kpeyos

Απάντηση στην απάντηση... α. Είμαστε το 2010. Όχι στο 1970. Αν κάνεις μια βόλτα στην αγορά θα βρείς τουλάχιστον 100άδες όργανα με παρόμοιο σχήμα με μια strat φτιαγμένες με καταλληλότερο set up για το είδος. Μου λες για τη φθηνότερη σειρά της Fender άρα δεν συζητάμε για καμιά υπέρτατη ποιότητα κατασκευής (βασικά lotto θα παίξεις) Άρα τι μας χαλάει; Το headstock; Ποιός ο λόγος να αρχίσεις τις μόντες ή τις ανακατασκευές όταν μπορείς να πάρεις ένα όργανο το οποίο είναι στημένο για το είδος. Επίσης το budget είναι πάντα κάτι το συγκεκριμένο, τα λεφτά καλό είναι να ξοδεύνοται σοφά. Αυτό που είπα είναι, xτύπα πρώτα έναν ωραιότατο Diezel ή Krank, κανα distortion της Bad Cat ή κανα DAM Meathead και ένα καλό noise gate και μετα σου εγγυώμαι ότι και με τη Hello Kitty του clip προηγουμένως θα έχεις ηχάρα. To γκάζι του Death Metal εν έτει 2010 είναι πάντα πολύ, δεν ξέρω αν έχεις ακούσει τους ενισχυτές που προανέφερα τώρα τελευταία. Αλλά και με JCM800 να παίξεις, όταν τα βάλεις όλα στο 10 και πετάλι μπροστα (κλασικό set-up, η πλέον συντηρητική και vintage για τα δεδομένα του είδους φάση) συνήθως δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ούτε αν παίζει ο άλλος με hello kitty ή παίζει με Les Paul... btw, οι πλαστικές κιθάρες δείχνουν άσχημες ειδικά για τα μαξιμαλιστικά συνήθως γούστα των μεταλλάδων γι αυτό δεν τις παίζει κανένας. β. Η μου κάνεις πρέπει να μου κάνεις πλάκα, ή είσαι μαζοχιστής, ή κομπλεξικός που προσπαθεί να αποδείξει παλεύοντας με το δίβιδο ότι μπορεί να κάνει ότι κάνει ο Hanneman με το Kahler ή με το Floyd Rose. Aλήθεια locknut θα έχει η Fender ή θα ψάχνουμε που πήγε η χορδή μετά τα dives; Α, μπορούμε να τη μοντάρουμε βέβαια γιατί εκτός των άλλων το locknut το χρειαζόμαστε και για την ατάκα της κιθάρας (κι άλλα λεφτά). γ. Και φθηνή Fender, και το Radius Flat, μήπως έχει αρχίσει και περιορίζεται το πράγμα ή εμένα μου φαίνεται. Μια συγκεκριμένη πρόταση; Kαλά για vintage Radius σε metal ούτε να το συζητάμε. Oi shredders παίζουν Fender με flat, compound ή scalloped ταστιέρες βεβαίως. δ. Όπως υπάρχουν και άπειρες κιθάρες που θα μπορέσεις να μην αλλάξεις καθόλου μαγνήτες (κι άλλα λεφτά). ε. Δεν υπάρχει τίποτα ακατόρθωτο. Τεχνικές λύσεις υπάρχουν πάντα αν υπάρχει cash. Είμαι σίγουρος ότι κάπου στον πλανήτη κάποιος τρελός χαλάει μια περιουσία για να στήσει ένα enduro να τρέχει Moto GP.

Kατ' αρχάς φαίνεται ότι το θέμα αφορά την Εμπορική επιτυχία και ως εκ τούτου είμαι off topic. Μιάς που κι αυτό το topic σε λίγο θα μιλάει για Telecaster όμως νομίζω ότι δικαιούμε να συνεχίσω. Λοιπόν ήμουν 14-15 χρονών όταν μου δόθηκε ή επιλογή να συνεχίσω με την υποτροφία μου στο Ωδείο αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το λύκειο ή να το παρατήσω εντελώς και να ασχοληθώ σοβαρά με τα μαθήματά μου. Χαίρομαι που επέλεξα το δεύτερο και δεν κλαψομνζω τώρα στα 34 σαν κάτι φίλους που περιμένουν να ζήσουν στην Ελλάδα από τη μουσική και αναγκάζονται να παίζουν όπου να 'ναι, ότι να 'ναι και πάλι δε βγαίνουν. Επίσης χαίρομαι που έχω τα φράγκα να παίζω με ότι γουστάρω, και όποτε γουστάρω και με όποιους γουστάω ότι γουστάρω. Έχω παίξει και session πλήκτρα ένα φεγγάρι σε κάτι πυξλαξοσκατοειδή (σαν φοιτητής για το νυχτοκάματο) και ήταν πολύ χειρότερα από τη δουλειά που κάνω τώρα σε πληροφορώ. Άρα δεν τίθεται θέμα ηλικίας, τίθεται θέμα βλακείας. Μου λές ότι είναι ο άλλος 22 χρονών, ok, δεν είvαι 8. Δες τι συμβαίνει γύρω σου, ποιοί τα έχουν καταφέρει και πές μου αν δεν έχεις τα φράγκα από πίσω ότι σοβαρά θα στηρίξεις τη ζωή σου σε αυτό το πράγμα, όταν δεν έχεις εξαρχής ούτε τα guts να σηκωθείς να φύγεις και να το κάνεις με πραγματικές πιθανότητες στο εξωτερικό. Τι θα παίξεις θεωρείς στην Ελλάδα δηλαδή - τρία είδη υπάρχουν που επιβιώνουν τα σκυλάδικα, το death metal (οριακά και λίγοι) και τα πυξλαξοειδή (επίσης οριακά). Τώρα τελευταία και κάτι ρεγγε μπάντες part time τα καλοκαίρια αλλά πρέπει ο Frontman να είναι ωραίος γκόμενος αλλιως δεν πάς πουθενά. Τι μου λες λοιπόν...

O Perry Bamonte είναι όλα τα λεφτά. Απλά ακούστε τον ήχο του στο Trilogy (live in Berlin). Kαι αυτός παίζει με Gibson και μια Custom made Αria. Oι Cure χρησιμοποιούν και τρανζίστορ και μοντελινκ ενισχυτές, έχουν όμως κι έναν Twin κι έναν Vox να βρίσκεται πρόχειρος στα live. Όσον αφορά την M13 ότι και να λέμε BOSS CE-2 και DM-2 δεν είναι...αν μιλάμε για αυθεντικά 80s.

Νομίζω ότι οι 4x12 είναι overkill για Ελλάδα. Δεν μπορείς εύκολα να τις στήσεις σε live κ.λ.π. στα μαγαζιά και τις σκηνές που παίζουν. Ο συνδυασμός δε 4x12 με 100άρα κεφαλή θα είναι σαν να πάρεις μπαζούκας για να σκοτώσεις μυρμήγκι, ειδικά για τον ήχο που θες ο οποίος στηρίζεται στα καθαρά με εφε μπροστά. Στη θέση σου θα κοίταζα πρώτα να κάνω μια αλλαγή στο μεγάφωνο. Θα πέταγα το V30 και θα έβαζα ένα Eminence Swamp Thang που σκοτώνει σε 1x12, εναλλακτικά υπάρχουν και ακόμα πιο ποιοτικές λύσεις στον τομέα, πιο ακριβές μεν αλλά σίγουρα πιο φθηνές απ' το να αλλάζεις ενισχυτές. Ενδεικτικά αναφέρω τα high wattage greenbacks του Scumback. Μετά θα έδινα μεγάλη σημασία στους μαγνήτες της κιθάρας. Θα πέταγα τους Duncan Designed και θα πήγαινα είτε ποιοτικούς PAF style μαγνήτες με αρκετό high end όπως οι Lollar Imperials. Aυτά νομίζω αρκούν, εκτός αν θές να πάς σε κάποιον μεγαλύτερο και καθαρότερο Twin αν και δε νομίζω ότι θα έχεις το ίδιο σημαντικά καλύτερο αποτέλεσμα όσο τα προηγούμενα που σου πρότεινα. Eτσι κι αλλιώς το καθρό κανάλι χρησιμοποιείς. Εκτός βέβαια αν για κάποιο λόγο δε σου φτάνει η ένταση.

Tα soundclips των κατασκευαστών υπάρχουν για να κάνουν αυτά που πουλάνε να ακούγονται όπως αυτοί θέλουν. Δεν έχουν ιδιαίτερη αξία. Απότην άλλη τα παιδια στο Les Paul Forum και στο My Les Paul είναι στην πλειψηφία τους αρκετά σοβαρά και έχουν ξοδέψει αρκετά για να στρώσουν αυτί. Και ο Novak είναι γνωστός κατασκευαστής με τον οποίο επίσης μπορείς να μιλήσεις και στο τηλέφωνο και να του παραγγείλεις έναν μαγνήτη έτσι όπως ακριβώς τον θέλεις (τα καλά των μπουτικάδων).

Η λογική πορεία ενός thread στο νόιζ.... Ο μπάτσος είναι όργανο, η Telecaster είναι όργανο, άρα ο μπάτσος είναι Telecaster...

Μου κάνει εντύπωση πόσο πολλοί συνδέουν την επιτυχία μιας μπάντας με τα φράγκα, ακόμα και για κονέ διάβασα κάπου... Τέλος πάντων τα αξιακό σύστημα του καθένος ορίζει τι σημαίνει επιτυχία. Άρα σίγουρα μια μπάντα είναι επιτυχημένη για τα μέλη της όταν αυτές οι αξίες είναι κοινές και εκπληρώνονται μέσα από αυτή. Για άλλες μπάντες θα είναι τα φράγκα, για άλλες οι γκόμενες (μην ξεχνάμε τον Φρόυντ), για άλλες καθ' αυτό το μουσικό αποτέλεσμα, για άλλες η αναγνώριση από το ευρύ κοινό, για άλλες οι συναυλίες στο ολυμιπιακό στάδιο και για άλλες οι μπύρες μετά την πρόβα. Να απαντήσω λοιπόν για μένα, στο Thread σε δύο μέρη. α. Τι κάνει επιτυχημένη μια μπάντα στην Ελλάδα, το Λουξεμβούργο ή τη Γουαδελούπη. Όλα τα μέλη να αντιμετωπίζουν εξ αρχής τη μουσική ως τέχνη χωρίς επαγγελματική προοπτική και απελευθερωμένοι να κάνουν αυτό που γουστάρουν ακριβώς. Να μην περιμένουν να πιαστούν από την πρώτη ευκαιρία, να μην αντιμετωπίζουν την κατάσταση με διάθεση αριβιστικη γενικότερα. Στο τέλος της ημέρας να περνάνε όλοι καλά και όλα τα μέλη της να κάνουν αυτό που τους γεμίζει και τους εκφράζει. β. Τι κάνει επιτυχημένη μια μπάντα στην Αμερική ή το Αγγλία. Όλα όσα ανέφερα παραπάνω με τη διαφορά ότι σαν κατάληξη της προσπάθειας τα μέλη της καταφέρνουν να ζούν από αυτήν την ενασχόληση, έχωντας την μελύτερη δυνατή απήχηση στο κοινό που τους ενδιαφέρει.

Eντάξει οι stacked διπλοί σε μέγεθος μονού ήταν πάντα συμβιβασμός κατά την προσωπική μου άποψη. Πολύ στενός ήχος που ακούγεται πολύ pristine στα καθαρά και πολύ άγριος στα βρώμικα. Είναι όλα θέμα γούστου. Ακόμα πάντως δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πας στον Novak αν είναι για τέτοια λύση.

Να προτιμήσεις τους κλασικούς του Lollar! Μια φορά θα δώσεις λεφτά και παπαλά. Δε θα σε τρώει η αμφιβολία. Θα ξέρεις ότι έχεις μαγνήτες που τους φοράνε και κιθάρες των 5000 euros. Εμένα τα σκυλοαυτιά δεν είμαι σίγουρος ότι μ' αρέσουν...

Δεν έιχα το κουράγιο να διαβάσω 13 σελίδες Death Metal, οπότε ξεκινάω από το τέλος. Eπειχηρήματα για να μην πάρεις Fender Stratocaster για Death Metal. α. Είναι ακριβή. Στη μουσική που θέλεις να παίξεις θα χρησιμοποιείς παααρα πολύ γκάζι για να ακούγεται ο οποιοσδήποτε χαρακτήρας κιθάρας. Πάρε μια φθηνότερη κιθάρα που απλά να σου κάθετε καλά στο χέρι. Επένδυσε τα υπόλοιπα λεφτά σου σε μαγνήτες, εφε και ενισχυτές. Στο τέλος της ημέρας θα είσαι πολύ πιο μάγκας. β. Δεν έχει Floyd Rose. Που να παίξεις Death Metal με το "synchronized tremolo" της Fender. Αυτό είναι για κανα Χαβανέζικο το πολύ. γ. Σε πολλές περιπτώσεις δε θα σε βολέψουν τα χαμηλά τάστα και το Vintage Radius της ταστιέρας. Δεν προσφέρονται τόσο για shredding. Πέρισσότερο για ακκόρντοδουλειές. δ. Εν έτει 2010 δεν χρειάζεται να πας σε καφρομαγνήτες για το γκάζι, αλλά όπως και να το κάνουμε δεν παίρνεις τη χαρά του Surfabilly που είναι οι μαγνήτες της Strat, για να χώσεις τάπα γκάζι. Είναι λίγο άκυρο, δηλαδή σκέψου λίγο πόσο πολλοί άλλοι μαγνήτες κάνουν αυτό που θές καλύτερα. Είπαμε 2010 έχουμε, οι επιλογές είναι ατελείωτες. ε. Το να αναβαθμίσεις μια Strat για να παίξεις metal είναι σαν να αναβαθμίσεις ένα Enduro για να πάρει μέρος σε Moto GP. Aπλά καθυστερημένο.

Kαλό είναι να εκθειάζουμε την αξία των δακτύλων και του παιξίματος, αρκεί να θυμόμαστε να μην υποτιμούμε την αξία του εξοπλισμού. Ένα κάρο ξένες pop (με την ευρεία έννοια) μπάντες παίζουν πέμπτες, με καταπληκτικό ήχο και κάποιοι τις ακούμε ακόμα εκστασιασμένοι. Θα τολμήσω να πώ ότι το 99% όσων γράφουν εδώ μέσα, μπορούν να παίξουν πέμπτες το ίδιο καλά. Δεν τους ενδιαφέρουν όλους τα τεχνικά στυλ τύπου shred/blues shred/jazz shred/fusion shred/skyladiko shred κ.λ.π Επίσης ένα κάρο παικταράδες έχουν χάλια ήχο λόγω απλής άγνοιας για τα περι εξοπλισμού. Kατά τ' άλλα, συμφωνώ με τον Alderbody και δεν νομίζω ότι υπάρχουν παγκόσμιες σταθερές. Για κάποιους π.χ ο ήχος του Gilmour είναι passe, πολύ hi fi.

Άλλος ένας είναι ο Πάνος Οικονομάκης. Αλλά παίρνει καιρό με τα ραντεβού. http://www.enigmagt.gr/

Καλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προσβάλλουμε κανέναν με χαρακτηρισμούς. Κανείς δεν είπε ότι πρέπει να είσαι ο Ισαακ Νεύτων για να φτιάξεις ένα όργανο με φοβερό ήχο. Φαντάζομαι ότι και ο Στραντιβάρι με την εμπειρία έφτιαχνε βιολιά, όχι με τις γνώσεις της φυσικής (εκτός κι αν ήταν κολλητάρια με τον Νευτωνα). Ούτε και χρειάζεται κανείς να αποδείξει ότι ένα χάλια όργανο θα παίζει χάλια, είναι κοινός τόπος. Το αν παίζει ρόλο σε ένα πενταμελές σχήμα είναι έτερον εκάτερον. Άλλο θέμα εντελώς. Ουσιαστικά πολλοί από εμάς που διαφωνήσαμε με τον Yann, δεν αμφισβητούμε τη βάση των λεγομένων του, αλλά περισσότερο τη διαδικασία.

Σ' ευχαριστώ. Και φυσικά ίσως θα πρέπει να βάλουμε μέσα στις παραμέτρους του ήχου και το feedack loop "χορδές-μαγνήτες-ενισχυτής-μεγάφωνα-χορδές" και τούμπαλιν με τους συντονισμούς που εκεί παίζουν από κάποια ένταση κι επάνω και να μιλήσουμε και για το ενεργητικό sustain που παράγεται με αυτόν τον τρόπο. Οι παράμετροι είναι πραγματικά άπειροι.

Περίεργο γιατί η συγκεκριμένη κιθάρα δεν είναι high end σαν τις Anderson, Suhr κ.λ.π που όντως ειναι άλλη φιλοσοφία, κομπρεσσαρισμένες με πολύ high end κ.λ.π. Αυτή η Tele θα έλεγα ότι ακούγόταν ώς η επιτομή του vintage ήχου. Και τι vintage ήχος είναι αυτός που δεν μοιάζει στα original άραγες...

Απλά κατ' αυτόν τον τρόπο σίγουρα την παντρεύεσαι την κιθάρα. Αν κάποια μέρα αποφασίσεις να την πουλήσεις θα πρέπει να την σκότωσεις. Επίσης υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα να κάνεις ζημιά μιας και υποψιάζομαι ότι δεν έχεις ιδιαίτερη εμπειρία. Kατα τ' άλλα αν το έχεις αποφασίσει να αρχίσεις τα σκαψίματα ρίξε μια ματιά και σ' άλλη μια ενδιαφέρουσα μετατροπή... http://www.mylespaul.com/forums/other-gibsons/77524-melody-maker-mini-humbucker.html και οπωσδήποτε ρίξε και μια ματιά εδώ... http://www.lespaulforum.com/forum/showthread.php?t=137355 Παρεπιπτώντος απ' ότι διάβασα οι καινούργιες MM δεν έχουν διαφορά μεγέθους στους μαγνήτες από τους standard μονούς. Ίσως θα πρέπει να το ψάξεις λίγο.

Aν σε ενδιαφέρει να ψάξεις και σε κανα ebay ή ξένα forum (TGP) για μεταχειρισμένα υπάρχουν πολλές προτάσεις που αλλάζουν επίπεδο από πλευράς ηχητικής ποιότητας σε αυτά τα λεφτά. Το να βρείς όμως delay με reverse περιορίζει αρκετά τα πράγματα. Έχεις σκεφτεί πως θα το χρησιμοποιήσεις; Για επαναλήψεις, για βάθος, πιο high fi, πιο ζεστό, δεν κάνουν όλα τα ίδια πράγματα. Πάντως όχι ότι τα πετάλια που προτείνουν τα παιδιά πιο πάνω είναι χάλια. Απλά το Boss τονίζει λίγο τα πρίμα, και το Ηardwire σηκώνει λίγο θόρυβο.

Σανίδα από σανίδα όμως έχει τελικά διαφορά, όπως ανακάλυψα πριν κανα δυο χρόνια παίζοντας με μια σανίδα του Grosh. Με original vintage strat ή tele δεν έχω παίξει.

Το ξύλο πάλλεται επειδή συντονίζεται σε κάποιες συχνότητες. Επείδη όμως δεν υπάρχει το αεικίνητο στη φύση δεν μπορεί να ξεκινήσει να πάλλεται χωρίς κάτι άλλο να του δώσει ενέργεια. Στην περίπτωση μας εδώ την ενέργεια την δίνουν οι χορδές. Η κινητική ενέργεια των χορδών δεν μπορεί να εξαφανιστεί, αν δεν μετατραπεί σε κάτι άλλο (αρχή διατήρησης της ενέργειας). Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η κινητική ενέργεια των χορδών μετατρέπεται σε άλλες μορφές ενέργειας. Τα ρεύματα Moody μέσα στα πηνία είναι μια μορφή ενέργειας. Η εναλλασόμενη τάση που παράγει ένας μαγνήτης στην προσπάθεια του να αντισταθεί στο αίτιο που μεταβάλλει το μαγνητικό του πεδίο (φαινόμενο Lenz) είναι μια άλλη μορφή ενέργειας. Οι δονήσεις στο ξύλο είναι μια μορφή ενέργειας. Μετά έχουμε και μια μικρή ποσότητα που παντα μετατρέπεται σε θερμότητα λόγω τριβών κ.λ.π. Όλοι αυτοί οι παράγοντες δρούν ανταγωνιστικά στην ταλάντωση των χορδών και τελικά την σταματάνε. Αφήνοντας για λίγο τους παράγοντες κατασκευή, μαγνήτες κ.λ.π μιας που το θέμα είναι τα ξύλα, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έναν μαλακό, ελαφρύ ξύλο το οποίο ταλαντώνεται έντονα απορροφά μεγάλο μερός της κινητικής ενέργειας των χορδών. Ένα πολύ σκληρό ξύλο ή άλλο υλικό είναι σαφώς πιο ανακλαστικό και απορροφά λιγότερη ενέργεια επιτρέποντας στις χορδές να πάλλονται για περισσότερη ώρα. Ο συντονισμός όμως των ξύλων και το υπόλοιπων μερών (παράδειγμα τα ελατήρια μιας strat) στις ιδιοσυχνότητες τους επιστρέφει πίσω στη χορδή (και όχι σους μαγνήτες) λόγω της ανάδρασης της κινητικής τους ενέργειας (κινητική ενέργεια από τα ξύλα στις χορδές)ενισχύοντας τις συχνότητες στις οποίες ταλαντώνονται. Αυτή είναι και η συνεισφορά της ταλάντωσης των ξύλων στον ήχο. Ο λόγος που δεν χρησιμοποιούμε τα σκληρότερα δυνατά υλικά τα οποία θα μας προσέφεραν μεν την μικρότερη δυνατή απορρόφηση, είναι ότι θα είχαν μηδενικό resonance (συντονισμό στην ιδιοσυχνότητα τους), αφήνοντάς μας με έναν εντελώς "συρμάτινο" ήχο. Για τους παραπάνω λόγους αν πάμε στην άλλη όχθη ένα ξύλο πολύ μαλακό μειώνει δραματικά την συχνοτική απόκριση προσφέροντας μόνο σε μεγάλο βαθμό την δική του ιδιοσυχνότητα στις χορδές. Αυτός είναι και ο λόγος που ένας μαγνήτης ακούγεται ίδιος είτε στηρίζεται πανω στο όργανο, είτε δεν ακουμπάει σε αυτό και τον κρατάς απέναντι από τις χορδές. Και αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να κρίνουμε μια ηλεκτρική κιθάρα ακουστικά πρώτα κατά τη γνώμη μου. Τελικά ο μαγνήτης δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να μεταφράζει σε σήμα τις συχνότητες της χορδής. Το πως αυτή ακούγεται έχει να κάνει (και) με τα ξύλα και το ακούμε και εμείς εν πολλοίς σε μια solid body όταν παίζουμε ακουστικά.

Μια χορδή όταν πάλλεται δημιουργεί μια εναλλασόμενη τάση με την ίδια συχνότητα. Μόνο μια ΜΕΤΑΛΛΙΚΗ χορδή μπορεί να το κάνει αυτό (η επαγωγή δεν λειτουργεί με μη μαγνητικά υλικά όπως τα ξύλα, το νάυλον, κλπ). Η ένταση φυσικά μεταβάλλεται αναλογά με το πάχος της χορδής και τις συγκεκριμένες μαγνητικές της ιδιότητες. Από 'κεί και πέρα αναλαμβάνουν οι παράγοντες που κάνουν την ίδια χορδή να έχει διαφορετική συχνοτική απόκριση (κατασκευή, υλικά εν γένει κ.λ.π). Αν ένας μαγνήτης από 'κει και πέρα δεν έχει τάσεις μικροφωνισμού (οι περισσότεροι συγχρονοι δεν έχουν, με κάποιους πολύ λίγους vintage oriented οι οποίοι είναι unpotted μπορείς να τραγουδήσεις κιόλας άμα γουστάρεις) τότε δεν υπάρχει άλλος παράγοντας εκτός από τη συχνότητα που βγάζει η ίδια η χορδή που να επηρρεάζει τον ήχο. Φυσικά ο ακούστικός σου ήχος δεν έχει καμία σχέση με τον ηλεκτρικό λοιπόν γιατί στηνπερίπτωσή ου το μεγαλύτερο μέρος αυτού που ακούς είναι το ηχείο και όχι οι χορδές όπως στις solid.

μέχρι $150-$160 είναι νορμάλ τιμή για οποιονδήποτε καλό P90. Mετά πας σε κινέζικους (κάποιοι βέβαια ορκίζονται στους Tonerider). Seymour Duncan έχει κι ο Κουρμπής. Οι μονοί δεν κάνουν στην κιθάρα σου, αλλιώς θα σου πρότεινα τον Quarter Pound της Seymour Duncan για φθηνό κοντά σε P90.

...κάποιος είχε πεί ότι ποίηση είναι αυτό που χάνεται στη μετάφραση. Επίσης προκαλώ οποιονδήποτε να μεταφράσει τον στίχο του Ομήρου "Σαν ήρθε η ροδοδάχτυλη νυχτοθρεμμένη Αυγούλα" (Σιδέρης) στα Αγγλικά

Mάλλον ΄χω τον άνθρωπό σου...και χωρίς σκαψίματα! http://curtisnovak.com/pickups/mm-90.shtml

To να μελετά κάποιος δεν το κάνει λιγότερο looser. Έτερον εκάτερον. Και το τί σημαίνει μεγάλος μουσικός, πολύ υποκειμενικό επίσης. Το να παίζεις τρεις χιλιάδες νότες το δευτερόλεπτο δε σε κάνει μουσικάρα και το να είσαι πλούσιος και διάσημος δεν σου εξασφαλίζει ότι κάποιος άσημος ερασιτέχνης δε θα 'χει καλύτερο ήχο από εσένα. Loser είναι όποιος γράφει τσιτάτα με ύφος απόλυτο, αν θές τη γνώμη μου.