kpeyos

Aν σου δίνουν τον ήχο που θες οι Burstbuckers, αυτό το ξέρεις εσύ καλύτερα από μας. Από άποψη μαγνητών και μόνο ο Gary Moore χρησιμοποιεί σε όλες τις κιθάρες (και στου Peter Green που αγόρασε) Tom Holmes, οι οποίοι είναι πανάκριβοι και δυσεύρετοι. Πολύ κοντινές σε αυτούς λύσεις είναι οι Gibson '57 και οι Seymour Duncan Pearly Gates. Και πολλοί boutique φυσικά. Oι ΕΜG δεν είναι καλύ λύση γι' αυτόν τον ήχο σε καμία περίπτωση.

Solid με την κυριολεκτική έννοια είναι μόνο οι όλες οι custom shop, εκτός από τις Cloud 9. To "σωστό" βάρος για μια solid είναι κοντά στα 4,5 κιλά και συνήθως τα ελαφριά μαόνια με τα σωστά specs τα κρατάνε για τις ακριβότερες custom shop (R9, Murphy κλπ) Kατα τ' άλλα οι Standard ανάλογα με το μοντέλο από το 1980 και μετά είναι τρυπημένες με dremel για weight relieve, και προσφάτως έχουν κυκλοφορήσει και chambered.

εντάξει ο Greg Martin έχει έναν απ΄τους καλύτερους classic rock ήχους. Επίσης είναι ατομάρα, και ενεργό μέλος του LPF. Aλλά πολύ βλάχος ρε παιδί μου...

για τον jimmy page που έπαιζε με 8άρες έχουμε να πούμε κάτι; μάλλον θέμα γούστου είναι το πάχος...

Παίξε την κιθάρα ακουστικά. Αν σου φταίει κάτι στο όργανο κατασκευαστικά (εκτός ηλεκτρικών) θα πρέπει να το διαπιστώνεις εκεί. Πάντως μακάρι το guitar rig να ήταν ένα τόσο καλό software που να μπορούσαμε να κρίνουμε όργανα κλπ μέσω αυτού. Θα μας γλίτωνε από πολύ κουβάλημα και πολλά έξοδα. Δεν είμαστε ούτε σπάταλοι ούτε μαζόχες όσοι ξεπαραδιαζόμαστε και μετα ξεμεσιαζόμαστε να κουβαλάμε λαμπάτους. Υπάρχει λόγος...

Μια από τις πιο σωστές κουβέντες που 'εχει γραφτει κάποτε εδώ είναι ότι "τα πάντα είναι eq". Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πάντα προσπαθείς να ταιριάξεις τα στοιχεία που δίνουν αυτό το eq. Για παράδειγμα, αν βάλεις σε μια bright κιθάρα, bright μαγνήτες και ύστερα την βάλεις σε έναν bright ενισχυτή στον οποίο έχεις βάλει ένα bright μεγάφωνο και την boostάρεις με ένα treble booster, χρησιμοποιώντας πάντα hi-end καλώδια τι αποτέλεσμα νομίζεις ότι θα πάρεις; Άρα το πιο απλό είναι να σκεφτείς τί θα ήθελες να έχεις περισσότερο στον ήχο σου, και πως θα μπορούσες να το εξυπηρετήσεις καλύτερα. Για τους burstbuckers: Είναι πολύ καλοί μαγνήτες, όπως και όλοι οι μαγνήτες που έχει βγάλει η gibson. Aλλά το 2010 o καθένας έχει τα γούστα του και υπάρχουν άπειροι boutiqάδες να τα εξυπηρετούν. Επίσης το γεγονός ότι η πλειψηφία τους αντικαθιστά, και καταλήγει σε κάτι άλλο δεν τους επιτρέπει κατά τη γνώμη μου τον χαρακτηρισμό "all time classic" (απλά είναι υπερβολικός). Εγώ τους αντικατέστησα, αυτή την στιγμή έχω τους RS/Fralin True 60s και δεν θα τους ξαναέβαζα (βασικά τους πούλησα). Ήταν καλοί όσο έπαιζες χαμηλά αλλά σε "αντρικά" volumes δεν είχαν το σωστό midrange για μένα, η μι καντίνι ήταν ασθενική και υπήρχε και ένα παράξενο επαναλαμβανόμενο phasing σε ορισμένες νότες. Πάντως απ' όσο ξέρω υπάρχουν και μικροδιαφορές από set σε set. Ήταν όμως φοβερά balanced, και η απόκριση στα volume και tone controls ήταν καταπληκτική. Tώρα αν πάιζεις σε Guitar Rig, δεν υπάρχει λόγος να πάς να ξοδέψεις μια περουσία κατά τη γνώμη μου μιας και έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να "περάσει" σε αυτό το 10% του complexity που θα κερδίσεις από ένα set "Boutique" μαγνήτες. Απλά βάλε κάτι πιο γκαζωμένο (π.χ καναν Seymour Duncan Custom Custom...)

Ούτε κι εγώ τους έχω ακούσει από κοντά, αλλά από τα clips τουλάχιστον μου φαίνονται υπερβολικά hi fi. Νομίζω ότι κατ' αρχάς είναι εκτός της λογικής των ενισχυτών κιθάρας, και πιθανότατα στους περισσότερους ενισχυτές, δεν θα ξέρεις τι να το κάνεις τόσο πολύ hi end (θα σε ξυρίζουν τα πρίμα)...

Mιας και σε ενδιαφέρει να δαπανήσεις αρκετά σε έναν ενισχυτή, μην πας στη λύση του THD. Είναι ένα από τα πρώτα attenuator που βγήκαν, ξεπερασμένο πια. Στην εποχή του, υπήρχαν ακόμη πολλές αντιρρήσεις για το κατά πόσο αξίζει ο κόπος να χρησιμοποιεί κάποιος attenuator. Tα καλύτερα attenuator που γνωρίζω είναι: 1. Faustine 2. Sequis Motherload 3. Ultimate Attenuator και ναι, κάνουν δουλειά. Ακόμη και σε εντάσεις δωματίου, το μόνο που χάνεις είναι το break up του μεγαφώνου (κι αυτό δεν το χρησιμοποιούν όλοι, έτσι κι αλλιώς).

...την αισθητική μας την προσβάλλουν ένα κάρο πράγματα κάθε μέρα. Πάντως εμένα όταν άκουσα τους ιμαμ μπαϊλντι να "διασκευάζουν" Χιώτη, ή τους σαϊάνα η σιάνα ή σαίνια ή όπως αλλιώς λέγονται να "διασκευάζουν" dubrovnicks, μιά αναγούλα μου ήρθε...

Σε αυτά τα λεφτά που έχεις να διαθέσεις βρίσκεις αρκετά πράγματα σε μεταχειρισμένα. Μια Les Paul Studio της δεκαετίας '90 θα πρέπει να είναι κατα τη γνώμη μου η πρώτη επιλογή σου (αυτές που βγαίναν σε κάτι περίεργα χρώματα πράσινα κλπ. Είναι όργανα εξαιρετικής ποιότητας. Μια SG Std, αν και διαφορετική στι σχήμα, έχει πάνω κάτω τον ίδιο ήχο με την πρώτη επιλογή (λίγον πιο μεσαία από μια L.P Std) αλλά και πάλι πιο κοντινή σε Les Paul ήχο, από τα περισσότερα αντίγραφα που κυκλοφορόυν. Μετά έρχονται τα γιαπωνεζικά αντίγραφα. Δε θα κάτσω να γράψω δέκα σελίδες για το ποιές αξίζουν και ποιές όχι και κατα πόσο, έχει ξανασυζητηθεί εκτενώς (δεκάδες σελίδες σε αυτό το forum). Θα χρειαστεί να περάσεις κάποιες ώρες googlάροντας και να έχεις αρκετή υπομονή στο ebay, για να πάρεις κάτι που αξίζει. Aναφέρω επιγραμματικά: ESP Navigator, Greco, Tokai, Burny, Orville, Burny. Σαν τελευταία επιλογή υπάρχουν τα Κορεάτικα αντίγραφα. Κυρίως Edwards και Tokai. Eδώ μια καλή ευκαιρία σημαίνει να σου μείνουν και λεφτά τουλκάχιστον για ένα καλό σετ μαγνήτες. (Να δώσεις δηλαδή λιγότερα από 500 ευρώ). Σε ότι αφορά τις τελευταίές κατηγορίες μπορείς να βρείς και πραγματικές ευκαιρίες στα μεταχειρισμένα. Πρίν κανα χρόνο πουλήθηκε εδώ στο noiz μια καταπληκτική Τokai LS180 στα 800 ευρώ. Θα πρέπει να προσέξεις στα απω ανατολίτικα αντίγραφα να μην είναι "φτερο στον άνεμο" αλλά να έχουν ένα σχετικό βάρος, τουλάχιστον πάνω από τέσσερα κιλά, για να παίρνουν καλά τους παραδοσιακούς PAF. Tα κορεάτικα πάντως και τα ακόμη φθηνότερα κινεζοινδονησιανοφιλιπινέζικα μοντέλα (Επιφονέξ) γράφουν συνήθως "maple veneer" στα specs για το καπάκι. Αν και οι απόψεις διίστανται, κατά την προσωπική μου εμπειρία είναι εντελώς άηχα και στερούνται έντασης και όγκου σε σχέση ακομη και με μια "κακή" Gibson. Καλό είναι να τα αποφύγεις. Πρότίμησε αν είσαι τυχερός και γίνεται, κάτι που θα μπορείς να ακούσεις από κοντά, παίξε το όργανο ακουστικά και εμπιστεύσου τα αυτιά σου, περισσότερο απ' ότι ακούς ή διαβάζεις στα forum. Αν δεν έχεις εμπειρία από ήχο Gibson, πάρε σβάρνα τα μουσικομάγαζα και άκου όσες περισσότερες μπορείς,σε όλες τις κατηγορίες τιμής, έστω κι αν δεν πρόκειται να βρεις το budget για να τις αγοράσεις. Αξίζει να γραφτείς στο Les Paul Forum και να ψάξεις κι εκεί για πληροφορίες.

γνώμη μου είναι ότι η 5751 ελάχιστα ταιριάζει με έναν κλασσικό Marshall. Είναι και πιο μουντή από μια καλή ECC83 (π.χ. Tung Sol). Κατά τ' άλλα οι orange drops και τα V30 μόνο για μουντά δεν φημίζονται. Με τι κιθάρα/μαγνήτες παίζεις; Που έχεις το vol. του ενισχυτή σου; Και για να απαντήσω και στην απορία βρετανικός/αμερικάνικος, βρετανικός θεωρείται ο ήχος των κλασικών βρετανικών ενισχυτών κυρίως των Vox και των Μarshall, ο οποίος έχει έμφαση στα μεσαία (χαμηλομεσαία ο Vox, πριμομεσαία ο Marshall). Aμερικάνικος θεωρείται ο ήχος των παλιών Fender ενισχυτών, που είναι σχετικά flat στα μεσαία, ή με ένα ελαφρύ scoop.

Toν Cornell τον έχεις ακούσει από κοντά; Γιατί ότι έχω ακούσει εγώ (δυο μοντέλα, δε θυμάμαι ποιά) ήταν απλά άθλιο. Ήταν λές κι έπαιζες με έναν κακό Marshall, σε καμπίνα από χαρτόνι... Ο VAC υποψιάζομαι ότι θα είναι στην διπλάσια τιμή απ' τον AC15...

Οι Maiden κάποια στιγμή χρησιμοποιούσαν και τους Seymour Duncan Quarter Pounder. Αυτοί είναι αρκετά δυνατοί, και είναι πραγματικοί μονοί (βέβαια είναι πολύ πιο "μεσαίοι" από έναν παραδοσιακό single coil).

Κάποια στιγμή χρησιμοποιούσε "Vox Blue" made in china, γενικά οι ενισχυτές αυτοί είναι κινέζικοι... Αν σου αρέσει ο ήχος του AC15, δες και τις άλλες λύσεις. Και για τους VAC Hayseed έχω ακούσει πολύ καλά λόγια (τους έχει και ο Kουρμπής αν θες να τους δοκιμάσεις).

Ναι έχω ακούσει ότι όσοι αγοράζουν Fender ή Victoria τα πετάνε αμέσως και βάζουν Weber...

+1 Kατα τ' άλλα, αν βρείς τίποτα παλιά Greenbacks, τότε G12-65 για 2x12 καμπίνα ή επιλογή ανάλογα με τα γούστα G12-M (πιο γλυκα) / G12H (πιο άγρια) για 4x12 καμπίνα. Μουντά μεγάφωνα δεν υπάρχουν έτσι όπως το θέτεις, απλά ο ενισχυτής σου είναι bass κύκλωμα (δηλ. είναι πριν τα lead specs) και με λυχνία στην ανόρθωση οπότε είναι φυσικό να μπασάρει ή να κλατάρει όταν τον ανοίγεις τέρμα. Αν έχεις και μια καμπίνα με συνολικό wattage μεγαφώνων 50-60 watt (2x12 με G12M ή G12H ας πούμε) τότε το πρόβλημα επιτείνεται δραματικά, όπως και αν δεν είναι ποιοτική η λυχνία της ανόρθωσης. Δες τι φταίει και αν το πρόβλημα παραμένει μπορείς να δοκιμάσεις να τον ταιριάξεις με το eq των μαγνητών σου (να βάλεις πιο bright).

σε συνέχεια αυτών που είπε ο Bloody, όταν πρωτο ξεκίνησαν οι JMI λόγω του ελλείματος που υπήρχε στην αγορά στους παλιούς καλούς Vox είχαν πάρα πολύ καλή ανταπόκριση. Σήμερα, μιας και ζούμε στη χρυσή εποχή του boutique κιθαριστικού εξοπλισμού, υπάρχουν στα ίδια λεφτά πολύ πιο βελτιωμένες εκδόσεις των παλιών καλών Vox (κατά τη γνώμη μου αυτό), με τις κυριότερες να κατασκευάζονται από την Divided By 13 (RSA31), την 65Αmps (Soho, Marquee) και DrZ (Stang Ray). Aν ψάξεις στο διαδίκτυο σίγουρα θα βρείς και άλλες λύσεις, μιας και οι Vox AC30 και ΑC15 είναι από τους πλέον κοπιαρισμένους και "doctorized" ενισχυτές. Eπίσης στους Heritage της Vox που προαναφέρθηκαν με χαλάνε τα μεγάφωνα. Κρίνω ότι αν θέλεις να βγάλεις reissue AC30 οφείλεις να χρησιμοποιήσεις Celestion Blue όχι made in China σκουπίδια, μιας και ο ενισχυτής δεν είναι και φθηνός εδώ που τα λέμε...

http://www.thomann.de/gr/sabian_aax_recording_cymbal_set.htm Αν και κιθαρίστας, νομίζω ότι αυτη η προσφορά είναι πάρα πολύ καλή.

έχοντας δοκιμάσει εκτενώς τα Celestion Alnico Blue & Gold, Celestion G12M, H, 65, 75 - Fane AlNiCo (Axiom) 100 - Eminence G12 B, Tonker, Swamp Thang προτείνω: για 2x12 open back καμπίνα με εξαιρετικά low headoom (θελουμε να ακούγεται και να "σπάει-κομπρεσσάρει" σε χαμηλά volumes: 2x Celestion G12M . O πλέον κλασικός ήχος ούτως ή άλλως και λύνει δια παντός το πρόβλημα με τα πρίμα. σε mismatched: συνδυασμό Celestion G12M-G12H, ή Celestion G12M-Blue (ανάλογα με τη φύση των πρίμων που θελούμε να πάρουμε - πιο thin και γλυκά το blue πιο aggressive και "παχιά" το G12-H για μεγαλύτερο headroom και ήχο greenbacks: 2x Celestion G12 65 (αν γίνεται τα αυθεντικά ή παραγγελία από Scumback, για την επανέκδοση τους έχω ακούσει τα χειρότερα) σε mismatched όπως προηγουμένως αλλά σε μεγαλύτερο headroom: Celestion G12 65 - AlNiCo Gold πιο οικονομική λύση: απλά βγάζεις το ένα V30 και βάζεις ένα G12-65 (θα βελτιώσει αρκεά την κατάσταση, είναι επίσης μια δοκιμασμένη mismatched λύση) Για το Red Fang: Έχει την πιο αργή αττάκα και τα λιγότερα πρίμα απ' όλα τα AlNiCo που έχω δοκιμάσει μέχρι σήμερα, ταιριάζει κατά τη γνώμη μου πολύ σε fenderoκυκλώματα με 2x12 openback καμπίνες, γιατί βελτιώνει την κατάσταση στα πρίμα τους (τα κάνει να ακούγονται πιο γλυκά και ποιοτικά) + οτι έχει πάρα πολύ ωραίο "σπάσιμο" όταν το πιέσεις. Δεν έχει όμως καμιά σχέση με τον κλασικό βρετανικό AlNiCo ήχο. Για τα Swamp Thang, Tonker κλπ... Δεν θα έβαζα ποτέ ένα μεγάφωνο me τεράστιο καθαρό headroom σε Marshall ή Vox κύκλωμα (και δεν θα έπαιζα με κανένα άλλο κύκλωμα αλλά anyway) εκτός αν ήθελα να παίξω jazz ή thrash metal. Tο tonker έχει υπερβολικά χαμηλομεσαία, το swamp thang έχει ένα χαρακτηριστικό spike. Και τα δύο ακούγονται πολύ καλά σε 1x12 και fenderoκυκλώματα. (είναι και πολύ βαριά για 2x12 ούτως ή άλλως). Σημ. Γράφοντας για Celestion δεν αναφέρομαι στην συγχρονη παραγωγή της στην Κίνα. Εννοείται πώς αναφέρομαι σε βρετανικά ηχεία της σειράς Heritage, ή αυθεντικά. Πολύ καλές οι επανεκδόσεις τους από τον Scumback.

κατ΄αρχάς στην ερώτηση "λεμόνια ή πορτοκάλια" δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρή απάντηση. Περι ορέξεως... Σαν γενικό κανόνα, έχοντας ήδη μια tele θα διάλεγα για δεύτερη κιθάρα κάτι αρκετά διαφορετικό. Άρα μάλλον SG, και μιας και θα δώσεις αρκετά λεφτά κάνε λίγο υπομονή και πάρε μια std (και μόνο σαν αξία μεταπώλησης αξίζει τον κόπο), ή ψάξε και λίγο για καμιά μεταχειρισμένη που θα σου βγεί στα ίδια λεφτά με τη special.

Θα σου πρότεινα να ακούσεις πρίν αγοράσεις drive να ακούσεις και το SuperFuzz της Voodoo Labs. Φυσικά το πετάλι δεν έχει καμία σχέση με το κλασικό SuperFuzz της Univox (αν είχε δεν θα στο πρότεινα γι αυτό που θέλεις). Είναι κλώνος του παλιού Bosstone και ακούγεται σαν ένα fuzz face με πιο γλυκό, overdrive σχεδόν χαρακτήρα. Φυσικά είναι απολύτως κατάλληλο για μια ευρεία γκάμα ήχων που καλύπτουν τόσο τις stoner όσο και τις Hendrix διαθέσεις. Για hendrix univibe αν βρεις κανένα dunlop μεταχειρισμένο φθηνό πάρτο (γενικά τα περισσότερα καλά univibe είναι σχετικά ακριβά). Κάποιος επίσης πουλούσε ένα JAM άν έχεις τα λεφτά σίγουρα τα αξίζει. Για stoner τώρα, αντί για phaser θα έψαχνα στη θέση σού το παλιό flanger (assymetrical) της TOKAI! To ακουσα τις προάλλες και είναι το "Blues For The Red Sun" σε πετάλι!!! (και πάμφθηνο μάλλον θα το βρείς)

Εγώ πάλι θα το χρησιμοποιώ για αυτούς που με ρωτάνε γιατί το tonker μου ακούγεται boxy, και γιατί δεν μου αρέσουν τα πρίμα στο EV... ;D Mακράν καλυτερο μεγάφωνο της Eminence στα αυτιά μου (κι από προσωπική εμπειρία) το Swamp Thang. Όσον αφορά το V30, ποτέ δεν βρήκα τον λόγο να έχει κάποιος ένα τόσο "στενό παράθυρο" τονισμένο στα πριμομεσαία. Με το αγαπημένο μου μακράν μεγάφωνο να είναι το Celestion G12 65, αν του έκανα mismatch, μάλλον θα επέλεγα το AlNiCo Gold για τις λεπτομέρειες στα πρίμα, φτιάχνοντας μια πιο high powered έκδοση του "κλασικού" συνδυασμού G12H 30-AlNico Blue... Aγαπημένο μου επίσης mismatching το G12M 25 - G12H 30 των Μatchless ...

...

1. ry cooder - paris texas 2. george harrison - something 3. sterling morrison - I 'll be your mirror 4. jimmy page - misty mountain hop 5. d. gilmour - one of these days... 6. neil young - powderfinger 7. lee renaldo - stereo sanctity 8. rowland howard - trouble come this morning 9. william reid - taste the floor 10. johnny greenwood - my iron lung

+1 στην VOS. τώρα βέβαια για το gold top έχω ενστάσεις...