Alex Raptakis

Ρε συ Nick λίγο δύσκολο τα Amps στο PC να μη δίνουν αρκετή ένταση!

Ή τα ηχεία σου δεν υποστιρίζουν μεγαλύτερη ένταση, ή κάτι έχει πάει στραβά στις ρυθμίσεις!

Στη χειρότερη μπορείς να δοκιμάσεις να βάλεις το Amp sim σε ένα DAW, ότι χρησιμοποιείς, Reaper, Cakewalk... και να του φορτώσεις ένα limiter, και απλά να ανεβάσεις το output gain.

1 ώρα πριν, JimmyPap είπε

Εντυπωσιακό ομολογουμένως. Και δεν έχω πρόβλημα να αναθεωρήσω.

 

Προφανώς είσαι μεγάλη εξαίρεση εάν κατάφερες να κάνεις master ένα γνωστικό αντικείμενο αποκλειστικά από YT και μπράβο. Ή ίσως παίζει ρόλο το ότι είχες απεριόριστο χρόνο. 

 

Κι αυτό διότι ως γνωστόν, όταν ψάχνεις για κάτι ο αλγόριθμος σου φέρνει τα "δημοφιλέστερα" αποτελέσματα με βάση τα analytics που μετράει (διάρκεια παρακολούθησης, ποσότητα engagements, προβολές), τα οποία φυσικά είναι ένα ελάχιστο κλάσμα των άπειρων διαθέσιμων βίντεο που δε θα δεις ποτέ, ενώ είναι πιθανώς πιο σχετικά (ή εξίσου) με αυτό που αναζήτησες. 

 

Φαντάσου στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο να είχες καθηγητή τον πιο δημοφιλή, και όχι αυτόν που ακολουθεί σωστά το πρόγραμμα. Όλοι θα προτιμούσαν αυτόν που θα έβαζε ταινίες στην ώρα του μαθήματος από αυτόν που θα δίδασκε πραγματικά.

Γνωρίζω ότι είμαι εξαίρεση, δεν αντιλέγω καθόλου. Ομολογώ ότι πιέστικα και πάρα πολύ. Όχι μόνο είχα πολύ ελεύθερο χρόνο, αλλά πίεσα τον εαυτό μου σε άθλια επίπεδα για να γίνει αυτό. Βέβαια, κανείς δεν χρειάζεται να πιεστεί τόσο. Εγώ το κανα σε 2 χρόνια, άλλος μπορεί να το κάνει σε 4-5 όπως πχ είναι μια σχολή. Και πάλι, γίνεται.

Νομίζω το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι (γενικά το internet) χρειάζεται μια τεχνολογική κατάρτηση για να μπορέσει κάποιος να το κατανοήσει, και να το αξιοποιήσει, για πραγματική εξέλιξη, και όχι απλά για ψυχαγωγία, που αφορά την πλειονότητα. Και λόγω αυτής της έλλειψης κατάρτησης, ο μέσος δημιουργός (youtuber) εκμεταλλέβεται είτε έμμεσα είτε άμεσα το σύστημα που έχει αναπτυχθεί πάνω σε αυτή την έλλειψη. Οι κακές διαφημήσεις είναι οκ. Τι να πουν και οι scammers...

2 ώρες πριν, JimmyPap είπε

Ειλικρινά θα με ενδιέφερε να μάθω περισσότερα για αυτό. Εννοείς πως αποκλειστικά μέσω του Youtube (χωρίς άλλες πηγές / μαθήματα / courses κλπ) πέτυχες από το μηδέν να μπορείς να αμείβεσαι έναν μισθό που να μπορεί να θρέψει μια μέση ελληνική οικογένεια?

 

Κι επίσης παραδείγματα από τους άλλους που κατάφεραν περισσότερα?

Ήμουν 25 χρονών, είχα μόλις πάρει πτυχίο Οικονομικών, και αποφάσισα να το κορνιζάρω και να το ξεχάσω.

Επειδή όμως ζούσα σε ένα πολύ φτωχό περιβάλλον, έπρεπε κάτι να κάνω. Είχα ένα φίλο από Ρουμανία που δούλευε στο gaming industry σαν animator. Ζήλευα και είπα, τι θα μπορούσα να κάνω στο gaming? Να ζωγραφίζω ίσως? Ε μου τη βίδωσε και είπα θα το πάω επαγγελματικά όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Ξεκίνησα από το απόλυτο μηδέν, δεν ήξερα πραγματικά ούτε ένα stick figure να κάνω. Τα γράμματά μου ήταν (και ακόμα είναι) χειρότερα από γιατρού, δε μπορούσα να τραβίξω μια ίσια γραμμή. Δεν είχα ποτέ το "χέρι" που λένε, ούτε ζωγράφιζα μανιωδώς μικρός. Το μόνο που είχα ήταν ο υπολογίστής μου, αλλά έπρεπε επιτέλους να ανεξαρτητοποιηθώ, όσο πιο γρήγορα γινόταν, οπότε ήταν μια διέξοδος στο να γίνω αυτόνομος. Πίεσα τον εαυτό μου να γίνει σχεδόν full-time μαθητής, μέσω YouTube, ναι.

Μέσα από συγκεκριμένα κανάλια που ανέβαζαν 100% μαθητικό περιεχόμενο, καλύτερο από αυτά που μπορεί να συναντίσει κάποιος σε ιδιωτικές σχολές και πανεπιστήμια. Κάποιοι ήταν και καθηγητές. Θα έλεγα κατά 90% ήταν μέσω YouTube. Αφήνω ένα 10% για συμβουλές που πήρα αρκετά αργότερα από δω και από κει, συν κάποια φανταστικά ebooks που διάβασα, αλλά ακόμα και αυτό το 10% θα ήταν άχρηστο αν δεν υπήρχε κάποιος να μου μάθει πώς να αξιωποιώ όλες τις υπόλοιπες πηγές που συναντώ. Τo YouTube όμως ήταν αυτό που έκανε όλη την πραγματικη δουλειά.

Και όλα αυτά τα έκανα δωρεάν. Δε πλήρωσα ποτέ ούτε ένα ευρώ. Δεν είχα καν χρήματα. Προγράμματα, και ebooks τα κατέβαζα πειρατικά, γιατί με το ζόρι είχαμε χρήματα για φαγητό. Γι αυτό και τα πρώτα χρήματα που έβγαλα σαν εικονογράφος τα έκανα donate σε αυτόν που εγώ αποκαλούσα "καθηγητή" μου, που ήταν ένας τύπος που ανέβαζε ταπεινά βιντεάκια στο YouTube. Θυμάμαι είχα ζητήσει από τον πελάτη μου 150 δολάρια, και μου έδωσε 170 γιατί του άρεσε πολύ, και τα έκανα όλα donate.

Το εισόδημα τους πρώτους μήνες δεν ήταν τεράστιο φυσικά, αλλά δεν είχα το κοινό ακόμα. Το επίπεδό μου ήταν (και ίσως είναι ακόμα) πολύ πάνω από άλλους που εβγάζουν χιλιάδες ευρώ. Η εικονογράφηση είναι ακριβοπληρωμένο επάγγελμα, γιατί δεν εξαρτάσαι από το ελλαδιστάν. Ένας καλός εικονογράφος μπορεί να βγάζει άνετα 3-5 χιλιάρικα το μήνα. Εγώ χρέωνα μέχρι 300 ευρώ το κομμάτι, γιατί τα είχα ανάγκη και ήθελα να είμαι ανταγωνιστικός, αλλά θα μπορούσα να χρεώνω 600-1000, κάτι που το φτιάχνω μέσα σε μια βδομάδα το πολύ.

Ξεκίνησα Απρίλη του 2015, και αποφάσισα να σταματήσω Οκτώβρη του 18, γιατί κατάλαβα ότι πίεσα τον εαυτό πολύ για κάτι που εν τέλει δεν μου άρεσε πραγματικά, δε το απολάμβανα. Γι αυτό και γύρισα πίσω στη μουσική. Παρ΄όλα αυτά, επειδή είχα πάλι ανάγκη χρήματα, το 2020 από σπόντα ξεκίνησα να δουλεύω σαν γραφίστας σε μεγάλη εταιρεία εδώ στην Αθήνα, και βγάζω πολύ καλά χρήματα. Θα μπορούσα άνετα να υποστηρίξω μια οικογένεια, και φαντάσου δουλεύω μόνο 2 χρόνια, που να δούλευα 10.

Σε περίπτωση που είσαι περίεργος, εδώ είναι κάποια από τα κομμάτια που έκανα:
https://www.artstation.com/nunbul

Όσο δουλεύω στην εταιρεία, παλεύω να κυνηγήσω επαγγελματικά τη μουσική σύνθεση. Ακόμα και σε αυτό τον κλάδο έχω μάθε ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ πολλά πράγματα μέσω του YouTube, ειδικά αν μιλάμε για τεχνικά θέματα, όπως μείξη, παραγωγή και διαχείριση DAW, vst, κτλ. Ήξερα μουσική θεωρία επειδή πήγα σε μουσικό γυμνάσιο-λύκειο, αλλά για όλα τα υπόλοιπα δεν είχα ιδέα. Πού τα έμαθα? 100% YouTube.

Μη κατηγορούμε τα εργαλεία. Δεν φταίνε ποτέ αυτά. Οι άνθρωποι φταίνε, για όλα.

Τώρα για παραδείγματα για άλλους που ίσως να κατάφεραν περισσότερα, θυμάμαι υπήρχαν ολόκληρα groups που έβαζαν στόχους τα 2 χρόνια και μοιραζόντουσαν το progress τους σε facebook groups, reddit, discord servers και άλλες πλατφόρμες. Αν ακούσεις για κάποιον νεο-αυτοδίδακτο καλλιτέχνη, να είσαι σίγουρος ότι το YouTube έχει παίξει μεγάλο ρόλο.

31 λεπτά πριν, JimmyPap είπε

Το Youtube είναι ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.

 

Επίσης, δεν θα μάθεις τίποτε περισσότερο από όσα θα μάθαινες από την τηλεόραση. Επιφανειακά ναι, ουσιαστικά όμως όχι.

Διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ.

1ον το Youtube δεν είναι τηλεόραση, μόνο και μόνο γιατί δεν είναι 100% ελεγχόμενο όπως αυτή. στην τηλεόραση υπάρχουν οι καναλάρχες, μάνατζερς, ΕΣΡ, και άλλοι τόσοι που ελέγχουν σε αηδιαστικό βαθμό τα πάντα πριν προβληθούν. Ναι οκ και στο YouTube, μπορεί να αναφερθεί ακραίο περιεχόμενο, ή να κρυφτεί λόγω αλγορίθμου, αλλά υπάρχει, είναι ανοιχτό, δωρεάν και προσβάσιμο, σε όλους και χωρίς να ελέγχουν το χρήστη.

Και εκεί έρχομαι να διαφωνίσω στο επόμενο που λες, ότι δε θα μάθεις κάτι παραπάνω από την τηλεόραση. Αυτά τα κρυμμένα διαμάντια είναι φτιαγμένα από ανθρώπους που λατρεύουν την τέχνη τους, είτε αυτό είναι η μουσική, είτε επιστήμη, κτλ. Προφανώς υπάρχουν και σκουπίδια, αλλά υπάρχουν και διαμάντια. Μη τα βάζουμε ολα σε ένα σακί. Εγώ κατάφερα να γίνω επαγγελματίας εικονογράφος μέσα σε 2 χρόνια μόνο μέσω του YouTube, και δεν είχα ιδέα πώς να ζωγραφίζω μια απλή γραμμή. Άλλοι έχουν καταφέρει περισσότερα. Μη τα ισοπεδώνουμε όλα.

Το YouTube, τα σόσιαλ, και οτιδήποτε υπάρχει εκεί έξω, είναι εργαλεία. Όπως λέει και ο Bill, σημασία έχει το πώς τα χρησιμοποιείς. Και το σφυρί, και το μαχαίρι εργαλεία είναι, για να κάνουν τη δουλειά μας πιο εύκολη. Το αν θα διαλέξεις να σφυροκοπίσεις μια πρόκα ή ένα κεφάλι, είναι στο χέρι του καθένα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

2 ώρες πριν, togas είπε

Είμαι ικανοποιημένος αλλά όλα αυτά τα προγράμματα εξελίσσονται μέρα με την μέρα. Οπότε μπορεί να έχει βγεί κάτι καλύτερο και ίσως πιο εύχρηστο δεν ξέρω, ή με πιο μεγάλη ποικιλία ρυθμών και ήχων,ε να του δώσω μια ευκαιρία. Γενικά δεν θέλω να μένω σε ένα ο συνδιασμός προγραμμάτων βγάζει καλύτερα αποτελέσματα.

Αν θες το κάτι παραπάνω, πας στο Superior Drummer και στα άπειρα extentions που έχει...

3 ώρες πριν, mpamps είπε

Έχω δει τόσο βιντεα με τύπους που κάνουν μίξη...

Στο σημειο που κάνουν το eq

 σε κάθε όργανο, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πήρε την απόφαση να κάνει τις επεμβάσεις που έκανε.

Θα μου πεις δεν είσαι στο χώρο του. Δεν ακούτε το ίδιο.

Υπάρχουν πάντα κάποιες στάνταρ διαδικασίες που πλέον τις κάνεις τυφλά (κουφά δηλαδή), όπως πχ προανέφερε ο Dim, να κόψεις κάποια μπάσα. Ειδικά πλέον με τα EQ που σου δείχνουν τα πάντα, δε χρειάζεται καν να ακούς. Πχ Βλέπεις ότι η μπότα σκάει στα 40-50Hz, τότε πρέπει να κόψεις όλο το μπάσο που σκάει εκεί, ή έστω να το κάνεις sidechain. Στην κιθάρα το ίδιο, πρέπει να βγάλεις όλα τα μπάσα, και στη φωνή, και στα βιολιά, για να κάθονται αρμονικά μεταξύ τους, και να μη παλεύει το ένα με τις συχνότητες του άλλου.

Εγώ μια διαδικασία που κάνω τυφλά είναι να βάλω δυναμικό EQ στη συχνότητα που επαναλαμβάνεται πολύ στα μπάσα, όπως πχ όταν παίζεις palm mute. Σίγουρα κόβω όλα τα μπάσα από τα περισσότερα όργανα.

Τώρα το πιο γλυκό που ανέφερε ο Dim είναι (για μένα) να κόψεις τις ψηλές (high cut/ low pass) για να ανέβουν από μόνες τους οι μεσαίες, γιατί αρκετές φορές οι ψηλές είναι αυτές που δίνουν το μοντέρνο, κοφτερό ύφος.

23 λεπτά πριν, Χάρης Ο είπε

Βεβαια εμενα μου βγαζει αντι για Stereo Out το Αsio4all.

Αν έχεις κάρτα ήχου/audio interface τότε θα πρέπει να διαλέξεις το δικό της Asio στις ρυθμίσεις, αλλιώς είναι σα να μη τη χρησιμοποιείς.
Πήγαινε στο Studio > Studio Setup... (Κάτω κάτω λογικά)
και εκεί που λέει ASIO Driver θα πρέπει να διαλέξεις αυτό της κάρτας ήχου σου.

27 λεπτά πριν, Χάρης Ο είπε

Πως βρισκετε τις συχνοτητες που σας '' χαλανε''.
Τις βλεπετε, τις ακουτε ;

Για να σε χαλάει κάτι, πρέπει να το ακούσεις αφού μιλάμε για ήχο. Εκεί βέβαια παίζει το πόσο καλό είναι το ηχείο, το δωμάτιο, και φυσικά ο ίδιος ο ήχος.

Αν νομίζεις ότι σε χαλάει κάτι, αν δεν είσαι σίγουρος, ή απλά ψάχνεσαι, τότε μπορείς να ανοίξεις ένα EQ, να πάρεις ένα point με τερματισμένο Q και ρύθμιση Notch αν υπάρχει, αλλιώς Peak ή Bell. Παίρνεις το σημείο αυτό, ανεβάζεις Gain και "γυρνάς" γύρω από όλες τις συχνότητες να δεις αν "χτυπάει" κάποια παραπάνω από τις υπόλοιπες - τότε κατεβάζεις το gain όσο χρειάζεται και το αφήνεις εκεί.

Αυτό το λέμε EQ Sweeping.

Προσοχή όμως. Υπάρχει μεγάλη περίπτωση να σου φαίνονται όλα χάλια λόγω του αυξημένου gain, γι αυτό πρέπει να παίζεις με το gain και το bypass για να είσαι σίγουρος ότι όντως είναι κακή/τσιμπιμένη συχνότητα.

Ο πιο σωστός τρόπος Sweeping όμως είναι με το gain κάτω, όχι πάνω. Πρέπει να έχεις πολύ καλό δωμάτιο όμως και εκπαιδευμένο αυτί.

Όταν κάποιος ξεκινάει να δημιουργεί περιεχόμενο στο YouTube, συνήθως έχει την ιδέα ότι θα κάνει αυτό που του αρέσει και θα βγάζει χρήματα. Όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνει, τόσο καταλαβαίνει ότι το YouTube σαν πλατφόρμα προωθεί διαφημίσεις, εξ άλλου, από αυτό ζει όλη η πλατφόρμα. Λογικό είναι λοιπόν η πλειονότητα των δημιουργών να στρέφεται ως προς τη διαφήμιση σαν "εύκολο" χρήμα. Τo clickbait απλά κάνει τα πράγματα πιο εύκολα.

Το ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ ισχύει με τους σημερινούς "influencers", που δεν είναι πραγματικά τίποτα άλλο από διαφημιστές, αμεσότατα, χωρίς αμφιβολία. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με τους δημιουργούς κάθε πλατφόρμας που το εισόδημα έρχεται από τη διαφήμιση.

@Nikolas σου λέω επίσης και το εξής, just in case.

Στον κόσμο των commissions, το παραδοτέο συνήθως χρεώνεται με την τελική διάρκεια ανά λεπτό, και με το πόσο περίπλοκο είναι. Πχ, ένα απλό κομμάτι για 1 όργανο, πχ πιάνο είναι $100/λεπτό, ενώ ένα φουλ ορχηστρικό είναι $500/λεπτό, με commercial use. Αν θέλουν personal τους λες ότι μπορεί να μειωθεί. Αν σου πουν personal και το κάνουν commercial, τότε δε χρειάζεται να πας δικαστικά. Απλά κάνεις publish το κομμάτι σε spotify, youtube κτλ, μέσω ενός σωστού publisher, και όποιος ξανανεβάσει το κομμάτι τρώει demonetize ή DMCA.

Αν τώρα σκοπεύεις να πουλάς μόνο παρτιτούρες, τότε σίγουρα θα πρέπει να πας σε ένα ειδικό Permissive License με δικούς σου όρους. Aν το σκεφτείς, το commercial license δε βρίσκει ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης σε μια παρτιτούρα, καθώς από μόνη της δεν έχει τρόπο χρήσης.

Συνήθως, για να κάνει κάποιος commission ένα κομμάτι μόνο για παρτιτούρα, είτε θέλει να μάθει να παίζει για πάρτη του ένα ήδη υπάρχον κομμάτι που δε το βρίσκει (personal use), είτε θέλει να βάλει την παρτιτούρα σε κάποιο βιβλίο, site κτλ. Εκεί σίγουρα μιλάμε για redistribution και ξεφεύγει από το commercial.

Φτιάξε λοιπόν ένα συμβόλαιο που να λέει ότι για παρτιτούρες ισχύει ότι πρέπει να μπει το όνομά σου αλλά επιτρέπετε το redistribution, κτλ. Αν τώρα ο άλλος δε το βάλει, δυστυχώς δεν υπάρχουν μέσα να το ελέγξεις. Εκτός αν τον παρακολουθείς σαν detective...

Καλόπαιχτο Bill! Αν ψάξεις εύκολες παρτιτούρες για πιάνο, δες αυτό το site:

https://gmajormusictheory.org/Freebies/freebiesFP.html

Έχει πολλά μουσικά κομμάτια ανά επίπεδο μέχρι και το 4ο που είναι αρκετά ικανοποιητικό.

Ξεκινάει από παιδικά τραγουδάκια και συνεχίζει με κλασσικά κομμάτια.

Αυτό το σόλο το αγαπώ! Φοβερό και το δικό σου εννοείται! Κρίμα που σε βλέπουμε στο πλάι και όχι από μπροστά βέβαια :P

Στις 6/5/2022 στις 12:46 ΜΜ, Spiros Poullos είπε

Συγγνώμη για το Ξεθαψιμο αλλά έχω μια ερώτηση σχετικά με το Fiverr. Τί γίνεται με την εφορία στην περίπτωση που κάποιος είναι ιδιώτης; 

Νομικά, εφόσον παρέχεις υπηρεσίες επί πληρωμή, πρέπει να κάνεις έναρξη επαγγέλματος και να δηλωθείς ως ελεύθερος επαγγελματίας. Πρακτικά, κόβεις αποδείξεις/τιμολόγια για κάθε συναλλαγή, ανεξάρτητα το πώς έχεις πληρωθεί, και να τις καταθέτεις, όπως κάνουν όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες.

Τώρα το πώς και αν ελέγχονται οι online πληρωμές, είναι συζήτηση που δε μπορεί κανείς να σου εγγυηθεί τίποτα.

Να σημειώσω ότι αρκετοί επαγγελματίες προτιμούν 61άρια γιατί είναι και πιο εύκολα στη μετακίνηση (βλέπε πληκτράδες που βγαίνουν για σεζόν), οπότε υπάρχουν αρκετές επιλογές σε αυτό το range, και αρκετές ναυαρχίδες. Απλά εκεί δε βρίσκεις με βαρυκεντρισμένα.

Εγώ έχω 88άρι και δε το αλλάζω με τίποτα.
To θεμα είναι ότι τα περισσότερα (καλά) 88άρια έρχονται με μεγάλα hammer-action πλήκτρα, τα οποία είναι μεγαλύτερα και από αυτά ενός πιάνο. Αρκετοί που δε θέλουν hammer-action ή μικρότερα, πιο ευκολόπαικτα πλήκτρα, πάνε σε 61 χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλλά ακόμα και το 49 είναι μικρό για έναν πιο "σοβαρό" παίκτη ή παραγωγό.

Τα μικρότερα με 2-3 οκτάβες πιστεύω ότι είναι προτιμότερα στις 3 παρακάτω περιπτώσεις:
- θέλεις απλά να τεστάρεις ήχους όσο ψάχνεις τον κατάληλλο στις άπειρες βιβλιοθήκες

- γράφεις απλές μελωδίες με το ένα χέρι, πχ trap beats (γελάω)

- πολλές μετακινήσεις

- περιορισμός χώρου

Είναι πιο απλό απ'όσο νομίζεις. Εκτός από το κομμάτι, μπορείς να πουλήσεις και την άδεια (για το οτιδήποτε). Φυσικά ανάλογα την άδεια και το πόσα δικαιώματα δίνεις, τόσο μεγαλύτερη η τιμή που πρέπει να ζητήσεις. Όπως και να χει, ότι και να κάνεις το κάνεις πάντα με συμβόλαιο.

Ίσως μου διαφεύγει κάποιο, αλλά γράφω εδώ όσα γνωρίζω:
 

- All rights reserved: Όλα απαγορεύονται

- Personal Use: Δε μπορεί να το βγει δημόσια, ούτε να βγει κέρδος
- Creative Commons: Μπορεί να βγει ημόσια αλλά δε μπορεί να έχει κέρδος, ούτε έμμεσα (πχ διαφημίσεις Youtube)

- Commercial Use: Μπορεί να βγάλει κέρδος έμμεσα, πχ σαν backing track, από διαφημίσεις, κτλ) αλλά δε μπορεί να υπάρξει άμεσο κέρδος μέσω derrivative work ή redistribution.

- Permissive License: Μπορεί να γίνει αναδιανομή ή κέρδος από παράγωγο προϊόν, αλλά και re-license. Συναντάται συνήθως στον κόσμο του software.

- Public Domain: Όλα ανοιχτά, για όλους, χωρίς συμβόλαιο

- Ghost Writer: Δημιουργία απευθείας κάτι για όνομα κάποιου άλλου, είτε με συμβόλαιο είτε χωρίς.

Στον καλλιτεχνικό κόσμο δεν είναι κάτι σύνηθες να δίνεις όλα τα δικαιώματα, ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις όπως τα commissions. Εκεί δίνεις είτε personal, είτε commercial, που πάει μαζί με το συμβόλαιο φυσικά, πριν γίνει οποιαδήποτε πληρωμή. Πριν δώσεις την τελική τιμή, θα ρωτάς, personal ή commercial use? (Και αν δε ξέρουν, οφείλεις να τους εξηγείς προφανώς).

Αν θες τώρα να δώσεις όλα τα δικαιώματα σε κάποιον (συγκεκριμένα), τότε γίνεται με το Permissive License.

Ένα σχετικό άρθρο που μπορείς να διαβάσεις περισσότερα για αυτό είναι ένα στη Wikipedia. Είναι γραμμένο με γνώμονα το software αλλά πάνω κάτω τα ίδια είναι, εφόσον είσαι ξεκάθαρος στο συμβόλαιό σου.

https://en.wikipedia.org/wiki/Permissive_software_license

Ένα παράδειγμα

Στο χώρο της τέχνης υπάρχουν διάφορα παραδείγματα που μπορείς να βρεις πρακτικά.
Πχ: Stock photo websites, font sites κτλ.
- Σαν Free εκδοση θα σου έχει μόνο personal use, πχ βάλε ένα γραφικό στην εργασία για τη σχολή σου.

- Σαν Paid έκδοση σου έχει commercial license. Εκεί βρίσκεις ίσως και το Editorial license που έχει να κάνει με διάσημα πρόσωπα.

- Δε σου έχει ποτέ να αγοράσεις Permissive License, και για την ακρίβεια πάντα αναγράφεται κάπου στο EULA/Terms of Use. Πχ δε μπορείς να αγοράσεις μια sample βιβλιοθήκη Spitfire Audio και να την πουλήσεις. Ακόμα και στο Pianobook που είναι όλα community-driven και τέρμα ελεύθερα, εκεί φτάνει μέχρι το Commercial use, και αναγράφεται "It is forbidden to sell or redistribute the sample libraries that you do not own the copyright to (e.g. you are not the uploader)."

Αν κάποιος αρχίσει να αναδιανέμει το προϊόν σου (ή παράγωγό του) ενώ φυσικά δε το γράφει το συμβόλαιο και δεν έχει πληρώσει για τα δικαιώματα στο δημιουργό του, τότε προφανώς μπορείς να κινηθείς νομικά. Το αν σε συμφαίρει η όχι, αυτό είναι άλλο (μεγάλο) ζήτημα.

31 λεπτά πριν, Χάρης Ο είπε

Αλεξη σε ευχαριστω πολυ για τον χρονο σου και τις απαντησεις σου.

Με μπερδεψε το cubase οταν εκανα το export, γιατι ηταν σε αυτες τις ρυθμισεις που αναφερω πιο πανω , χωρις να θυμαμαι αν τις ειχα βαλει εγω.

Η ακρη βρεθηκε τελικα, αλλα μου εβαλες παλι δυσκολα

Που ειναι αυτο το master bus οεεοοο; 

Μια φορά να τα σετάρεις και μετά δε χρειάζεται να το ξανακάνεις! Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να έχεις ένα template και να ξεκινάς κάθε πρότζεκτ με το να έχεις εξ'αρχής κάποια προ-σεταρισμένα πραγματάκια που κατά πάσα πιθανότητα θα τα κάνεις κάθε φορά σε κάθε πρότζεκτ.

Το Master Bus είναι το κανάλι που πάνε ΟΛΑ στο τέλος. Θα υπάρχει σε 2 μεριές:
- Τέρμα δεξιά στο μείκτη σου, με όνομα "Stereo Out" λογικά, εκτός αν το χεις αλλάξει.

- Θα υπάρχει πάντα και σαν ξεχωριστό track με το ίδιο όνομα, και συνήθως το Cubase το βάζει σε γκρι φάκελο με όνομα "Input/Output Channels".

Μπορείς να καρφιτσώσεις το Master Bus (ή οποιοδήποτε άλλο track ή bus) στα τέρμα δεξιά ή αριστερά του μείκτη. Πάνω αριστερά έχει το tab με όνομα "Visibility". To πατάς και κάτω κάτω βγάζει άλλα δυο, και πας στο Zones. Εκεί "κολλάς" σε όποια μεριά θες, όποιο track fader θες.

Αυτό βολεύει πάρα πολύ όταν έχεις πολλά κανάλια και πρέπει συνέχεια να πας πέρα δώθε για να βρεις αυτό που θες. Εγω κολλάω πάντα δεξιά όλα τα mix bus, και τέρμα τέρμα δεξιά το Master.

@Χάρης Ο

1) Sample rate και 44100, 48000 κτλ:

Αρχικά πρέπει να ξέρεις ότι πριν καν ανοίξεις οποιοδήποτε project, υπάρχει ρύθμιση sample rate στην κάρτα ήχου. Εμένα φαίνεται έτσι:

Όταν ξεκινάς ένα project στο DAW σου, πχ Cubase, λογικά θα σου έχει αυτόματα ρυθμιστεί σε αυτό το sample rate.

Αυτό το βλέπεις στο Project > Project Setup, κάτω κάτω.

Αυτό σημαίνει ότι όταν κάνεις κάποια ηχογράφηση, θα γίνει σε αυτό το sample rate.

Αν σε ένα project με 48000 βάλεις ένα αρχείο 44100, τότε το Cubase θα σε ρωτήσει: Θες να γίνει μετατροπή?

Κανονικά καλό θα είναι όλα το ίδιο. Αν δεν είναι, υπάρχει η πιθανότητα τα αρχεία να αποκτήσουν διαφορετική τονικότητα και διάρκεια.

Για να δεις αν είναι όλα το ίδιο, πας στο Media > Open Pool Window

Aν κάποιο ΔΕΝ είναι ίδιο με το Sample rate του project, τότε κάνεις δεξί click > Convert Files.
(ή αλλάζεις το project setting).
Τώρα το 44100 vs 48000 είναι άλλη συζήτηση. Το 44100 έχει μείνει από την εποχή των CD αν δε κάνω λάθος, ενώ το 48000 θεωρείται πιο μοντέρνο. Ποτέ περισσότερο από 48000, εκτός αν μιλάμε για sound design, που εκεί χρειάζεται η περισσότερη πληροφορία.

2) Το bit depth όταν κάνεις "τελικό" export, καλό θα ήταν να είναι 16bit, ή σε πολύ ειδικές περιπτώσεις 24bit. Φαντάσου ότι κάποιες πλατφόρμες δεν υποστιρίζουν καν 24bit.

3) Τέλος, dithering. Το Dithering είναι μια μορφή θορύβου που κάπως εξισορροπεί κάποια προβληματάκια ας πούμε. Αυτό πρέπει να γίνεται πάντα στα τελικά αρχεία.

Το Cubase από μόνο του δεν κάνει dithering στο export, οπότε θα πρέπει να το κάνεις χειροκίνητα. Για να το κάνεις αυτό στο Cubase πας στο τέλος του master bus σου, και βάζεις σαν Insert το plugin με όνομα UV22HR. Πάνω βάζεις το bit rate που εν τέλει θα κάνεις export, και κάτω βάζεις το poso dithering πρέπει να γίνει, ανάλογα τις δυναμικές του κομματιού. Συνήθως το High είναι οκ για τις περισσότερες περιπτώσεις.

Αν τα έχεις κάνει όλα αυτά, τότε το κομμάτι θα πρέπει να ακούγεται "κανονικά", όπως το ακούς και μέσα στο Cubase.

40 λεπτά πριν, kpeyos είπε

Gibson Les Paul Studio 2009 Alpine White with ebony fretboard + original case https://reverb.com/item/49090369-gibson-les-paul-studio-2009-alpine-white-with-ebony-fretboard-original-case?utm_source=android-app&utm_medium=android-share&utm_campaign=listing&utm_content=49090369

Α οκ είπες Studio, εγώ σκέφτηκα την Custom

https://www.thomann.de/gr/gibson_les_paul_custom_aw.htm

2 ώρες πριν, kpeyos είπε

Η καλύτερη μακράν Les Paul που θα βρεις στο budget σου απ όλες τις απόψεις είναι κάποια παλιά (πριν το 2010) Gibson Les Paul Studio Alpine White. Για να την βρείς όμως σε αυτό το budget θα πρέπει να κοιτάς συνέχεια αγγελίες εδώ ή στο Reverb.

Η συγκεκριμένη GIBSON κάνει 5 χιλιάρικα, γι αυτό και γω πρότεινα την αντίστοιχη Epiphone που ουσιαστικά είναι Replica και κάνει μόλις 640

Αν κάποιος μου έλεγε για Les Paul τα 700 ευρώ, θα του έλεγα τυφλά κατευθείαν Epiphone Les Paul Custom (έρχεται σε μαύρο, άσπρο και φυσικό ξύλο, με "χρυσό" hardware).Είναι πανέμορφες κατά τη γνώμη μου, πολύ καλής ποιότητας για τα χρήματα, και σίγουρα ότι πιο κοντά σε Gibson Les Paul. Tώρα αυτό με το μπράτσο δε το ξέρω. Σίγουρα πάντως είναι κάτι που συνηθίζεται, ειδικά αν είσαι αρχάριος δε πρέπει να το σκέφτεσαι και πολύ.

Τώρα για μεταπώληση όποιασδήποτε κιθάρας, αν κάνει καινούργια 700 ευρώ, πολύ δύσκολο. Η μετά-αξία συνήθως έρχεται στις (πολύ) ακριβές κιθάρες, και συνήθως μετράει για τις american-made Gibson, Fender, άντε και PRS, που σίγουρα δε θα βρεις σε αυτά τα χρήματα, ακόμα και ως πολύ μεταχειρισμένες. Όχι ότι συμφωνώ, αλλά αυτό έχω παρατηρήσει. Υπάρχουν και άλλες ψαγμένες μάρκες αλλά επειδή είναι ψαγμένες, μη περιμένεις να πουληθούν γρήγορα, ειδικά αν μιλάμε για Les Paul.

Πάμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω.
Καταρχάς, ότι ακούς στα ακουστικά, αυτό θα ακούγεται πάνω κάτω και στα ηχεία (εφόσον μιλάμε για καλής ποιότητας προϊόντα). Αυτό σημαίνει ότι αν σου τρίζει το οτιδήποτε στα ακουστικά, είτε στα πράσινα, είτε στα κίτρινα, τότε θα τρίζει και γενικότερα, απλά ίσως να μην ακούγεται καθαρά λόγω έντασης. Το κίτρινο στις κονσόλες δες το σαν προειδοποίηση, ότι εδώ πρόσεχε γιατί με το παραμικρό μπορεί να έχεις παραμόρφωση. Κάτι σαν το πορτοκαλί φανάρι ας πούμε.

Παρ'όλα αυτά, κάτι που λογικά δε θα πρέπει να σε απασχολήσει, υπάρχει περίπτωση κάτι να παραμορφώνει πριν καν φτάσει στην κονσόλα, αλλά λόγω αδύναμου σήματος να σου δείχνει πράσινο. Αυτό συνήθως συμβαίνει με κακή ρύθμιση software προγραμμάτων, ή με κομπρέσορες, limiters και φυσικά saturation και soft clippers που πάνε πριν την κονσόλα πχ για λόγους sound design. Γενικά μάθε να εμπιστεύεσαι τα αυτιά σου!

Πάμε τώρα στο θέμα ενίσχυση και προ-ενίσχυση:

Όπως πολύ σωστά είπε το αφεντικό και λάθος εξήγησα εγώ, η προ-ενίσχυση υπάρχει ήδη στην κονσόλα. Είναι αυτό που "ενεργοποιεί" τη συσκευή σου και της δείνει το αρχικό ρεύμα για να δουλέψει. Αυτό αρκετές φορές δεν είναι αρκετό, και εκεί φεύγουμε από την προ-ενίσχυση στην κανονική ενίσχυση, εφόσον θες να πάρεις αυτό που έτσι κι αλλιώς δίνει η από πριν η κονσόλα, και να το ενισχύσεις.

Περί συγκεκριμένου ενισχυτή:

Βλέπω ότι αυτό που είδες (Presonus HP2) είναι πιο πολύ φτιαγμένο για in-ear ακουστικά (IEM), όχι για headsets. Τώρα θα μου πεις, υπάρχει διαφορά? Ε θα σου πω, δε ξέρω, αλλά διάβασα στο επίσημο site. Το ιδιαίτερο που έχουν είναι ότι δουλεύουν με μπαταρία και έχουν κλιπ ζώνης, οπότε είναι φτιαγμένα με γνώμονα την ελευθερία κίνησης (βλέπε τραγουδιστές σε σκηνή που πάνε πάνω κάτω και φοράνε in-ears. Όλα έχουν έξοδο ακουστικών... αφού μιλάμε για ενισχυτή ακουστικών, πρέπει να πάρουν το σήμα (input από την κονσόλα) αλλά και να το βγάλουν κάπου.

Το HA400 ας πούμε έχει 1 είσοδο και 4 εξόδους, σε περίπτωση που θες να δώσεις ένταση σε παραπάνω από ένα ακουστικά (πχ σε εσένα και σε έναν τραγουδιστή παραδίπλα).

Προσωπική άποψη:

Το ότι πήρες 80 Ohm εμένα δε μου φαίνεται αυτόματα η καλύτερη επιλογή. Μιλάμε για studio ακουστικά, που τα αυξημένα Ohm, συνεπώς την ποιότητα τη χρειάζεσαι για να αντιλαμβάνεσαι super μικρολεπτομέρεις κατά τη διάρκεια της μείξης, σε ένα ελεγχόμενο και κατα κύριο λόγο ήσυχο studio, που είναι ακραία αντίθετο με το χάος ενός live performance. Αν μιλάμε για live monitoring, μείξη και ηχογράφηση, τότε εκεί παίζουν άλλες λύσεις, κυρίως in-ear για τους μουσικούς που παίζουν, και εκεί πάμε σε αρκετά ακριβά προϊόντα. Έτσι νομίζω δηλαδή. Για τη δική σου περίπτωση, ένα απλό studio headset μέχρι 40 Ohm θα ήταν μια χαρά για να μη χρειάζεσαι έξτρα ενίσχυση. Τη διαφορά ποιότητας 32 με 250 Ohm στο stage δε νομίζω να την ακούσεις on-stage. Γι αυτό και έχουν ακριβώς την ίδια τιμή άλλωστε, δε μιλάμε σε καμία περίπτωση για κατώτερα προϊόντα.

Συμφωνώ με Bill, μεγάλη βελτίωση σε όλα!

iZotope RX. Μέσα σε αυτή την πλατφόρμα υπάρχει η επιλογή Music Rebalance, που διαχωρίζει φωνές, κρουστα, μπάσο και λοιπά. Στα βγάζει σε διαφορετικά κανάλια και τα κάνεις ότι θες.

Δεν είναι τσάμπα βέβαια... Αν θες μπορώ να στο κάνω τσακ μπαμ!

Λοιπόν ας τα πάρουμε ένα ένα.

Όσο περισσότερα τα Ohms, τόσο πιο "ποιοτικά" είναι τα ακουστικά, αλλά χρειάζονται περισσότερη δύναμη για να λειτουργήσουν,. καθώς μιλάμε για μεγαλύτερη αντίσταση, κυριολεκτικά. Αυτό σημαίνει ότι αν τα βάλεις σε σύστημα που δεν έχει "δύναμη", πχ ένα κινητό, λάπτοπ ή μπορεί και μια κάρτα ήχου χαμηλών προδιαγραφών, το σύστημα δε μπορεί να παρέχει αρκετή δύναμη, με αποτέλεσμα να ακούγονται όλα σε πολύ χαμηλή ένταση. Από τη στιγμή που δεν έχεις προενισχυτή, έπρεπε να πας σε χαμηλότερα Ohms, όπως πχ τα ATH-M50 X που είναι 38 Ohms.

Ok όμως τώρα τα πήρες, τι κάνεις?
1) Η απάντηση στην πρώτη σου ερώτηση είναι ναι, χρειάζεσαι προενίσχυση. Η ΠΡΟ-ενίσχυση είναι ένα βοήθημα δύναμης που μπαίνει ΠΡΙΝ (προ) το σήμα καταλήξει στη συσκευή (πχ στην κονσόλα σου). Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεσαι παραπάνω gain, έτσι ώστε να μην έχεις το fader στα ύψη, και να είναι πιο ελεγχόμενο.

2) Κανονικά ναι, πρέπει ίσα ίσα να πατάει κίτρινο, αλλά λογικά δε θα έπρεπε να παραμορφώνει. Αν παραμορφώνει σημαίνει ότι ίσως παραμορφώνει και στα πράσινα αλλά δε το ακούς λόγω έντασης. Εκεί λογικά φταίει το μικρόφωνο.

Για να το εξακριβώσεις, μπορείς να κάνεις μια ηχογράφηση χωρίς να μπαίνει στο κίτρινο και να αυξήσεις την ένταση για να δεις αν όντως τρίζει και στα πράσινα.

Το σημαντικότερο στη φωνή είναι να μην έχεις πολλά σκαμπανευάσματα, όπου εκεί χρειάζεται να έχεις έναν κομπρέσορα πάνω, είτε της κονσόλας (πιθανό) είτε εξωτερικό (δύσκολο). Για να είσαι εσύ εντάξει, πάντα να κάνεις soundcheck στα "δυνατά" σημεία ενώς προγράμματος, ή να μάθεις να τραβιέσαι όταν θες να φωνάξεις.

3) Λογικά μια απλή προενίσχυση θα σου είναι αρκετή, και βρίσκεις απο 20 μέχρι 2000 ευρώ.

Τσέκαρε Behringer HA400 (4 υποδοχές), Behringer MA400 (1 + 1 για μικρόφωνο), ή Swissonic Quadphone (4 υποδοχές).

Υπάρχουν διάφορα μουσικά highlights για μένα, έχω περάσει από τόσα που έδωσαν διαφορετική "σπίθα".

Θυμάμαι να είμαι 4η Δημοτικού, 9 χρονών, που έβλεπα τον πατέρα μου να παίζει μπουζούκι, και συνήθως με εντυπωσίαζε όταν έπαιζε το γνωστό "Του Γιαννάκη οι Πενιές". Κάποια στιγμή η μαμά μου πήρε ένα μπαγλαμαδάκι και το πρώτο κομμάτι που "έβγαλα" ήταν Το Άγαλμα, και το κλασσικό Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, όσο μπορούσε ένα παιδάκι 9-10 χρονών φυσικά.

Στην 3η γυμνασίου, γύρω στα 14, ενώ στο (μουσικό) σχολείο είχα επιλέξει μπουζούκι ως όργανο επιλογής, είχα μάθει να γράφω CD και μέσα από πολλές επιρροές από την αδερφή μου, ότι έγραφα ξεκινούσε με Metallica και Scorpions, συνέχιζε με Χατζηγιάννη, μετά Χιώτη και Ζαμπέτα, και έκλεινε με Ημισκούμπρια, στο ίδιο CD που χωρούσε με το ζόρι 20 κομμάτια.

Μια μέρα όμως την ίδια χρονιά, κάποιος έδωσε στην αδερφή μου ένα CD που είχε μέσα κάτι video clips. Μέσα σε αυτά ήταν το Sweet Child O' Mine και το Don't Cry από Guns N' Roses. Δε ξέρω τι παίχτηκε αλλά εγώ και ο κολλητός μου ΚΟΛΛΗΣΑΜΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ που αποφασίσαμε να κάνουμε μπάντα. Εκεί ξεκίνησαν όλα.

Την ίδια χρονιά πήρα Drums, αλλά το πρώτο κομμάτι που έπαιξα ήταν το κουπλέ του St. Anger των Metallica.

Το κομμάτι όμως που με "ξύπνησε" σαν μουσικό, δεν ήταν άλλο από το Lateralus των Tool. Πάλι είχαν δώσει στην αδερφή μου ένα CD... Έρχεται λοιπόν μια μέρα και μου λέει, ΑΚΟΥ ΑΚΟΥ! Ε και με το που ξεκίνησε το post-intro, έπαθα την πλακάρα μου. Έτσι πήρα την επιρροή στο να ξεκινήσω να γράφω σοβαρά μουσική, και έγραψα το Insomnia, το οποίο θέλω κάποια στιγμή να το ξαναγράψω με τις γνώσεις που έχω σήμερα.