trolley

Hex Enduction Hour

Α.. να χαθείτε... με πείσατε... πάω να το ξανακούσω.

Τελικά, συγραφέας έπρεπε να γίνει (Stephen King like) Very, very true. I stand tapped (δηλαδή, "ταπώθηκα"). :-X :-X :-X

Προκύπτει λοιπόν ως ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο, να πούλαγε καλλιτεχνιλίκι ανέκαθεν. Σ.Σ. Του έδωσα πολλές ευκαιρίες (του δίσκου) και ακόμη του δίνω. Δεν είναι ότι δεν "μου αρέσει", απλά επιδίωξα να το δω το πράγμα και "αλλιώς". Πάντως, σήμερα κοίταζα στο δίκτυο και είναι πάρα πολλοί αυτοί που λένε ότι ο δίσκος είναι πατάτα. Εσύ δεν πιάνεσαι διότι είσαι πορωμένο νιάτο. :) :) :) Απορώ πως δεν έγραψες ακόμη για το δίσκο του Johnny Marr... σου ξέφυγε μπρε;

Τέλος πάντων... ας το γράψω όπως το σκέπτομαι: νομίζω ότι στο συγκεκριμένο τραγούδι, ο Σπηλιάς πουλάει καλλιτεχνιλίκι... έχει τόση σχέση με αυτό που περιγράφει όση έχω εγώ με τον αθλητισμό (ουδεμία), και δυστυχώς εγώ εξακολουθώ να θεωρώ προ-απαιτούμενο το να υπάρχει βιωματική σχέση ενός καλλιτέχνη με το αντικείμενό του, ειδικά όταν αναφερόμαστε στο ροκ ιδίωμα. Όσο για το ότι είμαι φαν από το '81, και την - όντως δύσκολη - θέση στην οποία με φέρνει αυτό, σε σχέση με τις τρέχουσες κοινωνικές και πολιτικές πεποιθήσεις μου, αφήνω τον απόστολο Παύλο να τα πει καλύτερα: "Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου."

Ναι βρε, το κατάλαβα. Διαφωνώ βέβαια (ποτέ δεν αντιλήφθηκα ούτε τον Έλλιοτ, ούτε τον Πόε, ούτε τον Όμηρο ως γκρίνια), αλλά ΟΚ. Νομίζω ότι έχεις παρεξηγήσει αυτό που είπα. Δεν είπα ότι η πλειοψηφία έχει δίκηο. Είπα ότι η πλειοψηφία θα διαφωνούσε με το είδος προσέγγισης που προτείνει ο Κέιβ. Ναι, αλλά μην το παρουσιάζεις σαν κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα... ίσα-ίσα είναι πολύ σπάνιο (το να βρεθεί ένας ψυχοπαθής που να συμφωνεί με τις απόψεις ενός λογικού ανθρώπου), οπότε είναι αξιοπρόσεκτο εκ' των πραγμάτων. Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος (κατ' επέκταση) θα αναζητούσε την αιτία. Ευχαριστώ για τη συζήτηση. Επισημαίνω ότι δεν ήθελα να μπλέξω σε πολιτική κουβέντα (δε θεωρώ ότι η αφορμή είναι κατάλληλη), αλλά μόνο να πω (ως φαν από το '81) ότι ο δίσκος δεν είναι καλός. Απλά, το τραγούδι για το οποίο μιλάμε, έχοντας ως αντικείμενο μία κατάσταση στην οποία υποχρεωτικά έχω εντρυφήσει, συνέβαλλε με τον τρόπο του στη διαμόρφωση αυτής της άποψης.

Ανέφερα την αντιπολίτευση διότι επίσης (όπως ο Cave) επιδιώκει μία άγονη και συναισθηματική προσέγγιση στο ελληνικό πρόβλημα, την οποία απορρίπτω ως ψευδεπίγραφη και ακατάλληλη για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Όχι δική μου όμως. Όχι των περισσότερων. Το να λες "δεν με αφορά" είναι ασφαλώς δικαίωμά σου. Δεν αλλάζει τίποτε. Ξέχασες πάντως το "τον Κέιβ Αυτιά" :) :) Την ημέρα που θα εντόπιζα στοιχεία συμτωματικής ταύτισης απόψεων μου με απόψεις (νεο)ναζιστών, θα έθετα αυτές τις απόψεις σε διαδικασία αναθεώρησης. Δεν μου έχει συμβεί όμως, οπότε δεν μπορώ να τοποθετηθώ με ειλικρίνεια. "3 αράδες και πέντε όροι" ισούνται με "3 αράδες και πέντε όρους". Δεν ξέρω πάνω από πόσες αράδες και πόσους όρους ξεπερνιέται η κρίσιμη μάζα που έχεις στο νου σου, ή ποιος ακριβώς μετράει, αλλά δεν είναι και κάτι για να το καυχιέται κανείς, ότι υπάρχουν "3 αράδες και πέντε όροι" που συμπτωματικά συμφωνεί με τον Αυτιά ή τον όποιο τέτοιο. Τότε, η ποίηση είναι ακατάλληλο εργαλείο για την ανάλυση και την επίλυση δημοσιονομικών και πολιτικών προβλημάτων. Στη διαδικασία αντιμετώπισης τέτοιων προβλημάτων, τις σωστές ερωτήσεις τις έχει θέσει η πραγματικότητα και αναζητούμε απαντήσεις.

@ sfaku Βρε τον Σπηλιά που θα μας βάλει και σε πολιτικές συζητήσεις... :) :) :) Είναι μία βελτίωση βέβαια, από την εποχή που έβγαινε λιώμα να παίξει στο HYMA και τον πληρώναμε. Περιέργως (κατά τη γνώμη μου πάντα) τότε ήταν καλύτερος. Επί της ουσίας, απαντώ σε ορισμένα από αυτά που έγραψες: 1. Διαφωνώ με τη θέση ότι ο ποιητικός λόγος δεν χρειάζεται τεκμηρίωση ή ότι βλάπτεται από αυτήν. Για να μείνουμε στα αριστερά χωράφια, το "Θωρηκτό Ποτέμκιν" θα ήταν μία κωμωδία του βωβού κινηματογράφου χωρίς την υποστήριξη της συναίσθησης της ιστορικής πραγματικότητας στην οποία αναφέρεται. Ελπίζω ότι το παράδειγμα, αρκεί. 2. Το προϊόν της εργασίας του Cave στο επίμαχο τραγούδι, εγώ το διάβασα σα δήλωσή τύψεων εκ' μέρους κάποιου που παρακολουθεί την ιστορική πραγματικότητα γύρω του από την τηλεόραση, και όχι σαν δήλωση αριστερών φρονημάτων (τα οποία άλλωστε, δε νομίζω πως έχει). Σαν τέτοια (δήλωση τύψεων) την χαρακτήρισα επιφανειακή: αν είχα την παραμικρή υπόνοια ότι ο Cave μπορεί να απηχεί τις απόψεις της ελληνικής αντιπολίτευσης αυτής της περιόδου, ούτε που θα είχα μπει στον κόπο να γράψω. 3. Περιέργως όμως, εσύ φαίνεται να νομίζεις ότι απηχεί ακριβώς αυτές τις απόψεις (της ελληνικής αντιπολίτευσης), ή πως αλλιώς να ερμηνεύσω αυτά περί "ανθρώπων vs αριθμών", "ανθρώπων που χάνονται", "χαραμισμένες ζωές και στιγμές" κλπ στα οποία αναφέρεσαι (όροι που πρωί-πρωί άκουγα στον Αυτιά και συγνώμη για το ανίερο της αναφοράς); 4. Έχεις δίκηο βέβαια όταν γράφεις ότι στα μάτια κάποιων το ελληνικό πρόβλημα έχει "σαφή συμβολική και φιλοσοφική διάσταση, σε σχέση με τον ανθρωπισμό, τα όρια της δημοκρατίας στην εποχή της κρίσης αλλά και το κεντρικό ζήτημα people vs. numbers" αλλά διατηρώ επιφυλάξεις για το ποιοι ακριβώς είναι αυτοί οι κάποιοι και για το αν θα επέλεγαν την επιχειρηματολογία της ελληνικής αντιπολίτευσης για να αναφερθούν σε αυτά τα θέματα. Όσον αφορά εμένα, "άνθρωποι" και "αριθμοί" είναι το ίδιο πράγμα, όπως μου θυμίζει κάθε μέρα η κυρία στο φούρνο που πηγαίνω να αγοράσω ψωμί. 5. Διορθώνω σε, από την δικαιολογημένη θέση σου ότι το κομάτι δεν με άγγιξε. Και βέβαια το έκανε, τι διάολο τον ακούω τόσα χρόνια αν δεν έχω μάθει να δονούμαι με τη φάση του. Όμως, την ίδια ακριβώς στιγμή που με συγκινεί, βαραίνει στο νου μου η πεποίθηση ότι επιδιώκει να ασκήσει μία συναισθηματική πειθώ (αν δεν είναι αδόκιμος ο όρος) εις βάρος της καλά τεκμηριωμένης συναίσθησης της πολιτικής πραγματικότας γύρω μου, πέρα από συναισθηματισμούς. Είναι λίγο σα να λέμε "τι κρίμα τα καημένα τα παιδάκια που πεινάνε στην Αφρική"... προφανώς ο Cave θα το πει με λεπτότερο/αποτελεσματικότερο τρόπο από άλλους, αλλά.. παραμένει μία άχρηστη και ελαφρώς ηλίθια αγωνία η οποία ΔΕΝ λύνει το πρόβλημα της πείνας στην Αφρική, όπως βέβαια δεν πρόκειται να λύσει (ο συναισθηματισμός) τα προβλήματα της Ελλάδας.

Τότε, σου προτείνω να μην αγοράσεις καμία κάρτα (επαναλαμβάνω : καμία κάρτα) χωρίς να έχεις κάνει τη δοκιμή που σου πρότεινα. Στο παρελθόν, είχα κάποια επιτυχία με κάρτες της Native Instruments αλλά και της M-Audio (ακόμη παλαιότερα). Αν θέλεις, στείλε μου π.μ. να σου πω που θα μπορούσες να πας να τις δοκιμάσεις με μία Linux διανομή, αν μένεις στην Αθήνα βέβαια.

Ο μόνος σίγουρος τρόπος για να μάθεις αυτό που θέλεις, είναι να μπουτάρεις τον υπολογιστή σου από το CD εγκατάστασης της διανομής που σε ενδιαφέρει ενώ έχεις συνδεδεμένη την κάρτα πάνω στον υπολογιστή (προσοχή, να την έχεις ήδη συνδέσει πριν ανάψεις τον υπολογιστή). Αντί να κάνεις εγκατάσταση της διανομής, τρέξε την σαν Live CD. Αν υποστηρίζεται, θα λειτουργήσει άμεσα. Αν δεν λειτουργήσει, σημαίνει είτε ότι δεν υποστηρίζεται καθόλου, είτε ότι θα πρέπει να κάνεις διάφορους χειρισμούς που προϋποθέτουν αρκετή εμπειρία με συστήματα Linux, οπότε μάλλον δεν θα βγάλεις άκρη. Είναι σημαντικό να καταλάβεις ότι, ακόμη και αν ακούσεις ήχο (έχε έτοιμο ένα στικάκι με αρχεία wav για να δοκιμάσεις να ακούσεις), αυτό δε σημαίνει ότι το σύνολο των χαρακτηριστικών της κάρτας θα υποστηρίζεται. Αν π.χ. η κάρτα έχει πολλαπλές εισόδους/εξόδους, δεν είναι βέβαιο ότι όλες θα λειτουργούν ή ότι θα είναι χειρίσιμες από το σύστημα. Κάνε λοιπόν δοκιμές για να δεις τι ακριβώς ισχύει. Για την όποια αξία μπορεί να έχει, σου δίνω και τη γνώμη μου για την ιδέα που έχεις, δηλαδή να χρησιμοποιήσεις το Linux σα λειτουργικό σύστημα για ένα DAW : δεν αξίζει το κόπο η προσπάθεια. Ακόμη και όταν/αν βρεις κάρτα που να υποστηρίζεται σωστά, θα εξακολουθήσεις να μην έχεις καμία αξιοπρεπή λύση για το πρόγραμμα ηχογράφησης (εκτός από το Ardour), ελάχιστα plug-ins και εφέ (μετριότατης ποιότητας), και προβλήματα latency που δεν θα είναι πάντα εφικτό να λυθούν.

Δεν με είχε ρωτήσει κανείς μέχρι τώρα... :) :) Για πολλά χρόνια, έχουμε συνηθίσει διάφορους ποπ τραγουδοποιούς να λένε στιχουργικά τη γνώμη τους για τα προβλήματα (οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά) του πλανήτη. Έχουν καταγραφεί όλων των ειδών οι επιτυχίες/αποτυχίες σε αυτή την προσπάθεια, από το εξαιρετικό "Biko" του Gabriel, μέχρι το σαχλό "We Are The World". Μέσα από την παρακολούθηση της σύγχρονης μουσικής σκηνής, έχω διαμορφώσει κριτήρια και ελάχιστες απαιτήσεις για την αποτίμηση τέτοιων προσπαθειών, και - ειλικρινά - το "τραγούδι" του Cave πέρασε κάτω από τον πήχη, διότι προδίδει την έλλειψη πληροφόρησης του δημιουργού του για το τι πραγματικά συμβαίνει. Πιο ωμά: δεν είναι όλοι οι νέοι, ούτε μόνο οι νέοι που φάγανε χημικά στην Αθήνα. Οποιοσδήποτε ισχυρισμός στο ύφος που τον κάνει ο Cave είναι απλά ψέμα και μάλιστα ψέμα που υποβιβάζει το περιστατικό σε επίπεδο φολκλόρ, αίσθηση που επιτείνεται από τις γελοίες (και τι άλλο θα μπορούσαν να είναι) αναφορές στον Δία. Ήταν ένας δημοσιογράφος του BBC που είχε κάνει παρόμοιου ύφους αναφορές (με Δία, κεραυνούς, δακρυγόνα κλπ), μία ταραγμένη μέρα της Αθήνας (έδινε συνέντευξη στο κανάλι του από ένα μπαλκόνι της Μεγάλης Βρεττανίας - ίσως δεν τον είδες), και ούτε που μου πέρασε από το μυαλό ότι θα τις ξανα-άκουγα αυτές τις κοτσάνες, και μάλιστα με υπογραφή Cave. Με αδικείς πάντως λέγοντας ότι δεν παρείχα επαρκή τεκμηρίωση: είχα ήδη γράψει ξεκάθαρα ότι πλέον η σχέση του με το ίδιο του το υλικό είναι διαταραγμένη, και είχα ήδη αναφερθεί σε συγκεκριμένα σημεία στο βίντεο που το καταδεικνύουν αυτό. Δεν μπορώ να πω ότι σε εννοώ (είναι και 5μιση τα ξημερώματα), αλλά... κακώς αγνοεί το "Πρώτο Θέμα"... κακώς δεν έχει υπ' όψιν του οτιδήποτε και αν είναι ότι δεν έχει υπ' όψιν του, εφ' όσον θέλει να γράψει για την Αθήνα. Τι έχει δηλαδή υπ' όψιν του.. το Δία; Σοβαρολογούμε; Αν η σχέση του με το υλικό που θέλει να σχολιάσει είναι τηλεοπτική (και είμαι βέβαιος ότι περί αυτού πρόκειται, τόσο διότι το είπε και ο SF, όσο και διότι - όπως σου έγραψα - είχα δει εκείνη την συνέντευξη), τότε λυπάμαι. -- Θα ήθελα να κάνω ένα επιπλέον σχόλιο επειδή η έννοια "μινιμαλισμός" επικλήθηκε δύο φορές και μάλιστα με θετικές αποχρώσεις. "Μινιμαλισμός" λοιπόν είναι το αβάν-γκαρντ ρεύμα που έχει ως εκπροσώπους τον Terry Riley, τον Steve Reich και τον La Monte Young. O Cave δεν έχει σχέση με αυτή τη μουσική παράδοση, ούτε καν ως επίγονος. Αυτό που παρεξηγείται ως "μινιμαλισμός" στο Push The Sky Away είναι απλά έλλειψη ιδεών, μουσικής βιρτουοζιτέ και υποκατάσταση της ανάγκης για συνθέσεις από ένα ενορχηστρωτικό σκεπτικό που ο δημιουργός του έκρινε ότι θα λειτουργήσει, επειδή κάποτε όντως λειτουργούσε. Όμως, όπως έγραψα ήδη :

Από καθαρή περιέργεια και χωρίς καμία διάθεση για άγονη αντιπαράθεση: τι ακριβώς κατάλαβες από το τραγούδι; Για ποιο ακριβώς πράγμα μιλάει;

Από τα παραπάνω, συμπεραίνω ότι σου είχε τελειώσει ο καφές. :) :) :) :) Ευτυχώς που δεν το άκουσες χθες, που γινότανε χαμός με τα μπουμπουνητά. -- Το άκουσα δύο φορές και είδα το live που παρέθεσε ο SF νωρίτερα. Εκεί, στο 0:52:05 ξεκινάνε να παίξουν το From Her To Eternity, με έναν μαλάκα από πίσω να παριστάνει ότι διευθύνει ένα μικρό σύνολο βιολονιστών που παίζουν πιτσικάτι (χαχαχα) ανταλλάσοντας κλεφτές ματιές σε ένα τόνο "ρε που καταντήσαμε με το βιολί...". Κάπου νωρίτερα, ο Σπηλιάς απευθύνεται σε κάτι παιδάκια στα οποία έχουν φορέσει μικρόφωνα. Τα παιδάκια τον αγνοούν την πρώτη φορά, αλλά ο Σπηλιάς επιμένει για τις ανάγκες του σώου "Hey.. kids...", για να εισπράξει ένα εγκάρδιο... χειροκρότημα από το κοινό (μάλλον νόμιζαν ότι θα τα δαγκώσει τα παιδάκια). Οι μουσικοί μπροστά, καταφέρνουν να βγάζουν λιγότερο ήχο απ' όσο έβγαζαν οι πρώτοι Bad Seeds και... κάπου εκεί το παίρνεις απόφαση ότι δεν πρόκειται να ξανακάνει καλό δίσκο ο Cave. Ούτε ο τωρινός είναι καλός δίσκος, για την ακρίβεια είναι κακός και βαρετός δίσκος. Βλέπετε, υπάρχει ένας νόμος που δεν μπορεί να παραβιαστεί: όταν έχεις προτάξει την ποιητική σου περσόνα αλλά θες να χρησιμοποιείς σαν όχημα τη μουσική, πρέπει να παραμένεις απλός και τίμιος (όπως πάντα ήταν ο Leonard Cohen) και όχι να παριστάνεις ότι είσαι σε φάση μουσικού ψαξίματος, με βιολονίστες, παιδάκια, Korg και δε συμμαζεύεται. Ούτως ή άλλως, το κοινό σου το έχεις, περισσότερο δεν πρόκειται να κάνεις, οπότε προς τι ο χαβαλές; Και εμένα, μου φτάνει και μου περισσεύει η ποιητική φλέβα, αλλά μετά πέσαμε και στο "Protothema Approved" κομάτι για την Ελλάδα, όπου εύκολα διαπιστώνεται ότι ναι-ακόμη-και-ο-Σπηλιάς μπορεί να είναι τόσο επιδερμικός και άστοχος όσο οποιοσδήποτε. Μένει η εντυπωσιακή φωτογραφία στο εξώφυλλο, σαν ύστατη ένδειξη καλού γούστου. Θα την τυπώσω και θα τη βάλω στο γραφείο μου.

Sure.. αλλά αυτό ισχύει και για τα υπόλοιπα από αυτά που ανέφερα ως κορυφαία του είδους... :) :) Κάποιος πρέπει να ψήσει τον pericles να οργανώσει thread με "εβδομάδα ψυχεδέλειας"... :) :) :)

O Kevin Ayers έχει υπογράψει ένα από τα δέκα (περίπου) σημαντικότερα άλμπουμς του μουσικού ιδιώματος που ευρύτερα έχει οριστεί ως "ψυχεδέλεια"... το "The Confessions Of Dr. Dream", ένα μοναδικού ύφους μουσικό επίτευγμα. Το παρακάτω απόσπασμα, μπορεί να προϊδεάσει τον φιλέρευνο ακροατή: περιέχει τον πασίγνωστο στίχο "It begins with a blessing, but it ends with a curse... making life easy... but making it worse", σαφή αναφορά στον κόσμο των ναρκωτικών ουσιών που για πολλά χρόνια αποτελούσαν την κινητήριο δύναμη πίσω από την ψυχεδέλεια, σε όλες τις καλλιτεχνικές εκφάνσεις της. Αλλού με χιούμορ, αλλού με σπαρακτική αίσθηση απόγνωσης, το άλμπουμ είναι αυτό που λέει ο τίτλος του: μία εξομολόγηση. Όπως ακριβώς θα θυμάμαι πάντα τον φίλο που μου το σύστησε, έτσι θα θυμάμαι και το δημιουργό του.

Δεν ξέρω αν με δουλεύεις αλλά εγώ το έγραψα εννοώντας ότι πιο κοινότοπες φάτσες συμφοιτητή σε φροντιστήριο αγγλικών δεν έχω δει στη ζωή μου. Για να το πω πιο επαγγελματικά, αυτές οι φάτσες και ο τηλεοπτικός φακός, καλύτερα να μην είχαν συναντηθεί ποτέ. Αντίθετα, το Ελενάκι, αν είχε πάει καπάκι ΑΜΕΣΩΣ μετά τη νίκη της, θα το είχε ΞΑΝΑΠΑΡΕΙ στεγνά το κύπελο (με το Mambo). Αλλά τα διαπλεκόμενα επέλεξαν να στείλουμε την μις-Μιζέρια 3000 (τη Βίσση) οπότε νίκησαν οι (ομορφότεροι) τερατοειδείς. :) Υ.Γ. Αν δεν το έχετε καταλάβει, υποστηρίζω ότι θα κοπούμε από τον ημι-τελικό.

Ένα μεγάλο μέρος μίας πιθανής επιτυχίας στη Eurovision είναι οι επισκέψεις που κάνουν οι συμμετέχοντες στα τηλεοπτικά στούντιο (και άλλες εκδηλώσεις) των λοιπών χωρών που συμμετέχουν στη διοργάνωση. Εκεί είναι που ο Σάκης είχε λαμήσει, διότι το είχε δουλέψει πολύ καλά το συγκεκριμένο κομμάτι, με κύριο (αλλά όχι μοναδικό) όπλο το ότι είναι παιδαράς. Τώρα... ο Αγάθωνας, είμαι βέβαιος ότι θα...αναστατώσει τα Ουκρανικά ΚΑΠΗ με το θεληματικό πηγούνι του... αλλά και αν αποτύχει είναι βέβαιο ότι οι φοιτητόφατσες της μπάντας θα προκαλέσουν αθέλητους οργασμούς σε τηλεπαρουσιάστριες... Ειδικά όταν αρχίσουν και μιλάνε (ξεμέθυστοι ελπίζω, αλλά δεν είμαι και βέβαιος) πιστεύω ότι θα ψαρώσει πολύς κόσμος. Ερώτηση προς Σαλονικιούς : η λέξη ΕΓΝΑΤΙΑ είναι υποχρεωτικό συστατικό ΚΑΘΕ τραγουδιού που γράφεται στο νομό Θεσσαλονίκης;

Πάντως, εγώ το εννοούσα σαν μέθοδο για να μην υπάρξουν εντάσεις, δεν ειρωνεύτηκα κανέναν. Άλλο thread, άλλη συζήτηση, όχι ότι έχω πρόβλημα με το παρόν. Ακόμη πιστεύω ότι είναι καλή ιδέα...

Προτείνω : οι άσχετες με το θέμα του thread τοποθετήσεις να μεταφερθούν σε νέο thread με τίτλο "Παρελθοντολαγνεία ή Μελλοντολαγνεία" ( ή κάτι άλλο ) ώστε να μην του το χαλάμε του ανθρώπου, ενώ συζητούμε όσα όντως αξίζει να συζητηθούν. ΚαλΟ τους mods να επέμβουν.

@Waterfall-K Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Άργησες όμως να απαντήσεις και παρήγγειλα μόνο το πιο παλιό και το πιο καινούργιο. Το μεσαίο (και όπως λες, καλύτερο) θα πρέπει να περιμένει την επόμενη παραγγελία. Θα επανέρθω με εντυπώσεις σύντομα.

Δείξε μας, σε παρακαλώ, στο Amazon.co.uk ποια ακριβώς δισκάκια εννοείς; Το δεύτερο ειδικά, είναι διαθέσιμο και σε DVD; Αν ναι, αξίζει το DVD ή όχι;

Δοκίμασα πριν πολλά χρόνια να αυτοκτονήσω με ELP αλλά τελικά κατέληξα να τους γουστάρω. Τώρα πάω σε πιο σίγουρες λύσεις.

Το σκέπτομαι και εγώ πολύ σοβαρά (να τα αγοράσω). Αν υπήρχαν άμεσα διαθέσιμα σε κάποιο κατάστημα στην Αθήνα, θα έπαιρνα ένα την εβδομάδα.

+ 35.000.000