Alex Raptakis

Είπες τώρα τη μαγική λέξη. Γενικά οι χορδές δεν είναι καθόλου αντικειμενικό θέμα. Ειδικά εδώ στο Noiz, κάθε ένας έχει να σου πει τα δικά του, ανάλογα με τα χέρια του, τις κιθάρες του, κτλ κτλ.

Ένα πράγμα δεν μας είπες μόνο, που είναι αρκετά σημαντικό για το tension - Τι κούρδισμα κάνεις? Επίσης φαντάζομαι ότι το scale-length είναι το "κανονικό".

Εγώ έχω 7χορδη superstrat με scale length 673 (αντί 648). Eπειδή δεν παίζω πολύ και δεν θέλω να "χαλάνε" με το παραμικρό, εδώ και καιρό παίρνω την ακριβή σειρά NYXL της D'addario. Μεγάλο ρόλο παίζει ότι είναι πολύ κοντά στα gauges που θέλω, επειδή παίζω με 7χορδη. Αν θέλω να κουρδίσω Standard ή 1 ημιτόνιο κάτω (Eb/Drop Ab), παίρνω τις 10άρες. Εδώ και καιρό όμως ήμουν D/Drop G οπότε είχα πάρει 11άρες. Βέβαια μου φαίνονται λίγο σκληρές, οπότε λέω να μείνω στο Drop Ab με 10άρες.

Με αυτές τις πληροφορίες, σου λέω ότι έχω κάνει να αλλάξω και 6-7 μήνες, και ούτε έχουν σκουριάσει, ούτε τίποτα. Με αρκετό παίξιμο, νιώθω ότι θέλουν αλλαγή στο 3μηνο. Από κούρδισμα δεν μπορώ να σου πω γιατί έχω Evertune bridge οπότε δεν ξεκουρδίζει ποτέ.

Επίσης, μου φαίνεται περίεργο να ψάχνεσαι τόσο πολύ για τις τέλειες χορδές αλλά να μην έχεις μπει στη διαδικασία να μάθεις να τις αλλάζεις μόνος. 1-2 βιντεάκια θα δεις και θα το μάθεις. Άντε το πολύ να φας ένα σετ.

Γενικά, δεν υπάρχουν κανόνες, μπορείς να κάνεις ό,τι θες. Υπάρχουν κάποιοι "περπατημένοι" δρόμοι αλλά εν τέλει εσύ μπορείς να θες να κάνεις το δικό σου, να φτιάξεις έναν άλλο ήχο, κτλ.

Το κλασικότερο παράδειγμα είναι, πρώτα Compression και μετά EQ, ή το ανάποδο?

Μπορεί να λέω και μπούρδες γιατί δεν έχω πετάλια

2 ώρες πριν, mpamps είπε

"Με αυτό τον τρόπο φτιάχνεις ένα "δωμάτιο" και στέλνεις σε αυτό όποιο track θες."

Αυτή είναι η σωστή διατύπωση! To έγραψα έτσι γιατί -πρακτικά- βάζεις send effect στο track, και όχι track στο send effect. Μπορείς δηλαδή να "στείλεις" πολλά εφέ σε ένα track (πχ πολλά δωμάτια), αλλά στην πραγματικότητα δε γίνεται να έχεις ένα όργανο σε πολλά δωμάτια.

Έξτρα τιπ: Ο "σωστός" τρόπος να χρησιμοποιήσεις ένα reverb σε διαφορετικά tracks είναι να το φτιάξεις σαν FX-track και να το βάλεις σαν Send effect (όχι Insert). Με αυτό τον τρόπο φτιάχνεις ένα "δωμάτιο" και το στέλνεις όπου θες. Επίσης μπορείς να κάνεις ό,τι θες στο reverb, πχ να του βάλεις ένα EQ, για να κόψεις χαμηλά reflections που μπορεί να δημιουργούν πρόβλημα.

Νομίζω αυτό το θέμα έχει μεγάλο βάθος, γιατί δεν είναι μόνο κιθαριστικό ζήτημα, αλλά όπως είναι και ο LK, για τα αυτοκίνητα, εγώ θα πω και για τις μηχανές, αλλά γενικότερα ισχύει για το οτιδήποτε μπορεί να κριθεί από την εξωτερική του εμφάνιση.

Κάπου το 17 έκανα έρευνα αγοράς για μηχανή. Μου άρεσε πολύ μία, είδα reviews, επιδόσεις, κτλ, την έφερε και μια αντιπροσωπία κοντά στο σπίτι μου, και λέω οκ εδώ είμαστε. Με το που ανέβηκα πάνω, είπα, οκ αυτό δεν είναι για μένα, τέλος.

Το ίδιο είχα πάθει και με μία Strat, του τριχίλιαρου όπως τη λέγαμε τότε πιτσιρικάδες. Ήταν η πιο άβολη κιθάρα που είχα πιάσει, και συγκριτικά μια Epiphone των 600 ήταν για μένα ότι καλύτερο. Μετά βέβαια έπιασα μια αντίστοιχη Gibson και έπαθα την πλακάρα μου.

Πολύ αργότερα, έπιασα superstrat και είπα, δεν υπάρχει άλλο όργανο για τα δικά μου χέρια. Αυτό είναι. Όχι τίποτ'αλλο, αλλά - πώς να το πω... Όταν "φανταζόμουν" τον εαυτό μου να παίζει κιθάρα, αυτή την αίσθηση είχα στο μυαλό μου.

Φυσικά η εξωτερική εμφάνιση είναι μεγάλο κομμάτι, γιατί όπως έχουμε πει σε πολλά threads με αρχάριους που ψάχνουν να πάρουν κιθάρα, πρέπει να σου αρέσει αυτό που βλέπεις. Πρέπει να το ερωτευτείς, και κάθε φορά που το βλέπεις να θες να το πάρεις και να παίζεις ασταμάτητα.

ΕΓΩ ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΑΜΕΡ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ALEX.

ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ!!1! ΑΝΤΕ ΠΧΙΑ ΟΛΟ ΤΕΛΕ, ΣΤΡΑΤ, ΤΕΛΕ, ΤΕΛΕ, ΚΑΙ ΣΤΡΑΤ. ΑΜΑΝ!

Πέρα από την πλάκα, εγώ χάρηκα πολύ γιατί αντιλήφθηκα μια μεγάλη ανακούφηση στα λόγια του πολύ αγαπητού (πρώην) αφεντικού. Αλήθεια χάρηκα, και είμαι σίγουρος ότι έχει κάνει την καλύτερη επιλογή που μπορούσε.

Συμφωνώ φουλ με Κορμούλ (κάνει και ρίμα). Εγώ, όπως ελπίζω και εσείς, θα συνεχίσω να έρχομαι σε αυτό το στέκι. Μου έχει δώσει πολλά, και δεν είναι στα σχέδιά μου να το αλλάξω για κάτι άλλο.

Εύχομαι τα καλύτερα!

Ήθελα κι' άλλο!

Νομίζω πως δεν θα έρπεπε να το έχεις σαν προτεραιότητα το κινητό, όσον αφορά το τελικό master.

Αλλά τεχνικά μιλώντας, όταν κάνεις stereo separation, αυτό δε σημαίνει ότι πάνε όλα καρφί δεξιά ή αριστερά. Υπάρχει ένα φάσμα στο ενδιάμεσο που μπορείς να το ελέγξεις με διάφορα εργαλεία όπως το iZotope Imager που είναι και τσάμπα απ'όσο θυμάμαι.

Υπάρχει και η multiband εκδοχή του που μπορείς να ελέγξεις το stereo separation ανάλογα τις συχνότητες, για παράδειγμα, μπορείς να βάλεις τα μπάσα στο καράκεντρο (που συνήθως αυτό είναι το σωστό), αλλά τις ψηλές, κοφτερές να τις βάλεις στο πλάι. Στη δική σου περίπτωση βέβαια, εγώ θα έκοβα μπάσο από το synth γενικότερα, γιατί ίσως συγκρούεται αρκετά με το κεντρικό μπάσο.

Με τέτοιους τρόπους βγαίνει λίγο πιο ισορροπιμένο αποτέλεσμα, και αν-όταν κάποιος ακούσει σε mono, τότε καταφέρνει να ακούσει στοιχεία από παντού, χωρίς το ένα να καλύπτει το άλλο.

Πώς σας ήρθαν οι Pendulum βρε παιδιά, αυτοί είναι φουλ ηλεκτρονικοί, γρήγοροι, άλλη φάση τελείως. Δε μου φαίνεται ότι είναι καλή η σύγκριση. εκτός αν έχω χάσει κανένα κομμάτι που μπορεί να μοιάζει.

Andrew εμένα το κομμάτι μου ακούγεται πολύ φορτωμένο. Μου ακούγονται όλα πολύ στο κέντρο, πολύ mono, πώς να το πω. Ειδικά τα δεύτερα φωνητικά μπλέκονται πολύ με τα main. Χρειάζεται σίγουρα καλύτερο stereo separation που λένε.

Την πρώτη φωνή σίγουρα θα την ανέβαζα λιγάκι, γιατί από το σημείο που μπαίνουν όλα τα όργανα, αρχίζει και χάνεται.

Νομίζω το synth που έχεις βάλει στην αρχή θέλει ένα δυνατό low-cut, γιατί όταν μπαίνει το μπάσο νομίζω πως αρχίζει και χτίζεται μια μπασίλα. Μάλλον το άφησες έτσι επειδή ακούγεται μόνο του στην εισαγωγή. Η λύση εδώ είναι, είτε να κάνεις automation στο EQ, όπου να κόβεις τα μπάσα μόλις μπει το μπάσο, ή να κάνεις ένα δεύτερο track που να έχει διαφορετικό EQ όταν παίζει μαζί με άλλα tracks που μπορεί να χτυπάνε ίδιες συχνότητες.

Η καλύτερη και πιο "δημιουργική" λύση είναι να κάνεις sidechain compression βάσει του μπάσου. Είναι αρκετά σύνηθες, ειδικά στην ηλεκτρονική μουσική, όταν έχεις synth και μπάσο να "αφαιρείς" από το synth όταν παίζει το μπάσο. Αυτό δημιουργεί ένα "pulse effect" που αν γίνει σωστά είναι πολύ καλό και βοηθάει πολύ τη μείξη.

Μέσα στην απλότητά του βγάζει τη μαμαδίστικης ζεστασιά που σε χαλαρώνει χωρίς πολλά πολλά. Ακούγεται ευχάριστα, αλλά μου είναι αρκετά γνώριμη αυτή η αρμονική συνοχή.

Καλά δε βρίσκω λόγο να πάρει κάποιος PC ηχεία στα 90+ ευρώ και να μην πάρει τα Presonus Eris ή κάτι αντίστοιχο.

Πώς θα συνδέσεις την κιθάρα στον υπολογιστή; Θα χρειαστείς κάρτα ήχου (audio interface), γιατί χωρίς αυτή, ενδέχεται με άλλους τρόπους να έχεις input lag.

Στις κάρτες ήχου συνήθως βάζουμε 1+1 ηχεία, ένα για δεξιά και ένα για αριστερά. Θεωρητικά μπορείς να συνδέσεις ένα τέτοιο συμβατικό σετ ηχείων, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το αποτέλεσμα. Σε αυτή την τιμή παίρνεις ένα σετ Presonus Eris και είσαι υπερ-καλυμμένος.

Ή μάλλον εννοείς ότι θες να βάλεις απευθείας πάνω στο Ampero τα ηχεία. Φαντάζομαι μπορείς να τα βάλεις στην είσοδο Headphones.

Συνήθως οι snobs είναι είτε φουλ παραδοσιακοί, είτε κλασσικοί επειδή "από εκεί ξεκίνησαν όλα", είτε jazzίστες λόγω μελωδικής πολυπλοκότητας, είτε - οι καλύτεροι - prog snobs, λόγω ρυθμικής πολυπλοκότητας. Electro-snob πρώτη φορά βλέπω πραγματικά.

Το να αναφαίρεται ο οποιοσδήποτε, για οποιοδήποτε είδος μουσικής -έτσι- δεν τον καθιστά έξυπνο ή "μπροστά". Κάθε είδος μουσικής υπάρχει γιατί προσφαίρει κάτι, είτε σε ένα μικρό μέρος του πληθυσμού, είτε σε μεγαλύτερο. Άλλα είδη είναι για χαλάρωση, άλλα για ξέσπασμα, άλλα για "ξύπνημα", και άλλα για χωρό. Ακόμα και στο χωρό δηλαδή, άλλα είναι για προσωπική έξφραση, άλλα για ρομαντισμό, άλλα για απελευθέρωση ενέργειας, κτλ.

Επίσης, να πούμε ότι, η μουσική εξελίσσεται, όπως και ο άνθρωπος άλλωστε. Υπάρχουν ναι μεν τα παλιά rock, η παλιά jazz, παλιά λαϊκά-ρεμπέτικα, pop, κοκ, αλλά δεν είναι ανάγκη να μείνεις εκεί. Αν εγώ σου πω ότι ακούω metal, εσύ με το μυαλό που έχεις θα νομίζεις ότι είμαι ψηλός μαλλιάς με τατουάζ και καρφιά στα χέρια που ακούει Metallica και Iron Maiden, έχει Flying V κιθάρα, καπνίζει και πίνει μπίρες όλη μέρα, και μιλάει με στεντόρια βαριά φωνή. Προφανώς υπάρχουν και αυτοί, που τους αρέσει να μένουν στα παλιά για τους δικούς τους λόγους, και δεν είναι καθόλου κακό αυτό - αλλά και να ήταν, γιατί εσύ συγκεκριμένα να το κατακρίνεις;

Τώρα για τα 11 τραγούδια σε 16 ώρες... Μπράβο για την αποφασιστικότητά σου θα πω. Εγώ θέλω τόσο για να κάνω τα πρώτα σκίτσα. Προχτές λέγαμε για τον Trevor Morris που γράφει 1 έτοιμο λεπτό κάθε 2 ώρες, οπότε μπράβο.

Για μένα το πολύ reverb είναι περιττό, κυρίως γιατί πιστεύω από την εμπειρία μου ότι μπορείς να πετύχεις ambience με άλλους τρόπους, όπως granular synthesis και e-bows. Επίσης ακούω πάρα πολλούς ήχους που αγγίζουν τα όρια του white noise, με αποτέλεσμα να χάνεται η οποιαδήποτε μουσικότητα και αρμονία, ειδικά στις υψηλές συχνότητες.

Τεχνικά, μέσα σε όλο αυτό το χάος που δημιουργεί το υπερβολικό reverb, ακούγονται κάποια clicks, που μάλλον είτε είναι processing errors (που το έκανε και μένα παλιά το FL Studio), είτε κάτι έχει πάει λάθος στο automation.

Τέλος, αν ξεκινάς τις μουσικές σου σχέσεις με το "δε με καταλαβαίνουν", τότε θα έλεγα να κάνεις ένα βήμα πίσω και να το ξανασκευτείς, ιδιαίτερα αν σου συμβαίνει συχνά. Επίσης, bold of you to assume (που λένε και στο χωριό μου) ότι κάποιος, ο οποιοσδήποτε, δεν έχει ακούσει κάτι, ιδιαίτερα στα πλαίσια ενός μουσικού φόρουμ. Φυσικά όλοι έχουμε προτιμήσεις, ερεθίσματα, ή απλά γούστο. Εσύ ζήτησες τη γνώμη μας, οπότε θα πρέπει να είσαι και σε θέση να τη δεχτείς. Στο κάτω κάτω δεν είπε και κάτι κακό ο Μάνος, μην αρπάζεσαι χωρίς λόγο.

Προσωπικά έχω ακούσει αρκετό ambient, και μου αρέσει αρκετά να εξερευνώ συναισθήματα μέσα από αυτό. Μου αρέσει επίσης όταν κολλάει με άλλα είδη, ιδιαίτερα σε intros ή outros, βλέπε για παράδειγμα η εισαγωγή του Octavarium από Dream Theater, όπου μιλάμε για ambient ύφος αλλά με απόλυτη μουσικότητα και στοχευμένο ήχο.

Πολύ όμορφοι ήχοι, σε αρκετά καλή μείξη με καλές ισορροπίες. Από αυτά που άκουσα, το 1ο για μένα είναι το καλύτερο, αν και γενικότερα δεν υπάρχουν και πολλά κοινά ανάμεσά τους. Που άρεσε πολύ ο ήχος στο πιάνο και το όλη ατμόσφαιρα. Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν το glissando στο 1:06, φοβερό.

Μου φάνηκε βέβαια ότι οκ, ναι είναι shorts, αλλά τελειώνουν κάπους απότομα. Σίγουρα κάποια σηκώνουν ανάπτυξη - δε χρειάζεται να ναι μεγάλη, αλλά έστω λίγο παραπάνω για να είναι μια ολοκληρωμένη ιστορία - ή καλύτερα, πιο εύπεπτη ας πούμε.

Μόλις τώρα, manosx είπε

Για μουσική που έχει φαγκότα και κάστορες που λέγαμε, είναι τρομακτικός ρυθμός. Φυσικά έχει μεγάλη σημασία το context και το density, αλλά όπως και να έχει είναι τρομακτικός ρυθμός.

Ντάξει ο τύπος έχει 2 Primetime Emmies, και έχει γράψει τα κέρατά του.

Πιο γνωστός για τη δουλειά του στη σειρά Vikings. Γενικά είναι υψηλού βεληκενούς συνθέτης. Έκανε κάποια στιγμή μια πολύ ωραία σειρά στο YouTube περί media composition, αλλά τη σταμάτησε λόγω φόρτου.

Η πλάκα είναι ότι ο συγκεκριμένος λέει ότι γράφει 6 λεπτά μουσικής μέσα σε μία εργάσιμη μέρα, ή 1 λεπτό τις 2 ώρες minimum. Και αυτά τα νούμερα μιλάνε για ολοκληρωμένη, έτοιμη προς χρήση μουσική, και υποστηρίζει ότι το template τον βοηθάει πολύ στο να κερδίζει χρόνο. Έχει τρομακτικό πρόγραμμα workflow. Εγώ απορώ αν μπορώ να γράψω 1 λεπτό τη βδομάδα...

34 λεπτά πριν, Ali Barout είπε

Μα φορτώνουν ΤΑ ΑΠΑΝΤΑ στο τεμπλέιτ. Πώς βγαίνουν 1.000 και 1.200 τρακ;

10 λεπτά πριν, Ali Barout είπε

Η ορχήστρα τα έχει αυτά τα προβλήματα που δίνουν οι βιβλιοθήκες πολλά articulation, και δεν υπάρχει όμορφη και τακτοποιημένη μέθοδος για την οργάνωση όλων αυτών.

Πρόσφατα είχα μια μικρο-συζήτηση μέσω Twitter για το θέμα αυτό, γύρω από το deactivated template. Η ερώτησή μου ήταν, πώς διάολο βάζεις 10+ "articulations" σε ένα τέτοιο template?

Η απάντηση ήταν "Expression Maps in Cubase".

Βέβαια και πάλι, κάποια "articulations" και ο λόγος που τα βάζω σε εισαγωγικά - είναι ότι κάποια articulations είναι ουσιαστικά ένα τελείως διαφορετικό όργανο. Άντε τώρα να θυμάσαι πού είναι τι, και να ψάχνεσαι με τα activations και τα σχετικά.

Επίσης νομίζω πώς σε αυτά τα deactivated templates, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σταματήσεις να ψάχνεσαι ηχητικά, ανοίγοντας πάντα τα ίδια και τα ίδια. Ενώ - εγώ τουλάχιστον - όταν ψάχνω να ανοίξω πχ ένα κρουστό, θα δω τη λίστα μέσα από το Kontakt, και θα πω, α, ας δοκιμάσω ένα άλλο αυτή τη φορά. Λέμε τώρα.

13 λεπτά πριν, mpamps είπε

Η αλήθεια είναι ότι δε μπορώ να φανταστώ ότι σώνει και καλά θα μείνω με το συγκεκριμένο drumset του template ή ότι για τις κιθάρες τα plugins είναι αυτά και τέρμα. Ειδικά για τις κιθάρες είμαι 200% σίγουρος ότι θα υπάρχει συνεχώς αναθεώρηση.

Μα το template δε χρειάζεται να είναι 100% συγκεκριμένο. Αρκεί να έχεις σετάρει τα tracks σου, να χεις κάνει το bus routing σε περίπτωση που είναι πολλά, να έχεις δώσει όνομα, χρώμα, κτλ. Για μένα αυτό είναι υπερ-αρκετό για αρχή. Άσε που για να το κάνεις χρειάζεσαι το πολύ 15 λεπτά - απλά αυτά τα 15 λεπτά μαζεύονται!

Τα DAW templates είναι πολύ ωραίο θέμα.

Νομίζω πως όλοι θα έπρεπε να έχουν ένα template, ακόμα και αν αυτό ήταν κάτι χαζά απλό, για παράδειγμα ένα νέο project θα έχει πάντα Tempo Track, Time Signature Track, και τουλάχιστον ένα track ανάλογα με το ποιό είναι το πρώτο πράγμα που κάνει ο καθένας.

Για παράδειγμα, θες να ανοίξεις γρήγορα το DAW να ηχογραφήσεις μια ιδέα που σου 'ρθε ξαφνικά. Θα κάθεσαι να φτιάχνεις track από την αρχή; Καλύτερα να έχεις ένα σεταρισμένο, με τους κομπρέσορές σου, τον amp simulator αν χρησιμοποιείς, κτλ.

Εγώ έχω ένα template που το έχω ονομάσει "Empty", που βγάζει πάντα ένα κενό instrument/midi track που έχει ακόμα και ένα άδειο "event" έτσι ώστε να μη χρειαστεί να φτιάξω εκ νέου. Μαζί με αυτό έχω Marker, Signature και Tempo Track.

Έχω επίσης ένα Metal Sketch, που έχει 2 προ-φορτωμένα VST Drums και Μπάσο, καθώς και audio track για κιθάρα, με NeuralDSP amp sim, για να είμαι έτοιμος για ηχογράφηση ιδεών.

Τέλος έχω ένα Metal - Routed, το οποίο έχει 2 κανάλια κιθάρας έτοιμα για Double Tracking, VST μπάσο, και το σημαντικότερο, έτοιμο Drum VST με multi-out σετάρισμα για καλύτερη μείξη. ΣΙΓΑ μην κάθομαι να τα κάνω όλα αυτά από την αρχή κάθε φορά.

Πρέπει να φτιάξω και ένα de-activated ορχηστρικό σαν αυτό του Trevor Morris, αλλά δυστυχώς δεν έχω βρει το χρόνο. Ξεκινάω πάντα με το Empty προς το παρόν. Μόλις πάρω νέο PC, τον άλλο μήνα μάλλον, θα κάνω ένα πιο απλό, με σεταρισμένα instrument tracks, με όνομα, χρώμα, σε φάκελο, bus-routed, αλλά όχι με προ-φορτωμένα vst.

Όσον αφορά το organizing, σε μεγάλα, σοβαρά project ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην είμαι οργανωμένος. Απλά δε γίνεται. Δες ένα παράδειγμα από ένα κομμάτι που δεν έχω ανεβάσει ακόμα.

Τώρα, για να πω και τη βλακεία μου, παρόλο που ξέρω ότι είναι λάθος, κάνω mixing και mastering μέσα στο ίδιο αρχείο της σύνθεσης. Είμαι γενικά πολύ αναποφάσιστος και τελειομανής, οπότε θέλω να μπορώ να κάνω αλλαγές όποτε γουστάρω, χωρίς να χρειάζεται να κάνω bounce/export ξανά και ξανά τα stems. Βέβαια, προς τα τέλη ενός τέτοιου φορτωμένου project, αρχίζει και ζορίζεται πολύ το PC οπότε πρέπει να ανοιγοκλείνω plugins, να ανεβάζω το buffer size, κτλ.

Αυτό το πορτοκαλί δίπλα στο Record είναι το Monitoring. Όταν το έχεις ανοικτό (πορτοκαλί) τότε ακούς αυτό που περνάει από τη γραμμή. Όταν θες να ακούσεις τι έχεις γράψει/τι είναι πάνω στο track, τότε το απενεργοποιείς.

O Ali αναφαίρεται σε αυτό εδώ το knob που σου κάνει μόνιτορ από την κάρτα το καθαρό σήμα (ή ότι έχεις βάλει στην κάρτα). Όταν το χεις γυρισμένο στο IN, ακούς μόνο το σήμα. Στο PB (Playback) δεν ακούς καθόλου σήμα, και σε κάθε ενδιάμεσο κάνεις μια μείξη input και playback. Αυτό πρέπει να ναι κατά κύριο λόγο τέρμα δεξιά.

Όταν με το καλό έρθει η κάρτα και τα σετάρεις όλα, κάπου στο λογισμικό της κάρτας θα σου έχει να διαλέξεις Buffer Size. Όταν τζαμάρεις, βάζε το στο 96 ή 128, με Sample Rate 44100 ή 48000. Δοκίμασε και το 64 αλλά μπορεί να σου κάνει κάποια κοψίματα λόγω φόρτου. Μπορεί να δουλεύει και τέλεια. Ξανά, όσο μικρότερο, τόσο καλύτερο latency, αλλά τόσο περισσότερο πιέζεις το σύστημα.

Η καθυστέρηση αυτή, το latency οπως είπε σωστά ο gkormoul, έχει να κάνει με με την κάρτα ήχου σου, και αυτό που ονομάζουμε Buffer Size. Όσο μικρότερο, τόσο λιγότερο αυτό το latency, αλλά τόσο μεγαλύτερη υπολογιστική δύναμη χρειάζεται. Όσο μεγαλύτερο, τόσο μεγαλύτερο και το latency, αλλά έτσι κάνεις χώρο στον υπολογιστή να δουλέψει καλύτερα όσο μεγαλώνει ένα project και το φορτώνεις με πολλά tracks, plugins, vst, εφέ, κτλ.

4 ώρες πριν, broxopios είπε

Το Neural Dsp τι λέει; Το έχει ένας φίλος και μπορώ να πάω να το δοκιμάσω. 

Έχω NeuralDSP Archetype Nolly και Petrucci, και είμαι πολύ ευχαριστημένος. Δεν ξέρω ποιο έχει ο φίλος σου, αλλά γενικά έχει πάρα πολλά διαφορετικά, ανάλογα το είδος μουσικής. Κάθε plugin έχει free trial για 14 μέρες οπότε δοκίμασε αβέρτα.

Αν καταλήξεις εκεί, σαν tip όταν πας να το αγοράσεις, βάλε vpn και ρύθμησέ το Αμερική, γιατί θα γλιτώσεις τους φόρους.