Haris

Το μόνο πρόβλημα που έχει το κομμάτι είναι ότι δεν το λέει ο Dio. Αλλά αυτό ισχύει με όλα τα κομμάτια που έχει πρωτοπεί ο Dio και δεν τα λεει ο Dio αλλά κάποιος άλλος που δεν είναι ο Dio (δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός, αν δεν γίνομαι να τα ξαναγράψω). Κατά τα άλλα, σούπερ και μπράβο στην κοπέλα που έχει τον τσαμπουκά να προσπαθήσει να fill such big shoes. Από τους κιθαρίστες μ' άρεσε ο πρώτος και ο τέταρτος. Οι άλλοι θέλουν δουλειά ακόμα. Συγχαρητήρια κυρία και πολυπρόσωπε κύριε.

Δεν θυμάται πολλές λεπτομέρειες - έχει περάσει καιρός - αλλά είναι σίγουρος ότι είναι ένας απ' τους ενισχυτές του Vintage Amp Room της Softtube. Κυρίως είναι η δουλειά του Longshadow. Ευχαριστώ πάντως (Αν και συνεχίζει να μου φαίνεται πολύ busy για αυτό το κομμάτι. Αν το ξανάγραφα θα έπαιζα λιγότερα). Σας ξανα-διπλο-τριπλο ευχαριστούμε.

Θα τον ρωτήσω και θα επανέλθω. Ευχαριστούμε και πάλι.

Σας ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σας λόγια αγαπητοί (Vi tackar dig för dina fina ord, Νέστορα ). Μας δώσατε μια καλή, δημιουργική κλωτσιά για να στρωθούμε και να τελειώσουμε το ρημαδοδίσκο! Φιούζιον-Στράτο, μην λες απαγορευμένες λέξεις παιδί μου (κρ**στά)! Ο Longshadow μια χαρά είναι και σας στέλνει τους χαιρετισμούς του. Περνάει φάση διαλογισμού . Να δεις που μπορεί να εμφανιστεί κάποια στιγμή με κανένα καινούργιο κομμάτι και θα μας στείλει αδιάβαστους! Νέστορα, ο κύριος Γιαννόπουλος θα χαρεί ιδιαίτερα με τη σύγκριση, αφού είναι μέγας φαν των Green on Red και του Dan Stuart. Jazzjoker-Σπύρο, ναι η λαϊβίλα που βγαίνει είναι 100% Longshadow. Και είναι μεγάλο επίτευγμα, δεδομένου ότι η ηχογράφηση δεν είναι ούτε κατά διάνοια live (τα τύμπανα γράφτηκαν στην εξωτική Άνοιξη Αττικής, οι κιθαρο-μπασο-φωνές στη Λάρισα και η μίξη έγινε στο Ν. Ηράκλειο). Ευχαριστούμε και πάλι κύριοι.

Ακριβώς αυτό.

Εξαιρετικό Α/Β (C, D κ.λπ.). Για να είμαι ειλικρινής τα μόνα σετ που θα μπορούσα να αναγνωρίσω σε τυφλό τεστ θα ήταν τα Legacy, κι αυτό γιατί έχω παίξει πάρα πολλά vintage τρίφυλλα Ludwig και ο ήχος είναι όντως αυτός. Δεν πειράζει που τα θέλω και τα 5, ε;

Σπύρο, ναι. Στη σκιά του Shadow Play (pun intended) συχνά ξεχνάμε πόσα διαμάντια έχει το Photo Finish. Γιώργο, συμφωνώ απόλυτα. Έχω όλα τα άλμπουμ της πρώτης περιόδου των MSG - με τερατώδεις ντράμερς, όπως ο Cozy και ο Simon Phillips - αλλά το Assault Attack είναι αυτό που έχω κυριολεκτικά λιώσει. Το line-up και οι συνθέσεις αυτού του δίσκου σκότωναν.

Και η αντίδραση του Gerry McAvoy στο FB πριν από μόλις 4 ώρες: "I'm lost for words creating this post. I lost my friend and comrade this morning.After what should have been a routine operation,there were complications,meaning Ted started hemorrhaging blood.Sadly the surgeons could not stop the bleeding.I spoke with Ted on Thursday,wished him good luck and told him we will speak on Saturday.I'm devastated.Ted was one of the nicest guys you could ever meet.A brilliant musician. He was a big man with a big heart, and he has left us all with a big hole in our lives.My thoughts are with Laura,Casey,Heather and Claire,and everyone who's lives were touched by the big man.RIP Ted from myself, Marcel,Davy,and all those musicains who had the pleasure of playing with one of the finest drummers of all time". Είναι τόσο κρίμα που ο άνθρωπος πέθανε κατά τη διάρκεια μιας απλής, 'επιλεκτικής' εγχείρησης ρουτίνας.

...και ευχαριστούμε για τη μουσική. https://www.loudersound.com/news/ted-mckenna-drummer-with-rory-gallagher-sahb-michael-schenker-dead-at-68

Και μόλις γκρεμίστηκε το - μάλλον παρωχημένο - στερεότυπο ότι στα κρουαζιερόπλοια παίζεις μόνο smooth jazz και μουσική για ασανσέρ. Επίσης, ο τύπος είναι όντως παίκτουρας. Και τα skills που χρειάζονται για να παίξεις σε τέτοιο περιβάλλον (άψογο prima vista, εξοικείωση με όλα τα είδη, τον-μετρονόμο-τον-έχω-για-πλάκα κ.λπ.) είναι επιπέδου επαγγελματία που έχει φάει τη ζωή του στα στούντια και στα Broadway. Επίσης 2: αν τύχει και κουνήσεις το κομμάτι και σε στραβοκοιτάξει κανείς, έχεις έτοιμη την απάντηση: "Έχει 8 μποφόρ ρε π@πάρα, τι θέλεις;" Επίσης 3: Εδώ μιλάμε για σοβαρή επαγγελματική επιλογή, κι εσάς το μυαλό σας στις ξέμπαρκες κρουαζιερίζουσες κυρίες. Μουσικοί σου λέει μετά. Πφφ... (Αν και, εδώ που τα λέμε η γνωριμία με μία κυρία που έχει την άνεση να πληρώσει μια πανάκριβη κρουαζιέρα, μπορεί να είναι κι αυτή μία εξαιρετική επαγγελματική επιλογή ). Θενκς Βαγγέλη για τα βίντεο.

Ρε άσε τα αγγούρια και τις μπούρδες και βάλε τον neck λέμε! Ρώτα όποιο ντράμερ θέλεις και θα δεις ότι ξέρω τι λέω.

Αδαείς και άμουσοι αυτοί που το απέρριψαν. Πάντως αν έπαιζες με τον neck, ίσως να μην είχε απορριφθεί.

O ήχος που με 'στοιχειώνει' τα τελευταία 10 χρόνια είναι αυτός: Απίστευτος συνδυασμός παίκτη, κουρδίσματος και ηχοληψίας. Κατά τα άλλα συνεχίζει να ισχύει ένα ποστ που είχα ανεβάσει παλιότερα: "Εγώ πάλι είμαι της άποψης ότι αν είναι καλό είναι καλό… Από τις μονοφωνικές εγγραφές σε τζαζ δίσκους από το 50 και πίσω (που ότι πέρασε στην ταινία πέρασε κι αν σας αρέσει), τα ψηλά κουρδισμένα τομ με τα …σεμέν επάνω - μην τύχει και ακουστούν έστω και λίγο σαν τύμπανα - στα τέλη των 60's (βλ. Beatles), τα τομ και τις κάσες χωρίς τα κάτω/μπροστά δέρματα του '70, τα υπερ-επεξεργασμένα τύμπανα του '80, την επιστροφή στη "φυσικότητα" του '90, όπου τα pinstripes και τα hydraulics αντικαταστάθηκαν από μονά δέρματα, και το τύμπανο έπρεπε να έχει sustain για μέρες (από κει που ακουγόταν σαν άδεια θερμοφόρα…), κ.λπ. κ.λπ. Επίσης, μ' αρέσει ο ήχος του Gadd με τα pinstripes, την ατακαριστή κάσα και το μαφλαρισμένο Supraphonic, του Bonham με την άδεια 26άρα κάσα και το αμαφλάριστο Supraphonic, των ντράμερς του James Brown (αν είσαι τόσο funky, ο ήχος σου είναι εξ ορισμού καλός!), του Paice (γιατί είναι ο Paice, τελεία), του Collins, με τα "τεράστια" concert toms του In the Air Tonight, του Stanton Moore με τα "ανοιχτά" νεο-ορλεανέζικα second-line του, του Omar Hakim με το (πίκολο!) ταμπούρο να σου τρυπάει τ' αυτιά, καθώς και ο ήχος μερικών χιλιάδων ακόμα τυμπανιστών που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν… Τέλος, μου αρέσουν ακόμη και μερικοί από τους χειρότερους ήχων τυμπάνων που έχουν καταγραφεί στην ιστορία - αυτοί των δίσκων του πρώιμου new wave - για τον ένα και μοναδικό λόγο ότι κάποιοι από αυτούς τους δίσκους (π.χ. ο πρώτος των Cure και το Unknown Pleasures των Joy Division) ήταν αριστουργήματα, και δεν μπορώ να τους φανταστώ με την παραμικρή αλλαγή. Και για να τελειώνω, μου αρέσει ο ήχος των τυμπάνων γενικά, αρκεί να έχουν παιχτεί και ηχογραφηθεί καλά, και κυρίως να αποτελούν μέρος ενός καλού κομματιού, δίσκου, γκρουπ κ.λπ. Και ναι, έχω και κάποιες πολύ συγκεκριμένες προτιμήσεις για το δικό μου ήχο, αλλά και σε αυτές αφήνω περιθώρια…"

Και ως φίλος, γνωρίζεις πολύ καλά ότι δεν δέχομαι επιταγές αγαπητέ. Μόνο ζεστά, hard cash.

"Έχω καλό ντράμερ Χάρη μου γι'αυτό σ'αρέσει" Ομολογουμένως. Αλλά το έχω παίξει κι εγώ (που είμαι ψιλο-για τα μπάζα ), και πάλι σκότωνε. Και να θέλεις δεν μπορείς να το κάνεις να ακουστεί άσχημα το όργανο λέμε!

Ναι, τα συνθετικά υλικά είναι πολύ συχνά απρόσμενα καλά αντηχεία για τα δέρματα που κοπανάμε. Ένας φίλος (και μέλος του Noiz) έχει φτιάξει ταμπούρο από Corian, ένα ακρυλικό-πολυμερές-κάτι που χρησιμοποιείται για πάγκους κουζίνας και διάφορα παρόμοια. Το ταμπούρο ζυγίζει ένα τόνο αλλά ο ήχος του είναι απίστευτος.

Γκρούβα to die for. Φωνή επίσης. Άντε εντάξει, και οι εξάχορδοι το 'χετε. Το σωστό, σωστό...

Ray ευχαριστούμε. Ελπίζουμε ότι σε λίγο καιρό θα υπάρχει ηχογραφημένο αξιοπρεπώς μαζί με μερικά άλλα. -------------------------------------------------------------------- Edit: Κι επειδή είμαι terminology nazi και εξυπνάκιας, δεν υπάρχει ελλιπές* μέτρο στο κομμάτι. Όλα τα μέτρα είναι πλήρη. Αυτό που γίνεται σε κάποια σημεία που 'διπλώνει' το ριφ, είναι μια μικρή ρυθμική τράμπα (ναι αυτός είναι απόλυτα αποδεκτός μουσικός όρος, έχετε πρόβλημα; ), την οποία σκέφτηκε ο συνθέτης γιατί είναι κι αυτός εξυπνάκιας και θέλει, εκτός από grindcore, να παίξει και φιούζιον. *Και όχι "ελλειπτικό" που έγραψε ο αγαπητός Νέστορας. (Μα να μην μπορώ να σταματήσω με τίποτα ρε πστ μου. Με έχουν αφήσει γυναίκες, με έχουν ξεγράψει φίλοι, με έχουν αποκληρώσει πλούσιοι θείοι, όλοι επειδή τους έσπαγα τα παπάρια με τους ψυχαναγκαστικούς ...ορολογισμούς μου, κι εγώ εκεί! Συνεχίζω να πρήζω τον κόσμο. Χόουπλες...).

Ευχαριστούμε και πάλι κύριοι. @ Bill: Εντάξει, δεν μαζευτήκαμε και όλοι οι παικταράδες. Εγώ είμαι o seasoned pro αλλά τα υπόλοιπα παιδιά έχουν ταλέντο και όρεξη για δουλειά και τους δίνω την ευκαιρία που νομίζω ότι αξίζουν. Θα μάθουν σιγά-σιγά...

Funny you said that γιατί υποψιάζομαι ότι ο συνθέτης, παρεμπιπτόντως είναι γνωστός και ως Jazzjoker, προσπαθεί ύπουλα να μας τραβήξει προς πιο σκληρά μονοπάτια. Μας στέλνει κάτι Carcass να ακούσουμε - και καλά 'τι ωραίο κομμάτι ρε παιδί μου' - έγραψε το άσμα του βίντεο (το οποίο ομολογουμένως το πήραμε οι υπόλοιποι και του δώσαμε άλλα 10 levels καφρίλας) και άλλα τέτοια... Επίσης, o "ξεκούδουνος headbanger" είναι η ντράμερ των Blues Wire, που αμφιβάλω αν έχει grindcore καταβολές. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις... Στράτε, Νέστορα, ευχαριστούμε πολύ.

Πςςς...

Ένα ορίτζιναλ κομμάτι από πρόσφατο live των 16 Strings στο Crow Club. Βαγγέλης Παπάζογλου - Φωνή Σπύρος Χατζηαντωνίου - Κιθάρα Νίκος Κουρομιχελάκης - Κιθάρα Στράτος Αργυρίου - Μπάσο Χάρης Κούνουπας - Τύμπανα Μουσική, στίχοι - Σπύρος Χατζηαντωνίου

Και 20 μέρες λοιπόν αφότου ανέβηκε, πέφτω πάνω σ' αυτό το κομμάτι τυχαία. Το ακούω/βλέπω απνευστί. "Όπα, τι έχουμε εδώ;", λέω. Και μετά σβήνω τα φώτα, βάζω ένα σκατς με πάγο (ναι, με αυτή τη σειρά - ξέρω ακριβώς που έχω το σκατς μου, με τον πάγο ζορίστηκα λίγο) και το ακούω άλλες δύο φορές με τον ενισχυτή στο 12 οκλόκ - πιο πάνω θα μου κάψει τα τουίτερ, μπορεί και τα μιντρέιντζ και τα γούφερ και ενδεχομένως το σπίτι. Αφού μου περνάει η έκσταση, κοιτάω τις απαντήσεις και τα λάικς. Σοβαρά τώρα; Μία απάντηση και δύο λάικς; Μόνο; Για να σοβαρευτούμε κύριοι... Άντε μπράβο! Αντί επιλόγου: Συγχαρητήρια κύριε Αβραμίδη, σε εσάς και στην εκλεκτή παρέα σας.

"Παρακολουθώ τον Jonesy εδώ και κάμποσο καιρό..." Και δε μιλάς; Όλα μόνος μου θα τα βρίσκω; Φίλος σου λέει μετά... Επίσης, εγώ είχα 3-4 αφίσες των Queen και θεωρούσα τους Pistols κάφρους . Και μετά μεγάλωσα - έγινα 18 λέμε! - και κατάλαβα. Εγώ ήμουν ο κάφρος. Και ντιπ ινσάιντ, παραμένω. Και το χαίρομαι.