτι που προκυπτει μερα παρα μέρα ή δεν επιδιορθώνεται (ολοι μου οι λαμπάτοι απο το 1991 έως και το 2006 πλακέτες ήταν, δεν είχα ποτέ κάποιο πρόβλημα, μην τρελλαθουμε κιόλας).

Θα αφήσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις ως tube-head (responsiveness/δυναμικες/πένα, ήχος) απο το 1991, καθαρά ψηφιακός από το 2011 και με πρώτη σοβαρή επαφή/προσπάθεια το 2009 (το οποίο το επέστρεψα πίσω). Κοινή λογική, δεν είναι όλοι οι ενισχυτές το ίδιο, δεν είναι όλα τα modelers το ίδιο οποιος καταθέτει εμπειρίες καλό θα ήταν να αναφέρει και το modeler και την εποχή (για να μην πω και το firmware). Επίσης, θα επρεπε να αναφέρει και πως τα ακούει και τα κρίνει (ακουστικα, monitors, FRFR, καμπίνα-τελικο και ποιά ακριβώς) και ειδικα και σε τι ένταση. Το 2007 πρεπει να υπαρχει θρεντ οπου είχα φτιάξει το δικό μου dream amp (Super Lead Plexi μέσα '69 με μερικά twists) να είναι καλά ο Χρηστάρας (CTC) και με αυτόν θα με έθαβαν. Το 2009 πήγα σε φίλο που είχε ένα ζόρικο modeler, με τελικο και 4χ12 καμπίνα. Στον ίδιο χώρο υπήρχε και ένας Super lead metal panel αρχες 70(71 ή 72 αν θυμαμαι καλά). Σε blind τεστ δεν μπορεσα ποτέ να καταλαβω ποιος ήταν ποιος, ουτε απο την αίσθηση, δυναμικές ούτε και ήχο (μεγάλες εντάσεις). Ετσι έκανα μια προσπαθεια να πάω για πρακτικους λόγους στο ίδιο modeler, είχα την δυνατότητα να κάνω A/B και πραγματικό blind test στο δωματιο μου, οι διαφορές ήταν ελάχιστες αλλά αντιληπτές απο εμένα και το πρόβλημα τότε ήταν τα IRs και το γεγονός οτι ήθελε πάρα πολύ tweaking απο την μεριά μου. Επεστράφηκε και έγινε refund και συνέχισα όπως ήξερα. Τελη 2011 ρισκαρα και πήρα το επόμενο μοντέλο. Βγηκε απο το κουτι, επαιξα και θυμαμαι πήρα τηλ. κατευθειαν τον φίλο @Marillion (α ρε Γιώργαρε) βαζοντας το ακουστικό και παιζοντας ενθουσιασμένος...ρυθμίσεις μερικών δευτερολέπτων και πάπαλα ήταν spot on. Και αυτό ήταν με το firmware 2.00 τα επόμενα 8 χρόνια βγήκαν αλλα 30 που βελτιωναν και βελτιωναν και βελτίωναν. Το 2020 "αναβαθμισα" στο επόμενο μοντέλο. Ακόμα πιο ευκολο να ρυθμιστει σε σημείο που ουσιαστικά το χρησιμοποιουσες ως ενισχυτη (vol, gain, EQ αντε και presence). Η εποχή όμως που κυνηγαγα συγκεκριμένο ήχο συγκριμένου ενισχυτή ειχε περάσει ανεπιστρεπτί, οπότε αντί να απολαμβάνω πλεον την "πιστοτητα" του ταδε μοντέλου (συν τα mods που τα κανεις με ρυθμισεις χωρις κολλητηρι για να το φερω εκει που ήθελα), πλεον με ενδιεφερε ο ήχος per se, όχι ο τάδε ή ο δείνα ενισχυτης. Αρα σημαίνει οτι υποτιμώ τους ενισχυτες, δεν παιζω μαζί τους και οποιος ασχολείται με ενισχυτές ζει στο προηγούμενο αιώνα? Οχι. Τον αγαπημένο μου ενισχυτή τον πήρε άνθρωπος που πλέον ειναι απο τους καλύτερους μου φιλους, έχει στουντιο και τον ενισχυτή μου σε 2 καμπινες 4χ12 του '69 με πραγματικά 30άρια Celestion του τότε και με τις καλύτερες τελικές που έχω ακούσει για τον συγκεκριμένο ενισχυτή, αρχαίες Marconi ΚΤ66 (rebranded Mullards ουσιαστικά) . Το ευχαριστιέμαι όταν παίζω μαζι του? Τις περισσοτερες φορές οχι, γιατι τα γουστα μου έχουν αλλάξει και δεν μπορώ να ρυθμισω οτιδήποτε άλλο επιτοπου εκτός απο vol, EQ και presence. Επίσης αν πάω 3 φορές με την ιδια κιθαρα (ιδιες χορδες, καμια αλλαγη στο σεταπ) θα ακούσω 2 διαφορετικά πραγματα παρόλο που ο ανθρωπος ελεγχει με variac (οπως και ο γραφων ψυχάκιας τότε) την τάση για να ειναι σταθερη και να φύγει η τάση της ΔΕΗ απο την εξίσωση. Οπότε πάμε μια σούμα και προσωπικά το αφήνω εδω: - Whatever floats your boat, σωστο λάθος δεν υπάρχει, εργαλεία είναι όλα αυτά διαλέγεις ότι σου κάνει την "δουλεια" που θέλεις να κάνεις, δεν ειναι αναγκη να έχεις ένα απο τα δύο, μπορείς να εχεις και τα δύο. - Amp in the room με μονιτορακια και στο 0.1 για να μην ενοχλεις τους δίπλα δεν γίνεται, πρεπει συγκρινετε στις ίδιες εντάσεις. Και για amp in the room "σωστο" FRFR ή τελικός (ή τελικακι) με καμπίνα και κανένα πρόβλημα όσον αφορά εμένα τουλάχιστον. Παμε πάλι, με την κατάλληλη ένταση, μην συγκρινουμε Super Lead στο 10 σε στουντιο ετοιμο να κατεδαφιστεί με Eris E5 σε ένταση που δεν ακουγεται ούτε στο διπλανό δωμάτιο για να μην ενοχλεις. Αν μιλαμε για τον "ηχογραφημένο" ήχο τότε ναι. - Αν θέλεις να σε δονει το modeler, απλά ανοιξε στο τέρμα τα monitor σου/FRFR/τελικό και κρίνε απο εκεί το αν σου κάνει ή κάτι από τα μεσα αναπαραγωγης είναι ανεπαρκες (ή η ιδια η διαταξη του χώρου γιατι και αυτό παίζει σημαντικό ρόλο). - Ενα modeler δεν είναι συνηθως απλά amp-modeler. Συνοδευεται και από εφέ, IRs, mic-modellng, preamp modelling και φυσικά ειναι audio interface οπότε οι ηχογραφήσεις γινονται "καρφι" και χωρις πολλά πολλά. Και αν δεν σου κάτσει, κράτα τα dry (το κανω παντα, σιγά τον χώρο με τις τιμες των σκληρων δισκών εδώ και χρόνια) και όποτε θέλεις κάνε re-amp δοκιμάζοντας on the fly τι σου κάνει. Το μόνο αναλογικό εφέ που εχω κρατησει ειναι το reference wah μου (απλά το καλυτερο που έχω ακουσει ποτέ μετα απο πολλα vintage και ενα τσουβαλι μπουτικ τότε, Vox clover leaf inductor transitional model '66 εως early '68 αναλόγως το αν εμπιστέυεσαι το Guitar Player magazine ή τον Geoffrey Teese ο οποίος και μου το έχει χρονολογήσει, α και με original ICAR pot, οχι Centralabs ή μεταγενέστερες μαιμουδες). Το μοντελοποιησα, και το βελτιωσα και εδω και 2-3 χρόνια που έχουν αλλαξει τα γουστα μου (δεν αντέχω τους single coil πλεον) με μερικές ρυθμισεις το έφερα και παλι εκει που ήθελα. Περιττο να πω οτι μεχρι και το taper curve μπορείς να φερεις στα μέτρα σου (το οποιο και το έχω κανει). Για distortions, delays κοκ δεν το συζητάω καν, ότι θέλεις, όπως θέλεις και αν δεν σου αρέσει κάνε το οπως θέλεις. Θέλεις ενισχυτή που δεν υπάρχει κάν? ΟΚ, παρε εναν Super Lead, βαλε το προενισχυση απο δεν ξερω και εγω τι, μεγαλωσε τους μετασχηματιστές, μειωσε NF, ανεβασε bias και βαλε του ΚΤ88, αλλά ανέβασε και το plate voltage, αλλαξε το Sag, κλπ κλπ κλπ. H λιστα ειναι ατελειωτη. Αρκει να ΞΕΡΕΙΣ τι θελεις και να ΞΕΡΕΙΣ ποιά ρυθμιση έχει τι effect (εδω όντως βοηθάει να έχεις πραγματική εμπειρία με πραγματικούς ενισχυτές και να εχεις ασχοληθει και με τα τεχνικά τους) - Και τελειωνω και πάλι με το whatever floats your boat, σωστο λάθος δεν υπάρχει, εργαλεία είναι όλα αυτά διαλέγεις ότι σου κάνει την "δουλεια". Οι φυσικοι ενισχυτές δεν πιστευω οτι θα γινουν ποτέ obsolete και προσωπικά δεν θα το ηθελα και ποτέ. Αλλά προσωπικά δεν υπαρχει λόγος να ξανααποκτησω φυσικό ενισχυτή...καποτε το ειχα γραψει εδω περα μεσα όταν είχα το 2009 την εμπειρια με το φιλο με το modeler και το blind test που ανεφερα πιο πανω..."το μέλλον ήρθε πιο γρήγορα από οτι το περίμενα"... Από εκει και πέρα εργαλεία είναι, ότι σας κάνει την δουλειά, οτι σας ευφραίνει τις ψυχούλες σας (ναι, ακόμα και αν είναι και το mojo, ουτε και αυτό το κατηγορώ πλέον, αν δινει σε καποιον εμπνευση είναι θεμιτότατο). Απο το κρεβάτι του πόνου, Freedom (my ass) out. ΥΓ: αφιερωμένο σε όλους σας(ο τότε ενισχυτής "μου" στο φυσικό του περιβάλλον, να είσαι καλά Δημήτρη και να συνεχίσεις να τον χαίρεσαι)...

Τα έχουμε ξαναπεί εδώ (εγώ τουλάχιστον που είμαι "αιρετικός")...

Κιθάρα με Τέλε σώμα δεν είχα, έχω και δεν θα έχω ποτέ, μπράβο στον Λέο το 1950 αλλά μέχρι εκεί...δεν ειναι μονο το βάρος φίλτατε Τέρυ, είναι και όλα τα υπολοιπα. Το προβλημα δεν ειναι μονο το βάρος, πάω αν ειναι τις στρατ μου στον "δικο" μου και τις κάνει ελβετικό τυρι...σταθερότητα, λύσεις τρεμολο, neck heel κοκ (και δεν αναφέρω τα ταστα γιατι ατσαλινα έχω βάλει στις δικές μου εδω και καιρο). Οπως έγραψα, εδω και 10ετιες οι κατασκευαστές επρεπε να επαιρναν σαν βάση τις Parker και να το προχωρούσαν από εκεί.

Δυστυχώς...πριν από λίγα χρόνια είχα πάει στον Νάκα να τσεκάρω μάλλον το τελευταίο μοντέλο που βγήκε με το όνομα Parker. Ενα χιλιάρικο και κάτι ψιλά, low end μοντέλο για Parker καμια σχέση με τις καλές εποχές αλλα και πάλι... Ο μόνος λόγος που δεν κοιτάζω πλέον ούτε για μεταχειρισμένη είναι τα proprietary ανταλλακτικά (ειδικά τα "ελατήρια" του τρεμολο με 10-38 και εναν τονο κάτω καλή τυχη, arm κοκ.). Από τοτε μου με έσκισε η μέση μου πάντως μετανιώνω που δεν καταφερα ποτέ να πάρω μια "καλή" Parker εκει στα 2.5 κιλά μαξ όταν έπρεπε... ΥΓ: για μένα εδω και 20 χρόνια τουλάχιστον οι κιθάρες θα έπρεπε να έπαιρναν αυτο που σχεδιασε ο Ken και να το βελτίωναν αντί να ασχολούμαστε ακόμα με αρχαίες κατασκευές...νομιζω το ειχα γραψει και καποτε εδω περα μεσα, φέρτε μου μια κιθαρα με τις λυσεις των Parker αλλά με μπράτσο που να μου κάνει και καίω τις στρατοκαστερ μου εκείνη την στιγμή...

Υγεία χωρίς σωματικό και ψυχικό πόνο έυχομαι σε όλους...

Tanglewood TWCR D, το 2019 την ειχα πάρει 109 ευρώ από Thomann... Μου άρεσε και ο ήχος*, και το action/setup κοκ...μην πω οτι δεν αλλαξά και ποτέ χορδές ενω είχα πάρει και ένα καλό σετ τότε...δεν ξερω αν υπάρχει πλέον αυτό το μοντέλο στην αγορά. Εχει πουληθει εδώ και καιρό (παλικάρι από εδώ πέρα μέσα την πήρε) απλά επειδή θυμήθηκα (για πολλοστή φορά στην ζωή μου) οτι όσα ακουστικά οργανα και να παρω, το 99% της ζωής τους σε ενα σταντ θα την περάσουν... *με τις ακουστικες έχω σχεση αγάπης-μίσους, μου την δινει ο τσίγκινος ήχος (μεταλλικές χορδές) οπότε είμαι "δυσκολος"...από την άλλη το μονο ακουστικό οργανο που έχει επιβιώσει επι δεκαετίες είναι η no-name 1/2 κλασσική μου, αγορασμένη το 1998 απο Μοναστηρακι...ηχος γλύκα, και μονταρισματακια για να την φερω οπου θελω (τριψιμο γεφυρα, τριψιμο nut slots κοκ). Bottom line, big grain of salt για τις αποψεις μου περι ηχου σε ακουστικές κιθάρες...

Ωραίος, έως και άψογος... Το πρώτο μας VCR θυμάμαι το κέρδισα εγώ σε λοταρία το 1981 (σπόρος τότε, μόλις είχαμε μετακομίσει όλη η οικογένεια στο εξωτερικό). Μάρκα δεν θυμάμαι (MIJ αλλά δεν θυμάμαι ποιά από όλες ήταν), αυτό που θυμάμαι είναι οτι ειχε διπλάσιο ύψος από αυτό της φωτο που πόσταρες, οτι ήταν "top loader" (η κασσέτα εμπαινε απο πάνω, όχι απο μπροστά) και οτι κάπου (στα πλάγια?) είχε και καλά "ταπετσαρια" σαν ξυλο. Πλάκα πλάκα πριν από δύο χρόνια ψηφιοποιησα και τις τελευταίες βιντεοκασετες που είχαμε (τραβηγμενες με κάμερα από 79 μέχρι και εγώ δεν ξέρω) αλλά για να το καταφέρω αυτό, μου βγήκε η πίστη να βρώ ένα vcr χωρίς πρόβλημα (και πολύ ευχαριστως να αγοραζα καινουριο αλλά δεν υπήρχαν προφανώς). Πάλι καλά που ο κολητός μου είχε ένα, οταν τα πέρασα ολα του ειπα, τυλιξε το με σελοφάν, βάλε το σε μερος χωρις υγρασια, υπερβολικο κρυο, ζεστη και ΜΗΝ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΣ να το πετάξεις/πουλήσεις κοκ. EDIT: Ασε το ΒΡΗΚΑ!!!! Panasonic NV-8610 το βρήκα εδω https://www.radiomuseum.org/r/panasonic_video_cassette_recorder_n.html και εδώ https://www.rewindmuseum.com/vhs.htm Γομάρι κανονικό.

Αααααυτός είσαι! Μια χαρούλα και η κάρτα σου για 1080p και full eye candy εκτός και αν σου λείπει το Ray Tracing (μην τρελλαινεσαι κιόλας, συνήθως το performanbce hit ειναι αρκετά μεγάλο για τις κάρτες μας, full RT κατάφερα να παιξω άνετα με RE2, RE3, Control κοκ αλλά εγώ είμαι και τύπος που οτιδήποτε πάνω από 40FPS - αρκεί να μην ειναι racing- για μένα είναι playable). Α, και 1080p μεχρι να σβήσει ο ήλιος αδερφέ (εκτος και αν πέσει κανά λόττο που δεν παίζω).

Μπράβο, ζηλεύω, έχω ξεμείνει με έναν i5-7600 από τον καιρό του Νωε... Ημουν έτοιμος να σε ρωτήσω τι κάρτα γραφικών έχεις γιατί αυτό είναι το κλειδί για το αν θα έβλεπες μεγάλη διαφορά στα παιχνίδια ή οχι αν και δεν βλέπω τρελλη διαφορά σε raw performance μεταξύ των 2 επεξεργαστών (EDIT: οχι εντάξει σε Cinebench κοκ βλέπω +15% διαφορά, καλό αυτό)...αν η παλιά σου CPU σου ήταν bottleneck για την συγκεκριμένη GPU τότε χαλαρά θα εβλεπες διαφορά (αν και εξαρτάται και απο το παιχνιδι). Παράδειγμα, ο i5-7600 είναι bottleneck για την 3060Ti σε Cyberpunk 2077 (το μεγαλύτερο bottleneck που έχω παρατηρησει ποτέ στην ζωή μου), λιγότερο στο Metro Exodus, καθόλου στα Resident Evil 2 Remake και Resiodent Evil 3 Remake etc... Ευκολο το να καταλαβεις αν υπάρχει bottleneck στα παιχνιδια, αρκεί να κάνεις monitoring το CPU και GPU utilization. Οταν βλέπεις οτι η CPU είναι 90-99% ενώ η GPU δεν είναι σε αυτά τα επιπεδα (κανονικά πρέπει να ειναι στο 99% αλλά οτιδήπτε πανω απο 90% ειναι αποδεκτό), τότε μιλάμε για CPU bottleneck. Με γεια σου και καλό λιώσιμο!

Να είσαι καλα, τον συγκεκριμένο τον "βρήκα" και εγώ πριν απο κανα 2ωρο και φυλαξα το λινκ.

Να εισαι καλα, δεν ειναι η περιπτωση μου τενοντοπάθεια. Μιλάω με τον φυσιοθεραπευτή μου, θα το δουμε και απο κει. Για αυτό έκανα και την ερώτηση, το χέρι για μενα ειναι η τοπ προτεραιότητα παρόλο που έχω άλλα 10 προβληματα υγείας και πολυ πιο ζόρικα (τουλαχιστον για "φυσιολογικους" ανθρωπους που δεν ασχολουνται με μουσική) εδώ και μισό χρόνο. Για ειδικους ψαχνω, για αυτό και ρωτάω μπας και καποιος ξερει καποιον εξειδικευμενο. Αλλο ορθοπεδικος, άλλο να ξέρει τα θεματακια και τις λυσεις σε παθησεις μουσικών.

Ανασταίνω αυτό το θέμα γιατί πλέον ψάχνω ότι και ο OP τότε, με τεράστια έμφαση στα bold/underlined... Στην δική μου περίπτωση έχουμε (και κανω copy-paste την διαγνωση) "υπεξαρθρημα καρπομετακάρπιας άρθρωσης άνευ εκφυλιστικών αλλοιώσεων" (το τελευταλαίο μου το εξηγησε ο τρέχον ιατρός, σημαίνει οτι δεν υπάρχει αρθρίτιδα, πάλι καλά). Αριστερό χερι... Μετά από 3 εβδομαδες ναρθηκα δεν βλεπω καποια σοβαρή βελτιωση οπότε πλέον υπάρχει απελπισία (αν και δεν εχω ξεκινήσει φυσιοθεραπείες ακομα αλλά δεν ξέρω τι νόημα εχει εφόσον δεν έχω δει καμία σοβαρή τουλαχιστον βελτίωση)...χθες βγήκε ο νάρθηκας, ουτε καν τολμάω να αγγίξω όργανο μην γινουν χειρότερα τα πράγματα... Την κατανόησή σας και ευχαριστώ προκαταβολικά. ΥΓ: αυτό το θρέντ το βρήκα από το google btw...

Πρώτον, χαίρομαι που βρίσκω άλλον έναν "μετρησάκια".. Δευτερον, εκτος από το φινιρισμα αυτές οι κιθάρες έχουν και διαφορετικά προφίλ μπράτσων, οπότε μήπως το χέρι σου καταλαβαίνει και αυτό και έχει κάποια προτιμηση? ΥΓ: το αναφέρω γιατι το δικό μου το κουλό και ανώμαλο αριστερό χέρι παραείναι επιλεκτικό και σε παχος/πλατος (αν δεν ειναι οδοντοφλυφίδα δεν) και σε προφίλ. Αλλα και το αναποδο, εχω παιξει Musicman με μπρατσο που για τα γουστα μου ηταν για μπεηζμπολ αλλά το ασυμμετρο αν θυμαμαι καλά άρεσε τοσο στο χερι μου που δεν την αφησα αμεσως κάτω.

Το section των αγγελιών του Noiz.gr οπως το βλέπω εγώ ήταν, είναι και όσο υπάρχει θα είναι όαση για όσους ασχολουνται με την μουσική και θέλουν να αγοράσουν ή να πουλήσουν τοπικά (=Ελλάδα). Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Αλλαξοπίστησα εδώ και αρκετο καιρό, πλεον μόνο με Dunlop Ultex Jazz III (1.38mm), εκτός των αλλων, μετά απο μέγα-συγκριτικο με μιση ντουζινα αλλες Jazz και αλλη μισή άλλες πένες, μου άρεσε παρα πολύ ο ήχος τους. Επαιξε και χειροτεχνία για να λυθούν 2 θέματα που τα εχω με το 99% των πενων εκει πέρα έξω: το γλιστρημα και το να τις βρισκω αν/όταν πεφτουν ειδικά σε χαμηλό φωτισμο. Η λύση, αυτοκόλλητη αντιολισθιτική ταινία (τις χρησιμοποιουν σε σκαλιά, πατώματα κοκ) που φωσφορίζει στο σκοτάδι. (νυχτα το δωματιο φωτίζεται μόνο από λαμπατέρ με λάμπα 5W) Δεν χάνονται με τίποτα και όσο λιγότερος φωτισμός, τόσο πιο εύκολο να τις εντοπίσεις.

Κανονικό μπάσο και από εμένα εφόσον είσαι ήδη "εγχορδος"... Και αντί για P, J ή PJ μπορείς να πας σε κάτι "σύγχρονο" και ευέλικτο ηχητικά στα 300-350 ευρώ (καινούριο τουλάχιστον) όπως π.χ. αυτό: https://www.ibanez.com/na/products/detail/sr300e_1p_03.html ΥΓ: σορυ για το bias, τα λατρεύω τα Ibanez μπάσα (από τα SR300 και επάνω τουλάχιστον) αν και "κιθαρίστας" (λέμε τώρα) πραγματικά ευχαριστιέμαι να τα παίζω, τα μπράτσα τους είναι πολύ οικεία (πλάτος, πάχος, radius κοκ), το action κατεβαίνει πολύ χαμηλά (αν θέλεις) και είναι πούπουλα (πιο ελαφρύ το SR300 μου από οποιαδήποτε ηλ. κιθάρα έχω). 9-10 χρόνια έχω το δικό μου (με flats από την αρχή, ειναι παλιό μοντέλο, δεν έχει το 3way power tap switch) και δεν πάει πουθενά.

Να πω την μαύρη αλήθεια δεν νομίζω να έχω "αξιολογήσει" ποτέ για τους ίδιους λόγους που ανέφερε ο @gkourmoul1 Και καλά έχω κάνει ως τώρα γιατι έχω τελείως ανωμαλά γούστα και αν άρχιζα να "έθαβα" κομμάτια μόνο και μόνο γιατι δεν είναι μέσα στην δική μου ανώμαλη ψυχοσύνθεση, μόνο θα αδικούσα. Τώρα θα πει κάποιος, ΟΚ, αξιολογησε με βάση τα παιξίματα, ενορχήστρωση, παραγωγή και ότι είναι περισσοτερο αντικειμενικό από το matchάρισμα με την ψυχοσύνθεση σου...και εγώ θα απαντήσω οτι ένα έργο το βλέπω μόνο σαν τελικό αποτέλεσμα, αν artistically το έργο είναι τόσο "μακρια" απο εμένα που δεν με αγγίζει τότε κανένα "τεχνικό" και πιο "αντικειμενικό" κριτήριο δεν θα με έκανε να ασχοληθώ περισσοτερο. Ναι, ξέρω, ευτυχώς που δεν σκέφτονται/νιώθουν όλοι σαν και εμένα...από την άλλη όμως και εμένα για τα δικά μου "έργα" ουδέποτε με ενδιέφερε οποιαδήποτε κριτική πλην του "με αγγιζει" ή "δεν με αγγίζει". Ούτε καν το "μου αρέσει" και "δεν μου αρέσει", δεν μου λένε τίποτα, μου αρέσουν τα μακαρόνια, δεν μου αρέσουν οι μπάμιες, η τέχνη δεν είναι ούτε μακαρόνια ούτε μπάμιες. Ξεκαθαρίζω οτι με ή χωρίς αξιολόγηση, για μενα το Music section (οπως και το Clips) είναι απαραίτητο, μου δίνει τουλάχιστον την δυνατότητα όποτε έχω όρεξη να ακούσω διάφορες ιδέες και υλοποιήσεις. Το μόνο πράγμα που δεν μου αρέσει (οπότε έχω σταματήσει πλέον να τα διαβάζω) είναι κάποιες φορές όταν οι ακροατές αρχίζουν και κάνουν προτάσεις του στυλ, εδω θελει αυτο, αυτο ειναι περιττο κοκ...πάλι κάτι μαλλον βλέπω διαφορετικά, όταν ο δημιουργος (οποιοσδήποτε δημιουργός) του έργου (οποιουδήποτε έργου) το εκθέτει, ίσως θα επρεπε να λαμβάνεται απο την άλλη μεριά ως δεδομένο οτι είναι ακριβώς αυτό που είχε στο μυαλό του (εκτός αν υπάρχει πραγματικό τεχνικό θέμα). Το αν κάποιος από τους ακροατές θα ήθελε αυτο εκεί ή αυτό εκτός, άλλα 4 μετρα με το άλλο και πιο χαμηλή ταχύτητα είναι μια πολύ ωραία βάση για να κάνουν οι ακροατές μια πολύ ωραία διασκευή και να το φέρουν στα μέτρα τους (για μένα αυτή είναι και η ουσία και ο σκοπός των διασκευών ούτως ή αλλως).

Λίγο πολύ τα ίδια γούστα έχουμε, +1 για τα solos του Josh και για τον ήχο του Kirk ("στρογγυλός") αν και δεν με χάλασε καθόλου και ο ήχος του Μπόνα (τελειως διαφορετικός, bright κοκ)... Ο ήχος του Josh πρέπει να αδικείται και λόγω έντασης (στα δικά μου αυτιά η χαμηλότερη από όλων, του Μπόνα η υψηλότερη όλων αλλά "έκοβε" κιόλας ο ήχος λόγω brightness).

Αν και εχω να παίξω με αναλογικά εφέ πάνω από 10 χρόνια, κρίμα, είναι από τις εταιρείες που έχουν αφήσει ιστορία. Το ότι έχουν περάσει απο τα χέρια μου μιση ντουζίνα απο τα εφέ του (Clyde Deluxe, Mini Deja Vibe, Octafuzz, δύο '69 , '70 και Ultimate Octave) χωρίς να με ενθουσιάσει ούτε ένα δεν λέει τίποτα, είναι ως επί το πλείστον υποκειμενικό, είχε και έχει μια θέση στην ιστορία κατασκευαστών. Επίσης εκτίμησα πολύ οτί αφιέρωσε χρόνο και ενέργεια για να χρονολόγησει ένα από τα αρχαία Vox wahs που είχα (το οποίο και φυσικά έχω ακόμα) ενώ δεν ήμουν ούτε είμαι τίποτα. Αν έπαιζα ακόμα με αναλογικά, σίγουρα θα εκτιμουσα τα OCD του, αν και σπάνια παιζω με drives, τα χρησιμοποιώ κάποιες φορές με τα modelers μου (2-3 διαφορετικές εκδόσεις). Προσωπικά το μονο που θα μου λείψει (αν και έχω καβάτζα) είναι τα wah pots του, είχα κάνει τότε ερευνα και μετρήσεις (ένα απο τα vintage 60ies wahs είχε ερθει με original λειτουργικοτατο πραγματικό ICAR pot οπότε μπορούσα να συγκρίνω) και μετά απο συγκριση με aftermarket ή pots που ερχοντουσαν από το εργοστάσιο απο αλλες εταιρείες, τα Fulltone ήταν τα μόνα που έκαναν match το taper του πραγματικου ICAR. Οπότε σε όλα μου τα τότε αγαπημένα wahs (π.χ. RMC Pic Wah, το γκρι ΧΩΡΙΣ το ενσωματωμένο κυκλωμα buffer) έβαζα Fulltone pot οπως φυσικά και στα vintage μου (ακόμα και το αγαπημένο μου αρχαίο Vox wah, το μόνο αναλογικό εφε που έχω κρατήσει, έχει εδω και χρόνια Fulltone pot, το original ICAR φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού)*. Κρίμα πάντως, πολύ κρίμα... *Κάποτε είχα ποστάρει και το συγκριτικό διαγραμμα tapers διαφορετικών pots με το vintage ICAR και το Fulltone στο TGP, καπου πρεπει να το έχω ακομα...