dionisissab

Υπέροχα τα όσα ανέφερε ο Βαγγέλης για τις συμβουλές. Οι περισσότερες έχουν μεγάλη εφαρμογή ειδικά στους αρχάριους (από lives) drummers. Επειδή ακριβώς δεν ξέρεις τι θα σού φέρουν για drums, stands, πετάλια, βάσεις κ.λπ. πρέπει να έχεις μερικά βασικά πράγματα μαζί σου πάντα. Καλό είναι επίσης να συμβουλεύεστε κάποιον υπεύθυνο της συναυλίας ή του φεστιβάλ που θα συμμετάσχετε ώστε να έχετε μια εικόνα πριν πάτε για soundcheck. Να σημειώσω και εγώ ότι δεν έχει καμία ουσία να κάθεσαι να τσακώνεσαι ή να τρώγεσαι με "ηχολήπτες", μαγαζάτορες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, διότι χαλάς την καρδιά σου για ανούσια πράγματα, το οποίο ίσως να έχει επίπτωση και στην απόδοση του live. όσο παίζεις και αποκτάς εμπειρία, μπορείς να συμβιβαστείς κάπως με δύσκολες συνθήκες. (έχω παίξει σε 3 τετραγωνικά μέτρα με τα κλειδιά του μπασου να είναι πίσω απ' το κεφάλι μου και σε άλλες αντίξοες συνθήκες) Αν βγάλεις live σε τέτοιες συνθήκες, αντέχεις και άλλα πράγματα. Φυσικά και δε λέω να το παίζουμε τόσο μ....κες ώστε να παίζουμε με σπασμένα πιατίνια και καρέκλα ταβέρνας.

Πολύ ενδιαφέρον Βαγγέλη. Πάντα ήθελα ένα συστηματάκι τόσο απλό που να μπορώ να έχω επιπλέον επιλογές στο snare.

το "παληκάρι" παίζει με το σκαρπίνι που φόραγα ανήμερα της ανάστασης. βελτιώστε την τεχνική σας και μην αναλώνεστε σε ασήμαντες λεπτομέρειες. Και μην σας φταίνε όλα.

Φίλε είναι πολύ σχετικό τι εννοείς "drum set για προχωρημένους". Σχετικά με τι; με τα λεφτά που κοστίζει; με τα τύμπανα που έχει; σε σχέση με τα σετ για αρχάριους; ποια είναι αυτά; Ο καθηγητής μου εδώ και 11 χρόνια παίζει και ηχογραφεί με μια drums των 300 ευρώ, χωρίς πειράγματα και εφέ. Αν έχεις μια οικονομική άνεση, θα σού πρότεινα ίσως μια Ludwig ή μια Tama. Αλλά είναι αρκετά σχετικό. επίσης, με την Pearl Vision έχω παίξει αρκετές φορές (την είχε ένα παληκάρι σ' ένα στούντιο στην Πάτρα) και μπορώ να ομολογήσω ότι δεν με ενθουσίασε. (για τα λεφτά της) (ίσως να έφταιγε και το κακό κούρδισμα που είχε κάνει)

Αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο που επισημαίνει ο Μιχάλης. Να μην ακούγεται σαν να διαβάζεις μια παρτιτούρα. Να μην ακούγεσαι σαν το παιδάκι στην πρώτη δημοτικού που μαθαίνει να διαβάζει και το κάνει μηχανικά και ασυναίσθητα. Πρέπει ακόμα και με παρτιτούρα/σημείωση/χαρτιά να ακούγεσαι εσύ ο ΙΔΙΟΣ και όχι το χαρτί. Χαίρομαι που το επισημαίνεις Μιχάλη. Όσον αφορά το transcription, προσωπικά είμαι υπέρμαχος της παρτιτούρας-σημείωσης, δηλ. με τον τρόπο που ανέφερε ο Βαγγέλης αρχικά: γράφεις στο πεντάγραμμο το βασικό pattern, στη συνέχεια σημειώνεις τα πιο σημαντικά fills κατά τη γνώμη σου (όχι όλα εννοείται) και τέλος επισημαίνεις με χρωματιστό στυλό κάποια σημαντικά πράγματα που αν δεν τα προσέξεις χάνεις όλο το κομμάτι. Πλέον, ο καθηγητής μου στο ωδείο μού βάζει από διάφορους καλλιτέχνες να κάνω το transcription με σκοπό να το δουλέψω. Δηλ. με λίγα λόγια να ΜΠΩ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ (όπως είπε ο εξαιρετικός Μιχάλης). όχι απλά να το ακούσω και να το γράψω (αυτό πλέον το κάνει και ο υπολογιστής). Σκοπός είναι να το ακούσω μερικές δεκάδες ίσως και εκατοντάδες φορές και να γίνει κτήμα μου. Πρόσφατα δούλευα με το Looked in a basement του Mark guiliana το οποίο μού έφαγε 3 μήνες ζωής ( :P) αλλά άξιζε.... το γκρουβάρω τώρα και κοντεύει να γκρεμιστεί η πολυκατοικία. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει το σταθερό ostinato στα χέρια και το μόνο που μένει να γράψεις είναι οι μπότες. Φυσικά νομίζω ότι έχει σημασία και το είδος που παίζεις. Δε θεωρώ απαραίτητο να κάθεσαι να γράφεις το Ironman, το Stairway to heaven και το Black night για τον απλούστατο λόγο ότι τα έχεις μάθει απ' έξω τόσο καιρό που τ' ακούς, αλλά και επειδή δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο. ίσως να χρειαστεί να σημειώσεις τα μέτρα του σόλο ή του κουπλέ.

Η ενασχόληση με ένα δεύτερο όργανο είναι ιδιαίτερα σημαντική και μπορεί να δώσει πολύ καλά αποτελέσματα σε βάθος χρόνου ειδικά όταν αφορά μελωδικό όργανο ---> ρυθμικό ή το ανάποδο. Χρειάζεται όμως αρκετό χρόνο και θέληση για δουλειά και μελέτη. Αν τον έχεις τον χρόνο, καλώς. Αλλιώς, θα μπλέξεις άσχημα και χωρίς σκοπό.

Ακριβώς αυτό. Αναλόγως τι θες, τι απαιτήσεις έχεις απ' τα πιάτα σου κ.λπ. τα πιάτα δεν καταλέγονται αμφιμονοσήμαντα (τι θυμήθηκα ρε συ; λέξη μαθηματικών λυκείου.. ;D). Δηλ. δεν λες "αυτό κάνει 100 άρα είναι χειρότερο απ' αυτό που κάνει 200 ή 300". η τιμή παίζει ένα ρόλο αλλά δεν είναι στάνταρ. το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις ξεχωριστά κάποια κομμάτια (π.χ. ξεκίνα με ένα μέτριο hi-hat και προχώρα) και όχι όλα μαζί σ' ένα σετ. Καλύτερα να έχεις 3 μέτρια και 1 κατσαρόλι παρά 4 κατσαρόλια. ;)

Καθαρός αριστερόχειρας! Pure... :P Λεφτεριά σε οτιδήποτε αριστερό 8)

Μια χαρά γνωρίζω τους όρους αυτούς. Κάτι ήξερε ο father και με έστειλε 8 χρονών ωδείο να μάθω να διαβάζω. Έχεις δίκιο με τις ορολογίες και θεωρώ προτιμότερο ό,τι δεν ξέρει κάποιος να το ρωτάει. (θυμάμαι τις πρώτες λατινικές λέξεις που έμαθα: adante, alegro, presto, prestisimo 9 χρονών και μού φαίνονταν κάπως :D)

Η βιδούλα κάνει όλη τη δουλειά στο hi-hat όπως είπε και ο ippex. Η κλίση που θα πάρει καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον ήχο του και τη δυναμική του. Βλέποντας και εγώ τα χάλια της δικής μου βάσης, θεωρώ δεδομένο να επενδύσω σε μια βάση της προκοπής.

Εντάξει, δεν είναι απαραίτητα σε jazz παίξιμο. Ότι συναντάται πολύ συχνά εκεί ναι, αλλά το παρατηρώ και σε άλλα γκρουπ (σε blues, σε ροκ ή και σε μέταλ) (Porcupine Tree, Led Zeppelin, Deep Purple και τόσα άλλα). Ένα όμορφο παράδειγμα είναι αυτό το live του Joe Bonamassa Joe Bonamassa-A New Day Yesterday (live) το οποίο έχω ακούσει άπειρες φορές και το θεωρώ εξαιρετικότατο. Πιστεύω ότι η ένταση του παιξίματος έχει να κάνει καθαρά με το τι ηχοχρώματα επιλέγεις να βγάλεις με το παίξιμό σου σε μια μπάντα. Στα χαμηλά παιξίματα (που περιέχουν ghost notes) καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι να παίζεις σαν "σβησμένο ηφαίστειο". Νομίζω ότι είναι μια αρκετά εύστοχη φράση που περικλείει αυτό που συζητάμε: ότι μπορείς να παίζεις πολύ χαμηλά σε ένταση αλλά ανά πάσα στιγμή να μπορείς να εκρύγνεισαι και να ξεσπάς (πάντα στα μουσικα πλαίσια). "Να τονίζεις σε παρένθεση" (πλιάτσικας λεωνίδας speaking ;D)

Βαγγέλη να 'σαι καλά για το χρόνο που αφιέρωσες και ασχολήθηκες με τα θέματα αυτά. Χρήσιμο νομίζω ότι θα είναι να τα συμβουλευόμαστε αραιά και πού.

Παιδιά ο καθένας με τα γούστα του και τα προσωπικά του. Και εγώ έχω μια Yamaha YD ψιλο-γδαρμένη, φουσκωμένο το ξύλο της μπότας απ' τον ήλιο (το καλοκαίρι στα lives υποφέρει το σετ), ένα σετ πιατινιών σπασμένο και μερικά ακόμα :P Δεν πρόκειται να το αποχωριστώ δεν μπα να μού δώσουν την Ludwig του Bonham. (που λέει ο λόγος ;D). Στο θέμα του oeoOEO, νομίζω ότι η έξτρα παρέμβαση στα τύμπανα πρέπει να γίνεται είτε από ειδικό είτε με μεγάλη προσοχή από μας. Οπότε γενικά ας είσαι προσεκτικός και εύχομαι τα καλύτερα. Cheers

Συνέχεια 24/7; Τι ρυθμός είναι αυτός; Ουάου! :P :P ξέρω ξέρω... κρύος πολύ. με έχουν φάει τα transcriptions και η μελέτη για σχολή.. ;D Στα σοβαρά, για να ξεκινήσεις, ένας καλός δάσκαλος (ειδικά αν είναι και γνωστός σου) είναι πολύ καλή λύση. όσον αφορά το ωδείο που αναφέρεις δεν είναι στάνταρ: υπάρχουν καλά ωδεία που αξίζουν τα λεφτά τους και τα άλλα. Για drums, μια ηλεκτρονική έχει τα πλεονεκτήματα της εξοικονώμησης χώρου, μειωμένης έντασης (ειδικά αν είσαι σε πολυκατοικία) και μεγαλύτερης ευελειξίας. Η ακουστική drums έχει τα πλεονεκτήματα του "αληθινού ήχου", του αληθινού feeling και της αυθεντικής έντασης. Ανάλογα με τα λεφτά σου και το μπάτζετ σου, κρίνεις την αγορά ηλεκτρονικών ή ακουστικών τυμπάνων και της επιλογής του δασκάλου.

Το μόνο που αξίζει είναι η συννενόηση μέσω απόστασης. Παικτικά, μουσικά και ενορχηστρωτικά έχω ακούσει απείρως καλύτερα πράγματα. υγ. με ξενέρωσε άσχημα η φάση του drum machine.

Το θέμα με τα breaks και τα fills είναι μια καλή εικόνα του πώς έχει στήσει το σετ σου. Ένα καλά στημένο σετ (όπως βολεύει τον καθένα φυσικά) σού δίνει την δυνατότητα να δοκιμάσεις πολλά και διαφορετικά πράγματα. υγ. Δε είναι ωραίο το thread να γίνει ζήτημα αντιπαράθεσης (ειρηνικής ή εχθρικής) μεταλλάδων και τζαζάδων. Προς Θεού. Ό,τι θέλει ο καθένας, κάνει και ό,τι θέλει ο καθένας ακούει. Ούτε τίθεται ζήτημα σύγκρισης του παιξίματος drums σ' αυτά τα δύο είδη.ο δικός μου καθηγητής ξεκίνησε με extreme progressive metal μπάντα, πέρασε σε death metal πιο μετά και τώρα παίζει μόνο jazz και blues. ας μην είμαστε απόλυτοι σ' αυτό που λέμε και μην "χαλάσουμε" ένα τόσο ωραίο thread που άνοιξε ο βαγγέλης. :)

Ε, καλύτερα ο Ίβκοβιτς ;D Επίσης να προσθέσουμε ότι το θέμα με τα breaks έγκειται και στην κινησιολογία που είχαμε αναφέρει παλαιότερα. Δηλ. πολλοί προσπαθούν να κάνουν ένα break (είτε γρήγορο είτε τεχνικό είτε οτιδήποτε) με λάθος κινητική και το πληρώνουν επειδή θα ακουστεί χάλια το όλο θέμα. Τέλος, πρέπει να καταλάβουμε να κατηγοριοποιούμε αναίσθητα το κάθε break όπως πολύ ωραία επισήμανε ο Βαγγέλης. Να το τακτοποιούμε δηλαδή.

τρίφωνα, άκουσε δοκίμασε, άλλαξε, ξαναδοκίμασε... έτσι πάει με τα δέρματα και με τα πιατίνια. εδώ και 8 χρόνια που παίζω drums δεν έχω καταλήξει ποια δέρματα με εκφράζουν απόλυτα και δεν νομίζω να τα βρω ποτέ. μόνο με δοκιμές θα βρεις αυτό που θες. ψάξε στα drum stores γενικότερα και επέλεξε. σαν πρώτη επιλογή τα remo ambassador είναι καλά. υγ. νομίζω είσαι εκτός θέματος. 8)

Αυτό που κάνω τώρα με τον Guiliana.. 8) Το Heernt - Locked in a Basement δουλεύω τώρα. Είναι όντως το πιο αποδοτικό και αποτελεσματικό. και ειδικά για τα trading 4's εφ' όσον το δουλέψεις στο transcription, μετά αμέσως δές το στην πράξη είτε ως backing track είτε με την μπάντα σου. Καλή συνέχεια.

Εξαιρετικότατο. Με κάνεις πρωινιάτικα να τσιτώνω στα ηχεία Buddy Rich και λοιπούς bigbang-ικούς. ;D

ρωτήστε και εμάς τους drummers... Με μπασκετάκι και τρέξιμο καθημερινά, no problem. Τα προβλήματα τενοντίτιδας, μέσης και λοιπά δεν είναι απλά αποτέλεσμα έλλειψης γυμναστικής. Ειναι έλλειψη σωστής θέσης/στάσης/πιάσιμο μπακετών κ.λπ. Όμοια (φρονώ ότι) ισχύει για τους κιθαρίστες και τους μπασίστες. Πριν ξεκινήσω συστηματική άσκηση ποτέ δεν είχα πρόβλημα. Απλά, αυξήθηκε σε μικρό βαθμό η δύναμη και η ταχύτητα. Και επίσης κάτι κύριοι Dennis Chambers, Keith Carlock, Buddy Rich, Joe Morello (RIP μεγάλε) και άλλοι και άλλοι, δεν νομίζω ότι ασχολήθηκαν σοβαρά με γυμναστικές. Αλλά τα χέρια τους (λόγω σωστού παιξιματος) είναι πιο δυνατά και απ' του θείου μου που τη βγάζει καθημερινά στα κοτέτσια και στις αγελάδες. ;D

Δυστυχώς δεν είμαι τόσο μεγάλος. Ούτε είχα την τύχη να ζω την άγια εποχή τέλη '70s. Μερικά πραγματάκια τα ξέρω ιστορικά χωρίς δυστυχώς να τα έχω ζήσει.

] Ο γραπτός λόγος δεν βοηθάει, ούτε τα emoticon.... προφανώς και αστιεύομαι. εκπληκτικός drummer ο Ρενιέρης. αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι και 2 δευτερόλεπτα να βρεθείς με έναν γίγαντα των τυμπάνων όπως ο Krupa, έχεις μεγάλη ευλογία. :)

Και ο Ρενιέρης τζαζ έπαιζε (ένα είδος) 8)

Δεν υπολογίζεται αυτό... :P :P Για το Ντούβα ναι! Δάσκαλός μου...