kpeyos

Έχω ακούσει Burny, Orville, Tokai. Eίπα ότι είναι υπερτιμημένες. Όχι ότι είναι χάλια (αν και εμένα δε μου έπεσαν τα σαγόνια ομολογουμένως). Συνήθως αυτές με κοντινά specs στις Gibson ξεκινάν από 1100-1200 και φτάνουν τιμές VOS!!! (και μετά υπολόγισε και μαγνήτες, ηλεκτρικά). Σε αυτή την τιμή παίρνεις Les Paul Std οπότε κατά τη γνώμη μου είναι υπερτιμημένες. Θα μου επιτρέψεις εδώ να πω ότι μάλλον έχω ακούσει καμιά διακοσαριά+ Gibson Les Paul ως μέτρο σύγκρισης για ότι λέει αυτό.

Kατ' αρχάς οι Navigator είναι σειρά της ESP για την Ιαπωνική αγορά. Η 335 δεν έχει σχέση σαν αίσθηση με μια SG όπως δεν έχει και με μια LP, την οποία επίσης ψάχνει ο άνθρωπος. Σαν ήχος όμως η διαφορές πολλές φορές είναι και αμελητέες σε band context. H LP έχει λίγο περισσότερο punch και λίγο περισσότερα μπασοπρίμα και η 335 λίγο περισσότερο snap στην αττάκα και βάθος από μια SG (σε γενικές γραμμές πάντα). Το σημαντικό είναι να πάει τουλάχιστον σε μια Standard σειρά και όχι σε κάτι υποδεέστερο.

800 ευρώ - κιθάρα από Ελλάδα - με ήχο κοντινό σε Les Paul ---------------------------- =μεταχειρισμένη Gibson SG Standard Γιατί: 1. Οι Εpiphone είναι κατά βάση για τα σκουπίδια. Με μια SG θα έχεις το 70% του ήχου, με μια Epiphone το 10%. Αλλάζοντας μαγνήτες σε ένα κακό όργανο δεν καταφέρνουμε τίποτα. 2. Οι Tokai, Burny, Greco, Navigator είναι υπερτιμημένες. Αυτές που αξίζουν στο ebay τις βρίσκεις 2000 ε. 3. Δεν θα χάσεις λεφτά όπως με τις άλλες περιπτώσεις. 4. Είναι αρκετά διαθέσιμες στα μεταχειρισμένα και μπορείς να τις ακούσεις από κοντά. 5. Από τη στιγμή που δε σε ενδιαφέρει αν θα είναι Les Paul ή 335, δε νομίζω να σε χαλάσει η SG εκτός αν έχεις κάποια προκατάληψη με το σχήμα.

Nαι το ξαναείδα στο πρώτο σου post... Αυτό που νομίζω ότι με μπέρδεψε είναι το 18". Δεν είναι υπερβολικά μικρό για ride; Θα έχει καθόλου ping ή δε σε ενδιαφέρει; Όλα τα ride που σου πρότεινα είναι ελαφριά με καλό crash ήχο (κατά τη γνώμη μου).

Αν και είμαι κιθαρίστας, να προτείνω το Zildjan 24'' Medium Ride. Παρόλο το μέγεθος του έχει εξαιρετικό wash και crash, ειδικά να πρόκειται να το χρησιμοποιήσεις σε στυλ Brant Bjorg. To 21" Sweet Ride και το 21" Armand της Zildjian επίσης είναι από τα πιο γνωστά για τους Crash ήχους τους αλλά δεν έχουν τόσο καλό "ping" στις καμπάνες. Πάντως καλύτερο μου φαίνεται να ψάξεις ένα ride με καλό crash ήχο παρά το ανάποδο. Αλλά όπως είπα και στην αρχή, εγώ κιθαρίστας είμαι.

Βασικά κλέψανε το αμάξι από ένα parking και η κιθάρα μαζί με 20+ πετάλια (αξίας πάνω από 3000 Ε) ήταν στο πορτ μπαγκαζ μιας και γυρνούσα από ηχογράφηση. Δεν θυμάμαι δυστυχώς serial no, βέβαια μπορώ να την γνωρίσω και μόνο από τους μαγνήτες (Rs reliced True 60s). (To αμάξι το βρήκα 2 μήνες μετά στην Καβάλα, μάλλον χρησιμοποιήθηκε για λαθρομετανάστες... οπότε αν βρείτε μια R0, όπως επίσης μια pedaltrain2 και μια μαύρη Polo γεμάτη πετάλια πεταγμένα στον Έβρο σας παρακαλώ να μου τα επιστρέψετε...)

Επίσης αν το μεγάφωνο από τo Mesa γράφει "Vintage Black Shadow" δεν είναι Vintage 30 (το γράφω γιατί γίνεται συχνά το λάθος) είναι Eminence GB12 50 watt και είναι ουσιαστικά ένα κακής (για τα δικά μου γούστα) ποιότητας Greenback (G12 M). Oυδεμία σχέση με τα V30. Να προσθέσω επίσης (μετά από λίγο ψάξιμο στο νετ) ότι η Celestion έχει εξαγοραστεί από τους κινέζους εξολοκλήρου εδώ και περίπου 12 χρόνια. Αυτό ίσως εξηγεί γιατί υπάρχουν σοβαρά παράπονα ακόμα και για κάποια heritage (όπως π.χ για το G12 65) ότι δεν μοιάζουν και πολύ με τα originals.

Εκτός από τα Heritage G12-M, G12-H, G12-65 και τα AlNiCo Blue & Gold, όλα τα άλλα ακόμα και τα Anniversary είναι Made In China τα τελευταία χρόνια. Αν πέσει στα χέρια σου κάποιο παλιό V30 Made In England (με τα οποία γράφτηκε όλη η Rock της δεκαετίας του 90) θα διαπιστώσεις ότι ουδεμία σχέση μεταξύ των δύο υπάρχει. Δεν έχει σημασία από ποια καμπίνα τα έχεις βγάλει, ακόμα και οι πολύ ακριβοί ενισχυτές έχουν πάμφθηνα μεγάφωνα στις καμπίνες τους.

Χρησιμοποιημένες αλλά έχουν παίξει σχετικά δυνατά ή μόνο σε Bedroom levels; Αν ισχύει το πρώτο τότε μόλις μάθαμε κάτι ακόμα για την ποιότητα κατασκευής των κινέζικων Celestion!

Αν είναι καινούργιες και οι δύο, περίμενε λίγο να στρώσουν τα μεγάφωνα (περίπου 20-30 ώρες σε δυνατή ένταση).

Aν θές να επενδύσεις σε μια lifetime fender δεν έχω και πολλά διαφορετικά να πω. Αν θες να επενδύσεις σε μια lifetime Tele, μπες στο Gear Page ή στο ebay χτύπα με 1500-1600 ευρώ μια Don Grosh με τους Lindy Fralin επάνω και έληξε. Νομίζω ότι ούτε οι Masterbuilt δεν μπορούν να χτυπήσουν τις συγκεκριμένες. Προσωπικά έφερα μία για έναν φίλο και η παραπάνω άποψη έχει ακουστεί από τους μεγαλύτερους κατόχους μουσικομάγαζων του κέντρου της Αθήνας.

Έχεις ηχολήπτη και στις πρόβες; Αν όχι η ανάγκη για διαφορετικά vol. levels νομίζω ότι παραμένει σε μεγάλο βαθμό.

Nομίζω ότι μουσική χωρίς μπαλίτσα δεν γίνεται (εκτός αν είσαι made in USA και βλέπεις baseball)... Damon Albarn (Blur) = Chelsea Bryan Adams = Chelsea Paul Oakenfold = Chelsea Gallagher Bros (Oasis) = Man. City Morissey = Millwall Thom Yorke (Radiohead) = Man. United Iron Maiden = West Ham Roger Waters (Pink Floyd) = Arsenal Roger Daltry (Who) = Arsenal Black Sabbath = Aston Villa Amy Winehouse = Aston Villa Bill Wyman (Rolling Stones) = Crystal Palace Ian Astbury (The Cult) = Everton Brian Johnson (AC/DC) = Newcastle Status Quo = Tottenham Sting = Newcastle Robert Smith (The Cure) = Q.P.R Elton John = Watford Eric Clapton = West Bromwich Robbie Williams = Port Vale Elvis Costello = Liverpool

Βάλε τους πιο ψόφιους μαγνήτες που θα βρεις σε μια Fender, πάρε έναν καθαρό λαμπάτο (αν έχει και κανένα Eminence Swamp Thang μεγάφωνο ακόμα καλύτερα), ένα φθηνό big muff για τα βρώμικα και παίξε τις μισές νότες λάθος...Voila ο Frusciante ο ίδιος!

Για μένα πάλι δεν είναι καθόλου transparent από την άποψη ότι κομπρεσσάρει πολύ, άσχετα βέβαια αν κάποιους αυτό ακριβώς τους εξυπηρετεί. Για μένα ήταν από τα χειρότερα πετάλια που έχω παίξει στην κατηγορία boutique αν και δεν έχω ομολογουμένως σχέσεις πάθους με τα καθαρά booster. Αν ρωτάς ποιο θεωρείται το καλύτερο σε αυτή την κατηγορία, μάλλον το Tim του Paul Cochrane κερδίζει τις καλύτερες κριτικές στα fora (θεωρείται το πιο transparent απ' όλα), και το Burriss Boostier. Άλλες ιδέες για booster που συνήθως χρησιμοποιούνται: Crowther Audio Hot Cake ZVex Super Hard On Klon (λέμε τώρα)...

Ειδικά το συγκεκριμένο μεγάφωνο (έχω δοκιμάσει και είχα διάφορα AlNiCo μεταξύ άλλων και το Gold) θέλει open back 2x12 ή Closed Back 4x12. Κάποια άλλα AlNiCo, όπως το Eminence Red Fang και το Fane Axiom κολλάνε καλύτερα με 1x12 αλλά και πάλι η πολύ γρήγορη αττάκα και τα πρίμα τους θέλουν και κάποια μπάσα από την καμπίνα για έρθουν στα ίσα. Από 'κει και πέρα ο Vox με το χαρακτηριστικό του tone stack θα είναι vox ότι και να του βάλεις. Και ο ΑC50 που είναι κλάση ΑΒ με EL34 μια χαρά Vox χροιά έχει.

Tα γούστα είναι υποκειμενικά κατ' αρχάς ότι κι αν γράφετε στα fora. Τα περισσότερα μεγάφωνα όπως τα: Alnico Blue/Gold, Celestion Greenback/G12 H/G12 ακούγονται όντως καλύτερα σε καμπίνες 4x12 ή 2x12. Aυτό συμβαίνει γιατί μια μεγαλύτερη καμπίνα έχει πολύ περισσότερα μπάσα και αρκετά λιγότερα μεσαία. Το ΕVL είναι ένα κλασικό 1x12 μεγάφωνο αλλά όχι τόσο για british ενισχυτές. Περισσότερο "δένει" με Fender/Boogie και Dumbloείδεις καταστάσεις. Στους Marshall μπαίνει συνήθως από μέταλλάδες που θέλουν τόνους μπασώδους high gain με drop κουρδίσματα κ.λ.π που να αναπαράγονται με ακρίβεια (και να μην ανατινάζουν το μεγάφωνο). Το V30 δεν κάνει τίποτα παραπάνω απ' το να "κόβει" πρίμα και να τονίζει μια πολύ μικρή περιοχή στα πριμομεσαία. Αν η καμπίνα σου δεν έχει αρκετά μπάσα ή ακούγεται boxy είναι λογικό να ακούγεται καλύτερα από άλλα μεγάφωνα. Γενικά από μόνο του το μεγάφωνο δε λέει κάτι. Το θέμα τι ακούγεται καλύτερα στο δικό σου rig.

Oι limited edition απλά απευθύνονται σε limited κοινό. Αυτό που έχει την οικονομική δυνατότητα να ξοδέψει αφειδώς ή τη μανία διώκτη όσον αφορά ένα όργανο replica κάποιου διάσημου κιθαρίστα. Ως τέτοια, έχουν την αξία τους. Κατα τ' άλλα προσωπικά πιστεύω ότι η σημερινή ποιότητα των "απλών" CS Gibson και των Don Grosh (Strat & Tele) και PRS USA κάνουν τα υπόλοιπα να μοιάζουν υπερτιμημένες φούσκες...

Eπίσης ένα μικρό, φθηνό λαμπάτο ενισχυτάκι και ένα μικρόφωνο φυσαρμόνικας αν σε ενδιαφέρει να παίξεις blues είναι must. Αλλιώς ο ήχος είναι κατάλληλος μόνο για να βόσκας πρόβατα κι όχι για band concept...(στα αυτιά μου).

Είχα την R0. Eκλάπη πριν 3 μήνες. Σίγουρα δεν είναι μουντοί ή "woofy" όπως κάποιοι άλλοι (πχ Antiquities) αλλά γρέζι έχουν και με το παραπάνω (και πολλά περισσότερα).

Ο Bonamassa και ο Haynes παίζoυν με Burstbuckers 1&2, για τους ZZ Top αν πας σε Seymour Duncan Pearly Gates θα είσαι πολύ κοντά για περισσότερα γκάζια μη σε απασχολεί, κοίτα τα πετάλια και τον ενισχυτή σου.

Αντικειμενικά καλοί oi WCR (αν και εμένα δεν μου άρεσαν ούτε οι Crossroads οι οποίοι δεν είχαν bloom και αρμονικές ούτε οι Darkburst/Godwood που άκουσα και μου φάνηκαν overwound/hot και με αρκετό treble roll off για τα γούστα μου) Αντικειμενικά και οι Fralin (οι RS/Fralin True '60s ήταν οι μαγνήτες που κράτησα στην R0 μου αν και είναι αρκετά dark), οι Lollar (για πιo high end), οι Skatterbranes (νέα μόδα), o Tom Short (για τους ψαγμένους), o Haussel κλπ είναι φοβεροί κατασκευαστές. Απλά ξεχωρίζεις το Α με το Α+. Όσοι ανέφερα στο προηγούμενο post είναι σε άλλο επίπεδο.

Κοίτα...οι Holmes κάνουν γύρω στα 700 χωρίς τελωνεία, oι Kloppmann 500 από Γερμανία, οι Rolph γύρω στα 450 χωρίς τελωνεία. Αυτοί καλύπτουν όλες τις γκάμες κλασσικών ήχων LP. Aντικειμενικά είναι και μια κλάση πάνω απ' οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή.

Σε ότι σε ότι αφορά τις Les Paul αλλά και γενικότερα τις διάφορες "κλασσικές" solid body ηλεκτρικές, που όλοι τις έχουμε στο μυαλό μας κάπως συγκεκριμένα, τελικά τα πρότυπα μπορεί να διαφέρουν κατά πολύ. Π.χ σε άλλον αρέσουν οι ελαφριές les paul με γλυκό ήχο και σκάσιμο, σε άλλον οι βαριές les paul με αττάκα και punch. Μπορείς να βρείς πολλές και στις δύο κατηγορίες. Απλά οι '59ρες και οι 60άρες ενδείκνυνται για την πρώτη περίπτωση και οι '68άρες για παράδειγμα για την δεύτερη. Στις 57άρες και τις 58άρες είναι λίγο πιο τυχαία τα πράγματα όσον αφορά το βάρος, ενώ κάποιες 58άρες των τελευταίων ετών είναι και chambered το οποίο μπερδεύει ακόμη περισσότερο την κατάσταση, μιας και οι chambered είναι τελείως διαφορετικές κιθάρες ηχητικά από τις solid. Σε ότι αφορά το μπράτσο υποθετικά οι '57 και οι '58 έχουν το boatneck παχύ μπράτσο, οι '59 το ασύμμετρο '59 προφίλ, και οι '60 το slim taper. Στη πράξη επειδή το μπράτσο υπόκειται σε hand sanding καμία δεν είναι ακριβώς ίδια με την άλλη. Οι καλύτερες Custom Shop είναι βάσει της αξίας τους σήμερα αυτές του ά εξαμήνου του 2003 με τα brazilian rosewoods και γενικότερα οι historic του 2002-2004. Αυτό γιατί όσο περνούσε ο καιρός και αυξανόταν η ζήτηση η Gibson άρχισε να χρησιμοποιεί και σε αυτές φθηνότερα ξύλα και να μας πλασάρει και εκεί το chambering. Το VOS αναφέρεται στη σωστή απόχρωση φινιρίσματος και απλά είναι ένας πιασάρικος εμπορικός όρος για τις Historic. Oι Historic δεν ήταν αποτυχημένο μοντέλο πριν αλλάξουν όνομα φυσικά. Τέλος η καλύτερη Custom Shop Gibson είναι αυτή που θα μας κάτσει στο χέρι και στο αυτί (παρόλα αυτά όμως διαβάστε και κανα παλιότερο thread του S9F). ;) Τέλος όποιος πάει να δώσει 4000+ για κιθάρα, ας φροντίσει να έχει κι έναν ενισχυτή της τάξης των 2000+ κι άλλα 500-700+ για μαγνήτες, γιατί αν είναι να παίζεις με τους Burstbuckers σε Blues Junior... :-[ Y.Γ 1 Τα bumblebee caps της Gibson στις VOS είναι απλά rehoused κεραμικά και ουδεμία σχέση έχουν με τα original paper in oil. Πολύ καλύτερα και vintage correct είναι τα Bumblebees της Luxe. Υ.Γ 2 Παρόλα αυτά πολύ μεγαλύτερη διαφορά υπάρχει στον ήχο και την συμπεριφορά των ποτενσιομέτρων αν κάποιος αλλάξει τη συνδεσμολογία σε 50s wiring παρά αν αλλάξει πυκνωτές. Y.Γ 3 Βάσει specs η Tokai LS430 μάλλον ξεφτιλίζει όλες τις σύγχρονες Les Paul.

Γράφει καλές pop μελωδίες; - Ναί. Είναι δύσκολο να γράψεις μια pop μελωδία; - Σίγουρα περισσότερο απ' το να γράψεις 100 riff σε 27/16. Υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις που αξίζουν σήμερα πολύ περισσότερο από την Monica; - Ναι. Αν ξεκολλήσει κάποιος απ' το πληκτρολόγιο ας πάει να ακούσει την Άννα από τους Sigmatropic, την Βιργινία από τους Install, την Αδαμαντίνη από τους Birthmark, την Χαρά από τους Allison. Είναι η Monica καραεμπορική; Σίγουρα όχι. Δεν έχει εκμεταλλευτεί ούτε στο 1/1000 της ευκαιρίες προβολής ακόμη και με "κλασσικά" ονόματα του χώρου. Την τελευταία φορά μάλιστα που την είδα να περνά με την κιθάρα της στην Κολοκοτρώνη μου έκανε εντύπωση και το πόσο low profile έχει παραμείνει. Έχει σπρωχτεί από τα ΜΜΕ; Αδιαμφισβήτητα και πέραν του αναμενόμενου τον πρώτο καιρό. Αυτός που άνοιξε αυτό το thread έχει γράψει ποτέ pop μελωδία που να στέκεται; Πολύ αμφιβάλλω. Μάλλον για progressivometalla ή για shredobluesa τον κόβω...