odis13

Λοιπον ειναι περιεργο πραγμα ο εγκεφαλος. Για καποιο λογο ξυπνησα σημερα και ειχα στο νου μου την Kayla Painter. Η Kayla ειναι μια μουσικος που ασχολειται με ηλεκτρονικη/ambient μουσικη, μου αρεσει αρκετα η δουλεια της και την παρακολουθω χρονια. Την εχω δει και live αρκετες φορες μιας και ειναι Bristol-based, εχουμε κοινους γνωστους κλπ.

Τελος παντων, ξυπναω σημερα, μου'ρθε καπως η φιλη, βαζω να παιζει οσο κανω καφε και λιγο πιο μετα μου ερχεται φλασια - θυμαμαι πριν απο καμια 10ρια μερες οτι η Kayla ανεβασε ενα βιντεακι στο insta το οποιο ετυχε να δω, οπου εδειχνε το distributor statement της για 1 συγκεκριμενο track, με breakdown των ψιχουλων που πληρωνει το spotify (ή το facebook ή το Tidal ή ή...) ανα play και ποσο απο το ψιχουλο παει εν τελει σε αυτη. 

Ιδου η Ροδος ιδου και το πηδημα, νομιζω εχει ενδιαφερον στο πλαισιο της κουβεντας. Μιλαμε για μια μουσικο που εχει μερικες χιλιαδες plays ανα track, τιποτα τρομερο αλλα αρκετο ωστε να βλεπεις καποιο εισοδημα, ενα ρεαλιστικο reach για εναν μη-mainstream μουσικο. 

https://www.instagram.com/p/Cza7WUtsGvN/

1 stream απο Spotify μετα απο τα ποσοστα του distributor ειναι 0.3 ΛΕΠΤΑ της λιρας. 20 streams απο Spotify PREMIUM ειναι 8.3 ΛΕΠΤΑ της λιρας. 

6 ώρες πριν, Jazzjoker είπε

Τεσπά, επειδή άλλο είναι το θέμα του νήματος και αλλού το πήγαμε ως συνήθως: Εγώ χαίρομαι που δε δίνει και την original την κόκκινη στρατ.

Γιατι, μια χαρα ειναι επι του θεματος - παντα εχει ενδιαφερον το γιατι γινονται τετοιες κινησεις απο ονοματα τετοιου βεληνεκους, ακομα και αν εμεις μονο υποθεσεις μπορουμε να κανουμε.

Για να μην παρεξηγηθω, η κινηση αυτη του Spotify ειναι αμφιλεγομενη το λιγοτερο και καλως να σχολιαστει και να επικριθει, αλλα να ειμαστε και λιγο σοβαροι. Τα "μου κλεβουν τα λεφτα για να τα δωσουν στον Sheeran" ειναι απλα καραγκιοζιλικια, με καθε συμπαθεια στη λαικη μας μασκοτ. 

Πρακτικα στην ΠΑΡΟΥΣΑ κατασταση, ειναι απλα να 'χαμε να λεγαμε. Αποφασισανε λεει οτι ΔΕΝ θα κανουν πληρωμες σε οσους εχουν κατω απο 1000 streams ετησιως. Με 1000 streams ετησιως η πληρωμη που φευγει απο το Spotify ειναι περιπου 3 ευρω. Τα 3 ευρω αυτα το spotify ΔΕΝ τα πληρωνει σε καλιτεχνες, τα πληρωνει κατα κανονα σε distributors/licensors, οι οποιοι κρατανε το μεριδιο τους και μετα δινουν το μεριδιο που αναλογει στον καλλιτεχνη συμφωνα με το distribution deal που εχουν μεταξυ τους. Μεταξυ τους οταν λεμε, εννοουμε μετατυ του distributor και του καλλιτεχνη.

Eδω προκυπτουν μερικα θεματακια:

Πρωτον, το τι ποσοστο επι των 3 ευρω θα κρατησει ο distributor και τι ποσοστο θα μεταβιβασει στον καλλιτεχνη δεν εχει καμια ιδιαιτερη σχεση με το spotify, ειναι δουλεια δικη σου (του καλλιτεχνη) και της συμφωνιας που υπεγραψες με τον distributor σου. Αν εσενα η δισκογραφικη σου κραταει 2 ευρω και σου πασαρει το 1 υπολοιπο, ενω του Μακη η δικια του κραταει 0,50 και του πασαρει 2,50 ε, αυτο ειναι προβλημα δικο σου.
Δευτερον, το ποσο ειναι το μινιμουμ ποσο για το οποιο η δισκογραφικη σου θα μπει στον κοπο να σου στειλει ειναι επισης θεμα εκτος spotify - αν εσυ υπεγραψες οτι payout γινεται σε minimum ποσο 10 ευρω και το spotify εδωσε στον distributor σου ετησιο payout 10,50 ευρω, το οποιο μετα τα fees του distributor γινεται στο ονομα σου 8 (λεμε) ευρω και ο distributor σου αρνειται να στο στειλει μεχρι να αυγατησει του χρονου που θα παρεις αλλα 8 να γινουν 16, ε και παλι προβλημα δικο σου κυριως, οχι του spotify. Αν βρει καποιος MIA δισκογραφικη που να προτιθεται να μπει σε διαδικασια payout για 2 ή 3 ευρω να μας την πει και σε εμας τους υπολοιπους. 
 

Δηλαδη, με το προηγουμενο καθεστως, στην σχεδον απολυτη πλειοψηφια των περιπτωσεων καποιος με μολις λιγες εκατονταδες plays ετησιως εβλεπε να μπαινουν στην τσεπη του 0 ευρω, ενω τωρα με το νεο καθεστως θα λαμβανει 0 ευρω. Τρουλη σοκιν. 

Και αφου τακτοποιηθηκε αυτο, να επανελθω στην αρχικη προταση. Ναι, καλως επικρινει ο κοσμος την εν λογω κινηση. Με ολη την καλη θεληση να δεχθω οτι οντως, οπως λενε τα corpobots εκει στο spotify αυτο θα "απελευθερωσει" λεφτα που τρωνε απλα οι τραπεζες και οι μεσαζωντες με αποτελεσμα να ωφεληθουν οι καλιτεχνες, ας το δεχθουμε. Ειναι και παλι ολιγον τι ακομψο.

Τι παει να πει δε με πληρωνεις καν γιατι θα μου τα φανε? Εστω και ενα ευρω να ειναι. Για ενα ευρω δουλεψαν οι μουσικες μου? Ε για ενα ευρω να με πληρωσεις, το αν θα μου το φαει ο distributor μου ειναι δικο μου προβλημα. Εγω μπορει να θελω οταν με το καλο σε βαθος δεκαπεντετιας αυγατισει το payout μου πενηνταλεπτο-πενηνταλεπτο να πληρωθω ενα εικοσαρικο και να ανοιξω σαμπανια (ρετσινα). Γουστο μου και καπελο μου. 

Να ερθει καποιος να κανει κριτικη σε αναλογη γραμμη, να πω οκ καλως κραζεις. Δε το συμμεριζομαι, εχω αλλες πιο ουσιαστικες μαχες να παλεψω στη ζωη μου απο το αν καλως 'η κακως μου φαγανε το εστω και 1 ευρω, αλλα το κατανοω. Εχει σε φιλοσοφικο επιπεδο εστω μια ουσια. Μπορει σημερα να ειναι 1000 plays και αυριο 5000, μπορει πολλα και διαφορα, υπαρχει μια βαση ρε παιδι μου να γινει μια κουβεντα με καποιο ψιχνος ουσιας.

Αλλα αυτο το τσιρκο που θα δουμε τωρα απο τον καθε youtuber, να μη μεινει λεμε ιματιο για ιματιο αδιερρηγνυτο (?), ηρθαν να μας φανε το μεροκαματο εεεεε δε το μπορω. Ασοβαροι ολοι τους. 

Και σορρυ και ολας, αλλα χρειαζετε μια σοβαροτητα στο πως αντιμετοπιζουμε συλλογικα τετοιες καταστασεις στην μοντερνα ψηφιακη εποχη και βιντεακια σαν το πρωτο απλα ΔΕΝ βοηθανε. Απλα πουλανε outrage. 

Rant over. Παω να μην ακουσω spotify. 

8 λεπτά πριν, dimsonic είπε

Με με ρωτάτε παραπάνω.

Το βίντεο είναι μικρό και ξεκάθαρο.

με τις υγείες τους 

Και τρομερα ανακριβες επισης! Με τις υγειες του φιλου 

O Mark Knopfler πουλαει μεγαλο μερος της κιθαροσυλλογης του (120κατι οργανα) μεσω του Christie's Auction House τον ερχομενο Γεναρη.
 

https://www.christies.com/en/stories/mark-knopfler-guitar-collection-a9058db914514f9b83516d99ff7c15f4

Πολλα διαλεχτα και ιστορικα οργανα φυσικα - η Les Paul με την οποια ηχογραφησε το Money For Nothing (και φαινεται και στo video clip), μια original 1959 Burst που λογικα θα παει κοντα στο μισο εκατομμυριο χωρις κοπο, πρωιμες '80ς Suhr (μια εκ των οποιων η περιεργη μωβ απο το βιντεοκλιπ του So Far Away και η πρωτη ΜΚ-1), το πρωτοτυπο της Fender Signature Strat του, ακουστικες vintage και μη...

Δεν βλεπω καπου πληρη καταλογο ολων των οργανων (ακομα) αλλα θα εχει ενδιαφερον να δουμε τι αλλο εχει εκει μεσα. Αφηνωντας εξω τα κλασσικα και αναμενομενα high-ticket items, εχει ενδιαφερον νομιζω να βλεπεις και τις πιο ταπεινες ή και περιεργες κιθαρες που επιλεγουν να εχουν στις συλλογες τους τετοιοι ανθρωποι με προσβαση κυριολεκτικα στα παντα.

 

Πλακα ειχε! 117 overall με εβγαλε. 

Παραθετω καποιες ιστοσελιδες πανω στην πρωιμη ιστορια των Gibson και Martin κιθαρων που εχει στησει ενας συλλεκτης ονοματι Robert Corwin. Στις σελιδες αυτες θα βρειτε πολλες ωραιοτατες hi-res φωτογραφιες απο κυριολεκτικα αρχαιες Gibson και Martin καθως και πληροφοριες για την εξελιξη των οργανων αυτων στο περασμα του χρονου και πως κατεληξαν στα "κλασσικα" οργανα που ξερουμε σημερα. Ειναι ενα πολυ ενδιαφερον resource που εμβαθυνει πολυ περισσοτερο απο ενα τυπικο online αρθρο, ειδικα με το λεπτομερες φωτογραφικο υλικο.

Η καθε σελιδα ειναι φορματαρισμενη ως ενα συνεχες "ποστ" οποτε με ενα απλο print to pdf εχεις και ενα τροπο τινα ebook διαθεσιμο για κατεβασμα, αν και στην online μορφη υπαρχουν και διαφορα διασπαρτα λινκ σε παρεμφερες υλικο που εχουν πολυ ενδιαφερον.

1) http://www.earlygibson.com/
Οργανα του Orville Gibson και της πρωιμης Gibson Company

2) http://www.oldgibson.com/

Πρωιμα Gibson οργανα (overlapping υλικο σε ενα βαθμο με το προηγουμενο)

3) http://www.earlymartin.com/

Martin guitars απο το 19ο αιωνα

4) https://www.vintagemartin.com/

Martin guitars απο το 19ο και 20ο αιωνα (overlap με το προηγουμενο)

Την παρακολουθω μονο περιστασιακα αλλα το συγκεκριμενο μου το πεταξε χτες ο αλγοριθμος και "τσιμπησα" - ειμαι και 33 φετος  - και θα συμφωνησω με τον Μπιλ

13 λεπτά πριν, BillTrantos είπε

Η Μαίρη είναι πολύ σοβαρή κοπέλα και το έχει δείξει επανειλημμένα. Μακάρι περισσότεροι άνθρωποι της γενιάς μου να είχαν τέτοια μυαλά και νοοτροπία.

Και στην τελικη μερικοι απο εμας well, we'll get there when we get there και μερικοι αλλοι απλα we're not that bothered getting there in the first place. Υπαρχουν πολλοι που εχουν την αναγκη να συγκρινουν την πορεια αλλων με την δικη τους ή μαλλον με την ιδανικη πορεια που εχουν στο κεφαλι τους, εντος και εκτος μουσικης. Ε τι α κανς, α κατς α σκας? Δικο τους προβλημα ειναι στην τελικη.

Υ.Γ. Αγαπημενο παραδειγμα που δεν αναφερθηκε, ο τεραστιος Phillip Glass που δουλευε ταξιτζης μεχρι τα 30φευγα του.
 

Πολυ γουστοζικη γενικα, αλλα ειδικα η δουλεια στην ταστιερα εντυπωσιακη χωρις να παραφορτωνει το οργανο, πολυ ωραια! Να την χαρεις!

Καλη αναρρωση και καλη συνεχεια να εχεις πανω απο ολα!

Και αυτο πολυ ΜΕ αρεσε, ξεχασα ποιο κομματι παιζανε καπου προς τη μεση αλλα δε πειραζει.

DID SOMEONE SAY ACOUSTIC HENDRIX COVER OF A HENDRIX COVER???
 

Τα παρανοικα Hendrix covers ειναι απο τα αγαπημενα μου sub-sub-genres, δε ξερω αν σας το 'χω πει 
 

ΠΗΒΙ ΙΝΦΛΟΥΕΝΣΕ   ΠΗΒΙ ΙΝΦΛΟΥΕΝΣΕ
 

Ευχαριστω παιδια. 

Το κομματι οπως ειπα ειναι του Peter Lang, γνωστη φιγουρα στο American Primitive Guitar. Hταν φιλος του Fahey και ειχε κυκλοφορησει στα '70s μερικους πολυ αξιολογους δισκους με την Tacoma αλλα δυστυχως στα '80s παρατησε την μουσικη απο οσο ξερω, και μονο στα early 2000s επανηλθε για ενα συντομο διαστημα... ειναι και μιας ηλικιας πλεον. Το The Thing at the Nursery Room Window ειναι κλασσικος δισκος και αξιζει σιγουρα ενα ακουσμα. Αφηνω ενα ακομα "χιτακι" του δισκου
 

4 ώρες πριν, CHRIS P είπε

Αυτό που ο  μεσαίος  καπακώνει με τόσο άνεση το δείκτη στο μπαρέ,  μου έκανε μεγάλη εντύπωση

A ναι, ειναι τρομερη βοηθεια αυτο στα μπαρε, οπως και με τα bends - αν υπαρχουν δαχτυλα ελευθερα παντα μπορουν να βοηθησουν. Δεν ειναι και τιποτα τρομερο, με το που το εξασκησεις λιγο και το συνηθισεις θα πεφτει αυτοματα. 

18 ώρες πριν, vrasidas27 είπε

Τι κουρδισμα ειναι?

To κουρδισμα ειναι CGCGCD - open C9, παιρνεις το τυπικο open C (CGCGCE) και ριχνεις την Ε εναν τονο για να παρεις την 9η. Δεν ειναι συνηθισμενο κουρδισμα, προσωπικα δε θυμαμαι αν το ειχα συναντησει πουθενα αλλου πρωτυτερα.

20 ώρες πριν, gkourmoul1 είπε

Πολυ ωραίο το κλιπ! Να ανεβάζεις συχνότερα...

Προσπαθω οσο το επιτρεπει ο χρονος! 

Οκ εγινε μια γρηγορη αλλαγη στο audio track και re-upload, εχω κανει update το ποστ με το νεο λινκ (δε βρηκα τροπο να αλλαξω το υπαρχον εντος yt, αν ξερει κανενας αν γινεται ας μας το πει). Νομιζω ειναι αρκετα πιο ανθρωπινο τωρα 

Βρε ειχαν παιξει τα νευρα μου λεμε. Οσο για τον ηχο εχεις απολυτο δικιο, χρησιμοποιησα ακουστικα και δεν το πηρα πρεφα - στα ηχεια του pc τα μπασα ειναι overwhelming, θα δω αν μπορω να αλλαξω το audio track στο βιντεο γιατι πραγματικα ειναι ενοχλητικο. 

Ωραια μερα ξημερωθηκε η σημερινη, λιακαδα, ησυχια, δουλειες δεν εχω...ευκαιρια μετα απο μηνες να κατσω να γραψω κανα κλιπακι. Που να ηξερα οτι 3 ωρες μετα θα ειχα κουραστει να καντηλιαζω. Μια η κιθαρα δεν ηθελε να συνεργαστει σημερα (κρυο? υγρασια? δεν κραταγε το κουρδισμα της με την καμια), μια ο γειτονας απο πανω που αποφασισε να γκρεμισει το μισο διαμερισμα πρωινιατικα (κανει κατι επισκευες), μια κατι οδικα εργα απεξω Σαββατιατικα παιζει συνολικα να πηγαν βρουβες 15? 20 takes? Στα προθυρα κλονισμου λοιπον το ΕΝΑ take που καταφερε να πεσει πανω σε 3μιση λεπτα ησυχιας, καθαρα απο πεισμα και μονο. 

Το κομματι ειναι το Red Meat On The Road, του Peter Lang, απο τον δισκο Τhe Thing at the Nursery Room Window (1973). 
 

Με αφορμη ενα πολυ προσφατο Gibson Factory Tour στο καναλι του Andertons, θυμηθηκα την παρακατω σειρα βιντεο απο ενα πολυ παλαιοτερο (2007) Gibson factory tour το οποιο ειναι απο τα πιο ενδιαφεροντα βιντεο αυτου του στυλ που εχω δει για 2 λογους.

Πρωτον, το βιντεο ειναι ενα τουρ του εργοστασιου της Gibson στο Bozeman, Montana, οπου φτιαχνονται αποκλειστικα οι ακουστικες κιθαρες της εταιρειας. Δεν εχει LP και SG εδω, αυτες φτιαχνονται στο βασικο εργοστασιο της Gibson στο Nashville και το οποιο θα δειτε σε σχεδον καθε αλλο factory tour video. 

Δευτερον, το τουρ το δινει ο Ren Ferguson. Ο Ferguson ειναι ενας πολυ ενδιαφερον χαρακτηρας - ξεκινησε να δουλευει ως luthier φτιαχνοντας χειροποιητα οργανα και κατεληξε να ειναι ενας απο τους μεγαλυτερους expert στη βιομηχανοποιηση και αυτοματοποιηση της παραγωγης ακουστικων κιθαρων. Δουλευε για αρκετα χρονια για την Gibson και ηταν ο βασικος ισως μετοχος στην αναγεννηση της ακουστικης σειρας της Gibson. Για αρκετα χρονια μετα την πωληση της εταιρειας απο την Norlin, η Gibson ειχε παψει πληρως την παραγωγη ακουστικων - ο Ferguson ηταν αυτος που ανελαβε τον σχεδιασμο του νεου εργοστασιου στο Bozeman το 1989 και το στησιμο της νεας γραμμης παραγωγης, τον σχεδιασμο πισω απο τα διαφορα tools και fixtures και γενικοτερα την ολη παραγωγικη διαδικασια. 

Εχει ενα ειδικο ενδιαφερον να βλεπεις τον ιδιο να περιγραφει και να σχολιαζει το εργοστασιο και τα διαφορα σταδια στην παραγωγη που πρακτικα ο ιδιος σχεδιασε. Ασε που μπαινει και σε αρκετες παραπανω λεπτομερεις απο το "να, εδω τις συναρμολογουμε, εδω τις βαφουμε και μετα εδω κανουμε το qc". Ακομα πιο ενδιαφερον το ποσο DIY ειναι αρκετο απο το tooling; αυτοσχεδιες πρεσες για κολλημα που χρησιμοποιουν κομματια απο πυροσβεστικες μανικες ως "πιεστηρες" διπλα διπλα σε κυριλε (για τοτε) CNC μηχανες, καπου θυμαμαι να τον ακουω να μιλαει για καποιες μηχανες σχεδιασμενες για την κατασκευη ρακκετων τεννις τις οποιες "κανιβαλισανε" για δικη τους χρηση και αλλα...Ειναι φοβερο το ποσο διαφορετικοι κοσμοι ειναι η παραδοσιακη οργανοποιια με την βιομηχανικη παραγωγη. 

Ποσταρω μονο το πρωτο part - ειναι συνολικα 8, μιας και ανεβηκαν επι της εποχης που τα βιντεο στο youtube ηταν ακομα περιορισμενα στα 10 λεπτα max. Οποιος ενδιαφερεται θα βρει ευκολα τα επομενα απο τα πλαινα, ειναι ολα ανεβασμενα απο το ιδιο καναλι. 

Οσο για τον Ferguson, παραλληλα με την ενασχολιση του με το βιομηχανικο/mass production κομματι της δουλειας λειτουργουσε και σαν master luthier για την Gibson. Ηταν πρακτικα ο ιδρυτης και επικεφαλης του Acoustic Custom Shop (οι "δικες του" Gibson φερουν αστρονομικες τιμες), σχεδιασε την σειρα CL κλπ κλπ... Αργοτερα θα επαιζε αντιστοιχο ρολο και στην Guild μετα την εξαγορα της απο την Fender, ενω πλεον αν δεν απατωμαι εχει γυρισει στo παραδοσιακο σολο lutherie. Πραγματικα των ακρων αυτος ο ανθρωπος. Υπαρχει μια φοβερα ενδιαφερουσα συνεντευξη του με τον Tony Polecastro στην οποια μιλαει αρκετα για τον καιρο του στη Gibson, πως και γιατι εφυγε και αλλα πολλα, αλλα για τωρα ας μεινουμε στο τουρ.

Το blind source separation στα καλυτερα του - αρκετα ενδιαφερον!

12 λεπτά πριν, shelter είπε

 

Και παρεμπιπτόντως έχουμε δει και ωραία flamed ελατάκια σε κιθάρες που δεν παίζανε... και κατα τα άλλα μπανάλ εμφανισιακά καπάκια σε κιθάρες  που πυροβολούσαν.

Αυτο ακριβως - απ'οσο εχω καταλαβει ως χομπιστας που προσπαθει να παρακολουθει τον χωρο, υπαρχει μια γενικη ομοφωνια σχετικα με το παραπανω. Δεν μπορεις να ξερεις απο πριν με βεβαιοτητα το ποσο καλο θα βγει ενα καπακι. Υπαρχουν καποια χαρακτηριστικα προφανως που τα αποφευγεις για κατασκευαστικους ρολους, αλλα αφου αποκλεισεις αυτα τα εμφανως ακαταλληλα κομματια, στα υπολοιπα δε μπορεις να κανεις και κατι παραπανω απο ενα educated guesswork.

Υπαρχουν καποια χαρακτηριστικα, οπως η ομοιομορφοια τονου/χρωματος, η ευθυτυτα και πυκνοτητα των νερων, η ομαλη διαβαθμιση στο πυκνωμα/αραιωμα των νερων κλπ κλπ τα οποια θεωρουνται επιθυμητα, διοτι συνηθως συνεπαγονται καλο τελικο αποτελεσμα, και εν μερει με βαση αυτων κρινονται κομματια ως ΑΑ, ΑΑΑ, Master Grade ή οπως θες να τα ταξονομησεις. Αλλα δεν ειναι νομος απαραβατος - υπαρχουν κομματια που δειχνουν "μαπα" και καταληγουν να δινουν εξαιρετικο αποτελεσμα και κομματια που δειχνουν εξαιρετικα και βγαινουν ψοφια, c'est la vie.

Ειχε βαλει και ο gutter αν δεν απατωμαι προσφατα ενα βιντεο του Τom Sands πανω σε αυτο ακριβως το θεμα. 

55 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

Τι εμπορική τύχη μπορεί να έχει η κυκλοφορία ενός ακόμα overdrive, έστω και από κατασκευαστή με όνομα; Σκέφτομαι δηλαδή ότι αν δεν είσαι εταιρία εξειδικευμένη στο χώρο (που ο Lollar βέβαια δεν είναι), με σταθερό fan base που παρακολουθεί με συνέπεια τις νέες κυκλοφορίες σου, πόσο μπορεί να πουλήσει ένα πετάλι το οποίο απευθύνεται σε ένα πεδίο εφέ που είναι όχι απλά υπερκορεσμένο, αλλά "στουμπωμένο".

Νομιζω ειναι διπλο το δελεαρ - απο τη μια αυτοι που θελουν να εχουν στα χερια (ποδια) τους το καθε νεο μυστικιστικο toy of the week για το οποιο εξεφρασε διθυραμβους ο ταδε και ο δεινα youtuber/forumιστας, απο την αλλη αυτοι που πονταρουν στο να ειναι early adopters στο νεο Klon ωστε να χρυσαφισουν αργοτερα εις βαρος των πρωτων. 'Η εστω να βγαλουν ενα χαρτζηλικι παραπανω απ'οτι δωσαν. 

Στην προκειμενη περιπτωση, 100 κομματια ολα και ολα δε θα δυσκολευτουν να τα πουλησουν. Και δοκιμαζει και τα νερα ο Lollar με μικρο ρισκο - πες οτι παει καλα αυτη η συνεργασια με τον Fukushima, φευγουν ολα τσακ μπαμ. Δε το επανακυκλοφορουν αυριο, χωρις μαντεμια και κορδελακια, σαν "κανονικο" μοντελο με χαμηλοτερη τιμη? 

@Αετός δεν ξερω κατα ποσο (αν καθολου) σε ενδιαφερει η μεταπωλητικη αξια στην προκειμενη περιπτωση, αλλα γραφω το παρακατω μιας και εχουν αναφερθει EC, Wong, Edge και αλλες signature.

Μετα απο μια 20ετια βομβαρδισμου απο signature και limited run μοντελα απο τη σαρα και τη μαρα, ειναι πλεον ξεκαθαρο σε οποιον ακολουθει την second-hand αγορα πως τα artist-associated μοντελα τα πανε ιδιαιτερα καλα απο αποψη διατηρησης, μη πω αυξησης, της μεταπωλητικης αξιας τους. Ισως και αισθητα καλυτερα απο οποιαδηποτε αλλα οργανα συγχρονης παραγωγης. 

Προφανως δεν μπορει κανεις να σου εγγυηθει οτι αν παρεις την Χ signature θα μπορεις σε 10 χρονια να την διωξεις με κερδος, αλλα λεμε τωρα - φαινονται γενικα να τα πηγαινουν πολυ καλυτερα απο αυτη την αποψη συγκριτικα με "standard" μοντελα (με τα οποια συχνα δεν εχουν και τρελες πρακτικες διαφορες ετσι?). Ειδικα οταν προκειται για συνδυασμο δυνατου ονοματος και περιορισμενης παραγωγης.

Δες για παραδειγμα ποσο παει στην αγορα μια Epiphone Joe Perry Les Paul απο τα mid-2000s σε σχεση με μια τυπικη Epi LP της εποχης της. Τοτε αν δεν απατωμαι η Perry εκανε 150-200 ευρω παραπανω απο το standard μοντελο, με το οποιο πρακτικα διεφερε στο οτι ειχε Gibson μαγνητες. Τωρα παει στο χιλιαρικο ενω οι standard βρισκονται πολυ ευκολα κατω απο 500ρικο. Δες τις τιμες για την Zakk Wylde Epiphone, ή την Gary Moore BFG σε συγκριση με την απλη BFG, ή την SRV strat απο τα late '90s κλπ...

Για να ξαναρθουμε στο thread, εγω θα πονταρα λεφτα οτι η Cory Wong ή η Edge σε 10-15 χρονια ανετα θα αξιζουν στην αγορα μεταχειρισμενων πολυ παραπανω απο μια American Professional II ή μια Ultra, και ας εχουν συγκρισιμη τιμη τωρα.