Alex Raptakis

Δυνατό, δύσκολο κομμάτι με πολλές αλλαγές και διαφοροποιήσεις στη στιγμή. Έχεις δουλέψει καλά τα double kicks, αλλά σε γενικότερο επίπεδο θέλει να καθαρίσει λίγο παραπάνω, ειδικά όταν αλλάζεις από triplet σε κανονικό feel (πχ εξάηχα-32α). To σημείο που θέλει ίσως την περισσότερη δουλεία είναι το 3:12 - 3:27. Σε τραβάει πολύ το groove και το παίζεις σαν να χει swing ενώ κανονικά έχει όγδοα. Το τσέκαρα στο official γιατί μου φάνηκε περίεργο σε αυτό το είδος να χει τέτοιο math-based swing. Όχι ότι εγώ θα το παιζα καλύτερα δηλαδή! Αυτό το είδος είναι αρκετά απαιτητικό! Έχεις και ωραίο setup! Αλλά ρε αθεόβοβε, όλα Sabian με hihat Zildjian και ένα άκυρο Meinl splash?

Μια χαρά είναι Μπάμπη, πάμε για το επόμενο! Τα'παμε, καμία σχέση με την πρώτη έκδοση! Εννοείται μη διστάσεις να στείλεις για ό,τι θες. Άμα θες στα γράφω όλα τα τύμπανα :P

"Κανονικά" γίνεται το αντίθετο, γιατί η μουσική ντίνει την ήδη υπάρχουσα εικόνα, τουλάχιστον στον κινηματογράφο, που πρέπει να ακολουθείς το όραμα του σκηνοθέτη, για να βγαίνει το σωστό ύφος σε κάθε σκηνή. Και μάλιστα γίνεται σαν τελευταίο στάδιο. Πρέπει πάντα να έχεις ένα concept όταν γράφεις για εικόνα. Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις, πάρα πολλές, αλλά συνήθως είναι στα πλαίσια concept, για έμπνευση, όχι για τελική χρήση ας πούμε. Έτσι ξέρω εγώ με αυτή τη λίγη εμπειρία που έχω.

Συμφωνώ με Pal, νομίζω ότι δίνει ένα πιο "χαλαρό", ή ίσως πιο ήσυχο mood από αυτό μιας πόλης, μάλλον λόγω των ήχων που έχεις διαλέξει, και σίγουρα λόγω του tempo. Παρ'όλα αυτά έχει ενδιαφέρον, αν και απλό. Σίγουρα θα ήθελα συνέχεια, να δω πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί μέσα από τα δικά σου ακούσματα.

Ο συγχορεμένος ο θείος μου μας είχε δώσει μια παρόμοια, εξαιρετική κιθάρα. Έχω παίξει πολλά live με αυτή, κυρίως λαϊκό-ρεμπέτικο. Έχει παίξει και hard-rock στην μπάντα! Την έχει πλέον η αδερφή μου όμως. Όντως έχει πιο μικρό scale, και γενικά είναι λίγο πιο μιρκούλες από τις full-sized, αλλά είμαι και εγώ λίγο νάνος οπότε μια χαρά θα μου βγει. Έχω καταλήξει, αλλά δεν ξέρω αν είναι καλύτερο να πάρω την 12 (Grand Concert) ή τη 10 (Dreadnought). Μάλλον για τη 10 θα πάω για να έχω πιο all-around ήχο, αλλά από την άλλη μου αρέσει και λίγο ο πιο "διαφορετικός" ήχος της 12.

Ένα κομμάτι που μου αρέσει αρκετά ηχητικά είναι το Priestess από Periphery. Δεν είμαι τόσο δα περίεργος με το να βρω τον τέλειο ήχο. Πιο πολύ με ενδιαφέρει να είναι καλόπαιχτη με καλό build quality, ειδικά στο μπράτσο. Μίλησα με ένα φίλο και με έπεισε να πάω λίγο πιο πάνω, και ψιλοκλείνω προς την Taylor Academy 12 ή 10. Μόνο το σχήμα αλλάζει, και δεν είμαι 100% σίγουρος με το τι σχήμα θέλω. Ίσως την 10 που είναι πιο κλασσικό, τύπου dreadnought.

Ευχαριστώ για όλα τα σχόλια περί Ovation! Αρκετά από αυτά τα είχα στο μυαλό μου και καλώς τα επιβεβαιώσατε. Τις σκεφτόμουν περισσότερο γι αυτό τον σχετικά ιδιαίτερο ακουστικό ήχο που έχουν, αλλά τώρα που το ξαμασκεφτομαι, εφόσον θέλω απλά μια τίμια ακουστική, ας πάρω μια "κανονική". Προτάσεις σε αυτό το εύρος τιμών υπάρχουν? Η GS mini μήπως παραείναι mini για αυτή τη "μία" κιθάρα που θέλω? Άλλες εναλλακτικές?

Αν και αρκετά πρόσφατο θέμα, το φέρνω πάλι στη ζωή γιατί ψάχνω και εγώ άμεσα μια φθηνή ακουστική. Ήμουν έτοιμος να πάρω αυτήν εδώ τη Fender αλλά θυμήθηκα το θέμα αυτό και είπα να πάρω απόπσις. Αυτό που με αγχώνει πιο πολύ στις φθηνές κιθάρες είναι το fretwork. Πώς είναι λοιπόν το fretwork στην Baby? To budget πάει μέχρι 500, αλλά θα το κόψω τιμολόγιο οπότε μπορώ να κοιτάω μέχρι 600. Εκεί φαντάζομαι παίζει και η GS mini που προαναφέρθηκε. Επίσης δεν με ενδιαφέρει καόλου το να είναι portable, ή να είναι ηλεκτροακουστική. Με μικρόφωνο θα γράφω καμια συγχορδία, που και που. Μια άλλη επιλογή που σκευτόμουν λόγω ιδιαιτερότητας είναι οι Ovation, σαν αυτή εδώ.

Μια χαρά είναι η φωνή, και η ερμηνεία έχει αυτό το "κάτι" (για καλό το λέω). Σπάνια μας αρέσει η φωνή μας, εγώ σιχαίνομαι τη δική μου και δε μπορώ να με ακούω να τραγουδάω, αν και μου αρέσει πολύ.

Φοβερή ατμόσφαιρα, μείξη, και ερμηνεία! Τι έγινε όμως, είναι κολλητικός ο Σίγκαρετ?

Είπες τώρα τη μαγική λέξη. Γενικά οι χορδές δεν είναι καθόλου αντικειμενικό θέμα. Ειδικά εδώ στο Noiz, κάθε ένας έχει να σου πει τα δικά του, ανάλογα με τα χέρια του, τις κιθάρες του, κτλ κτλ. Ένα πράγμα δεν μας είπες μόνο, που είναι αρκετά σημαντικό για το tension - Τι κούρδισμα κάνεις? Επίσης φαντάζομαι ότι το scale-length είναι το "κανονικό". Εγώ έχω 7χορδη superstrat με scale length 673 (αντί 648). Eπειδή δεν παίζω πολύ και δεν θέλω να "χαλάνε" με το παραμικρό, εδώ και καιρό παίρνω την ακριβή σειρά NYXL της D'addario. Μεγάλο ρόλο παίζει ότι είναι πολύ κοντά στα gauges που θέλω, επειδή παίζω με 7χορδη. Αν θέλω να κουρδίσω Standard ή 1 ημιτόνιο κάτω (Eb/Drop Ab), παίρνω τις 10άρες. Εδώ και καιρό όμως ήμουν D/Drop G οπότε είχα πάρει 11άρες. Βέβαια μου φαίνονται λίγο σκληρές, οπότε λέω να μείνω στο Drop Ab με 10άρες. Με αυτές τις πληροφορίες, σου λέω ότι έχω κάνει να αλλάξω και 6-7 μήνες, και ούτε έχουν σκουριάσει, ούτε τίποτα. Με αρκετό παίξιμο, νιώθω ότι θέλουν αλλαγή στο 3μηνο. Από κούρδισμα δεν μπορώ να σου πω γιατί έχω Evertune bridge οπότε δεν ξεκουρδίζει ποτέ. Επίσης, μου φαίνεται περίεργο να ψάχνεσαι τόσο πολύ για τις τέλειες χορδές αλλά να μην έχεις μπει στη διαδικασία να μάθεις να τις αλλάζεις μόνος. 1-2 βιντεάκια θα δεις και θα το μάθεις. Άντε το πολύ να φας ένα σετ.

Γενικά, δεν υπάρχουν κανόνες, μπορείς να κάνεις ό,τι θες. Υπάρχουν κάποιοι "περπατημένοι" δρόμοι αλλά εν τέλει εσύ μπορείς να θες να κάνεις το δικό σου, να φτιάξεις έναν άλλο ήχο, κτλ. Το κλασικότερο παράδειγμα είναι, πρώτα Compression και μετά EQ, ή το ανάποδο? Μπορεί να λέω και μπούρδες γιατί δεν έχω πετάλια

Αυτή είναι η σωστή διατύπωση! To έγραψα έτσι γιατί -πρακτικά- βάζεις send effect στο track, και όχι track στο send effect. Μπορείς δηλαδή να "στείλεις" πολλά εφέ σε ένα track (πχ πολλά δωμάτια), αλλά στην πραγματικότητα δε γίνεται να έχεις ένα όργανο σε πολλά δωμάτια.

100% Superfunk. Νομίζω θα το αναγνώριζα από μακριά. Πολύ καλή δουλειά!

Έξτρα τιπ: Ο "σωστός" τρόπος να χρησιμοποιήσεις ένα reverb σε διαφορετικά tracks είναι να το φτιάξεις σαν FX-track και να το βάλεις σαν Send effect (όχι Insert). Με αυτό τον τρόπο φτιάχνεις ένα "δωμάτιο" και το στέλνεις όπου θες. Επίσης μπορείς να κάνεις ό,τι θες στο reverb, πχ να του βάλεις ένα EQ, για να κόψεις χαμηλά reflections που μπορεί να δημιουργούν πρόβλημα.

Αυτός ο Αλί θα μας τρελάνει μου φαίνεται.

Νομίζω αυτό το θέμα έχει μεγάλο βάθος, γιατί δεν είναι μόνο κιθαριστικό ζήτημα, αλλά όπως είναι και ο LK, για τα αυτοκίνητα, εγώ θα πω και για τις μηχανές, αλλά γενικότερα ισχύει για το οτιδήποτε μπορεί να κριθεί από την εξωτερική του εμφάνιση. Κάπου το 17 έκανα έρευνα αγοράς για μηχανή. Μου άρεσε πολύ μία, είδα reviews, επιδόσεις, κτλ, την έφερε και μια αντιπροσωπία κοντά στο σπίτι μου, και λέω οκ εδώ είμαστε. Με το που ανέβηκα πάνω, είπα, οκ αυτό δεν είναι για μένα, τέλος. Το ίδιο είχα πάθει και με μία Strat, του τριχίλιαρου όπως τη λέγαμε τότε πιτσιρικάδες. Ήταν η πιο άβολη κιθάρα που είχα πιάσει, και συγκριτικά μια Epiphone των 600 ήταν για μένα ότι καλύτερο. Μετά βέβαια έπιασα μια αντίστοιχη Gibson και έπαθα την πλακάρα μου. Πολύ αργότερα, έπιασα superstrat και είπα, δεν υπάρχει άλλο όργανο για τα δικά μου χέρια. Αυτό είναι. Όχι τίποτ'αλλο, αλλά - πώς να το πω... Όταν "φανταζόμουν" τον εαυτό μου να παίζει κιθάρα, αυτή την αίσθηση είχα στο μυαλό μου. Φυσικά η εξωτερική εμφάνιση είναι μεγάλο κομμάτι, γιατί όπως έχουμε πει σε πολλά threads με αρχάριους που ψάχνουν να πάρουν κιθάρα, πρέπει να σου αρέσει αυτό που βλέπεις. Πρέπει να το ερωτευτείς, και κάθε φορά που το βλέπεις να θες να το πάρεις και να παίζεις ασταμάτητα.

ΕΓΩ ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΑΜΕΡ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ALEX. ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ!!1! ΑΝΤΕ ΠΧΙΑ ΟΛΟ ΤΕΛΕ, ΣΤΡΑΤ, ΤΕΛΕ, ΤΕΛΕ, ΚΑΙ ΣΤΡΑΤ. ΑΜΑΝ! Πέρα από την πλάκα, εγώ χάρηκα πολύ γιατί αντιλήφθηκα μια μεγάλη ανακούφηση στα λόγια του πολύ αγαπητού (πρώην) αφεντικού. Αλήθεια χάρηκα, και είμαι σίγουρος ότι έχει κάνει την καλύτερη επιλογή που μπορούσε. Συμφωνώ φουλ με Κορμούλ (κάνει και ρίμα). Εγώ, όπως ελπίζω και εσείς, θα συνεχίσω να έρχομαι σε αυτό το στέκι. Μου έχει δώσει πολλά, και δεν είναι στα σχέδιά μου να το αλλάξω για κάτι άλλο. Εύχομαι τα καλύτερα!

Εγώ νομίζω ότι έκανες πολυ καλή δουλειά και το διαχειρίστηκες άψογα, και όσον αφορά την επιλογή στους ήχους σου, και σαν arrangement. Μπράβο!

Ήθελα κι' άλλο!

Τα GGD μου αρέσουν πολύ γενικά, αν και το συγκεκριμένο δε το έχω πολυακούσει. Αν θυμάμαι καλά είναι One-Kit-Wonder, που αυτά γενικά δε θέλουν πολύ μειξάρισμα. Από την άλλη πρέπει να το φέρνεις στα μέτρα σου, είτε με EQ, είτε με τις επιπλέον built-in ρυθμίσεις που έχει. Αλλά και πάλι έχει θέμα με τα timings. Μήπως ήθελε να πειράξεις λίγο το timing της κιθάρας για να μην ακούγεται τόσο off σε κάποια σημεία? Είναι πολύ μπίζιλη και βαρετή δουλειά βέβαια... Αν θες να γίνεις καλύτερος στο να γράφεις τύμπανα, θα σου έλεγα να βάλεις ένα κομμάτι που σου αρέσει, απλό για αρχή, και προσπάθησε να το αντιγράψεις μόνος σου σε midi απλά ακούγοντάς το, αλλά με όλα τα γυρίσματα, δυναμικές, κτλ. Μπορείς σίγουρα να βρεις και drum-only εκδοχές. ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΦΕΪΝΤ ΤΙ ΝΑ ΠΩ... Ο καθένας με τα βίτσια του!

Νομίζω πως δεν θα έρπεπε να το έχεις σαν προτεραιότητα το κινητό, όσον αφορά το τελικό master. Αλλά τεχνικά μιλώντας, όταν κάνεις stereo separation, αυτό δε σημαίνει ότι πάνε όλα καρφί δεξιά ή αριστερά. Υπάρχει ένα φάσμα στο ενδιάμεσο που μπορείς να το ελέγξεις με διάφορα εργαλεία όπως το iZotope Imager που είναι και τσάμπα απ'όσο θυμάμαι. Υπάρχει και η multiband εκδοχή του που μπορείς να ελέγξεις το stereo separation ανάλογα τις συχνότητες, για παράδειγμα, μπορείς να βάλεις τα μπάσα στο καράκεντρο (που συνήθως αυτό είναι το σωστό), αλλά τις ψηλές, κοφτερές να τις βάλεις στο πλάι. Στη δική σου περίπτωση βέβαια, εγώ θα έκοβα μπάσο από το synth γενικότερα, γιατί ίσως συγκρούεται αρκετά με το κεντρικό μπάσο. Με τέτοιους τρόπους βγαίνει λίγο πιο ισορροπιμένο αποτέλεσμα, και αν-όταν κάποιος ακούσει σε mono, τότε καταφέρνει να ακούσει στοιχεία από παντού, χωρίς το ένα να καλύπτει το άλλο.

Μπράβο ρε Μπάμπη που έκανες το παραπάνω βήμα και τελείωσες ένα κομμάτι! Κάθε αρχή και δύσκολη λένε, αλλά πού να ξεραν πόσο δύσκολο είναι να πεις - οκ τέλος, φτάνουν οι αλλαγές, κτλ... Μπράβο εννοείται και για το κομμάτι, αλλά τα καλά τα έχουν αναφέρει οι υπόλοιποι. Εγώ είμαι γνωστός σκληρός καρ***λης του φόρουμ οπότε θα πω ότι "σημείωσα". Μου άρεσε το κομματάκι, με εξέπλιξε ευχάριστα σε αρκετά σημεία. Και η μείξη είναι οκ, εγώ σίγουρα θα διαχειριζόμουν κάποια πραγματάκια διαφορετικά, αλλά είναι και θέμα γούστου από ένα σημείο κ'έπειτα. Για παράδειγμα η μπότα μου φαίνεται λίγο άψυχη, σαν να μην έχει καθόλου βάθος. Speaking of drums, τι γίνεται με τα timings? Είναι αυτό που λέμε all over the place. Λίγο μπροστά, λίγο πίσω, κλοτσάει και για μένα το χαλάει όλο. Δεν έχω καταλάβει από τα υπόλοιπα σχόλια τι έγινε. Τέλος, για το τέλος, θα το πω. ΑΧ ΑΦΤΑ ΤΑ ΦΕΪΝΤ ΆΟΥΤ ΔΕΝ ΤΑ ΜΠΟΡΩ!!!11 Γιατί βρε δε γράφετε ένα κλείσιμο? Πώς θα το παίξεις live?

Πώς σας ήρθαν οι Pendulum βρε παιδιά, αυτοί είναι φουλ ηλεκτρονικοί, γρήγοροι, άλλη φάση τελείως. Δε μου φαίνεται ότι είναι καλή η σύγκριση. εκτός αν έχω χάσει κανένα κομμάτι που μπορεί να μοιάζει. Andrew εμένα το κομμάτι μου ακούγεται πολύ φορτωμένο. Μου ακούγονται όλα πολύ στο κέντρο, πολύ mono, πώς να το πω. Ειδικά τα δεύτερα φωνητικά μπλέκονται πολύ με τα main. Χρειάζεται σίγουρα καλύτερο stereo separation που λένε. Την πρώτη φωνή σίγουρα θα την ανέβαζα λιγάκι, γιατί από το σημείο που μπαίνουν όλα τα όργανα, αρχίζει και χάνεται. Νομίζω το synth που έχεις βάλει στην αρχή θέλει ένα δυνατό low-cut, γιατί όταν μπαίνει το μπάσο νομίζω πως αρχίζει και χτίζεται μια μπασίλα. Μάλλον το άφησες έτσι επειδή ακούγεται μόνο του στην εισαγωγή. Η λύση εδώ είναι, είτε να κάνεις automation στο EQ, όπου να κόβεις τα μπάσα μόλις μπει το μπάσο, ή να κάνεις ένα δεύτερο track που να έχει διαφορετικό EQ όταν παίζει μαζί με άλλα tracks που μπορεί να χτυπάνε ίδιες συχνότητες. Η καλύτερη και πιο "δημιουργική" λύση είναι να κάνεις sidechain compression βάσει του μπάσου. Είναι αρκετά σύνηθες, ειδικά στην ηλεκτρονική μουσική, όταν έχεις synth και μπάσο να "αφαιρείς" από το synth όταν παίζει το μπάσο. Αυτό δημιουργεί ένα "pulse effect" που αν γίνει σωστά είναι πολύ καλό και βοηθάει πολύ τη μείξη.

Μέσα στην απλότητά του βγάζει τη μαμαδίστικης ζεστασιά που σε χαλαρώνει χωρίς πολλά πολλά. Ακούγεται ευχάριστα, αλλά μου είναι αρκετά γνώριμη αυτή η αρμονική συνοχή.