trolley

STS: Τα περισσότερα επεισόδια του "Breaking Bad" ξεκινάνε με κάποια σεκάνς, όχι απαραίτητα σχετική με το επεισόδιο... περισσότερο ένα είδος πρελουδίου. Κατά γενική ομολογία, μία από τις πιο ενδιαφέρουσες τέτοιες σεκάνς, είναι αυτή που δείχνει στιγμές της καθημερινότητας μίας πρεζού πόρνης με το όνομά Wendy, η οποία παίζει έναν μικρό ρόλο στην υπόθεση, αλλά είναι "πρωταγωνίστρια" στη συγκεκριμένη φάση. Το τραγούδι είναι το "Windy" από τους "The Association".

Μετάφραση στίχων: Θα σας γαλήσουμε όλους. Θα φάτε πυρηνικό με την οκά. Γαλώ το σπίτι σας Και τσι δημοκρατίες σας. Και μην κοιτάτε που είμαι ωραία Σας κόβω το λουλί για πλάκα Αν ερεθιστείτε σε άπρεπη στιγμή Οι στρατιώτες μας θα σας κάνουν μπιφτέκα Μπιφτέκα, μπιφτέκα Τώρα σε ήβρα, τώρα στέκα.

Ε, όχι και "κανέναν". Ενοχλείς τα πουλάκια και το ποτάμι.

Μετά την επιτυχία που κατέγραψε η πρώτη (θα υπάρξει και δεύτερη) εβδομάδα αφιερώματος στο γαλλικό τραγούδι, θα δοκιμάσουμε κάτι ακόμη, εν' όψει των εορτών: soundtracks. Ξεκινάμε με το εκπληκτικό τραγούδι του George Benson "On Broadway", το οποίο ακούγεται στην αρχή της ταινίας "All That Jazz" του Μπομπ Φόσι, μία από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Το βίντεο είναι από την ταινία και δείχνει τις διάφορες φάσεις του casting που κάνει ένας σκηνοθέτης μουσικού θεάτρου, προκειμένου να επιλέξει χορευτές και τραγουδιστές. Το μοντάζ είναι απίστευτο.

Καλώς τον. Το τρέχον κορυφαίο όργανο της Yamaha είναι το Montage M. Το μέλος @Waterfall-K ξέρει τα πάντα για το ζήτημα, περίμενε λίγες ώρες, θα χαρεί να σε κατατοπίσει.

Και τα μεγάφωνα θα παίζουν Θεοδωράκη Fall.

Πρώτη παρατήρηση: έχει πολύ-πολύ-πολύ καλό ήχο.

Σε διαβεβαιώνω ότι ήταν εκεί (ότι και αν ήταν) και ότι όταν τις είδα σε σκέφτηκα "άμα αυτές είναι οι τιμές, ποιος ακούει τον Καταρράκτη"...

Όχι, δεν το φαντάστηκες. Νωρίτερα σήμερα, οι τιμές ήταν εκεί.

Τελευταία φορά πούλησα κάτι πριν πέντε χρόνια. Όταν πουλάω, ξεκινώ πάντα με τη μισή της ονομαστικής τιμής, και δεδομένου πως οτιδήποτε είχα ποτέ διατηρείται ως άθικτο (και μερικές φορές είναι), θέλεις να αγοράσεις από 'μένα. Έρχεται λοιπόν αυτό το ζώον στο σπίτι μου, ο οποίος με ταλαιπωρούσε τηλεφωνικά επί μία εβδομάδα, και αφού μετά από παζάρια είχαμε καταλήξει στα 1200 ευρώ, ανέβηκε ισχυριζόμενος πως έχει ξεχάσει τα 200 στο αυτοκίνητο, αλλά αν θέλω να πάει να τα φέρει. Όταν είδε πως ήμουν έτοιμος να τον πιάσω από το λαιμό, ξαφνικά βρήκε... 170 ευρώ στην άλλη του τσέπη. Προκειμένου να μην λερώσω το χαλί κάνοντας εμετό, το δέχθηκα και τον έστειλα στο διάολο. Ένα μήνα μετά, το πούλησε στο noiz ακριβότερα απ' ότι το είχε πάρει από 'μένα, ενώ ισχυριζόταν (την περίοδο των παζαριών) ότι είναι κάτι που θέλει πολύ, και είχε ξυπνήσει ο μουσικός μέσα του και διάφορα τέτοια. Φαντάσου να τον έχεις στο σπίτι σου και να σε κοροϊδεύει στα μούτρα σου, ενδεχομένως μπροστά στη γυναίκα ή τα παιδιά σου. Enough said.

Οι τιμές είναι στον Τόμαν, από το πρωί.

Αυτό που γράφεις είναι λογικό, αλλά εγώ δεν έγραψα για λογική (καλύτερα να μην επεκταθώ στο ποια θα ήταν η λογική επιλογή για τους Έλληνες που θέλουνε να κάνουν αγορές) αλλά για ονείρωξη. Και η ονείρωξη στην οποία αναφέρομαι είναι ψυχολογικό φαινόμενο, δηλαδή η φάση που νομίζεις ότι έχεις χρήματα για δαπάνες πολυτελείας ενώ ΔΕΝ έχεις. Π.χ. δες τις τιμές των ακινήτων, ή τις τιμές στις οποίες βάζει κάποιος ραδιοενισχυτές της Sansui στις αγγελίες του Noiz.

Ένας φίλος πούλησε πρόσφατα μία πανάκριβη Les Paul που είχε όμως να την αγγίξει 10 χρόνια. Του βγάλανε την Παναγία οι διάφοροι μαλάκες που τον καλούσαν στο τηλέφωνο για να εφαρμόσουν την ελληνοκαφρίλα τους σε παζάρια, αμφισβήτηση της αξίας της, να περάσω να την δω και βλέπουμε και πολλά άλλα αγενή. Τελικά, την έδωσε στα 2/3 της ούτως-ή-άλλως μειωμένης τιμής που την είχε αρχικά αναγγείλει. Το θες όλο αυτό; Το χρειάζεσαι; Οι κάφροι γύρω μας, παραμένουν τόσο κάφροι όσο πάντοτε ήταν, μόνο που τώρα δεν έχουν και λεφτά. Αν δεν χρειάζεσαι τα χρήματα, τουλάχιστον περίμενε να περάσουν την επόμενη ονείρωξη ευημερίας, για να πουλήσεις σε λογικές τιμές.

Έτσι... να μπαίνει ο άλλος στο δωμάτιο και να σου λέει "πάλι The Wall βλέπεις;".