Καλημέρα...
Πες μου κάτι...την ρήση "να ήμουν πρωθυπουργός για μια μέρα" την έχεις ακούσει;
Αυτό είναι και το πρόβλημά σου...
Το γράφεις και μόνος σου...
Χρειάζεσαι μουσικούς που θα πρέπει να αποδεχτούν, (όσο κι αν φαινεται περίεργο) οτι θα πρεπει να πάρουν εντολές και να λειτουργήσουν σε μια μπάντα σαν υφιστάμενοι, πράγμα που στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν γίνεται αποδεκτό, μιά και οι περισσότεροι διακατεχόμαστε απο τον εγωϊσμό του "μουσικαρά"...
Δεν λέω , εσύ μπορεί να έχεις όλη την καλή διάθεση να δώσεις χώρο και στους άλλους να αναπνεύσουν μουσικά, όμως αυτό δεν γίνεται πάντα αντιληπτό.
Οταν ο άλλος έρχεται στην πρόβα και του δίνεις ένα κατεβατό κομμάτια τα οποία θα πρέπει να περάσει "μέχρι χθες", το πιο πιθανό είναι να λακίσει...
Και σε ποιές ιδέες να δουλέψουν; τις δικές σου; υπάρχει από την μεριά σου η προθυμία να δουλέψεις και συ πάνω στις ιδέες των άλλων;
Φίλε οι πραγματικά μεγάλες μπάντες, γεννήθηκαν σε μια παραλία, σε μια καφετέρια πανεπιστημίου, σε ένα αμφιθέατρο ,αλλά ποτέ σε στούντιο.
Είναι γεγονός πως όλες οι μπάντες έχουν αυτούς που τραβάνε κουπί και αυτούς που κρατάνε το τιμόνι (βάλε οποια ονόματα θες σε όποια θέση θες).
Ετσι λειτουργουν τα πράγματα δεκάδες χρόνια τωρα.
Αν από την μεριά σου δεν υπάρχει διάθεση να παραχωρήσεις χώρο στις ιδέες των άλλων (πράγμα που δεν το κατακρίνω, αλλά είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα), δυστυχώς η μόνη περίπτωση να δουλέψεις είναι αυτή που γράφεις παραπάνω, δλδ να πληρώσεις σέσσιον μουσικούς και να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο…