fusiongtr

Αν απαντήσεις στο ίδιο ερώτημα για το παρακάτω πετάλι στο βίντεο.... ... θα απαντήσω κι εγώ στο δικό σου.

Σύμφωνοι, αλλά πολλά κομμάτια είχαν ενδιαφέρον, με καλή χρήση του "απρόβλεπτου", ακόμα κι αν ήταν στο ύφος των samples.

Δηλαδή σου γράφει και τρίμηνη συνταγή για φιάλες? Έλα ρε συ! Έχω και κάβα συμβεβλημένη λαίμαι.

Μπορείς να μου δώσεις το τηλέφωνο του γιατρού που σου υπέδειξε τα ουϊσκάκια? Θέλω να μου γράψει συνταγή για φιάλη.

Ε, και? Αφού είναι όμορφο το αποτέλεσμα ... τέλος.

Όλα στον καιρό τους παλικάρι μου.

Και τι συμμετοχές! Δεν έχω προλάβει να τα ακούσω όλα, αλλά από όσα άκουσα μέχρι τώρα, το επίπεδο είναι υψηλό σε όλα τα μουσικά είδη (μόνο metal δεν έχω ακούσει, γιατί άραγε? ). Δύσκολη η επιλογή για τους κριτές.

Super!

Πολύ όμορφο Νίκο!

Στείλε μου μια φωτογραφία σου. Κρίμα είναι να προσκυνάω στον άδειο τοίχο.

Βαγγέλη, θυμάμαι ότι σχετικά πρόσφατα πολλά δικά σου post είχαν να κάνουν με καποια live με μαθητές και απόφοιτους του Berklee, με δικά σου σχόλια του τύπου "αυτοί θα μας τρελάνουν", ή κάτι τέτοιο. Τι μεσολάβησε και άλλαξες γνώμη?

Έχοντας γνωρίσει τον pipityri, να πω τούτο προς επιβεβαίωση των παραπάνω. Αυτό το παλικάρι είναι ένα μόνιμο και ζωντανό μουσικό κίνητρο από μόνος του. Είναι αυτό το βλέμμα του που σπινθηρίζει όταν μιλάει για οτιδήποτε μουσικό, ειδικά αν αυτό είναι κάποια νέα πρόκληση. Είναι το ίδιο το μουσικό πάθος προσωποποιημένο. Κυρ holystone, αν κάνεις παρέα με τον pipityri, δεν θα βαρεθείς ποτέ να παίζεις μουσική. Εγώ πάλι είμαι άλλο καπέλο.

Αν σας πω ότι δεν καταλαβαίνω μεγάλο μέρος της λογικής με την οποία ανοίχτηκε το θέμα θα με πιστέψετε? Να πω και γιατί. Από ότι έχω καταλάβει μέχρι τώρα, έχουμε τα εξής δεδομένα. - Το Berklee είναι καλό, αλλά είναι ακριβό. - Υπάρχουν άλλες φθηνότερες εναλλακτικές αντίστοιχης ποιότητας - Δεν αξίζει τον κόπο να επενδύσεις σε κάτι τέτοιο, από την στιγμή που δεν φέρνει απαραίτητα την επαγγελματική τακτοποίηση, αλλά και το πιθανότερο είναι να μην πάρεις πίσω τα χρήματα που σου κόστισε. - Αν μιλάμε για την Ελλάδα ... το ξεχνάς. - Αν μιλάμε για μουσική ... θα πεινάσεις, οπότε δεν αξίζει το κόστος. Και άλλα τέτοια. Να ρωτήσω εγώ (γιατί δεν κατάλαβα αν συμφωνείτε όλοι σ' αυτό), τελικά αξίζει το Berklee όσο θεωρείται παγκόσμια ότι αξίζει? Και να κάνω εδώ και μια παρατήρηση. Όλοι είμαστε τόσο αλλοτριωμένοι, που να θεωρούμε την εκπαίδευση υψηλού επιπέδου ως επένδυση για επαγγελματική αποκατάσταση. Δεν συμφωνώ. Δυστυχώς βέβαια, έτσι έχει καταντήσει το πράγμα, αλλά σίγουρα στην δική μου οπτική αυτό είναι λάθος. Δηλαδή, αν αποσυνδέσουμε την υψηλού επιπέδου εξειδικευμένη θεματικά εκπαίδευση από την αγορά εργασίας, κανείς μας δεν θα σπούδαζε? Γιατί θα σπούδαζαν όσοι το έκαναν, αν δεν ήταν αυτό εφόδιο για την επαγγελματική/οικονομική αποκατάσταση? Το γεγονός ότι μας ενδιαφέρουν πράγματα, ότι θέλουμε να γίνουμε καλοί σε κάποιο αντικείμενο που μας ενδιαφέρει, να το σπουδάσουμε δηλαδή, δεν μετράει? Η γνώμη μου είναι ότι αν είχα την ευκαιρία, και την δυνατότητα να "επενδύσω" σε γνώση/πρακτική πάνω σ' ένα θέμα που με ενδιαφέρει πολύ (πχ μουσική) όταν ήμουν σε μικρότερη ηλικία (γιατί τώρα αισθάνομαι κουρασμένος), φυσικά και θα έτρεχα. Υπάρχουν κι άλλα τέτοια ιδρύματα που να μπορούσα να πάω αλλά φθηνότερα? Θα πήγαινα κι εκεί. Και μέσω skype θα έκανα μαθήματα με μουσικούς που εκτιμώ. Παντού θα πήγαινα, γιατί θα με τραβούσε το ενδιαφέρον να εμβαθύνω κι άλλο στο αντικείμενο. Όμως (όπως πολύ σωστά έγραψε ο alter) το να λέμε ότι "αυτό το μαθαίνω και από το σπίτι μου ψάχνοντας" είναι δώρο άδωρο. Ναι, το μαθαίνεις .... αλλά δεν το ξέρεις ποτέ. Ας πάρω παράδειγμα τον εαυτό μου εδώ. Δεν πιστεύω ότι αν πήγαινα στο Berklee θα μάθαινα κάτι που δεν ξέρω. Καμιά καινούρια πληροφορία δεν θα έπαιρνα. Όμως ένα οργανωμένο πρόγραμμα σπουδών, κάνει τις πληροφορίες χρηστικές, τις κάνει γνώση, και εφαρμοσμένη μάλιστα. Θα ήμουν ικανός να καθήσω πάλι με την ντο ματζόρε απ' την αρχή. Τα ίδια θα μου έλεγαν που ξέρω, αλλά αλλιώς. Έτσι προέκυψε το τραγικό γεγονός, όλοι οι δάσκαλοι "μοντέρνας" κιθάρας (το 90% τουλάχιστον) κάποτε, να έχουν τυφλοσούρτη τα βιβλία του Berklee, και να τα ακολουθούν κατά γράμμα σαν βίβλο, διαφημίζοντας ότι ακολουθούν το σύστημα Berklee (αν είναι δυνατόν), και ψαρώνανε οι μαθητάδες. Είναι και το γεγονός του περιβάλλοντος, ανθρώπινου, και υλικού, καθώς και της ψυχολογίας που δημιουργείται σε κάποιον που όλη την ημέρα ζει και αναπνέει το αντικείμενο μουσική, μαζί με άλλους που έχουν περίπου τις ίδιες ανησυχίες και προβληματισμούς, και βρίσκονται διαδραστικά με ανθρώπους που παίζουν στα δάχτυλα το αντικείμενο, αλλά και την ψυχολογία του φοιτητή. Ναι, παιδί σε ζαχαροπλαστείο, να δοκιμάσω από όλα τα ζαχαρωτά. Τέλος να πω ότι συμφωνώ στα περισσότερα (αν όχι όλα) που έγραψε ο alter.

Αυτά είναι για τους υψηλόμισθους. Σε σουβλατζίδικο τυλιχτής και πολύ του είναι.

Εγώ θα πω την αλήθεια. Πάει ο Φάσιον στο Τζιβουράδικο. Αδειάζουμε την μπύρα που πίνουμε, και φωνάζει ο τζιιβούρ στην σύζυγο. "Γυναίκα, φέρε μας δύο μπύρες σε παρακαλώ, να χαίρεσαι τον άντρα σου τον π$#^στη."

Και μένα κρέμεται βρε Νίκο, αλλά ... οι πάνω σακούλες μου θέλουνε στηρίγματα γιατί βαρύνανε με τα χρόνια. Είμαστε βλέπεις πολλές εδώ κάτω.

Μωρέ άμαν είχα και τον Τέρρυ που αυτά είναι το πρωινό του .... Άμα πάντως φτιάξω λίγο (πολύ) το σόλο, και κάνω και κάτι άλλες αλλαγές που θέλω (να κρατάει παραπάνω από 3 λεπτά) για να γίνει όπως το φαντάζομαι, θα το ανεβάσω και στο mix.

Στο γάμο του καραγκιόζη είναι οι εντάσεις, δεν πρόλαβα να το ακούσω ολοκληρωμένο πριν το ανεβάσω. Τώρα το ψιλοσυμμάζεψα, αλλά ... δεν μπορώ πια να το ανεβάσω. Το δε σόλο, είναι άστα να πάνε, είχα πανικοβληθεί ότι δεν θα προλάβω και με είχε πιάσει τρεμούλα, δεν μπορούσα να παίξω καθόλου. Σας ευχαριστώ πολύ πάντως. Και τον yameth και την ΕΛΙΝΑ (γλυψ γλυψ ). Ένα κομμάτι για την μεγάλη μας γάτα (έχουμε και μικρό γατάκι) την Λίζα.

Καλά, καθήστε να το πάρουνε γραμμή και από τα εξωτερικά, και θα μιλάμε για millions.

Έχω γράψει το μπάσο, τα βασικά τύμπανα, την εισαγωγή, το organ, και έχω χωρίσει στο περίπου τα μέρη Έχω ακόμα να γράψω το θέμα (το 'χω), το σόλο (δεν το 'χω), το κλείσιμο, και κάτι ψιλά (break) στα τύμπανα. Θα προλάβω αύριο άραγε? Σημειωτέον, είναι το τρίτο κομμάτι που γράφω για τον διαγωνισμό, το ένα έφαγε σουτ αμέσως, και το άλλο υπάρχει (μισό) και περιμένει. Να 'σαι καλά Γιάννη που με έβαλες στην πρίζα.

Ναι βρε, αυτό λέω κι εγώ. Και πάλι καλόπαιχτο το complete 12.

Κάτι τέτοιο, ενώ θα έχει δίπλα του κάποιον με δικέφαλους σαν βουνά και στήθος που να ακουμπάει πάνω του το ποτό του και να μην χύνεται, που προσπαθεί να σώσει την 25άρα κούκλα με την οποία είναι ερωτευμάνος από τους απαγωγείς.