kpeyos

Πρέπει να πας σε κάτι φάσης "amp in a box". Υπάρχει ένα sticky με τέτοια πετάλια, βρες το φθηνότερο στην κατηγορία "marshall". Με αυτά τα λεφτά πάντως... http://smart.noiz.gr/details.php?id=47565 http://smart.noiz.gr/details.php?id=44936 http://forum.kithara.gr/index.php?action=classifieds;sa=view;id=23641 αυτές είναι οι καλύτερες επιλογές μάλλον.

Τομ παίξιμο του Coxon είναι ζήτημα αισθητικής ενώ του Πωστονείπαμε είναι ζήτημα τεχνικής. Γενικά είναι πολύ πιο δύσκολο να αποκτήσεις αισθητική γιατί απαιτεί νοητικό επίπεδο και κουλτούρα. Το πρώτο το δίνει μάλλον η φύση και άρα είναι ανεκτίμητο και το δεύτερο είναι ακόμη πιο δύσκολο γιατί προϋποθέτει το πρώτο αλλά εξαρτάται κι από ένα σύνολο άλλων συνθηκών (κοινωνικό περιβάλλον κ.λ.π.) Tο να μάθεις από την άλλη να παίζεις καλά ένα όργανο είναι ζήτημα εξάσκησης και κάτι που μπορεί να καταφέρει εύκολα ο μέσος άνθρωπος αν διαθέσει τον χρόνο. Και πάλι αξίζει θαυμασμό αν καταφέρεις να γίνεις η Callas, ο Rachmaninov ή ο Coltrane αλλά πραγματικά εγώ μόνο σε τέτοια επίπεδα μπορώ να το θαυμάσω.

Αν και απευθύνεσαι σε άλλα μελη ελπίζω να μην πειράζει να σου απαντήσω κι εγώ. Θεωρώ ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να "βαλεις" κιθάρες σε album όπως το the great escape με τον τρόπο που το έκανε ο Coxon παρά να κάνεις αυτό που κάνει το τυπάκι που ποστάρεις. Και ο ήχος του έχει υπάρξει "trademark" με την κατά καιρούς χρήση εφέ τα οποία ακόμα και σήμερα συζητιούνται σε fora πολύ πιο απαιτητικά σε ζητήματα ήχου από το noiz.

my point... καλός ο Coxon συνθετικά και ηχητικά μπροστά αλλά ρε παιδί μου γιατί να αγοράσεις μια Fat Tele μουσταρδί με Tortoise pickguard;

Μια πρόταση που κάνει οποιονδήποτε ενισχυτή σε αυτη την κατηγορία τιμής (αλλά και στην τριπλάσια αν μιλάμε για Hard RocK) να φαίνεται αστείος: http://forum.kithara.gr/index.php?action=classifieds;sa=view;id=23906 (Φυσικά δεν έχω καμία σχέση με τον πωλητή ή την αγγελία).

Για τις ανάγκες σου υπάρχουν οι Marshall Plexi και τα attenuators... (μετά μπορείς να πάρεις έναν κομπρέσσορα για RHCP, ένα univibe ένα wha κι ένα fuzz face για Hendrix, κι ένα Boss DM-2 για τα βάθη των DK, τα slap του Chuck κ.λ.π) ;D Πέρα από την πλάκα, με τι ενισχυτή παίζεις και τι budget έχεις;

Αυτό ισχύει μόνο για τις CIJ έτσι;

Δεν ξέρω για τον HotClassic. Mια φορά είχα πιάσει CIJ JM στα χέρια μου και μου είχε φανεί ότι οι μαγνήτες της φέρναν περισσότερο σε strat απ' ότι θα 'πρεπε. Μετά διάβασα κι από άλλους ότι αυτό ψιλοπαίζει γενικά και ότι σχεδόν όλοι τους αλλάζουν με Duncan Antiquities. Βέβαια με τίποτα δεν θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό σε τέτοιες κιθάρες ειδικά μέσα σε αυτό το forum που όλα τα μοντέλα της Fender χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης από τόσα πολλά μέλη.

Υπάρχουν 30 εντελώς διαφορετικές εκδόσεις του big muff από τις αρχές του '70 μέχρι σήμερα και 10000000 απόψεις για το πως ακούγεται η καθε μια και ποια είναι η καλύτερη... :) http://www.kitrae.net/music/music_big_muff.html

Λογικά δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα, ακόμα κι αν την βάλεις σε Mesa Triple Rectifier.

http://www.zozef.gr/eshop/musicinstruments/guitars.html?manufactor=170 (κάνε και κανα google, μην τα θες όλα έτοιμα)

Είναι πολύ κοινό πρόβλημα στις SG η ισορροπία των μαγνητών στις δύο θέσεις. Οι περισσότεροι το λύνουν με underwound μαγνήτες ιδιαίτερα στο neck και/ή αναστροφή του ενός ή και των δύο μαγνητών όπως στο βήμα 1 του προηγούμενου post μου. Ο Alnico II θα λύσει το πρόβλημα του λασπώματος. Μετά είναι θέμα αν σου αρέσει η χροιά. Υπάρχουν πάντως πολύ καλύτερες προτάσεις αν ανεβείς λίγο σε budget. Ο Pearly Gates δεν νομίζω ότι θα σου λύσει το πρόβλημα. Μάλλον χειρότερα θα τα κάνει τα πράγματα γιατί είναι και λίγο πιο hot και πιο dark και με λιγότερο definition. Δεν έχει το mid scoop και τα μπάσα του '59 βέβαια αλλά και πάλι δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Εdit: Έχεις τον '57 και όχι τον '59 της SD. Σίγουρα τότε και ο Pearly Gates είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, απλά δεν ξέρω αν είναι αρκετό. Πάντως μοιάζει πολύ με τον '57 αλλά έχει πολύ λιγότερα μπάσα. (Ο '57 είναι πνιγμένος στα μπάσα μέχρι αηδίας, μόνο για καμιά Epi τον προτείνω).

Σίγουρα υπάρχει μουσική στον χώρο της αναξιοκρατίας...Την τελευταία φορά που πέρασα από δημόσια υπηρεσία μου είπαν "Θα τα σκάσεις και θα πείς και ένα τραγούδι" ;D

Ανάλογα. Υπάρχουν και οι δύο περιπτώσεις. Σήμερα η boutique μόδα επιτάσει το μικρότερο δυνατό enclosure ώστε να μην πιάνουν πολύ χώρο στις overcrowded πεταλιέρες.

Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι κανείς ποτέ δεν έβγαλε distortion από τους μαγνήτες. Το distοrtion βγαίνει είτε από τους ενισχυτές είτε από τα πετάλια ανάλογα με τα γούστα. Υπήρχε μια μόδα στά τελη της δεκαετίας του '70 και την δεκαετία του '80 να σπρώχνουν τους λαμπάτους ενισχυτές που για τα σημερινά δεδομένα δεν είχαν πολύ gain χρησιμοποιώντας high output μαγνήτες αλλά δημιουργούσε πολλούς περιορισμούς και αν εξαιρέσεις τους λάτρεις των δεκαετιών εκείνων θεωρώ πως η μόδα αυτή έχει περάσει. Από προτάσεις. 1. Κάνε την κλασική στην SG μόντα να αναστέψεις τη φορά των μαγνήτων ώστε τα pole pieces να δείχνουν του bridge μαγνήτη προς το μπράτσο και του neck μαγνήτη προς τη γέφυρα. Αυτό θα μειώσει λίγο τη διαφορά μεταξύ των πρίμων του bridge και των μπάσων του neck και θα σε βοηθήσει να σετάρεις πιο εύκολα ένα ήχο που θα κομπλιμεντάρει καλύτερα και τους δύο μαγνήτες στον ενισχυτή σου. Κόστος: 0 2. Σε αυτό το βήμα πάρε τέσσερα καλά pot είτε μετρημένα έιτε με μικρές (10%) ανοχές. Θα χρειαστείς δυο audio taper για τα volume και δύο linear όλα 500k. Μιας και είσαι εδώ αγόρασε και έναν Paper In Oil πυκνωτή 0.22. Άλλαξε τα υπάρχοντα ηλεκτρικά δοκιμάζοντας και το standard και το 50s wiring (προτείνω να ξεκινήσεις από το 50s). Δες αν βελτιώθηκε η κατάσταση. Κόστος: 10-20 ευρώ. 3. Αν όχι, τότε χρειάζεται να βάλεις το χέρι στην τσέπη για αλλαγές στους μαγνήτες, και να πας σε διαφορετικούς neck/bridge, πιο αδύναμο neck και πιο δυνατό bridge. Δεν σου προτείνω μαγνήτες γιατί δεν ξέρω ούτε ποιός είναι ο υπόλοιπος εξοπλισμός σου όυτε το budget σου, και όπως ήδη έγραψα έχω και μερικές ενστάσεις σχετικά με το dιstorted κλπ. Αν θες να γίνεις λίγο πιο αναλυτικός ευχαρίστως να το συζητήσουμε.

Βέβαια η Sheryl μέχρι να βγάλει το "all I wanna do" ήταν ήδη milf (και τώρα μάλλον τείνει προς το gilf) οπότε το star system δεν ασχολήθηκε μαζί της σοβαρά για να την διαφθείρει. Η Avril ή η Shakira άρπαξαν την ευκαιρία, παράτησαν το songwriting και βούτηξαν στα 'μύρια και το starιλίκι. Το κοινό της Sheryl πάντως, ιδιαίτερα στις μέρες μας, χαλαρά ξεκινάει από rednecks ρεπουμπλικάνους και φτάνει στα Trailer Parks... Εγώ που λες Superfunk τα έχω ακούσει όλα τα album της Sheryl, εχώ ακόμα και τα DVD από live της. Έχουν πολύ καλές στιγμές, έχουν επίσης και πολλές που είναι "generic LA session works". Θεωρώ ότι η Avril επίσης έχει υπάρξει πολύ καλή songwriter στα δύο πρώτα album, τα οποία ακούω σε διαφορετικές στιγμές επίσης ευχάριστα. Ίσως εσύ θα πρεπε να ρίξεις ένα ακουσμα σε αυτά. Βέβαια εγώ εκτιμώ την καλή pop όσο και την καλή light rock του Ryan Adams.

Σωστή παρατήρηση sorry. Παρασύρομαι συνέχεια από το μικρό πάχος των σκαφών και τις λέω όλες semi - είναι ένα λάθος που επαναλαμβανω συχνά πυκνά. Παρ όλα αυτά διαφωνώ με κάποια από αυτά που γράφεις...Ας πούμε για το compression. Οι κιθάρες με solid top που είναι chambered είναι τέρατα compression και με πολύ περισσότερα μεσαία και πιο μαλακά πρίμα από τις full solid. Το sustain δεν επηρεάζεται αρνητικά. Απλά οι chambered έχουν λιγότερο punch που μαλακώνει όλη την κιθάρα σαν αίσθηση. Αυτά τουλάχιστον από την εμπειρία μου συγκρίνοντας αντίστοιχες Les Pauls και PRSi, solid vs chambered στα ίδια ή σχεδόν στα ίδια μοντέλα. Αν όμως αναφέρεσαι σε laminated top όπως οι 335 τότε ναι, το compression πάει περίπατο, αλλάζει και η αττάκα (πιο γρήγορη, πιο snappy για να είμαι ακριβής), μειώνεται λίγο το sustain, τα μεσαία συνεχίζουν να είναι περισσότερα όμως από μια solid και τα πρίμα γίνοται λίγο πιο "χάρτινα" , αλλάζουν χροιά. Δεν βλέπω όμως ποια η συγγενεια στην περίπτωση της PRS SE Semi με αυτές τις laminated. Διαβάζοντας τα specs της η κιθάρα είναι solid top και γενικότερα κατά 80% solid. Δεν έχω εμπειρία από Tele Thinline. Eγω θα την σύγκρινα με την αντίστοιχη Hamer που έχω παίξει η οποία ουσιαστικά δεν είχε καμιά ιδιαίτερη διαφορά από solid. Tα specs της περιγράφονται καλύτερα εδώ: "Like the ESP, this Korean SE is not a traditional semi. Its back and sides are solid mahogany, the treble side is solid (with the exception of the control cavity) and the bass side chambered with a soundhole, although the centre-block stops below the bridge adding more air in the base of the body. It’s topped with a solid maple slab, with ‘slash’ soundhole, that’s then faced with a figured maple veneer and hallmark natural edge ‘binding’ giving it that luxurious PRS look that matches its higher price. With its PRS Custom outline, unbound 22-fret rosewood fingerboard and wide-fat mahogany neck it’s the most compact, solidbody-like guitar on review in terms of feel. It features beautiful, pro-level build-quality - not a line out of place or hint of finish bleed - and is superbly set up. Our sample is finished in blue matteo - a now discontinued colour, but there are some still available in the UK - paired with a dark back and sides."

Ναι κι έχει και έναν άσχετο κιθαρίστα αυτόν τον Stroud... ;D που φτιάχνει κάτι μπουρούχες ενισχυτές τους 65Amps!!! Πάντως γελάω γιατί αρκετό καιρό πριν βαφτίζατε την Lavigne "white trash". Την τύπισα που την ακούν στο 10 όλα τα Trailer Parks των νότιων USA την αποθεώνετε... (εμένα πάντως μου άρεσε ανέκαθεν και η Avril και η Sheryl)...

Γενικότερα με PRS έχεις παίξει; Αν όχι, καλό είναι πριν αποφασίσεις να κάνεις μια δοκιμή. H PRS SE Semi ουσιαστικά είναι soild εκτός από το άνω μέρος του σώματος. Από την εμπειρία με παρόμοιες κιθάρες δεν πρέπει να έχει μεγάλες διαφορές από μια solid. Οι πιο παραδοσιακές semi όταν είναι solid top και δεν έχουν center block τείνουν να είναι πολύ πιο compressed με λιγότερο punch και με πολύ πιο πολλά μεσαία από μια solid. Συν το εκάστοτε βάθος ή feedback από τα soundholes. Αν είναι laminated top ή αν έχουν center block αλλάζει πάλι το θέμα.

Δεδομένης της οικονομικής κρίσης η οποία προσφέρει αρκετές ευκαιρίες στους αγοραστές θα σου προτείνω να κοιτάξεις για μια μεταχειρισμένη στις αγγελίες η οποία θα είναι τουλάχιστον 30% πιο φθηνά από την τιμή του Thomann. Έτσι είσαι ασφαλής ακόμη κι αν στο μέλλον ανακαλύψεις ότι δεν σου κάνει. Είναι σημαντικό να μην χάνεις λεφτά. Καλό είναι επίσης για τον ίδιο λόγο να προτιμήσεις ένα σταθερά εμπορικό όνομα όπως είναι της Gibson. Με αυτή τη λογική σου προτείνω... 1. Gibson Les Paul Classic '91-'95 (εδώ θα πρέπει να είσαι και λίγο τυχερός, η να παίξει και λίγο παζάρι) 2. Gibson Les Paul Standard από το 2008 και μετά. Καλό είναι (αφού ξεκίνησες και μπράβο σου από τα μαγαζιά και όχι από τα fora) να κοιτάξεις μήπως βρείς να παίξεις κάποια ακριβή custom shop για να έχεις έναν ήχο αναφοράς. Αν γίνεις πιο συγκεκριμένος για τον ήχο που θες να βγάλεις από την κιθάρα θα μπορώ να κάνω και πολλές περισσότερες προτάσεις.

30-40% κάτω από Thomann ώς starting poing είναι καλά.

Και εγώ θεωρώ πως 2000 ευρώ για bolt on κιθάρα είναι υπεραρκετά. Ακόμη και PRS και Suhr βρίσκεις άνετα σε αυτά τα λεφτά (τα υπέρτατα μανικια κατά την ταπεινή μου άποψη). Προτείνω μια ματιά και στις Mayones. Εξαιρετικές και ιδιαίτερες κιθάρες. Τα υπόλοιπα λεφτά μάλλον θα σου χρειαστούν για έναν καλό power amp, καμπίνα με καλά μεγάφωνα και προενισχυτές (rack). Άρα σταμάτα να περιμένεις, πάρε σβάρνα τα μαγαζιά και αγόρασε τώρα...Άσε τους άλλους να δίνουν συμβουλές για την κρίση...Δεν νομίζω Τάκη... Πόσα post είχαν στο noiz;

Κοίτα οπωσδήποτε μερικά threads στο talkbass.com για τις αναβαθμίσεις στα SX για να πάρεις μια ιδέα. Τα SX παρεμπιπτόντως είναι μανούλα γι αυτό που θες εσύ, μιας και είναι εντελώς πάμφθηνα και με καλά ξύλα. Τα vintage modified αν εξαιρέσεις την ταστιέρα που σαν ποιότητα δεν είναι και επιπέδου custom shop ας πούμε (μάλλον είναι στο ίδιο επίπεδο με το SX), δεν έχει και πολλά να ζηλέψει από ένα fender standard. Tα υπόλοιπα hardware, κατασκευή κ.λ.π είναι αξιοπρεπέστατα. Πάντως είναι λίγο ακριβότερα, γι αυτό και μόνο δεν ξέρω κατά πόσο αξίζουν σε σχέση με τα SX... Τώρα τα πλεονέκτηματα ενός τέτοιου project σε σχέση με το έτοιμο αλλά ακριβότερο όπως άλλοι συμφορουμίτες προτείνουν είναι: 1. Έχει πλάκα αν σου αρέσει να ασχολείσαι και μπορείς να κάψεις ευχάριστα ώρες ψάχνοντας για το ποια γέφυρα, ποιο μαγνήτη, ποιά κλειδιά, ποιό μπράτσο κ.λ.π 2. Τελειώνοντας το αλλά και στην πορεία μαθαίνεις πολλά για το ίδιο το όργανο, και πως ακριβώς σε βολεύει να είναι στημένο. Αναπτύσεις μια πιο συναισθηματική σχέση μαζί του και μπορεί να καταλήξεις και σε κάτι το οποίο δεν προσφέρεται στο εμπόριο αλλά είναι στημένο εντελώς επάνω σου. (π.χ ένα Precision με στενότερο Jazz λαιμό για να βολέυει στα χέρια έναν MusicMan μαγνήτη στη γέφυρα για να παίζεις και RHCP, vintage γέφυρα γιατί την Badass τη δοκίμασες και σου φάνηκε σφιχτή και custom pickguard φτιαγμένο από φώτο που έχεις τραβήξει τα ντολμαδάκια της μαμάς για έμπνευση... ;D) 3. Το βασικότερο είναι πως κάποια parts πιθανόν θα τα άλλαζες έτσι κι αλλιώς ακόμα και σε ένα πολύ ακριβότερο όργανο. Αν θες να βάλεις π.χ Lindy Fralin, Seymour Duncan, Bartollini ή DiMarzio μαγνήτες, μια Badass, Schaller, Gotoh ή Wilkinson γέφυρα, Schaller ή HipShot κλειδιά, TUSQ nut, CTS ποτενσιόμετρα ή Cornell Dubilier PIO caps οπως κάνουν πολλοί από αυτούς που έχουν ακριβά μπάσα μιας και ακόμα και 2000 ευρώ να δώσεις δεν έρχονται stock με αυτά, γλυτώνεις λεφτά αφού δεν έχεις ήδη πληρώσει την σχετικά καλύτερη ποιότητα σε ηλεκτρικά, hardware κ.λ.π ενός Fender π.χ που ξέρεις ότι δεν σου κάνει και θα πάει για πέταμα... 4. Είναι σαν αν πληρώνεις με δόσεις...Εγώ ας πούμε δεν θα δινα ποτέ 500 ευρώ μαζεμένα για να πάρω ένα μπάσο να κάνω την πλάκα μου αλλά ξεκίνησα με ένα παμφθηνο και όποτε μου περισσέυουν 40-50 ευρώ του κάνω και μια αναβαθμιση...καναν μαγνήτη που βρήκα φθηνα στο ebay, μια γέφυρα που μου αρέσε κ.λ.π Τα μειονεκτήματα... 1. Μεταπωλητική αξία που τείνει στο 0 έστω και αν έχεις ρίξει του κόσμου τα λεφτά επάνω. Πολύ σημαντικό, γιατί αν είναι το βασικό σου όργανο κάποια στιγμή μάλλον θα πας σε κάτι καλύτερο (αναζητώντας το mojo) και θα κλαις τα λεφτά που έριξες σε αυτό. 2. Αν δεν έχεις υπομονή ή υπολοίπεσαι σε στοιχειώδεις γνώσεις setup οργάνων δεν το συζητάμε. Εννοείται πως αν το πηγαίνεις σε μάστορα μια για τον μαγνήτη μια για τη γέφυρα μια για το μπράτσο κ.λ.π θα βγείς από το παράθυρο... 3. Ο παράγοντας fail αν αρχίσεις και συνδέεις διάφορα parts (μανίκια, σώματα κ.λ.π). Η μικρή αλλά υπαρκτή πιθάνότητα κάτι να μην είναι συμβατό και να τα πληρώσεις άδικα. 4. Το ότι βασικά περιορίζεσαι σε όργανα τύπου Fender. Αυτό που έχεις ακούσει για τους μαγνήτες ισχύει βέβαια. Όργανα τα οποία έχουν συγκεκριμένη, προσεγμένη ή ιδιότυπη κατασκευή και τα ηλεκτρικά τους είναι συνδυασμένα με αυτή δεν μπορείς να τα πλησιάσεις απλά με ένα σετ μαγνήτες. Τα Fender όμως έτσι κι αλλιώς είναι επιπέδου...ΙΚΕΑ. Αν μου έλεγες ότι θες να φτιάξεις ένα parts μπάσο για ήχο Ken Smith ή Odyssey θα σου έλεγα να το ξεχάσεις και να αρχίσεις να μαζεύεις χρήματα...

Αυτό μόνο...

Δυστυχώς το δημοκρατικό και χαλαρό moderating έχει το μειονέκτημα ότι ανέχεται μέλη σαν κι εσένα.