fusiongtr

Πόσο αντέχει κάποιος, όταν συνειδητοποιεί ότι έχει κουμπάρα την Βίσση?

Θα συμφωνήσω σχεδόν σε όλα με τον φίλτατο JJ. Χωρίς να θέλω ακόμα να μπω σε ένα τόσο δύσκολο προς συζήτηση θέμα, θα κάνω σε όλους σας κάποιες ερωτήσεις. Έχετε αισθανθεί ποτέ ότι δεν έχετε κίνητρο να ξυπνήσετε αύριο? "Γιατί να ξυπνήσω? Τι είναι αυτό που μπορώ να περιμένω από άλλη μια μέρα? Μήπως απλά είναι μια συνήθεια, που επαναλαμβάνεται χωρίς νόημα? Μήπως είναι επώδυνο να ξυπνάω κάθε μέρα, χωρίς νόημα, μόνο για να ξανακοιμηθώ το βράδυ, και να έρθει πάλι ο ίδιος κύκλος των εσωτερικών ερωτήσεων με το επόμενο ξύπνημα?" Έχει σχέση αυτό με το να είναι κάποιος δημοφιλής, επιτυχημένος, ευκατάστατος? Η σωματοποίηση των ψυχικών διαταραχών είναι το πρώτο που "πραγματικά βιώνει" κάποιος, το πρώτο που τον κάνει να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά. Γι' αυτό παίρνει σβάρνα τους γιατρούς, όλων των ειδικοτήτων, για να ανακαλύψει τι σκατά είναι αυτό που του δημιουργεί τα σωματικά του συμπτώματα. Που να πάει ο νους του ότι αλλού είναι το πρόβλημα. Είναι τεράστιο το θέμα, απλά μια μικρή γεύση. Δηλώνω κι εγώ ασθενής, και μάλιστα "επίσημα". Ότι γράφω είναι ... "από μέσα". EDIT: Φάρμακα. Τα φάρμακα δεν επιβραδύνουν, δεν γιατρεύουν, απλά μειώνουν τα συμπτώματα, δίνοντας τον χώρο στον ασθενή, να δει τι συμβαίνει, να μιλήσει γι' αυτό, να το αντιληφθεί (όλα αυτά κάτω από την καθοδήγηση κάποιου ειδικού), γιατί τα συμπτώματα είναι τόσο έντονα, που παραμορφώνουν τα πάντα. Κανείς δεν αντιμετωπίζει μια κρίση όντας υπό την επήρρεια των συντριπτικών συμπτωμάτων της. EDIT 2: Και ξέρετε και κάτι? Αυτή η σωματοποίηση των ψυχικών διαταραχών συνήθως αργεί, οπότε όταν ο ασθενής πάρει χαμπάρι ότι κάτι δεν πάει καλά, έχει να ψάξει "μερικές ζωές σε βάθος". Και ήδη έχουν συσσωρευτεί πολλά που ποτίζουν αυτό το δέντρο, και έχει πια πολύ δυνατές ρίζες. Και επειδή οι διαταραχές ... αγαπιούνται μεταξύ τους, βρίσκεται ξαφνικά να έχει ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, κατάθλιψη, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή με κρίσεις πανικού και αγοραφοβία, αίσθηση ενοχής για τα πάντα, πεποίθηση ότι προξενεί κακό σε ότι αγαπάει, ανηδονία, κλπ. Ποια από όλες αυτές προηγήθηκε? Δεν έχει σημασία, έχει ένα εκρηκτικό κοκτέιλ μέσα του πια. Πώς να καταλάβει κάποιος άλλος, αυτό που ούτε ο ίδιος δεν καταλαβαίνει?

Αξίζει ρε παιδιά.

Πολλές φορές τα πρώτα είναι και τα καλύτερα, γιατί είναι πιο χύμα (με την έννοια ότι ξέρεις ότι αν δεν πάει καλά, έχεις κι άλλη προσπάθεια, δεν είναι game-over), και λιγότερο επιτηδευμένα. Δεν ξέρω αν υπερβάλλω, ξέρω όμως ότι μου άρεσε πάρα πολύ, και είναι ο τρόπος μου να το εκφράσω. :)

Οι χορδές παλιές, το κουρδιστήρι χαλασμένο, τα δάχτυλα πονεμένα, το κομμάτι ... ... το 'σκισες. Το καλύτερο σόλο που έχω ακούσει από σένα (μελωδίες που σπέρνουν). Η καλύτερη χρήση της έντασης του κομματιού, το καλύτερο φραζάρισμα, τα καλύτερα σηκώματα (και λέγε ότι θέλεις). Δεν με νοιάζει αν είναι κάποια μόρια πιο έτσι ή πιο αλλιώς, αλλά αν "σκίζουν τον ίδιο τον διάολο", όταν πρέπει. Και τον σκίζουν φίλε. ΕΥΓΕ. :) EDIT: Εσύ γύρε όπου θέλεις. ;D ;D

Τα νεώτερα λένε ότι κρεμάστηκε. :'( Ακούστε φωνή. :o https://www.youtube.com/watch?v=GcB55fGcwWk

Αντιγράφω από Wikipedia. "Cornell was known for his role as one of the architects of the 1990s grunge movement, for his extensive catalog as a songwriter and for his near four octave vocal range as well as his powerful vocal belting technique" "Cornell had a multi-octave range. He was a baritone with an ability to sing extremely high in the tenor range, as well as in the lower register of a baritone voice. He showcased this in various songs, most notably the studio and the demo versions of "Beyond the Wheel", where he can be heard spanning three octaves. He also experimented with various different vocal styles, ranging from light falsetto to brutal screams and chants. In addition to singing rock and metal mainly with Soundgarden and Audioslave, Cornell sang the blues, neo soul and stripped-down acoustic numbers." "Cornell's songwriting often features non-standard chord progressions and melodies that do not conform with one diatonic scale. A prominent example is "Black Hole Sun", which not only involves many kinds of open chords and several key changes in short sequences, but also unique melody phrases with large-interval jumps. A recurrent characteristic is the usage of major-only chord sequences (Sweet Euphoria, Pretty Noose), which also leads to more subtle key changes." Και υποτίθεται ότι είχε "καθαρίσει". Πραγματικά χαρισματικός. Τι κρίμα! Μόλις 2,5 χρόνια πιο μεγάλος από μένα.

Πολύ ωραίες όλες. Με μια γρήγορη ματιά, βλέπω ότι σου λείπει μια ακουστική, που θα έμπαινε δεξιά από την ηλεκτροκλασσική στην φωτό, μια Gypsy, που θα έμπαινε δεξιά από το jazz σκάφος, και αριστερά από την κλασσική, καθώς και μια sg, που θα έμπαινε όρθια ανάμεσα στα μπράτσα των tele. Αλλά ... τις βλέπεις και χαίρεσαι ρε φίλε. :)

Αθήνα. Τίποτα, να 'σαι καλά να το ευχαριστιέσαι! :)

Now i 'll play it clean cause i am mean and you 'll see what i mean i am mean You are out but i am in cause i am mean

Ρε θα τους πάρετε τις κιλότες λέμε. 8) Που 'σαι ρε Ξι Μινόρε!

Για την αποφυγή παρεξηγήσεων, το "6 μικρές και 2 μεγάλες" πήγαινε σε μπύρες, όχι σε γυναίκες. ;D Φτιάξτε εσείς το σούπεργκρουπ, και θα σας φέρω εγώ γυναίκες, μην ανησυχείς. ;)

Καλά, ξεκινάτε τώρα έτσι, και στην πορεία θα αλλάξουν τα κόζα. Όταν σας δει το κοινό, θα σας παρακαλάνε όλοι να παίξουν μαζί σας. Θα έρχεται και ο Πορτνόϊ να σας κουβαλάει τα πιατίνια λέμε.

Πω πωω, μπάντα με δύο ντράμερ, πολύ προχώ είσαι φίλος. :D

Αυτό το ξεχνάς, δεν χρειάζεται. 8) Ρε σεις τι λέτε, ο ένας "φοβάμαι", ο άλλος τα "εγώ" ... Attitude ρεεεεε. Ξεκινάτε από αύριο με 6 μικρές και 2 μεγάλες κάθε μέρα, μόνο αυτό χρειάζεται.

Ρε τι "χαβάη αϊνστουρνούτζε νεο μπάντεν" και τρίχες κατσαρές. Απλό, αγνό χαρντ ροκ 80s. Κανόνισε ραντεβού σε κομμωτήριο, πήγαινε και αγόρασε τίποτα μαύρα δερμάτινα κολλητά παντελόνια, κανένα γυαλί μουράτο, μπότα ψηλή, να ανεβείτε στην σκηνή, και τα μωρά να κλαίνε λέμε, να κλαίνε αληθινά όμως, με λυγμούς.

Περιμένουμε σύντομα νέα για την επικείμενη συνεργασία. Ξεκίνα άμεσα να ακούς Μότλεϋ Κρου, να βγάλετε ρεπερτόριο. Όσο για Γκανς εντ Ρόουζες, πιστεύω τα ξέρεις τα κομμάτια.

Νομίζω όντως, ότι το "Freestyle rock" και το "wall tone", πρέπει να κατοχυρωθούν ως πατέντες.

Ο Ξι Μινόρες παίζει μπάσο νομίζω, αλλά λείπει σήμερα, δεν τον βλέπω. Κατά τα άλλα, έχεις ωραίο βιμπράτο. Κάποια μικρά λαθάκια άκουσα, αλλά δεν πειράζει, θα χάνονται στην μίξη.

Που είναι ρε παιδιά ο Ξι μινόρες? Σήμερα βρήκε να λείπει?

Πλησίασες πολύ, αλλά όχι. Λέγεται ειπώθετο. Είναι αφτώ.

Freestyle talk, κύριε υποθηκοφύλακα. Τεστ Πώς λέγεται αυτό που υπόθηκε?

Σωστά. Αφού να φανταστείς στο Ρίο-Αντίρριο πάνω στην γέφυρα, σταματάνε να παίζουν τα ράδια.

Μπορείς να βάλεις απλά ένα flame maple veneer που είναι μια λεπτή φλούδα πάνω από το καπάκι (για αισθητικούς λόγους). :)

Όχι κάποια που να μπορείς να ακούσεις, αν όμως μπορείς να πληρώσεις. :) EDIT: Ώπα, είπες semi? Και θέλεις το καπάκι maple? Ναι, μπορεί να υπάρχει μια κάποια μικρή διαφορά (περισσότερα πρίμα, σκάσιμο, και projection, αν και ο SF θα διαφωνήσει).