Haris

Απ' τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς της γενιάς του. Σχεδόν όποια ροκ, και όχι μόνο, πέτρα σήκωνες θα τον έβρισκες εκεί. Θα λείψει. @fusiongtrΓαμάτη ιστορία.

Δεδομένου ότι: Μία συμφωνική ορχήστρα με 120 μουσικούς χρειάζεται 70 λεπτά για παίξει την 9η του Μπετόβεν. α) Πόσο χρόνο θα χρειαστεί μία ορχήστρα με 60 μουσικούς για να παίξει την ίδια συμφωνία; β) Πόσο χρόνο θα χρειαστεί η πιο πάνω ορχήστρα για παίξει την ίδια συμφωνία, αλλά χωρίς μαέστρο; Έχετε 15 λεπτά για να απαντήσετε. Ο χρόνος ξεκινάει από τώρα.

Αυτό.

Διαμάντι. Συγχαρητήρια κύριοι.

Γαμώτο

Ο Έχω Κάνει τη Δική μου Έρευνα πρέπει να είναι ο επιστήμονας με τις περισσότερες αναφορές σε βιβλιογραφίες μελετών και εργασιών, μετά τον et. al.

Επειδή αναφέρθηκε ο φίλος μας ο Κώστας και, όπως ήταν αναμενόμενο, μιας πιάνει όλους όσους τον ξέραμε ένα κατιτίς. Και επειδή συνεχίζω να ξεθάβω παλιές ηχογραφήσεις από αγαπημένες μπάντες που μου έκαναν την τιμή (χάρη; ) να παίξω μαζί τους. Loose Rag - Blues is my Business https://app.box.com/s/8t2wz23i49fjunil501c0g1nmaixi60h Λάιβ στο στούντιο με πολύ βασικό εξοπλισμό.

Ναι, είχαμε ένα ψιλοθεματάκι με τον τύπο αλλά με δυο-τρεις απειλές άσκησης σωματικής βίας, ξεπεράστηκε ήρεμα και πολιτισμένα.

Είναι γεγονός ότι όταν έβαλα τη δική σας εκτέλεση στην τραγουδίστρια να την ακούσει, μου είπε ότι 'μετά από αυτή την (φωνητική) ερμηνεία εγώ δεν δικαιούμαι να το λέω αυτό το κομμάτι. Και δεν το ξαναείπε. Ποτέ. Για το πιο αργό τέμπο θα διαφωνήσω. Είναι πιο σέξι. Περί ορέξεως φυσικά... Τα χαμηλά 'ου' και άλλα 'α' οφείλονται στο ότι η τραγουδίστρια είναι σχεδόν βαρύτονη. Φαντάσου ότι οι έγχορδοι κούρδιζαν ένα ημιτόνιο κάτω για να μην ζορίζεται. Να προσθέσω ότι είναι ηχογράφηση πρόβας, live και όλοι στον ίδιο χώρο. Παίζει και να ήταν η πρώτη, άντε δεύτερη, φορά που το δοκιμάζαμε. Δυστυχώς.

...αγαπημένες μπάντες απ' το παρελθόν. Και ξεθάβω ηχογραφήσεις. Θέλω να παίξω με ανθρώπους, ζωντανά λέμε! Να βλεπόμαστε, να βριζόμαστε, και να γουστάρουμε. https://app.box.com/s/vurtp0m5c254cxjuslo43qk98jqm56t1

Υπήρχαν δύο είδη southern γκρουπ: Οι ZZ Top και όλοι οι άλλοι. Θα λείψει.

Απ' τους πιο επιδραστικούς metal ντράμερς των τελευταίων 20 χρόνων. Κρίμα.

Αυτά που διάβασα σ' αυτό το θρεντ, ειδικά για τα ταξίδια, ενισχύουν την απόφασή μου να παραμείνω σε καθεστώς αυτοεπιβεβλημένου σκληρού λόκντάουν, παρότι έχω εμβολιαστεί και έχουν χαλαρώσει τα μέτρα. Αεροπλάνα, βαπόρια, τρένα, συναυλίες με τους φίλους τους παλιούς κ.λπ.; Ρε ούτε σε ταξί κάμπριο δεν μπαίνω λέμε. Θα κάτσω μέσα να καλλιεργώ αγγούρια και ραδίκια μέχρι να σβήσει ο Α΄ του Κενταύρου ή να μειωθούν τα κρούσματα σε ένα το χρόνο. Κι επειδή δεν βλέπω να σβήνει τώρα κοντά ο προαναφερθείς Άλφα, εμβολιαστείτε οι ανεμβολίαστοι γιατί θα τραβήξω καμιά ξεγυρισμένη κατάθλιψη απ' την κλεισούρα, και μετά θα σας ψάχνω οπλοφορών και τσαντισμένος!

Έλα μωρέ με το κάθε εκνευριστικά υπερταλαντούχο πιτσιρίκι... Μπράβο στο κορίτσι.

Ειλικρινά και μέσα απ' την καρδιά μου (και του Phil επίσης).

Αφού λοιπόν μας επιτρέπει ο dim, παραθέτω ενδεικτικά μερικούς κλασικούς δίσκους που παίζει ο Ν. Καπηλίδης, και πραγματικά θα ήθελα να μου πεις πού ακούς το σκάψιμο. Γιατί προσωπικά ακούω ένα απόλυτα ισορροπημένο παίξιμο, δυναμικά και μουσικά, μέσα στο κλίμα του κάθε κομματιού, χωρίς υπερβολές και overplaying. Παπάζογλου - Μέσω Νεφών Μάλαμας - Κύκλος Μικρούτσικος - Στου Αιώνα την Παράγκα The Jazz Utopia (η προσωπική του ethnic/jazz/fusion μπάντα) - Arothymian (το οποίο παρεμπιπτόντως είναι γεμάτο μονά μέτρα, οπότε είμαστε και λίγο μέσα στο αρχικό θέμα). Θα μπορούσα να βάλω και πολλούς άλλους αλλά η δισκογραφική του παρουσία είναι τεράστια και δεν θα τελειώναμε ποτέ.

Κάνεις λάθος μέγα αλλά, για να μην του πηδήξουμε το θρεντ του ανθρώπου, θα σου στείλω ΠΜ εν ευθέτω χρόνω.

Θα πρέπει να είχαν ξεπατωθεί στο χορό οι από κάτω. (Μην παρεξηγηθείς - έτοιμος είσαι, σε βλέπω - αστειεύομαι).

Όχι ρε, τι Ringo. Ο Νίκος δεν είναι άμπαλος λέμε. Παρεμπιπτόντως οι Καπηλίδηδες είναι δύο - πατήρ και υιός. Και οι δύο σκοτώνουν. Οπότε σε όποιον και να αναφέρεσαι, πες του μπράβο.

Ναι ρε συ το κατάλαβα. Είναι γεγονός ότι εμείς οι βαλκάνιοι έχουμε ένα πλεονέκτημα απέναντι στους δυτικούς λόγω εξοικείωσης από τότε που γεννηθήκαμε. Ακόμα και όσοι δεν βάζαμε πιτσιρικάδες 'ελληνικά' στο πικάπ μας, ούτε για να σώσουμε τη ζωή μας - ροκάδες γαρ - τα ακούγαμε θέλοντας και μη. Προσωπικά είχα και την τύχη να έχω υπάρξει μαθητής του Νίκου του Καπηλίδη, ο οποίος έχει εμβαθύνει στα μονά όσο δεν παίρνει, οπότε έχω και ένα ακόμα μικρό 'πλεονέκτημα'. Στην πράξη πάντως, πέρα από κανά Whipping Post, Take Five, Blue Rondo A La Turk και 2-3 άλλα που δεν θυμάμαι, δεν μου έχουν χρειαστεί συχνά. Έχουν πολύ ενδιαφέρον πάντως, και το στοίχημα, ειδικά για τον ντράμερ, είναι τα γκρουβάρεις, έτσι ώστε να μην ξενίζουν τον ακροατή. Οι Mode Plagal έχουν γράψει το textbook σ' αυτόν τον τομέα.

Είμαστε Έλληνες και τα μονά τα' χουμε για πλάκα. Ζεϊμπέκικα, καρσιλαμάδες, τσάμικα και δε συμμαζεύεται. Κι ας μην πάω σε κάτι μακεδονίτικα ή ποντιακά, 13άρια και 17άρια. Που θα μας κουνηθούν εμάς οι βάρβαροι.

Και μουστάκι, και μούσι (καραντίνα γαρ) και δερμάτινο outfit. Έτοιμος είμαι λέμε.

Αχ, με πάει το βλέμμα μου στο πουθενά. Μου 'χει λείψει το Blue Oyster ρε γαμώτο...