Nekkon

Πώς καταλαβαίνεις ότι θέλει αλλαγή;

Κάποια στιγμή οι λυχνίες σε αφήνουν ότι και να κάνεις, είναι αναλώσιμες. Αλλά σκέψου το εξής σενάριο. Διδάσκεις στο σχολείο του γιου σου και σου λέει η μουσικός Νίκο θα παίξουμε στη γιορτή λήξης τη Θαλασσογραφία σε εκτέλεση Διονύση Σαββόπουλου. Ένα τραγούδι. Δεν μπορείς να πεις όχι. Πριν και μετά θα έχει άλλα πράγματα στη σκηνή. Θα πάρεις μια Τελε, και θα βγάλεις λαμπάτο ή θα πάρεις τον Κατάνα να τελειώνουμε;

Παρόλο που ΠΑΝΤΑ προτιμώ τον ΉΧΟ του λαμπάτου ενισχυτή για live χρήση, υπάρχουν πολλές φορές πρακτικοί λόγοι που με ωθούν στο να μην τον χρησιμοποιώ όσο θα ήθελα. 1. Κόστος. Κάποια στιγμή θα με αφήσει. Κ αν είναι στη μέση της παράστασης; Την κάτσαμε τη βάρκα. Η επιδιόρθωση κοστίζει εκατοντάδας. 2. Ζέστανε-κρύωνε. Στις περισσότερες φορές που παίζω, πρέπει να στήσω - ξεστήσω γρήγορα. Όσες φορές έχω μαζέψει τον λαμπάτο σε 60'' μου λένε θα ραγίσεις καμία λυχνία. 3. Ηχογράφηση. Πλέον μπορώ να πετύχω εφάμιλλα αποτελέσματα. Αύριο βγαίνει τραγούδι που ηχογράφησα καρφί στην κάρτα ήχου και μου αρέσει πολύ ο ήχος στη μίξη. Το μόνο που με χαλάει είναι ότι όσες φορές κουμπώνω στον λαμπάτο λέω "αυτός είναι ο ήχος, τώρα ακούω την κιθάρα μου". Και όσο ξέρω ότι υπάρχει εκεί αυτός ο ήχος, παρόλο που μόνο εγώ κανά δυο cork sniffers καταλαβαίνουμε την διαφορά ζωντανά, δυσκολεύομαι να εκσυγχρονιστώ

Γιατί έτσι;

Σα να διώχνεις το ΠΑΣΟΚ από τη ζωή σου

Ωραίο το phrasing. Άλλη φάση σκέτο και άλλο και με το βίντεο. Η LP τι είναι;

Ερώτησις. Η White Falcon ΠΡΕΠΕΙ να είναι singlecut ή doublecut;

Καλά τα λέει ο τυπάς. Παρόλο που η λάμπα ακούγεται καλύτερα

Γιατί απλά δεν πήρες μια PRS που δείχνει στην φώτο και είναι και εγγύηση;

Η εταιρία τι σχέση έχει με τον Rob Chapman που τους κάνει demo;

Με τις νέες τιμές, πλέον διαθέσιμες μόνο σε student lawyers ή student doctors.

Σαν κουπί είναι, αδερφέ. Να βοηθήσω θέλω

Εννοείς σου συμπεριφέρθηκαν άσχημα στη σημερινή πρόβα ε;

Λάκη νομίζω στα jazz trios κολοσσιαίο ρόλο παίζει η μουσική επικοινωνία μεταξύ των μουσικών. Κ εδώ ήταν ότι καλύτερο έχω δει. Καταλαβαίνω αυτό που λες. Έχει τύχει να βαρεθώ ακούγοντας μουσική που μου αρέσει από τρίος με μέτρια επικοινωνία. Οι συγκεκριμένοι συμπληρώνουν τόσο άρτια ο ένας τον άλλο, απερίγραπτο

35 και ψιλά. Δεν το λέω και σούπερ ακριβό

Ε, Ε, Ε! Όλα και όλα! Υποννοείς κάτι για τις Telecaster μας;

Επιστροφή στο Ελλαδιστάν μας. Δεν μπορώ να πω, το χάρηκα. Αλλά δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ. Γιατί να μην μπορούμε να φέρουμε έναν Julian Lage για live στην Ελλάδα;

Πολύ ωραίο. Θα μας πεις pls πως ηχογραφείς κιθάρες;

Δεν έκανα πολλα. Ένα τουρ της πόλης έκανα με διώροφο που με εντυπωσίασε η πόλη από αρχιτεκτονικής άποψης κ ένα καφέ στο hard rock cafe να δω τι λέει. Ίδιο με τα αλλά τελικά, απλά αυτό είναι και με ποτάμι μπροστά Το St.Pauli εξακολουθεί να κουβαλάει τη φήμη που κουβαλούσε

Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω, δεν έχω λόγια. Βρέθηκα στη συναυλία του Julian Lage στο Mojoclub, στο St.Pauli του Αμβούργου στις 21/4/24. Μακράν ο καλύτερος κιθαρίστας που έχω ακούσει από κοντά, και γενικά η καλύτερη παράσταση από μπάντα. Να μην κάνουν ούτε ένα λάθος οι άτιμοι; Και έπαιζαν δύσκολα πράγματα. Δεν ήταν απλό παίξιμο, ήταν συζήτηση. Μιλούσαν τρία όργανα μεταξύ τους και ήμασταν απλοί θεατές, παρακολουθώντας μαγεμένοι τη συνομιλία τους. Αλλά εκείνος με τον οποίο έπαθα πλάκα ήταν ο Julian. Έπαιζε με άπειρη φυσικότητα πράγματα που προσπαθώ χρόνια να κατακτήσω. Double stops, triads, ρυθμικά, αυτοσχεδιασμοί, όλα με τόση φυσικότητα που φαίνεται ότι το να ανεβοκατεβαίνει την ταστιέρα ταχύτατα, μελωδικά, και χωρίς να σκέφτεται στιγμή, είναι δεύτερη φύση του. Αλλά αυτό δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό. Εκεί που έπαθα πλάκα ήταν το άγγιγμα του. Με το χέρι του ρύθμιζε τόσο φυσικά το πόσο απαλά ή δυνατά θα ακουστεί, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο παίξιμο. Η νότα ξεχυνόταν από τα δάχτυλά του, δεν ήταν απλή τοποθέτηση των δαχτύλων στα τάστα που πρέπει. Μου άρεσε που δεν έπαιζε σε εκκωφαντική ένταση, άκουγες άνετα τι λέει ο διπλανός σου. Έβγαλε τη συναυλία του με τη Nachocaster του (και τι άλλο να χρειαζόταν εξάλλου), δύο Fender Deluxe Reverb λογικά backline του μαγαζιού (ο ένας μη μικροφωνιασμένος, άρα παίζει να ήταν just in case), και τα τρία-τεσσερα πετάλια που αναφέρονται στο Rig Rundown του Premier Guitar. Έπαιξε ποικιλία τραγουδιών του, από παλιότερα άσματα, σαν το κλασικό "Tributary", μέχρι το πρόσφατο έπος "Nothing happens here". Το μόνο που με "χάλασε" ήταν το ότι κράτησε 80-85 λεπτά η συναυλία. Αλλά άξιζε κάθε δευτερόλεπτο.

Γιατί να μην την πας στην αστυνομία να την βρει σίγουρα ο άνθρωπας;

Πρώτη φορά στη Γερμανία, χθες Αμβούργο, σήμερα Βρεμη. Ο ορισμός της αλφαδιάς. Ειδικά η Βρέμη που δεν είναι η κλασική μεγαλούπολη του εξωτερικού, μπήκε στην καρδιά μου από την πρώτη μέρα. Ειδικά προς τα έξω, σαν ένα τεράστιο πάρκο. Ο καιρός είναι για τ'αναθεμα αλλά οκ δε γκρινιάζω πολύ. Ομορφιά σκέτη, τα σπίτια σα βγαλμένα από παραμύθι

Λάκη είχε τρίψει την φέτα στους κοιλιακούς του για να την πασπαλίσει μετά στη μερίδα, δε μασάει