Είναι ένα ζήτημα που με έχει απασχολήσει αρκετό καιρό τώρα. Η προστασία των αυτιών είναι εξαιρετικά "καυτό" ζήτημα ειδικά για τους drummers/percussionists που "τραβάνε" όλο το θόρυβο.
Εκτός της ρύθμισης της έντασης στην οποία παίζει μια μπάντα (που είναι άλλου παπά ευαγγέλιο), χρειάζεται προσοχή στις επιλογές που κάνει ο καθένας: πόσο δυνατά παίζει, τι επιλέγει να ακούει, πόσο μπουκωμένο επιλέγει να είναι αυτό που ακούει κ.λπ.
Προσωπικά, υστερα από έντονη συζήτηση με τα παιδιά που παίζω μαζί, καταλήξαμε στο συμπέρασμα να παίζουμε όσο πιο σιγά γίνεται σε ένταση και σε συγκεκριμένα σημεία να "χώνουμε".
Θεωρώ εξαιρετικά τυχερό και προνομιούχο έναν μουσικό που μπορεί να παίξει σιγανά σε ένταση αλλά παρ' όλα αυτά να βγάζει μια ένταση στο παίξιμό του. Κατι τέτοιο είναι ορθόδοξο να συμβαίνει σε όλες τις μπάντες ανεξαρτήτου μουσικής.
Για ωτοασπίδες και λοιπά προστατευτικά, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. :D