dionisissab

Είναι σημαντικό να μπορείς να σολάρεις. Κάτι τέτοιο χεησιμοποιείται ευρέως σε πολλά είδη μουσικής, αλλά δεν θεωρώ σωστό να λέμε, "Α, παίζω jazz άρα σολάρω" "Παίζω rock άρα δεν σολάρω". Τα μουσικά είδη δεν είναι μαθηματικά: ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Αν ο οποιοσδήποτε δε θέλει να κάνει σόλο, δεν κάνει. Από κει και πέρα, είναι επιλογή του καθενός. Εγώ αν μού δωθεί η ευκαιρία θα πάρω το χρόνο μου, παίζοντας "σωστά και μετρημένα" πράγματα όχι για να εντυπωσιάσω. Απλά για να δώσω μια άλλη εκδοχή του κομματιού. Να δώσω δηλ. την drums-τική εκδοχή του κομματιού. Πώς το νοιώθει ένας drummer όταν παίζει μόνος του. Κάπως έτσι: Ξαναβάζω αυτό το σόλο για να καταλάβουμε όλοι μας την αξία ενός drum solo και τι μπορεί να προσφέρει. Σαφώς και κάποιος μπορεί να σού δείξει πράγματα για να παίξεις σ' ένα drum solo. Εγώ θα σού πω το εξής: ό,τι ασκήσεις έχεις κάνει (stick control, rudiments, permutations, funk beats, triplets, samba ostinatos, fast ostinatos κ.λπ.) τα βάζεις δομημένα σωστά και έχεις ένα άκρως ενδιαφέρον σολο. Όσοι δεν καταλαβαίνουν, ποτέ δε θα καταλάβουν όπως πολύ ωραία ένας είπε πιο πάνω. Και κάτι τελευταίο: ΠΟΤΕ ΜΟΥ (και μπράβο μου ;D ;D) δεν ρώτησα άλλους από κάτω τι να κάνω! Εννοείται ότι ρώτησα τον αδερφό μου πώς ακούστηκε εκείνο ή το άλλο. Αλλά ποτέ τι να κάνω. Μουσικός είσαι. Σκέφτεσαι, αποφασίζεις. Αν είσαι σε γκρουπ ρωτάς και τα υπόλοιπα μέλη και παίρνεις μια αποφαση. Cheers. ;)

Η drums είναι ένα όργανα κατεξοχήν ισορροπίας. Χωρίς ισορροπία δεν έχεις κάνει τίποτα. Ακόμα και οι ανάσες παίζουν σημαντικό ρόλο να σού δώσω να καταλάβεις. Πρέπει να είσαι χαλαρός να κάνεις αρκετό practice και στη συνέχεια να δουλέψεις τα κομμάτια που λες ότι έβγαλες. Πρώτα χτίζουμε και μετά χρωματίζουμε. ;)

ρε παιδιά η ηλικία είναι πολύ σχετικό πράγμα. σαφώς και ενώ είσαι νεότερος έχεις μεγαλύτερη όρεξη και διαύγεια αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι γράφεις τα καλύτερα τραγούδια/σόλο/περάσματα/κομμάτια... Άπειρα παραδείγματα υπάρχουν. Ένα κλασικό είναι ο Frank Gambale (μάλλον ούτε αυτόν γνωρίζεις) ο οποίος ξεκίνησε μεγάλος τα μαθήματα κιθάρας σχετικά με "τους άλλους". Και τόσοι και τόσοι... Ένα ακόμα παράδειγμα είναι ο Bonamassa. Πάρε και άκου τα άλμπουμ του απ' την αρχή (απ' το A New Day Yesterday) και θα καταλάβεις πώς ωριμάζει ένας μουσικός μεγαλώνοντας.

Ήθελα να προσθέσω κάτι για να μην παρεξηγηθούν τα λεγόμενά μου: δεν χρησιμοποιώ το muffling πάντα. Η αλήθεια είναι ότι το χρησιμοποιώ μόνο στις πρόβες ειδικά σε πολύ κλειστούς χώρους που η ένταση παίζει ρόλο ειδικά στ' αυτιά μας. Σε συναυλίες, ηχογραφήσεις ή μελέτη ούτε κατά διάνοια. ;)

Σε πρόβες χρησιμοποιώ σπάνια μετρονόμο (τον βάζω μόνο σε σημεία που έχει μπει κάποιο sampler). Σε live ποτέ δεν χρησιμοποιώ μετρονόμο, απλά έχω το νου μου και ύστερα από συννενόηση με τα υπόλοιπα μέλη καθορίζουμε το τέμπο. Πολλοί αναφέρονται στο ότι η μπάντα δεν είναι σταθερή επειδή παίζει πιο γρήγορα απ' το καθορισμένο τέμπο του κομματιού. Η "μαγκιά" είναι να το κάνεις πιο αργά. Αν το καταφέρεις αυτό, έχεις προχωρήσει σταθερά ένα βήμα παραπέρα. Σε ηχογραφήσεις και μελέτη, ΠΑΝΤΑ χρησιμοποιώ μετρονόμο για πάρα πολλούς λόγους, τους οποίους γνωρίζετε και δεν χρειάζεται να αναλύσω.

Άμα έχει αποτέλεσμα ας βάλω και πέτρες... :P :P ΕΜένα μ' αρέσει το αποτέλεσμα και το προτιμώ.

Όταν μπαίνει η μπάντα το ring δεν χάνετε πάντα. Αναλόγως πώς παίζεις, σε τι εντάσεις, σε τι στούντιο. Το πιο λογικό είναι να μην χάνετε. Ακριβώς επειδή η ώρα στο στούντιο είναι πολύτιμη, δεν έχω χρόνο πάντα να κουρδίζω το ταμπούρο και τα τομ. Γι' αυτό το μαφλάρισμα στο ταμπούρο είναι μονόδρομος τις περισσότερες φορές. Παλαιότερα δεν τα πείραζα καθόλου τα τύμπανα αλλά μεγαλώνοντας (και παραξενεύοντας... ;D) μ' αρέσει το ταμπουράκι να είναι χαλαρό και χωρίς πολλά sustain.

Το muffling με το πορτοφόλι το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Δοκιμάστε ό,τι θέλετε αρκεί να είναι κομψό και ωραίο. Σε όσα στούντιο έχω πάει δοκιμάζοντας το πορτοφόλι ακούω αποτέλεσμα το λιγότερο γ@μηστερό!

Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Δηλ. η στάση του σώματος, όποια και να είναι αυτή, βοηθάει στο "να με κάνει να χορέψω ακούγοντάς τον". Το ζητημα είναι αυτό. Εξαιρετικό παράδειγμα ο G(O)add. Θενκς yameth. To γκρουβ βρίσκει το δίδυμο αδερφό δίπλα του. Η κινησιολογία, όπως πολύ ωραία αναφέρθηκε, έχει να κάνει με τη σωστή στάση του σώματος αλλά δεν είναι πανάκεια: δεν σημαίνει ότι όποιος στήνει "σωστά" θα παίζει και ωραία. (κλασικό παράδειγμα ο BR ή ο Peart). Καλό είναι όμως, να επισημάνουμε ότι η κίνηση παίζει το 99% της σημασίας του ήχου που βγαίνει. Όλα στη drums κίνηση είναι.

Θα συμφωνήσω για τη στάση και το στήσιμο που είπες. Πολύ σημαντικό στοιχείο στο οποίο πολλοί δε δίνουν την πρέπουσα σημασία. Και δεν έχει να κάνει μόνο με το παίξιμο αλλά και με τη ... ζωή τους στα 50 ;D ;D

Παρακολουθώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σεμινάριο για το groove από ένα τρίο καταπληκτικών καθηγητών και μουσικών στην Πάτρα, κατέληξα σ' ενα συμπέρασμα το οποίο μπορώ να πω ότι με εξέπληξε σημαντικά: το groove κατά ένα μεγάλο ποσοστό οφείλεται στην κίνηση και ξεκινά απ' αυτήν. Όταν παίζεις drums (αλλά και τα υπόλοιπα όργανα) η κίνηση και ο ρυθμός της κίνησης που κάνεις καθορίζει το αν ακούγεσαι άνετος και χαλαρός ή σφιγμένος και νευρικός. Αξίζει να δείτε τον Ramon Sampson στο βίντεο αυτό. Μεταξύ άλλων, στο 1:17 και μετά, η κίνηση του joking με το σώμα του υποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τη σημασία της κινησιολογίας στο παίξιμο. Από τότε που έβαλα αυτό το πράγμα στο μυαλό μου, το παίξιμο αφ' ενός άλλαξε ριζικά προς το καλύτερο, αφ' ετέρου, παρατηρώ μια εντελώς απλή και εύκολη αντιμετώπιση "δύσκολων" περασμάτων. Όσοι ασχολείστε με τα τύμπανα, θα έχετε βρεθεί σίγουρα σε θέση να κολλάτε σε ένα γύρισμα ή πέρασμα ή σ' ένα "δύσκολο" παίξιμο. Η κίνηση και η κατανόησή της θα σας βοηθήσει να ξεκολλήσετε. Επίσης, πολλές φορές προσπαθούμε να παίξουμε κάτι το οποίο δεν γνωρίζουμε καλά και δεν είμαστε σίγουροι γι' αυτό. Η κίνηση, η σωστή τοποθέτηση των μελών και η πλήρης γνώση του τί κάνουμε θα μας βοηθήσουν σ' αυτό. Ένα ακόμα παράδειγμα είναι ο εξαιρετικός Dave Dicenso. Παρατηρείστε πόσο σίγουρος είναι για την κίνηση και πόσο απλά τού βγαίνει.

Το πώς θα στήσεις τη drums σου ναι. Ας γίνει κουβέντα. Αλλά νομίζω ότι ξέφυγε λίγο... Anyway. Πρώτα μόνος σου θα μάθεις να γκρουβάρεις και μετά με την μπάντα. Η κίνηση και η κινησιολογία στη drums (μεγάλο θέμα - το ανοίγω ευθύς αμέσως σε άλλο thread ;D) είναι πολύ σημαντικό κομμάτι. Αυτό δε θα το μάθεις με τη μπάντα αλλά μόνος σου. Αυτό ήθελα να πω. Προφανώς και αν παίζεις σε μια μπάντα μαθαίνεις πολλά και να γκρουβάρεις συγχρόνως. Το θέμα είναι όμως ότι πρέπει να το μάθεις και μόνος σου ώστε σ' ένα σόλο να γκρουβάρεις και ας μένεις μόνος σου. Να μην "σέρνεις" το κομμάτι.

Το γκρούβ έχει να κάνει με πολλά διαφορετικά πράγματα και δεν είναι απαραίτητα ομαδική δουλειά. Ο καθ' ένας πρέπει να γκρουβάρει από μόνος του πρώτα και μετά με την μπάντα. Αλλά τι σχέση έχει το γκρουβ και η κουβέντα για τους drummers και τους κιθαρίστες απ' τη στιγμή που μιλάμε για setup?? ??? ???

Και Jazz και blues και funk και ροκ και έντεχνα. Φυσικά δεν τα παίζω όλα καλά (προς Θεού) αλλά ό,τι βρεθεί στο διάβα (και τώρα είναι η jazz) το παίζω χωρίς φόβο και πάθος. Αρκεί να είναι μουσική.

Υπάρχουν ακόμα και οι άλλοι όμως, που ήρθαν από Ολλανδία με jazz χάρη και διδάσκουν τόσο κόσμο και τον καθοδηγούν ωραία. Μπορεί να είναι λιγότεροι από τους πρώτους αλλά λόγω αυτών το είδος δε θα εκλείψει εύκολα. ;)

Εγώ λέω να λέμε παρόμοιες εκφράσεις για drummers από πού προέκυψαν...π.χ. paradidle, rudiment, pattern κ.λπ.

Παλαιότερα είχα αρκετά μεγάλο σετ. Μεγάλωσα, συνειδητοποίησα, κατάλαβα, διαπίστωσα (όλα αυτά ίδια είναι μεταξύ τους ;D ;D) ότι όσο λιγότερα τόσο πιο ήρεμος και πιο χαλαρός. Κλασική ατάκα Κιουρτσόγλου και Λάντσια (σε μια συζήτηση που είχα πέρσυ το καλοκαίρι) "όσο μεγαλώνεις τόσο βγάζεις από πάνω σου πράγματα". Παίζω με yamaha Yd series Bass drum 22', tom 13', floor 16', snare 14', ένα hi-hat και ride sabian και crash wuhan. Όλα τα υπόλοιπα που πήρα, τα έχω για ειδικές περιπτώσεις ;) :P Προς το παρόν, με τα λίγα και τα καλα.

H γενική εικόνα που επικρατεί για τα πιατίνια αυτά μπορεί να είναι αυτή που λες. Δεν σημαίνει όμως ότι ισχύει για όλους. Στο ωδείο παίζουμε με κάτι paiste 101 για crash και ένα ride paiste 302. Δεν χαλιέμαι υπερβολικά με τον ήχο τους. Όλα θέμα γούστου και παιξίματος είναι. Τίποτα δεν είναι απόλυτο.

Όλα είναι θέμα παιξίματος. Μάπα για σένα είναι. Για κάποιον άλλο μπορεί να μην είναι. Το παίξιμο ποικίλει αρκετά αναλόγως με τον drummer και την εμπειρία του. ο Σωστός drummer πρέπει να κάνει το κατσαρόλι ν' ακούγεται όμορφα. Κατά γενική ομολογία μπορεί να είναι έτσι όπως τα λες.

Όλα είναι θέμα υπομονής, χρόνου και εξάσκησης. Δευτέρα: μού δίνει ο καθηγητής στο ωδείο μερικές ασκήσεις για funk εξάσκηση με 8 διαφορετικά patterns. Τρίτη: ξεκινώντας διάβασμα καταλαβαίνω πόσο δύσκολα είναι απ' τη στιγμή μάλιστα που οι συνδιασμοί είναι αρκετοί. Τετάρτη: έχω κολλήσει σ' ένα σημείο που το αριστερό χέρι "κολλάει" σε μια αλλαγή Πέμπτη: το παλεύω... Παρασκευή: το παλεύω χωρίς να χάνω την ψυχραιμία μου αλλά δεν το πιέζω Σάββατο: παίζω άλλες ασκήσεις και επείτηδες δεν ακουμπάω καθόλου την "δύσκολη άσκηση". Κυριακή: γυρνώντας σπίτι από καφέ, κάθομαι και η δύσκολη άσκηση βγαίνει πανεύκολα. Τόσο εύκολα που απορώ! ??? ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ PRACTICE ΚΑΙ (ΕΠΙ Ή ΥΠΟ)ΜΟΝΗΣ.

Καλό θα ήταν να μπορέσεις να βρεις κάποιον που να έχει μια Α εμπειρία και να σε βοηθήσει σε καίρια ζητήματα, π.χ. μετέπειτα επεξεργασίας και άλλων προβλημάτων τα οποία θα προκύψουν στην πορεία. Λόγω του ότι δεν έχεις κάνει κάτι ανάλογο στο παρελθόν καλό θα ήταν να δώσεις και τίποτα σε κανα στούντιο για να τα γράψεις εκεί. Γνώμη μου.

Γενικά αν έχεις συνηθίσει αρκετά με ακουστική θα έχεις ένα μικρό θεματάκι, αλλά και αυτό συνήθεια είναι. Εγώ πάντως θα σού πρότεινα φάση με ακουστική. Όλο και κάτι θα βρείτε. Το feeling, το ριμπάουντ, η αίσθηση και φυσικά η επεξεργασία μιας ακουστικής είναι μπροστά. Γράψτε ηλεκτρονικά τα άλλα όργανα μέσω υπολογιστή π.χ.

Μπράβο! :D :D Να τα χιλιάσεις εύχομαι.

Μα δεν είπα τίποτα τέτοιο. Η "απαρχαιωμένη λογική του Agostini" (που λες) βρίσκεται παντού γιατί πολύ απλά όλοι αντιγράφουν τους παλιούς. Και δεν υπάρχει απαρχαιωμένη αντίληψη, νομίζω. Οι καθηγητές που κάνουν Agostini (πάρα πολλοί) κάτι θα ξέρουν παραπάνω. Μια χαρά βιβλιαράκια. Αν θέλει να εντριφήσει παραπάνω, υπάρχει πιο εξελιγμένη βιβλιογραφία. Αλλά η βάση των βιβλίων του Agostini είναι μια χαρά. προσωπική άποψη.

Νομίζω ότι βρήκες τη χρυσή τομή: λίγο απ' τα παλιά λίγο απ' τα νέα. ;) ήθελα να το πω αυτό και παλαιότερα που είχε τεθεί το θέμα των βιβλίων του agostini. Θεωρώ ότι σημασία έχει ο καθηγητής περισσότερο παρά το βιβλίο. Μπορείς να διαβάσεις Γραμμική Άλγεβρα απ' τον Strang? ;D Δεν νομίζω. με έναν καλό καθηγητή γίνεται όμως. Μεθοδικότητα θέλει και γνώση.