fusiongtr

Κι εγώ έχω πουλήσει έτσι κάποια πράγματα, σε άτομα όμως της απολύτου εμπιστοσύνης μου. Μάλιστα όχι ακριβώς έτσι. Τους είπα "πάρτε το τώρα, και όποτε έχετε, αν έχετε". Αλλά ήξερα με ποιούς είχα να κάνω.

Η ιστορία είναι από αυτές που σου κάνουν κλικ, αφήνοντας μια περίεργη γλυκόπικρη γεύση στο στόμα. Που να σας γράψει και ο gvour μια τέτοια ιστορία για μια κιθάρα (έζησα κι εγώ αυτή την ιστορία, και είναι να τρελαίνεσαι). Φοβερές συμπτώσεις ίσως. Ίσως όμως ...

Δηλαδή να είσαι έμπορος, να μην ξέρεις πότε θα πάρεις τα χρήματά σου, για ένα προϊόν που έχεις ήδη πουλήσει, και άρα δεν είναι πλέον στα προς πώληση (κι ας το έχεις εσύ)? Δεν κάνει τον κουμπαρά του πελάτη, κάνει την αποθήκη του και τον security, και μάλιστα χωρίς κέρδος. Ενώ μπορεί με μια πιστωτική σήμερα, να πληρωθεί άμεσα, να ξεφορτωθεί το εμπόρευμα, να επανεπενδύσει σε άλλο εμπόρευμα, και να αφήσει την τράπεζα να κάνει τον κουμπαρά (με το αζημίωτο φυσικά). "Κυκλοφοριακή ταχύτητα αποθεμάτων" λέγεται, και είναι ένας από τους βασικότερους χρηματοοικονομικούς αριθμοδείκτες.

Αυτό κάνει αυτός εδώ με έναν Lazy J40 και με ένα μόνο κανάλι. Αν βάλουμε και τα βρώμικα στην εξίσωση αλλά χωρίς πετάλια, χρησιμοποιώντας όμως την ίδια λογική (vol/tone της κιθάρας), ένας από τους πιο ευέλικτους (από πολύ καθαρά μέχρι πολύ βρώμικα), είναι αυτός..... .... μαζί με τους mark ii, iii, iv, v της mesa boogie. Για όποιον δεν ενδιαφέρεται για hi gain, οι λύσεις είναι πολύ περισσότερες. Πολλοί περισσότεροι mesa, marshall, vox, fryette, hiwatt κλπ. Από εκεί και πέρα βέβαια, όπως σωστά ειπώθηκε, αν τα θέλεις όλα σε ένα, πας για axefx, kemper, bias amp.

Δύο μέρες τώρα παλεύω και δεν μου 'ρχεται τίποτα.

Στον Λευτεράκο μου το γλυκύτατο βαφτιστήρι μου που σήμερα 11/01/2019 κλείνει τα 14 αφιερώνω αυτά.

Σημεία των καιρών είναι όλα. Ένα σωρό πράγματα έρχονται, παρέρχονται και ξανάρχονται. Η ψυχεδέλεια έγινε νεο-ψυχεδέλεια, η soul έγινε νεο-soul, ένα σωρό δημοφιλείς μπάντες σήμερα, παίζουν σαν τους zep, τους skynyrd, η αναβίωση του hard rock και του southern rock το λένε, πολλές μπάντες παίζουν σαν τους stones on steroids ηχητικά. Άλλοι λένε "σώπα μωρέ, και δεν πάω να ακούσω τους αυθεντικούς που ήταν και στην εποχή τους, σιγά μην ακούω αντιγραφές", άλλοι λένε "ακούω τους τωρινούς που είναι φρέσκιοι". Εγώ θα έλεγα ότι μάλλον ακούω ότι μου φαίνεται δημιουργικό, ακούω ότι θεωρώ ότι έχει ταυτότητα κι ας πλέει σε νερά που άλλοι χαρτογράφησαν, αν έχει κάτι να προσθέσει, αν έχει κάτι να μου πει, το αποδέχομαι. Κι ας είναι μόδα, για μένα δεν παρέρχεται. Ίσως η μόδα των άλλων να είναι η δική μου "καινοτομία". EDIT: Η αναβίωση της gypsy jazz, manouche swing, κλπ, είναι η καλύτερη μόδα που έτυχε να γνωρίσω.

Βάλε μέσα και την μόδα με τις offset από το seattle και μετά, τις semi στην alternative/indie σκηνή, τα νέα σχήματα των metal κιθαρώνε/μπάσωνε κάπου στα 80s-90s, τις μόντες στα πετάλια, κλπ. Και οι εργονομικές κιθάρες/μπάσα, ίσως ως μόδα ξεκίνησαν, αλλά αποτελούν καθαρή εξέλιξη.

Μα έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι combo έχουν ext speaker out και μπορείς να προσθέσεις κι άλλο cab αν θέλεις αργότερα. Η ευελιξία του κεφαλιού, βρίσκεται (εκτός του κουβαλήματος) στο ότι μπορεί να μην σου αρέσει το stock μεγάφωνο, και από το να το αλλάξεις (που σημαίνει ψάχνεις να το πουλήσεις, κλπ), παίρνεις κατευθείαν μια καμπίνα με μεγάφωνα της αρεσκείας σου.

Δεν το 'πτασα, τώρα δηλαδή τι θα κοτσάρεις βρε συ?

Στο κουβάλημα ίσως, αλλά στο σπίτι γιατί?

Δεν συμφωνώ. Δεν θεωρώ οικονομική μια κεφαλή ενισχυτή 18w που κάνει 400€.

Πολύ καλή ερώτηση, κι εγώ την έχω την απορία. Πχ Τα eventide είναι μπουτίκ? Τα xotic? Τα strymon? Το klon? Τα jhs? Τα wampler? Τα boss? Τι, τα boss δεν είναι? Ναι, αλλά γιατί τότε τα rv-500, dd-500 και md-500 κάνουν από 360 μέχρι 400 €? EDIT: Με κάλυψε σε κάποιες απορίες ο Ηλίας. Αλλά τότε, από τα παραπάνω που αράδιασα, μόνο το klon θεωρείται μπουτίκ.

Θα πρέπει να είσαι τρελός για να το λες αυτό σε μας. Άντε να βοηθήσω λίγο ακόμα, μπας και φας καμιά θέση από τους δύο τους. Στα κομμάτια σου πώς γράφεις τύμπανα? Παίρνεις (φαντάζομαι) ένα vst με κάποιους ρυθμούς. Βάζεις εδώ το ένα κομμάτι (από την ρυθμική βιβλιοθήκη του vst), εκεί το άλλο, και αρχίζεις να τα πειράζεις (να αλλάζεις κάποια χτυπήματα, velocities, κλπ). Ακριβώς η ίδια λογική ισχύει και εδώ. Και από όλα τα αρχεία ήχου που κατέβασες, το απαραίτητο είναι να χρησιμοποιήσεις μόνο ένα.

Και έχεις απόλυτο δίκιο, έτσι όπως το έγραψα. Σκέψου να μπορείς να παραλλάσεις συνέχεια κατά το δοκούν το μοτίβο που έγραψες. Σκέψου ότι μπορείς να γράψεις από πάνω ένα δεύτερο μοτίβο που μπορεί (λέω) να κλασσάρει με το πρώτο, και ότι και αυτό μπορείς να το παραλλάσεις όποτε και όσο θέλεις συνέχεια. Γράφεις ένα θέμα από πάνω, μια μελωδία, την οποία θα αναπτύξεις στηριζόμενος στα μοτίβα που έγραψες πριν. Σκέψου μυριάδες άλλους συνδυασμούς που μπορείς να κάνεις από ένα αρχείο ήχου συν ότι εσύ θελήσεις. Και πάλι μάλλον δεν τα γράφω όπως πρέπει.

Να δεις που τελικά αυτοί οι δύο θα σκοτωθούν μεταξύ τους για την πρωτιά.

Τα πα εγώ, δεν τα πα? Εσύ θα πάρεις και τα τρία πρώτα, και εγώ θα πάρω από τα τρία το μακρύτερο.

Δεν είμαι κανένας ειδικός, αλλά αν πάρεις πχ ένα part και το επαναλάβεις κάποιες φορές, από 7 sec, μπορεί να γίνει 3-4 λεπτά. Αν κάπου στην μέση πετάξεις και ένα άλλο part (έτσι για ξεκάρφωμα), βάλεις και κάτι δικό σου, μπορείς να αποκτήσεις μια βάση για να χτίσεις επάνω της. Σκέψου ότι έχεις ένα looper, γράφεις ένα μοτίβο κάποιων sec, το βάζεις να παίζει συνέχεια, και παίζοντας κάτι άλλο από πάνω, χτίζεις ολόκληρο κομμάτι.

Έτσι θέλεις να με κάνεις αθεόφοβε?

Χωρίς φωτογραφία πάντως είναι πιο δύσκολο. EDIT: Ερώτηση. Μπορούμε να πειράξουμε το pitch, τα bpm, και τον ήχο του wav αρχείου?

Συμφωνώ απόλυτα, και μπράβο σας. Ακόμα θυμάμαι τον Dennis Chambers στο live με τον Scott Henderson και τον Jeff Berlin, που στα σόλο του γινόταν ο κακός χαμός ρυθμικά. Έπαιζαν οι άλλοι δύο το riff του κομματιού προσπαθώντας να κρατήσουν ρυθμικά μια βάση, και ο Chambers τους κοιτούσε συνοφρυωμένος. Τα σόλο του ήταν δομημένα με την μορφή ρυθμικών μοτίβων, αλλά τελείως ανάποδα με το ρυθμικό μοτίβο των άλλων δύο. Έπαιζε πάνω σε τριάρι σουϊγκάτο, τεσσάρια, funk, reggae, εντεκάρια, εφτάρια, έκανε τρελές παύσεις, ανακάτευε τρίηχα με πεντάηχα πάνω σε πεντάρι, συνεχίζοντας να τους κοιτάζει συνοφρυωμένος, σαν να προσπαθούσε να τους πετάξει έξω. Κάποια στιγμή κοιτάζονται ο Henderson με τον Berlin και ξεκαρδίζονται στα γέλια. Αρχίζει και ο Chambers να γελάει και ξαναμπήκαν όλοι λες και δεν είχε γίνει τίποτα. Μυρίζομαι ότι το γέλιο ήταν το σύνθημα. Αργότερα διάβασα στο site του Henderson, σε σχετική ερώτηση που του έγινε, ότι πολλές φορές χανόταν, αλλά αυτό ήταν αδύνατο να μην συμβεί, γιατί ο Chambers έπαιζε απίστευτα πολύπλοκα ρυθμικά στα σόλο του. Ήταν το παιγνίδι τεράστιων μουσικών στην σκηνή. Βέβαια ήταν μόνο στα σόλο του Chambers.

Άμα το κερδίσει ο cos_dr, λες να προτείνει στην ΕΛΙΝΑ ανταλλαγή του Komplete 12 Ultimate με το machine III? Για πες κι εσύ που τον ξέρεις λίγο.

Αυτό εννοώ. Θα τα πάρει και τα τρία.

Λοιπόν Ηλία μου, το πιστεύεις ή όχι, μ' εμένα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Εμένα ότι συνηθίσω και μου γίνεται πλέον οικείο στα αυτιά, σταματάει να με συγκινεί όπως πριν. Αφού σκέψου ότι πολλές φορές αποφεύγω συνειδητά να ακούσω κάποια πράγματα για τα οποία τρελαίνομαι, από φόβο μήπως τα συνηθίσω και χάσουν την μαγεία που εξασκούν πάνω μου.