fusiongtr

Σ' έχω ...

Hey, hey, my, my ....

Κάτι σαν αυτό που κάνουν οι τραγουδιστάδες στην σκηνή, όταν λένε την μια φράση, και περιμένουν από το κοινό να τραγουδήσει την συνέχεια? I can't get no .....

Τώρα θυμήθηκα που σε έχω ξαναδεί .....

Δηλαδή δεν μπορείς ούτε μόνο με το ένα χέρι?

Άσε να στο διορθώσω εγώ που ξέρω. Όχι στο καπάκι. Ταυτόχρονα, έχεις μια από κάτω, και μια από πάνω. Κι άμα γουστάρουν κι άλλο, κάνεις καναδυό δυνατά τετρακοσάρια στίβο, και ξαναμανά από κάτω κι από πάνω, και που σε πονεί και που σε σφάζει. Και για χαλάρωμα κάνεις και μερικά σουπερσέτ δικέφαλα-τρικέφαλα στο ενδιάμεσο. Ξέρω σου λέω!

Εγώ έχω εξοχικό, δεν έχω θέμα.

Όταν σταμάτησα τα βάρη, έκανα κάθε μέρα για κάποια χρόνια, 50 σετ κάμψεις των 60 επαναλήψεων το καθένα, έτσι για να μην ξεχνιέμαι. Μετά άρχισα να βαριέμαι την μονοτονία, και έβαζα την μάνα μου στην πλάτη (καμιά 60αριά κιλά και έβγαζα 10άρες αλλά μετά έπεφτε γιατί φοβόταν ότι θα πάθω τίποτα). Τώρα βέβαια τα έχω κόψει αυτά. Με την Billie Eilish δεν ξέρω. Αν έρθει να κάτσει επάνω μου θα δοκιμάσω και θα σας πω. Όλο το θέμα είναι να κάτσει πάνω, άμα κάτσει .... ξεκινάμε, κι ας είμαι και απροπόνητος. EDIT: Το πιο ωραίο μου το λέγανε φίλοι παλιά που έκανα τις πολλές κάμψεις. "Τι κάνεις ρε μλκα, έφυγε η γυναίκα από κάτω".

Εμένα μου άρεσαν και πολύ μάλιστα. Δεν είναι συνήχηση (τώρα ίσως με το sustain μπορεί όντως να συνηχούν ελάχιατα), αλλά εντάξει, γούστα είναι αυτά. Αλλά τι στο διάολα ρε παιδιά. Δεν μίλησε κανείς γι' αυτή την κιθάρα που κλαίει, για τις δυναμικές του παιξίματος και του κομματιού που σε στέλνουν στον παράδεισο και στην κόλαση ταυτόχρονα, για την φοβερή αρμονική υποστήριξη των πλήκτρων (που πάνε ένα βήμα πιο πέρα απ' τις κιθάρες), για τα μέρη, τις ευφάνταστες αλλαγές διάθεσης από όλη την "μπάντα", την φοβερή εισαγωγή, το καταπληκτικό κλείσιμο με εκείνο το diminished, το, το, κλπ Για να μην πω δηλαδή για την βασική μελωδία, που με τρεις νότες σε σκίζει πατόκορφα (αυτό είναι κλασσικό χαρακτηριστικό του Γιώργου, μοναδική ικανότητα). Θα έγραφα κι άλλα τόσα, αλλά μένω στο "ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ".

Είναι ένα από τα δύο θηλυκά που δεν με άφησαν ποτέ μόνο μου. Το άλλο είναι η σκιά μου.

Αύριο θα γράψω, γιατί είναι πολλά, και πρέπει λίγο να τα μαζέψω. Σήμερα θα ρωτήσω μόνο .... θα με αφήνατε να σας κρατάω τα καλώδια και να σας φτιάχνω καφέ? Μέχρι εκεί ίιιιιιιιισως να μπορώ, αλλά μόνο μέχρι εκεί. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!

Γιατί αφήνουν? Άκουσε λοιπόν απάντηση. Πήγε ο πατέρας μου για μπάι-πας (τριπλό μάλιστα) σε κάποιον γιατρό σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο (συστημένος ο γιατρός ως καλός στην δουλειά του) πριν κάποια χρόνια. Είπανε τα καθέκαστα και ρωτάει ο πατέρας μου "πόσο θα μου στοιχίσει το όλο πακέτο με βάση το ταμείο μου?" Του λέει ο γιατρός 2000 €. Πάει ο πατέρας μου και ρωτάει στον ΟΑΕΕ (τότε), του λένε τα καλύπτει όλα το ταμείο από την στιγμή που είναι δημόσιο νοσοκομείο. Ξαναβρίσκονται με τον γιατρό, του λέει ο πατέρας μου "το και το, μου είπαν ότι είναι όλα πληρωμένα από το ταμείο, γιατί μου είπες 2000 € ?". Η απάντηση του γιατρού ήταν η εξής σοκαριστική. "Εγώ δούλευα στο Ωνάσειο και έπαιρνα 6 χιλιάρικα, τώρα που διορίστηκα εδώ παίρνω 3. Τα άλλα 3 ποιός θα μου τα δώσει? Και να ξέρεις ότι έχω ρίξει την τιμή γι' αυτό σου είπα μόνο 2 χιλιάρικα. Αν πας αλλού ... 3 χιλιάρικα και λίγα είναι" Την έκανε λοιπόν ο καριόλης (συγγνώμη) την εγχείρηση και όλα πήγαν καλά. Έρχεται η ώρα της πληρωμής, πάει ο πατέρας μου και βγάζει 1900 € (γιατί του την έδωσε η ιστορία και ήθελε να του την σπάσει) από την τράπεζα, τα βάζει σ' ένα φάκελο, και πάνε μαζί με την μάνα μου να του τα δώσουν. Τα βγάζει και τα μετράει ο ... μην-πω, και λέει (αν είναι δυνατόν). "Είχαμε πει 2000, εδώ είναι 1900, μήπως αφήσατε τον φάκελο στην σύζυγο (μπροστά ήταν η μάνα μου, και υπονόησε ότι θα του δάγκωνε τα 100 ευρώ)?" "Αυτά είναι του λέει ο πατέρας μου, δεν έχω άλλα." Και ο γιατρός .... "θα τα πάρω τώρα, αλλά μην το πείτε σε κανένα για τα 1900, γιατί παίρνω πάνω από 2000 κανονικά, και θα νομίζουν ότι τους λέω πολλά". Τα συμπεράσματα δικά σας.

Άλλο ένα πολύ ωραίο δικό του. Χαμός γίνεται από όλη την μπάντα.

Εντάξει, το ακούω σερί πλέον Δημήτρη. Είναι μικρό, δεν το χορταίνω.

Σε δικαστικούς/εισαγγελείς? Σε εκτελωνιστές?

Στις τανεσπού μετά το μησιγά?

Στους παπάδες στις τελετές?

Κανονικά θα πρέπει να πληρωθεί, από την στιγμή που είναι υποχρεωμένος να βρίσκεται στην εργασία του, άσχετα αν το μαγαζί δεν έχει δουλειά. Εκτός αν ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, του πει να μην πάει στην δουλειά. Και όχι μόνο λόγω καιρού, πες ρε παιδί μου ότι ο μαγαζάτορας ανέβασε τις τιμές, ή ότι άνοιξε εκεί κοντά ένα καλύτερο ή φθηνότερο αντίστοιχο μαγαζί, και το συγκεκριμένο, για δύο μέρες δεν έχει δουλειά. Τι θα πει ο μαγαζάτορας (που/αν απασχολεί κάποιες συγκεκριμένες ώρες τον ντελιβερά), "δεν μου ήρθανε παραγγελίες δεν σε πληρώνω" ? Συνέταιροι είναι, ή πληρώνεται ο ντελιβεράς ανά ντελίβερυ που κάνει? Ο ντελιβεράς είναι μισθωτός, ο μαγαζάτορας επιχειρηματίας.

Γενικά όχι, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, που αισθάνομαι ότι θέλω να το κάνω, ως ανταπόδοση σε ιδιαίτερες συμπεριφορές.

Μ' έστειλες αδιάβαστο. Από τα αγαπημένα μου στυλ και παιξίματα. Απίθανο!

Μουσικά φοβερό. Υποστήριξες επίσης την εικόνα με τον καλύτερο τρόπο. Πάνω σ' αυτό που λέει ο Νίκος (npap), θεωρώ ότι λειτούργησες περισσότερο μουσικά, παρά "κινηματογραφικά" σε κάποια σημεία. Οι αλλαγές διάθεσης ηχητικά, ήταν ίσως λίγο πιο ομαλές από τις αντίστοιχες της εικόνας που ήταν μάλλον απότομες, όμως μουσικά αυτό εμένα μου άρεσε πολύ. Χίλια "μπράβο".

Πω πω πω!!!! Απίθανο, υπέροχο!!!!!

Δεν διαφωνώ πουθενά Δημήτρη μου. Πουθενά! Άλλο είναι το δικό μου point.

Βαγγέλη έχεις δίκιο. Εγώ μίλησα αποκλειστικά κοινωνικό-οικονομικά. Για να το βάλω όμως πάλι στο θέμα, να πάω στην καθαρά μουσική θεώρηση, χρησιμοποιώντας όμως τις παραπάνω έννοιες. Ο Φάνης (πνοή), πολύ σωστά αναφέρθηκε σ' ένα πλούτο μουσικής παράδοσης, που είναι τεράστια σε εύρος, ακριβώς γιατί η θέση μας (γεωπολιτικά) και η ιστορία μας (βιώματα), μας έφερε σε πολλά σταυροδρόμια (και πολιτιστικά), και χρησιμοποιήσαμε/ενσωματώσαμε πολλά χαρακτηριστικά άλλων πολιτισμών. Αυτό δίνει φυσικά μοναδικά χαρακτηριστικά στις παραδοσιακές μας μουσικές, που πολλές φορές αποτελούν αμάλγαμα ντόπιων μουσικών παραδόσεων, με στοιχεία μουσικών παραδόσεων άλλων πολιτισμών (και ανατολικότερα, και δυτικότερα). Θεωρώ ευνόητο το γεγονός ότι αυτές οι παραδόσεις επηρέασαν (ασυνείδητη διαδικασία), την σημερινή μουσική πραγματικότητα. Δείτε όμως με ποιόν τρόπο. Αντί να πάρουμε στοιχεία δυτικότροπα και ανατολικότροπα, και να φτιάξουμε κάτι με ταυτότητα (θα μπορούσε να είναι μοναδική πραγματικά), πήραμε ότι εμπορικότερο σκουπίδι υπήρχε και από τις δύο κατευθύνσεις, και φτιάξαμε ένα τέρας. Κάτι άλλοι πήραν στοιχεία και από δυτικότερες παραδοσιακές μουσικές, και από ανατολικότερες, και το παίζουν έντεχνοι, χωρίς στην πραγματικότητα να επεξεργαστούν αυτά τα στοιχεία φτιάχνοντας κάτι νέο, απλά και μόνο η αναφορά σ' αυτά τους χαρακτήρισε "έντεχνους". Η απλή χρήση δηλαδή λαϊκών μουσικών παραδόσεων, τους έκανε έντεχνους, παράνοια. Και όλα αυτά, γιατί έχουμε τέτοιες νοοτροπίες, και τέτοια κουλτούρα. Που δεν μας την φύτεψαν ξαφνικά. Που έχει μια μακρά ιστορική συνέχεια. Είναι η εξέλιξη του πολιτισμού μας, των παραδόσεών μας, είναι η φυσική συνέχεια των ηθών και εθίμων μας, των κοινωνικών δομών μας, της παιδείας μας, όπως ζυμώθηκαν με τα χρόνια και τα βιώματα. Σε μια σοβαρή κοινωνία η παράδοση βελτιώνει, και βελτιώνεται. Εδώ, η παράδοση καταστρέφει και καταστρέφεται.

Για μένα όχι, δεν είναι αυτά τα τρία. Έτσι κι αλλιώς και τα τρία είναι ένα, "οικονομία", που αν είναι εύρωστη, άμυνες, τεχνολογίες, κλπ, έπονται. Όμως κατά την γνώμη μου δεν είναι μόνο αυτό. Μαζί με τον οικονομικό παράγοντα, είναι και ο κοινωνικός, και ο ψυχοκοινωνικός. Οι έννοιες "πολιτισμός", "ήθη και έθιμα", "παράδοση", κλπ εμπίπτουν στον κοινωνικό παράγοντα, αλλά χρησιμοποιούνται ως υπεραπλουστεύσεις άλλων εννοιών. Οι έννοιες "νοοτροπίες" (ζυμώνονται με τα χρόνια, και επηρεάζονται από τις παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα, κλπ), "κουλτούρες" (απομεινάρια πολιτιστικών ιχνών ζυμωμένων μέσα από βιώματα και νοοτροπίες), "κοινωνικές δομές", κλπ, δίνουν ένα μέτρο του κατά πόσο μπορεί μια κοινωνία να εκμεταλλευτεί την πιθανή οικονομική ευρωστία της, και με ποιόν τρόπο. Η παιδεία πάλι εμπίπτει στον ψυχοκοινωνικό παράγοντα, και έχει να κάνει με την δημιουργία όλων των παραπάνω κοινωνικών εννοιών σε ατομικό επίπεδο. Ο ψυχοκοινωνικός παράγοντας εξετάζει λίγο-πολύ το άτομο ως εαυτό, αλλά και ως μέλος κοινωνικών ομάδων (τυπικών ή άτυπων), που διέπεται από νοοτροπίες, κουλτούρες, επιτελεί ρόλους, και οι κοινωνικές ομάδες στις οποίες ανήκει (τυπικά ή άτυπα), αλληλεπιδρούν με τις κοινωνικές δομές. Το θέμα είναι ότι αν πάρω τις επικρατούσες κουλτούρες, νοοτροπίες, κοινωνικές δομές, κλπ, που επικρατούν τώρα στην χώρα μας, τι συμπέρασμα μπορώ να βγάλω από τους παράγοντες που τις επηρέασαν (πολιτισμός, ήθη και έθιμα, παιδεία, παράδοση, κλπ) στο πέρασμα των χρόνων? Πιο λαϊκά, τι συμπέρασμα μπορώ να βγάλω για τον πολιτισμό, τα ήθη και έθιμα, την παιδεία, την παράδοση, κλπ, που έπαιξαν ρόλο στην δημιουργία της κουλτούρας και νοοτροπίας του νεοέλληνα?