Προσωπικά είμαι της άποψης ότι αυτός ο "χάλια" ήχος, χρησιμοποιήθηκε πολύ έντεχνα ενορχηστρωτικά.
Τι εννοώ ...
Αν προσέξετε όλο το κομμάτι, υπάρχει ένα πολύ συγκεκριμένο ρυθμικό μοτίβο, που δημιουργείται από κάποια όργανα (μπάσο, τύμπανα, πλάτες), και φράσεις (μελωδικές και ρυθμικές) από άλλα όργανα πάνω σ' αυτό, που χρησιμοποιούν τους ήχους και τους χώρους.
Οι μελωδικές φράσεις προσομοιάζουν μεταξύ τους στη μελωδική βάση (πλήκτρα, βιμπράφωνο, κιθάρες) αλλά άλλες φορές είναι πίσω στον χώρο και άλλες μπροστά.
Οι ρυθμικές φράσεις (κιθάρες, πλήκτρα) παίζουν επίσης με τους ήχους (μια ρυθμική πολύ πίσω, που παίζει που και που) και τους χώρους.
Λίγο σαν καλειδοσκόπιο ήχων.
Τι κάνω εγώ ο "έξυπνος" λοιπόν?
Παίρνω μια κιθάρα με σάπιο ήχο* και βάζω το χαρακτηριστικότερο μελωδικό θέμα, μπροστά από όλα, μέσα στην μούρη του ακροατή.
Θέλω ο ήχος της να είναι κιθάρας, αλλά .... να θυμίζει λίγο συνθ, και να μην πηγαινοέρχεται στον χώρο όπως όλα τα άλλα.
Αν δεν ήμουν κιθαρίστας, πολύ εύκολα θα μπορούσα να φανταστώ ότι παίζει ο cos με το συνθ του (ακόμα και τώρα, μου φαίνεται φυσιολογικό αυτό) και μάλιστα θα έλεγα ότι έχει ωραίο ήχο.
Είναι κακός ήχος κιθάρας, ή κακός ήχος γενικά?
Χμμμ ...
Απλά ένα πολύ καλό και έξυπνο ηχοληπτικό/ενορχηστρωτικό τρυκ, που χρησιμοποιήθηκε επιτυχημένα κατά την γνώμη μου.
EDIT: * Πώς θέλω να είναι ο σάπιος ήχος? Χμμμμ, η φράση έχει μεγάλες αξίες, άρα θέλω sustain (δεν μου κάνει το ring modulator και άλλα ανάλογα).
Δώσε fuzz στα όρια της σαπίλας (με τον τρόπο που το έγραψε).