fusiongtr

Χαρά στο έχω ξαναγράψει, ότι είστε καταπληκτικοί για τα γούστα μου. Νιάτα, κέφι, ζωντάνια, δύναμη, μελωδικές γραμμές, ωραία ρεφραίν, πολύ καλές ενορχηστρώσεις, καλές φωνές, καλά παιξίματα, πολύ καλά κομμάτια, τα πάντα όλα. Ειλικρινά δεν βλέπω τον λόγο να μην πάτε καλά, είστε φοβερή μπάντα. Δεν νομίζω ότι θα περιέγραφα το ύφος ως πάνκ, ίσως είναι κοντά στο αμερικάνικο πανκ βέβαια, αλλά περισσότερο ως energy rock, ή κάτι τέτοιο. Εύχομαι τα καλύτερα.

Ισχύει αυτό. Αλλά για τον μικρασιάτη είναι άλλες οι ρίζες, για τον ηπειρώτη άλλες (ίσως αρκετά κοινές με κάποιους άλλους βαλκανικούς λαούς), άλλες για τον θρακιώτη, τον κρητικό, τον στερεοελλαδίτη, κλπ. Αυτό που λέγεται "ελληνικές ρίζες" δεν υπάρχει. Ειδικά μετά τις τεράστιες σε έκταση μετακινήσεις πληθυσμών λόγω πολέμων, φτώχιας, συνθηκών ζωής, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό πληθυσμού, δεν έχει καμιά επαφή με πιθανές πολιτιστικές ρίζες, δεν θεωρώ ότι είναι φορέας καμιάς πολιτιστικής παράδοσης.

1. Περίπου το ίδιο γίνεται και τώρα. Παίζει ο πανηγυρτζής με την 335 blues, μήπως jazz ή rock? Εδώ παίρνει ο πληκτράς τα πλήκτρα και ψάχνει επεκτάσεις με ελληνικούς ρυθμούς. 2. Λογικό είναι, από την στιγμή που τα σύγχρονα όργανα, μπορεί να τα χρησιμοποιήσει και για άλλες δουλειές σε μαγαζιά. 3. Δεν θεωρώ τα κλασσικά λαϊκά τραγούδια ως παραδοσιακά. Από εκεί και πέρα όμως, δεν είναι θέμα μουσικών αλλά κοινού και κόστους. Πάει δηλαδή ο άλλος σ' ένα μαγαζί, να ακούσει ένα ποικίλο πρόγραμμα. Θα του παίξουν και την γερακίνα, αλλά θα του παίξουν και σύγχρονα χιτάκια, αυτό θέλει, δεν θέλει να ακούει όλη νύχτα πχ δημοτικά με το κλαρίνο να του σκίζει το τύμπανο, θέλει κι άλλους ήχους, μοντέρνους. Θέλει να δει και το μπουτάκι της τραγουδίστριας, κλπ. Πόσοι μουσικοί θα χρειαζόταν για ηχητική εξειδίκευση? Εδώ έχεις πλήκτρα, μπάσο, τύμπανα, κιθάρα, και τα αλέθεις όλα. Το σκυλάδικο (το πραγματικό) είναι άλλο πράγμα, τελείως διαφορετική ιστορία, και η γέννησή του ακολούθησε άσχετη πορεία με αυτήν της παραδοσιακής μουσικής.

Ρε παιδιά, νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από το τι είναι παραδοσιακή μουσική. Είναι η αρχαία ελληνική? Είναι η βυζαντινή? Είναι τα δημοτικά? Τα ρεμπέτικα? Υπάρχει ελληνική παραδοσιακή μουσική, ή μπορούμε να μιλάμε για παραδοσιακή μουσική μόνο ανά τόπο/περιοχή? Η μουσική είναι σαν την γλώσσα. Όταν δεν χρησιμοποιείται σήμερα, είναι νεκρή (σαν τα λατινικά, τα αρχαία ελληνικά, τα σουμερικά, κλπ). Το ότι μπορεί να την μελετάμε σήμερα, γιατί γράφτηκαν διαμάντια σ' αυτή την γλώσσα, δεν σημαίνει ότι είναι ζωντανή. Έχω συνδέσει την παραδοσιακή μουσική, με μουσική άγνωστου συνθέτη. Δεν έκατσε κάποιος δηλαδή και είπε θα γράψω ένα κομμάτι. Τις περισσότερες φορές, μέσα από τις συνθήκες ζωής κάθε εποχής, κάποιος θα ξεκινούσε να λέει για τον πόνο/χαρά/κλπ του, αυτοσχεδιάζοντας κάποιους στίχους υπό την mainstream ζωντανή μουσική υπόκρουση της εποχής, με οργανοπαίκτες που αυτοσχεδίαζαν επίσης πάνω σε οικείες φόρμες. Κάποιος άλλος θα συμπλήρωνε, μετά από μια εβδομάδα, θα λέγανε πάμε ρε συ αυτό το καινούριο, και λέγανε/παίζανε στο περίπου ότι θυμόντουσανε. Σιγά-σιγά αυτό πήρε μορφή, και έγινε παράδοση, δηλαδή το άκουγε ο νέος και το "χώνευε" μέσα από μια διαδικασία κοινής συνύπαρξης, κοινών ανησυχιών. Πότε τίποτα δεν είναι συνειδητό στην παραδοσιακή μουσική, έγινε έτσι, γιατί έτσι μπορούσε ή γιατί έτσι έπρεπε. Αυτή λοιπόν η γλώσσα μιλιέται/χρησιμοποιείται σήμερα? Σήμερα, που οι συνθήκες ζωής δεν έχουν καμία σχέση με τις τότε που "γράφτηκε"? Το αναμάσημα της εικόνας μιας εποχής άσχετης με τα βιώματά μας, μιας εικόνας παραμορφωμένης μέσα στα χρόνια, όπως νομίζουμε ότι ήταν τότε, είναι δείγμα ζωής μιας μουσικής πραγματικότητας? Προσέξτε, μόνο για την εικόνα μιλάω, γιατί η ουσία δεν υπάρχει πια έτσι κι αλλιώς. Ελάχιστα υπάρχουν πια να παραδοθούν, και ακόμα πιο ελάχιστα θα παραληφθούν από τις νεότερες γενιές (αλλάξανε οι καιροί και τα ενδιαφέροντα). Γράφεται σήμερα μουσική τέτοια (και υπό ανάλογες με τότε συνθήκες), που θα μπορούσε κάποτε να αποτελέσει παραδοσιακή μουσική σε μελλοντικές γενιές? Αν όχι, η παράδοση τελείωσε, πέθανε. Νομίζω πώς ναι. Που? Στην Κρήτη κύριοι. Νομίζω πχ ότι από τις αυτοσχέδιες μαντινάδες με υπόκρουση λύρας σε κάποιο γλέντι που όλοι είναι τύφλα, μπορεί να προκύψει συνέχιση παράδοσης, μια συνέχεια βρε αδερφέ και όχι απλή πιστή ή μη αναπαραγωγή μιας άλλης εποχής. Τα παλιά τραγούδια μπλέκονται με τα καινούρια, σε λίγα χρόνια ίσως δεν ξεχωρίζουν πλέον. EDIT: Ποιοί είναι πιο κοντά στην παράδοση? Νομίζω οι μουσικοί που διδάχτηκαν από παλαιότερους μουσικούς, που κι αυτοί με την σειρά τους διδάχτηκαν από παλαιότερους, πώς να παίζουν το όργανο, και τι να παίζουν στο όργανο. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια, ότι έμειναν απαραίτητα εκεί. Μπορεί να τους αρέσουν κι άλλα πράγματα, και να μπόλιασαν το παίξιμό τους με νέα στοιχεία. Αυτά τα στοιχεία ίσως είναι κάτι προς παράδοση στις επόμενες γενιές.

Εσένα από πάνω, ν' αγιάσει ο στόμας σου! Ξέρεις τι λείπει? Ούτε η προσωπικότητα, ούτε ίσως η άποψη, η δημιουργία/σύνθεση λείπει. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ όταν ήμουν μικρός, άκουγα ένα κομμάτι και μόλις έφτανε στο σόλο κιθάρας, έπαιζε μπρος πίσω το σόλο συνέχεια, αυτό το μέρος του κομματιού μου άρεσε. Αλλού μου άρεσαν κάποια ακκόρντα, κάποια περάσματα, κλπ. Η σύγχρονη τάση με πάει ακριβώς εκεί. Τα σημεία που αρέσουν/εντυπωσιάζουν σ' ένα κομμάτι, τα σκίζουμε. Το κομμάτι από το οποίο θα μπορούσαν να προέρχονται όμως, δεν υπάρχει καν.

Never liked it.

Κι άλλο διαστηματικό παίξιμο (με γωνίες όπως το λέω εγώ). Ο τύπος έχει καρασύγχρονο παίξιμο.

Το άλλο δεν μπορώ να το γράψω, θα με κόψει η λογοκρισία.

1. Εγώ τα ακούω ως ένα, αλλά πετάω την σκούφια μου γι' αυτά τα "ασύνδετα" που για μένα είναι απόλυτα συνδεδεμένα. 2. Όχι ρε συ, δεν συμφωνώ καθόλου εδώ. Το ανάποδο θα έλεγα.

Εσύ ο αποπιοπάνω, κρύψτην αυτή, να μην την δει ο Φώτης ο cigaret.

Πες μου ότι δεν την άκουσες ... κυρα λεοπάρδαλη ... Άλλο αν σου άρεσε, γούστα είναι αυτά, εγώ πχ τρελαίνομαι γι' αυτή την λυσσασμένη μυσταγωγία του bop και post-bop. Και το κομμάτι μου άρεσε πολύ. Πίστα αυτοσχεδιασμού κανονική λέμε.

Σωραίος βρε bill.

Ένα όνομα που δεν πολυακούγεται, ενώ έχει πολλά χρόνια στο κουρμπέτι, τεράστιες συνεργασίες, και μοναδικό στυλ φραζαρίσματος. Κιθαρίστας και συνθέτης από την Νέα Υόρκη, γεννημένος το 72. "Jonathan Kreisberg is an American jazz guitarist and composer known for combining timeless melodicism with forward–thinking lines and textures. His compositions have been performed by his quartet on five continents. Kreisberg has led groups including Larry Grenadier, Bill Stewart, Gary Versace, and Kevin Hays. He has collaborated with Lonnie Smith and has performed as a sideman with Lee Konitz, Joe Locke, Ari Hoenig,[2] Stefano di Battista, and Don Friedman. He has also performed 20th century works with the New World Symphony[2] directed by Michael Tilson Thomas." Πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/Jonathan_Kreisberg Το παίξιμό του είναι εκπληκτικό, μοντέρνο ακόμα και σε post-bop πράγματα. Φράσεις λυρισμού, ακολουθούν φράσεις με μεγάλα διαστήματα, το φραζάρισμά του είναι απίθανο, και ο ήχος επίσης καταπληκτικός. Απολαύστε τον με την μπάντα του, που αποτελείται από τους ... Jonathan Kreisberg - Guitar Will Vinson - Alto Saxophone Gary Versace - Piano Joe Martin - Bass Mark Ferber - Drums Όλοι μαζί παίζουν σαν λυσσασμένοι μια σύγχρονη bop σύνθεσή του.

Ο Nieri είναι φοβερός κιθαρίστας. Παίζει απίστευτα πράγματα με έναν πολύ προσωπικό τρόπο. Από βραζιλιάνικα (βραζιλιάνος αφού), jazz fusion, μέχρι αυτά εδώ στο βίντεο. Αλλά δεν διαβάζετε noiz, τι να σας κάνω.

Μήπως κι εδώ?

Κυρ Αετέ μου μην σταματήσεις να χώνεις τέτοια βίντεο. Είναι όαση αφ' ενός, και κάτι διαφορετικό από το ροκ, τζαζ, μπλουζ, κλπ, αφ' ετέρου.

Η εναλλαγή phrygian dominant και phrygian είναι σχετικά συχνή. Δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα κομμάτια, αλλά το έχω συναντήσει αρκετές φορές. Είναι και αυτό στο ελληνικό ματζορομίνορο. Περαστική μετατροπία, συνήθως συναντιέται όταν από 4η βαθμίδα γυρνάμε τονική, έτσι ώστε να μην υπάρχει 4-3-b9 που είναι ημιτόνιο-τριημιτόνιο, αλλά 4-b3-b9, που είναι τόνος-τόνος. EDIT: Στην πραγματικότητα, γυρνάνε την μητρική αρμονική μινόρε (από την 4η βαθμιδα της χιτζάζ όπως πολύ σωστά είπε ο Σπύρος) σε φυσική μινόρε σε κάποιες πτώσεις.

Έχεις ακούσει το "μαμά" του sin boy?

Αν προσέξεις, το μπάσο και στο 12ο και στο 13ο μέτρο, κάνει βηματική κίνηση C Bb Ab, οπότε μάλλον φυσιολογικό να υπάρχει Bb και στην μελωδία.

Σωραίος αγόρι μου εσύ!

Να βράσεις τις flat χορδές σε κατσαρόλα, και να φας ένα ωραίο μαρουλάκι.

Άρα δεν χρειάζεσαι σαϊεντολόγο έτσι κι αλλιώς! Δοκίμασε το άλλο με τα λαχανικά που έλεγες.

Τσέκαρε κι αυτό.

Όχι βρε, είναι από αυτούς που δεν σ' αφήνουνε να πας σε ένα μπαρ της προκοπής να πιείς ένα ποτό και να τσιμπήσεις κανένα γκομενάκι.

Ένας σαϊεντολόγος μωρέ, που και που παίζει και λίγο πιάνο.